Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "eudaimonia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Polish adaptation of Carol Ryff’s Psychological Well-Being Scales
    Autorzy:
    Karaś, Dominika
    Cieciuch, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2127356.pdf
    Data publikacji:
    2019-04-08
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    well-being
    eudaimonia
    PWBS questionnaire
    Opis:
    The Psychological Well-Being Scales (PWBS) is a questionnaire designed by Ryff (1989) to mea-sure six dimensions of eudaimonic well-being: self-acceptance, positive relations with others, autonomy, environmental mastery, purpose in life, and personal growth. Translated into several dozen languages, this questionnaire is a commonly used instrument for measuring well-being. The article presents the effects of work on the Polish adaptation of two versions of the PWBS: full (84-item) and short (18-item), conducted as a series of four studies with a total sample of 2,035 participants aged 13 to 78.The results confirmed the reliability of the full version of the PWBS and the six-factor structure of well-being. They also confirmed the criterion validity of the questionnaire, reflected in correlations with validation instruments.
    Źródło:
    Roczniki Psychologiczne; 2017, 20, 4; 837-853
    1507-7888
    Pojawia się w:
    Roczniki Psychologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Elementy psychologii pozytywnej w nawiązaniu do rozważań Arystotelesa
    Elements of positive psychology in reference to the Aristotelian theory
    Autorzy:
    Juruś, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/527064.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    eudaimonia
    positive psychology
    concept of good
    virtues
    human nature
    flow
    Opis:
    In the paper I argue, contrary to the statement uttered once by Martin Seligman, that Aristotelian theory of eudaimonia (one of the key concept of positive psychology) is not subjective and based on uncertain principles. I reconstruct Aristotelian theory of eudaimonia and argue that the concept of good is neither subjective nor objective but relational. It means that a thing, act or action is good if it contributes to one’s eudaimonia. I also pinpoint that the concept of flow, which seems to be a “discovery” of positive psychology, must be based on the theory of virtues and the doctrine of human nature, which are the foundations of the Aristotelian view.
    Źródło:
    Państwo i Społeczeństwo; 2012, 4; 11-20
    1643-8299
    2451-0858
    Pojawia się w:
    Państwo i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Etyka nikomachejska i Polityka Arystotelesa: ich wspólna dziedzina badań i wspólny czytelnik
    Aristotle’s Nicomachean Ethics and Politics: Their Common Field of Inquiry and Their Common Reader
    Autorzy:
    Skowroński, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/938456.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Aristotle
    Nicomachean Ethics
    Politics
    eudaimonia
    good life
    virtue
    education
    law
    Opis:
    The aim of the article is to indicate that there is quite strong support in the text of the Nicomachean Ethics for the argument that its inquiry is “political” rather than “ethical” in character – the textual evidence provides reasons to challenge the traditional belief that Aristotle separated ethics from politics and started the rise of ethics as a new branch of philosophy. In addition, one can posit a hypothesis (and this has already been done) that the reader, whom Aristotle had in mind while writing what we now know as the Ethics, was a politician-lawgiver (and not just any educated Greek or – which is even less probable – any human being). So the reader aimed at in the Ethics is the same as the reader aimed at in the Politics – a politician-lawgiver. The Ethics and the Politics are a two-part but inseparable compound that together make a textbook for a politician-lawgiver. Both parts should be read together because the one cannot be understood correctly (i.e. as closely as possible to the intentions of their author) without the other. Aristotle studies human good not from the point of view of the individual but from the point of view of the human community. The highest human good – the philosopher’s eudaimonia – is achieved not by individual effort (or not fundamentally by that) but as a result of good laws and a well-organized life in a polis.
    Źródło:
    Peitho. Examina Antiqua; 2016, 7, 1; 167-182
    2082-7539
    Pojawia się w:
    Peitho. Examina Antiqua
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arystotelesowska πόλις, czyli wspólnota polityczna jako wspólne przedsięwzięcie
    Aristotle’s πόλις: The Political Community as a Common Project
    Autorzy:
    Skowroński, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/938489.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Aristotle
    Nicomachean Ethics
    Politics
    polis
    telos
    eudaimonia
    nature
    community
    common project
    Opis:
    At the beginning of Book I of the Nicomachean Ethics, Aristotle says that “the good is the same for an individual as for a city”. The good in question is εὐδαιμονία – the highest good achievable for human beings. In Book X, we learn that contemplative activity (θεωρητική) meets best the requirements set for eudaimonia. Even if we agree that contemplative activity is the good for an individual, how should we understand the claim that contemplation is also the good for a city? I start by reminding readers that for Aristotle the Nicomachean Ethics is essentially a political enquiry and should be read together with his Politics. I focus on the teleological character of his political philosophy and the interlinking of the concepts of the good (τἀγαθόν), nature (φύσις), form (τὸ εἶδος, τὸ τί ἐστι, ἡ μορφή), end (τέλος, τὸ οὗ ἕνεκα) and function (ἔργον). Then, I look at Aristotle’s two closely-connected statements that polis exists by nature and that men are political animals. Having taken into account Aristotle’s opinion regarding the imperfection of this world, which is exemplified by the vulnerability of human lives to fortune, luck and accidents, I conclude that Alasdair MacIntyre’s concept of the political community as a common project explains well how contemplation could be the end of polis. Only very few individuals can achieve the highest good and they can do it only if they have the support of the political community. But all the inhabitants of a polis structured towards achieving the highest good benefit from living in a well-ordered community whose constitution reflects the objective hierarchy of goods.
    Źródło:
    Peitho. Examina Antiqua; 2017, 8, 1; 343-358
    2082-7539
    Pojawia się w:
    Peitho. Examina Antiqua
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aristotle on the Real Object of Philia and Aretē
    O związku między philia a aretē w ujęciu Arystotelesa
    Autorzy:
    Smolak, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233213.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Aristotle
    aretē
    eudaimonia
    philia
    friendship
    person of excellence
    Arystoteles
    ludzka doskonałość
    przyjaźń
    Opis:
    In the opening remark of Nicomachean Ethics VIII 1 Aristotle notices that the next step would be a discussion of philia, since it is a certain aretē or is associated with aretē (NE VIII 1 1155a 1–2). This article is an attempt to determine how the real object of philia and aretē are related from Aristotle’s point of view. The author performs a study into two sections. The first section is focused on the analysis of aretē and its various types, in particular the human one. The second section is concentrated on the typology of philia, namely friendship and its particular kinds. The author shows that the relation between philia and aretē can be described in two ways: if both philia and aretē play the crucial role in leading a eudaimonic life, then philia is the aretological friendship and aretē—the human one, namely the whole consists of the aretē of character in the full sense and the practical wisdom on condition that the aretological friends equate eudaimonia with life focused on the political or practical activity, or even of the theoretical wisdom, providing that they identify it with the highest form of eudaimonic life, that is, the theoretical one. If, however, philia is to be a term said in many ways (pleonachōs legetai) and aretē is to be understood in a broad sense, that is, as “being good at something”, then philia can signify every kind of friendship, namely the aretological, the hedonistic and the utilitarian one, whereas aretē—qualification or skill that makes these friendships perform their functions well. The first possibility is that the relation between philia and aretē is limited to the aretological friendship at the expense of narrowing the meaning of aretē to the human one. The second possibility is that every kind of friendship is considered as the functional thing and, in consequence, defined by their proper function. From this point of view, all friendships are accompanied by appropriate aretai, namely by qualifications or skills that guarantee the perfect fulfillment of their proper function and, therefore, the achievement of the set goal by two persons in question.
    W uwadze otwierającej Etykę nikomachejską VIII 1 Arystoteles stwierdza, że „philia jest określoną aretē lub jest nierozłączna z aretē” (EN VIII 1 1155a 1–2). Celem artykułu jest interpretacja tego stwierdzenia, z podziałem na dwie części. W pierwszej autor przeprowadza badanie dotyczące aretē i jej różnych typów, w szczególności aretē ludzkiej. W drugiej bada pojęcie philia, czyli przyjaźń i jej poszczególne typy. Autor wykazuje, że związek pomiędzy philia i aretē można rozumieć na dwa sposoby: a) jeśli philia oraz aretē są rozpatrywane z punktu widzenia możliwości prowadzenia eudaimonicznego życia, to philia oznacza przyjaźń aretologiczną, a aretē — aretē ludzką; b) jeśli philia jest rozpatrywana jako termin wielorako orzekany (pleonachōs legetai), a aretē jako termin względny, czyli „bycie dobrym w czymś”, to philia oznacza każdy typ przyjaźni, czyli przyjaźń aretologiczną, hedonistyczną i utylitarną, a aretē — konkretną umiejętność lub skuteczność w działaniu charakterystycznym dla każdej z wymienionych przyjaźni. Zgodnie z a) związek pomiędzy philia i aretē ogranicza się do przyjaźni aretologicznej, ale kosztem zredukowania aretē do aretē ludzkiej. Zgodnie z b) związek pomiędzy philia i aretē dotyczy każdego typu przyjaźni, jako że każdy typ przyjaźni pozostaje w związku z przynależną do niej aretē, której praktykowanie skutkuje doskonałym spełnieniem jej funkcji, czyli niezawodnym osiąganiem celu przez przyjaciół.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2024, 72, 1; 115-151
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Euthymia” we fragmentach Demokryta z Abdery
    Euthymia in the fragments of Democritus of Abdera
    Autorzy:
    Narecki, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806860.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-12
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    euthymia (euthymiē)
    euestō
    eudaimonia
    Democritus
    cheerfulness
    contentment
    wellspiritedness
    good disposition
    well-being
    Democritean ethics
    Opis:
    The author carries out a thorough philological analysis of 9 fragments of Democritus, in which both the noun εὐθυμίη and related verbs and adjectives appear. This allows to establish the contextual semantic scope of the basic concept and to define the role it plays in Democritus’ ethical thought.
    Źródło:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2021, 31, 1; 179-204
    0302-7384
    Pojawia się w:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    THE END OF MAN IN JACQUES MARITAIN’S CHRISTIAN PHILOSOPHY
    Autorzy:
    Scrandis, Denis A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507236.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    Absolute ultimate end
    anthropology
    beatitude
    Christian philosophy
    happiness
    eudaimonia
    Incarnation
    supreme end
    sovereign end
    theological virtues
    faith
    hope
    charity
    Opis:
    This essay considers man’s perennial search for the meaning of life, specifically in its philosophical (Aristotelian) formulation namely as the pursuit of happiness, and how Christianity radically redefined the issue. Jacques Maritain began his philosophical analysis on the basis of Aristotle’s analysis because he regards Aristotle’s position as the finest fruit of reason even though it fails. Maritain’s analysis supplements Aristotle’s with man’s experience of the Incarnation and the Christian’s experience of faith, hope, and charity. Jesus promised the good thief “Today thou shalt be with me in paradise” (Luke 23:43) and thereby identified God as man’s objective end. Jacques Maritain’s reflection employs rational concepts drawn from reason and theological concepts taken from theology, adequately considered the issue, and constitutes a Christian philosophical treatment of the end of man.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2017, 6, 4; 573-583
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sense of Balance in Indian Conceptualisation of Psychological Well-being
    Poczucie równowagi w indyjskim ujęciu dobrostanu psychicznego
    Autorzy:
    Swaminathan, Joseph Jeyaraj
    Crea, Giuseppe
    Formella, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1991633.pdf
    Data publikacji:
    2022-01-05
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    dobrostan
    Indie
    indyjska psychologia
    poczucie równowagi
    społeczeństwo kolektywistyczne
    sama
    trigunas
    hedonizm
    eudajmonia
    well-being
    India
    Indian psychology
    sense of balance
    collectivist society
    hedonia
    eudaimonia
    Opis:
    The concept of psychological well-being (PWB) engages the attention of those who live in the Global North, as well as those in the Global South. Similar to the Western concept of PWB, its Indian conceptualisation too, has a long history dating back to at least 3,000 years. This article accentuates that, in India, a ‘sense of balance’ (sama in Sanskrit) is an overarching principle that guides ecological, social, and personal well-being. This sense of balance is discussed in the exposition of concepts, such as hedonia and eudaimonia, which are found in both the Western and Indian concept of PWB. Major differences include the collectivist nature of Indians, their emphasis of spirituality and their belief that suffering and happiness are two dimensions of a single reality. Through a comparative narrative method, it is evidenced that Indian constructs, namely, Sama, Dharma, Sattva, Rajas and Tamas resonate meaningfully with universal principles, such as ethical living, social commitment, and spiritual awareness. In short, Indian conceptualisation of PWB holds that it is holistic, integrated, and balanced. An extended prospect of this sense of balance is its appropriateness in enabling people to achieve ecological balance, irrespective of their cultural affiliations.
    Pojęcie dobrostanu psychicznego (PDP) przyciąga uwagę zarówno tych, którzy mieszkają na Globalnej Północy, jak i tych na Globalnym Południu. Podobnie jak zachodnia koncepcja PDP, jej indyjski odpowiednik ma długą historię, sięgającą co najmniej 3000 lat. Opracowanie to podkreśla, że w Indiach „poczucie równowagi” (sanskryt sama) jest nadrzędną zasadą, która kieruje dobrostanem ekologicznym, społecznym i osobistym. To poczucie równowagi jest omawiane w oparciu o takie pojęcia jak hedonizm i eudajmonia, które można znaleźć zarówno w zachodniej, jak i indyjskiej koncepcji PDP. Główne różnice obejmują kolektywistyczną naturę Hindusów, ich nacisk na duchowość oraz to, że cierpienie i szczęście są dwoma wymiarami jednej rzeczywistości. Dzięki porównawczej metodzie narracji dowiedziono, że takie indyjskie terminy, jak Sama, Dharma, Sattva, Rajas i Tamas, w znaczący sposób korespondują z takimi uniwersalnymi zasadami, jak etyczne życie, zaangażowanie społeczne i świadomość duchowa. Podsumowując, indyjska konceptualizacja PDP głosi, że jest ona holistyczna, zintegrowana i zrównoważona. Rozszerzoną perspektywą tego poczucia równowagi jest jego adekwatność w umożliwianiu ludziom osiągnięcia równowagi ekologicznej, niezależnie od ich przynależności kulturowej.
    Źródło:
    Studia Ecologiae et Bioethicae; 2021, 19, 4; 55-68
    1733-1218
    Pojawia się w:
    Studia Ecologiae et Bioethicae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies