Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "epigram " wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 33
Tytuł:
Venezia e Padova nelle poesie in latino di Klemens Janicki
Venice and Padua in the Latin poems of Klemens Janicki
Autorzy:
Wojtkowska-Maksymik, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37502961.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Klemens Janicki
elegy
epigram
Padua
Venice
Opis:
L’articolo tratta di elegie ed epigrammi scelti composti da Klemens Janicki, i quali contengono descrizioni di Padova, dell’Italia e di persone legate alla città di Antenore e a Venezia: Lazzaro Bonamico, Giovanni Battista Da Monte, Francesco Cassano, Pietro Bembo, Ludovico Dolce, Daniele Barbaro. L’Autrice sostiene che Janicki sia riuscito a creare un’immagine dell’Italia ed in particolare di Padova, una seconda patria, dove il poeta potè svilupparsi, studiare ed essere curato. Le poesie legate all’Italia e Padova contribuiscono inoltre ad arricchire la biografia letteraria di Janicki, un cittadino del mondo, un poeta laurato, uno studente allegro, un paziente felice, un amico e un collega delle persone legate alla Repubblica di Venezia nella prima metà del XVI secolo.
This article discusses selected elegies and epigrams by Klemens Janicki which contain descriptions of Padua, Italy and people associated with the city of Antenor and Venice: Lazzaro Bonamico, Giovanni Battista Da Monte, Francesco Cassano, Pietro Bemba, Ludovico Dolce, Daniele Barbaro. The author argues that Janicki succeeded in creating an image of Italy and, above all, Padua – a second homeland where the poet could develop, study, and be cured. The poems associated with Italy and Padua also help to enrich the literary biography of Janicius – a citizen of the world, a laureate poet, a cheerful student, a happy patient, a friend, and colleague of the people associated with the Republic of Venice in the first half of the 16th century.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 41, 2/1; 227-240
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między antologią a fragmentem. O hellenistycznych zbiorach epigramów
Between Anthology and Fragment: On Hellenistic Epigram Books
Autorzy:
Kwapisz, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129173.pdf
Data publikacji:
2022-06-12
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
poezja grecka
antologia
książka poetycka
hellenistyczny epigram
Posejdippos
papirusy
fragment
Greek poetry
anthology
poetry book
Hellenistic epigram
Posidippus
papyri
Opis:
Artykuł przedstawia dostępne świadectwa dokumentujące istnienie hellenistycznych książek zbierających epigramy i analizuje naturę poetyckich antologii, czyli książek poetyckich, w tym okresie. Omówione zostały dwa dokumenty o zasadniczym znaczeniu: „zwój mediolański”, papirusowa antologia z III w. przed Chr. zawierająca epigramy przypisane Posejdipposowi, i tak zwane „wiedeńskie incipity epigramów”, papirus z tego samego okresu przechowujący listę epigramatycznych incipitów, zapewne podstawa do ułożenia nowej antologii. Zbieranie poezji, zwłaszcza epigramów, jest podstawowym, charakterystycznym środkiem komunikacji poetyckiej w epoce hellenistycznej, co ma konsekwencje dla statusu poszczególnych utworów. Trafniej postrzegać je jako części większej całości − fragmenty − niż autonomiczne jednostki.
This paper presents available evidence of Hellenistic epigram books and discusses the character of the poetic anthologies, i.e. poetry books of that period. Two major documents discussed in the article are the “Milan Papyrus” − a third-century BC anthology of epigrams ascribed to Posidippus, and the so-called “Vienna Epigram Papyrus” − a papyrus of the same period including a list of epigram incipits, presumably as a basis for compiling a new anthology. It is argued here that collecting poetry, epigrams in particular, is an essential and specific means of poetic communication in the Hellenistic age, which affect the status of a single poem. It is best to conceptualize an epigram as a part of a larger whole − a fragment − rather than a self-contained entity.  
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2022, 12 (15); 25-44
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Vectes” i „vestes”. Dwie lekcje antycznego tekstu i dwie różne imitacje
Vectes and vestes. Two lessons of ancient text and two different imitations
Autorzy:
Głombiowska, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806885.pdf
Data publikacji:
2021-10-12
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
votive epigram
Roman elegy
militia amoris
frangere postes
farewell to Venus and love
Opis:
The article shows the Horatian ode III 26 on the background of the votive epigram and in reference to the custom and at the same time the topos of „winning” by violence the house of a lover (frangere postes) and the way of imitating this ode by Filip Buonaccorsi Kallimach in the XXVII elegy and by Jan Kochanowski in the elegy II 11 (in the version preserved in the so-called Osmólski’s manuscript). Callimachus had the text of the ode with the lesson of vestes in verse 7, Kochanowski with the lesson of vectes. As a consequence, in Kallimach’s elegy there is no topos of breaking the door, but the motif of the victorious militia amoris remains, while Kochanowski uses the topos of frangere postes, but departs with love, Lydia and the goddess Venus not with the satisfaction of a victorious soldier, but similarly to Propertius in anger and with a feeling of experienced harm.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2021, 31, 1; 85-105
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przekłady i parafrazy „Vitae Regum Polonorum” Klemensa Janicjusza od XVI do XVIII wieku – sposoby kreowania wizerunku doskonałego władcy
Autorzy:
Słomka vel Słomiński, Krystian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1789372.pdf
Data publikacji:
2021-10-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:
epigramat
władca
wizerunek
adjekcja
detrakcja
transmutacja
immutacja
epigram
ruler
image
addition
omission
transposition
permutation
Opis:
W artykule analizowane są podobieństwa i różnice w sposobie kreowania wizerunków doskonałego władcy, które występują w zbiorze epigramatów Janicjusza oraz w tekstach inspirowanych jego dziełem, napisanych przez S. F. Klonowica, J. A. Kmitę, J. Głuchowskiego, M. Paszkowskiego i J. Bielskiego. Fakt, iż teksty te w różnym stopniu nawiązują do pierwowzoru, a ponadto powstawały na przestrzeni 200 lat, sprawia, że w kolejnych zbiorach zmienia się wymowa poszczególnych epigramów (ocena czynów władcy ulega złagodzeniu lub wyostrza się nagana); ponadto modyfikacji poddany jest zespół cech monarchów. Służą temu cztery typy zabiegów retorycznych (quadripartita ratio): adjekcja (adiectio), detrakcja (detractio), transmutacja (transmutatio) i immutacja (immutatio).
The article offers an insight into the similarities and differences in the way of creating the images of a perfect ruler in the collection of Janicius' epigrams and the texts inspired by his work, written by S.F. Klonowic, J.A. Kmita, J. Głuchowski, M. Paszkowski and J. Bielski. The fact that these texts refer to the prototype to a varying degree, and, moreover, were written over the span of 200 years, makes the significance of individual epigrams evolve in subsequent collections (the assessment of the ruler’s deeds is softened or the criticism is sharpened). Moreover, the set of monarchs’ features is subject to modification by using four fundamental rhetorical operations (quadripartita ratio): addition (adiectio), omission (detractio), permutation (immutatio) and transposition (transmutatio).
Źródło:
Res Rhetorica; 2021, 8, 3; 4-19
2392-3113
Pojawia się w:
Res Rhetorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Robortello nei Foricoenia e negli Elegiarum Libri Quattuor di Jan Kochanowski
Robortello in Jan Kochanowski’s Foricoenia and Elegiarum Libri Quattuor
Autorzy:
Cabras, Francesco
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929916.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Kochanowski
Foricoenia
Elegiarum Libri Quattuor
Robortello
epigram
De Epigrammate
Opis:
This article aims to study Jan Kochanowski’s Foricoenia and Elegiarum Libri Quattuor in the light of Francesco Robortello’s treatise Eorum omnium quae ad methodum et artificium scribendi epigrammatis spectant explicatio. After having set Robortello’s treatise in its historical and literary context, the article shows how Jan Kochanowski, who probably attended Robortello’s classes during his first two stays in Padua (1552-1555; 1556-1557), agreed with the ideas presented in the treatise. The fact that Kochanowski agrees with his professor’s ideas on the epigram does not mean that he behaves in a totally passive and uncritical way, for he clearly shows his independence when writing his Latin epigrams, sometimes refusing to comply with Robortello’s suggestions (e.g., Kochanowski does not avoid the use of elegant and rare Graecisms, which Robortello advises against excessively using). Kochanowski owes Robortello his high consideration for Catullus: when imitating Catullus’s epigrams, Kochanowski often chooses to imitate (or to hint at) the same epigrams Robortello commends in his treatises (for instance, Cat. LXIX is clearly imitated in Foricoenia XXV, while Cat. XV is quoted in elegy I 7). We encounter the same situation when Kochanowski deals with Martial: although Robortello clearly prefers Catullus over Martial, he praises the love epigrams written by the latter poet, and Kochanowski, in writing his foricoenium CV, imitates Cat. XCIX as well as Mart. III 65 and XI 8, the latter two epigrams not quoted explicitly by Robortello, but chosen by Kochanowski himself.
Il contributo si propone di studiare i Foricoenia e gli Elegiarum Libri Quattuor di Jan Kochanowski alla luce del trattato di Francesco Robortello Eorum omnium quae ad methodum et artificium scribendi epigrammatis spectant explicatio. Dopo aver inquadrato il trattato di Robortello nel contesto storico-letterario in cui è stato composto, si procederà a dimostrare come le idee del professore dell’Università di Padova in merito a questo genere letterario verranno in buona parte accolte da Kochanowski, che era stato molto probabilmente suo allievo durante gli studi universitari. L’accoglimento delle idee di Robortello non è tuttavia passivo e pedissequo, ché il poeta polacco saprà anche rielaborare in modo personale i suggerimenti del maestro e finanche rifiutarli esplicitamente (ad esempio là dove non si astiene dall’impiegare grecismi nei suoi epigrammi latini). Kochanowski deve a Robortello l’attenzione riservata a Catullo. Egli infatti molto spesso imita o allude agli stessi epigrammi catulliani elogiati da Robortello (è il caso di Cat. XV e LXIX, ripresi nell’elegia I 7 e nel For. XXV), mentre mostra di apprezzare (esattamente come Robortello, che pure non nasconde la sua predilezione per Catullo) il Marziale autore di epigrammi erotici, ripreso ad esempio nel foricoenium CV, dove Kochanowski incrocia un epigramma catulliano (il carme XCIX) con due testi marzialiani (III 65 e XI 8).
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2021, 12.1; 47-65
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z badań nad literaturą staropolską tworzoną przez protestantów. Wybrane metodologie
The old polish literature written by protestants. Selected methodologies
Autorzy:
Chemperek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048360.pdf
Data publikacji:
2021-10-27
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Protestantism
methodology
Aesopian speech
sermon
hymn-books
epigram
protestantyzm
metodologia
mowa ezopowa
kazanie
kancjonał
epigramat
Opis:
The article presents four research methods that find application in the study of literary works written by Polish Protestants in the Old Polish epoch. The first one is a reconstruction of the theological (religious, ethical) programme of the writers who openly declare that they are Evangelicals or Anti-Trinitarians. What serves as a liminal case are funeral works about high-ranking people and addressed to Christians in general – here Protestant writers use the principle of denominational modesty, although in the terms of inventio their rhetoric is different from that of Catholics. The second method consists in examining the religious background of ludic works (e.g. epigrams) from the perspective of cultural hermeneutics – an analysis of symbolism, and historical and moral references. A researcher must go even deeper when analysing parenteral or didactic works addressed to general readers and promoting the Protestant ethos, usually in a subtle and consistent manner. The fourth method is usually used when studying anonymous poems (from the 17th century) or those in which the religious declaration is vague. These texts can be successfully examined using the philological method of tracking phrases from denominational Bibles and songs from popular Protestant hymn-books (“biblical and song pebbles” inlaid into the mosaic of the work). Yet, the researcher also needs to pay attention to subtle theological allusions (sometimes in Aesopian speech) that are characteristic of Protestantism.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2021, 76; 121-132
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Female Images in European Baroque Poetry (Based on the Verses of Ivan Velychkovsky, Danylo Bratkovsky, Robert Herrick, and Andrew Marvell)
Autorzy:
Boiko, Svitlana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154652.pdf
Data publikacji:
2020-08-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
women’s images
Ivan Velychkovsky
Polish-language epigram
Danylo Bratkovsky
English Baroque
Robert Herrick
Andrew Marvell
Baroque antithesis
biblical reception
Opis:
The following paper explores the specificity of female images with regard to the peculiarities of their formation in European poetry of the Baroque period on the examples of Ivan Velychkovsky’s works. The oeuvre of this striking representative of seventeenth-century Ukrainian literature is compared with the verses of the Polish-language author Danylo Bratkovsky as well as English Baroque epigrams by Robert Herrick and verses by Andrew Marvell. Comparison of poetic specimens belonging to different linguistic and cultural spaces is possible because, in spite of the different local mentality, all the above-mentioned poets are carriers of the common Baroque worldview formed on the basis of the Holy Scripture, Christian theology, and the heritage of Greek and Roman antiquity. In the course of our research, we observed the existence of common Baroque poetry traits (regardless of the place of genesis and confessional affiliation) in the perception of women and the formation of female images. All of the mentioned poets followed the bipolarity and Baroque antithesis of women’ imagery. All of them, in one way or another, derive their judgments from the reception of the established biblical stereotypes. In view of the insufficient reflection on this issue in contemporary Ukrainian literary criticism and in order to arrive at a more comprehensive outline of female images in the seventeenth-century poetry, we use a method of comparing Ukrainian, Polish, and English samples of Baroque verses in terms of their features and traits, characteristic for the works of this period. This article proposes to create a generalised Baroque image of the woman, outlining her place in the society at that time, by comparing the works of the representatives of different local mentalities.
Źródło:
Studia Polsko-Ukraińskie; 2020, 7; 30-37
2353-5644
2451-2958
Pojawia się w:
Studia Polsko-Ukraińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fraszka jako gatunek somatyczny
Epigram as a somatic genre
Autorzy:
Śnieżko, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397836.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii Nauki im. Ludwika i Aleksandra Birkenmajerów
Tematy:
fraszka
epigram
medycyna humoralna
melancholia
śmiech
terapia
humoral medicine
melancholy
laughter
therapy
Opis:
The article comments on the therapeutical properties of the epigram (and other short, comical poetic genres). Laughter was considered one the best remedies for melancholy, the most serious of the psychosomatic syndromes in the diagnostics of humoral medicine, based on the ancient theory of four humours. Because of its direct influence on the spleen, i.e. the organ responsible for the secretion of black bile, laughter was supposed to alleviate melancholy. Epigrams, considered by Old Polish authors to be a poetic genre written “for the body”, were to be relaxing and listening or reading them, especially in a group of friends, was supposed to be a therapeutic medicinal practice.
Źródło:
Analecta. Studia i Materiały z Dziejów Nauki; 2020, 29, 2; 201-211
1509-0957
Pojawia się w:
Analecta. Studia i Materiały z Dziejów Nauki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jeszcze w sprawie genezy terminu „fraszka”
A few more words on the notion of “fraszka”
Autorzy:
Rusnak, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649921.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
fraszka
epigramat
Fraszki
Satyr
Jan Kochanowski
Stanisław Orzechowski
Historyja trojańska
epigram
Opis:
Author, pondering over various meanings of “fraszka” in the work of Jan Kochanowski, expresses his doubts in regards of Sante Graciotti’s thesis, claiming there is no one single case of its genological use in it. Sufficient enough to prove it wrong is the fact of him naming his epigrammatic collection – simultaneously to the process of putting in proper order his output – with the use of nothing other but this exact notion. The impending appropriation of such a use in Polish language has been shortly after confirmed by Melchior Pudłowski’s Fraszek księga pierwsza (1586). In further part of the article author tries to establish the precise moment of the first ever use of the word “fraszka” in print. As it turns out, although Kochanowski makes a use of it for the first time in his Satyr (1564), he was slightly preceded by both Stanisław Orzechowski’s Rozmowa albo dyjalog około egzekucyjej (1563) and anonymous Historyja trojańska (1563).
Autor, rozważając sposoby rozumienia leksemu „fraszka” przez Jana Kochanowskiego, poddaje w wątpliwość tezę Sante Graciottiego, jakoby nie pojawił się ani razu w twórczości pisarza genologiczny sens tego leksemu. Za dostateczny dowód, iż jest inaczej, uznaje on opatrzenie przez czarnoleskiego poetę takim a nie innym tytułem swej obszernej epigramatycznej antologii w momencie porządkowania dorobku całego życia, a potwierdzenie, iż sens ten doczekał się rychłego zadomowienia, przynosi wydany krótko potem zbiór Melchiora Pudłowskiego Fraszek księga pierwsza (1586). W drugiej części artykułu próbuje się ustalić, komu należy przypisać pierwszeństwo, jeśli chodzi o użycie wyrazu „fraszka” w druku. Jak się okazuje, u samego Kochanowskiego leksem ten po raz pierwszy pojawia się w Satyrze (1564), wyprzedzają go natomiast nieznacznie zarówno Rozmowa albo dyjalog około egzekucyjej (1563) Stanisława Orzechowskiego, jak i anonimowa Historyja trojańska (1563).
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 53, 2; 213-227
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Maria Magdalena – bohaterka jezuickiej epigramatyki. Przegląd źródeł
Maria Magdalena, a Character in Jesuit Epigrams Overview of Sources
Autorzy:
Nowaszczuk, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878363.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
piśmiennictwo jezuickie
epigramatyka XVI i XVII wieku
utwory o Marii Magdalenie
Maria Magdalena w poezji
biogram Marii Magdaleny
epigramaty religijne
teorie literackie renesansu i baroku
epigramatyka po Soborze Trydenckim
poeci jezuiccy
epigramatycy jezuiccy
Jesuit writings
16th- and 17th- century epigrams
texts on Mary Magdalene
Mary Magdalene in poetry
biographic entry on Mary Magdalene
religious epigrams
literary theories of the Renaissance and baroque
epigrams after the Council of Trent
Jesuit poets
Jesuit epigram writers
Opis:
W epigramatycznym dorobku poetów jezuickich szesnastego i siedemnastego wieku znajduje się wiele tekstów poświęconych Marii Magdalenie. Pojawiają się one u przedstawicieli kilku generacji twórców i to bez względu na ich pochodzenie. Utwory takie odnaleźć można także u najwybitniejszych spośród nich, jak choćby u Bernarda Bauhusjusza, Jakuba Bidermanna, Franciszka Remonda, Macieja Kazimierza Sarbiewskiego, Piotra Aloisa, Piotra Justa Sautela i wielu innych. Ożywienie zainteresowania postaciami nadprzyrodzonych pośredników nastąpiło po Soborze Trydenckim, zwłaszcza po opublikowaniu dekretu De invocatione, veneratione et reliquis sanctorum et sacris imaginibus oraz nowego Martyrologium Romanum. Święci sławieni w poezji to zwłaszcza reprezentanci epoki nowożytnej, w tym przedstawiciele samej Societas Iesu. Pośród tych „nowoczesnych” bohaterów szczególne miejsce zajęła postać biblijna, Maria Magdalena. Analiza opublikowanych drukiem łacińskich kolekcji epigramatycznych wykazuje w nich tendencję do tworzenia cyklów i porządkowania wierszy na podstawie jakiejś zasady przewodniej, zwłaszcza chronologii wydarzeń w biogramie Świętej. Utwory pojawiają się w większej ilości na przełomie renesansu i baroku, rzadziej natomiast w drugiej połowie siedemnastego wieku. W tym okresie nastąpić musiała dość istotna zmiana gustów czytelniczych. Popularność zdobyły utwory krótkie i zwieńczone dosadną konkluzją. Wątki znane z dotychczasowych opracowań ku czci Marii Magdaleny, problem miłości doczesnej i nadprzyrodzonej, temat płaczu i ognia miłości zaczęto kultywować na gruncie innych gatunków. Jak dotąd nie wyjaśniono zjawiska owej „migracji” materii. Można domniemywać, że przejęcie motywów artystycznie wysublimowanych przez formy liryczne nastąpiło na skutek silnego oddziaływania teorii konceptu. Ostatecznie trzeba przyznać, że epigramaty ku czci Marii Magdaleny jaskrawo uwidaczniają wiodące tendencje kulturowe epoki renesansu i baroku, stanowią też świadectwo dawnych upodobań literackich i ówczesnej teorii pisarstwa.
The body of epigrams authored by Jesuit poets of the sixteenth and seventeenth centuries comprise many texts with Mary Magdalene as a character. They were written by representatives of a few generations of authors, regardless of their origins. Such texts can also be found in the work of the most remarkable authors, including – to mention only a few – Bernardus Bauhusius, Franciscus Remondus, Matthias Casimirus Sarbiewski, Petrus Alois, Petrus Iustus Sautel and many others. A revival of interest in supernatural mediators came after the Council of Trent, particularly following the publication of On the Invocation, Veneration, and Relics of Saints, and on Sacred Images (De invocatione, veneratione et reliquis sanctorum et sacris imaginibus) and the Roman Martyrology (Martyrologium Romanum). The saints glorified in poetry are mainly representatives of modern times, including the Society of Jesus (Societas Iesu) itself. The biblical character of Mary Magdalene has a special place among these “modern” characters. An analysis of Latin collections of epigrams published in print indicates a tendency to produce poetic cycles or to arrange poems according to a particular central rule, especially the chronology of the events in biographical entries on the saint. Such epigrams were written predominantly in the late Renaissance and early baroque, with not so many in the second half of the 17th century. It seems that reading tastes and habits changed considerably during that period. Short texts with blunt conclusions became popular. The themes from previous texts dedicated to Mary Magdalene, such as earthly love versus supernatural love, crying and the fire of love, found their way into other literary genres. However, this ‘migration’ phenomenon has not been explained to this day. As a matter of conjecture, the transition of artistically sublime motifs into lyrical forms may have been strongly influenced by the theory of concepts. After all, it must be admitted that epigrams honouring Mary Magdalene paint a clear picture of the predominant cultural trends in the Renaissance and baroque times and testify to the literary preferences and literary theory of those days.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 3; 59-77
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O cnocie w Ikones książąt i królów polskich Jana Głuchowskiego
About the virtue in “Ikones of Polish princes and kings” by Jan Głuchowski
Autorzy:
Słomka vel Słomiński, Krystian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1597363.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Badań Literackich PAN
Tematy:
cnota
epigramat
ikones
władca
męstwo
porównanie
przysłowie
virtue
epigram
icones
ruler
bravery
comparison
proverb
Opis:
“Vitae Regum Polonorum” by Klemens Janicki (Clemens Ianicius) (1516–1543) based on the Polish tradition of describing Polish rulers. This genre flourishes at the turn of the 16th and 17th centuries. The numerous translations and paraphrases of the Ianicius’ cycle were created then, including published in 1605, “Icones of Polish princes and kings” (“Ikones książąt i królów polskich”) by Jan Głuchowski (?–1604), who, based on the various rhetorical measures, repeatedly emphasized the role of virtue in the system of ruler’s values, and also formulated its definitions. It appears in the enumeration alongside other monarch attributes, but in different configurations. It also functions in the description of the ruler’s qualities as the culmination of other values. The definitions of virtue were built by Głuchowski using comparisons where he made tendecious associations, such as identification with a jewel. The highest value also appears in apophthegm formulations. Głuchowski most often drew on the proverbs that were popular in the literature at that time, modifying them to emphasize the content.
Źródło:
Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura; 2019, 2, 11; 35-52
2449-7339
Pojawia się w:
Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pankratija Sumarokowa wkład w rozwój czasopiśmiennictwa rosyjskiego
Pancras Sumarokov’s Contribution to the Development of the Russian Periodicals
Autorzy:
Dąbrowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437070.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej
Tematy:
Pankratij Sumarokow
czasopismo
Tobolsk
„Wiestnik Jewrropy”
epigramat
sentymentalizm
polemika literacka
Pancras Sumarokov
periodical
Tobol’sk
„Vestnik Evropy”
epigram
sentimentalism
literary polemics
Opis:
Artykuł zawiera omówienie roli Pankratija Płatonowicza Sumarokowa (1765–1814) – poety, tłumacza, redaktora czasopism, krewnego Aleksandra Sumarokowa) w dziejach czasopism prowincjonalnych (regionalnych) „Irtysz, priewraszczajuszczyjsia w Ippokrenu” (Tobolsk, 1789–1791) oraz „Biblioteka uczonaja, ekonomiczeskaja…” (Tobolsk, 1793–1794) i stołecznego czasopisma „Wiestnik Jewropy” z lat 1804–1805. Artykuł dotyczy związków Sumarokowa z kierunkami literackimi (sentymentalizm), gatunkami literackimi (epigramat) i polemikami literackimi (Iwan Pnin).
Pancras Platonovich Sumarokov (1765–1814) was a poet, translator, editor of the periodicals and Alexander Sumarokov’s relative. The article presents the role of Sumarokov in the history of the local periodicals: „Irtysh, prevrashchaiushchiisia v Ippokrenu” (Tobol’sk, 1789–1791), „Biblioteka uchonaya, ekonomicheskaya…” (Tobol’sk, 1793–1794), and the capital periodical „Vestnik Evropy” of 1804–1805. The article concerns connections of Sumarokov with the literary movements (sentimentalism), genres (epigram) and literary polemics (Ivan Pnin).
Źródło:
Przegląd Środkowo-Wschodni; 2018, 3; 121-138
2545-1324
Pojawia się w:
Przegląd Środkowo-Wschodni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poetyka konceptu Macieja Kazimierza Sarbiewskiego w kręgu historii idei
Maciej Kazimierz Sarbiewski’s Conceptist Poetics within the History of Ideas
Autorzy:
Kołos, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365808.pdf
Data publikacji:
2017-03-06
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
aesthetics
epigram
punch line
concept
sarbiewski
formulaic poetics
baroque
History of Ideas
epigramat
estetyka
pointa
koncept
Sarbiewski
poetyka sformułowana
barok
historia idei
Opis:
Twórczość teoretyczna Macieja Kazimierza Sarbiewskiego, cieszy się stałym zainteresowaniem badaczy, którzy najwięcej uwagi poświęcają problematyce koncepcji i estetyki poezji, chrystianizacji antyku czy imitacji horacjańskiej. Wieloaspektowa refleksja autora przynależącego do „przejściowej” formacji intelektualnej w dziejach europejskiej myśli zachęca jednak równie silnie do studiów z zakresu historii idei, które sytuują przedmiot poznania na styku zautonomizowanych dziedzin nauki. Traktat De acuto et arguto poświęcony konceptycznej strukturze epigramatu, stanowi nie tylko świadectwo barokowej teorii literatury, lecz również, czytany w dialogu z innymi pismami Sarbiewskiego, odsłania konsekwentną kosmologię rzeczywistości.
The theoretical writings of Maciej Kazimierz Sarbiewski have provided a constant focal point of scholarly interest, most often in the context of the study of problems relating to poetry’s concepts and aesthetics, the Christianization of antiquity, or the imitation of Horace. The multifaceted thought of this author, who belonged to a transitional intellectual formation in the history of European thought, can and should nonetheless likewise inspire studies in terms of the history of ideas, which place the object of knowledge at the intersection of artificially separated areas of knowledge. Sarbiewski’s treatise De acuto et arguto, devoted to his conceptist structure of the epigram, represents not only an enunciation of baroque literary theory, but also, read in dialogue with his other writings, reveals a consistent cosmological vision of reality.
Źródło:
Forum Poetyki; 2017, 7; 6-17
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyraz ἔκχυτον w epigramie IX 395 Antologii Palatyńskiej
Word ἔκχυτον in IX 395 Epigram of The Greek Anthology
Autorzy:
Zalewska-Jura, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648617.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
the Greek Anthology
Greek epigram IX 395
Palladas of Alexandria
word “ekchyton”
Opis:
The article aims to present one of the possible interpretations of a unique noun ekchyton found in the epigram of Palladas of Alexandria AP IX 395. As its meaning seems at least doubtful, it makes the satisfactory translation and interpretation of the poem utterly unachievable. The problem may be solved, if we recognize the word ekchyton as a sociolect, which corresponds with another noun egchytos that is sufficiently attested in ancient Greek literature. The analysis of source texts lets us interpret the meaning of the word egchytos as a kind of elegant baking that consists of finely ground flour, a large amount of honey, eggs and cottage cheese or sour milk. Ekchyton, in that case, can be interpreted as ‘a honey cake with cheese’.
-
Źródło:
Collectanea Philologica; 2017, 20; 103-108
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:
Collectanea Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Громкоголосый граф
The vociferous count
Autorzy:
Кунарев, Андрей
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651089.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Ф. И. Толстой-Американец
эпиграмма
библейские реминисценции
Fyodor Tolstoy “the American”
epigram
biblical allusions
Opis:
The article considers the artistic idea and devices of Alexander Pushkin’s epigram on Fyodor Tolstoy “the American”, entitled “David the Singer was short...” (1822). Some semantic nuances are explained and clarified.
В статье рассматриваются художественные особенности эпиграммы А. С. Пушкина на Ф. И. Толстого-Американца «Певец Давид был ростом мал...» (1822), уточняются и проясняются ее некоторые смысловые нюансы.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2017, 10
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 33

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies