Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "faszyzm," wg kryterium: Temat


Tytuł:
Mawlana Wahiduddin Khan’s Critique of Political Interpretation of Islam
Krytyka politycznej interpretacji islamu Mawlany Wahiduddina Khana
Autorzy:
Anwer, Ammar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676872.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
polityka
islam polityczny
islamizm
totalitaryzm
faszyzm
marksizm
sekularyzm
nowoczesność
Politics
Political Islam
Islamism
Totalitarianism
Fascism
Marxism
Secularism
Modernity
Opis:
The article presents a critique of the political interpretation of Islam, proposed by the Indian thinker Malwana Wahiduddin Khan. The question of the place of politics in Islam has become enormous especially in the face of the extremist actions of militant Islamists: do such actions fit into a particular reading of Islam that springs from a certain understanding of religion, or do they pursue the main purpose of the religion? Is the establishment of an Islamic political order the primary task of every Muslim? This kind of question comes naturally to anyone concerned about the terrorist activities of militant Islamists. Since they are trying to justify their actions with a particular interpretation of Islam, it is necessary to present a narrative in opposition to theirs interpretation, and to show that such persons, who are far from a sincere adherence to Islam, are guilty of a serious misinterpretation of it. The article serves this purpose by presenting Mawlana Wahiduddin Khan’s critique of political Islam. By the term „political Islam” is meant a particular interpretation of the religion of Islam that sees the faith mainly in socio-political terms. Khan’s criticism is one of the earliest intellectual objections to this understanding of Islam. Although many thinkers have contributed to the theory of political Islam, the article focuses only on the writings of the Indo-Pakistani scholar Mawlana Sayyid Abul Ala Mawdudi and their critical assessment by Wahiduddin Khan. Since the polemic between two thinkers can often be dismissed as inspired by personal conflict or pretension, the article is not limited to Kahn’s criticism of Mawududi, but also assesses it in the light of later scholars.
Artykuł przedstawia krytykę politycznej interpretacji islamu, zaproponowaną przez indyjskiego myśliciela Malwanę Wahiduddina Khana. Pytanie o miejsce polityki w islamie nabrało olbrzymiego znaczenia, zwłaszcza wobec ekstremistycznych działań wojujących islamistów: czy tego rodzaju działania wpisują się w szczególne odczytanie islamu, które wypływa z pewnego rozumienia religii, czy też zmierzają do wypełnienia głównego celu religii? Czy ustanowienie islamskiego porządku politycznego jest podstawowym zadaniem każdego muzułmanina? Tego rodzaju pytania pojawiają się w sposób naturalny w każdym człowieku zaniepokojonym terrorystycznymi działaniami wojujących islamistów. Ponieważ próbują oni usprawiedliwić swoje działanie szczególną interpretacją islamu, konieczne jest przedstawienie narracji stojącej w opozycji do ich interpretacji, a także wykazanie, że tego rodzaju osoby będące daleko od szczerego wyznawania islamu ponoszą winę za poważny błąd w jego interpretacji. Artykuł służy temu celowi przez przedstawienie krytyki politycznego islamu, dokonanej przez Mawlanę Wahiduddina Khana. Przez określenie „polityczny Islam” rozumie się szczególny wykład religii islamu, który postrzega wiarę głównie w kategoriach społeczno-politycznych. Krytyka dokonana przez Khana jest jednym z najwcześniejszych intelektualnych sprzeciwów wobec takiego rozumienia islamu. Mimo że wielu myślicieli wniosło wkład w teorię politycznego Islamu, artykuł koncentruje się jedynie na pismach indopakistańskiego badacza Mawlany Sayyida Abul Ala Mawdudiego i ich krytycznej ocenie dokonanej przez Wahiduddina Khana. Ponieważ polemika pomiędzy dwoma myślicielami może często być lekceważona jako inspirowana osobistym konfliktem lub pretensjami, artykuł nie ogranicza się do krytyki Mawududiego przez Kahna, ale również ocenia ją w świetle późniejszych badaczy.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2023, 32, 1; 69-85
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój równoważony ad absurdum
Sustainable development ad absurdum
Autorzy:
Sztumski, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2231849.pdf
Data publikacji:
2023-03-16
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Raciborzu
Tematy:
zrównoważony rozwój
antagonizowanie przeciwieństw
teoria rozwoju nieantagonistycznego
demokracja
faszyzm
Nowa Metanoja
Nowe Oświecenie
Nowy Humanizm
kultura przemocy
enwironmentalizm filozoficzny
sustainable development
antagonizing the opposites
theory of nonantagonistic development
democracy
fascism
New Metanoia
New Enlightenment
New Humanism
culture of violence
philosophical environmentalism
Opis:
Artykuł zawiera rozważania na temat warunków sprzyjających rozwojowi zrównoważonemu, ograniczania go w rzeczywistości społecznej oraz sensu wdrażania go wszędzie. Autor zwraca uwagę na to, że równoważenie nierówności do końca, tj. do osiągnięcia stanu trwałej równowagi systemów społecznych, prowadzi do stagnacji. Bowiem źródłem rozwoju zrównoważonego jest wytrącanie z równowagi, a stabilizacja uśmierca rozwój. Wskazuje też na to, że idea rozwoju zrównoważonego nie zrodziła się z pobudek ekologicznych, lecz ekonomicznych i w dalszym ciągu służy głównie celom ekonomicznym, a nie ekologicznym. Dlatego najlepiej sprawdza się w sferze gospodarki. Mimo to, wdraża się ją wszędzie z lepszym lub gorszym skutkiem, bo zapanowała światowa moda na rozwój zrównoważony i jego mitologizacja. Upatruje się w nim panaceum na wszelkie problemy społeczne. Faktycznie, jest narzędziem samoregulacji systemów społecznych, które zapewnia im przetrwanie. Między rozwojem zrównoważonym i globalizacją występuje sprzężenie zwrotne. Rozwój zrównoważony przyczynia się do globalizacji, a globalizacja sprzyja rozwojowi zrównoważonemu. Jednak dopóty, dopóki nie osiągnie się momentu krytycznego. Potem dalsza globalizacja zaczyna przeszkadzać rozwojowi zrównoważonemu i w końcu czyni go niewykonalnym. Warunkiem realizacji rozwoju zrównoważonego jest wolność, jaką zapewnia ustrój demokratyczny. Dlatego najlepsze wyniki osiąga w demokracji liberalnej, jednakże ta demokracja znalazła się już w fazie schyłkowej, przybrała postać karykaturalną i utrudnia życie ludziom i sprawowanie władzy przez rządy. W jej miejsce wkraczają ustroje totalitarne lub faszystowskie, z którymi z pewnych względów wiąże się większe nadzieje na lepsze funkcjonowanie państwa. Ale totalitaryzm ogranicza wolność, a faszyzm, na dodatek, budzi uzasadniony lęk z uwagi na negatywne doświadczenia historyczne, a ponadto w tych ustrojach nie ma miejsca na rozwój zrównoważony. Dlatego wielu badaczy i polityków chce powstrzymać faszyzm i doprowadzić do sanacji demokracji za pomocą Nowego Oświecenia, Nowej Metanoi, i Nowego Humanizmu. W ten sposób chcą umożliwić dalszy rozwój zrównoważony.
In this paper one discusses the conditions conducive to sustainable development, limitations of it in the social reality and the sense of implementing it everywhere. The author points out that balancing inequalities to the end, i.e. until the state of permanent equilibrium of social systems is achieved, leads to stagnation. Because the source of sustainable development is throwing off equilibrium, and stabilization kills development. He also indicates that the idea of sustainable development was not born out of ecological, but economic reasons, and still serves mainly economic, not ecological purposes. It works best in the sphere of the economy. Nevertheless, it is implemented everywhere with a better or worse result, because the world fashion for sustainable development and its mythologization has prevailed. One sees in it a panacea for all social problems. In fact, it is a tool of self-regulation in social systems that ensure them survival. There is a feedback loop between sustainable development and globalization. Sustainable development contributes to globalization, and globalization promotes sustainable development. However, until one reaches some critical moment. Then, globalization begins to hinder sustainable development and eventually makes it unfeasible. The condition for the implementation of sustainable development is the freedom provided by the democratic system. Therefore, it works best in a liberal democracy. Unfortunately, this democracy is already collapsing. It has taken on a caricature form that makes difficult for people to live and for governments to exercise power. Therefore, one replaces it by totalitarian or fascist regimes, which for different reasons gives greater hope for a better functioning of the state. However, totalitarianism limits freedom significantly and fascism, in addition, raises legitimate fear due to negative historical experiences. There is no place for sustainable development in these regimes. That is why many researchers and politicians want to stop fascism and bring about sanitation of democracy with New Enlightenment, New Metanoia, and New Humanism. In such way, they want to enable further sustainable development.
Źródło:
Eunomia – Rozwój Zrównoważony – Sustainable Development; 2022, 2(103); 9-24
1897-2349
2657-5760
Pojawia się w:
Eunomia – Rozwój Zrównoważony – Sustainable Development
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sustainable Development, Globalization, Non-antagonistic Development, Philosophical Environmentalism and Endangered Democracy
Zrównoważony rozwój, globalizacja, rozwój nieantagonistyczny, filozoficzny ekologizm i zagrożona demokracja
Autorzy:
Sztumski, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27314015.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Komitet Człowiek i Środowisko PAN
Tematy:
sustainable development
antagonizing the opposites
theory of non-antagonistic development
democracy
fascism
New Metanoia
New Enlightenment
New Humanism
culture of violence
philosophical environmentalism
zrównoważony rozwój
antagonizowanie przeciwieństw
teoria rozwoju nieantagonistycznego
demokracja
faszyzm
Nowa Metanoia
Nowe Oświecenie
Nowy Humanizm
kultura przemocy
filozoficzny ekologizm
Opis:
In this paper, one discusses the conditions favourable for sustainable development, limitations of it in the social reality and the sense of implementing it everywhere. The author points out that sustainable development has always taken place in nature thanks to the mechanisms of self-regulation and the laws of nature. However, what is new is the idea of sustainable development in the social reality. Balancing inequalities to the end, i.e. until the state of permanent equilibrium of social systems is achieved, leads to stagnation. Because the source of sustainable development is throwing off equilibrium, and stabilization kills development. He also indicates that the idea of sustainable development was not born out of ecological, but economic reasons, and still serves mainly economic, not ecological purposes. It works best in the sphere of the economy. Nevertheless, it is implemented everywhere with a better or worse result, because the world fashion for sustainable development and its mythologization has prevailed. One sees in it a panacea for all social problems. In fact, it is a tool of self-regulation in social systems that ensure the survival of them. There is a feedback loop between sustainable development and globalization. Sustainable development contributes to globalization, and globalization promotes sustainable development. However, only until one reaches some critical moment. Then, globalization begins to hinder sustainable development and eventually makes it unfeasible. The condition for the implementation of sustainable development is the freedom provided by the democratic system. Therefore, it works best in a liberal democracy. Unfortunately, this democracy is already collapsing. It has taken on a caricature form that makes difficult for people to live and for governments to exercise power. Therefore, one replaces it by totalitarian or fascist regimes, which for different reasons gives greater hope for a better functioning of the state. However, totalitarianism limits freedom significantly and fascism, in addition, raises legitimate fear due to negative historical experiences. There is no place for sustainable development in these regimes. That is why many researchers and politicians want to stop fascism and bring about sanitation of democracy with New Enlightenment, New Metanoia, and New Humanism. In such way, they want to enable further sustainable development.
W artykule omówiono warunki sprzyjające zrównoważonemu rozwojowi, jego ograniczenia w rzeczywistości społecznej oraz sens jego wdrażania. Autor zwraca uwagę, że zrównoważony rozwój zawsze zachodził w przyrodzie dzięki mechanizmom samoregulacji i prawom natury. Nowością jest jednak idea zrównoważonego rozwoju w rzeczywistości społecznej. Wyrównywanie nierówności do końca, tj. do osiągnięcia stanu trwałej równowagi systemów społecznych, prowadzi do stagnacji, bo źródłem zrównoważonego rozwoju jest zachwianie równowagi, a stabilizacja zabija rozwój. Wskazuje też, że idea zrównoważonego rozwoju nie zrodziła się z pobudek ekologicznych, ale ekonomicznych i nadal służy głównie celom ekonomicznym, a nie ekologicznym. Najlepiej sprawdza się w sferze ekonomii. Niemniej wszędzie jest wdrażany z lepszym lub gorszym skutkiem, ponieważ zapanowała światowa moda na zrównoważony rozwój i jego mitologizację. Widzi się w nim panaceum na wszystkie problemy społeczne. W rzeczywistości jest to narzędzie samoregulacji w systemach społecznych, które zapewniają im przetrwanie. Istnieje pętla sprzężenia zwrotnego między zrównoważonym rozwojem a globalizacją. Zrównoważony rozwój przyczynia się do globalizacji, a globalizacja promuje zrównoważony rozwój, jednak tylko do momentu osiągnięcia krytycznego momentu. Następnie globalizacja zaczyna utrudniać wdrażanie zrównoważonego rozwoju i ostatecznie czyni go niewykonalnym. Warunkiem realizacji zrównoważonego rozwoju jest wolność, jaką zapewnia ustrój demokratyczny. Dlatego najlepiej sprawdza się w liberalnej demokracji. Niestety ta demokracja już się rozpada. Przybrała karykaturalną postać, która utrudnia ludziom życie, a rządom sprawowanie władzy. Dlatego zastępuje się je reżimami totalitarnymi lub faszystowskimi, co z różnych powodów daje większą nadzieję na lepsze funkcjonowanie państwa. Jednak totalitaryzm znacznie ogranicza wolność, a faszyzm dodatkowo budzi uzasadniony strach z powodu negatywnych doświadczeń historycznych. W tych reżimach nie ma miejsca na zrównoważony rozwój. Dlatego wielu badaczy i polityków chce powstrzymać faszyzm i doprowadzić do uzdrowienia demokracji za pomocą Nowego Oświecenia, Nowej Metanoi i Nowego Humanizmu. W ten sposób chcą umożliwić dalszy zrównoważony rozwój.
Źródło:
Problemy Ekorozwoju; 2023, 18, 1; 28--36
1895-6912
Pojawia się w:
Problemy Ekorozwoju
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Użyteczny wróg. Konflikty wojenne w filmie dokumentalnym na wybranych przykładach
The Useful Enemy: War Conflicts in Documentary Film through Selected Examples
Autorzy:
Hučkova, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341448.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
documentary film
archives
war
nation
fascism
film dokumentalny
archiwa
wojna
naród
faszyzm
Opis:
Filmy dokumentalne poświęcone konfliktom postrzegane są jako filmy nie tyle historyczne, co propagandowe. Często dzieje się tak nawet wbrew intencjom ich autorów. Bardzo trudno oderwać się od głęboko zakorzenionych schematów myślowych – sposób prowadzenia narracji i gotowe wzorce przedstawieniowe włączone są w relacje o rzeczywistości. Odwołujemy się do kategorii walki, posługujemy się przeciwieństwami, aby określić własne stanowisko. Wybitnym przykładem tej strategii jest seria Dlaczego walczymy Franka Capry i Anatole’a Litvaka, przeciwstawiająca narody wolne (alianci) narodom niewolników (Niemcy, Japonia). W powojennym dokumencie negatywnym punktem odniesienia jest przede wszystkim faszyzm. Od lat dziewięćdziesiątych XX wieku (wojna w Jugosławii) filmy opisujące konflikty znów przeciwstawiają sobie narody. W ciągu ostatniego stulecia kino dokumentalne opowiadające o wojnach udoskonaliło przede wszystkim swoją technikę. Narracja i sposoby argumentowania własnych racji nie wzbogaciły się w szczególny sposób. Jednocześnie coraz szerzej dostępne są archiwa filmowe, w których twórcy znajdują przesłanki do swoich konstrukcji myślowych. Niebezpieczeństwo nadużyć materiałów archiwalnych i budowania czarno-białego obrazu rzeczywistości zauważono tuż po II wojnie światowej. W najnowszych produkcjach filmowych znajdziemy jednak przykłady zarówno świadomego i odpowiedzialnego wykorzystania archiwów, jak i unikania łatwych przeciwstawień.
Documentary films about conflicts are perceived not so much as historical films as propaganda films. This is often the case even against the intentions of their authors. It is difficult to break away from already deeply ingrained patterns of thought: the way in which the narrative is conducted and ready-made patterns of representation are incorporated into accounts of reality. We refer to the category of struggle, we use opposites to define our own position. An outstanding example of this strategy is the Why We Fight series by Frank Capra and Anatole Litvak pitting free nations (Allies) against slave nations (Germany, Japan). In the post-war document, the negative reference point was primarily fascism. Since the 1990s (the war in former Yugoslavia), films describing conflicts have again pitted nations against each other. Over the last century, documentary cinema narrating wars has improved its technique. The narrative and the ways of arguing one’s case have not become particularly enriched. At the same time, film archives are becoming more widely available. Filmmakers find in them arguments for their constructions of thought. The danger of misusing archive material and constructing a black-and-white picture of reality was noticed just after World War II. In recent film productions, however, we find examples of both the conscious and responsible use of archives and the avoidance of easy juxtapositions.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2023, 78; 189-211
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archeologia w dobie nacjonalizmów i totalitaryzmów europejskich
Autorzy:
Żmudziński, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2230863.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
archeologia
totalitaryzm
faszyzm
stalinizm
Europa
historia nauki
Opis:
W pracy przedstawiono powiązania archeologii z systemami totalitarnymi – faszyzmem i komunizmem. Ukazano, jak na polecenie hitlerowskich ideologów uzasadniano podbój ziem polskich jako ziem ongiś zamieszkanych przez Germanów, a znacznie później zajętych przez Polaków. Archeolodzy nazistowscy mieli też odkrywać lub wręcz fabrykować odkrycia pangermańskich miejsc kultu, służących potem nowym rytuałom. Faszyści włoscy, dokonując podboju Afryki Północnej, kreowali się na potomków Rzymian legalnie odbudowujących Imperium Romanum. Po wojnie władze stalinowskie w Polsce usiłowały legitymizować swoje rządy jako kontynuatorzy władców piastowskich, a przesiedlonym Polakom zaszczepiać myśl, że mieszkają na tzw. Ziemiach Odzyskanych. Władze Związku Sowieckiego traktowały zaanektowane kraje jak swoje kolonie i rabowały wszystko, także stanowiska archeologiczne. Komuniści rządzący Rumunią udawali następców królów dackich, bohaterskich obrońców przed Rzymianami. Przedstawione przykłady pokazują, że ideologowie nazistowscy i komunistyczni chętnie posługiwali się usłużnymi archeologami, którzy dostarczali im zamówione wyniki badań.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2022, 40, 2; 221-239
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cena zwycięstwa. Pamięć o II wojnie światowej we współczesnym społeczeństwie rosyjskim
Nikolai Ivanov, The Price of Victory. The memory of World War II in the Contemporary Russian Society
Autorzy:
Iwanow, Nikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177369.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Muzeum Pamięci Sybiru ; Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Białymstoku
Tematy:
II wojna światowa
wielka wojna ojczyźniana
Armia Czerwona
faszyzm
straty ludzkie
World War II
Great Patriotic War
Red Army
fascism
human losses
Opis:
Do dziś zwycięstwo nad faszyzmem stanowi dla przeważającej części społeczeństwa rosyjskiego źródło narodowej dumy, inspiracji i natchnienia. Czy można jednak mówić o zwycięstwie, kiedy kraj został doszczętnie zrujnowany i stracił co najmniej jedną dziewiątą swojej ludności? Podważanie znaczenia zwycięstwa w dzisiejszej Rosji uważane jest przez oficjalne czynniki państwowe niemal za przestępstwo pospolite. Pamięć o „wielkiej wojnie” ma być święta i nikt nie ma prawa rzucić cienia wątpliwości na w wielkie zwycięstwo narodu i jego przywódcy. Dlatego nieliczni historycy i politycy mają odwagę mówić prawdę o wojnie i zwycięstwie. Prawda ta polega na uznaniu faktu, że od pierwszego do ostatniego dnia II wojny światowej niemiecki Wehrmacht nigdy na froncie wschodnim nie miał przewagi liczebnej. Zdecydowanie ustępował on również Armii Czerwonej pod względem ilości i dość często jakości wszystkich typów uzbrojeń. Wielkie zwycięstwa z lat 1941–1942 Niemcy odnieśli głównie dzięki słabości organizacyjnej Armii Czerwonej, fatalnemu dowództwu i braku motywacji do walki u milionów żołnierzy sowieckich. Jednak z każdą nową porażką Armii Czerwonej jej przewaga nad Wehrmachtem jedynie wzrastała. Ogromna większość obywateli przekonała się, że faszyzm niemiecki stanowi dla nich o wiele gorsze zagrożenie niż stalinizm. Wojna z Niemcami dla przeważającej części społeczeństwa sowieckiego rzeczywiście przekształciła się w wojnę ojczyźnianą. W roku 2011 Duma rosyjska upubliczniła dokumenty rządowe z okresu wojny. Wynika z nich, że straty ludzkie Związku Sowieckiego w wojnie ojczyźnianej 1941–1945 roku sięgają 41 mln 979 tys. osób. Jest to o prawie 15 mln więcej, niż sądziła komisja Gorbaczowa. Jeszcze 10 mln 833 tys. – to śmiertelność z tzw. przyczyn naturalnych wśród ludności cywilnej i wojskowych. Zwycięstwo Związku Sowieckiego w II wojnie światowej było zwycięstwem pyrrusowym, które jeszcze bardziej wzmocniło nieludzki, totalitarny system zwany stalinizmem. Większość Rosjan jednak odbiera podobne twierdzenia niemal jako obrazę osobistą.
The victory over fascism has been a source of national pride and inspiration for the majority of Russian society to this day. But is it possible to speak about a victory whereas the country was completely ruined and lost at least one ninth of its population? In today's Russia undermining the importance of victory is considered almost a common crime by official state factors. The memory of the "great war" is to be sacred and no one has the right to cast a shadow of doubt on the great victory of the nation and its leader. That is why few historians and politicians have the courage to tell the truth about war and victory. This truth lies in the recognition of the fact that, from the first to the last day of World War II, the German Wehrmacht never outnumbered the Red Army on the Eastern Front. It was also definitely inferior to the Red Army in terms of the quantity and quite often the quality of all types of weapons. The great victories of 1941–1942 were achieved by the Germans mainly due to the organizational weakness of the Red Army, the terrible command and the lack of motivation to fight among millions of Soviet soldiers. However, with each new defeat of the Red Army, its advantage over the Wehrmacht just increased. The vast majority of citizens found out that German fascism posed a much worse threat to them than Stalinism. The war with Germany did turn into a patriotic war for most of Soviet society. In 2011, the Russian Duma published government documents from the war period. They show that the human losses of the Soviet Union in the Great Patriotic War of 1941–1945 amounted to 41 million 979 thousand people. This is almost 15 million more than the Gorbachev commission thought. Another 10 million 833 thousand is the mortality from the so-called natural causes among the civilian and military population. The victory of the Soviet Union in World War II was a Pyrrhic victory that further strengthened the inhuman totalitarian system known as Stalinism. Most Russians, however, perceive such statements almost as a personal insult.
Źródło:
Biuletyn Historii Pogranicza; 2022, 22; 22-33
1641-0033
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Pogranicza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakterystyka jednostki o charakterze autorytarnym (Erich Fromm), o osobowości autorytarnej (Theodor Adorno), o osobowości twardej (Hans Eysenck) oraz dogmatycznej (Milton Rokeach) i cechy wspólne dla tych konstruktów teoretycznych
Characteristics of an authoritarian unit (Erich Fromm), with authoritarian personality (Theodor Adorno), with hard personality (Hans Eysenck) and dogmatic (Milton Romeach) and common features for these theoretical constructs
Autorzy:
Przybytek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2212047.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Erich Fromm
Theodor Adorno
Hans Eysenck
Milton Rokeach
Adolf Hitler
Józef Stalin
autorytaryzm
demokracja
społeczeństwo
prawica
lewica
nazizm
faszyzm
komunizm
Niemcy
Rosja
III Rzesza
ZSRR
Adolf
Hitler
Joseph Stalin
authoritarianism
democracy
society
right-wing politics
left-
-wing politics
Nazism
fascism
communism
Germany
Russia
the Third Reich
the
USSR
Opis:
This article addresses the subject of Erich Fromm, Theodor Adorno, Hans Eysenck and Milton Rokeache theory characterizing personality particularly susceptible to the influence of authoritarianism, personality that combat democracy. In its first part there is the characteristics of these personalities, specifically authoritarian units (Erich Fromm), with authoritarian personality, hard personality (Hans Eysenck) and dogmatic (Milton Rozeach). The second part of this article is trying to find common features for these theoretical constructs. Mostly, however, it is a criticism of erroneous (in my opinion) thinking when creating these theories. I noticed that the creators of the majority of them not only describe personality types particularly susceptible to the influence of authoritarianism, but above all they condemn them. In practice, this comes down to attacking the extreme right. However, attention should be paid to several important issues that negate this attitude. With authoritarianism, only the right can be identified. The division of the right/left is not very sharp. In turn, authoritarianism does not always mean a lack of humanitarianism, intolerance, and persecution. Most of the above theoretical constructs indicate, in my opinion, it is wrong that the political features of a person acquire under the influence of the environment, the environment. However, they are not somehow inherited, genetically conditioned. In addition, I think that only a certain, smaller part of society has specific political views. And only among them there is a group of people with authoritarian tendencies. This part of a society that has unspecified political views can be a business – related political option, even authoritarian, if this option provides its benefits. The assumption that the political actions of society result from the internal features of individuals is another point with which it is difficult to (me) agree. In fact, the effectiveness of the ruling team decides.
Artykuł podejmuje temat stworzonych przez Ericha Fromma, Theodora Adorno, Hansa Eysencka i Miltona Rokeacha teorii charakteryzujących osobowości szczególnie podatne na wpływ autorytaryzmu, zwalczające demokrację. W jego pierwszej części znajduje się charakterystyka tych osobowości, konkretnie jednostek o charakterze autorytarnym (Erich Fromm), o osobowości autorytarnej (Theodor Adorno), o osobowości twardej (Hans Eysenck) oraz dogmatycznej (Milton Rokeach). W drugiej części artykułu staram się znaleźć cechy wspólne dla tych konstruktów teoretycznych. W większości jest to jednak krytyka błędnego (moim zdaniem) myślenia przy tworzeniu tych teorii. Zauważyłem, że twórcy większości spośród nich, nie tylko opisują typy osobowości szczególnie podatne na wpływ autorytaryzmu, ale przede wszystkim je potępiają. W praktyce sprowadza się to do atakowania skrajnej prawicy. Jednak należy zwrócić uwagę na kilka istotnych kwestii, które negują takie nastawienie. Z autorytaryzmem nie można utożsamiać tylko prawicy. Sam podział prawica– –lewica nie jest zbyt ostry. Z kolei autorytaryzm nie zawsze oznacza brak humanitaryzmu, nietolerancję, prześladowania. Większość powyższych konstruktów teoretycznych wskazuje błędnie, że cechy polityczne człowiek nabywa pod wpływem otoczenia, środowiska. Natomiast nie są one jakoś dziedziczone, uwarunkowane genetycznie. Ponadto uważam, że tylko pewna, mniejsza część społeczeństwa ma sprecyzowane poglądy polityczne. I tylko wśród nich występuje grupa ludzi o skłonnościach autorytarnych. Ta część społeczeństwa, która ma niesprecyzowane poglądy polityczne może koniunkturalnie poprzeć pewną opcję polityczną, nawet autorytarną, jeżeli zapewni ona jej korzyści. Założenie, że polityczne działania społeczeństwa wynikają z wewnętrznych cech jednostek, to kolejny punkt, z którym trudno się zgodzić. W rzeczywistości decyduje skuteczność ekipy rządzącej.
Źródło:
Cywilizacja i Polityka; 2022, 20, 20; 322-358
1732-5641
Pojawia się w:
Cywilizacja i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Establishment and Activity of the Jewish Marine School for Officers in Civitavecchia (1934–1938) in the Pages of the Revisionist Zionist Press
Autorzy:
Drozd, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146181.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Jews
Beitar
Zionism
Revisionism
fascism
maritime education
Żydzi
Bejtar
syjonizm
rewizjonizm
faszyzm
szkolnictwo morskie
Opis:
Żydowska Szkoła Morska powstała w 1934 r., za zgodą Benito Mussoliniego, na bazie włoskiej Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Civitavecchia. Była inicjatywą Bejtaru, syjonistyczno-rewizjonistycznej organizacji, kierowanej przez Włodziemierza Żabotyńskiego. W III kursach, zorganizowanych przez głównego wykładowcę kpt. Nicolę Fusco i szefa Wydziału Morskiego Komendy Światowej Bejtaru, kpt. Jeremjahu Halperina, wzięli udział kadeci (w wieku 17–23 lat) pochodzący z Europy (głównie Polski, Czechosłowacji, Łotwy i Niemiec) oraz Palestyny oraz Afryki (Egiptu, Somalii i Rodezji). Mimo sugestii ze strony liderów Bejtaru, by nie mieszać się do lokalnej polityki faszystowskiej, kadeci wyrażali publiczne poparcie dla reżimu Benito Mussoliniego, maszerując u boku włoskich żołnierzy i wspierając wojnę włosko-abisyńską oraz zbierając złom metalowy dla włoskiego przemysłu zbrojeniowego. Włoski nacjonalizm był przez nich postrzegany jako doskonały, współczesny przykład wspaniałej dawniej kultury, która stopniowo odzyskiwała swoją rolę w świecie poprzez afirmację władzy i dumy narodowej. W styczniu 1938 r. statek szkolny “Sarah I-o,” czteromasztowy żaglowiec, zakupiony ze środków funduszy “Keren Tel Chaj” i prywatnej donacji małżeństwa Kirschnerów z Paryża, zawinął do portu w Hajfie a jego załoga odwiedziła następnie Tel Awiw, witana uroczyście przez burmistrza Ji’sraela Rokacha. W drodze powrotnej, u wybrzeży Korsyki, statek zatonął, przyczyniając się w sporej mierze do za- mknięcia szkoły tuż przed rozpoczęciem IV kursu. W sumie w latach 1934–1938 placówkę ukończyło niespełna 150 absolwentów (marynarzy, mechaników i rybaków). Oprócz szkoły w Civitavecchia, Bejtar zorganizował również mniejszą placówkę w Rydze, gdzie szkolili się miejscowi syjoniści-rewizjoniści, mając do dyspozycji statek szkolny “Theodor Herzl,” który pływał po Morzu Bałtyckim, odwiedzając m.in. porty w Wismarze i Gdyni.
The Jewish Marine School was established in 1934, with the consent of Benito Mussolini, on the basis of the Italian Naval School for Officers in Civitavecchia. It was set up on the initiative of Beitar, a Revisionist Zionist movement led by Vladimir Jabotinsky. The three courses organised by the main lecturer, Capt. Nicola Fusco and the head of the Maritime Department of the World Beitar Headquarters, Capt. Yirmeyahu Halperin, were attended by 17 to 23-year-old cadets from Europe (mainly Poland, Czechoslovakia, Latvia and Germany) as well as Palestine and Africa (Egypt, Somalia and Rhodesia). Despite suggestions from Beitar leaders not to interfere with local fascist politics, the cadets expressed public support for Benito Mussolini’s regime by marching alongside Italian soldiers and supporting the Italo-Abyssinian war as well as collecting scrap metal for the Italian arms industry. They saw Italian nationalism as a perfect contemporary example of a formerly great culture gradually regaining its role in the world through the affirmation of national power and pride. In January 1938, the training ship “Sara I,” a four-master purchased with the funds obtained from “Keren Tel Hai” and a private donation of the Kirschners from Paris, entered the Haifa port, and its crew then visited Tel Aviv, officially greeted by Mayor Israel Rokach. On the way back, off the coast of Corsica, the vessel sank, and this catastrophe largely contributed to the closure of the school just before the start of the fourth course. In the years 1934–1938, the institution educated nearly 150 graduates (seamen, mechanics and fishermen). In addition to the school in Civitavecchia, Beitar also established a smaller educational facility in Riga, which offered courses to local Revisionist Zionists on the training vessel “Theodor Herzl.” The ship made cruises on the Baltic Sea, touching in, among others, at the ports in Wismar and Gdynia.
Źródło:
Studia Maritima; 2022, 35; 113-133
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Faszyzm, Żydzi i sztuka nowoczesna. Antysemityzm we włoskiej krytyce artystycznej lat 30. i 40. XX wieku
Fascism, the Jews and Modern Art. Anti-Semitism in the Italian Art Criticism of the 1930s and 1940s
Autorzy:
Wasilewska, Diana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15618424.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
anti-Semitism
art criticism
fascism
Jews
fascist Modernism
fascist aesthetics
antysemityzm
krytyka artystyczna
faszyzm
Żydzi
faszystowski modernizm
estetyka faszystowska
Opis:
Tekst jest próbą przyjrzenia się specyfice i rozwojowi włoskiego antysemityzmu czasów reżimu faszystowskiego, ze szczególnym naciskiem na sferę kultury i krytykę artystyczną. Ówcześni publicyści, z Mussolinim na czele, w pierwszej dekadzie panowania nowego ustroju wyraźnie negowali istnienie w Italii tzw. kwestii żydowskiej. Około połowy lat 30. XX w. sytuacja uległa jednak znaczącym przeobrażeniom, odpowiadającym kierunkom, w jakim ewoluowała również doktryna rasistowska, a także paradygmat faszystowskiej estetyki. Przyglądając się tym zmianom, Autorka próbuje przybliżyć specyfikę antyżydowskiej, a zarazem antymodernistycznej nagonki (główne osie sporów, ale też retorykę wypowiedzi), obecnej przede wszystkim w pismach redagowanych przez charyzmatyczną postać Telesia Interlandiego. Artykuł w dużym stopniu opiera się na tekstach źródłowych tego czasu i porusza zagadnienia dotąd nieopisane (lub opisane tylko fragmentarycznie) w literaturze przedmiotu.
The article constitutes an attempt to examine the characteristic features and the development of Italian anti-Semitism in the period of the fascist regime with special attention to the sphere of culture and to art criticism. In the first decade of the regime, the essayists of the day, with Mussolini at the fore, clearly denied that the “Jewish Question” existed in Italy. This changed significantly around the middle of the 1930s, and these changes were parallel to the directions in which the racist doctrine and the paradigm of fascist aesthetics were evolving at the time. Examining those changes, the author attempts to shed light on the characteristic features (the main lines of the debate, but also the applied rhetoric) of the anti-Jewish, and at the same time anti-Modernist witch-hunt launched especially in press publications edited by the charismatic Telesio Interlandi. The article is largely based on source texts of the era and refers to areas hitherto unexplored or only fragmentarily explored in specialist literature.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2022, 84, 4; 947-980
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Futbol w cieniu dyktatury
Football in the shadows of dictatorship
Autorzy:
Olchówka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15995250.pdf
Data publikacji:
2022-12-27
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
football
fascism
Spain
France
Italy
dictatorship
Franco
Salazar
Mussolini
piłka nożna
faszyzm
dyktatura
Hiszpania
Portugalia
Włochy
Opis:
Cristóbal Villalobos Salas, Fútbol y fascismo, Altamarea, Madrid 2020, ss. 200. Federica Seneghini, Las futbolistas que desafiaron a Mussolini, Altamarea, Madrid 2022, ss. 224.
Cristóbal Villalobos Salas, Fútbol y fascismo [Football and Fascism] Federica Seneghini, Las futbolistas que desafiaron a Mussolini [Women Footballers Who Defied Mussolini]
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2022, 24; 243-249
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Georges Sorel i narodziny faszystowskiego mitu politycznego
Georges Sorel and the Naissance of the Fascist Political Myth
Autorzy:
Wielomski, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129743.pdf
Data publikacji:
2022-07-21
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Andrzej Sepkowski
Georges Sorel
mit polityczny
marksizm
faszyzm
syndykalizm
political myth
Marxism
fascism
sindicalism
Opis:
Gorges Sorel to francusko-włoski myśliciel znany jako twórca teorii współczesnej mitologii politycznej. W Polsce Sorel jest postrzegany tylko jako myśliciel marksistowski. Rzeczywistość jest jednak bardziej skomplikowana. Sorel był nieortodoksyjnym myślicielem marksistowskim, a w ostatniej epoce swego życia skonstruował polityczną mitologię rewolucji od lewicy po prawicę. Sorela równie dobrze można uznać za współpracownika komunistów i syndykalistów we Włoszech co nacjonalistów i monarchistów we Francji. Jego mieszanka idei komunistycznych i nacjonalistycznych jest podstawą faszystowskiego ruchu Benito Mussoliniego.
Georges Sorel is a Franco-Italian thinker, famous as the creator of the theory of modern political mythology. In Poland Sorel is seen only as a Marxist thinker. In reality, Sorel was a nonorthodox Marxist, but in the last decades of his life he constructed a political mythology of revolution from the Left and the Right. Sorel can be seen in collaboration with communists and sindicalists in Italy and nationalists and monarchists in France. His mixture of communist and nationalist ideas is the ground for the fascist movement of Benito Mussolini.
Źródło:
International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal; 2021, 27, 1; 63-72
1641-4233
2300-8695
Pojawia się w:
International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Emil Skiwski – krytyk niepokorny. (Z redakcji „Pionu” i „Przełomu” do Biblioteca Nacional w Caracas)
Jan Emil Skiwski – a rebellious critic. (From the editors of “Pion” and “Przelom” to the Biblioteca Nacional in Caracas)
Autorzy:
Bańkowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20666982.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
prasa literacka
krytyka literacka
faszyzm
„Pion”
„Przełom”
literary press
literary criticism
fascism
Skiwski Jan Emil
“Pion”
“Przelom”
Opis:
W artykule omówiono sylwetkę i myśl społeczno-polityczną jednego z najwybitniejszych krytyków literackich dwudziestolecia międzywojennego – Jana Emila Skiwskiego. Fascynacja ruchami faszystowskimi, proniemieckie poglądy oraz współpraca z wydawnictwami nadzorowanymi przez hitlerowskiego okupanta spowodowały, że po II wojnie światowej Skiwski został niemal całkowicie zapomniany. Od końca lat 90. XX wieku trwa proces przywracania postaci i twórczości krytyka polskiej historii literatury. Opracowanie niniejsze wpisuje się w te działania i obejmuje analizę poglądów Skiwskiego zawartych w artykułach publicystycznych z lat 1933–1945 wraz z obszerną bibliografią jego publikacji z tego okresu.
The article presents the profile and socio-political thought of one of the most prominent literary critics of the interwar period – Jan Emil Skiwski. Skiwski's fascination with fascist movements, pro-German views and cooperation with publishing houses supervised by the Nazi occupier caused him to be almost completely forgotten after World War II. Since the late 1990s, there has been a process of restoring the figure and works of the critic of Polish literary history. The present study is part of this effort and includes an analysis of Skiwski's views contained in his journalism from 1933–1945, along with an extensive bibliography of his publications from that period.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum; 2022, 2, 35; 73-101
0860-7435
2450-1336
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Looking the devil in the eyes: totalitarianism and cardinal Stefan Wyszyński’s humanitarian-personalist concept of socio-political life
Patrząc diabłu w oczy: totalitaryzm i humanitarno-personalistyczna koncepcja życia społeczno-politycznego kardynała Stefana Wyszyńskiego
Autorzy:
Ficek, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31034515.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
totalitaryzm
Stefan Wyszyński
faszyzm
nazizm
komunizm
personalizm
totalitarianism
fascism
nazism
communism
personalism
Opis:
The key aim of this article is to expose the specificity of the theory of totalitarianism in the context of Cardinal Wyszyński’s humanitarian-personalist concept of socio-political life. Hence, it provides a unique insight into the nature of totalitarian systems, both German Nazi Hitlerism and Communism. Analyses were performed to reinterpret the above systems from the perspective of Christian personalist praxeology, taking into account the fundamental assumptions of the absolutely anti-human and anti-Christian paradigm that not only defined but also legitimized and even authenticated the most terrible and degenerated forms of totalitarian systems of the 20th century. Therefore, it is crucial, especially today, when emerging tendencies often trivialize the criminal nature of that systems and even treat the “totalitarian model” – particularly in the context of Communism – as a “specific historical phenomenon” aimed at resolving many complicated socio-political, cultural, and economic issues.
Zasadniczym celem niniejszego artykułu jest ukazanie specyfiki teorii totalitaryzmu w kontekście humanitarno-personalistycznej koncepcji życia społeczno-politycznego kardynała Stefana Wyszyńskiego. Pozwala to na wyjątkowy wgląd w naturę systemów totalitarnych, zarówno w istotę niemieckiego nazistowskiego hitleryzmu, jak też komunizmu. Niniejsze analizy podjęto w celu reinterpretacji powyższych koncepcji z punktu widzenia chrześcijańskiej prakseologii personalistycznej, z uwzględnieniem fundamentalnych założeń absolutnie antyludzkiej i antychrześcijańskiej specyfiki stojącego za nimi paradygmatu, który nie tylko określał, ale także legitymizował, a nawet uwierzytelniał najstraszniejsze i najbardziej zwyrodniałe formy totalitarnych systemów XX wieku. Jest to szczególnie istotne, zwłaszcza dzisiaj, gdy pojawiające się tendencje często banalizują zbrodniczy charakter tych systemów, a nawet traktują „model totalitarny” – szczególnie w kontekście komunizmu – jako „specyficzne zjawisko historyczne”, mające na celu rozwiązanie wielu skomplikowanych zjawisk natury społeczno-politycznej, kulturowej, czy też gospodarczej.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2022, 56; 117-144
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosyjska propaganda religijna podczas wojny w Ukrainie: historia powstania i mechanizmy oddziaływania
Russian Religious Propaganda During the War in Ukraine: its History and Mechanisms
Autorzy:
Hado, Nataliya
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2185996.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:
propaganda religijna
„raszizm”
nazizm
faszyzm
sakralizacja wojny
religious propaganda
„rashism”
nazism
fascism
the sacralization of war
Opis:
W artykule zarysowano główne cechy jednego z czterech filarów, na których opiera się rosyjska retoryka wojenna i przedwojenna, a jest nim komponenta religijna. Ukazana została krótka chronologia powstania ideologii „raszizmu”, której udało się połączyć nie tylko główne cechy faszyzmu i nazizmu, ale także stworzyć nowych ideologów wyróżniających tę ideologię w szczególności, w ideach kultywowanych poprzez religijną propagandę. Zwrócono uwagę na głównych ideologów rosyjskiej propagandy w sferze religijnej i szkodliwość ich działalności w czasie wojny w Ukrainie.
The article outlines the main features of one of the four pillars on which Russian war and pre-war rhetoric are based i.e. religion. In the present work, a short chronology of the emergence of the ideology of "rashism" was shown, which managed to combine not only the main features of fascism and Nazism, but also to create new types of ideologues who distinguish this concept in particular, mainly within the ideas cultivated through religious propaganda. Attention was drawn to the main religious ideologues of Russian propaganda and the harmfulness of their actions during the war in Ukraine.
Źródło:
Media i Społeczeństwo; 2022, 2, 17; 44-50
2083-5701
2545-2568
Pojawia się w:
Media i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Abendland”, „cywilizacja łacińska” i „cywilizacja śmierci”. Cywilizacjonizm i prawicowe wizje upadku w Polsce, Niemczech i Austrii
„Abendland“, „Lateinische Zivilisation“ oder „Zivilisation des Todes“. Zivilisationismus und rechte Untergangsvorstellungen in Polen, Deutschland und Österreich
“Abendland”, “Latin Civilization” and “Civilization of Death”: Civilizationism and Right-Wing Notions of Doom in Poland, Germany and Austria
Autorzy:
Stübner, Jos
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407500.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
cywilizacjonizm
nacjonalizm
faszyzm
skrajna prawica
rasizm
antyfeminizm
historia w przestrzeni publicznej
antygenderyzm
civilizationism
nationalism
fascism
far-right
racism
anti-feminism
public history
anti-genderism
Opis:
In recent years one could observe a trend towards “civilizationism” within the European far-right. Civilization seems to be a transnational umbrella concept covering different subjects, such as racist, anti-Muslim, anti-migration stances as well as the defense of a heteronormative-patriarchal moral and gender order. While German-speaking right-wing actors usually refer to the concept of “Abendland” (Occident), in Poland “Latin Civilization” and “Civilization of Death” are popular terms. The article explores the ideological roots, sources and semantics of far-right civilizational ideas in Poland, Germany, and Austria. On the basis of such an approach it is possible to show how the idea of civilizational decline functions as an element of a metapolitical far-right strategy within separate national discourses and how the concept is part of a transnational transfer of ideas. The paper will also discuss to what extent the concept of (Western) civilization can serve as a common rightwing paradigm across different countries. While attempts at concrete collaboration by right-wing actors from different countries and their joint political practices reach their limits rather quickly, the transnational and entangled aspect of civilizationism consists primarily in a transfer of ideas, a common horizon of perception, and a mutually complementary, affirming yet ambivalent, East-West imagination.
Seit einigen Jahren lässt sich bei der europäischen extremen Rechten ein Trend zum „Zivilisationismus“ beobachten. Zivilisation scheint ein transnationaler Oberbegriff zu sein, der verschiedene Themen wie rassistische, antimuslimische und migrationsfeindliche Haltungen sowie die Verteidigung einer heteronormativ-patriarchalen Moral- und Geschlechterordnung umfasst. Während sich die deutschsprachige Rechte auf das Konzept „Abendland“ bezieht, sind in Polen die Begriffe „lateinische Zivilisation“ und „Zivilisation des Todes“ beliebt. Der Artikel untersucht die ideologischen Wurzeln, Quellen und Semantiken rechtsextremer Zivilisationsvorstellungen in Polen, Deutschland und Österreich. Darauf aufbauend wird gezeigt, wie die Idee des zivilisatorischen Niedergangs als Element einer metapolitischen rechtsextremen Strategie innerhalb einzelner nationaler Diskurse funktioniert und in welcher Weise das Konzept Teil eines transnationalen Ideentransfers ist. Schließlich wird diskutiert, inwieweit das Konzept der (westlichen) Zivilisation als gemeinsames rechtsextremes Paradigma in verschiedenen Ländern dienen kann. Während Versuche konkreter Zusammenarbeit rechter Akteure aus verschiedenen Ländern und gemeinsamer politischer Praktiken leicht an ihre Grenzen stoßen, besteht der transnationale und verschränkte Aspekt des Zivilisationsbegriffs vor allem in einem Ideentransfer, einem gemeinsamen Wahrnehmungshorizont und einer sich gegenseitig ergänzenden affirmativen, aber ambivalenten Ost-West-Vorstellung.
W ostatnich latach w poglądach europejskiej skrajnej prawicy można było zaobserwować trend w kierunku „cywilizacjonizmu”. Pojęcie cywilizacji wydaje się stanowić całościowy i zbiorowy termin (umbrella term) międzynarodowy, odnoszący się do różnych kwestii, takich jak postawy rasistowskie, antymuzułmańskie i antyimigracyjne, jak również jest tożsamy z obroną heteronormatywno-patriarchalnego systemu moralnego i porządku gender. Podczas gdy niemieckojęzyczna prawica posługuje się pojęciem Abendland („Zachód”), w Polsce popularnymi terminami są „cywilizacja łacińska” i „cywilizacja śmierci”. Artykuł analizuje ideologiczne korzenie, źródła i semantykę skrajnie prawicowych idei cywilizacyjnych w Polsce, Niemczech i Austrii. Na tej podstawie można pokazać, w jaki sposób idea cywilizacyjnego upadku funkcjonuje jako element metapolitycznej strategii skrajnej prawicy w ramach odrębnych dyskursów narodowych, a także jak koncepcja ta działa jako część transnarodowego transferu idei. Wreszcie artykuł omawia kwestię, w jakim stopniu koncepcja (zachodniej) cywilizacji może służyć jako wspólny paradygmat prawicy w różnych krajach. O ile próby konkretnej współpracy prawicowych aktorów z różnych krajów i wspólnych praktyk politycznych dość szybko się wyczerpują, o tyle transnarodowy i splątany aspekt cywilizacjonizmu polega przede wszystkim na transferze idei, wspólnym horyzoncie percepcji oraz wzajemnie uzupełniającej się – afirmującej, ale i ambiwalentnej – wyobraźni świata Wschodu i Zachodu.
Źródło:
Studia Litteraria et Historica; 2021, 10; 1-39 (pol); 1-39 (deu)
2299-7571
Pojawia się w:
Studia Litteraria et Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies