Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "epigram " wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 33
Tytuł:
Female Images in European Baroque Poetry (Based on the Verses of Ivan Velychkovsky, Danylo Bratkovsky, Robert Herrick, and Andrew Marvell)
Autorzy:
Boiko, Svitlana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154652.pdf
Data publikacji:
2020-08-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
women’s images
Ivan Velychkovsky
Polish-language epigram
Danylo Bratkovsky
English Baroque
Robert Herrick
Andrew Marvell
Baroque antithesis
biblical reception
Opis:
The following paper explores the specificity of female images with regard to the peculiarities of their formation in European poetry of the Baroque period on the examples of Ivan Velychkovsky’s works. The oeuvre of this striking representative of seventeenth-century Ukrainian literature is compared with the verses of the Polish-language author Danylo Bratkovsky as well as English Baroque epigrams by Robert Herrick and verses by Andrew Marvell. Comparison of poetic specimens belonging to different linguistic and cultural spaces is possible because, in spite of the different local mentality, all the above-mentioned poets are carriers of the common Baroque worldview formed on the basis of the Holy Scripture, Christian theology, and the heritage of Greek and Roman antiquity. In the course of our research, we observed the existence of common Baroque poetry traits (regardless of the place of genesis and confessional affiliation) in the perception of women and the formation of female images. All of the mentioned poets followed the bipolarity and Baroque antithesis of women’ imagery. All of them, in one way or another, derive their judgments from the reception of the established biblical stereotypes. In view of the insufficient reflection on this issue in contemporary Ukrainian literary criticism and in order to arrive at a more comprehensive outline of female images in the seventeenth-century poetry, we use a method of comparing Ukrainian, Polish, and English samples of Baroque verses in terms of their features and traits, characteristic for the works of this period. This article proposes to create a generalised Baroque image of the woman, outlining her place in the society at that time, by comparing the works of the representatives of different local mentalities.
Źródło:
Studia Polsko-Ukraińskie; 2020, 7; 30-37
2353-5644
2451-2958
Pojawia się w:
Studia Polsko-Ukraińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Robortello nei Foricoenia e negli Elegiarum Libri Quattuor di Jan Kochanowski
Robortello in Jan Kochanowski’s Foricoenia and Elegiarum Libri Quattuor
Autorzy:
Cabras, Francesco
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929916.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Kochanowski
Foricoenia
Elegiarum Libri Quattuor
Robortello
epigram
De Epigrammate
Opis:
This article aims to study Jan Kochanowski’s Foricoenia and Elegiarum Libri Quattuor in the light of Francesco Robortello’s treatise Eorum omnium quae ad methodum et artificium scribendi epigrammatis spectant explicatio. After having set Robortello’s treatise in its historical and literary context, the article shows how Jan Kochanowski, who probably attended Robortello’s classes during his first two stays in Padua (1552-1555; 1556-1557), agreed with the ideas presented in the treatise. The fact that Kochanowski agrees with his professor’s ideas on the epigram does not mean that he behaves in a totally passive and uncritical way, for he clearly shows his independence when writing his Latin epigrams, sometimes refusing to comply with Robortello’s suggestions (e.g., Kochanowski does not avoid the use of elegant and rare Graecisms, which Robortello advises against excessively using). Kochanowski owes Robortello his high consideration for Catullus: when imitating Catullus’s epigrams, Kochanowski often chooses to imitate (or to hint at) the same epigrams Robortello commends in his treatises (for instance, Cat. LXIX is clearly imitated in Foricoenia XXV, while Cat. XV is quoted in elegy I 7). We encounter the same situation when Kochanowski deals with Martial: although Robortello clearly prefers Catullus over Martial, he praises the love epigrams written by the latter poet, and Kochanowski, in writing his foricoenium CV, imitates Cat. XCIX as well as Mart. III 65 and XI 8, the latter two epigrams not quoted explicitly by Robortello, but chosen by Kochanowski himself.
Il contributo si propone di studiare i Foricoenia e gli Elegiarum Libri Quattuor di Jan Kochanowski alla luce del trattato di Francesco Robortello Eorum omnium quae ad methodum et artificium scribendi epigrammatis spectant explicatio. Dopo aver inquadrato il trattato di Robortello nel contesto storico-letterario in cui è stato composto, si procederà a dimostrare come le idee del professore dell’Università di Padova in merito a questo genere letterario verranno in buona parte accolte da Kochanowski, che era stato molto probabilmente suo allievo durante gli studi universitari. L’accoglimento delle idee di Robortello non è tuttavia passivo e pedissequo, ché il poeta polacco saprà anche rielaborare in modo personale i suggerimenti del maestro e finanche rifiutarli esplicitamente (ad esempio là dove non si astiene dall’impiegare grecismi nei suoi epigrammi latini). Kochanowski deve a Robortello l’attenzione riservata a Catullo. Egli infatti molto spesso imita o allude agli stessi epigrammi catulliani elogiati da Robortello (è il caso di Cat. XV e LXIX, ripresi nell’elegia I 7 e nel For. XXV), mentre mostra di apprezzare (esattamente come Robortello, che pure non nasconde la sua predilezione per Catullo) il Marziale autore di epigrammi erotici, ripreso ad esempio nel foricoenium CV, dove Kochanowski incrocia un epigramma catulliano (il carme XCIX) con due testi marzialiani (III 65 e XI 8).
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2021, 12.1; 47-65
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jana Kochanowskiego epigramaty o „pszczołach budziwiskich” i radziwiłłowska elegia (III 9). Prolegomena do badań nad środowiskiem kulturalnym Mikołaja Radziwiłła Czarnego
Jan Kochanowski’s Epigrams on the “Budziwiszki Bees” And Radziwill’s Elegy (III 9). Prolegomena to the Study of Cultural Environment of Nikolai Radziwill the Black
Autorzy:
Chemperek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879715.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jan Kochanowski
Mikołaj Radziwiłł Czarny
reformacja
mecenat
fraszka
foricoenium
elegia
Nikolai Radziwill the Black
reformation
patronage
epigram
elegy
Opis:
Cztery polskojęzyczne epigramaty poświęcone „pszczołom budziwiskim” (Fraszki, „Księgi wtóre”, 83-86), dwie łacińskie miniatury z tomu Foricoenia (44, 45) oraz Elegia IX z „Księgi III” Elegiarum libri quattuor Jana Kochanowskiego dokumentują jego związki z Mikołajem Radziwiłłem Czarnym (1515-1565), kanclerzem wielkim litewskim i wojewodą wileńskim, przywódcą protestantów w państwie polsko-litewskim. Poetyckie miniatury powstały najpewniej w okresie 10 czerwca – 19 października 1563 w Budziwiszkach vel Bujwidiszkach (obecnie: Buivydiškės) koło Wilna, natomiast jesienią tego roku Kochanowski napisał elegię. O ile w Elegii IX poeta kreuje wizerunek Radziwiłła jako męża stanu, sługi państwa króla Zygmunta Augusta, o tyle w bezpretensjonalnych epigramatach możnowładca jest przedstawiany jako mecenas skupionego wokół niego środowiska humanistów, propagujących reformację. Jako radziwiłłowskie „pszczoły” – pracowite, dobroczynne, znoszące na ziemię Bożą prawdę (odwołanie do Platońskiego toposu) – Kochanowski określił leksykografa Jana Mączyńskiego, poetę Andrzeja Trzecieskiego młodszego i zapewne Cypriana Bazylika – poetę, muzyka, drukarza. W epigramatach autor ukazał Mikołaja Radziwiłła Czarnego jako mecenasa kultury nowego formatu, promującego protestantyzm, zaś zgromadzonych wokół niego twórców jako spójne środowisko literackie. Jakkolwiek zostało ono przedstawione w sposób afirmatywny, Kochanowski zachował wobec niego postawę życzliwego outsaidera. Świadczy o tym sceptyczny ton foricoenium 45 i uwarunkowania biograficzne poety, który był wówczas sekretarzem biskupa Piotra Myszkowskiego.
Four Polish language epigrams on the “Budziwiszki bees”  (Epigrams, Second Books, 83-86), two Latin miniatures from the volume Foricoenia (44, 45) and Elegy IX of Book III Elegiarum libri quattuor by Jan Kochanowski document his relationship with Nikolai Radziwill the Black (1515-1565), the great Lithuanian chancellor and voivode of Vilnius, the leader of the Protestants in the Polish-Lithuanian State. The poetic miniatures were probably written between June 10 and October 19, 1563 in Budziwiszki aka Bujwidiszki (now Buivydiškės) near Vilnius, and Kochanowski wrote Elegy IX in autumn 1563. While in Elegy IX the poet creates the image of Radziwill as a statesman, a servant of the state of King Zygmunt August, in the unpretentious epigrams the magnate is presented as a patron surrounded by the humanists who promote reformation. Kochanowski described lexicographer John Mączyński, poet Andrew Trzecieski junior and most probably Cyprian Bazylik, poet, musician, and printer, as the Radziwill “bees” – hard-working, charitable, bringing the truth to the God's earth (a reference to a Platonic topos). In his epigrams, the author showed Nikolai Radziwill the Black as a patron of culture of the new format promoting Protestantism, and the creators gathered around him as a coherent literary milieu. Although it was presented in an affirmative way, Kochanowski maintained an attitude of the benevolent outsider. It is reflected by the skeptical tone of foricoenium 45 and biographical circumstances of the poet who was the then secretary of Bishop Piotr Myszkowski.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 1; 153-172
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z badań nad literaturą staropolską tworzoną przez protestantów. Wybrane metodologie
The old polish literature written by protestants. Selected methodologies
Autorzy:
Chemperek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048360.pdf
Data publikacji:
2021-10-27
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Protestantism
methodology
Aesopian speech
sermon
hymn-books
epigram
protestantyzm
metodologia
mowa ezopowa
kazanie
kancjonał
epigramat
Opis:
The article presents four research methods that find application in the study of literary works written by Polish Protestants in the Old Polish epoch. The first one is a reconstruction of the theological (religious, ethical) programme of the writers who openly declare that they are Evangelicals or Anti-Trinitarians. What serves as a liminal case are funeral works about high-ranking people and addressed to Christians in general – here Protestant writers use the principle of denominational modesty, although in the terms of inventio their rhetoric is different from that of Catholics. The second method consists in examining the religious background of ludic works (e.g. epigrams) from the perspective of cultural hermeneutics – an analysis of symbolism, and historical and moral references. A researcher must go even deeper when analysing parenteral or didactic works addressed to general readers and promoting the Protestant ethos, usually in a subtle and consistent manner. The fourth method is usually used when studying anonymous poems (from the 17th century) or those in which the religious declaration is vague. These texts can be successfully examined using the philological method of tracking phrases from denominational Bibles and songs from popular Protestant hymn-books (“biblical and song pebbles” inlaid into the mosaic of the work). Yet, the researcher also needs to pay attention to subtle theological allusions (sometimes in Aesopian speech) that are characteristic of Protestantism.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2021, 76; 121-132
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pankratija Sumarokowa wkład w rozwój czasopiśmiennictwa rosyjskiego
Pancras Sumarokov’s Contribution to the Development of the Russian Periodicals
Autorzy:
Dąbrowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437070.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej
Tematy:
Pankratij Sumarokow
czasopismo
Tobolsk
„Wiestnik Jewrropy”
epigramat
sentymentalizm
polemika literacka
Pancras Sumarokov
periodical
Tobol’sk
„Vestnik Evropy”
epigram
sentimentalism
literary polemics
Opis:
Artykuł zawiera omówienie roli Pankratija Płatonowicza Sumarokowa (1765–1814) – poety, tłumacza, redaktora czasopism, krewnego Aleksandra Sumarokowa) w dziejach czasopism prowincjonalnych (regionalnych) „Irtysz, priewraszczajuszczyjsia w Ippokrenu” (Tobolsk, 1789–1791) oraz „Biblioteka uczonaja, ekonomiczeskaja…” (Tobolsk, 1793–1794) i stołecznego czasopisma „Wiestnik Jewropy” z lat 1804–1805. Artykuł dotyczy związków Sumarokowa z kierunkami literackimi (sentymentalizm), gatunkami literackimi (epigramat) i polemikami literackimi (Iwan Pnin).
Pancras Platonovich Sumarokov (1765–1814) was a poet, translator, editor of the periodicals and Alexander Sumarokov’s relative. The article presents the role of Sumarokov in the history of the local periodicals: „Irtysh, prevrashchaiushchiisia v Ippokrenu” (Tobol’sk, 1789–1791), „Biblioteka uchonaya, ekonomicheskaya…” (Tobol’sk, 1793–1794), and the capital periodical „Vestnik Evropy” of 1804–1805. The article concerns connections of Sumarokov with the literary movements (sentimentalism), genres (epigram) and literary polemics (Ivan Pnin).
Źródło:
Przegląd Środkowo-Wschodni; 2018, 3; 121-138
2545-1324
Pojawia się w:
Przegląd Środkowo-Wschodni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opisy posągów (Andriantopoiika) w nowo odkrytych epigramach Posejdipposa
Presentation of Statues (Andriantopoiika) in the New Posidippus
Autorzy:
Danielweicz, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127722.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
poezja grecka
kultura hellenistyczna
epigram
Posejdippos
ancient Greek poetry
Hellenistic culture
Posidippus
Opis:
Posidippus’ Andriantopoiika (epigrams 62-70 Austin-Bastianini), in accordance with their subject heading, deal with statue-making. Nearly every epigram contains phrases alluding to sculpting. One of the poet’s chief concerns was to show the criteria of the perfect art. The section begins with a direct appeal to sculptors to imitate ‘these works’ (probably those presented by Posidippus in the cluster that follows) and to leave aside ‘ancient rules for larger-than-lifesize statues’. In one poem (63) the poet proclaims a ‘canon of truth’, i.e. of realism, as the desirable style of sculpture. Miniaturism and polish are also highly valued. Although Posidippus praises other masters too — including older ones — the precedence is given to Lysippus, the favourite sculptor of Alexander whose presumed lawful successors were the Ptolemies. The section as a whole certainly gives a valuable clue to the principles of Hellenistic art. Most of these poems can be classified as ekphrastic. Their form and underlying conception prove that Posidippus had an ambition to create a varied type of ekphrasis, in its content considerably independent of the described work of art. In the Andriantopoiika, the poet inserts, among other things, a historical comment (68), an anecdote (66), and literary allusions (64). His formal addressees include the spectator (64, 67), the artist who created a given work of art (65), and even the work or its elements themselves (64). However, it is always the reader who remains the intended addressee of each poem. The poet neither simply presents the sculptures nor states the plain facts connected with them. His epigrams serve specific ideological purposes, as they promote the cultural policy of the Ptolemies, consciously adopting the aesthetic preferences of Alexander.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 3; 119-129
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Vectes” i „vestes”. Dwie lekcje antycznego tekstu i dwie różne imitacje
Vectes and vestes. Two lessons of ancient text and two different imitations
Autorzy:
Głombiowska, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806885.pdf
Data publikacji:
2021-10-12
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
votive epigram
Roman elegy
militia amoris
frangere postes
farewell to Venus and love
Opis:
The article shows the Horatian ode III 26 on the background of the votive epigram and in reference to the custom and at the same time the topos of „winning” by violence the house of a lover (frangere postes) and the way of imitating this ode by Filip Buonaccorsi Kallimach in the XXVII elegy and by Jan Kochanowski in the elegy II 11 (in the version preserved in the so-called Osmólski’s manuscript). Callimachus had the text of the ode with the lesson of vestes in verse 7, Kochanowski with the lesson of vectes. As a consequence, in Kallimach’s elegy there is no topos of breaking the door, but the motif of the victorious militia amoris remains, while Kochanowski uses the topos of frangere postes, but departs with love, Lydia and the goddess Venus not with the satisfaction of a victorious soldier, but similarly to Propertius in anger and with a feeling of experienced harm.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2021, 31, 1; 85-105
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Andrzej Morsztyn and Votum z Seneki; or, A scorpion and his stings
Jan Andrzej Morsztyn i Votum z Seneki; albo Skorpion i jego użądlenia
Autorzy:
Jakielaszek, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012620.pdf
Data publikacji:
2015-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Jan Andrzej Morsztyn
Seneka
Horacy
epigram
stoicyzm
Seneca
Horatius
Stoicism
Opis:
The present paper investigates the relevance of structural and intertextual information for an interpretation of Votum z Seneki dla Jegomości Pana Chorążego Wielkiego Księstwa Litewskiego by Jan Andrzej Morsztyn. Placing both the structural and intertextual properties of the text against a wider context of the literary practices of the period, of the contemporaneous philosophical discussions and tendencies, as well as philological discussions of relevant hypotexts, allows one, it is argued, to uncover at least two distinct, although closely intertwined, layers of irony and scepticism in Morsztyn’s piece.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2015, 5(8); 149-166
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Życie seksualne jako obiekt krytyki i źródło inwektyw w literaturze politycznej czasów stanisławowskich. Casus „Zagadek Sejmu Czteroletniego
Sexual life as an object of criticism and source of invectives in political literature of the times of Stanislaus. The case of ‘Zagadki Sejmu Czteroletniego’
Autorzy:
Kaczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690336.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
literatura oświecenia
literatura polityczna
epigramat
inwektywa
Sejm Wielki
Enlightenment literature
political literature
epigram
invective
Great Sejm
Opis:
The paper focuses on the collection of political epigrams from the time of the Four-year Sejm. It is compilation of a few hundred pieces depicting in a different light all the participants of the parliamentary sessions, as well as a number of women in these circles. In critical epigrams, the role of an argument is often played by more or less open allusions to love life of the criticised people. Although the riddles touching upon this subject constitute only a minor part of this collection (approx. 14%), different strategies in employing the theme of love life can be distinguished: from delicate taunts to depicting the love life of the given character as the main argument against the person, related to allegations of indifference to the fate of their homeland or even treason. An interesting disparity can be observed while comparing the riddles about men and women. In the case of women, criticism of their love life occurs more frequently than in the case of men. Despite the use of sexual themes as an argument in the political struggle, Polish poetry of the Four-year Sejm era is much less radically vulgar or obscene compared to, for instance, French political literature of the Revolution.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2013, 68; 73-109
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poetyka konceptu Macieja Kazimierza Sarbiewskiego w kręgu historii idei
Maciej Kazimierz Sarbiewski’s Conceptist Poetics within the History of Ideas
Autorzy:
Kołos, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365808.pdf
Data publikacji:
2017-03-06
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
aesthetics
epigram
punch line
concept
sarbiewski
formulaic poetics
baroque
History of Ideas
epigramat
estetyka
pointa
koncept
Sarbiewski
poetyka sformułowana
barok
historia idei
Opis:
Twórczość teoretyczna Macieja Kazimierza Sarbiewskiego, cieszy się stałym zainteresowaniem badaczy, którzy najwięcej uwagi poświęcają problematyce koncepcji i estetyki poezji, chrystianizacji antyku czy imitacji horacjańskiej. Wieloaspektowa refleksja autora przynależącego do „przejściowej” formacji intelektualnej w dziejach europejskiej myśli zachęca jednak równie silnie do studiów z zakresu historii idei, które sytuują przedmiot poznania na styku zautonomizowanych dziedzin nauki. Traktat De acuto et arguto poświęcony konceptycznej strukturze epigramatu, stanowi nie tylko świadectwo barokowej teorii literatury, lecz również, czytany w dialogu z innymi pismami Sarbiewskiego, odsłania konsekwentną kosmologię rzeczywistości.
The theoretical writings of Maciej Kazimierz Sarbiewski have provided a constant focal point of scholarly interest, most often in the context of the study of problems relating to poetry’s concepts and aesthetics, the Christianization of antiquity, or the imitation of Horace. The multifaceted thought of this author, who belonged to a transitional intellectual formation in the history of European thought, can and should nonetheless likewise inspire studies in terms of the history of ideas, which place the object of knowledge at the intersection of artificially separated areas of knowledge. Sarbiewski’s treatise De acuto et arguto, devoted to his conceptist structure of the epigram, represents not only an enunciation of baroque literary theory, but also, read in dialogue with his other writings, reveals a consistent cosmological vision of reality.
Źródło:
Forum Poetyki; 2017, 7; 6-17
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ślepy człowiek na swoje wady” – o dydaktyzmie w Ogrodzie, ale nie plewionym Wacława Potockiego
“The blind man has his faults” – on the Didactism in Wacław Potocki’s The Garden, but Not Weeded
Autorzy:
Książek-Bryłowa, Władysława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953540.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dydaktyzm
Wacław Potocki
Ogród
ala nie plewiony
XVII wiek
dyskurs
fraszka
narracja
przypowieść
didactism
The Garden
but Not Weeded
17th century
discourse
epigram
narration
parable
Opis:
We describe here the ways to express didactism in various genres from The Garden, but Not Weeded by W. Potocki, the poet of the 17th century. The author has manage to find out that the didactic function is played by the titles, the contents – being an example – with inherent maxims, counsels, warnings etc. Potocki very clearly formulated his moralising intentions and played the role of a mentor.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2006, 54, 6; 5-26
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między antologią a fragmentem. O hellenistycznych zbiorach epigramów
Between Anthology and Fragment: On Hellenistic Epigram Books
Autorzy:
Kwapisz, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129173.pdf
Data publikacji:
2022-06-12
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
poezja grecka
antologia
książka poetycka
hellenistyczny epigram
Posejdippos
papirusy
fragment
Greek poetry
anthology
poetry book
Hellenistic epigram
Posidippus
papyri
Opis:
Artykuł przedstawia dostępne świadectwa dokumentujące istnienie hellenistycznych książek zbierających epigramy i analizuje naturę poetyckich antologii, czyli książek poetyckich, w tym okresie. Omówione zostały dwa dokumenty o zasadniczym znaczeniu: „zwój mediolański”, papirusowa antologia z III w. przed Chr. zawierająca epigramy przypisane Posejdipposowi, i tak zwane „wiedeńskie incipity epigramów”, papirus z tego samego okresu przechowujący listę epigramatycznych incipitów, zapewne podstawa do ułożenia nowej antologii. Zbieranie poezji, zwłaszcza epigramów, jest podstawowym, charakterystycznym środkiem komunikacji poetyckiej w epoce hellenistycznej, co ma konsekwencje dla statusu poszczególnych utworów. Trafniej postrzegać je jako części większej całości − fragmenty − niż autonomiczne jednostki.
This paper presents available evidence of Hellenistic epigram books and discusses the character of the poetic anthologies, i.e. poetry books of that period. Two major documents discussed in the article are the “Milan Papyrus” − a third-century BC anthology of epigrams ascribed to Posidippus, and the so-called “Vienna Epigram Papyrus” − a papyrus of the same period including a list of epigram incipits, presumably as a basis for compiling a new anthology. It is argued here that collecting poetry, epigrams in particular, is an essential and specific means of poetic communication in the Hellenistic age, which affect the status of a single poem. It is best to conceptualize an epigram as a part of a larger whole − a fragment − rather than a self-contained entity.  
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2022, 12 (15); 25-44
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epitaphs in Nonnus' 'Dionysiaca'
Autorzy:
Lasek, A. M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/702911.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
EPIC POETRY
EPIGRAM
GREEK LITERATURE
NONNUS ('DIONYSIACA')
Opis:
Nonnus' great epic poem contains many epigrams that are presented as written on somebody's tomb or invented as an epitaph by a dying man, his killer, or another mythical personage. The epitaphs stand out of the poem and usually have most of the elements typical of their genre.
Źródło:
Meander; 2006, 61, 1-2; 56-65
0025-6285
Pojawia się w:
Meander
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elocutio w wybranych epigramatach Janusa Pannoniusa na tle porównawczym
Elocutio in Janus Pannonius’ Selected Epigrams on a Comparative Background
Autorzy:
Łuka, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953788.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Janus Pannonius
elocutio
epigramat
figury retoryczne
epigram
figures of rhetoric
Opis:
The paper attempts to put some light on the question of elocutio in Janus Pannonius’ epigrams, showing means of expression he preferred, as anaphora, antithesis, comparatio, enumeratio, epitheton, sententia and synonymia. Using them, the poet easily attracts the attention of the reader and captures his imagination. Enumerationes may be often found in laudatory or thanksgiving epigrams, especially when Pannonius tries to portray a person, a thing or a situation precisely. To incite the curiosity of the reader Janus willingly uses antithesis which gives rise to tension and makes the culminating point more puzzling. Due to synonymia the poet avoids monotony and makes the description of a given object more vivid. Sententia also plays an important role in epigrams, as it first of all allows conciseness of the text and then makes the contents timeless. Means of expression enumerated in the paper were used by Pannonius more often than some others, that is why they seem to be his favourites. One must remember, however, that to meet the requirements of Renaissance poetics, as far as elocutio is concerned, the poet was naturally made to choose those means of expression, which had been typical elements of the ancient epigrams. Needless to say, only thus did he manage to deal with the principles of imitatio and aemulatio antiquorum.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 3; 101-121
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauczyciele, uczeni i poeci w epigramatach Janusa Pannoniusa
Teachers, Scholars and Poets in Janus Pannonius’ Epigrams
Autorzy:
Łuka, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954294.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Janus Pannonius
Guarino Veronese
epigramat
imitatio
epigram
Opis:
Janus Pannonius, the first great poet in Hungary, brought his skills to perfection in Italy. He attended Guarino Veronese’s school in Ferrara and studied law in Padua, where he came into contact with many poets and scholars. The paper deals with the references to those contacts in Janus’ epigrams. Many a time Pannonius not only sneers at second-rate poets and inefficient scholars, but also ruthlessly ridicules their mental impotence and apparent erudition. On the other hand, he willingly praises people, whose output is really splendid and composed in accordance with the requirements of contemporary poetics. Janus’ scoffs are first of all addressed to his schoolmates. Being a poet aware of his own talent, Pannonius tends to point out the erroneous understanding of Renaissance theories, the misuse of the principle of imitatio antiquorum and the lack of self-invention in adopting other – both classic and modern – authors’ motifs. Neither does he approve of innovatory style of writing and considers that as an offence against pure Latinitas. Despite his severe criticism, he also manages to appreciate true talent, praise poetical skills or admire someone’s versatility. With unaffected pleasure and approval he is singing the praises of Guarino Veronese, his master from Ferrara. Janus highlights Guarino’s knowledge, eloquence, didactic powers and great command of Latin and Greek. In his epigrams Pannonius shows oneself as a careful observer precisely describing features of persons from his own circle, many times showing them, if that is the word, in a distorting mirror, what does not, perhaps, creates complete picture of Renaissance humanists, but surely makes it more witty and florid.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 3; 121-130
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 33

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies