Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "epileptogenesis" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Postępy w rozpoznawaniu i leczeniu padaczki w przeszłości oraz wyzwania współczesnej epileptologii
History of advances in the diagnosis and treatment of epilepsy and ne w challenges of modern epileptology
Autorzy:
Słowińska, Monika
Jóźwiak, Sergiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057258.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
padaczka
epileptologia
epileptogeneza
historia neurologii
stwardnienie guzowate
epilepsy
epileptology
epileptogenesis
neurology history
tuberous sclerosis complex
Opis:
Padaczka jest najczęstszą chorobą neurologiczną wieku dziecięcego towarzyszącą ludziom od początku ich historii. Pierwszy opis napadu padaczkowego sięga około 2000 lat p.n.e. Od tego czasu na przestrzeni wieków w znaczący sposób zmieniło się postrzeganie padaczki, jak również metody jej leczenia oraz znaczenie społeczne. Od wiary w pochodzenie padaczki jako kary od bogów lub opętania przez złe duchy i związanej z tym dyskryminacji społecznej do odkrycia w XX wieku leków przeciwpadaczkowych, wzorców w badaniu EEG aż do współczesnych, zaawansowanych badań molekularnych nad epileptogenezą. Jednakże pomimo znacznego postępu i dostępności nowych metod leczenia wciąż u 1/3 pacjentów nie udaje się osiągnąć remisji napadów. Około 50–70 mln ludzi cierpi z powodu padaczki, a roczne koszty opieki i leczenia pacjentów z padaczką sięgają w obrębie Unii Europejskiej blisko 20 bilionów euro, czyniąc tę chorobę jednym z największych współczesnych wyzwań medycznych i socjo-ekonomicznych. Coraz większą nadzieję wiąże się z odkrywaniem wczesnych biomarkerów rozwoju padaczki i opracowaniem strategii jej zapobiegania, zatrzymywania i wyleczenia. Czy zatem możliwe będzie w przyszłości rozpoznawanie i leczenie padaczki jeszcze przed wystąpieniem napadu padaczkowego? Jest to zapewne jedno z wielu pytań i wyzwań dla współczesnej epileptologii. W prezentowanej pracy przedstawiliśmy historię badań nad padaczką oraz ich wpływ na zmianę definicji, klasyfikacji oraz zaleceń dotyczących leczenia.
Epilepsy is the most common neurological disease in children. Its origin is inherent in human history. The first description of seizure attack was reported nearly 4000 years ago. Since then, over the centuries, the perception and knowledge about epilepsy as well as treatment methods and social meaning have significantly changed. From faith in the origin of epilepsy as a punishment from the gods or demonic possession resulting in social isolation and discrimination, to the discoveries of antiepileptic drugs in the 20th century, EEG patterns and, finally, to modern, advanced molecular studies on epileptogenesis. However, despite significant progress in science and the development of new therapies, still about 1/3 of epileptic patients suffer from intractable seizures. An estimated 50 – 70 mln people are affected with epilepsy and the costs of annual management of epilepsy run up to 20 billion euro in the European Union. Therefore, epilepsy is one of the contemporary most challenging medical and socio-economical issue. In recent years much attention is being paid to the discovery of early biomarkers of epileptogenesis and establishing new strategies for prevention, inhibition and cure of epilepsy. Will it be possible to diagnose and treat epilepsy early, before clinical seizure occurs? Undoubtedly, it is one of the questions and challenges for modern epileptology. In the article we summarized the history of epilepsy researches and their impact on recent studies on definitions, classifications and treatment recommendations.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2017, 26, 53; 11-17
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lewetiracetam i leczenie padaczki w szczególnych sytuacjach klinicznych
Levetiracetam and therapy of epilepsy in specific clinical situations
Autorzy:
Jastrzębski, Karol
Kacperska, Magdalena Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053631.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
padaczka
leki przeciwpadaczkowe
patomechanizm
epileptogeneza
lewetiracetam
farmakokinetyka
terapia padaczki
cytokiny prozapalne
zapalenie
epilepsy
antiepileptic drugs
pathogenesis
epileptogenesis
levetiracetam
pharmacokinetics
pro-inflammatory cytokins
inflammation
treatment of epilepsy
Opis:
Epilepsy is a chronic, frequently encountered neurological disease, demanding long-term treatment with antiepileptic drugs (AEDs). It involves high treatment expenses. Epilepsy is a complex pathophysiological process, the numerous and complex symptoms are the result of various disorders of the brain. In the treatment of epilepsy, there is no one standard way to proceed. The main and primary goal of epilepsy treatment is complete seizure control and getting the least side effects during treatment with antiepileptic drugs. It is vital that individual adjustment of the drug for each patient. The drug should be adapted to the type of seizure or seizure team, the frequency and severity of seizures. The emergence of a new generation of drugs gave them a certain advantage over the older generation drugs. Levetiracetam is one of the antiepileptic drugs – the pharmacokinetic profile of levetiracetam has been evaluated in many populations. Overall, levetiracetam has a very favourable pharmacokinetic profile, with rapid absorption following oral administration, excellent bioavailability, quick achievement of steady-state concentrations, linear kinetics, minimal plasma protein binding and without important hepatic metabolism. The mechanism of actions is still unclear. It may be used as monotherapy in patients with newly diagnosed epilepsy, to treat seizures with focal onset with secondary generalization or without secondary generalization. Levetiracetam may also be used supplementary to other antiepileptic drugs in the treatment of seizures of focal onset with secondary generalization or without secondary generalization, myoclonic seizures or primary generalized tonic-clonic seizure. This medicine is very useful tool for clinicians.
Padaczka (epilepsia) to przewlekłe i częste schorzenie neurologiczne, wymagające długotrwałego stosowania leków przeciwpadaczkowych. Liczne i złożone objawy tego skomplikowanego procesu patofizjologicznego są wynikiem różnych zaburzeń funkcji mózgu. W leczeniu padaczki nie występuje jeden standardowy sposób postępowania. Głównym i podstawowym celem leczenia padaczki jest całkowita kontrola napadów i zminimalizowanie objawów niepożądanych spowodowanych terapią lekami przeciwpadaczkowymi. Ogromne znaczenie ma indywidualne dopasowanie leku do każdego pacjenta. Lek powinien być dostosowany do typu napadu lub zespołu padaczkowego, częstości i ciężkości napadów. Pojawienie się leków nowej generacji dało im pewną przewagę w stosunku do leków starszej generacji. Jednym z dostępnych na rynku leków przeciwpadaczkowych jest lewetiracetam, występujący w postaci podłużnych tabletek. Można go stosować w monoterapii u pacjentów od 16. roku życia z nowo rozpoznaną padaczką, w leczeniu napadów padaczkowych o początku ogniskowym z wtórnym uogólnieniem lub bez wtórnego uogólnienia. Lewetiracetam można również dodawać do terapii innymi lekami przeciwpadaczkowymi, w leczeniu m.in. napadów padaczkowych o początku ogniskowym z wtórnym uogólnieniem lub bez wtórnego uogólnienia u dzieci od 1 miesiąca życia, drgawek mioklonicznych (u pacjentów w wieku powyżej 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną) czy pierwotnych uogólnionych napadów toniczno-klonicznych u pacjentów powyżej 12 lat z idiopatyczną padaczką uogólnioną. Lek ten między innymi pomaga w stabilizowaniu aktywności elektrycznej w mózgu i zapobiega napadom.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 4; 258-266
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biomarkery epileptogenezy – nadzieje i możliwości
Biomarkers of epileptogenesis – hopes and possibilities
Autorzy:
Franckiewicz, Milena
Strzelecka, Jolanta
Dryżałowski, Paweł
Jóźwiak, Sergiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077792.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
biomarkery
epileptogeneza
padaczka
biomarkers
epileptogenesis
epilepsy
Opis:
Prawie 30% chorych z padaczką cierpi na padaczkę lekooporną. Pomimo stosowania nowych leków odsetek ten nie obniża się. W wielu klinikach i pracowniach nauk podstawowych poszukuje się obecnie metod skuteczniejszego leczenia. Ostatnie lata przyniosły ogromne zainteresowanie czynnikami, za pomocą których można modyfikować proces powstawania i ewoluowania padaczki (epileptogenezę). Czynniki te nazywane biomarkerami epileptogenezy, należą do różnych grup. Wyróżnia się biomarkery immunologiczne, elektroencefalograficzne, neuroobrazowe, biomarkery "obwodowe", w tym biomarkery znajdowane w krwi obwodowej pacjenta. Najczęściej używanym biomarkerem jest badanie EEG. Współcześnie w Europie jest realizowanych wiele projektów badawczych dotyczących biomarkerów w padaczce. Celem tych badań jest lepsze poznanie mechanizmów powstawania padaczki i przełożenie tego na praktykę kliniczną. Biomarkery powinny pomóc podjąć decyzję w następujących kwestiach: "kogo leczyć?", "kiedy rozpocząć leczenie?" i "jaki sposób leczenia wybrać?". W ostatnim czasie dzięki ustaleniu biomarkerów, które pozwalają przewidzieć chorobę oraz dzięki opracowaniu skutecznych terapii antyepileptogennych, pacjenci z grup ryzyka wystąpienia padaczki mogą być leczeni jeszcze przed wystąpieniem napadów padaczkowych.
In almost 30% of epilepsy cases seizures remain uncontrolled. Despite the introduction of new drugs this percentage does not decrease. New methods of epilepsy treatment are investigated in many clinical departments and basic research institutes. In recent years a great attention has been paid to factors which may modify epileptogenesis and a course of epilepsy. These factors are called "biomarkers of epileptogenesis". They belong to different groups classified into : immunological, electroencephalographic, neuroimmaging, and "peripheral" biomarkers which may be found in peripheral blood. Currently the most frequently used biomarker is electroencephalography. There are several ongoing studies on epilepsy biomarkers in Europe. Their aim is to learn better about the mechanisms of epileptogenesis and translate this knowledge to clinical practice. Biomarkers should help to decide "who should be treated?", "when to start treatment?", "which treatment should be applied"? In recent years, due to the biomarkers which may predict an epilepsy and due to new antiepileptogenic therapies, patients with high risk of epilepsy may be treated even before the onset of first epileptic seizures.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2017, 26, 52; 55-62
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies