Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "fibula" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Metsamor (Armenia) after five seasons of excavations
    Autorzy:
    Piliposyan, Ashot
    Iskra, Mateusz
    Zakyan, Artavazd
    Jakubiak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1682308.pdf
    Data publikacji:
    2019-05-14
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Early Iron Age
    dwelling structures
    graves
    storage jars
    stamp seal
    Urartian fibula
    snake head bracelet
    Opis:
    The Metsamor site in the 2017 season was excavated in two areas. The main area was the so-called town area where several dwellings from the Early Iron Age were cleared. Evidence of violent site destruction included two human skeletons belonging most probably to victims of a sudden attack, left unburied after the town had been destroyed. The cemetery was the second investigated area. Exploration of kurgan XIX demonstrated that it had been looted. Nevertheless, some human remains and several artifacts in the form of bronze snake head bracelets were recorded inside the burial chamber.
    Źródło:
    Polish Archaeology in the Mediterranean; 2018, 27(1); 429-444
    1234-5415
    Pojawia się w:
    Polish Archaeology in the Mediterranean
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fixation of distal fibular fractures: A biomechanical study of plate fixation techniques
    Autorzy:
    Marvan, J.
    Horak, Z.
    Vilimek, M.
    Horny, L.
    Kachlik, D.
    Baca, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/306556.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    analiza FEM
    osteosynteza
    złamanie kości
    fibular fracture
    finite element analysis
    osteosynthesis
    fracture fixation
    fibula
    Opis:
    Ankle fractures are complex injuries with variable prognoses that depend upon many factors. The aim of the treatment is to restore the ankle joint biomechanical stability with maximum range of motion. Most ankle fractures are fibular fractures, which have a typical oblique fracture line in the distal fibula located in the area of the tibiofibular syndesmosis. The aim of this study was to simulate numerically several fixation techniques of the distal fibular fractures, evaluate their stability, determine their impact on surrounding tissue load, and correlate the results to clinical treatment experience. The following three models of fibular fracture fixation were used: (a) plate fixation with three screws attached above/below and lag screws, (b) plate fixation with two screws attached above/below and lag screws, and (c) three lag screws only. All three fracture fixation models were analyzed according to their use in both healthy physiological bone and osteoporotic bone tissue. Based on the results of Finite Element Analysis for these simulations, we found that the most appropriate fixation method for Weber-B1 fibular fractures was an unlocked plate fixation using six screws and lag screws, both in patients with physiological and osteoporotic bone tissue. Conversely, the least appropriate fixation method was an unlocked plate fixation with four screws and lag screws. Although this fixation method reduces the stress on patients during surgery, it greatly increased loading on the bone and, thus, the risk of fixation failure. The final fixation model with three lag screws only was found to be appropriate only for very limited indications.
    Źródło:
    Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2017, 19, 1; 33-39
    1509-409X
    2450-6303
    Pojawia się w:
    Acta of Bioengineering and Biomechanics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znalezisko późnorzymskiej fibuli na wczesnośredniowiecznym grodzisku w Zbuczu koło Hajnówki – kontynuacja tradycji czy przypadkowa zguba?
    A Late Roman Fibula from the Early Medieval Hillfort in Zbucz near Hajnówka – Continuation of a Tradition or an Accidental Loss?
    Autorzy:
    Krasnodębski, Dariusz
    Mizerka, Jagoda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/551151.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-28
    Wydawca:
    Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie
    Tematy:
    okres wpływów rzymskich
    kultura wielbarska
    grodzisko wczesnośredniowieczne
    fibula
    Roman Period
    Wielbark Culture
    medieval hillfort
    Opis:
    The basin of the Upper Narew River is home to one of the most interesting features connected with the early medieval Mazovian-Ruthenian borderland – the hillfort in Zbucz (site 3, AZP 45-89/4). It consists of an earthen embankment with a height of 1 to 2.5 m and average width of up to 10 m, surrounding a flat, 80-m-diameter courtyard entered from the south (Fig. 1, 2). During five excavation seasons, 10 trial trenches were explored and a non-invasive magnetic prospection was carried out (D. Krasnodębski, W. Małkowski 2018). The results obtained indicate two phases of construction of the fortifications. The main wood-and-earth rampart, reinforced from the outside with clay, was built in the 970s, then the fortifications were partially rebuilt no later than at the end of the 10th/beginning of the 11th century. Inside the hillfort, at the foot of the rampart, there was a shallow ditch in which small fragments of burnt human and animal bones were found. Moreover, several metal objects had been purposefully placed there: a bronze bracelet, a two-piece iron bit, an iron ‘horseshoe’, a C-shaped fire-steel, and two whole clay vessels (D. Krasnodębski, H. Olczak 2019, 95–96). This unusual collection of finds seems to indicate a special, perhaps cult/religious purpose for the ditch. On the outer side of the passageway leading to the hillfort, at a depth of about 0.7 m below the surface, a fragment of pavement (layer 234) formed by loosely distributed small stones embedded in clay was exposed directly on the virgin soil (Fig. 3–5). It is impossible to determine whether this pavement was located only within the gateway (meaning it would have to have been built during the construction of the rampart) or extended beyond it (thus being older than the hillfort). An incomplete fibula of group VI (Fig. 6), type A.161–162 (O. Almgren 1923, 77, pl. VII:161.162), with a narrow returned foot and a flat-convex section of the bow of 4.4 cm in length was found in this layer. Brooches type A.161–162 are found relatively frequently at Wielbark Culture sites in the Upper Narew and Middle Bug River basins. They are dated to the Late Roman Period – from phase C1a to C2 (K. Godłowski 1974, 29; R. Wołągiewicz 1974, 145; J. Jaskanis 1996, 111; J. Andrzejowski 2001, 257). This find is the only object from the Roman Period that has been discovered at the hillfort. Therefore, it cannot be ruled out that an older cemetery or settlement, heretofore unknown, existed within a short distance of the hillfort. It should also be taken into account that the layer of stones on which the fibula was found may be the remains of a sub-barrow pavement (cf. J. Jaskanis 2012, 210). However, the lack of human bones and other artefacts from the Roman Period speaks against this interpretation. It is also possible that the pavement with the brooch is a remnant of a destroyed cult enclosure, similar to the one discovered in the Białowieża Forest in 2017 (Forestry Wilczy Jar 2, AZP 45-91/28). It consists of a small hill dating from the middle of the 3rd to the beginning of the 5th century, measuring about 17 m in diameter, and surrounded by an earthen rampart faced with stones. A layer with loosely scattered stones and burnt debris, containing fragments of ceramics and small burnt animal bones, was found on its grounds. If we consider both described places to be similar, we can assume that the ceremonial and cult role of the hillfort in Zbucz in the early Middle Ages may date back to the late Roman times.
    Źródło:
    Wiadomości Archeologiczne; 2020, LXX, 70; 219-224
    0043-5082
    Pojawia się w:
    Wiadomości Archeologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Unique sanguisuga-type brooch from former Prussia-Museum
    Unikatowa zapinka typu sanguisuga z dawnego Prussia-Museum
    Autorzy:
    Kaczyński, Bartłomiej Z.
    Grzędzielska, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28328292.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie
    Tematy:
    fibula sanguisuga
    Prussia-Museum
    okres halsztacki
    północna Italia
    kultura Golasecca
    brooch-type sanguisuga
    Hallstatt Period
    northern Italy
    Golasecca Culture
    Opis:
    The paper presents a North Italian bronze sanguisuga-type brooch, with a long foot and coral insets, dated to the Golasecca IIB phase. The brooch belonged to the collection of Pastor Sylwester Suszczyński, of the former Groß Rosinsko in Masuria. After his death in 1885, it ended up in the collection of the Prussia-Museum in Königsberg, and its fragments are now in the collection of the Museum für Vor- und Frühgeschichte in Berlin. It seems quite likely that this brooch (and a second identical one, now lost) came from Greater Poland, where Suszczyński, then a Catholic priest, worked between 1852 and 1875. It would therefore be one of the extremely rare North Italian imports in Central Europe from the younger stage of the HaD2 phase and the older and middle stage of the HaD3 phase.
    W działającym w Królewcu do 1945 roku Prussia-Museum znajdował się niewielki, zagadkowy zbiór zabytków, który tworzyły dwie brązowe szpile, biało-niebieski paciorek szklany, nieokreślona moneta srebrna, niewielkie naczynie gliniane, a także dwie unikatowe zapinki pijawkowate z glinianym rdzeniem, kabłąkami prawdopodobnie zdobionymi wstawkami z koralu, zakończone długą nóżką z kulką (Ryc. 1). Zabytki te stanowiły spuściznę pastora Sylwestra Józefata Suszczyńskiego (1827–1885), po jego śmierci przekazaną Prussia-Museum m.in. za sprawą pastora Friedricha Juliusa Leopolda Skierlo z Pisza (dawn. Johannisburg), który był członkiem Towarzystwa Starożytniczego „Prussia”. Suszczyński, przez większość życia katolicki ksiądz pracujący w kilku parafiach w Wielkopolski (1852–1875), w 1875 roku zawarł w Szwajcarii związek małżeński w obrządku starokatolickim, a w 1881 roku ponownie zmienił wiarę – na ewangelicką – i osiadł na Mazurach, gdzie od 1883 roku w dzisiejszym Rożyńsku Wielkim koło Ełku (dawn. Groß Rosinsko, Kr. Johannisburg) był pastorem; najprawdopodobniej nigdy nie miał nic wspólnego z archeologią. Dwa fragmenty jednej z nich przetrwały zniszczenia wojenne i obecnie znajdują się w Museum für Vor- und Frühgeschichte w Berlinie (Ryc. 2). Dzięki nim i rysunkowi archiwalnemu można stwierdzić, że fibule z kolekcji Suszczyńskiego odpowiadają wariantowi A typu sanguisuga według Patrizii von Eles Masi. Wygląd zapinek sugeruje, że prawdopodobnie wykonano je w warsztacie funkcjonującym na obszarze kultury Golasecca, zajmującej tereny dzisiejszej północnej Italii, na co wskazuje także analiza rozprzestrzenienia analogicznych egzemplarzy (Ryc. 4). Na tym terenie podobne zapinki uznawane są za jedne z najokazalszych elementów stroju kobiecego. Formy zbliżone typologicznie do omawianego tu egzemplarza są charakterystyczne dla fazy Golasecca IIb według Raffaele Carlo De Marinisa, odpowiadającej schyłkowe-mu stadium fazy HaD2 oraz wczesnemu i środkowemu stadium fazy HaD3. W tradycyjnej chronologii bezwzględnej faza Golasecca II datowana jest na lata 525–480 p.n.e., zaś według korelowanej datami węglowymi chronologii halsztackiej na lata 585–540 rokiem p.n.e. Nie wiadomo, w jaki sposób owe „egzotyczne” zapinki pijawkowate trafiły do rąk Suszczyńskiego. Najbardziej prawdopodobne wydaje się, że obie zapinki pochodzą z Wielkopolski, gdzie ówczesny ksiądz Suszczyński spędził większość swojego życia. Z tego rejonu znane są zresztą importy halsztackie i północnoitalskie. Oczywiście, mógł też wejść w ich posiadanie w czasie pobytu w Prusach, wówczas jednak zmagał się z problemami finansowymi i raczej mógł pozbywać się zbiorów, a nie je powiększać. Najstarsze znane obecnie importy śród-ziemnomorskie z tego obszaru datowane są zresztą dopiero na okres LTB. Możliwe jest wreszcie, że zakupił te zapinki podczas pobytu w Szwajcarii, co jednak uznajemy za raczej nieprawdopodobne. Ostatecznie przyjąć musimy, że rzeczywistego pochodzenia obu fibul typu sanguisuga (i pozostałych zabytków z kolekcji Suszczyńskiego) najpewniej nie poznamy już nigdy.
    Źródło:
    Wiadomości Archeologiczne; 2022, LXXIII, 73; 245-252
    0043-5082
    Pojawia się w:
    Wiadomości Archeologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Masłomęcz type brooch from Northwest Thuringia
    Fibula typu Masłomęcz z północno-zachodniej Turyngii
    Autorzy:
    Schuster, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28328287.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie
    Tematy:
    okres wpływów rzymskich
    fibula w kształcie ptaka
    typ Masłomęcz
    Turyngia
    Roman Iron Age
    bird brooch
    Masłomęcz type
    Thuringia
    Opis:
    From a settlement site at Ufhoven, part of Langensalza in Thuringia, comes a bird-shaped brooch of copper alloy, which can be classified as belonging to the Masłomęcz type. According to well-dated parallels in Eastern Poland and Western Belarus, it can be placed in the beginning of the Younger Roman Iron Age, i.e. subphase C1a. The site at Ufhoven yielded rich material of Germanic and Roman origin and seems to have been a residence of Germanic elites.
    W 2003 roku na stan. 44 w Ufhoven (dzielnica miasta Bad Langensalza), Unstrut-Hainich-Kreis w Turyngii (Ryc. 1), znaleziono fibulę w kształcie ptaka. Stanowisko jest znane dzięki licznym materiałom odkrywanym od wielu lat podczas badań powierzchniowych. Dzięki nim wiemy, że znajdująca się tu osada była zamieszkiwana od środkowego okresu lateńskiego po młodszy okres wędrówek ludów. Zajmowała ona obszar nie mniejszy niż 8 ha (na takiej powierzchni rozproszone są zabytki). Oprócz licznych fragmentów germańskiej ceramiki, lepionej ręcznie oraz robionej na kole garncarskim, zarejestrowano setki innych znalezisk, w tym germańską biżuterię i elementy stroju wykonane z metali kolorowych i szlachetnych, a także szerokie spektrum importów rzymskich, takich jak monety, fragmenty ceramiki terra sigillata i naczyń metalowych, elementy ekwipunku wojskowego, fibule, pierścionki, liczne fragmenty rzymskich żaren z bazaltu, misternie odlana, pozłacana srebrna figurka koguta (część statuetki Merkurego) itp. Stanowisko dostarczyło również bezpośrednich i pośrednich dowodów na intensywną obróbkę metali nieżelaznych, w tym szlachetnych, i żelaza. Większość materiałów germańskich i rzymskich pochodzi z końca wczesnej lub z późnej rzymskiej epoki żelaza (od połowy II do końca III wieku). Wykonana ze stopu miedzi zapinka ma 3,8 cm długości (Ryc. 2). Zabytek ten jest formą całkowicie obcą w germańskim środowisku ówczesnej Turyngii, znajduje natomiast kilka analogii we wschodniej części Europy Środkowej i w Europie Wschodniej. Ostatnio ich znaleziska zestawiono i omówiono w kilku pracach, pomijając jednak opublikowany już dawno ‒ choć w publikacji popularnonaukowej ‒ okaz z Ufhoven. Fibule te, często zwane „kaczkowatymi”, ostatnio określono jako fibule typu Masłomęcz. Datowane są one na podfazę C1a młodszego okresu wpływów rzymskich. Trudno stwierdzić, w jaki sposób zapinka z Ufhoven trafiła w głąb Turyngii. Jednym z możliwych scenariuszy jest egzogamia, ponieważ fibule typu Masłomęcz należały do kobiecego zestawu stroju.
    Źródło:
    Wiadomości Archeologiczne; 2022, LXXIII, 73; 274-276
    0043-5082
    Pojawia się w:
    Wiadomości Archeologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Późnośredniowieczne skarby monet z dolnego Nadodrza i dolnego Połabia z zawartością biżuterii i ozdób
    Late Medieval Hoards of Coins from the Lower Odra Region and Lower Elbeland, Containing Jewellery and Ornaments
    Autorzy:
    Szczurek, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/532537.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy
    Tematy:
    aplikacja-tarczka
    biżuteria
    bransoleta
    brosza
    depozyt
    emalia
    fibula
    guziki
    guzy
    Hanza wendyjska
    kamienie półszlachetne
    klamra
    kolczyki
    krzyżyki
    zawieszki
    masa szklana, naszyjnik, niello, obrączka, okucie, ozdoby, perła, pierścień,
    pozłacanie, skarb, sprzączka, sygnet, szpila, tezauryzacja, trybowanie, zapinka
    fitting-shield
    jewellery
    bracelet
    brooch
    deposit
    enamel
    buttons
    knobs
    Wendic Hansa
    semi-precious stones
    buckle
    earrings
    crosses-pendants
    glass mass
    necklace
    niello
    annuli ring
    fitting
    ornaments
    pearl
    ring
    gilding
    hoard
    signet
    hair-pin
    hoarding
    embossing
    clasp
    Opis:
    In this paper the author offers an overview of hoards containing ornamental items, that is, jewellery, dress ornaments as well as ornaments used to decorate other artefacts. Je mapping of finds, starting with those from the second half of the 12th c., does not display any concentration in the discussed territory. However, there is quite a large concentration of deposits with ornaments in the southern borders, or actually beyond them—in Anhalt, Saxony-Wittenberg and in Thuringia (Fig. 1). When the finds are arranged chronologically, it turns out that deposits which were hidden in the period from c. 1360 to c. 1500 are the most numerous. Earlier hoards, however, are much richer in decorative artefacts. In later deposits such artefacts are either single specimens or their number is limited to but a few finds. There are occasional hoards dated back to the Early Middle Ages (to c. 1070) containing ornaments only or ornaments and non-monetary silver (in the form of clumps and bars). However, from the second half of the 12KP c. onwards there are no finds which contain ornamental items only. Although there are ornaments in deposits with bars (Gusskönige), they are accompanied by coins. An overwhelming majority of the ornamental items was made from silver. From the 13th c. onwards, gilding appears on the silver artefacts. Je technique of gilding is commonly used in silver jewellery artefacts from the 14th and 15th c. A silver ring from the hoard from Bardowick is ornamented in the niello technique. Gold artefacts occur very rarely, and it seems that they appear as single finds only. Bronze artefacts are truly unique. Specimens from the 14th and 15th c. are ornamented with semi-precious stones, a glass mass and enamel, while pearls are found sporadically. Amber does not occur in the discussed territory; on the other hand, it is known from small artefacts in other parts of Europe (e.g., from the Austrian hoard in Fuchsenhof, c. 1275–1278). Je assortment of ornamental artefacts for decoration of the body (jewellery) and of dress is quite similar to that from the present time. It encompasses rings (often with eyelets), annuli and signet rings, brooches used as clasps, buckles and the fittings of belts, knobs used as buttons, but also as dress ornaments, fittings (thin metal sheets with openings, used to ornament dresses, purses and caskets) in the shape of round and heraldic shields, or heraldic eagles and lions. In some hoards there are large numbers of buckles (some of these are similar to brooches, somewhat resembling fibulae). Crosses-pendants, earrings and hair pins are not common. Items of cutlery are rather sporadically found (silver spoons and silver fittings for knife handles). The largest hoards are known from the territory of the Wendic Hansa and they were discovered in urban areas. "ere is no doubt that these were gathered by members of the patriciate. On the other hand, rich hoards with gold artefacts are known from the Rhineland, but also from Erfurt in Thuringia and from Środa Śląska.
    Źródło:
    Studia Lednickie; 2014, 13; 49-76
    0860-7893
    2353-7906
    Pojawia się w:
    Studia Lednickie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies