Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "endoskopowa chirurgia zatok" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Opieka okołooperacyjna u chorych poddanych funkcjonalnej endoskopowej chirurgii zatok przynosowych (FESS)
Autorzy:
Zieliński, Maciej
Miśkiewicz-Orczyk, Katarzyna
Waligóra, Aleksandra
Ura-Sabat, Katarzyna
Misiołek, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401739.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
opieka okołooperacyjna
endoskopowa chirurgia zatok
nawadnianie nosa
Opis:
Ostateczny sukces i wynik leczenia pacjentów poddawanych funkcjonalnej endoskopowej chirurgii zatok przynosowych (FESS) zależy od prawidłowego przygotowania pacjenta do zabiegu, postępowania okołooperacyjnego oraz pooperacyjnego. Postępowanie przed operacją FESS w przypadkach przewlekłego zapalenia nosa i zatok przynosowych obejmują: stosowanie glikokortykosteroidów donosowych i doustnych, płukanie jam nosa oraz – w wybranych przypadkach – antybiotykoterapię. Postępowanie to wynika z „Europejskich wytycznych na temat zapalenia nosa i zatok przynosowych oraz polipów nosa – EPOS 2012”. Na ograniczenie występowania śród- i pooperacyjnego krwawienia pozwala śródoperacyjne zastosowanie wkładek obkurczających błonę śluzową nosa, pozycji anty-Trendelenburga, kontrolowanego podciśnienia oraz kwasu traneksamowego. Po wykonanym zabiegu często zaleca się zastosowanie tamponady, następnie opatrunku chroniącego jamę nosa, a po roztamponowaniu wykonywane jest instrumentalne oczyszczanie jam nosa. Ponadto opieka pooperacyjna w dużej mierze została przeniesiona na pacjenta, dlatego podkreśla się znaczenie edukacji pacjenta, dokładne przekazanie mu instrukcji postępowania, a także przeszkolenie w odpowiednim stosowaniu zaleconych preparatów do płukania nosa i zatok przynosowych oraz glikokortykosteroidów donosowych. Stosowanie glikokortykosteroidów miejscowych ma udowodnione działanie zmniejszające ryzyko nawrotu choroby i jest uzasadnione, gdy mamy pewność, że mają one fizyczną możliwość dotarcia do błony śluzowej nosa. Skuteczność płukania nosa można zwiększyć poprzez zastosowanie preparatów z pojemników pozwalających na odpowiednią aplikację (dokładne przyleganie do przedsionka nosa, kąt 45°) oraz wygenerowanie dostatecznego ciśnienia (płukanie całej jamy nosa – 120 mbar), a użycie odpowiedniego składu płynu przyspiesza gojenie i zmniejsza dolegliwości. Zastosowanie badań in vitro oraz metod symulacji komputerowej pozwala przewidzieć skuteczność płukania poszczególnych zatok.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 3; 55-59
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Endoskopowe leczenie chorych z kostniakami zatok przynosowych – doświadczenie własne
Autorzy:
Strąk, Paweł
Zagólski, Olaf
Składzień, Jacek
Oleś, Krzysztof
Konior, Marcin
Hydzik-Sobocińska, Karolina
Głowacki, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398832.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zatoki przynosowe
endoskopowa chirurgia nosa i zatok
kostniaki
Opis:
Osteomas are relatively common, benign, slow-growing, often asymptomatic neoplasms of the paranasal sinuses, occurring mainly in frontal and ethmoid sinuses. Surgical removal is done if they extend beyond the boundaries of the sinus, keep enlarging, are localised in the region adjacent to the nasofrontal duct, or if signs of chronic sinusitis are present and, irrespective of their size, in symptomatic tumours. Progressive headaches and chronic inflammation of the adjacent mucous membrane are most common symptoms. Endoscopic surgery plays an important role in management of ethmoid, sphenoid and frontal osteomas. Aim. The aim of the paper was to report own experience in endoscopic treatment of patients with osteomas of the paranasal sinuses. Material and methods. 6 patients with osteomas of paranasal sinuses were included in the group, mean age 36 years (range 15–52). Most common involvement was ethmoid cells (3). There were also patients with frontal, maxillary and sphenoid osteoma. All tumours were removed under endoscopic giudance. Frontoethmoidectomy was performed to remove ethmoid and frontal osteomas. Antrotomy was used in case of maxillary involvement and sphenoethmoidectomy in the patient with sphenoid sinus osteoma. Sphenoid sinus was approached through its anterior wall with a Stammberger punch. All the tumours were removed using fine forceps. Results. No post-operative complications were observed. No recurrences were noted. All patients remain asymptomatic. Conclusions. Resection of small and medium size osteomas of the paranasal sinuses can be safely and radically performed using endoscopic techniques. It allows their radical resection and very good cosmetic effects.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2007, 61, 3; 260-264
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Endoskopowe leczenie chorych z izolowanymi stanami patologicznymi zatoki klinowej
Autorzy:
Strąk, Paweł
Zagólski, Olaf
Składzień, Jacek
Oleś, Krzysztof
Konior, Marcin
Hydzik-Sobocińska, Karolina
Głowacki, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398835.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zatoka klinowa
zatoki przynosowe
endoskopowa chirurgia nosa i zatok
Opis:
Introduction. Cases of isolated lesions of the sphenoid sinus are rare. For descriptive purposes, clinicians divide them into inflammatory and non-inflammatory with prevalence of the former. Symptoms of the sphenoid sinus disease are difficult to characterise, the most common of them being vague headache and visual disturbances. Thorough preoperative evaluation of the lesion is essential – nasal endoscopy must be performed and computerised tomography or magnetic resonance imaging results analysed. The purpose of the study is to present the assessment of endoscopic surgery outcome in the own group of patients with isolated sphenoid disease. Material and methods. Clinical data of 22 subjects were analysed retrospectively. There were 5 patients with bacterial sinusitis, 6 with fungal sinusitis, 4 with allergic thickening of the mucous membrane with no evidence of bacterial or fungal infection, 2 with mucocele, 1 with sphenoid osteoma, 1 with inverted papilloma, 1 with a foreign body and 2 with cerebral fluid fistula. Each patient had preoperative nasal endoscopy and CT/MRI imaging performed. Then they underwent endoscopic transnasal sphenoethmoidectomy with removal of the lesion or closure of the fistula. The sphenoid sinus was approached through its front wall. Results. The patients’ postoperative course was uneventful. They noted improvement in all preoperative symptoms, except for bilateral oculomotor nerve paralysis in one individual, and were asymptomatic to ophthalmological examination. Conclusions. Isolated lesions of the sphenoid sinus, even very rare tumours like those presented here, can be in most cases safely approached and removed endoscopically. All risks of the method must be considered prior to the operation. High frequency of fungal sinusitis should be noted.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2007, 61, 3; 254-259
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Endoskopowe leczenie chorych z wewnątrzczaszkowymi powikłaniami zapalenia zatok
Autorzy:
Jurkiewicz, Dariusz
Syryło, Agnieszka
Chomicki, Andrzej
Koktysz, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398920.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
brodawczak odwrócony
chirurgia endoskopowa zatok
nos i zatoki przynosowe
Opis:
Inverted papilloma is a benign neoplasm of uncertain ethiology. The tumour is considered locally aggressive, its tendency to invade adjacent paranasal structures and high recurrence rate causes. In this work was described one case of 102 year’s old patient with unilateral nasal obstruction since 5 month and headache. Endoscopy surgery was applied. Histological examination revealed inverted papilloma.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2007, 61, 2; 198-202
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie wewnątrznosowej operacji zatok w leczeniu paliatywnym raka zatoki szczękowej – doniesienie wstępne
Autorzy:
Matyja, Grzegorz
Kubrak, Jadwiga
Woźniak, Krzysztof
Matyja, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398721.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak zatoki szczękowej
ból nowotworowy
chirurgia endoskopowa zatok obocznych nosa
Opis:
The authors present a case of 64 years old woman treated with palliative radiotherapy due to maxillary sinus cancer – non-operative stage. The cancer-relative pain couldn’t be released after radiotherapy and with pain killers. She used NSAIDs and opioid drugs. Before chemiotherapy she was undertaken intranasal sinus operation as a palliative operation. Maxillary sinus was opened. The pain after operation diminished significantly. She died 2 and a half months later, during chemiotherapy, but free of pain.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2008, 62, 6; 791-793
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Młodzieńczy piaszczakowaty włókniak kostniejący – opis przypadku
Autorzy:
Kuźmińska, Magdalena
Gotlib, Tomasz
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398982.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
młodzieńczy piaszczakowaty włókniak kostniejący
włókniak kostniejący
guzy jamy nosowej
chirurgia endoskopowa zatok przynosowych
Opis:
Młodzieńczy piaszczakowaty włókniak kostniejący jest rzadko występującym nowotworem łagodnym głowy i szyi, rozwijającym się najczęściej u dzieci i młodych dorosłych w obrębie jamy nosowej, zatokach przynosowych bądź oczodole. Może przybierać charakter miejscowo złośliwy z tendencją do niszczenia struktur sąsiednich. Leczeniem z wyboru jest operacyjne usunięcie zmiany. W zależności od umiejscowienia guza i preferencji chirurga, zaleca się stosowanie dostępów endoskopowych lub dostępów zewnętrznych, wskazując na te pierwsze jako postępowanie z wyboru. Mając na uwadze ryzyko masywnego krwawienia śródoperacyjnego, przed zabiegiem konieczne jest zabezpieczenie preparatów krwiopochodnych. W pracy przedstawiono przypadek 41-letniego pacjenta leczonego w Klinice Otorynolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi WUM.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 1; 57-61
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Operacje z dostępu Draf III w materiale Kliniki Otolaryngologii WUM
Autorzy:
Gotlib, Tomasz
Niemczyk, Kazimierz
Balcerzak, Jarosław
Krzeski, Antoni
Held-Ziółkowska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398675.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chirurgia endoskopowa zatoki czołowej
operacja Drafa
operacja Lothropa
zatoka czołowa
zapalenie zatok czołowych
Opis:
During last decades Draf III procedure gained popularity in treatment of different pathologies of the frontal sinus such as chronic sinusitis or benign tumors. We present a series of 10 patients treated with this procedure from a 2 year-period. Indications included: chronic rhinosinusitis – four patients, frontal sinus mucocele – four patients (one with destruction of the posterior table), osteoma – one patient (stage 3 according to Kennedy’s grading system), and inverted papilloma – one patient (Krouse T3 lesion). Observation period ranged from 4 months to 2 years. Results: There were no early complications. Gradual narrowing of the created ostium was observed in all of the patients. This led to total obstruction in two, and stenosis (not allowing for passing with 4 mm endoscope) in another two patients. The patient after inverted papilloma removal showed no recurrence in 11 months follow-up. Conclusion: Draf III procedure is alternative for external approach that can be used for treatment of chronic rhinosinusitis and benign frontal sinus tumors of different size.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2010, 64, 7; 40-43
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Endoscopic resection of sinonasal adenoid cystic carcinoma with radiofrequency coblation. A clinical report with literature review
Endoskopowa resekcja raka gruczołowo-torbielowatego jamy nosa i zatok przynosowych z zastosowaniem koblacji prądem o częstotliwości radiowej – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa
Autorzy:
Clarós, Pedro
Waląg, Agnieszka
Claros, Pedro
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399169.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
adenoid cystic carcinoma
endoscopic surgery
paranasal sinus neoplasm
radiofrequency coblation
sinonasal adenoid cystic carcinoma
sinonasal cancer
SNACC
chirurgia endoskopowa
koblacja prądem o częstotliwości radiowej
nowotwór zatok przynosowych
rak gruczołowo-torbielowaty jam nosa i zatok przynosowych
rak gruczołowo-torbielowaty
rak jam nosa i zatok przynosowych
Opis:
Introduction Sinonasal cancer is very rare and accounts for under 1% of all malignancies of which sinonasal adenoid cystic carcinoma (SNACC) is about 5%. The maxillary sinus is the most common site of SNACC. Misleading symptomatology which overlaps with rhinosinusitis contributes to the delay of diagnosis. Recently, the endoscopic approach is commonly applied with equal or better results to the open approach. Radiofrequency coblation might be used to reduce blood loss. Material and Methods We present a case of an adenoid cystic carcinoma arising from the left inferior turbinate. The patient received endoscopic surgical treatment with the application of radiofrequency coblation in Clarós Clinic at the beginning of 2019 and remains followed up with no sign of recurrence. Afterward, we review the literature on the subject. Conclusion SnACC is a rare malignancy, characterized by slow growth and perineural infiltration with spreading towards the skull base, cavernous sinus, and orbit. The regional nodal involvement is rare. Frequent and delayed distant metastasis in lung, bone, liver, and brain are also typical. Prognosis is poor with the 5-year overall survival between 41%-86%. Surgery with or without complementary radiotherapy provides the best outcomes for the majority of patients. The significance of prognostic factors remains unclear. Lifelong surveillance is obligatory as very late recurrences are common.
Wstęp: Rak jam nosa i zatok przynosowych jest rzadką chorobą stanowiącą do 1% wszystkich nowotworów złośliwych. Rak gruczołowo-torbielowaty jam nosa i zatok przynosowych (SNACC) stanowi około 5% nowotworów tej lokalizacji. Najczęstszym jego umiejscowieniem jest zatoka szczękowa. Objawy kliniczne nowotworu mogą być błędnie przypisywane zapaleniu błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, co prowadzi do opóźnienia rozpoznania. W ostatnich latach coraz szerzej stosuje się zabiegi endoskopowe, których skuteczność w porównaniu z otwartą operacją jest podobna lub większa. Zastosowanie koblacji prądem o częstotliwości radiowej może być pomocne w zmniejszeniu krwawienia w czasie zabiegu. Materiał i metody: Prezentujemy przypadek pacjentki z rakiem gruczołowo-torbielowatym wywodzącym się z lewej małżowiny nosowej dolnej. Na początku 2019 roku w Klinice Clarós pacjentka przeszła endoskopowy zabieg usunięcia zmiany, w czasie którego zastosowano koblację prądem o częstotliwości radiowej. Kobieta pozostaje pod obserwacją i nie prezentuje objawów wznowy. W dalszej części dokonujemy przeglądu piśmiennictwa na ten temat. Wniosek: SNACC jest rzadkim nowotworem złośliwym, który cechuje się powolnym wzrostem i naciekiem przestrzeni okołonerwowych, szerzącym się w kierunku podstawy czaszki, zatoki jamistej i oczodołu. Rzadko dochodzi do zajęcia regionalnych węzłów chłonnych. Z czasem często pojawiają się przerzuty odległe do płuc, kości, wątroby i mózgu. Rokowanie w SNACC jest złe, z 5-letnim przeżyciem wynoszącym 41–86%. Najlepsze wyniki leczenia uzyskuje się u chorych poddanych zabiegowi operacyjnemu z ewentualną uzupełniającą radioterapią. Znaczenie czynników prognostycznych pozostaje niejasne. Z powodu częstego występowania późnych nawrotów obowiązuje dożywotnie monitorowanie pacjentów.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 1; 45-50
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies