Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "esophageal varices" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Sclerotherapy of esophageal varices in hemophilia patients with liver cirrhosis – a prospective, controlled clinical study
Autorzy:
Szczepanik, Andrzej B
Pielaciński, Konrad
Oses-Szczepanik, Anna M
Huszcza, Sławomir
Misiak, Andrzej
Dąbrowski, Wojciech P
Gajda, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392541.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
hemophilia
esophageal varices
bleeding
endoscopic sclerotherapy
liver cirrhosis
Opis:
Introduction: Bleeding from esophageal varices is a serious clinical condition in hemophilia patients due to congenital deficiency or lack of clotting factors VIII (in hemophilia A) and IX (in hemophilia B), decreased clotting factor II, VII, IX, X synthesis in the course of chronic liver disease and hipersplenic thrombocytopenia. The aim of this study was to assess the efficacy and safety of endoscopic sclerotherapy in acute esophageal variceal bleeding and in secondary prophylaxis of hemorrhage. The aim was also to investigate the optimal activity of deficiency factors VIII or IX and duration of replacement therapy required to ensure proper hemostasis after sclerotherapy procedures. Material and methods: 22 hemophilia patients (A-19, B-4) with coexistent liver cirrhosis and active esophageal variceal bleeding treated with endoscopic sclerotherapy were subjected to prospective analysis. The patients who survived were qualified to repeated sclerotherapy procedures every 3 weeks within secondary prophylaxis of bleeding (investigated group). A 3-day substitution therapy enhanced the infusion of the deficient or lacking factor in doses allowing to reach 80-100% of normal value activity of factor VIII on the 1st day and 60-80% in the next two days. The desired activity of factor IX was 60-80% and 40-60% respectively. The control group consisted of 20 non-hemophiliac patients with liver cirrhosis comparable in terms of age, sex, stage of advancement of liver cirrhosis, who underwent the same medical proceedings as the investigated group. Results: Active esophageal bleeding was stopped in 21 of 22 (95%) hemophilia patients. Complications were observed in 3 patients; 2 patients died. The rate of hemostasis, complications and deaths in the control group were comparable and no statistical differences were found. In hemophilia patients subjected to secondary prophylaxis of hemorrhage, in 18 of 20 (80%), complete eradication of esophageal varices was achieved after 4 to 7 sclerotherapy procedures in 1 patient (average 5.4). Recurrent bleeding was observed in 15% of patients, complication in 20%; 1 patient died. Time lapse from bleeding to eradication was 12-21 weeks (average 15.2). In the control group the rate of variceal eradication, complication and deaths was comparable and no statistical differences were found. The usage of factor VIII concentrates was as follows: in hemophilia A, in a severe form - 80.9 U/kg b.w./day, in hemophilia A in a severe form with an inhibitor <5 BU – 95.2 U/kg b.w./day, in mild form – 64.2 U/kg b.w./day and in severe hemophilia B – 91.6 U/kg b.w./day. Conclusions: Sclerotherapy is an effective method in the management of esophageal variceal bleeding in hemophilia patients. It is also effective for total eradication of varices when applied as a secondary prophylaxis of hemorrhage. In our opinion, a 3-day replacement therapy at the applied doses is sufficient to ensure hemostasis and avoid bleeding complications.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 1; 29-34
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sclerotherapy of esophageal varices in severe hemophilia a patient and high titer inhibitor – case report
Autorzy:
Szczepanik, Andrzej
Dąbrwski, Wojciech
Szczepaniak, Anna
Pielaciński, Konrad
Jaśkowiak, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1394398.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
hemophilia
inhibitor
esophageal varices
injection sclerotherapy
aPCC
rFVIIa
Opis:
In cirrhotic hemophilia patients bleeding from esophageal varices is a serious clinical condition due to congenital deficiency of clotting factors VIII or IX, decreased prothrombin synthesis and hypersplenic thrombocytopenia. In hemophiliac with high-titer inhibitor bypassing therapy is required with activated prothrombin complex concentrates (aPCC) or recombinant activated coagulation factor VII (rFVIIa). Doses and duration treatment with these agents following endoscopic treatment of esophageal varices have not been yet established. Authors report the first case of a severe hemophilia A patient with high titer inhibitor (40 BU) treated with repeated injection sclerotherapy. The patient was admitted with symptoms of massive esophageal variceal hemorrhage ceased with emergency sclerotherapy. Bypassing therapy was administered with aPCC at initial dose of 72.5 U/kg and then with average daily dose of 162 U/kg through 5 days. To achieved a total eradication of esophageal varices the patient was then subjected to four elective sclerotherapy procedures. Two were covered by aPCC with daily dose of 120 U/kg and 145 U/kg for 4 and 3 days respectively and the following two procedures were covered by rFVIIa with the initial dose of 116 µg/kg and the next doses of 87 µg/kg administered every 3 hours in procedure day and every 4 hours on the next two days. During all procedures excellent hemostasis was achieved and no hemorrhagic or thromboembolic complications were observed. Bypassing regimen therapy with aPCC and rFVIIa we applied have been shown to be safe and effective in this patient subjected to sclerotherapy procedures.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2015, 87, 9; 464-468
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena częstości występowania patologii w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego u chorych ze zdekompensowaną marskością wątroby i żylakami przełyku
Evaluation of prevalence of pathology in upper gastrointestinal tract in patients with decompensated cirrhosis and esophageal varices
Autorzy:
Kowalski, Marek Konrad
Cok, Aleksandra
Domżał-Magrowska, Danuta
Gąsiorowska, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035106.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
żylaki przełyku
ciemnosine znamiona
marskość wątroby
gastropatia wrotna
żylaki dna żołądka
klasyfikacja
omed
krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego
esophageal varices
red spots
liver cirrhosis
portal gastropathy
gastric varices
omed classification
upper
gastrointestinal bleeding
Opis:
INTRODUCTION Esophageal varices are formed as a result of increased blood pressure in the portal vein. They usually develop as a result of liver cirrhosis. Liver cirrhosis may be accompanied by other endoscopic changes in the mucous mem-branes of the upper gastrointestinal tract e.g. portal gastropathy, gastric varices, as well as gastritis. AIM OF THE STUDY The aim of the paper is to evaluate the prevalence of other pathologies in upper gastrointestinal endoscopy in patients with esophageal varices and to assess the endoscopic features which indicate the risk of variceal bleeding. MATERIALS AND METHODS An analysis of 300 records of patients with endoscopic esophageal varices was conducted . Endoscopy was performed in the years 2006–2012 in the Department of Digestive Tract Diseases, Medical University of Lodz. OMED classification was used to evaluate the severity of esophageal varices. RESULTS In this research during endoscopy, esophageal varices in OMED stage I were found in 25.4% of cases, in stage II 39.3% of cases, stage III 27% of cases, and in OMED stage IV in 8.3% of cases. The mean age was 58 years (±12.6 SD), 43% of the study group were women. The most common upper GI pathology was gastritis (36.3%). Furthermore, portal gastropathy was found in 34% of cases, gastric varices in 14.3% of cases and gastric polips in 7.7% of cases. Gastric varices occurred more frequently in patients with esophageal varices in OMED stage IV (40%), than in the other groups (12%). In this group, gastric polyps were also more frequently observed than in the others (7.3%). The incidence of red spots on the mucosa of the esophagus was increased due to the severity of esophageal varices. Red spots are known to be a risk marker of bleeding. Furthermore, esophageal mucosal ulceration was observed in 4.3% of cases and oesophagitis in 1.3% of cases. CONCLUSIONS The analysis found that in patients with esophageal varices, other changes in upper gastrointestinal endoscopy were often accompanied. The most commonly reported pathologies were gastritis and portal gastropathy. The incidence of gastric fundus varices, gastric polyps or endoscopic signs of bleeding risk, was increased due to the severity of esophageal varices.
WSTĘP Żylaki przełyku powstają w wyniku wzrostu ciśnienia w układzie wrotnym. Do ich rozwoju dochodzi głównie w przebiegu marskości wątroby, której mogą towarzyszyć także inne zmiany endoskopowe w obrębie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego (GOPP), takie m.in. jak: gastropatia wrotna, żylaki dna żołądka, zapalenie błony śluzowej żołądka. CEL PRACY Celem pracy jest ocena częstości współwystępowania innych patologii w endoskopii GOPP u chorych z żylakami przełyku, a także ocena cech endoskopowych żylaków wskazujących na ryzyko krwawienia. MATERIAŁY I METODY Dokonano analizy 300 opisów badań endoskopowych pacjentów z żylakami przełyku. Badania przeprowadzono w latach 2006–2012 w Klinice Chorób Przewodu Pokarmowego UM w Łodzi. Do oceny stopnia zaawansowania żylaków przełyku wykorzystano klasyfikację OMED. WYNIKI W przeprowadzonych badaniach endoskopowych żylaki w stopniu I według OMED stwierdzono w 25,4% przypadków, w stopniu II w 39,3%, w stopniu III w 27%, zaś w stopniu IV w 8,3%. Średni wiek badanych wynosił 58 lat (±12,6 SD), 43% grupy badanej stanowiły kobiety. Najczęstszą współwystępującą patologią GOPP było zapalenie błony śluzowej żołądka (36,3%). Ponadto stwierdzono gastropatię wrotną (34% przypadków), żylaki dna żołądka (14,3%) i polipy żołądka (7,7%). Żylaki dna żołądka współwystępowały najczęściej u pacjentów z żylakami przełyku w stopniu IV OMED (n = 40%), istotnie częściej niż w pozostałych grupach (n = 12%). W grupie tej obserwowano również częstsze niż u pozostałych (7,3%) występowanie polipów żołądka (12%). Wraz ze wzrostem zaawansowania żylaków przełyku według skali OMED obserwowano częstsze występowanie ciemnosinych znamion na błonie śluzowej przełyku, czyli endoskopowych markerów ryzyka krwawienia. Ponadto w obrębie błony śluzowej przełyku obserwowano owrzodzenia (4,3%) oraz zapalenie błony śluzowej przełyku (1,3%). WNIOSKI Przeprowadzona analiza wykazała częste współistnienie zmian endoskopowych GOPP u pacjentów z rozpoznanymi żylakami przełyku, najczęściej były to zapalenie błony śluzowej żołądka oraz gastropatia wrotna. Wzrostowi stopnia zaawansowania żylaków przełyku towarzyszyło częstsze występowanie żylaków dna żołądka, polipów żołądka i endoskopowych objawów ryzyka krwawienia.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 1; 16-22
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krwawienia z przewodu pokarmowego
Gastrointestinal bleeding
Autorzy:
Durko, Łukasz
Małecka-Panas, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030654.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
digestive tract bleeding
upper digestive tract
esophageal varices
lower digestive tract
endoscopic treatment
krwawienie z przewodu pokarmowego
górny odcinek przewodu pokarmowego
dolny odcinek przewodu pokarmowego
leczenie endoskopowe
żylaki przełyku
Opis:
Digestive tract bleeding classification considers localization, diagnostic and treatment methods and distinguishes nonvariceal bleeding from upper gastrointestinal tract, bleeding from esophageal varices and bleeding from lower gastrointestinal tract. A separate group are occult and obscure bleedings which require separate procedures. Upper digestive nonvariceal bleedings have its source above Treitz ligament. They manifest clinically by coffee ground vomiting, bloody vomiting or/and melaena. Diagnosis and treatment requires endoscopic methods. Injection therapy, coagulation or mechanical techniques are used. Another important element of the treatment are proton pump inhibitors. Bleeding from esophageal or gastric varices is a result of increased pressure in portal system, caused by liver diseases or extrahepatic lesions which occlude those blood vessels. They manifest as bloody vomiting. Diagnosis requires considering past medical history and endoscopy. Treatment requires endoscopic methods (rubber band ligation, injection therapy), pharmacotherapy (vasopressin analogues, quinolones) and sometimes radiological or surgical techniques. Bleedings from lower digestive tract have their origin below Treitz ligament. They manifest by the presence of fresh blood in the stool. They are responsible for 25‑33% of all gastrointestinal bleedings. Mortality in this group of patients reaches 5% and is lower than in patients with bleeding from upper digestive tract. Diagnosis and treatment requires endoscopic techniques. Bleedings of an unknown origin are classified into occult bleedings (which manifest with anaemia and positive faecal occult bleeding test) and obscure bleedings (which give visible clinical symptoms but the localization of the source cannot be detected by standard endoscopy). This type of sanguination has its origin mostly in upper gastrointestinal tract. Diagnosis requires endoscopic methods such as gastroscopy, colonoscopy, capsule endoscopy, enteroscopy or radioisotope techniques (99mTc marked erythrocytes). The mortality rate in this group of patients is low. Diagnosis is usually more demanding than in other digestive tract bleedings. The treatment requires usually an individual approach.
Krwawienia z przewodu pokarmowego dzieli się ze względu na lokalizację, diagnostykę i sposób leczenia na: krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego (GOPP) pochodzenia nieżylakowego, krwawienia z żylaków przełyku oraz krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Odrębną grupę krwawień stanowią utajone krwawienia z przewodu pokarmowego, wymagające szczególnego postępowania. Krwawienia z GOPP pochodzenia nieżylakowego zlokalizowane są powyżej więzadła Treitza, manifestują się fusowatymi lub krwistymi wymiotami i/lub smolistymi stolcami. Ich rozpoznanie i leczenie opiera się przede wszystkim na badaniach endoskopowych. Głównymi metodami tamowania krwawień z GOPP są metody iniekcyjne, koagulacyjne oraz mechaniczne. Szczególnie istotnym elementem terapii oprócz wyrównania zaburzeń hemodynamicznych jest tu również stosowanie inhibitorów pompy protonowej. Krwawienia z żylaków przełyku lub żołądka są wynikiem wzrostu ciśnienia w układzie żyły wrotnej, spowodowanego chorobami wątroby lub przyczynami pozawątrobowymi powodującymi upośledzenie przepływu w obrębie układu żyły wrotnej. Objawiają się one zwykle krwistymi wymiotami. W rozpoznaniu szczególnie istotne są odpowiednio zebrany wywiad oraz badania endoskopowe. Leczenie opiera się na tamowaniu krwawienia metodami endoskopowymi (opaskowanie, metody iniekcyjne), farmakoterapią (analogi wazopresyny, chinolony) oraz niekiedy metodami radiologii zabiegowej lub chirurgicznymi. Krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego mają źródło poniżej więzadła Treitza i objawiają się domieszką świeżej krwi w stolcu lub krwistą biegunką. Stanowią ok. 25‑33% wszystkich krwawień z przewodu pokarmowego. Śmiertelność spowodowana tymi krwawieniami wynosi 5% i jest niższa niż w przypadku krwawień z GOPP. W rozpoznaniu i leczeniu stosuje się metody endoskopowe. Utajone krwawienia z przewodu pokarmowego dzieli się na krwawienia jawne o nieustalonej lokalizacji oraz na krwawienia manifestujące się jedynie nawracającą anemizacją i dodatnim wynikiem testu na krew utajoną w kale. Ich źródło zlokalizowane jest częściej w GOPP niż w dolnym odcinku przewodu pokarmowego. W rozpoznaniu wykorzystuje się metody endoskopowe (gastroskopia, kolonoskopia, endoskopia kapsułkowa, enteroskopia) oraz radioizotopowe (scyntygrafia z erytrocytami znakowanymi 99mTc). Krwawienia te nie są związane z wysokimi wskaźnikami umieralności, wymagają wnikliwej diagnostyki oraz indywidualnie dobranego postępowania.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 1; 17-29
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies