Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "formation of seminarians" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Przygotowanie pastoralne seminarzystów do posługi charytatywnej
Pastoral Preparation of the Seminarians to the Ministration of Charity
Autorzy:
Matuszak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040553.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
caritas
formacja pastoralna
formacja seminarzystów
formacja do posługi charytatywnej
charity
formation of seminarians
pastoral formation
formation for charitable activity
Opis:
Jednym z istotnych celów formacji pastoralnej seminarzystów jest ich przygotowanie do animacji posługi charytatywnej w uwarunkowaniach współczesnego świata. Bezinteresowna miłość bliźniego jest jednym z podstawowych zadań Kościoła, a realizacja przykazania miłości jest gwarantem dynamiki rozwoju wspólnot chrześcijańskich. Posługa charytatywna, która – jak podkreśla Sobór Watykański II – jest prawem i obowiązkiem każdego ucznia Chrystusa, wynika z Bożego przykazania miłości i polega na pomocy ubogim w zaspokojeniu ich podstawowych potrzeb egzystencjalnych, psychicznych, społecznych i duchowych. Toteż w formacji pastoralnej kandydatów do święceń należy to uwzględnić, że każdy kapłan zostaje włączony w misję samego Chrystusa, której ważnym elementem jest bezinteresowna służba bliźnim. Źródłem refleksji, której rezultatem jest ten artykuł, jest nie tylko nauczanie Kościoła na temat formacji charytatywnej, lecz także własne badania socjologiczne przeprowadzone na przełomie 2008 i 2009 roku wśród 303 diakonów z 37 wyższych seminariów duchownych w Polsce. Artykuł pokazuje nie tylko, jaki jest stan przygotowania polskich seminarzystów do animacji działalności charytatywnej, lecz także w jaki sposób można wzmocnić i udoskonalić formację charytatywną kandydatów do święceń.
One of the essential goals of pastoral formation of seminarians is their preparation to the animation of the ministration of charity in the conditions of the modern world. Unselfish love of neighbour is one of the basic aims of the Church, and fulfillment of the commandment of love of neighbour is a guarantee of the dynamic growth of the Christian communities. The ministration of charity, which – as the Vatican Council II underlines – is a right and duty of every disciple of Christ, arises from the God's commandment of love and consists in helping people to satisfy their existential, social and spiritual needs. Therefore, in pastoral formation of candidates to priesthood it should be taken into account that every priest becomes involved in the mission of Christ, an important part of which is unselfish love of neighbour. This article is a result of a reflection, which has its source not only in the teaching of the Church on formation in ministration of charity, but also in my own sociological survey conducted in 2008-2009 among 303 deacons from 37 seminaries in Poland. The article shows the current state of preparation of Polish seminarians to animation of pastoral activity, and also the ways to strengthen and improve their formation in ministration of charity.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 6; 97-122
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa posoborowa w Kościele katolickim w Polsce w latach 1972-1978. Zarys wybranych problemów
Post-council renewal in Catholic Church in Poland in the years 1972-1978. A draft of selected problems
Autorzy:
Białkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545125.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Kościół katolicki
PRL
Sobór Watykański II
recepcja Vaticanum II
Komisje Episkopatu Polski
nauczanie soborowe
reforma liturgii
idea synodalności
ruch ekumeniczny
odnowa życia zakonnego
katolickie szkolnictwo wyższe
aktywność wiernych
teologia polska
studia biblijne
formacja seminaryjna
ruchy
movements
stowarzyszenia
Catholic Church
PPR
Second Vatican Council
Vatican II reception in Poland
commissions of Polish Bishops’ Conference
implementation of council’s ideas
liturgical reform
implementation of the idea of synodality
ecumenical movement’s achievements
renewal of oders’ and congregations’ life
renewal of catholic university education
laity’s activity
Polish theology
biblical studies
formation of seminarians
societes
Opis:
Lata 1972-1978 zamykają fazę wczesną recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele katolickim w Polsce. Teoretyczne i praktyczne wcielanie idei soborowych odbywało się w specyficznych warunkach społeczno-politycznych państwa totalitarnego. Do najważniejszych zjawisk charakteryzujących drugą fazę należały: przemiany polskiej religijności; atomizacja środowisk laikatu; wzrost znaczenia kanałów komunikacji społecznej Kościoła instytucjonalnego z wiernymi; relacje hierarchów Kościoła katolickiego z opozycją demokratyczną; próby uregulowania stosunków dyplomatycznych PRL-Stolica Apostolska. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Do najbardziej zaangażowanych gremiów należały: Komisja Liturgiczna, Komisja do Spraw Ekumenizmu, Komisja Apostolstwa Świeckich, Komisji do Spraw Nauki Katolickiej, Komisja Duszpasterstwa Ogólnego. Skromne, ale zasadnicze cele zostały osiągnięte w zakresie aplikacji nauczania soborowego w teologii polskiej. Wśród wielu tytułów na szczególną uwagę zasługuje – opublikowana w 1972 r. – książka „U podstaw odnowy. Studium o realizacji Vaticanum II” pióra kardynała Karola Wojtyły. Ważne dla odnowy posoborowej prace wydali również: ks. Stanisław Olejnik (teologia moralna), ks. Wincenty Granat (teologia dogmatyczna), ks. Franciszek Blachnicki (teologia pastoralna i liturgika), o. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. (historia ekumenizmu), ks. Feliks Zapłata SVD (misjologia), ks. Eugeniusz Weron SAC (teologia laikatu). Reforma liturgii objęła kilka wymiarów, przy czym wskazać można co najmniej trzy zasadnicze: przygotowania i redakcji nowych ksiąg liturgicznych; praktycznego przystosowania świątyń do nowego rytu mszy św. poprzez zmianę umiejscowienia ołtarza, tabernakulum oraz inne adaptacje architektoniczne; nowej formacji służby liturgicznej. Natomiast pogłębienie studiów biblijnych najpełniej uwidoczniło się poprzez tłumaczenie Pisma św. – tzw. Biblię Poznańską, która ukazała się w 1975 r. Z kolei praktyczna realizacja idei synodalności wyrażała się w kolejnych synodach: III Synodzie Warszawskim; Duszpasterskim Synodzie Archidiecezji Krakowskiej; I Synodzie Katowickim; II Synodzie Gdańskim; II Synodzie Częstochowskim; II Synodzie Lubelskim; II Synodzie Gnieźnieńskim. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było podjęcie działalności przez Komisję Mieszaną Polskiej Rady Ekumenicznej i Komisji do spraw Ekumenizmu Episkopatu Polski. Dla wielu zgromadzeń zakonnych przystosowana odnowa życia wiązała się z powrotem do źródeł i pierwotnego ducha wspólnot. Odnowa katolickiego szkolnictwa wyższego wymagała szczególnego uporządkowania, uregulowania i ujednolicenia kwestii prawno-kanonicznej wydziałów teologicznych oraz ATK, co było przedmiotem szczególnej troski kardynała Karola Wojtyły. Wśród ruchów katolickich przykładem posoborowych przemian był dynamiczny rozwój Ruchu Żywego Kościoła/ Ruchu Światło-Życie. W omawianym okresie wyraźny nacisk położono na kształtowanie się struktur oraz dopracowanie założeń koncepcyjnych.
The years 1972-1978 close the early phase of Vatican II reception in the Catholic Church in Poland. Theoretical and practical implementation of council’s ideas took place in particular socio-political conditions of a totalitarian state. The most important phenomena characteristic for the second phase were: changes in Polish piety, atomization of laity groups, growing importance of social communication channels running joining the institutional Church and laity; relationship between catholic hierarchy and democratic opposition; attempts at regulating diplomatic relations between Polish People’s Republic and the Holy See. An important role was played by commissions of Polish bishops entrusted with special tasks. They made sure that everything happened at a proper speed and controlled the tendencies of transformation. The most engaged groups were: Liturgical Commission, Ecumenical Commission, Commission for the Apostolate of Laity, Commission for Catholic Teaching and Commission of General Pastoral Care. Modest, but most important aims were achieved as far as implementing council’s teaching in Polish theology are concerned. A book by cardinal Karol Wojtyła entitled “At the roots of renewal. A study of Vaticanum II implementation” merits special attention. Works which proved crucial to the post-council renewal were published by fr. Stanisław Olejnik (moral theology), fr. Wincenty Granat (dogmatic theology), fr. Franciszek Blachnicki (pastoral theology and liturgical studies), fr. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv (history of ecumenism), fr. Feliks Zapłata SVD (mission studies), fr. Eugeniusz Weron SAC (theology of laity). The liturgical reform had several dimensions. Three major ones need to be underscored: preparation and editing of new liturgical books; practical adaptation of churches to the new rite of the Mass by relocation of the altar, tabernacle and other architectonical adaptations; new formation of altar boys. Deeper interest in biblical studies was manifest in publishing the translation of the Bible, the so called Poznań Bible in 1975. Practical implementation of the idea of synodality was expressed in following synods: III Warsaw Synod, Pastoral Synod of the Archdiocese of Cracow, I Synod in Katowice; II Synod in Gdańsk; II Synod in Częstochowa; II Synod in Lublin; II Synod in Gniezno. A major success of the ecumenical movement was the activity of Mixed Commission of Polish Ecumenical Council and Commission for Ecumenism of Polish Bishops’ Conference. For many congregations and orders this renewal had to do with returning to the sources and reawakening the founders’ spirit. The renewal of catholic university education called for exceptional ordering, regulating and unifying canon-law-related matters of theological departments and Academies of Catholic Theology. Cardinal Wojtyła paid special attention this necessity. Among catholic movements an example of the changes in question was dynamic development of the Movement of Living Church/Light-Life Movement. Emphasis was also put on creating institutional structures and perfecting concepts and assumptions.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 129; 387-446
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Il concetto dei seminari minori alla luce del decreto conciliare "Optatam totius" e dellinsegnamento ecclesiastico post-conciliare
The concept of minor seminaries in the light of the conciliar decree "Optatam totius" and of the post conciliar teaching of the Church
Koncepcja niższych seminariów duchownych w świetle dekretu soborowego "Optatam totius" i kościelnego nauczania posoborowego
Autorzy:
Selejdak, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585190.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
niższe seminarium duchowne
wyższe seminarium duchowne
seminarzyści
wychowawcy
powołanie kapłańskie
wskazania pedagogiczne
formacja religijna
etapy w formacji duchowej
nauczanie szkolne
wzrost dojrzałości ludzkiej, chrześcijańskiej, społecznej i apostolskiej seminarzystów
towarzyszenie powołaniowe
minor seminary
major seminary
seminarians
educators
vocation to the priesthood
teaching methods
religious formation
progression in spiritual formation
teaching of the Church, the human, Christian, social and apostolic development of seminarians
vocational accompaniment
Opis:
Niższe Seminaria Duchowne są ukazane przez Dekret soborowy Optatam totius i kościelne nauczanie posoborowe jako instytucje założone w celu pielęgnacji zalążków powołania, które przejawiają się w odpowiednich przymiotach ludzkich i wierze alumnów, prowadzących do rozeznania życiowego powołania i pewnej fascynacji kapłaństwem służebnym. Seminaria te stanowią środowisko sprzyjające dojrzewaniu u młodego człowieka powołania, którym obdarzył go Bóg. Środkami wychowawczymi są w nich specjalna formacja religijna oraz właściwe kierownictwo duchowe. Niższe Seminaria Duchowne powinny być wspólnotami prawdziwie wychowawczymi. Styl życia i proces wychowawczy, który proponują trzeba dostosować do młodzieńczego wieku alumnów, ich mentalności, poziomu umysłowego, etapu rozwoju i wskazań psychologii. Nie powinno się też zaniedbywać nabywania przez nich odpowiedniego doświadczenia w sprawach ludzkich ani utrudniać im kontaktów z własną rodziną. Nauczanie, jaki mają otrzymać, tak należy zaprogramować, aby mogli naukę kontynuować bez przeszkód gdzie indziej, jeśli obiorą inny sposób życia. Wychowawcy Niższych Seminariów Duchownych winni być wybierani przez Biskupów spośród najlepszych kapłanów diecezjalnych, odznaczających się pobożnością, gruntownym wykształceniem, odpowiednim doświadczeniem duszpasterskim, gorliwością i dobrym wykształceniem pedagogicznym. Ich zasadniczym zadaniem jest pomaganie alumnom we właściwym i roztropnym rozeznaniu życiowego powołania.
Minor Seminaries are presented in the conciliar Decree Optatam totius and in the post conciliar teaching of the Church as institutions established to cultivate the seeds of vocation, which express themselves in the human qualities and a faith directed towards a serious approach to vocational discernment and a particular attraction towards the priesthood. These Seminaries are established as a setting for vocational growth. The educational means applied are a special religious formation and appropriate spiritual direction. Minor Seminaries must be truly educational communities. The way of life which they offer should be appropriate to age, mentality, development and to the criteria of a healthy psychology, without neglecting a suitable experience of human life and family relationships. The studies should be arranged in such a way that they do not created difficulties for those who intend to follow them, in the event that they leave the Minor Seminary. The educators of Minor Seminaries must be chosen by the Bishops from among the best diocesan priests and must be recognised for their devotion and sound doctrine, appropriate personal experience, zeal for souls and a particular aptitude for formation and teaching. Their principle task is to help seminarians in their fitting and prudent vocational discernment.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 47; 5-24
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formacja kandydatów do kapłaństwa w świetle nowego Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis
Formation of Candidates for the Priesthood in Light of the New Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis
Autorzy:
Selejdak, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035388.pdf
Data publikacji:
2018-03-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis
Ratio krajowe
kapłaństwo powszechne wiernych
kapłaństwo służebne
tożsamość kapłańska
seminarzyści
formatorzy
formacja integralna
formacja początkowa i permanentna
Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis
Ratio Nationalis
Ordo Studiorum
common priesthood of the faithful
ministerial priesthood
priestly identity
seminarians
formators
integrated formation
initial and ongoing formation
Opis:
The last Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis was published in1970 and updated in 1985. In the meantime, and particularly under the effectof the rapid changes in the modern world, the historical, socio-cultural andecclesial contexts have changed, in which the priest is called to make manifest the mission of Christ and the Church. This has also led to significantchanges in related matters: the image or the view of the priest, the spiritualneeds of the People of God, the challenges of the new evangelisation, andthe languages of communication, to name just a few. In this situation, it seemed that priestly formation needed to be relaunched, renewed and returned to the centre. On 8 December 2016, therefore, the Congregation for the Clergy published the new Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis,a tool for the formation of priests. It has taken up the contents, methods andapproaches presented so far in the field of formation, updating them andintroducing new elements. The document restates the guidelines offeredin the Apostolic Exhortation Pastores Dabo Vobis regarding an integratedformation of seminarians. In this formation, the formators and professors arecalled to demonstrate the close relationship between theology, the spirituallife and the pastoral ministry. This is so in order that the candidate for thepriesthood might become a good shepherd of the People of God and havea compassionate and merciful heart like Christ.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2017, 87, 3; 97-133
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies