Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "fortifications" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 92
Tytuł:
Fortyfikacje nowożytne jako miejskie przestrzenie publiczne
Modern era fortifications as public places
Autorzy:
Bukal, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27323772.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
fortyfikacje nowożytne
tereny poforteczne
przestrzenie publiczne
rewaloryzacja
modern era fortifications
post-fortress areas
public place
rehabilitation
Opis:
Fortyfikacje nowożytne tworzyły systemy budowli ziemnych oraz szerokich fos. Ich powierzchnia przekraczała często powierzchnia otoczonego nimi miasta. Utrata znaczenia obronnego oraz tendencje wzrostu terytorialnego miast spowodowały konieczność zmiany funkcji fortyfikacji. W XIX i XX w. były one rozbierane, a ich tereny zabudowywane lub też przekształcane w tereny publiczne. Ich zagospodarowania i konserwacja sprawiają jednak problemy z powodu charakterystyki technicznej oraz konfliktów interesów ekonomicznych, prawno-administracyjnych, urbanistycznych, krajobrazowych, ekologicznych.
The purpose of this paper is to draw attention to present the problem of transformations of modern era city fortifications and the way of using them as public places in the cultural landscape of a modern city. The fortifications created systems of earthworks and wide moats. Their area often exceeded the area of the city surrounded by them. The loss of defensive role and the tendency of territorial growth of cities made it necessary to change the function of historical fortifications. In the 19th and 20th centuries, they were dismantled and their areas built up or transformed into public spaces. Their development nd conservation however, causes problems due to technical characteristics, as well as conflicts of economic, legal and administrative, urban planning, landscape, and ecological interests.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2023, 15; 39--51
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fortyfikacje zachodniego pogranicza Związku Sowieckiego w latach 1918–1939
Fortifications of the Western Borderland of the Soviet Union between 1918–1939
Autorzy:
Cutter, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46188220.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Fortified District
fortifications
fortification system
Republic of Poland
Soviet Union
Rejon Umocniony
fortyfikacje
system fortyfikacyjny
Rzeczpospolita Polska
Związek Sowiecki
Opis:
Szkic eksploruje stałe umocnienia fortyfikacyjne zwane „Umocnionymi Rejonami”, a nieoficjalnie „Linią Stalina”, która powstała na zachodnim pograniczu Związku Sowieckiego w latach 1929–1939. Sowiecka teoria wybudowania na całym pograniczu zachodnim systemu fortyfikacyjnego zakładała osłonę najważniejszych kierunków operacyjno-strategicznych: Leningradu, Moskwy i Kijowa. Podstawę linii umocnień według planów sowieckich stanowił UR. Odpowiadał liczebnie brygadzie piechoty, z silnym wyposażeniem w środki ogniowe, dorównujące korpusowi. Ogólnie rzecz ujmując, typowy UR rozciągał się na długości od 100 do 180 km (średnio 140 km) oraz głębokości od 30 do 50 km (średnio 42 km) i miał zróżnicowany charakter. Okres budowy „Linii Stalina” obejmował lata 1929–1939, jednak można w nim wyróżnić dwa charakterystyczne etapy, mianowicie: pierwszy – to lata 1931–1934, w których zbudowano pierwsze trzynaście UR w miarę możliwości z pełnym wyposażeniem; drugi – w latach 1936–1939, kiedy postanowiono zamknąć istniejące luki między trzynastoma UR poprzez budowę następnych ośmiu, dodatkowo wzmocnić fortyfikacje ciężką artylerią umieszczoną w bunkrach flankujących oraz zakończyć formowanie załóg. Rozbudowa rejonów umocnionych trwała prawdopodobnie do końca sierpnia 1939 r., po czym została przerwana na wyraźny rozkaz Józefa Stalina. Należy sądzić, iż decyzja ta wynikała m.in. z podpisania 23 sierpnia 1939 r. paktu Ribbentrop–Mołotow. Można jednocześnie skonstatować, iż wschodni sąsiad, a następnie agresor Polski z 17 września 1939 r. posiadał na swoim zachodnim pograniczu dobrze rozwinięty system fortyfikacyjny. Natomiast od 28 czerwca 1940 r. stanowił on nową linię umocnień zwaną „Linią Mołotowa”.
In this article, the author explores the permanent fortifications known as the “Fortified Districts”, and unofficially as the “Stalin Line”, which were established on the western borderland of the Soviet Union between 1929 and 1939. The Soviet theory of developing a fortification system along the entire western borderland envisaged protection of the most important operational and strategic directions: Leningrad, Moscow, and Kiev. According to Soviet plans, the basis for the line of fortifications was the Fortified Districts. In terms of manpower, they were equivalent to an infantry brigade, with powerful firing assets matching those of a corps. Overall, a typical Fortified District ranged from 100 to 180 km in length (140 on average) and from 30 to 50 km in depth (42 on average), and was varied in nature. The “Stalin Line” was built between 1929 and 1939, and this period can be divided into two distinctive phases, namely: the first, covering years from 1931 to 1934, which witnessed the construction of the first thirteen Fortified Districts, fully equipped where possible; the second period, covering the years from 1936 to 1939, when a decision was made to close the gaps existing between the thirteen Fortified Districts by adding eight more, to further reinforce the fortifications by placing heavy artillery in the flanking bunkers, and to complete the formation of the fireteams. The development of the fortified districts lasted probably until the end of August 1939, after which it was stopped on the explicit orders of Joseph Stalin. It is reasonable to believe that this decision originated, among others, in the signing of the Molotov–Ribbentrop Pact on 23 August 1939. At the same time, it can be concluded that the eastern neighbour of Poland, who on 17 September 1939 became its aggressor, had a well-developed fortification system along its western border. Starting with 28 June 1940, it constituted a new line of fortifications known as the “Molotov Line”.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2023, 114; 105-121
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Murowany zamek prokuratorów krzyżackich w Bytowie w średniowieczu. Chronologia wznoszenia, rozplanowanie i układ przestrzenny
The Medieval Brick Castle of the Teutonic Pflegers in Bytów: Construction Chronology, Layout and Spatial Arrangement
Autorzy:
Jóźwiak, Sławomir
Wasik, Bogusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32388140.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
Teutonic Order
Teutonic castles
Teutonic Pflegers
Bytów
medieval fortifications
late medieval warfare
Opis:
Teutonic castles in Prussia have long captivated the interest of scholars, with greater emphasis placed on the fortresses of Teutonic commanders and, notably, Malbork Castle. Lesser attention, however, has been given to the castles of lower-ranking Teutonic officials. One such castle is the Teutonic Pflegers’ fortress in Bytów, which stands to this day. Research on this site has been ongoing since the early 20th century, primarily conducted by art historians who have predominantly relied on architectural elements to delve into the castle’s construction chronology and spatial arrangement. Remarkably, numerous written accounts, both medieval and modern (16th–17th centuries), have been preserved concerning this castle. By incorporating these historical documents alongside archaeological findings made over the past three decades, the authors have reassessed prior conclusions about the castle’s early history and reconstituted its medieval spatial layout. Regrettably, little information is available regarding the initial residence of the Teutonic Pflegers in Bytów during the latter half of the 14th century. The brick castle was erected around the turn of the 15th century, displaying a rectangular design with four corner towers. The primary building was located on the northwestern side. Within the courtyard, a distinctive feature was a transverse wall that divided the castle into two sections, viewing from the side of the kitchen. This architectural choice was distinct from other fortifications of Teutonic officials constructed in the first half of the 15th century in Prussia. The design of the castle in Bytów was innovative, while its architecture and spatial layout were to align with the evolving demands of warfare, such as the development of firearms.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2023, 88, 4; 5-37
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plan Kamieńca Podolskiego z 1793 roku przechowywany w Rosyjskim Państwowym Wojennym Archiwum Historycznym w Moskwie
The 1793 plan of Kamenec Podolskiy kept in the Russian State Military-Historical Archives in Moscow
Autorzy:
Opyrchał, Leszek
Nahnybida, Rusłan
Płamienicka, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18055676.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Kamieniec Podolski
osiemnastowieczne plany miasta
fortyfikacje
Józef Ekert
Kamenets Podolskiy
18th-century town plans
fortifications
Opis:
W artykule szczegółowo omówiono plan twierdzy Kamieniec Podolski Józefa Ekerta z 1793 r., znajdujący się w Rosyjskim Państwowym Wojennym Archiwum Historycznym w Moskwie. W celu ustalenia daty jego powstania porównano go z planami Jana Schüllera z 1773 r. oraz Dementija Mieleszczenkowa 1797 r. Wykazano, że choć plany Ekerta i Schüllera zostały wykonane na kanwie „Dużego Panu Kamieńca Podolskiego” z jedynie niewielkimi zmianami w strukturach obronnych twierdzy, to plan Ekerta przedstawia nieco wcześniejszą wersję umocnień. Plan ten umożliwia ustalenie pierwotnej, niezrealizowanej koncepcji położenia koszar kamienieckich Stanisława Zawadzkiego.
This article thoroughly discusses the 1793 plan of the fortress of Kamenets Podolskiy by Joseph Ekert, kept in the Russian State Military-Historical Archives in Moscow. To determine when it was made, Ekert’s plan was compared with the plans by Jan Schüller of 1773 and Dementiy Meleshchenkov of 1797. It is shown that Ekert’s and Schüller’s plans were based on the ‘Large Plan of Kamenets Podolskiy’, with only slight changes to the fortress defence structures, and that it is Ekert’s plan that presents a slightly earlier version of the fortifications. Ekert’s plan makes it possible to establish the original, unrealised concept of the Kamenec barracks location as designed by Stanisław Zawadzki.
Źródło:
Studia Geohistorica; 2022, 10; 74-85
2300-2875
Pojawia się w:
Studia Geohistorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykorzystanie fortyfikacji byłych Prus Wschodnich przez Wojsko Polskie po II wojnie światowej
The Use of Fortifications of the Former East Prussia by the Polish Army after World War II
Autorzy:
Łach, Wiesław Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46188803.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
East Prussia
Polish Army
fortifications
fortification lines
engineering reconnaissance
sappers
Prusy Wschodnie
Wojsko Polskie
fortyfikacje
linie umocnień
rozpoznanie inżynieryjne
saperzy
Opis:
Po zakończeniu działań militarnych w Prusach Wschodnich polska administracja, jak i Wojsko Polskie stanęły przed problemem dalszego wykorzystania poniemieckich fortyfikacji. Obok rozminowania ich terenu było to najważniejsze zadanie, jakie musiały wykonać jednostki wojsk inżynieryjnych. Do obowiązków Wojska Polskiego należało przeprowadzenie inwentaryzacji oraz określenie możliwości dalszego wykorzystania wszystkich obiektów fortyfikacyjnych. Dodatkowo Wojsko Polskie sprawowało nadzór nad ich dalszym wykorzystaniem w ramach nowo tworzonego systemu obronnego. Na terenie obecnego województwa warmińsko-mazurskiego, które zostało przejęte przez Polskę po II wojnie światowej, znajdowały się dwie niemieckie linie obronne. Pierwsza, biegnąca od Braniewa, wzdłuż rzeki Pasłęki do Bartoszyc, miała długość 58 km. Druga, biegnąca na odcinku Ostróda–Gołdap, liczyła 240 km. W latach 1945–1949, w związku ze zmianami geopolitycznymi, planowano pozostawić i utrzymywać te obiekty, które mogą przydać się do obrony w wypadku zagrożenia z kierunku zachodniego. W pierwszej połowie lat pięćdziesiątych, w wyniku zagrożenia zimnowojennego, część fortyfikacji utrzymywano, natomiast elementy możliwe do zdemontowania wykorzystano do rozbudowy tzw. długotrwałych rejonów obrony na Pomorzu.
After the end of military operations in East Prussia, the Polish administration just like the Polish Army faced the problem of further use of post-German fortifications. In addition to demining their territory, this was the most important task that the units of the engineering forces had to perform. The duties of the Polish Army were to carry out an inventorisation and to determine the possibility of further use of all fortification facilities. In addition, the Polish Army supervised their further use as part of the newly created defence system. On the territory of the contemporary Warmian-Masurian Voivodeship, which was taken over by Poland after World War II, there were two German defensive lines. The first defensive line, running from Braniewo, along the Pasłęka River to Bartoszyce, was 58 km long. The second one, running on the section of Ostróda, Gołdap, was 240 km long. Between 1945–1949, in connection with geopolitical changes, it was planned to leave and maintain those objects that could be useful for defence in the event of a threat from the West. In the first half of the 1950s, as a result of the Cold War Threat, part of the fortifications was maintained, while elements that could be dismantled were used to expand the so-called long-term defence areas in Pomerania.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2023, 114; 207-224
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zamki i drogi na białoruskim Podźwiniu w czasie wojny inflanckiej (1558–1583)
Castles and Transportation Networks in Podvine, Belarus, during the Livonian War (1558–1583)
Autorzy:
Volkau, Mikola
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32388132.pdf
Data publikacji:
2023-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
Livonian wars
military logistics
defensive infrastructure
fortifications
Grand Duchy of Lithuania
Polish-Lithuanian Commonwealth
Tsardom of Muscovy
Opis:
The study of warfare in Belarusian Podvine (Polack and Viciebsk Voivodeships along with the Braslaŭ district) throughout the Livonian Wars has garnered considerable scholarly attention. However, several pivotal aspects have not been explicated, including the objectives behind various war campaigns and the efficacy of strategies employed by the adversaries – the Tsardom of Muscovy and the Grand Duchy of Lithuania (Polish-Lithuanian Commonwealth from 1569). A thorough analysis of military logistics, with its focal points being transportation routes and fortifications, is essential for a comprehensive insight into these issues. The assessment of military potential associated with Lithuanian and Muscovite castles is most effectively executed through an in-depth analysis of their arsenals and garrisons. Evidently, the supply of weaponry indicated that Vilnius anticipated an intense struggle for control over the Daugava River, which was significant for dominance in Livonia. The Polack campaign led by Ivan the Terrible during the winter of 1562/1563 should be evaluated as a rational, yet daring manoeuvre. This endeavour instigated the construction of a robust network of fortresses in the occupied territories, the upkeep of which proved very expensive, and the lack of waterways further exacerbated the problem. Conversely, the Lithuanians adeptly devised a defensive framework on the left bank of the Daugava River, and successfully thwarted efforts to block Viciebsk – a city that maintained control over river transportation. The skilful utilisation of roads and watercourses within Podvine emerged as a pivotal factor contributing to the triumphs of Stephen Batory’s military campaigns from 1579 to 1582.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2023, 88, 3; 27-57
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inwestycje hetmanów w XVII wieku. Między interesem własnym a państwowym
Hetman’s investments in the 17th century. Between self and state interest
Autorzy:
Bania, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26469662.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Kresy Wschodnie
hetmani
Podhorce
Żółkiew
XVII wiek
fortyfikacje
Eastern Borderlands
hetmans
Pidhirtsi
Zhovkva
17th century
fortifications
Opis:
W końcu XVI wieku ustaliła się zasada dożywotniego funkcjonowania urzędu hetmańskiego. Być może nieprzypadkowo sprawowanie tej funkcji przez hetmanów owocowało zakrojonymi na wielką skalę inwestycjami, niekiedy wyjątkowo nowocześnie pomyślanymi; były to: Zamość, Żółkiew, Brody, Stanisławów, Kudak i Okopy Św. Trójcy. Obrona południowo-wschodnich terytoriów kresowych, na których bądź w pobliżu których, hetmani posiadali swe największe latyfundia inicjowała powstawanie twierdz, centrów tych latyfundiów a jednocześnie tworzyły te dzieła skuteczny system obrony całego państwa przed zagrożeniami tatarskimi, tureckimi, powstaniami kozackimi. Wyróżniał się Stanisław Koniecpolski, inicjując powstanie szeregu mniejszych twierdz – najsłynniejsza z nich to Kudak – czy Nowy Koniecpol, umacniając bardziej nowoczesnymi fortyfikacjami Bar, myśląc o stworzeniu Szkoły Rycerskiej we Lwowie. Godna podkreślenia jest ewolucja urządzeń obronnych od nieskomplikowanych bastei-puntone jak w Żółkwi, poprzez bastiony Brodów do nowoczesnych, z rozmachem zaprojektowanych fortyfikacji otaczających Lwow w końcu XVII wieku z inicjatywy hetmana Stanisława Jabłonowskiego. Interesujący jest problem wzajemnych relacji twierdza – rezydencja, jak Brody i Podhorce, Lwow i Podkamień, Czy istniały namiastki takich powiązań twierdzy i rezydencji w przypadku Zamościa i Żółkwi, Stanisławowa? Hetmani-latyfundyści jednocześnie nie dążyli do modernizacji pozyskanych starszych zamków, jak na przykład Stanisław Koniecpolski, który nie unowocześnił szesnastowiecznego systemu bastejowego zamków w Mikulińcach i Jazłowcu. Urząd hetmański stosunkowo późno zaczął funkcjonować jako stały element systemu politycznego Rzeczypospolitej, zatem hetmanom obecność w senacie zapewniały takie dodatkowe godności jak kanclerska – Zamoyski, Żołkiewski, oraz kasztelana krakowskiego – Koniecpolski, Jabłonowski. Tylko Stanisław Koniecpolski poczuwał się do podkreślenia swej dodatkowej godności fundując w stolicy starostwa myślenickiego, stanowiącego uposażenie godności kasztelańskiej, w Myślenicach kaplicę dla cudownego wizerunku Najświętszej Marii Panny. Podsumowując inicjatywy fundatorskie hetmanów jako ministrów państwa i latyfundystów w XVII wieku są wyjątkowo ściśle ze sobą splecione, co wynikało zaangażowania ich w organizację ochrony własnych posiadłości najczęściej usytuowanych na Kresach wschodnich państwa, w XVII wieku szczególnie narażonych na działania militarne.
At the end of the 16th century, the principle of the lifelong functioning of the hetman’s office was established. Perhaps it is no coincidence that the performing of hetmans function resulted in large-scale, sometimes exceptionally modern investments, they were: Zamość, Żołkiew, Brody, Stanisławow, Kudak and Okopy Św. Trojcy. The defense of the south-eastern borderland territories, where the hetmans had their greatest latifundia, initiated the creation of fortresses, centers of these latifundia, and at the same time created an effective system of defense of the entire state against Tatar and Turkish threats and Cossack uprisings. Stanisław Koniecpolski stood out, initiating the creation of a number of smaller fortresses – the most famous of them is Kudak - or Nowy Koniecpol, strengthening Bar with more modern fortifications, thinking about creating a Knight School in Lviv. What is worth emphasizing is the evolution of defense devices from simple bastions like in Żołkiew, through Brody bastions to modern, with panache designed fortifications surrounding Lviv at the end of the 17th century built on the initiative of Hetman Stanisław Jabłonowski. Another interesting problem are the mutual relations between the fortress and the residence, such as Brody and Podhorce, Lviv and Podkamień. The hetman-latifundists did not try to modernize the acquired older castles, such as Stanisław Koniecpolski, who did not modernize the sixteenth-century bastion system of castles in Mikuliniec and Jazłowiec. The Hetman’s office began to function as a permanent element of the political system of the Republic of Poland relatively late, so the hetman’s presence in the Senate was ensured by such additional dignities as the chancellor’s office – Zamoyski, Żołkiewski, and the castellan of Krakow – Koniecpolski, Jabłonowski. Only Stanisław Koniecpolski felt the need to emphasize his additional dignity by founding in the capital of Myślenice eldership, which was an endowment of the castellan dignity, in Myślenice a chapel for the miraculous image of the Blessed Virgin Mary. Summing up, the founding initiatives of the hetmans as state ministers and latifundists in the 17th century are extremely closely intertwined, which resulted from their involvement in the organization of the protection of their own estates most often located in the eastern borderlands of the country, particularly exposed to military actions in the 17th century.
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2022, 9; 25-40
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Protection and shaping of the fortification’s greenery of the former Kraków fortress: theory, standards, practice
Ochrona i kształtowanie zieleni fortecznej dawnej twierdzy Kraków. Teoria, standardy, praktyka
Autorzy:
Środulska-Wielgus, Jadwiga
Wielgus, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2200378.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
historical fortifications
greenery
fortified landscape
heritage protection
fortyfikacja historyczna
zieleń forteczna
krajobraz warowny
ochrona dziedzictwa
Opis:
At present, fortress greenery is a significant resource of urban greenery, composed for the purposes of concealing, defending, decorating and nourishing the former Kraków Fortress, based on the knowledge and experience of engineers at the turn of the 19th and 20th centuries, as well as the aesthetic principles of that era. The aim of this paper is to present conclusions formulated as part of a research project by the local municipality and university, concerning the proper interpretation of the masking greenery systems of the Kraków Fortress, and the definition of framework guidelines for the protection and shaping of green complexes. The development of the method of recording, valorizing and defining the rules of dealing with the green areas of the Kraków Fortress was based on the experience gained from searching for holistic methods of recording and valorizing the fortified landscape of the fortresses of Przemyśl, Zamość, Pula (Croatia) and Kotor (Montenegro). The development of rules for the conservation and legibility of system plantings may contribute to the effective protection of masonry and earth structures, as well as regaining landscape values and increasing the safety of visitors. In the preparation of the guidelines, general principles and detailed principles for selected, representative examples were developed (with an indication of the processes of change, development, possible use together with low-intervention zones).
Zieleń forteczna stanowi współcześnie znaczący zasób zieleni miejskiej, komponowanej niegdyś dla potrzeb maskowania, obrony, zdobienia i żywienia dawnej twierdzy Kraków w oparciu o wiedzę i doświadczenie inżynierów przełomu XIX i XX wieku, a także pryncypia estetyczne ówczesnej epoki. Celem pracy jest przedstawienie wniosków sformułowanych w ramach projektów badawczych jednostki samorządu lokalnego i wyższej uczelni, dotyczących właściwej interpretacji układów zieleni maskującej twierdzy Kraków oraz określenia ramowych wytycznych dla ochrony i kształtowania zespołów zieleni (Opracowanie optymalizacji zasad i metod ochrony i rewaloryzacji zespołów zieleni fortecznej Twierdzy Kraków oraz konsultacja procesu ich wdrażania realizowanego przez Zarząd Zieleni Miejskiej w Krakowie z 2020 roku oraz Karta identyfikacji, ochrony, utrzymania i rewaloryzacji zespołu zieleni fortecznej Twierdzy Kraków - rekomendacje użytkowania z 2021 roku). W opracowaniu metody zapisu, waloryzacji i formułowania zasad postępowania z zielenią twierdzy Kraków wykorzystano doświadczenia wyniesione z poszukiwania holistycznych metod zapisu i waloryzacji krajobrazu warownego twierdz Przemyśl, Zamość, Pula (Chorwacja) i Kotor (Czarnogóra). Opracowanie zasad konserwacji i uczytelnienia systemowych nasadzeń przyczynić się może do skutecznego zabezpieczenia struktur murowych i ziemnych obiektów, a także do odzyskania walorów krajobrazowych i zwiększenia bezpieczeństwa odwiedzających. Podczas sporządzania wytycznych wypracowane zostały zasady ogólne oraz szczegółowe dla wytypowanych, reprezentatywnych przykładów (ze wskazaniem procesów przemian, rozwoju i możliwości wykorzystania oraz wyznaczeniem stref o niskiej interwencji).
Źródło:
Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie; 2022, 50; 435--457
0079-3450
2450-0038
Pojawia się w:
Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wieniec w Twierdzy Wisłoujście z lat sześćdziesiątych XVI wieku, jego przekształcenia i uszkodzenie w wojnie w roku 1577 w świetle badań architektonicznych z lat 2020–2022
Wreath from the Wisłoujście Fortress, dating from the 1560s, and Its transformation and damage in the war of 1577 in the light of architectural research from 2020–2022
Autorzy:
Samól, Piotr
Hirsch, Robert
Woźniakowski, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24200989.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Twierdza Wisłoujście
Gdańsk
Wieniec
basteja
fortyfikacje
badania architektoniczne
historia wojen
Wisłoujście Fortres
ring fort
bulwark
fortifications
architectural research
war history
Opis:
Wieniec w twierdzy Wisłoujście, położony przy historycznym ujściu rzeki do Zatoki Gdańskiej, to unikatowy przykład strażnicy w formie samodzielnej bastei łączącej w sobie tradycje budownictwa średniowiecznego i nowożytnego. Powstała w latach 1562–1563 w miejscu wcześniejszego założenia (prawdopodobnie z ok. 1519) o nieustalonej formie. Przedmiotem artykułu jest rozpoznanie pierwotnej formy Wieńca z lat sześćdziesiątych XVI wieku i wskazanie zakresu jego modyfikacji związanych z pierwszą przebudową oraz odbudową po zniszczeniach z 1577. Podstawą artykułu są najnowsze badania architektoniczne autorów z lat 2020–2022, które pozwoliły sfalsyfikować ustalenia starszej literatury, przedstawić nowe ustalenia i wskazać zagadnienia, które będą w przyszłości wymagały weryfikacji w dalszych badaniach architektonicznych i archeologicznych w częściach obecnie niedostępnych.
The Wreath in Wisłoujście Fortress, located at the historic mouth of the river into the Gulf of Gdańsk, is a unique example of a watchtower in the form of a standalone roundel combining the traditions of medieval and modern construction. It was built between 1562 and 1563 on the site of an earlier establishment (probably from around 1519) of an undetermined form. The subject of this article was to identify the original form of the Wreath of the 1560s and to indicate the extent of its modifications related to the first reconstruction and to the rebuilding after the destruction of 1577. The article is based on the authors’ most recent architectural research from 2020–2022, which has helped to rectify a number of the findings from the older literature, to present new findings and to identify issues that will require verification in further architectural and archaeological research in parts that are currently inaccessible.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2022, 72; 62--79
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Winiarnia w XIX-wiecznej wieży artyleryjskiej. Koncepcja adaptacji Turm Reduit do nowej funkcji oraz zagospodarowania zachodniego krańca Ostrowa Tumskiego w Głogowie
A wine cellar in a nineteenth-century artillery tower. The concept of adapting a ‘Turm Reduit’ to a new function and the development of the western end of the Isle of Ostrów Tumski in Głogów
Autorzy:
Krawiec, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21151106.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
adaptacja zabytków
Twierdza Głogów
wieża artyleryjska
Turm Reduit
winnica
fortyfikacje
enologia
enoturystyka
konserwacja zabytków
adaptation of monuments
Głogów Fortress
artillery tower
vineyard
fortifications
oenology
enotourism
conservation of monuments
Opis:
Niniejszy artykuł jest podsumowaniem wykonanej przez autorkę w 2018 roku pracy inżynierskiej, która została doceniona w ogólnopolskim konkursie „Dziedzictwo kulturowe jako zasób rozwojowy” (2021) – organizowanym przez Narodowy Instytut Dziedzictwa – na najlepszą pracę dyplomową dotyczącą współczesnej roli dziedzictwa kulturowego. Przedmiotem opracowania był projekt adaptacji XIX-wiecznej wieży artyleryjskiej w Twierdzy Głogów do współczesnej funkcji centrum szkoleniowego z bazą hotelową dla wytwórców win. W ostatnich latach polskie winiarstwo przeżywa swoisty renesans, wychodząc z cienia, którym tę szlachetną gałąź rolnictwa otoczył mrok minionego wieku. W obliczu intensywnie rozwijającego się rynku polskich producentów wyrobów winiarskich oraz w sytuacji, gdy coraz więcej zabytkowych obiektów fortyfikacyjnych niszczeje z powodu braku pomysłu na ich nową funkcję, zaproponowany program funkcjonalny zdaje się doskonale wpisywać w zapotrzebowanie regionu, a ceglana architektura fortu oddaje klimat tradycyjnej bodegi. Celem prezentowanego projektu było zagospodarowanie nieużytkowanej wieży artyleryjskiej i stworzenie całorocznego obiektu, który w wybranych okresach działałby jako centrum szkoleniowe plantatorów i naukowców zajmujących się ciągle jeszcze raczkującą enologią – winoznawstwem. Przez resztę roku obiekt pełniłby funkcję ośrodka enoturystycznego przeznaczonego dla turystów i mieszkańców poszukujących odpoczynku na łonie natury, otwartych na poznawanie i degustacje win oraz przysmaków lokalnej kuchni.
This article is a summary of the engineering work carried out by the author in 2018 – a thesis that was acknowledged in the nationwide competition ‘Cultural heritage as a development resource’ (2021) – organized by the National Institute of Cultural Heritage – for the best diploma thesis on the contemporary role of cultural heritage. The subject of the study was an adaptation of the nineteenth-century artillery tower in the Głogów Fortress to its modern function as a training centre with a hotel facility for wine producers. In recent years, Polish winemaking, has undergone a renaissance, emerging from the shadows that had surrounded this noble branch of agriculture in the last century. In the face of the intensively developing market of Polish wine producers, and in a situation in which more and more historic fortifications are deteriorating due to the lack of ideas for their new role, the proposed scheme seems to correspond perfectly to the needs of the region, and the brick architecture of the fort reflects the atmosphere of a traditional bodega. The aim of the presented project was to revitalize the disused artillery tower and create a year-round facility which, in selected periods, would act as a training centre for growers and scientists involved in the still fledgling oenology – the study of wines. For the remainder of the year, the facility would serve as an enotourism centre for visitors and residents looking for a rest in the midst of nature, open to learning about and tasting wines and delicacies of local cuisine.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2022, 2; 151-168
0029-8247
2956-6606
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zabytki materialne na przykładzie schronów Obszaru Warownego „Śląsk” a nauczanie historii osób niewidomych i niedowidzących
Material Monuments on the Example of OWŚ (Fortified Area in the Upper Silesia) and Teaching History to the Blind and Visually Impaired
Autorzy:
Szymborski, Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2130756.pdf
Data publikacji:
2022-09-29
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
dydaktyka historii
nauczanie niewidomych
fortyfikacje
schrony
II wojna światowa
Górny Śląsk
teaching history
teaching the blind - teaching people with problems with sight
fortifications
bunkers and shelters
II World War
Upper Silesia
Opis:
Celem artykułu jest nie tylko zwrócenie uwagi na wybrane aspekty nauczania historii osób z dysfunkcją wzroku – niewidomych i niedowidzących, ale również ukazanie w jaki sposób można wyjaśnić złożoną historię XX w. na podstawie umocnień pochodzących z czasów II wojny światowej. Warto podkreślić, że w czasie zorganizowanych specjalnych wycieczek tematycznych, podczas których można zobaczyć, dotknąć umocnień, schronów bojowych, posiadamy wyjątkową możliwość objaśniania różnych aspektów związanych z czasami II wojny światowej. Następnie uwaga zostanie poświęcona pewnemu fragmentowi umocnień wchodzących w skład Obszaru Warownego „Śląsk”, który powstał w latach 30. XX w.
The aim of the article was not only to present some aspects of teaching history students who have problems with sight: either blind or visually impaired, but also give some examples of how we can try to explain the complicated modern history on the basis of fortification designed and built during World War II. It is worth mentioning that during special excursions, while we can see and touch bunkers, pill boxes and so on we have a great opportunity to explain various aspects connected with WWII. Next, attention was given to a particular part of the Polish line of defense that was built in Upper Silesia before September 1939.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2022, 38, 3; 465-500
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Late Hallstatt” hillforts in the Western Carpathians: new contribution to an old discussion
Autorzy:
Danielová, Barbora Lofajová
Markiewicz, Joanna A.
Przybyła, Marcin S.
Ledwoń, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041008.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Early Iron Age
La Tène period
Western Carpathians
hillforts
prehistoric fortifications
Opis:
The article presents new research on fortified settlements from the Early Iron Age in the Orava and Dunajec river valleys. Based on the characteristics of the construction of the fortifications and similarities in terms of material culture, we propose recognizing the hillforts discovered here as a manifestation of one cultural and settlement horizon related to the so-called Pre-Púchov stage. The radiocarbon determinations obtained for the contexts stratigraphically related to the ramparts from the Nižná-Ostražica, Zabrzeż-Babia Góra, and Maszkowice-Góra Zyndrama sites are already located on the calibration curve after the so-called Hallstatt plateau and allow this horizon to be dated to the 4th century BC, i.e. to the times corresponding to the La Tène B1–B2 phases. Our observations confirm the opinions appearing in more recent literature about the need to date the Pre-Púchov stage in Slovakia earlier, and discuss the thesis about the continuation of settlement at the beginning of the La Tène period. With regard to the Polish Carpathian zone, arguments indicating the possibility of the survival of settlements with Early Iron Age traditions up to the 4th century BC are presented for the first time. This allows us to assume that the process of the formation of the cultural tradition of the La Tène period here progressed in a similar manner to Slovakia, and it was not solely the result of migration from the latter.
Źródło:
Acta Archaeologica Carpathica; 2021, 56; 221-256
0001-5229
2719-4841
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Carpathica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Budownictwo warowne jako narzędzie intensyfikacji władztwa na obrzeżach kraju. Casus Bezławek w późnośredniowiecznych Prusach
Constructing Strongholds as a Means of Strengthening Territorial Authority on Peripheries: The Case of the Castle in Bäslack (Bezławki) in Late Medieval Prussia
Autorzy:
Kwiatkowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913066.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
late Middle Ages
Prussia
Ermland
Warmia
Teutonic Order
castles
territorial authority
fortifications
conflicts
colonisation
Opis:
The article concerns the chronological framework and circumstances of constructing a castle of the Teutonic Order in Bäslack (Bezławki). The research was based on written, mainly manuscript, primary sources. A detailed analysis has been made of the colonisation carried out by the Teutonic Order in the lower and middle course of the Dajna River, where this castle was built, in the region of Barten (Bartia). The analysis made it possible to date back the chronology of constructing the stronghold to the 1370s. It was also argued that the direct reason for erecting the castle was the conflict of the Bishop of Ermland (Warmia) Johann II Stryprock with the Teutonic Order, which had been escalating in the 1360s, and which ended only in 1374/1375. On the one hand, the construction of the castle in Bäslack was to symbolically emphasise the dominant position of the Teutonic Order in Prussia and its supremacy over the dominion of the bishops of Ermland. On the other hand, it was to serve as a tangible demarcation of the territory which was directly under the rule of the Teutonic Order in the region, where the border between the lands controlled by the Teutonic Knights and by the bishops of Ermland had not been firmly established, which was one of the causes of the aforementioned conflict.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2021, 86, 3; 81-116
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dzieje latarni w Twierdzy Wisłoujście w świetle badań architektonicznych z roku 2018
History of the Lighthouse of the Wisłoujście Fortress in light of a 2018 architectural study
Autorzy:
Samól, Piotr
Hirsch, Robert
Woźniakowski, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1841738.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
fortyfikacje
Twierdza Wisłoujście
Gdańsk
latarnia morska
badania architektoniczne
fortifications
Wisłoujście Fortress
lighthouse
architectural study
Opis:
W roku 2018 zespół autorski wykonał badania architektoniczne wieży w Twierdzy Wisłoujście w Gdańsku w związku z planowanymi pracami konserwatorskimi. Pierwszy raz podjęto metodologiczne badania architektoniczne najstarszej struktury zespołu – wieży- latarni morskiej wzniesionej w 1482, a następnie rozbudowywanej w wiekach XVI–XX. Wyniki badań oraz weryfikacja źródeł historycznych i archeologicznych pozwoliły zrekonstruować 6 głównych etapów budowy. Ustalono, że obecne wejście do wieży jest wtórne, a forma jej zwieńczenia (krenelaż) jest ahistoryczną kreacją zrealizowaną pod koniec lat pięćdziesiątych XX stulecia, nieznajdującą historycznego uzasadnienia. Wyniki badań – pomimo nowych ustaleń – wskazują na wiele dalszych wątpliwości na temat historii, a zwłaszcza przekształceń twierdzy, które do tej pory nie zostały rozpoznane. Dowodzą też konieczności kontynuowania analiz twierdzy poprzez badania architektoniczne i archeologiczne w powiązaniu z badaniami archiwalnymi.
In 2018, the authors performed architectural research of the tower in Wisłoujście Fortress, in Gdańsk, in connection with planned conservation works. For the first time, methodological architectural studies of the oldest structure of the complex were undertaken-focusing on the tower-lighthouse, which was erected in 1482, and which was extended in the sixteenth and twentieth centuries. The results of the research and verification of historical and archaeological sources allowed to identify six main stages of the structure’s construction. It was established that the current entrance to the tower is a secondary one, and the form that is placed at the top of the tower (battlements) is an ahistorical creation built at the end of the 1950s, with no historical justification. The results of the research-despite the new findings-indicate more uncertainties about the history and especially the transformation of the fortress, that have not been discovered yet. The study also proved the necessity to continue the analysis of the fortress by means of architectural and archaeological research, along with archival research.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2021, 66; 21-36
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O strażnicy krzyżackiej w Jegławkach
On the Teutonic Order’s watchtower in Jegławki
Autorzy:
Białuński, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2049858.pdf
Data publikacji:
2021-12-24
Wydawca:
Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
Tematy:
fortyfikacje
Jegławki
Prusy
Zakon Krzyżacki
fortifications
Prussia
Teutonic Order
Opis:
Ostatnio ponownie wprowadzono do literatury i potocznego obiegu istnienie zamku krzyżackiego w Jegławkach (Jäglack). Ów domniemany krzyżacki zameczek miał zostać zniszczony dopiero podczas tzw. najazdów tatarskich w czasie drugiej wojny północnej (1655–1660), a na jego miejscu powstał nowożytny pałac, którego obecna bryła pochodzi z XIX w. Ta w zasadzie pojedyncza informacja zaistniała już w historiografii, zwłaszcza popularnonaukowej, ale też naukowej, nie wspominając szerzej o Internecie. Można mieć jednocześnie poważne wątpliwości co do identyfikacji wspomnianego obiektu pałacowego w Jegławkach jako zamku krzyżackiego. Stąd zasadne wydaje się jak najszybsze zweryfikowanie tej informacji i ewentualne jej sprostowanie.
Recently, the existence of the Teutonic Order’s castle in Jegławki (Jäglack) has been reintroduced into the scholarly literature. This alleged castle was to be destroyed only during the so-called Tatar invasions during the Second Northern War (1655–1660), and in its place a modern palace was built, the present shape of which dates back to the nineteenth century. This single piece of information has already appeared in the historiography, especially in popular research, but also in academic works, not to mention online. At the same time, one can have serious doubts as to the identification of the aforementioned palace in Jegławki as a Teutonic Order castle. Hence, it seems justified to verify this information as soon as possible and correct it, if necessary.
Źródło:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2021, 315; 251-259
0023-3196
2719-8979
Pojawia się w:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 92

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies