Temat: flower structure - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: The position and structure of the nectary in spring heath (Erica carnea L.) flowers
Autorzy:: Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Wrobel, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27074.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: position
nectary structure
nectary
Erica carnea
flower
micromorphology
Ericaceae
flower structure
nectar secretion
Opis:: Ecological traits of Erica carnea L. flowers and the morphology of floral nectaries were investigated using stereoscopic, light and scanning electron microscopy. The nectary in the flowers of Erica carnea is located in the basal part of the ovary. It represents the gynoecial nectary type. It has the form of a yellow, ribbed ring with eight outgrowths, pointed towards the base, which alternately adjoin the stamen filaments. The height of the nectary is 400 μm and its thickness 200 – 250 μm. The parenchyma of the nectary is composed of 6 – 8 layers. Nectar secretion occurs through anomocytic stomata with a diameter of 17 μm. Guard cells are only found on the outgrowths of the nectary and they are situated most frequently at the level of other epidermal cells. During nectar secretion, a small degree of pore opening was observed. In the flowers of Erica carnea, secondary nectar presentation was found, with the nectar accumulating at the base of the fused corolla.
Cechy ekologiczne kwiatów Erica carnea L. i morfologię nektarników kwiatowych badano przy użyciu mikroskopii: stereoskopowej, świetlnej i skaningowej elektronowej. Nektarnik w kwiatach Erica carnea położony jest w bazalnej części zalążni. Prezentuje typ genoecial nectary. Ma postać żółtego, żebrowanego pierścienia ze skierowanymi ku nasadzie ośmioma wyrostkami, które międzylegle przylegają do nitek pręcików. Wysokość nektarnika wynosi 400 μm, a miąższość 200 – 250 μm. Parenchyma nektarnika tworzy 6 – 8 warstw. Sekrecja nektaru odbywa się przez anomocytyczne aparaty szparkowe o średnicy 17 μm. Komórki szparkowe występują tylko na wyrostkach nektarnika i są usytuowane najczęściej na poziomie innych komórek epidermy. Podczas sekrecji nektaru obserwowano niewielki stopień rozchylenia szparek. W kwiatach Erica carnea stwierdzono wtórną prezentację nektaru, który gromadził się u nasady zrośniętej korony.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2009, 62, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Pozycja tektoniczna Roztocza w świetle historii rozwoju zapadliska przedkarpackiego
Tectonic position of the Roztocze region in the light of the evolution history of the Carpathian Foredeep
Autorzy:: Jankowski, L.
Margielewski, W.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2061934.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:: rekonstrukcja tektoniczna
uskok przesuwczy
struktura kwiatowa
wypiętrzenie przedgórskie
Roztocze Środkowe i Południowe
południowo-wschodnia Polska
tectonic reconstruction
strike-slip fault
flower structure
forebulge structure
Middle and Southern Roztocze region
south-east Poland
Opis:: Analizy tektoniczne wykonane na podstawie pomiarów powierzchni nieciągłości tektonicznych w obrębie masywów skalnych polskiej części Roztocza, pozwoliły na odtworzenie historii tektonicznej jego struktury, związanej z tworzeniem się zapadliska przedkarpackiego i etapami nasuwczymi Karpat. Analizy wykazały, że struktura Roztocza powstała w efekcie nakładania się asocjacji struktur tektonicznych związanych z formowaniem uskoku prawoprzesuwczego (tzw. struktury kwiatowe ‒ flower structures i struktury typu koński ogon – horse tail structure) i struktury forebulge związanej z wypiętrzeniem przedgórskim spowodowanym nasuwaniem się Karpat na przedpole (tu: zapadlisko przedkarpackie). Wielokrotne reaktywowanie stref dyslokacyjnych, obramowujących Roztocze i dzielących je na bloki, było efektem formowania się uskoków inwersyjnych (związanych ze strukturą forebulge), reaktywowanych później wskutek kolapsu jako uskoki normalne. Zmiana zwrotu uskoku przesuwczego ograniczającego Roztocze na sinistralny, była efektem reorientacji pola naprężeń spowodowanej zmianą kierunku nasuwczego Karpat ku SSE. Spowodowało to inwersję stref naprzemiennie obniżanych i wynoszonych wzdłuż krawędzi Roztocza: obecnie wynoszone są obszary z niezerodowanymi, miąższami pokrywami utworów neogeńskich, obniżane zaś fragmenty strefy krawędziowej erozyjnie pozbawione tych utworów. Współcześnie obserwowane dźwiganie neotektoniczne Roztocza jest efektem footwall elevation, związanej z zespołami aktywnych uskoków zrzutowych (normalnych), ograniczających strukturę zrębową Roztocza, jak też dzielących wał na bloki.
The paper presents new concept of the tectonic development of the Roztocze region, uplifted as a tectonic horst structure. Measurements of tectonic discontinuities (joints, faults) in the rocks building the Roztocze region, as well as the analysis of Neogene deposits distribution on the Roztocze horst, have allowed authors to establish several tectonic stages of the Roztocze development. Thrusting of the Carpathians to the north caused the formation of a strike-slip (dextral) fault along the eastern part of their foredeep (and associated flower structures and horse tail structures). As a result of forebulge structure formation, caused by progressive thrusting of the Carpathian orogen and isostatic uplift of their foreland, strike-slip faults were reactivated as reverse-slip faults. Subsequently, due to collapse of the Carpathian massifs, discontinuities were again reactivated as dip-slip faults. The footwall elevation associated with normal faults formed into the Roztocze Horst and divided region to blocks, causing a neotectonic uplift of the Roztocze region.
Źródło:: Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2015, 462; 7--27
0867-6143
Pojawia się w:: Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: The structure of elaiophores in Oncidium cheirophorum Rchb.f. and Ornithocephalus kruegeri Rchb.f. [Orchidaceae]
Budowa elaioforow u Oncidium cheirophorum Rchb.f. i Ornithocephalus kruegeri Rchb.f. [Orchidaceae]
Autorzy:: Pacek, A
Stpiczynska, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28598.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: floral oil
Oncidium cheirophorum
oil secretion
attract flower
botany
Orchidaceae
elaiophore
flower
structure
Ornithocephalus kruegeri
Opis:: The shining appearance of the flowers of Oncidium cheirophorum and Ornithocephalus kruegeri results from the presence of lipids on the flower surface. The lipids are produced by elaiophores - secretory structures situated symmetrically at the base of the labellum or upon the callus. In O. cheirophorum, the elaiophores are epithelial type. They consist of one layer of cuboidal secretory cells and subsecretory parenchyma. The thick cuticle covering the outer, tangential wall of epithelial cells becomes distended and wrinkled as secreted oil accumulates beneath its surface. Oil secretion begins at the bud stage and lasts till the end of anthesis, that is 22 days, on average. Pollination does not influence oil production. In O. kruegeri, trichomatous elaiophores are situated on the central part of the callus. Unicellular trichomes project from the epidermis cells. Their outer walls are covered by a thin cuticle. In the dense cytoplasm of the trichomes, small plastids with few starch grains occur, whereas subsecretory parenchyma cells contain amyloplasts with large starch grains and raphides. The oil is already produced at the bud stage, about one week before flower opening, and lasts till the end of anthesis.
Prawie cała powierzchnia okwiatu Oncidium cheirophorum i Ornithocephalus kruegeri jest pokryta błyszczącą, tłustą wydzieliną. Tłuszcze są produkowane i wydzielane przez elaiofory - specjalne gruczoły położone symetrycznie przy podstawie warżki lub na kallusie. U O. cheirophorum występuje elaiofor epitelialny. Jest on zbudowany z jednej warstwy sześciennych komórek wydzielniczych i miękiszu podwydzielniczego. Gruba kutykula pokrywająca ściany zewnętrzne komórek epitelialnych odkleja się i marszczy pod wpływem gromadzącej się pod nią wydzieliny Sekrecja tłuszczu rozpoczyna się w stadium pąka i trwa do końca antezy, to jest średnio 22 dni. Zapylenie nie wpływa na wydzielanie tłuszczu. W przypadku O. kruegeri trichomowy elaiofor znajduje się w centralnej części kallusa. Jednokomórkowe włoski wydzielnicze wyrastają z komórek epidermy. Ich zewnętrzna ściana pokryta jest cienką kutykulą. W gęstej cytoplazmie trichomów znajdują się drobne plastydy z nielicznymi ziarnami skrobi, podczas gdy w komórkach podwydzielniczej parenchymy występują amyloplasty z dużymi ziarnami skrobi oraz rafidy. Sekrecja tłuszczu rozpoczyna się w stadium pąka, na tydzień przed otwarciem kwiatu i trwa do końca antezy.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2007, 60, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Multi objective Flower Pollination Algorithm for solving capacitor placement in radial distribution system using data structure load flow analysis
Autorzy:: Tamilselvan, V.
Jayabarathi, T.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/140691.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: Flower Pollination Algorithm
data structure
loss minimization
voltage improvement
capacitor placement
Opis:: The radial distribution system is a rugged system, it is also the most commonly used system, which suffers by loss and low voltage at the end bus. This loss can be reduced by the use of a capacitor in the system, which injects reactive current and also improves the voltage magnitude in the buses. The real power loss in the distribution line is the I2R loss which depends on the current and resistance. The connection of the capacitor in the bus reduces the reactive current and losses. The loss reduction is equal to the increase in generation, necessary for the electric power provided by firms. For consumers, the quality of power supply depends on the voltage magnitude level, which is also considered and hence the objective of the problem becomes the multi objective of loss minimization and the minimization of voltage deviation. In this paper, the optimal location and size of the capacitor is found using a new computational intelligent algorithm called Flower Pollination Algorithm (FPA). To calculate the power flow and losses in the system, novel data structure load flow is introduced. In this, each bus is considered as a node with bus associated data. Links between the nodes are distribution lines and their own resistance and reactance. To validate the developed FPA solutions standard test cases, IEEE 33 and IEEE 69 radial distribution systems are considered.
Źródło:: Archives of Electrical Engineering; 2016, 65, 2; 203-220
1427-4221
2300-2506
Pojawia się w:: Archives of Electrical Engineering
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Ecological aspects of the floral structure and flowering in Pulsatilla species
Ekologiczne cechy struktur kwiatowych i kwitnienie gatunków z rodzaju Pulsatilla
Autorzy:: Weryszko-Chmielewska, Elżbieta
Sulborska, Aneta
Żuraw, Beata
Chyżewska, Renata
Sawidis, Thomas
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1628308.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: pasque flower
structure
flowers
hairs
stomata
attractiveness to insects
nectar
pollen
Opis:: In terms of flowering ecology, Pulsatilla flowers are classified as “pollen flowers” producing inconsiderable amounts of nectar. The aim of this study was to assess the length of the flowering period in Pulsatilla slavica and P. vulgaris and to investigate the structure of the epidermis of the perianth and generative elements of their flowers. Special focus was placed on the structure of hairs and the distribution of stomata. The weight of nectar released by the flowers of the two Pulsatilla species and the content of sugars in the nectar was also evaluated. In SE Poland, both species flowered for similar periods between the second half of April and the first half of May. The flower life-span of both was determined to be 9–14 days. The lower part of each sepal was observed to be covered by long hairs having cellulose-pectin cell walls of varying thickness. Hairs present on the pistil style are thinner; they may provide some protection against cold and can play a role of a secondary pollen presenter for insects. The bowl-shaped structure of the perianth and the nature of the adaxial surface of the sepal epidermis may facilitate reflection of sunlight into the inner parts of the flower, which may contribute to an elevation of the intraflower temperature. This is particularly important for the functionality of the ovary. The surface of the hairs was seen to be covered by a cuticle ensuring water impermeability. Flowers are visited by honeybees, bumblebees, butterflies, and ants, for which nectar and pollen are the main attractants. Ants, which are regarded as illegitimate flower visitors, were found to cause damage to the androecium. The number of fruits produced in the flowers of both Pulsatilla species was lower than 50% of the number of pistils.
Z punktu widzenia ekologii kwitnienia kwiaty Pulsatilla zaliczane są do kwiatów pyłkowych, które wytwarzają niewielkie ilości nektaru. Celem badań było określenie długości kwitnienia Pulsatilla slavica i Pulsatilla vulgaris oraz analiza budowy okwiatu i elementów generatywnych w aspekcie ekologii zapylania. Szczególną uwagę zwróciliśmy na budowę włosków i występowanie aparatów szparkowych. Określiliśmy również masę nektaru wydzielanego przez kwiaty dwu gatunków Pulsatilla oraz zawartość cukrów w nektarze. Badane gatunki kwitną w zbliżonych terminach od drugiej dekady kwietnia do pierwszej dekady maja. Długość życia ich kwiatów wynosi 9–14 dni. Występujące na dolnej powierzchni listków okwiatu długie włoski mają celulozowo-pektynowe ściany komórkowe o zróżnicowanej grubości. Włoski zlokalizowane na szyjce słupka są cieńsze i służą prawdopodobnie jako ochrona przed chłodem oraz mogą stanowić wtórny prezenter pyłkowy. Miseczkowaty kształt okwiatu i budowa powierzchni doosiowej epidermy listków okwiatu mogą umożliwiać odbicie promieni słonecznych do środkowej części kwiatu i skutkować podwyższeniem temperatury w jego wnętrzu. Jest to szczególnie ważne dla funkcjonowania zalążni. Powierzchnię włosków pokrywa kutykula, co czyni je nieprzepuszczalnymi dla wody. Kwiaty odwiedzane są przez pszczołę miodną, trzmiele, motyle i mrówki, dla których istotnym atraktantem jest nektar i pyłek. Mrówki zaliczane do nieuprawnionych owadów odwiedzających kwiaty powodowały uszkodzenia pręcikowia. Stwierdziliśmy, że liczba powstających owoców w kwiatach dwóch gatunków Pulsatilla wynosi mniej niż 50% w stosunku do liczby słupków w kwiecie.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2017, 70, 3
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Micromorphology of glandular structures in Echium vulgare L. flowers
Mikromorfologia struktur wydzielniczych w kwiatach Echium vulgare L.
Autorzy:: Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27024.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: micromorphology
glandular structure
Echium vulgare
flower
nectary
stigma
calyx
trichome
Boraginaceae
Opis:: The micromorphology of selected elements of Echium vulgare L. fl owers was investigated, with special attention to the structure of the nectaries and the stigma of the pistil as well as types of trichomes occurring on the surface of the calyx. The nectary had the shape of an uneven disc located around the lower region of the four-parted ovary of the pistil. The glandular cells formed a tier with a height of 330 μm and a radial width of 144 μm. Nectar was secreted onto the nectary surface through anomocytic stomata located at the level of other epidermal cells. Most of the stomata were open, with a different dimension of the pore. Their largest number was observed at the base of the nectary, and 462 stomata were noted on the whole surface of the nectary. The cuticle on the surface of the guard cells formed fi ne, circular striae. The subsidiary cells formed striated cuticular ornamentation, with the striae arranged radially in the direction of the stoma, whereas on the surface of other epidermal cells the striae formed an arrangement with different directions. The epidermis on the surface of the stigma formed regularly arranged papillae with a fan-shaped, expanded upper part which had corrugated outer walls, whereas the base of the cell formed a widened small column. The epidermis of the abaxial part of the calyx was covered by numerous non-glandular trichomes of different length which were made up of one or several cells. The glandular trichomes in the epidermis of the calyx grew with smaller density compared to the protective trichomes, and they were composed of a 1-2-celled stalk and a glandular head.
Badano mikromorfologię wybranych elementów kwiatów Echium vulgare L. ze szczególnym uwzględnieniem struktury nektarników i znamienia słupka oraz typów włosków występujących na powierzchni kielicha. Nektarnik miał kształt nierównego dysku położonego wokół dolnej części czterodzielnej zalążni słupka. Komórki gruczołowe tworzyły pokład o wysokości 330 μm i szerokości promieniowej równej 144 μm. Nektar wydostawał się na powierzchnię nektarnika przez anomocytyczne aparaty szparkowe, położone na poziomie innych komórek epidermy. Aparaty szparkowe w większości były otwarte ze zróżnicowaną rozwartością poru. Największą ich liczbę obserwowano przy podstawie nektarnika, zaś na całej powierzchni nektarnika odnotowano 460 szparek. Kutykula na powierzchni komórek szparkowych tworzyła delikatne, koliste prążki. Komórki przyszparkowe wykształcały prążkowaną ornamentację kutykularną z prążkami ułożonymi promieniście w kierunku szparki, zaś na powierzchni innych komórek epidermy prążki tworzyły różnokierunkowy układ. Epiderma na powierzchni znamienia wykształcała regularnie ułożone papille z wachlarzowato rozszerzoną górną częścią o karbowanych ścianach zewnętrznych, zaś nasada komórki tworzyła maczugowatą kolumienkę. Epiderma odosiowej części kielicha była pokryta licznymi włoskami mechanicznymi o zróżnicowanej długości, które zbudowane były z jednej lub kilku komórek. Włoski gruczołowe w epidermie kielicha wyrastały w mniejszym zagęszczeniu w porównaniu z trichomami ochronnymi i były utworzone z 1-2 komórkowego trzonka i wydzielniczej główki.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2008, 61, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: The structure of the spur nectary in Dendrobium finisterrae Schltr. (Dendrobiinae, Orchidaceae)
Budowa nektarnika ostrogowego u Dendrobium finisterrae Schltr. (Dendrobiinae, Orchidaceae)
Autorzy:: Kaminska, M.
Stpiczynska, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26744.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: structure
spur anatomy
nectary
Dendrobium finisterrae
Dendrobiinae
Orchidaceae
flower
micromorphology
nectar
pollination
Opis:: To date, the structure of the nectary spur of Dendrobium finisterrae has not been studied in detail, and the present paper compares the structural organization of the floral nectary in this species with the spurs of other taxa. The nectary spur of D. finisterrae was examined by means of light microscopy (LM), scanning electron microscopy (SEM), and transmission electron microscopy (TEM). It is composed of a single layer of secretory epidermis and several layers of small and compactly arranged subepidermal secretory cells. The secretory cells have thick cellulosic cell walls with primary pits. The secretory tissue is supplied by vascular bundles that run beneath in ground parenchyma and are additionally surrounded by strands of sclerenchymatous fibers. The flowers of the investigated species displayed morphological features characteristic of bee-pollinated taxa, as they are zygomorphic, creamy-green coloured with evident nectar guides. They also emit a weak but nice scent. However, they possess some characters attributed to bird-pollinated flowers such as a short, massive nectary spur and collenchymatous secretory tissue that closely resembles the one found in the nectaries of certain species that are thought to be bird-pollinated. This similarity in anatomical organization of the nectary, regardless of geographical distribution and phylogeny, strongly indicates convergence and appears to be related to pollinator-driven selection.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2011, 64, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Anatomy and ultrastructure of floral nectaries of Asphodelus aestivus Brot. [Asphodelaceae]
Anatomia i ultrastruktura nektarnikow kwiatowych Asphodelus aestivus Brot. [Asphodelaceae]
Autorzy:: Weryszko-Chmielewska, E
Sawidis, T.
Piotrowska, K.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27994.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: ultrastructure
floral nectary
Asphodelaceae
flower
septal nectary
anatomy
Asphodelus aestivus
nectary structure
Opis:: The structure of septal nectaries in Asphodelus aestivus flowers was investigated by using light microscopy (LM), scanning electron microscopy (SEM) and transmission electron microscopy (EM). It was found that the outlets of the three parts of the nectary were situated on the ovary surface at 2/3 of its height and had the shape of elongated openings. The nectariferous tissue was in the septa of the lower part of the ovary. The secretory tissue cells formed 1-3 layers surrounding the nectary slits. They contained thin cell walls with the cuticle layer from the slit side, large cell nuclei, numerous mitochondria and plastids characterised by various shapes. In plastids, small starch grains occurred sporadically. At the beginning of anthesis, the cells were poorly vacuolized. ER cisternae and secretory vesicles were located near the outer cell wall. Fibrous substance was present in the nectary slits. In the subglandular tissue, numerous starch grains occurred at the beginning of anthesis. In this zone, cells containing raphides and xylem elements were observed. Based on the ultrastructure of the nectary it can be stated that granulocrine nectar secretion occurs in A. aestivus.
Strukturę nektarników przegrodowych w kwiatach Asphodelus aestivus badano przy pomocy mikroskopii świetlnej (LM), skaningowej elektronowej (SEM) oraz transmisyjnej elektronowej (TEM). Stwierdzono, że ujścia trzech części nektarnika położone są na powierzchni zalążni na 2/3 jej wysokości i mają kształt podłużnych otworów. Tkanka nektaronośna znajdowała się w przegrodach dolnej części zalążni. Komórki tkanki sekrecyjnej tworzyły 1-3 warstwy otaczające szczeliny nektarnika. Zawierały cienkie ściany komórkowe z warstwą kutykuli od strony szczeliny, duże jądra komórkowe, liczne mitochondria i plastydy charakteryzujące się różnorodnym kształtem. W plastydach sporadycznie występowały niewielkie ziarna skrobi. Na początku kwitnienia komórki były słabo zwakuolizowane. Cysterny ER i pęcherzyki wydzielnicze położone były w pobliżu zewnętrznej ściany komórkowej. Włóknista substancja była obecna w szczelinach nektarnika. W tkance podgruczołowej na początku antezy występowały liczne ziarna skrobi. W strefie tej obserwowano komórki zawierające rafidy oraz elementy przewodzące ksylemu. Na podstawie ultrastruktury nektarnika można stwierdzić, że u A. aestivus występuje granulokrynowa sekrecja nektaru.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2006, 59, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Nectary structure and nectar secretion of Echium russicum J.F.Gmel. flowers
Budowa nektarnikow i sekrecja nektaru w kwiatach Echium russicum J.F.Gmel.
Autorzy:: Chwil, M
Weryszko-Chmielewska, E
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27065.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: epidermis
nectar secretion
botany
scanning electron microscopy
flower
nectary structure
Boraginaceae
Echium russicum
Opis:: In this study, the micromorphology of nectaries in Echium russicum J. F. Gmel. flowers was determined by using scanning electron microscopy (SEM) and their anatomy by using light microscopy (LM). The rate of nectar production of flowers and sugar concentration in nectar were investigated. The nectary gland is located below the ovary of the pistil. It is composed of 4 parts corresponding to the parts of the ovary. The widest regions of the nectar-producing tissue are situated by the furrows separating the adjacent parts of the ovary. Nectar is secreted through anomocytic stomata, located only in the lower part of the nectary. The stomata were distributed evenly or they formed clusters of 2-3. The average number of stomata on the surface of the whole nectary was 184. At the nectar secretion stage, open and closed, as well as not fully mature stomata were observed. The orientation of most of the stomata was parallel to the nectary base. The cuticle surface of the cells of the upper and lateral part of the nectary was smooth, whereas in the region producing stomata it showed various folds facilitating the retention of nectar. The flowers produced nectar throughout the flowering period. The weight of nectar secreted throughout the lifetime of ten flowers was, on the average, 20 mg, with the concentration of sugars of 58% and their weight reaching 17 mg.
W przeprowadzonych badaniach określono mikromorfologię nektarników w kwiatach Echium russicum J. F. Gmel. przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM) oraz anatomię przy zastosowaniu mikroskopu świetlnego (LM). Zbadano obfitość nektarowania kwiatów i koncentrację cukrów w nektarze. Gruczoł nektamikowy położony jest poniżej zalążni słupka. Składa się z 4 części odpowiadających członom zalążni. Najszersze strefy tkanki nektaronośnej znajdują się przy bruzdach, oddzielających sąsiednie części zalążni. Wydzielanie nektaru odbywało się przez anomocytyczne aparaty szparkowe, położone tylko w dolnej części nektarnika. Szparki były rozmieszczone równomiernie lub tworzyły skupienia po 2-3. Średnia liczba aparatów szparkowych na powierzchni całego nektarnika wynosiła 184. W fazie sekrecji nektaru obserwowano zarówno otwarte, jak i zamknięte oraz nie w pełni dojrzałe aparaty szparkowe. Orientacja większości aparatów szparkowych była równoległa do podstawy nektamika. Powierzchnia kutykuli komórek górnej i bocznej części nektarnika była gładka, natomiast w strefie wytwarzającej szparki wykazywała różne pofałdowania, ułatwiające zatrzymywanie nektaru. Kwiaty nektarowały przez całą długość kwitnienia. Masa nektaru wydzielana przez całe życie dziesięciu kwiatów wynosiła średnio 29 mg, o koncentracji cukrów 58% i masie cukrów osiągającej 17 mg.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2007, 60, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: The structure of septal nectaries and nectar presentation in the flowers of Allium aflatunense B. Fedtsch.
Budowa nektarników septalnych i prezentacja nektaru w kwiatach Allium aflatunense B. Fedtsch.
Autorzy:: Zuraw, B.
Weryszko-Chmielewska, E.
Laskowska, H.
Pogroszewska, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27015.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: nectary structure
septal nectary
nectar
flower
Allium aflatunense
ecological feature
micromorphology
plant anatomy
Opis:: The location and structure of the septal nectaries in the flowers of Allium aflatunense B. Fedtsch. were studied. Light and scanning electron microscopy were used for examination. It has been shown that the septal nectaries are located in the lower part of the ovary and in the gynophore on which the ovary is borne. Nectar is secreted through the single-layered epidermis surrounding three nectary slits and nectar release occurs through three openings located at the base of the gynophore, which are the outlets of the ducts connected to the nectary slits. The expanded and fused bases of the stamen filaments and the tepals participate in secondary nectar presentation. In the flowers of Allium aflatunense, numerous purple elements: tepals, filaments, style and pedicle, perform the role of a colour attractant. On the intensely green ovary, there occur glistening conical outgrowths of epidermal cells, which may also function as signal attractants.
Badano położenie i budowę nektarników septalnych w kwiatach Allium aflatunense B. Fedtsch. Do badań wykorzystano mikroskop świetlny i skaningowy elektronowy. Wykazano, że nektarniki septalne położone są w dolnej części zalążni oraz w gynoforze, na którym osadzona jest zalążnia. Sekrecja nektaru odbywa się za pośrednictwem jednowarstwowej epidermy otaczającej trzy szczeliny nektarnika, a emisja nektaru następuje za pośrednictwem trzech otworów położonych u nasady gynoforu, które stanowią ujścia kanalików połączonych ze szczelinami nektarnika. We wtórnej prezentacji nektaru uczestniczą rozszerzone i zrośnięte nasady nitek pręcikowych oraz listki okwiatu. W kwiatach Allium aflatunense rolę barwnej powabni pełnią liczne purpurowe elementy: listki okwiatu, nitki pręcików, szyjka słupka i szypułka. Na intensywnie zielonej zalążni występują połyskujące stożkowate wyrostki komórek epidermy, które mogą również funkcjonować jako atraktanty sygnalizacyjne.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2009, 62, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Structure of the cuniculus nectary in Brassavola flagellaris Barb. Rodr. (Laeliinae Benth., Orchidaceae)
Budowa nektarnika typu cuniculus u Brassavola flagellaris Barb. Rodr. (Laeliinae Benth., Orchidaceae)
Autorzy:: Stpiczynska, M.
Davies, K.L.
Kaminska, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28346.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: structure
cuniculus nectary
nectary
Brassavola flagellaris
Laeliinae
Orchidaceae
secretion
plant anatomy
ultrastructure
flower
Opis:: To date, the structure of the cuniculus nectary has not been studied in detail. Furthermore, the secretory mechanism of such nectaries has not been investigated. The present paper describes, for the first time, the structural organization and ultrastructure of the cuniculus nectary in the moth-pollinated orchid Brassavola flagellaris Barb. Rodr. This tubular structure is situated between the perianth tube and ovary and, in its possession of thick, cellulose cell walls, resembles the nectary of ornithophilous taxa. The presence of large secretory vesicles that fuse with the plasmalemma indicate that granulocrine nectar secretion occurs in this species. The lumen of the cuniculus is lined with unicellular hairs. However, the cuticle overlying the whole epidermal surface lining the lumen (both glabrous and pubescent regions) was coated with nectar residues and became distended and cracked, indicating that this entire tissue is probably involved in nectar secretion.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2010, 63, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: The structure of some floral elements and the nectar production rate of Polemonium caeruleum L.
Struktura wybranych elementów kwiatowych i obfitość nektarowania Polemonium caeruleum L.
Autorzy:: Chwil, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28616.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: flower
micromorphology
structure
anatomy
plant element
nectar production
Polemonium caeruleum
stigma
papilla
nectar
secretion
Opis:: The present study, carried out in the period 2008 – 2009, covered some morphological and anatomical features of the flowers of Polemonium caeruleum L. and their nectar production rate in the climatic conditions of the Lublin region. Observations were made with stereoscopic, light and scanning electron microscopy. Nectar production in the flowers was determined using the pipette method. The flowers of Polemonium caeruleum develop a calyx covered by an epidermis with numerous non-glandular and glandular trichomes. The secretory trichomes are composed of a several-celled stalk and a four-celled head. At the boundary of the corolla tube and the lobes, there is white colouration with violet nectar guides. The epidermis in this region produces several-celled living trichomes that close the entry into the corolla tube, thereby protecting the nectar accumulated in it. These hairs are at the same time glistening colour attractants for insects. The tripartite stigma of the pistil is covered, from the adaxial side, by unicellular papillae with striated cuticular ornamentation, growing at high density. Around the ovary there is located a nectariferous disc, in the form of a free projection, which secrets nectar with sugar concentration of 29 – 52% and sugar weight ranging 1.1 – 1.8 mg/flower.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2010, 63, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: The flower morphology in three Convallariaceae species with various attractive traits
Morfologia kwiatu u trzech gatunków Convallariaceae o różnych cechach powabni
Autorzy:: Odintsova, Anastasia
Fishchuk, Oksana
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1630678.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: Polygonatum multiflorum
Maianthemum bifolium
Convallaria majalis
flower adaptations
gynoecium structure
vertical zonality
septal nectary
Opis:: The general morphology and micromorphology of the flower in Polygonatum multiflorum, Maianthemum bifolium, and Convallaria majalis were studied using light microscopy methods. Among the studied species, P. multiflorum and C. majalis have syntepalous and trimerous flowers, and in M. bifolium flowers are the most reduced: they are dimerous, pentacyclic, and with free tepals. Only in P. multiflorum stamens are considerably adnate to the floral tube. The gynoecium of P. multiflorum consists of synascidiate, hemisymplicate, and asymplicate zones. In the gynoecium of M. bifolium and C. majalis, synascidiate, symplicate, and asymplicate vertical zones were revealed. In P. multiflorum and M. bifolium, the style is composed of postgenitally connated carpels, while in C. majalis the style is formed by congenitally fused carpels (symplicate gynoecium zone). A common pattern of the venation of the floral parts was revealed in all the species. The external flower morphology and the gynoecium inner structure are different in all three species, providing adaptations for the pollination mode. Attractive elements observed in the flower of P. multiflorum are the long septal nectary in the ovary and epidermal trichomes on the inner perigonium surface and on the filaments. In M. bifolium, a rudimentary external septal nectary was observed for the first time. No nectaries or other morphologically distinct secretory structures were found in the C. majalis flower, allowing considering the C. majalis flowers as pollen flowers.
W pracy opisano morfologię i mikromorfologię kwiatów Polygonatum multiflorum, Maianthemum bifolium i Convallaria majalis. W badaniach stosowano metody mikroskopii świetlnej. Wśród badanych gatunków M. bifolium posiada najbardziej zredukowane kwiaty o pięciookółkowym okwiecie 4-krotnym, z wolnymi członami okwiatu. Kwiaty P. multiflorum i C. majalis są zrosłoczłonowe i trzykrotne. Tylko u P. multiflorum pręciki są zrośnięte z rurkowatym okwiatem. Słupkowie u P. multiflorum składa się z trzech stref (ang. synascidiate, hemisymplicate, asymplicate). W słupkowiu M. bifolium i C. majalis wyróżniono w pionie także trzy strefy, jednak o odmiennych cechach (ang. synascidiate, symplicate, asymplicate). W kwiatach P. multiflorum i M. bifolium zalążnia jest złożona z owocolistków zrastających się po zapyleniu, natomiast w zalążni C. majalis owocolistki są połączone przed zapyleniem (symplicate strefa zalążni). U wszystkich badanych gatunków stwierdzono występowanie takiego samego wzoru nerwacji w poszczególnych częściach kwiatu. W pracy wykazano, że zewnętrzna morfologia kwiatu oraz struktura wewnętrzna słupka różni się u wszystkich trzech gatunków, zapewniając adaptacje dla zapylania. W zalążni P. multiflorum występuje jeden nektarnik przegrodowy z trzema podłużnymi szczelinami i trichomy epidermalne na wewnętrznej powierzchni perigonium i na nitkach pręcików. W przypadku M. bifolium po raz pierwszy opisano zewnętrzny nektarnik przegrodowy, mający szczątkową formę. Nektarniki nie występują w kwiecie C. majalis. Ogólna budowa kwiatu i struktura wewnętrzna zalążni potwierdzają pogląd, że kwiat P. multiflorum funkcjonuje jako obcopylny kwiat nektarowy i pyłkowy, podczas gdy u M. bifolium i C. majalis kwiaty są pyłkowe.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2017, 70, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Micromorphology of the floral elements, the structure of the nectary, and the apicultural value of Elaeagnus commutata Bernh. ex Rydb.
Mikromorfologia elementów kwiatowych, struktura nektarnika i wartość pożytkowa Elaeagnus commutata Bernh. ex Rydb.
Autorzy:: Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28190.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: micromorphology
plant element
structure
nectary
apicultural value
Elaeagnus commutata
flower
nectar secretion
pollen yield
Opis:: The investigations were carried out using light and scanning electron microscopy. The flowers of Elaeagnus commutata grow in clusters of 1-4 in the leaf axils. They are actinomorphic, four-lobed, with a single perianth that is yellow from the adaxial side, while the abaxial side is silvery-white. Peltate hairs of different structure are found on both surfaces of the sepals. The conical epidermal cells of the lobes are covered with a thick striated cuticle. Cylindrical hairs were observed on the edges of the lobes. Peltate hairs also grew on the style. The dish-shaped nectary gland is located at the base of the style. Nectar is secreted through numerous, evenly distributed stomata located above or at the level of other epidermal cells. Different stages of stomatal development are evidence of the asynchronous functioning of the stomata. The nectary consists of small epidermal cells and 5-6 layers of secretory parenchyma. The deeper layers of the gland are composed of larger cells of subglandular parenchyma in which vascular bundles supplying the nectary run. Honey bees were the main pollinators of silverberry. Ten silverberry flowers produced an average of 12 g of nectar with a sugar concentration in the 29.5-34.5% range. The weight of pollen produced by 10 flowers was 3.33 mg.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2011, 64, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: The structure of the ovule of Sida hermaphrodita (L.) Rusby after pollination
Struktura anatomiczna zalążka Sida hermaphrodita (L.) Rusby po zapyleniu
Autorzy:: Chudzik, B.
Szczuka, E.
Domaciuk, M.
Pavlov, D.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26672.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: ovule
ovule structure
Sida hermaphrodita
pollination
flower
energetic plant
arabinogalactan protein
Malvaceae
protein distribution
development stage
Opis:: The anatomical structure and the distribution of arabinogalactan proteins were investigated in the ovule of an energetic plant Sida hermaphrodita (L.) Rusby after pollination. Material was collected from an experimental field of the University of Life Sciences in Lublin (Felin). After embedding for immunoflurescence, semi-thin sections were stained with toluidine blue or incubated with JIM 13 or MAC 207 monoclonal antibodies for immunolabeling of arabinogalactan proteins. The structure of the ovule showed some differences in comparison to other representatives of the Malvaceae family. Conversely, the distribution of arabinogalactan proteins did not differ significantly from their distribution in the ovules of other angiosperms at the investigated stage of development.
Źródło:: Acta Agrobotanica; 2010, 63, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:: Acta Agrobotanica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "flower structure" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język