- Tytuł:
-
Elementy mimu w epodzie Horacego „Quid tibi vis, mulier”
Elements of the Mime in Horace’s Epode “Quid tibi vis, mulier” - Autorzy:
- Kopek, Wojciech
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1892263.pdf
- Data publikacji:
- 2013
- Wydawca:
- Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
- Tematy:
-
Horacy
Herondas
mim
epoda
parodia
iuvenis
mulier
kontekst (literacki)
Horace
mime
epode
parody
(literary) context - Opis:
-
Artykuł ma na celu odkrycie literackiego kontekstu dla epody 12 Horacego poprzez zestawienie z mimami Herondasa, a szczególnie z mimem V zatytułowanym Zazdrosna. Opis relacji miedzy utworami oparto na antycznej teorii retoryki oraz elementach Ars poetica Horacego. Stwierdzono, że epoda 12 posiada wiele cech mimu literackiego: jest pozornym dialogiem (sermocinatio, παρῳδή) wykonywanym przez jednego aktora (mima), najprawdopodobniej w scenerii uczty antycznej. Uczestnik zabawy wciela się w aktora, który odgrywa najpierw postać kochanka (iuvenis) a następnie postać podstarzałej kochanki (mulier). Typy te można odnaleźć w komedii zarówno starej, jak i nowej, niemniej cała sytuacja dramatyczna wykazuje największe podobieństwo do mimu V, w którym odnajdujemy te same postaci literackie w analogicznej sytuacji kłótni kochanków. Specyficzne figury retoryczne (imitatio / μίμησις) wskazują z jednej strony na twórcze wykorzystanie literackiego pierwowzoru, który z drugiej może być wykorzystany do interpretacji epody 12. Interpretacja może opierać się o relację wyzwalania i zniewolenia w stosunkach między bohaterami utworów (niewola dosłowna w mimie V, metaforyczna – finansowa, iuvenis jest „utrzymankiem” mulier – w epodzie 12.).
This article aims at discovering the literary context for Horace’s Epode 12 through juxtaposing it against Herondas’ mimes; in particular against Mime V, entitled Jealous. The description of the relationship that obtains between these works relies on the ancient theory of rhetoric and on elements of Ars poetica by Horace. The research helped determine that Epode 12 reveals numerous features that are characteristic of the mime: it is an apparent dialogue (sermocinatio) recited by a single performer (mime), most probably in a scenery of an ancient feast. A participant of the feast becomes an actor, who first performs the role of a male lover (iuvenis), and then he plays an elderly female lover (mulier). These protagonists are typical of old and new comedy styles. Nevertheless, the whole dramatic setting seems to bear the semblance of Mime V, in which the same literary protagonists can be found in the scene of a row between lovers. Specific rhetorical figures (imitatio) indicate, on the one hand, that the literary original was used in a creative manner. On the other, Mime V can also be used in the interpretation of Epode 12. This interpretation can be built on the processes of liberation and subjugation as part of the lovers’ relationship (actual subjugation in Mime V, and metaphorical - financial in Epode 12, where iuvenis is mulier’s “kept man”). - Źródło:
-
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 3; 5-20
0035-7707 - Pojawia się w:
- Roczniki Humanistyczne
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł