Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "estetyka w konserwacji" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
O metodach konserwacji zabytków architektury
Autorzy:
Saski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/535456.pdf
Data publikacji:
1962
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
bibliografia dotycząca metod konserwacji zabytków architektury
konserwacja zabytków architektury
metody konserwacji
historia konserwacji w Rosji
metody badań zabytków architektury
konserwacja malarstwa
estetyka otoczenia
naukowa sprawozdawczość
utrwalenie przebiegu robót konserwatorskich
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1962, 4; 90-91
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Estetyka i etyka w konserwacji (malarstwo i rzeźba polichromowana)
L’ESTHÉTIQUE ET L’ETHIQUE DE LA CONSERVATION (Peinture et sculpture polychromée)
Autorzy:
Marconi, Bohdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/538574.pdf
Data publikacji:
1948
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
koloryt galeryjny
niewłaściwe zabiegi restauratorskie
purystyczna konserwacja
stosowanie retuszu
brak uzupełnień w obrazach
zasada Riegla
estetyka a etyka konserwacji
„poprawianie” obrazów
Opis:
La méthode de conservation puriste, de Riegl, est exclusivement réservée maintenant à la sculpture. Pour la peinture, on se base sur un principe individuel conlorme au caractère du monument conservé et cela avec le moins de compléments possible. On fait disparaître en général toutes les déformations du tableau, comme par ex. le vernis qui s’est assombri, les taches sales, etc. On prend cependant garde à faire ces opérations sans courir le moindre risque. Le problème se complique lors de dégâts mécaniques qui entraînent l’apparition d’un élément fort inesthétique sous forme d’un fond étranger qui ne se rattache en rien au sujet du tableau. Le rapiécetage, nécessaire du point de vue de la technique et de la conservation, n’aide en rien ici; une retouche devient alors indispensable. Cette retouche doit être individuelle: neutre, semi-reconstructive ou reconstructive. Pour les oeuvres d’une haute valeur documentaire, la meilleure méthode est la conservation technique sans compléments. Lorsque le dommage est situé sur une surface plus étendue du tableau, d’une tonalité uniforme, on opère alors une retouche neutre en harmonie avec le coloris original. Quand les dommages concernent des éléments coloristiques différents, la retouche neutre s’impose également, mais il faut que ses couleurs correspondent aux parties voisines de l’original. Il est. des cas où l’on peut reproduire l’ancien aspect du tableau d’après soit des documents d’archives, soit des oeuvres de la même école. On peut alors appliquer la retouche semi-reconstructive; elle consiste à distinguer de l’original les parties reconstruites à l’aide de la facture, de la couleur ou d’une façon moins minutieuse de traiter les détails. Mais, souvent, il est nécessaire d’appliquer la retouche reconstructive, par ex. pour les travaux de grands maîtres lorsque, du fait que des détails même infimes sont endommagés, une perception esthétique est impossible. Pareille reconstruction, invisible sur le tableau, possède cependant sa documentation sous forme de photographies, de description dans le procès-verbal de l’opération; de plus, elle peut être constatée à la suite d’un examen à l’aide d’appareils spéciaux. La conservation des fresques devrait s’opérer suivant le même principe, à savoir de compléter le moins possible. La question de l’éthique est aussi importante que celle de l’esthétique. On doit respecter la moindre parcelle de couleur conservée. On ne saurait admettre aucune reconstruction du vernis s’il ne s’est conservé que dans de petits fragments, de même qu’on ne doit point enlever le vernis jauni des parties claires du tableau, ce qui troublerait l’équilibre des couleurs. Il est inadmissible également de retoucher ou de renforcer la signature, de l’enlever et de la remplacer par celle d’un peintre qui aurait plus de chance d’attirer les acheteurs. Il arrive souvent que l’on „corrige” un tableau afin d’augmenter sa valeur commerciale, mais alors sa valeur documentaire est inexistante.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1948, 2; 56-62, 94
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyskusja o konserwacji malowideł ściennych
Autorzy:
Krzyżanowski, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/535952.pdf
Data publikacji:
1968
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
konserwacja malowideł ściennych
malowidła romańskie w Tumie pod Łęczycą
materiały stosowane w konserwacji malowideł
polioctan winylu
estetyka w konserwacji
malowidła ścienne pałacu w Gostkowie
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1968, 3; 67-77
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies