Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "esker" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Sukcesja osadowa i etapy formowania ozu gostynińskiego, Równina Kutnowska, centralna Polska
Autorzy:
Roman, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/763122.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
esker, facies analysis, sedimentary environment, subglacial tunnel, ice-open channel, Late Vistulian ice sheet margin, central Poland
oz, analiza litofacjalna, środowisko sedymentacji, tunel subglacjalny, otwarta szczelina, lądolód późnego Vistulianu, centralna Polska
Opis:
Well-developed N-S trending esker, described in literature as the Gostynin esker, consists of parallel ridges associated witch a tunnel valey flanked by the Vistulian (Weichselian) till plain. The sedimentary succession of one of the ridges is known in the Osada site. Complexity of the esker internal structure is expressed by 4 sedimentary units of different environments. The lowest, coarsegravelly (O1), developed by infilling a subglacial tunnel. The following one, making the main part of the esker ridge, is a sandy unit (O2) deposited in an ice-walled open channel. Locally, the deposits show normal synsedimentary faults. The O3 unit of fine-grained sediments was laid in a stagnant water. The succession is topped by a thin discontinous layer of flow till (O4). Sedimentation took place when the ice-sheet changed its dynamics from active to stagnant.
Artykuł nie zawiera streszczenia w języku polski.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia; 2016, 71, 1
0137-1983
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Subglacial meltwater discharge within and around North Latvia Uplands during the Last Glaciation
Autorzy:
Ozols, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182768.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
szarża lodowcowa
obniżenia pseudodolinne
kem
oz
drumlin
wody subglacjalne
wody inglacjalne
cykl szarżowania
glacial surge
valley-like depression
kame
esker
diamicton
subglacial water
englacial water
surge cycle
Opis:
Osady i formy rzeźby Wysoczyzny Północnowidzemskiej są efektem szarży lądolodu. Ich powstawanie zainicjowała erozja i ruch lobu lodowcowego po rozległej warstwie wody subglacjalnej. Proces ten zakończył się drenażem wody tunelami subglacjalnymi i dominacją depozycji. Transport materiału i odpływ wód roztopowych podczas szarży zachodził od obszarów niżej położonych do stref interlobalnych (wysoczyzn) i strefy marginalnej lądolodu. Był on stymulowany głównie przez strumienie wód roztopowych, które deponowały materiał klastyczny w szczelinach i przetainach lodowych występujących na wzniesieniach interlobalnych, aż do wysokości zwierciadła wód inglacjalnych. Wysokie ciśnienie wód subglacjalnych spowodowało, że wysoko występowało również zwierciadło wody w szczelinach położonych na działach lodowych. Na Wysoczyźnie Północnowidzemskiej płaskie powierzchnie wierzchowinowe licznych kemów znajdują się na tej samej wysokości, co można wytłumaczyć jednakowym położeniem zwierciadła wód roztopowych w czasie ich powstawania. A więc najwyższe kemy wskazują na pierwszy etap wkraczania lądolodu na działy lodowe i na rozwój szczelin wskutek topnienia lodu. Odpływ subglacjalny wód roztopowych odbywał się zgodnie z głównymi kierunkami ruchu lobów lodowcowych, a więc ku krawędzi lądolodu na W. Podczas pierwszej i najbardziej dynamicznej fazy ostatniej szarży wody roztopowe odpływały wzdłuż obniżeń dolinnych ku SE, a następnie prawdopodobnie wokół wschodniego skraju Wysoczyzny Środkowowidzemskiej do Dźwiny. W końcowych fazach ostatniego zlodowacenia, kiedy fala kinematyczna szarżującego lądolodu zbliżała się do jego strefy marginalnej, wody roztopowe mogły wypływać swobodnie spod lodu, ciśnienie wody subglacjalnej malało, a zwierciadło wody inglacjalnej ulegało obniżeniu. Drenaż lobów lodowcowych, północnowidzemskiego i jeziora Vörts, odbywał się ku E i S tunelami subglacjalnymi rzek Rűja, Seda, Vaike Emajogi, Ohne i Pedele, a następnie przez basen subglacjalny Strenči do submarginalnego tunelu rzeki Gauja, która płynęła ku SW. Powstałe poprzeczne obniżenia pseudodolinne są świadectwem różnego rodzaju transportu materiału pod lądolodem. Osady strumieni wód roztopowych są laminowane przekątnie i równolegle oraz zawierają ripplemarki prądowe, zaś utwory prądów zawiesinowych mają uwarstwienie frakcjonalne. Osady utworzone wskutek upłynnienia i spływów masowych mają strukturę masywną bądź warstwową i zawierają zrotowane klasty miękkich skał i osadów. Materiał, który został zdeformowany w warunkach subglacjalnych w końcowej fazie szarży wskutek trakcji materiału plastycznego, zawiera zdeformowane klasty skał odpornych. Powstanie ilastego diamiktonu w stropie większości sekwencji wynika ze zmniejszenia ciśnienia hydraulicznego wody subglacjalnej, kiedy transport trakcyjny przez ladolód spowodował mieszanie materiału podścielającego i utworzył masę mułową, która po depozycji była przekształcana w ilaste osady masywne lub uławicone, określone na ogół jako glina lodowcowa bazalna.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2009, 25; 49-58
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Structural and textural response to dynamics of fluvioglacial processes of the Rzymsko esker sediments, Central Poland
Autorzy:
Frydrych, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/184781.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
glacifluvial sediments
clast shape
esker
Central Poland
Warta Glaciation
Opis:
The study was conducted in the Rzymsko esker, in the Eastern part of the Turek Upland Plain, within the range of the Warta Glaciation (Saalian II). The form was accumulated in a tunnel valley, which was partially filled with esker sediments. Lithofacies analysis, extended by a detailed analysis of clasts, made it possible to identify a considerable variability of sedimentation conditions. At the initial stage, transport and accumulation of sediments took place in the conditions of high energy hydraulic flows or hyperconcentrated flows. The flow energy rose cyclically, which was recorded as sediments coarsening. Deposits of boulders as well as massive and cross-bedded gravels were identified, a record of catastrophic glacial floods. During the later stage of esker formation, sandy and gravelly sediments were accumulated in an open crevasse. The strong erosional force of subglacial water is confirmed by an extremely high content of local rocks in the gravelly fraction (30–87%) and its very good roundness. Zingg shape analysis (1935) revealed a clear predominance of oblate forms among local clasts and equant fennoscandian erratics. A dependency was also found between the processing method and petrographic characteristics.
Źródło:
Geology, Geophysics and Environment; 2016, 42, 4; 411-428
2299-8004
2353-0790
Pojawia się w:
Geology, Geophysics and Environment
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sedimentary record of a Pleistocene ice-sheet interlobate zone (NE Poland)
Autorzy:
Gruszka, Beata
Morawski, Wojciech
Zieliński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/94281.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
interlobate sedimentation
outwash deposits
esker
Weichselian
NE Poland
sedymentacja
osady sandrowe
oz
Polska Północna
Opis:
Well developed NE-SW trending corridors of outwash in NE Poland are associated with a series of lakes with a similar direction of elongation. The glaciofluvial corridor under study consists of parallel ridges with associated channels and kames. The deposits are flanked by till and hummocky terrain. The gravel ridges are composed of sand and gravel deposits that are cross-stratified, massive or graded, and that contain cut-and-fill structures and large intra-clasts of sand and gravel. Locally the deposits show normal faults. The succession of one of the ridges is interpreted to reflect the infilling of a braided channel in a crevasse. Sedimentation took place in some phases when the ice-sheet regime changed from active to stagnant. Sandy-gravel ridges occur within this complex perpendicular to the Weichselian icesheet margin. The corridor is interpreted as an interlobate area in the zone between the Warmia and Mazury ice lobes. The braided-channel deposits are not comparable to typical Polish sandurs. The lithofacies characteristics show higher energy conditions, and the channels are deeper than those typical of Pleistocene lowland sandurs. The sand and gravel ridges are interpreted as interlobate eskers.
Źródło:
Geologos; 2012, 18, 2; 65-81
1426-8981
2080-6574
Pojawia się w:
Geologos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Remote sensing of eskers from Vormsi and Väinameri vicinity, northwestern Estonia
Autorzy:
Aber, J. S.
Kalm, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2059322.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Estonia
Palivere
landsat
esker
subglacial meltwater
ice lobe surge
Opis:
We have utilised techniques of remote sensing in combination with ground observations in order to investigate eskers of the Vormsi and Väinameri region of northwestern Estonia. Landsat Thematic Mapper (TM) images were the basis for recognition and regional interpretation of esker systems, and kite aerial photography was employed for detailed, low-height views of selected eskers. A special Landsat TM composite was developed to enhance the display of shallow sea floor features. On this basis, we have extended known, land-based eskers across the sea floor, and we have identified additional probable eskers marked by shallow shoals and tiny islands. The known and suspected eskers of Vormsi and surroundings demonstrate a regular pattern in their distribution, which we suggest represents a subglacial drainage network that was anastomosing in character. The esker network is located along the central pathway of the Väinameri ice lobe, and the overall direction of drainage was toward the Palivere glacial limit. We interpret eskers of the Vormsi-Väinameri vicinity as evidence for substantial meltwater discharge beneath the Väinameri ice lobe, which terminated in a proglacial lake.
Źródło:
Geological Quarterly; 2001, 45, 4; 365-372
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Complex genesis of N-channel eskers illustrated with the example of an esker near Tosie (east-central Poland)
Złożoność genezy ozów powstałych w tunelach typu N na przykładzie ozu okolic Tosi (środkowo-wschodnia Polska)
Autorzy:
Frydrych, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2095774.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Oz
tunel subglacjalny
rozpadlina lodowa
osady glacifluwialne
zlodowacenie warty
Polska
Esker
subglacial tunnel
open crevasse
glaciofluvial deposits
Saalian
Polska
Opis:
The study presents the problem of complex genesis of eskers formed in N-channels on the example of an esker located near Tosie in east-central Poland. The lithofacies analysis revealed a high diversity of structural and textural characteristics of sediments in this form. The esker consists of three sedimentation units. Coarse sediments of the esker core were deposited in the subenvironment of a subglacial tunnel, as an effect of bedforms migration under hydrostatic pressure. Opening of the tunnel resulted in the forming of an open crevasse, in which the cover of the esker core sediments was accumulated. These deposits recorded a significant variability of flow energy and sedimentation mechanisms, which indicates a strong influence of the ice-sheet ablation dynamics. During the final deglaciation stage, a part of the esker was covered with diamicton. Numerous soft-sediment deformation structures were identified within the esker. The sediments were dislocated vertically to the elevation of more than 8 metres. They constitute the record of buried dead-ice masses melting in the esker core sediments. Melting of the masses resulted in vertical displacement of sediments and formation of "the dead-ice structure". The complexity of esker genesis is characteristic of postglacial areas in Poland, where most eskers were formed in subglacial N-channels. Numerous research results confirm a considerably more frequent occurrence of the facies sequence of subglacial tunnel and open crevasse in eskers formed in N-channels than R-channels. This is indicated by a much greater dissimilarity of processes during different stages of esker formation on soft bed and solid substratum.
Badania ukazują problem złożoności genezy ozów powstających w tunelach typu N na przykładzie ozu okolic Tosi w środkowo- -wschodniej Polsce. Analiza litofacjalna wykazała duże zróżnicowanie strukturalnych i teksturalnych cech osadów tworzących formę. Oz zbudowany jest z trzech jednostek sedymentacyjnych. Gruboziarniste osady jądra ozowego powstawały w subśrodowisku tunelu subglacjalnego na skutek migracji form dna pod ciśnieniem hydrostatycznym. Otwarcie się tunelu spowodowało powstanie rozpadliny lodowej, w której następowała akumulacja jednostki pokrywającej osady jądra ozu. W osadach tych zapisała się znaczna zmienność energii przepływu oraz mechanizmów sedymentacji, co wskazuje na duży wpływ dynamiki ablacji lodowca. Podczas ostatniego etapu deglacjacji część ozu pokryta została diamiktonem. W ozie stwierdzono liczne struktury deformacyjne. Osady zostały przemieszczone pionowo na wysokość ponad 8 m. Stanowią one zapis wytapiania się pogrzebanych brył martwego lodu w osadach jądra ozu. Wytapianie się brył powodowało pionowe przemieszczanie się osadów i powstawanie tzw. dead-ice structure. Złożoność genezy ozów jest charakterystyczna dla obszarów polodowcowych Polski, gdzie większość ozów powstaje w rynnach subglacjalnych. Liczne badania potwierdzają znacznie częstsze występowanie następstwa facji subglacjalnego tunelu i otwartej rozpadliny w ozach powstających w tunelach typu N niż typu R. Wskazuje to na dużo większą odmienność procesów podczas różnych etapów formowania się ozów na nieskonsolidowanym oraz litym podłożu.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Physica; 2021, 20; 13-25
1427-9711
2353-6063
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Physica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies