Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "film rhythm" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Montażowe formy Wacława Kaźmierczaka
The Montage Forms of Wacław Kaźmierczak
Autorzy:
Cieśliński, Marek Kosma
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24932006.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
film dokumentalny
kronika filmowa
montaż filmowy
edycja
rytm filmu
documentary film
newsreel
montage
film editing
film rhythm
Opis:
Wacław Kaźmierczak (1905-1981) należy do czołowych polskich montażystów kina dokumentalnego. Zdobywszy doświadczenie filmowe przed rokiem 1939 oraz przy dokumentowaniu powstania warszawskiego, po II wojnie światowej współtworzył najważniejsze produkcje Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie i wykształcił wielu następców. W pracy preferował lakoniczne formy i metaforyczne połączenia montażowe; potrafił przykuć i utrzymać uwagę widza. Jego styl ewoluował od perswazyjnych komunikatów politycznych do przekrojowych syntez historycznych, tworzonych z wykorzystaniem materiałów archiwalnych, czego wybitnym przykładem jest pełnometrażowy dokument Requiem dla 500 tysięcy (1963). Jako montażysta odznaczał się pogłębioną znajomością historycznych form prowadzenia narracji filmowej, czemu charakterystyczny wyraz dawał w montowanej przez prawie czterdzieści lat Polskiej Kronice Filmowej. Autor omawia ewolucję stylu Kaźmierczaka i przedstawia jego najbardziej charakterystyczne dzieła.
Wacław Kaźmierczak (1905-1981) is one of the leading Polish editors of documentary cinema. Having gained film experience before the war and by documenting the Warsaw Uprising (1944), after World War II he co-created the most important productions of the Documentary Film Studio in Warsaw and educated many successors. In his work, he preferred a laconic style and metaphorical montage connections; he knew how to catch and hold the viewer’s attention. His style has evolved from persuasive political messages to cross-sectional historical syntheses, created using archival materials, of which the feature-length documentary Requiem dla 500 tysięcy [Requiem for 500 000] (1963) is an outstanding example. As an editor, he was distinguished by his in-depth knowledge of historical forms of film narration, characteristically expressed in the Polish Film Chronicle, which he edited for almost 40 years. The author discusses the evolution of Kaźmierczak’s style and presents his most characteristic works.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2023, 123; 117-138
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Становлення та теоретичне осмислення поетики монтажу і кадру в кінематографі
Formation and theoretical understanding of the poetics of editing and frame in cinematography
Autorzy:
Покулевська (Pokulevska), Анна (Anna)
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177720.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
film poetics
editing
frame
plan
rhythm
кінопоетика
монтаж
кадр
план
ритм
Opis:
Fiction and cinema are in the mode of constant interactive exchanges. At the initial stage of its formation as an art form, cinema not only actively borrowed, used and processed popular literary plots, but also transformed into its expressive system (poetics) purely literary means of expression. In its turn, fiction even before the advent of cinema used techniques that from a modern point of view can be classified as “cinematic”. In the process of developing its language (film poetics), the art of cinema not only “discovered”, transformed these means, but also expressed and improved them. As a result, the reverse effect arose and the poetics of cinema began to be integrated into the expressive and pictorial system of the art of speech, and especially actively from the 20s of last century. This process should be considered in the context of the synthesis of arts, the intensification of which took place at the turn of the nineteenth and twentieth centuries, when it was claimed that the art of the modern era acquired new forms of expression. In order to study the elements of film poetics in literary texts, it is necessary to thoroughly review the main components of film language, they are categories “editing” and “frame”, the first definitions of which were given by film directors (L. Kulieshov, S. Eizenshtein, V. Pudovkyn, M. Romm, A. Tarkovskyi). and literary critics (V. Shklovskyi, Yu. Tynianov, Yu. Lotman). Accompanying them should be considered cinematic means “plan”, “angle” and “rhythm”, the consideration of which includes the analysis of their manifestations in works of fiction. The functionality of the installation is easier and more accurate to explore the data of the history of its formation and attitude to it. Therefore, this exploration is devoted to the initial stages of development of cinema, in particular its specific means, as well as the achievements of the classics of cinema.
Художня література і кіно перебувають у режимі постійних інтерактивних обмінів. На початковій стадії свого формування як виду мистецтва кінематограф не лише активно запозичував, використовував і обробляв популярні літературні сюжети, а й трансформував у свою виражальну систему (поетику) суто літературні виражально-зображальні засоби. Своєю чергою, художня література ще до появи кінематографу користувалася прийомами, які із сучасного погляду можуть кваліфікуватися як «кінематографічні». У процесі розвитку своєї мови (кінопоетики) мистецтво кіно не лише “відкривало”, трансформувало ці засоби, а й увиразнювало та вдосконалювало їх. У зв’язку з цим почався зворотний вплив – поетика кіно почала інтегруватися у виражально-зображальну систему мистецтва слова, й особливо активно – із 20-х років минулого століття. Цей процес слід розглядати в контексті синтезу мистецтв, інтенсифікація якого відбувалася на межі ХІХ–ХХ ст., коли стверджувалося, набувало нових виражальних форм мистецтво епохи модернізму. Задля глибшого вивчення елементів кінопоетики в літературних текстах необхідний ґрунтовний огляд основних складників кіномови – категорій “монтаж” та “кадр”, перші визначення яким дали кінорежисери (Л. Кулєшов, С. Ейзенштейн, В. Пудовкин, М. Ромм, А. Тарковський) та літературознавці (В. Шкловський, Ю. Тинянов, Ю. Лотман). Супровідними до них слід уважати кінематографічні засоби “план”, “ракурс” і “ритм”, розгляд яких включає також аналіз їх проявів у творах художньої літератури. Функціональність монтажу легше і точніше дослідити на даних історії його становлення та ставлення до нього. Тому ця розвідка присвячена початковим етапам розвитку кінематографу, зокрема його специфічних засобів, а також досягненням класиків кіно.
Źródło:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2022, 6(3); 165-173
2543-9227
Pojawia się w:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Masa i wspólnota w rytmie kroków. Kontranaliza społeczeństw radzieckiego i czechosłowackiego w filmach Ivana Balaďi „Metrum” i „Las”
Mass and Community in the Rhythm of Steps: A Counter-Analysis of Soviet and Czechoslovak Societies in Ivan Balaďa’s Films “Metrum” and “The Forest”
Autorzy:
Szymański, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24917750.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Ivan Balaďa
film dokumentalny
wizualna kontranaliza społeczna
struktury społeczne
rytm i tempo tłumów
documentary film
visual social counter-analysis
social structures
rhythm and pace of crowds
Opis:
Pod koniec lat 60. Ivan Balaďa zrealizował dwa krótkometrażowe filmy dokumentalne Metrum (1967) i Las (Les, 1969). W pierwszym obserwował tłumy podróżnych przemierzających przestrzenie moskiewskiego metra, w drugim zaś – uczestników pogrzebu Jana Palacha, który w styczniu 1969 r. dokonał aktu samospalenia w proteście przeciwko agresji wojsk Układu Warszawskiego. Autor traktuje kreacyjne filmy Balaďi jako medium postulowanej przez Marca Ferro kontranalizy struktur społecznych oraz relacji władzy w ZSRR i Czechosłowacji. Jego zdaniem reżyserowi udało się – dzięki obserwacji m.in. rytmu, metrum i tempa poruszania się dwóch masowych zgromadzeń – uchwycić w sposób czysto wizualny ich głęboką naturę i rządzące nimi mechanizmy społeczne. Na podstawie szczegółowej analizy filmów, wykorzystującej m.in. pojęcia muzykologiczne, autor uznaje społeczeństwo radzieckie za homogeniczną i bezwolną masę, natomiast społeczeństwo czechosłowackie – za autonomiczną i suwerenną wspólnotę obywatelską.
At the end of the 1960s, Ivan Balaďa made two short documentaries: Metrum (1967) and The Forest (Les, 1969). In the former, he observed crowds of travellers walking through the spaces of the Moscow metro, and in the latter – the attendees of the funeral of Jan Palach, who in January 1969 committed an act of self-immolation as a protest against the aggression of the Warsaw Pact troops. The author treats Balaďa’s creative films as a medium for Marc Ferro’s counter-analysis of social structures and power relations in the USSR and Czechoslovakia. He argues that thanks to the inquiring observation of, i.a., the rhythm, meter, and pace of the movement of two mass gatherings, the director managed to visually capture their underlying nature and the mechanisms that define them. Based on a detailed analysis of the films, which involves musicological concepts, the author recognizes the Soviet society as a homogeneous and involuntary mass and the Czechoslovak one as an autonomous and sovereign civic community.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2023, 123; 25-49
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wielkie figury semantyczne w dziele filmowym
Great semantic figures in film
Autorzy:
HENDRYKOWSKI, MAREK
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/921143.pdf
Data publikacji:
2016-10-09
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
literature
film
semantic figures
narrator
narrative
narration
action
plot
author
spectator
hero
character
time
space
transition
editing
rhythm
genre
convention
style
composition
message
film art
form
content
communication
Opis:
This study is devoted to the key issue for any research on film, film art and audiovisual communication - great semantic figures. Marek Hendrykowski extrapolates the repertoire of basic concepts developed for decades in literary science (author, reader, narrator, narration, character, time, space, events, plot, style, composition, etc.) into academic film studies. Following important scientific ideas formulated half a century ago by the eminent literary theorist Janusz Slawinski, Hendrykowski stresses that the scientific sense of using these categories is not limited only to cataloguing them.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2016, 18, 27; 199-216
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miasto jako perpetuum mobile. Berlin. Symfonia wielkiego miasta (1927) Waltra Ruttmanna
The City in Perpetual Motion. Berlin: Symphony of a Metropolis (1927) by Walter Ruttman
Autorzy:
Hendrykowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920103.pdf
Data publikacji:
2013-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Walter Ruttmann
Berlin
Symphony of a Metropolis
documentary film
avant-garde
urban organism
editing
rhythm
Dynamics
creation of movement
point of view of the camera
uniformity
unification
reception
Opis:
The atmosphere of a big city, as well as registering the motion of the city as a symbol of modern industrial civilization, fascinated the first directors of photography at the turn of the 20th century. Some years later, the subject of the metropolis was developed by avant-garde artists. Among early cinematic images of the city, the foremost place is held by Walter Ruttmann’s 1927 film Berlin: Symphony of a Metropolis. It was the first multifaceted and comprehensive documentary picture of the city. The city is shown without any anecdote or story, without an individual hero, distinct from theatre or literature. Ruttmann shows the diversity, complexity and co-dependence of the urban organism, which becomes something of a machine in perpetual motion. Ruttmann’s film unveils the uniformity of big-city life, the unification of the imagination, expectations, needs and dreams. The world of “Berlin” is created mainly by editing. Motion – the result of artistic endeavours, together with the rhythmic order of the images, determine the artistic vision of the film as a whole. Ruttmann’s rhythmic interpretation aims at breaking the boundaries between art and non-artistic reality.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2013, 12, 21; 65-76
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies