Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "endoprotezoplastyka stawu biodrowego" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Czy należy operować żylaki przed przeprowadzeniem operacji ortopedycznych w celu zmniejszenia ryzyka powikłań zatorowo-zakrzepowych? Punkt widzenia angiologa
    Is it necessary to remove varicose veins prior to orthopaedic surgery to reduce the risk for thromboembolic complications? A vascular surgeon’s perspective
    Autorzy:
    Aniukiewicz, Krzysztof
    Krasiński, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034471.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    endoprotezoplastyka stawu biodrowego/ kolanowego
    Opis:
    Hip and knee joint arthroplasty is associated with a high incidence of thromboembolic complications, with lower extremity varicose veins presumed as one of the risk factors. For a multitude of reasons, the removal of varicose veins in all patients prior to orthopaedic surgery is not achievable. This study analyses the available data regarding the impact of removing lower extremity varicose veins or failure to operate them in the group of patients requiring large-scale orthopaedic surgery. At present, there are no studies that could allow us to determine the exact conditions under which surgical management of lower extremity varicose veins prior to total hip or knee arthroplasty is necessary. Individual findings suggest that such treatment prior to orthopaedic surgery may be beneficial for patients, whilst indicating the need for further research. Researchers emphasise that at present antithrombotic prophylaxis should be applied in accordance with the existing recommendations, based on adequate risk assessment, e.g. according to the Caprini risk assessment model, where the presence of varicose veins is associated with a score of 1 point.
    Operacje endoprotezoplastyki stawu biodrowego i kolanowego obarczone są dużą częstością powikłań zakrzepowo- -zatorowych, a za jeden z czynników ryzyka uważa się żylaki kończyn dolnych. Z różnych przyczyn nie u wszystkich chorych można usunąć żylaki przed zabiegiem ortopedycznym. W artykule autorzy starają się poddać analizie dostępne dane literaturowe dotyczące wpływu usunięcia żylaków kończyn dolnych lub konsekwencji ich nieoperowania w grupie chorych, u których występuje konieczność wykonania dużej operacji ortopedycznej. Obecnie nie ma opracowań, na podstawie których można by określić warunki leczenia operacyjnego żylaków kończyn dolnych przed artroplastyką stawu biodrowego czy kolanowego. Autorzy pojedynczych doniesień sugerują, że takie postępowanie lecznicze przed operacją ortopedyczną może być korzystne dla chorych i jednocześnie wskazują na potrzebę dalszych badań. Badacze podkreślają, że obecnie profilaktykę przeciwzakrzepową należy stosować według wskazań, w oparciu o ocenę ryzyka wystąpienia tego typu powikłań, np. na podstawie skali Capriniego, w której obecność żylaków odpowiada 1 punktowi.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 2; 186-193
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czynniki wpływające na utrzymanie aktywności zawodowej w okresie 2–3 lat po zabiegu całkowitej endoprotezoplastyki stawu biodrowego
    Factors affecting the maintenance of occupational activity over a 2–3-year period after total hip replacement
    Autorzy:
    Pop, Teresa
    Bejer, Agnieszka
    Baran, Joanna
    Szymczyk, Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162659.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-09
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    zatrudnienie
    endoprotezoplastyka stawu biodrowego
    aktywność zawodowa
    powrót do pracy
    staw biodrowy
    skala Harrisa
    employment
    hip replacement
    occupational activity
    return to work
    hip joint
    Harris Hip Score
    Opis:
    Wstęp Celem pracy była ocena statusu zawodowego osób po całkowitej endoprotezoplastyce stawu biodrowego w okresie 2–3 lat od zabiegu oraz analiza wpływu takich czynników, jak wiek, płeć, BMI (body mass index – wskaźnik masy ciała), sprawność funkcjonalna i samoocena stanu zdrowia na utrzymanie aktywności zawodowej. Materiał i metody W badaniu wzięło udział 107 osób, w tym 56 kobiet i 51 mężczyzn. Średni wiek badanych wynosił 55,1 roku. Zastosowano wystandaryzowany autorski kwestionariusz, który zawierał pytania dotyczące danych osobowych i klinicznych, aktywności zawodowej oraz samooceny stanu zdrowia. Dokonano pomiaru masy ciała i wzrostu i wyliczono wskaźnik BMI. Wykorzystano także 100-punktową skalę Harrisa (Harris Hip Score) do oceny sprawności funkcjonalnej badanych. Wyniki Po zabiegu endoprotezoplastyki stawu biodrowego ok. 60% pacjentów nie było aktywnych zawodowo – świadczenia rentowe pobierały 44 (41,1%) osoby, świadczenia emerytalne – 18 (16,8%) osób, a zasiłek dla bezrobotnych – 2 (1,9%) osoby. Nikt z badanych niepracujących przed zabiegiem (z powodu renty) nie podjął pracy po zabiegu. Płeć badanych nie miała istotnego statystycznie wpływu na podjęcie aktywności zawodowej po zabiegu, podobnie jak rodzaj wykonywanej pracy i BMI. Stwierdzono natomiast statystycznie istotne zależności między podejmowaniem aktywności zawodowej po zabiegu a poziomem sprawności funkcjonalnej ocenianej skalą Harrisa (p = 0,0350) i samooceną stanu zdrowia (p = 0,0057). Wnioski Ponad połowa badanych nie podjęła pracy po całkowitej endoprotezoplastyce biodra w okresie 2–3 lat od zabiegu. W grupie osób pracujących umysłowo przed zabiegiem do pracy powróciło stosunkowo najwięcej osób spośród wszystkich badanych. Istotny wpływ na powrót do pracy miały wiek, sprawność funkcjonalna i samoocena stanu zdrowia. Med. Pr. 2018;69(2):191–198
    Background The purpose of this paper was to assess the occupational activity in patients after hip replacement over a 2–3-year post operational period and to analyze the effect of selected factors (age, gender, body mass index (BMI), functional state and self-assessed health status) on this activity. Material and Methods In the research 107 people (56 women and 51 men) participated. The average age of the subject’s was 55.1 years. A standardized author’s survey questionnaire, including questions about personal and clinical data, occupational activity and self-assessment of health status, was applied. The body mass and height were measured and the BMI index was calculated. The 100 points Harris Hip Score (HHS) was used to assess the functional state in the respondents. Results After the operation about 60% of the patients were not occupationally active; 44 (41.1%) respondents received the state health benefit, 18 (16.8%) respondents were eligible for pension benefit, and 2 (1.9%) respondents were unemployed with benefit. No one unemployed before the operation undertook work afterwards. Neither gender nor the character of the job or BMI exerted statistically significant effect on the occupational activity after the operation. Significant differences were noted in undertaking the occupational activity after the operation in patients with different level of functional efficiency assessed with the use of HHS (p = 0.0350) and different level of self-assessed health statuse (p = 0.0057). Conclusions More than half of the respondents have not returned to work after total hip replacement, while people doing intellectual work most frequently returned to occupation after surgery. Age, functional efficiency, and self-assessed health status of the patient had a significant influence on their return to work. Med Pr 2018;69(2):191–198
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2018, 69, 2; 191-198
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza materiałoznawcza deimplantowanego elementu endoprotezy stawu biodrowego
    Material analysis of the deimplanted element of hip joint endoprosthesis
    Autorzy:
    Płatek, Marta
    Dudek, Agata
    Ucieklak, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/285276.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
    Tematy:
    endoprotezoplastyka stawu biodrowego
    trzpień endoprotezy
    rewizja
    stop Co-Cr-Mo
    hip joint endoprosthesis
    stem of endoprosthesis
    revision
    Co-Cr-Mo alloy
    Opis:
    Pomimo postępu jaki dokonał się w ostatnich latach w zakresie endoprotezoplastyk stawu biodrowego jednym z nierozwiązanych do końca zagadnień pozostaje problem aseptycznych i septycznych obluzowań elementów endoprotez. Dlatego stale trwają poszukiwania rozwiązań pozwalających zminimalizować ryzyko zapaleń okołoprotezowych i aseptycznych obluzowań endoprotez. Przedmiotem badania był trzpień endoprotezy Mittelmeiera usunięty z powodu aseptycznego obluzowania po 16 latach od wszczepienia. Przeprowadzano analizę strukturalną wykorzystując mikroskop świetlny i skaningowy oraz zbadano skład chemiczny materiału, z którego wykonano implant. Dokonano również oceny stopnia degradacji jego powierzchni. Analiza składu chemicznego porównana do pierwotnego składu tego trzpienia ujawniła, iż bezpośredni kontakt implantu z płynami ustrojowymi i żywą tkanką wpływa na zmianę ilościową poszczególnych pierwiastków. Mikroskopia skaningowa elektronowa ujawniła na metalowym trzpieniu liczne wżery, pęknięcia oraz ubytki powstałe na skutek zużycia oraz korozji. Wykonane badania wykazały, że nie tylko implant osadzony w kości oddziałuje na okoliczne tkanki, ale zachodzą zmiany również w obrębie wszczepionego implantu. Bezpośrednią przyczyną obluzowania implantu była osteoliza związana z nagromadzeniem w przestrzeni pomiędzy implantem a kością elementów zużycia korozyjnego i erozyjnego. Na podstawie zebranych danych z Oddziału Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej Szpitala Czerniakowskiego Sp. z o.o. w Warszawie wykonano ponadto analizę statystyczną przeprowadzonych endoprotezoplastyk pierwotnych i rewizyjnych oraz występujących powikłań, ze szczególnym uwzględnieniem obluzowań elementów endoprotez, które wymagały operacji rewizyjnych.
    Despite the progress that has been made in recent years in the field of hip joint endoprostheses, the problem of aseptic and septic loosening of endoprosthetic elements remains one of the unresolved issues. Therefore, the research on solutions to minimize the risk of periprosthetic inflammations and aseptic loosening of endoprostheses is still ongoing. The subject of the study was a stem of the Mittelmeier’s endoprosthesis removed due to its aseptic loosening after 16 years of implantation. The structural analysis was carried out using a light and scanning microscope and the chemical composition of the implant material was examined. The analysis of the chemical composition compared to the original composition of the stem revealed that direct contact of the implant with body fluids and living tissue affects the quantitative change of individual elements. Scanning electron microscopy revealed numerous pitting, cracks and losses caused by wear and corrosion on the metal stem. The research carried out showed that not only does the implant inserted in the bone affect the surrounding tissue, but there are also changes within the implanted prosthesis. The direct cause of the implant loosening was osteolysis in the space between the implant and the bone, associated with the accumulation of elements of corrosion and erosion wear. Based on the collected results from the Trauma and Orthopaedic Surgery Department of the Czerniakowski Hospital in Warsaw, a statistical analysis of primary and revision endoprostheses and complications was performed, with particular emphasis on the loosening of the endoprostheses elements that required revision surgeries.
    Źródło:
    Engineering of Biomaterials; 2019, 22, 150; 2-9
    1429-7248
    Pojawia się w:
    Engineering of Biomaterials
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Personalized rehabilitation therapy in obese and elderly patients undergoing hip replacement surgery
    Personalizacja rehabilitacji u osób otyłych oraz w podeszłym wieku poddanych zabiegowi endoprotezoplastyki stawu biodrowego
    Autorzy:
    Skalski, M.
    Socha-Kania, M.
    Kozioł-Montewka, M.
    Pańczuk, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053553.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
    Tematy:
    rehabilitation
    arthroplasty
    replacement
    hip replacement
    rehabilitacja
    artroplastyka
    endoprotezoplastyka stawu biodrowego
    Opis:
    Due to aging of the population and the desire of people to maintain the best possible mobility, the demand for hip replacement is increasing. As a result, personalization of physical therapy after surgery is needed to achieve the best possible outcomes. However, patients undergoing hip replacement surgery often have additional factors, such as advanced age and obesity, which may hinder the process of rehabilitation. The aim of this study was to review the need and recommendations for personalized physical therapy before and after hip replacement surgery in patients with co-morbid factors such as advanced age and obesity. The research literature emphasizes the importance of effective recovery following hip replacement surgery. Older patients may require prolonged postoperative rehabilitation due to the type of surgery, muscle weakness or cognitive dysfunction. Proprioception and balance disorders may benefit from training on an unstable surface aimed at learning safe falling and getting up after a fall. Weakened gluteal muscles which may be present in the elderly and obese may benefit from strength training in the preoperative period. Excessive exposure of the elderly and obese to thromboembolic complications necessitate the inclusion in rehabilitation programs of exercises based on active ankle movement.
    Ze względu na proces starzenia się społeczeństw i dążenia do możliwie najdłuższego zachowania pełnej sprawności funkcjonalnej, zwiększa się zapotrzebowanie na zabiegi endoprotezoplastyki stawu biodrowego. W związku z tym, pojawia się konieczność personalizacji procesu usprawniania związanego z zabiegiem w celu osiągnięcia jak najlepszych końcowych wyników. Należy jednak pamiętać, że pacjenci poddawani zabiegowi endoprotezoplastyki stawu biodrowego często obciążeni się dodatkowymi czynnikami utrudniającymi proces rehabilitacji w postaci zaawansowanego wieku i otyłości. Celem pracy jest zwrócenie uwagi na konieczność personalizacji procesu usprawniania przed i po zabiegu endoprotezoplastyki stawu biodrowego u chorych z dodatkowymi czynnikami obciążającymi w postaci zaawansowanego wieku i otyłości w stosunku do obowiązujących rekomendacji i zaleceń. Najnowsza literatura badawcza szeroko dyskutuje aspekt optymalizacji procesu usprawniania po endoprotezoplastyce stawu biodrowego. Zaawansowany wiek pacjentów może wiązać się z koniecznością wydłużenia czasu rehabilitacji pooperacyjnej. Wynika to z rodzaju dostępu operacyjnego, osłabienia siły mięśniowej czy zaburzeń funkcji poznawczych. Zaburzenia propriocepcji i równowagi przekonują do zastosowania elementów rehabilitacji funkcjonalnej z elementami treningu równoważnego na niestabilnym podłożu, nauki bezpiecznego upadania i wstawania po upadku. Osłabienie siły mięśnia pośladkowego średniego obecne wśród pacjentów starszych i otyłych sugeruje, że wymierne korzyści może mieć stosowanie treningu wzmacniającego jeszcze w okresie przedoperacyjnym. Szczególne narażenie osób starszych i otyłych na powikłania zakrzepowo-zatorowe skłania natomiast do starannego wykonywania ćwiczeń opartych na aktywnym ruchu stawu skokowego.
    Źródło:
    Health Problems of Civilization; 2019, 13, 3; 193-200
    2353-6942
    2354-0265
    Pojawia się w:
    Health Problems of Civilization
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Early and late results of direct superior approach versus direct lateral approach in total hip arthroplasty – single-center, prospective study
    Wczesne i odległe wyniki endoprotezoplastyki stawu biodrowego z dostępu bezpośredniego górnego oraz bezpośredniego bocznego. Badania prospektywne z jednego ośrodka
    Autorzy:
    Markiewicz, Tomasz
    Bałonika, Andrzej
    Wójcik, Paulina
    Buliński, Patryk
    Chodór, Paweł
    Kruczyński, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/12665808.pdf
    Data publikacji:
    2023-09-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    minimally invasive hip arthroplasty
    direct superior approach
    postoperative pain
    mini inwazyjna endoprotezoplastyka stawu biodrowego
    dostęp bezpośredni górny
    ból pooperacyjny
    Opis:
    Introduction. Total hip arthroplasty (THA) is an established treatment for severe hip osteoarthritis (OA). Traditionally, surgical approaches involved extensive soft tissue damage. New, less invasive approaches were introduced, facilitating fast recovery, reducing postoperative pain and incision length. Aim. Comparative analysis of postoperative pain and long-term results in patients undergoing total hip arthroplasty (THA) utilizing direct superior approach (DSA) and direct lateral approach (DLA). Materials and methods. Sixty-one patients scheduled for primary THA were included in the study. THA was performed utilizing the approach chosen by experienced orthopedic surgeons. After the procedure, pain intensity and use of analgesics were recorded daily. Patients were contacted 18 months following surgery to collect data on SF-36 score, pain intensity and complications (dislocations, infections, periprosthetic fractures, and revision surgeries). Fifty-two patients were included in the final analysis. Group A (DSA) consisted of 27 patients, whereas group B (DLA) consisted of 25 patients. Results. There were no significant differences between groups in terms of demographic parameters, preoperative pain intensity, Harris Hip Score, and SF-36 score. Significant differences were observed in pain intensity during the first three days post-operation. The use of non-opioid analgesics did not differ; however, the use of tramadol was lower in group A on the 1st and 2nd day post-operation. No significant differences were found in SF-36 score and pain intensity after 18 months post-surgery. Conclusions. DSA approach in THA is superior in comparison with the direct lateral approach in terms of early postoperative pain intensity and use of analgesic drugs. Late results of both approaches are comparable.
    Wstęp. Endoprotezoplastyka stawu biodrowego jest uznaną metodą leczenia zaawansowanej koksartrozy. Tradycyjne dostępy operacyjne wiązały się z istotną traumatyzacją tkanek miękkich, co było powodem wprowadzenia nowych, mało inwazyjnych dostępów operacyjnych. Umożliwiają one szybki powrót do sprawności, zmniejszają ból pooperacyjny oraz niejednokrotnie wiążą się z mniejszym cięciem. Cel. Porównawcza analiza bólu pooperacyjnego i wyników odległych u pacjentów zakwalifikowanych do endoprotezoplastyki stawu biodrowego z wykorzystaniem dostępu bezpośredniego górnego (DSA) i bezpośredniego bocznego (DLA). Materiał i metody. Do badania rekrutowano kolejnych chorych zakwalifikowanych do endoprotezoplastyki stawu biodrowego. Operacje wykonywane były przez doświadczonych ortopedów. Po operacji mierzono nasilenie bólu pooperacyjnego i zużycie leków przeciwbólowych. Po 18 miesiącach kontaktowano się z pacjentami w celu oceny jakości życia za pomocą kwestionariusza SF-36, nasilenia bólu (w skali NRS), satysfakcji oraz ewentualnych powikłań (zwichnięć, infekcji, złamań okołoprotezowych i operacji rewizyjnych). Do ostatecznej analizy włączono 52 chorych. Grupę A (27 osób) stanowili chorzy operowanie z dostępu DSA, natomiast grupę B chorzy operowani z dostępu DLA (25 osób). Wyniki. Nie zaobserwowano różnic w zakresie parametrów demograficznych, bólu przedoperacyjnego, wyników kwestionariusza Harris Hip Score czy SF-36. Wykazano istotne różnice w zakresie wczesnego bólu pooperacyjnego w pierwszych trzech dobach. Zapotrzebowanie na nieopioidowe leki przeciwbólowe nie różniło się między grupami, natomiast zużycie tramadolu było istotnie niższe w grupie A w I i II dobie. Po 18 miesiącach nie wykazano różnic między grupami w zakresie SF-36, satysfakcji oraz nasilenia bólu. Wnioski. Dostęp DSA wykazuje przewagę nad dostępem DLA w zakresie wczesnego bólu pooperacyjnego i zapotrzebowania na leki przeciwbólowe. Zastosowanie obu dostępów daje porównywalne, znakomite wyniki odległe.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 3; 99-102
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Surface replacement arthroplasty in the surgical treatment of hip osteoarthritis
    Endoprotezoplastyka powierzchniowa w leczeniu operacyjnym choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego
    Autorzy:
    Ochocki, Karol
    Pasek, Jarosław
    Kasperczyk, Sławomir
    Koczy, Bogdan
    Stołtny, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2223239.pdf
    Data publikacji:
    2023-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    surface arthroplasty
    metal-on-metal articulation
    metal ions
    osteoarthritis of the hip joint
    endoprotezoplastyka powierzchniowa
    artykulacja metal-metal
    jony metali
    choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego
    Opis:
    Surface arthroplasty, also referred to as resurfacing, is a method of sparing hip arthroplasty, which is a surgical alternative usually reserved for younger, active patients. The introduction of successive generations of implants with metal-on-metal articulation resulted in increased interest in this method of treatment. Despite the unquestionable advantages and promising initial results, resurfacing has some limitations and disadvantages. One of them is the increase in the concentration of metal ions. Although they are necessary for the proper functioning of the human body, in large amounts they can lead to serious reactions of the soft tissues adjacent to the prosthesis, including metallosis, ALVAL (Aseptic Lyphocytic Vasculitis-Associated Lesion), or the formation of pseudotumours. Despite numerous studies and scientific reports, there is a need for further work on the relationship between the concentration levels of metal ions in people after resurfacing and the biological, causal mechanisms of the development of adverse reactions in the body.
    Endoprotezoplastyka powierzchniowa, zwana kapoplastyką jest metodą oszczędnej endoprotezoplastyki stawu biodrowego, która stanowi alternatywę chirurgiczną zarezerwowaną zwykle dla młodszych, aktywnych pacjentów. Wprowadzanie kolejnych generacji implantów o artykulacji metal-metal spowodowało wzrost zainteresowania tą metodą leczenia. Pomimo niekwestionowanych zalet i obiecujących wyników początkowych, kapoplastyka obarczona jest jednak pewnymi ograniczeniami i wadami. Jedną z nich jest wzrost stężenia jonów metali, które choć niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu ludzkiego, w dużych ilościach mogą prowadzić do poważnych reakcji tkanek miękkich przylegających do protezy, w tym do metalozy, ALVAL (Aseptic Lyphocytic Vasculitis-Associated Lesion) czy tworzenia guzów rzekomych. Pomimo licznych badań i doniesień naukowych istnieje potrzeba dalszych prac nad związkiem między poziomami stężeń jonów metali u osób po kapoplastyce, a biologicznymi, przyczynowymi mechanizmami rozwoju niekorzystnych reakcji w organizmie.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 2; 83-88
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The pericapsular nerve group (PENG) block for hip surgery. A narrative review
    Blokada okołopanewkowej grupy nerwów (PENG) w zabiegach w obrębie stawu biodrowego. Przegląd narracyjny
    Autorzy:
    Reysner, Tomasz
    Kowalski, Grzegorz
    Grochowicka, Monika
    Domagalska, Danuta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2186042.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    coxarthrosis
    pain management
    opioids
    peripheral nerve block
    hip arthroscopy
    hip alloplasty
    hip replacement
    choroba zwyrodnieniowa stawów
    leczenie bólu
    opioidy
    blokada nerwów obwodowych
    artroskopia stawu biodrowego
    alloplastyka stawu biodrowego
    endoprotezoplastyka stawu biodrowego
    Opis:
    Introduction. Perioperative pain management associated with hip surgery is challenging. The pericapsular nerve group (PENG) block is a new technique thought to provide better postoperative analgesia in addition to its motor-sparing effects. Aim. This review aims to evaluate the safety and efficacy of the PENG blockade in managing postoperative pain in patients undergoing hip surgery. Methods. The literature was reviewed through four electronic databases: PubMed, Cochrane Library, Google Scholar, and Embase. Results. The initial search yielded 416 articles. Twenty-seven relevant articles were selected based on relevance, recentness, search quality, and citations. Twelve of the studies were related to patients undergoing total hip arthroplasty. Twelve studies were related to patients undergoing total hip surgery due to hip fracture. Finally, three studies were related to patients undergoing hip arthroscopy. Conclusions. The PENG block provides superior analgesia and low opioid consumption in the first postoperative period. However, current evidence is insufficient, and there is a need for high-quality randomized, controlled trials with larger sample sizes.
    Wstęp. Leczenie bólu okołooperacyjnego związanego z operacją stawu biodrowego jest bardzo wymagające. Blokada grupy nerwów okołopanewkowych (PENG) to nowa technika anestezji regionalnej, która zapewnia lepszą analgezję pooperacyjną, nie upośledzając funkcji motorycznych. Cel. Celem tego przeglądu jest ocena bezpieczeństwa i skuteczności blokady PENG w leczeniu bólu pooperacyjnego u pacjentów poddawanych operacjom stawu biodrowego. Metody. Literatura została przejrzana za pośrednictwem czterech elektronicznych baz danych: PubMed, Cochrane Library, Google Scholar i Embase. Wyniki. Wstępne wyszukiwanie przyniosło 416 artykułów. Wybrano dwadzieścia siedem odpowiednich artykułów na podstawie trafności, aktualności, jakości wyszukiwania i cytowań. Dwanaście badań dotyczyło pacjentów poddawanych całkowitej alloplastyce stawu biodrowego z powodu zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej. Dwanaście badań dotyczyło pacjentów poddawanych całkowitej operacji stawu biodrowego z powodu złamania szyjki kości udowej. Wreszcie trzy badania dotyczyły pacjentów poddawanych artroskopii stawu biodrowego. Wnioski. Blokada PENG zapewnia lepszą analgezję i niskie zużycie opioidów w bezpośrednim okresie pooperacyjnym. Jednak obecne dowody są niewystarczające i istnieje potrzeba przeprowadzenia wysokiej jakości randomizowanych badań kontrolowanych z większymi próbami.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 1; 17-24
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies