Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "fallibilizm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Ajdukiewicza eksternalistyczna odpowiedź na sceptycyzm
    Autorzy:
    Ziemińska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/706172.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    K. Ajdukiewicz
    sceptycyzm
    uzasadnienie
    eksternalizm
    samorefutacja
    fallibilizm
    Opis:
    Kazimierz Ajdukiewicz definiuje sceptycyzm jako tezę że nie istnieje kryte-rium prawdy, a w konsekwencji nie jest możliwe uzasadnienie jakiejkolwiek tezy. Według Ajdukiewicza, sceptycy mieszają dwa poziomy uzasadnienia: uzasadnienie sądu s (pierwszego rzędu) oraz uzasadnienie sadu, że s jest uza-sadniony (drugiego rzędu). Tymczasem uzasadnienie pierwszego rzędu jest możliwe bez uzasadnienia drugiego rzędu. Ten argument Ajdukiewicza z roku 1923, powtórzony w podręczniku z 1949 roku, zapowiadał eksternalizm episte-miczny zapoczatkowany przez Alvina Goldmana w 1980 roku i zastosowany do kwestii sceptycyzmu przez F. Dretskego i M. Williamsa. Twierdzili oni, że uzasadnienie jest możliwe bez samouzasadnienia, i widzieli tutaj sposób na zablokowanie sceptycznego regresu. Taki argument antysceptyczny jest jednak zależny od eksternalistycznego pojęcia uzasadnienia. Ajdukiewicz miał okazję posłużyć się silniejszym argumentem z samorefutacji, ale nie docenił tej stra-tegii. Drugą strong relacji Ajdukiewicza do sceptycyzmu jest jego radykalny konwencjonalizm, który zakłada umiarkowaną formę sceptycyzmu w szerokim rozumieniu. Artykuł jest próbą ustalenia, w jakim sensie Ajdukiewicz akcep-tuje sceptycyzm, a w jakim go odrzuca. Końcowy wniosek jest taki, że Ajdukiewicz jest antysceptycznym fallibilistą.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2013, 4; 399-411
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problem antecedencji fallibilizmu w poglądach Karneadesa
    The antecedents of fallibilism in the philosophy of Carneades
    Autorzy:
    Kubok, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1621894.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    fallibilism
    Carneades
    skepticism
    epistemology
    criterion
    fallibilizm
    Karneades
    sceptycyzm
    epistemologia
    kryterium
    Opis:
    In this article, I undertake an attempt at recognizing and critically analyzing antecedents of fallibilism in the philosophy of Carneades. Because descriptions of fallibilism are somewhat ambiguous, it is imperative that we first determine the semantic root of this doctrine (both in its negative and positive dimensions) before discussing it in historical and philosophical reflections. The main goal of this article is not to prove that Carneades was a fallibilist before Peirce and Popper, or that he was a precursor of this position; rather, the aim is to critically review arguments for and against fallibilistic interpretations of Carneades’ views. To this end, I introduce a distinction between global and local fallibilism, as well as discuss the position of eudaimonological fallibilism. The reflections contained in this article fit with the current lively debate on the historical roots of fallibilism.
    Artykuł podejmuje problem rozpoznania i krytycznego rozważenia antecedencji fallibilizmu w filozofii Karneadesa. Warto zwrócić uwagę na fakt, że fallibilizm jest stanowiskiem, którego charakterystyka nie jest jednoznaczna. W pierwszej zatem kolejności należy wyodrębnić rdzeń znaczeniowy tej doktryny (przede wszystkim zarówno wymiar negatywny, jak i pozytywny), aby się nim posługiwać w rozważaniach historyczno-filozoficznych. Intencją artykułu nie jest próba dowodzenia, że Karneades był fallibilistą przed Peircem i Popperem, czy też że był on prekursorem tego stanowiska. Zasadniczy cel rozważań koncentruje się na krytycznym przeglądzie argumentów dotyczących fallibilistycznego odczytania jego poglądów. W tym celu odróżniony zostanie fallibilizm globalny i fallibilizm lokalny, a także omówione zostanie stanowisko eudajmonologicznego fallibilizmu. Tym samym rozważania podjęte w tym artykule mieścić się będą w obrębie ożywionej obecnie dyskusji nad historycznymi źródłami fallibilizmu.
    Źródło:
    Analiza i Egzystencja; 2018, 41; 5-24
    1734-9923
    2300-7621
    Pojawia się w:
    Analiza i Egzystencja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Charlesa S. Peirce’a krytyka epistemologii kartezjańskiej. U źródeł filozofii współczesnej
    Charles S. Peirce’s Critique of Cartesian Epistemology. At the Origins of Contemporary Philosophy
    Autorzy:
    Gutowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015645.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kartezjusz
    Ch. S. Peirce
    epistemologia
    sceptycyzm
    wiedza
    nauka
    fallibilizm
    Descartes
    epistemology
    scepticism
    knowledge
    science
    fallibilism
    Opis:
    The paper presents Ch. S. Peirce's attack on Cartesian epistemology as it was formulated in 1868 article Some Consequences of Four Incapacities. Peirce's arguments are analyzed in the context of possible Descartes' responses. One conclusion of the paper is that Peirce uses two different notions of knowledge and science, and that the distance of his ideas from that of Descartes depends, among others, on which notion we take into account. Another conclusion is that although Peirce's general project of combining falibilism and anti-scepticism looks very attractive (especially in the light of what we now know about the development of science) it generates many problems that Descartes could have pointed out if he had a chance to talk to his two and a half century younger debater. Despite, however, the problems Peircean project generates, it may be regarerd as a forerunner of typical tendencies of 20th century philosophy such as e.g. fallibilism or antifoundationalism.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2004, 52, 2; 171-188
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ajdukiewicz alternatywny: pragmatysta i platonik
    Autorzy:
    Marciszewski, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/705798.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    asercja
    definicja realna
    empiryzm
    fallibilizm
    fundamentalizm
    intersubiektywność
    matematyka obiektywna
    metodologia empiryczno-historyczna
    nauka dedukcyjna
    nauka empiryczna
    niewyczerpywalność matematyki
    obiekt abstrakcyjny
    platonizm
    pragmatyzm
    Opis:
    Ajdukiewicza postrzega się jako myśliciela, który przeszedł ewolucję od radykalnego konwencjonalizmu do empiryzmu. W proponowanym tu ujęciu alternatywnym, ewolucja prowadzi do empiryzmu, ale typu pragmatycznego i z pewnym elementem platonizmu. Wyrazem pragmatyzmu jest m.in. arty-kuł Logika a doświadczenie (1947), gdzie twierdzenia logiki uważa autor za pokrewne metodologicznie zdaniom nauk przyrodniczych. Różni je stopień zależności od doświadczenia, nie zaś pełna zależność w jednym przypadku, a niezależność w drugim. Taka wizja stopniowalności cechuje też Quine'a w jego manifeście pragmatyzmu Two dogmas of empiricism. Orientacja pla-tońska pojawia się w studium Trzy pojęcia definicji (1958), gdzie Ajdukiewicz przyznaje obywatelstwo w nauce definicjom realnym, świadom, iż dotyczą one powszechników, czyli idei w sensie platońskim. Jak pogodzić empiryzm, pragmatyzm i platonizm? Tego problemu Ajdukiewicz nie podjął, staje się to więc zadaniem jego interpretatorów. W artykule proponuje się interpretację po myśli Gödla, czołowego platonika XX w. Dystansował się on od klasycznie platońskiego pogłdu, że wszystkie twierdzenia matematyki cieszą się tym samym, najwyższym stopniem konieczności. Dostrzegał między nimi, podob-nie jak Quine, róznice zależne od stopnia odległości od doświadczenia. Jest ona szczególnie duża np. w hipotezie continuum, a minimalna w przypadku elementarnych twierdzeń o liczbach naturalnych. Te drugie sprawdzają się wciąz doświadczalnie w praktyce obliczeniowej, co jest na rzecz ich prawdzi-wości argumentem pragmatycznym. A skoro dotyczą obiektów nie-fizycznych i nie-psychicznych, odnoszą się do świata platońskiego5.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2013, 4; 239-253
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies