Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ekumeniczny dialog" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 62
Tytuł:
WIZYTA DUSZPASTERSKA KS. KARD. JÓZEFA GLEMPA, PRYMASA POLSKI W ANGLII, WALII I SZKOCJI W DNIACH OD 21 LUTEGO DO 4 MARCA 1985 ROKU ORAZ W IRLANDII W DNIACH OD 18 DO 23 STYCZNIA 1988 ROKU
PASTORAL VISITS CARDINAL JÓZEF GLEMP, PRIMATE OF POLAND, IN ENGLAND, WALES AND SCOTLAND FROM FEBRUARY 21, 1985 TO JANUARY 4, 1985 AND IN IRELAND FROM JANUARY 18, 1988 TO JANUARY 23, 1988
Autorzy:
Wyszowadzki, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/489992.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
pasterska wizyta Prymasa Polski, dialog ekumeniczny, Polski rzymskokatolicki kościół w Wielkiej Brytanii
a pastoral visit by the Primate of Poland, ecumenical dialogue, Polish Roman Catholic Church in Great Britain
Opis:
The article describes a pastoral visit by Cardinal Jozef Glemp, the Polish Primate in Great Britain (England, Scotland and Wales) in 1985 and a visit in Ireland in 1988. The author portrays the significant meaning of the visit equally to the Polish Catholic community on the British Isles and to the Primate's unprecedented contribution in building a bridge between the Polish and the British communities. The visit contributed to the better understanding by the British people of the history, mentality and the cultural values of the society of the Polish nation. At the same time it also helped to influence a lively ecumenical dialog between Christian communities in Great Britain. It highlighted to the Western world the difficult political situation of the communist Poland, oppressed by leaders hostile to the church. The visit by Cardinal Glemp assisted greatly in initiating new programmes of helping Poles back home in areas of medicine, culture and society in general. The author reminds us of the significance of the Primate’s visit, vividly commented by the British media: television, radio and the press, which unanimously related with great respect and recognition for the Head of the Polish Church and all its official meetings with the hierarchy of the Catholic and Anglican churches in Britain.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2017, 24; 545-555
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Benedict XVI’s Participation in the Ecumenical Dialogue with the Orthodox Church
Udział Benedykta XVI w dialogu ekumenicznym z Kościołem prawosławnym
Autorzy:
Warzeszak, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050601.pdf
Data publikacji:
2020-09-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
dialog ekumeniczny
droga do pełnej jedności
braterstwo
starożytna tradycja chrześcijańska
Kościół prawosławny
współpraca ekumeniczna
ecumenical dialog
way to full unity
fraternity
antique Christian tradition
Orthodox Church
ecumenical collaboration
Opis:
The author of this article presents the involvement of Benedict XVI in the ecumenical dialogue with the Eastern Orthodox Church as a whole based on speeches, declarations and homilies delivered to representatives of this Church. Undoubtedly, it is significant. As a pope, he encouraged this dialogue by his authority, fraternal treatment filled with friendship and love, meetings, communal prayer and teaching. He overcame various difficulties and contributing to the progress of this dialogue. He emphasized joint theological research, because without the unity of faith there is no complete and visible unity. As always – as the theologian and as the Prefect of the Congregation for the Doctrine of the Faith – he taught that common celebration of the Eucharist could take place only in full unity: when will it happen? It is God’s gift for which we have to pray and work at the same time: to evangelize together, to resist ideologies hostile to Christianity and humanity, to care for peace and justice among Christians and followers of other religions, and to cooperate in charitable work for the poor, the sick and the needy.
Autor tego artykułu przedstawia – opierając się na przemówieniach, deklaracjach, homiliach wygłoszonych do przedstawicieli Kościoła prawosławnego Wschodu – udział Benedykta XVI w dialogu ekumenicznym z tym Kościołem jako całością. Niewątpliwie jest on znaczący. Benedykt XVI jako papież zachęcał do tego dialogu swym autorytetem, pełnym przyjaźni i miłości braterskim traktowaniem, spotkaniami, wspólną modlitwą, pouczeniami, przełamywał różne trudności, przyczyniał się do postępu w dialogu. Kładł nacisk na wspólne badania teologiczne, gdyż bez jedności wiary nie ma pełnej i widzialnej jedności. Jak zawsze – i jako teolog, i jako prefekt Kongregacji Wiary – uczył, że wspólne sprawowanie Eucharystii może mieć miejsce dopiero przy pełnej jedności. Kiedy ona nastąpi? Niewątpliwie jest darem Bożym, o który należy się modlić i zarazem pracować: wspólnie ewangelizować, wspólnie przeciwstawiać się wrogim chrześcijaństwu i człowiekowi ideologiom, dbać o pokój i sprawiedliwość pomiędzy chrześcijanami i wyznawcami innych religii, razem działać charytatywnie na rzecz ubogich, chorych i potrzebujących.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2020, 14, 1; 68-88
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Dekret o ekumenizmie” Soboru Watykańskiego II w spojrzeniu teologów prawosławnych
The Decree on Ecumenism” of the Second Vatican Council as seen by Orthodox theologians
Autorzy:
Tofiluk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503245.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Dekret o ekumenizmie
Vaticanum II
teologia prawosławna
eklezjologia
dialog ekumeniczny
The Decree on Ecumenism
Orthodox theology
ecclesiology
ecumenical dialogue
Opis:
Despite some disputable problems we must see the role and great significance of The Decree on Ecumenism. It still must be treated as the beginning of the way towards Christian unity; its assessment must refer not only to what it contributed to, but also to what it may contribute to - the unity of the Church. The ecumenical approach presented in The Decree on Ecumenism is correct and it may become a model to follow; it often corresponds with the image of the relationships between churches. From the perspective of the Orthodox Church it is important that ecumenical issues and the desire for unity are based on the strong foundation of ecclesiology. Even though the Decree often speaks about the “unity of Christians”, the objective of the ecumenical movement is the unity of the Church, which is reached by the rapprochement of Christians. Not the unity of Christians, but the unity of the Church, even if understanding of the nature of this unity is not discusses or, in other words, it is left open. In this silence the ecumenical approach can be seen.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 4; 71-80
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Ecumenical Dialogue according to Holy and Great Council of the Orthodox Church in Crete (2016)
Dialog ekumeniczny według Świętego i Wielkiego Soboru Kościoła Prawosławnego, Kreta 2016. Kilka refleksji
Autorzy:
Sonea, Cristian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037282.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Święty i Wielki Sobór
jedność
jedność wiary
dialog ekumeniczny
Holy and Great Council
Unity
Unity of faith
ecumenical dialog
Opis:
Artykuł ma na celu zbadanie kwestii kościelnego uznania innych wspólnot chrześcijańskich w kontekście dzisiejszej dyskusji prowadzonej w obrębie wspólnot prawosławnych po Świętym i Wielkim Soborze Kościoła Prawosławnego na Krecie w 2016 r. Autor dąży do bliższego przyjrzenia się relacji między jednością Kościoła i jednością wiary, tak jak jest to rozumiane w Kościołach prawosławnych, jak i znaczeniu zawartego w dokumencie Relacje Kościoła Prawosławnego z resztą świata chrześcijańskiego „historycznego miana innych nieprawosławnych Kościołów chrześcijańskich”, z którymi Kościół prawosławny nie pozostaje w komunii. Konkludując, autor argumentuje, że właściwe rozumienie wspomnianego dokumentu powinno być bazą dialogu ekumenicznego według założeń prawosławnych.
The purpose of this paper is to examine the question of the ecclesiastical recognition of the other Christian communities in the context of nowadays discussions within the Orthodox communities, after the Holy and Great Council in Crete (2016). We will look closely at the relation between the Church unity and the unity of faith, as understood by the Orthodox Churches, as well as at the meaning of the “the historical name of other non-Orthodox Christian Churches” with which the Orthodox Church is not in communion, stated by the document Relations of the Orthodox Church with the rest of the Christian world (ROCC).  In the end, we will argue that ROCC if understood properly, could constitue the basis for the ecumenical dialogue on Orthodox.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 7; 127-135
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Milczenie i słowo w dialogu ekumenicznym
Silence and Word in the Ecumenical Dialogue
Autorzy:
Składanowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553875.pdf
Data publikacji:
2019-06-28
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
ekumenizm
dialog ekumeniczny
ruch ekumeniczny
dokumenty ekumeniczne
ecumenism
ecumenical dialogue
ecumenical movement
ecumenical statements
Opis:
Analiza dokumentów dialogowych wskazuje na to, że istnieją ważne obszary tematyczne, które nie są w nich poruszane lub też, dość często, są poruszane w sposób fragmentaryczny, tak aby bardziej zaakcentować istniejące zbieżności niż skalę i konsekwencje rozbieżności. Dotyczy to zarówno pewnych kontrowersji dogmatycznych, jak też zagadnień etycznych. Milczenie w dialogu ekumenicznym jest zatem ambiwalentne: może być wyrazem oczekiwania na dalszy postęp tego dialogu i przezwyciężenie trudności, ale może również być próbą uchylenia się od kwestii najtrudniejszych i ich oceny. Tak zarysowany kontekst wyznacza cel tej krótkiej refleksji teologicznoekumenicznej, podejmującej kwestie milczenia i słowa w dialogu ekumenicznym. Najpierw warto przyjrzeć się milczeniu – temu, o czym i w jaki sposób milczy się w dialogu ekumenicznym. Następnie można przypatrzeć się charakterystyce ekumenicznego słowa.
An analysis of dialogue documents indicates that there are important thematic areas that are not addressed in them or, quite often, are addressed in a fragmented way, so as to more accentuate existing convergences than the scale and consequences of discrepancies. This applies to both certain dogmatic controversies and ethical issues. Silence in the ecumenical dialogue is therefore ambivalent. It can be an expression of expectations for further progress of this dialogue and overcoming difficulties, but it can also be an attempt to evade the most difficult issues and their assessment. It is the context which sets the goal of this brief theological-ecumenical reflection. The article addresses the issues of silence and word in the ecumenical dialogue. Firstly, it proposes some ways of interpreting „ecumenical silence”. Secondly, it presents the characteristics of the „ecumenical word”.
Źródło:
Sympozjum; 2019, 1(36); 99-118
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bliskość i różnice tradycji chrześcijańskiego monastycyzmu Wschodu i Zachodu
Closeness and Differences in the Tradition of Christian Monasticism of the East and the West
Autorzy:
Sawicki, Bernard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571423.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
monastycyzm
Kościół wschodni
Kościół zachodni
dialog ekumeniczny
monasticism
Eastern Church
Western Church
ecumenical dialogue
Opis:
Jedną z ważniejszych przestrzeni dialogu ekumenicznego między Kościołami Wschodu i Zachodu jest monastycyzm. Mimo wspólnych korzeni jego formy i znaczenie w Kościele różnią się na Wschodzie i Zachodzie. Różnice te dotyczą w większości roli przełożonego, instytucjonalnych aspektów życia i relacji z władzami kościelnymi. Stała wymiana tekstów i inspiracji zawsze była świadectwem nieustannego dialogu między dwiema tradycjami tego samego stylu życia. Dzisiaj wspólne wartości, współdzielone przez mnichów wschodnich i zachodnich, takie jak „duchowe ojcostwo”, kultura i wychowanie, mogą okazać się pomocne nie tylko w dialogu ekumenicznym, lecz i w procesie ewangelizacji.
One of the important platforms of the ecumenical dialogue between Eastern and Western Churches is monasticism. Despite common roots, its forms and meaning in the Church is different in the West and in the East. These differences concern mostly the role of superior, the institutional aspects of life and reference to the Church authorities. The constant exchange of texts and inspirations has always been a sign of permanent dialogue between two traditions of the same style of life. Today, the common values shared by the monks both in the West and the East, such like “spiritual fatherhood”, culture and education may become helpful not only for the ecumenical dialogue but also in the process of evangelization.
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 2(51); 159-174
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Międzykonfesyjne dialogi ekumeniczne. Bilans historyczny
Autorzy:
Rodríguez Garrapucho, Fernando
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554310.pdf
Data publikacji:
2007-12-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
dialog ekumeniczny
Opis:
Dialog – od samych początków ruchu ekumenicznego – był jednym z najskuteczniejszych i najpoważniejszych narzędzi zbliżenia się i postępu na drodze chrześcijan do pojednania. Od XIX wieku, kiedy narodził się ekumenizm nowożytny, dialogi ekumeniczne przybierały różne formy. Rozwijały się dzięki przyjaźniom i kontaktom osobistym, spotkaniom krajowym i międzynarodowym, na których poruszało się problemy misyjne i zagadnienia praktyczne, dzięki modlitwom chrześcijan różnych wyznań oraz dzięki dialogowi nakierowanemu na wzajemne poznanie.
Źródło:
Sympozjum; 2007, 1(16); 67-79
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekumeniczny wymiar mariologii
The Ecumenical Dimmension of Mariology
Autorzy:
Rabiej, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595117.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
mariology
ecumenical dialogue
ecclesiology
mariologia
dialog ekumeniczny
eklezjologia
Opis:
The paper analyzes contemporary trends in mariology. It briefly outlines the assumptions of the maximalist (christotypic) and minimalist (ecclesiotypic) mariology. By suggesting their complementarity the ecumenical model of mariology is proposed. His basis is systematically developed in many bilateral groups, e.g.: The Ecumenical Society of the Blessed Virgin Mary in England, The Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC, The Lutheran-Catholic Commission in the USA and Germany, The Group of Dombes. Echoes of these arrangements have been reflected in the content of catechisms developed by local churches, e.g. in the Netherlands, Germany and France.
Artykuł podejmuje analizę współczesnych nurtów w mariologii. W zwięzły sposób zarysowuje założenia mariologii maksymalistycznej (chrystotypicznej) i minimalistycznej (eklezjotypicznej). Postulując ich komplementarność, proponuje model ekumeniczny mariologii, której podstawy są systematycznie wypracowywane w wielu grupach bilateralnych. Dla przykładu zaprezentowano owoce prac: Ekumenicznego Stowarzyszenia Błogosławionej Dziewicy Maryi w Anglii, Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Katolickiej, Komisji do Dialogu Luterańsko-Katolickiego w USA, Luterańsko-katolickiej grupy na terenie Niemiec, Grupy z Dombes. Echa tych uzgodnień znalazły swoje odzwierciedlenie w treści katechizmów wypracowywanych przez Kościoły lokalne, np. w Holandii, Niemczech czy Francji.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2017, 17; 381-392
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Fides quaerens dialogum". Prymat biskupa Rzymu w dialogu z Kościołami Wschodu
"Fides quaerens dialogum". The Primacy of the Bishop of Rome in the Dialogue with the Churches of East
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050718.pdf
Data publikacji:
2020-02-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
prymat biskupa Rzymu
jedność Kościoła
dialog ekumeniczny
dialog z Kościołami Wschodu
dialog rzymskokatolicko-prawosławny
synodalność Kościoła
primacy of the Bishop of Rome
unity of the Church
ecumenical dialogue
dialogue with Eastern Churches
Roman Catholic-Orthodox dialogue
synodality of the Church
Opis:
Sobór Watykański II otworzył nową perspektywę dialogu ekumenicznego z Kościołami Wschodu niebędącymi w pełnej jedności z Kościołem Rzymskokatolickim. Zagadnienie prymatu biskupa Rzymu jawi się jako ważny temat tego dialogu na płaszczyźnie teologicznej. Problematykę prymacjalną należy rozpatrywać, odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa. Od 1980 roku można mówić o instytucjonalnym dialogu teologicznym rzymskokatolicko-prawosławnym na forum światowym. Jego owocem są przygotowane w komisjach mieszanych i wspólnie przyjęte dokumenty. Urząd następcy Piotra kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa. Prymat biskupa Rzymu jest posługą jedności i polega przede wszystkim na trosce następcy Piotra o komunię wszystkich Kościołów partykularnych (lokalnych). W Kościele Rzymskokatolickim podkreśla się, że realizacja wskazanego celu wymaga, aby łączył się on z autorytetem i konkretną władzą. Nie może on być jedynie prymatem honorowym, pozbawionym jurysdykcji. Kościoły wschodnie pojmują prymat biskupa Rzymu jako pierwszeństwo honorowe, a nie jurysdykcyjne. Następca Piotra jest primus inter pares, pierwszym w gronie równych mu patriarchów. Widać tu wyraźnie supremację soborowości (synodalności) nad urzędem papieża. Współczesne dowartościowanie kolegialności i synodalności w rzymskokatolickich wypowiedziach magisterialnych oraz badania teologów nad ich implikacjami mogą stać się nowym impulsem w dialogu ekumenicznym z Kościołami Wschodu.
The Second Vatican Council created a new perspective for the ecumenical dialogue with the Eastern Churches which are not in full unity with the Roman Catholic Church. The notion of the primacy of the Bishop of Rome is an important theological issue within this dialogue. The subject of primacy ought to be considered with reference to the mystery of the Church established by Jesus Christ. Since 1980 it is possible to speak of an institutionalizeddialogue between the Roman Catholic and the Orthodox Church on world stage. It results in the documents prepared by mixed committees and jointly accepted. The office of St. Peter’s Successor has been shaped throughout centuries and developing alongside the whole community of those who believe in Jesus Christ. The primacy of the Bishop of Rome is a service of togetherness and shows above all St. Peter’s Successor’s concern for the communion of all particular (local) Churches. The Roman Catholic Church emphasizes that the realization of the indicated task requires an authority and exact knowledge. It cannot be merely an honorary primacy devoid of jurisdiction. The Eastern Churches see the primacy of the Bishop of Rome as an honorary, and not jurisdictional, precedence. St. Peter’s Successor is primus inter pares, the first among equal patriarchs. What is clearly visible here is the supremacy of the Vatican Council (synodality) over the office of the Pope. The contemporary appreciation of collegiality and synodality in the statements from the Roman Catholic magistrates and theologians’ research on their implications may become a new impulse in the ecumenical dialogue with the Churches of the East.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 165-185
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prymat Biskupa Rzymu w dialogu rzymskokatolicko-anglikańskim na forum światowym
Primacy of the Bishop of Rome in a global dialogue between the Roman Catholic and Anglican Church
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480194.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
dialog ekumeniczny
dialog rzymskokatolicko-anglikański
jedność Kościoła
Międzynarodowa Komisja Anglikańsko-Rzymskokatolicka (ARCIC)
prymat Biskupa Rzymu
synodalność Kościoła
primacy of the Bishop of Rome
Roman Catholic-Anglican dialogue
Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC)
The Church unity
ecumenical dialogue
synodality of the Church
Opis:
Problematyka natury Kościoła, sprawowania w nim władzy – zwłaszcza kwestia prymatu Biskupa Rzymu – należą do głównych zagadnień w dialogu ekumenicznym. Od ponad pół wieku prowadzony jest dialog teologiczny Kościoła rzymskokatolickiego ze Wspólnotą anglikańską na forum światowym. W 1969 roku powołano Międzynarodową Komisję Anglikańsko-Rzymskokatolicką (Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC). Jej prace obejmują trzy okresy: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) oraz ARCIC III (2011- do chwili obecnej). Problematyka prymatu Następcy Piotra została podjęta w czterech deklaracjach: ARCIC I – Dokument z Wenecji (1976), Dokument z Windsoru (1981) wraz z dodanymi do deklaracji Wyjaśnieniami (1979-1981); ARCIC II – Dar autorytetu (1999); ARCIC III – Dokument z Erfurtu (2017). Dialog zaowocował znacznym zbliżeniem doktrynalnym. Nie oznacza to pełnego uznania przez anglikanów katolickiego rozumienia urzędu prymacjalnego. Promowana przez papieża Franciszka zasada synodalności Kościoła otwiera nowe nadzieje ekumeniczne; tematyka prymatu Biskupa Rzymu pozostaje otwarta.
The issues concerning the nature of the Church and exercising the authority in it, particularly the Papal primacy, are the main problems in the ecumenical dialogue. The theological dialogue of the Roman Catholic Church with the Anglican Community has been held for over half a century. In 1969 Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC) was appointed. Its work covers three periods: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) and ARCIC III (2011- up to now). The issue of the primacy of Peter’s Successor was addressed in four declarations: ARCIC I – the Venetian Document (1976), The Windsor Document (1981) along with Elucidations added to the declaration (1979-1981); ARCIC II – The Gift of Authority (1999) and ARCIC III – The Erfurt Document (2017). A significant doctrinal rapprochement was attained. It does not mean that Anglicans fully acknowledge the Catholic understanding of primacy. The principle of the synodality of the Church promoted by Pope Francis opens new ecumenical hopes. The issue of the Papal primacy remains open.
Źródło:
Nurt SVD; 2020, 1; 131-146
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Incontro tra diritto ecclesiale e cultura indiana: Cenni storici e sfide attuali
Encounter between ecclesial law and Indian culture: historical background and current challenges
Autorzy:
Pudumai Doss, Jesu
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2086095.pdf
Data publikacji:
2020-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Prawo Kościoła
prawo kanoniczne
historia Kościoła w Indiach
Konferencja Episkopatu Indii
prawo misyjne
kultura indyjska
indyjski system prawny
prawo personalne
adaptacja
równość
inkulturacja
międzyreligijny dilog
ekumeniczny dialog
Church law
canon law
Indian Church history
Catholic Bishops’ Conference of India
missionary law
Indian culture
Indian legislative system
personal law
adaptation
equality
inculturation
inter-religious dialogue
ecume- nical dialogue
Opis:
„Kultura przesiąknięta mądrością, bogata w ludzkie doświadczenie, przepełniona wartościami duchowymi, które wskazują na Boga i Jego Opatrzność w dziejach ludzkości” – stąd św. Jan Paweł II – w przemówieniu do biskupów Indii 23 czerwca 1979 r. – pragnął „oddać szacunek starożytnej kulturze waszej ziemi (Indii)”. Mówiąc o spotkaniu prawa kościelnego z kulturą indyjską, w pierwszej części przedstawiono krótki historyczny przegląd rozwoju kultury indyjskiej w szczególności w dwóch obszarach : cztery etapy indyjskiej kultury prawnej (starożytny hinduizm, wpływy muzułmańskie, wprowadzenie systemu angielskiego i nowoczesny złożony system ustawodawczy) oraz kilka znaczących momentów obecności i rozwoju Kościoła w Indiach. W drugiej części pragniemy zebrać współczesne wyzwania, jakie zrodziło to „spotkanie”, zarówno w społeczeństwie obywatelskim (dotyczące uznania obywatelskiego i niektórych implikacji legislacyjnych), jak i w Kościele (dotyczące adaptacji prawa kanonicznego, relacji między Kościoły sui iuris, równość w Kościele, inkulturacja oraz dialog międzyreligijny i ekumeniczny).
“A culture that is steeped in wisdom, rich in human experience, and filled with spiritual values that point to God and his providence in human history”, thus St. John Paul II – in his speech to the Bishops of India on 23 June 1979 – wished “to render respectful homage to the ancient culture of your land (India)”. Speaking of the encounter between the ecclesial law and Indian culture, in the first part, a brief historical overview of Indian cultural growth is presented specifically in two areas: the four stages of Indian legal culture (Ancient Hinduism, Muslim influence, Introduction of the English system and Modern complex legislative system), and some significant moments of the presence and growth of the Church in India. In the second part, one wishes to gather the contemporary challenges, which this “encounter” has given rise to, both in the civil society (on civil recognition and some legislative implications) and in the Church (on adaptation of canon law, relationship between the sui iuris Churches, equality in the Church, inculturation and interreligious and ecumenical dialogue).
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 1; 113-147
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„OD KONFLIKTU DO KOMUNII” – W DRODZE KU 500. ROCZNICY REFORMACJI
„Vom Konflikt zur Gemeinschaft” – auf dem Weg zum 500. Jahrestag der Reformation
Autorzy:
Porada, Rajmund
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595240.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
dialog ekumeniczny
Reformacja
luteranizm
Opis:
Am 17. Juni 2013 wurde der Bericht der Lutherisch/Römisch-katholischen Kommission für die Einheit Vom Konflikt zur Gemeinschaft offiziell präsentiert. Angesichts des sich annähernden 500. Jahrestages der Reformation im Jahr 2017 fühlten sich die Mitglieder der Kommission herausgefordert, „die Themen und Konsequenzen der Wittenberger Reformation (…) im Dialog zu erörtern und Perspektiven für das Gedenken und die Aneignung der Reformation heute zu entwickeln“ (Nr. 3). Der Bericht setzt somit ein wichtiges Zeichen im Vorbereitungsprozess des Reformationsgedenkens, indem er die Vergangenheit und die Konfliktsgeschichte gemeinsam, d.h. ökumenisch zu erzählen und die Errungenschaften des Dialogs in den letzten fünfzig Jahren zusammenzufassen versucht. Darauf wurde im zweiten Punkt dieses Beitrags eingegangen. Im Blick auf die Vorbereitung zum Reformationsgedenken und den Kontext der erhofften Rezeption des neuesten lutherisch-katholischen Dokumentes wurde im ersten Punkt dieses Beitrags auf die katholische Wahrnehmung der Reformation, die vor allem nur mit Kirchenspaltung assoziiert wird, und die damit verbundene katholische Zurückhaltung gegenüber dem Reformationsgedenken hingewiesen. Das beeinflusst auch die Lektüre des Dialogpapiers. Der Bericht erweckte schon kritische Bemerkungen und Anfragen, die im letzten Teil dieses Beitrags zur Sprache gebracht wurden.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2013, 13; 297-308
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KOŚCIÓŁ JAKO SAKRAMENT ZBAWIENIA W ŚWIETLE UZGODNIENIA KU WSPÓLNEJ WIZJI KOŚCIOŁA
Kirche als Sakrament des Heils im Licht der Konvergenzerklärung Die Kirche: Auf dem Weg zu einer gemeinsamen Vision
Autorzy:
Porada, Rajmund
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595123.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Kościół
jedność
sakrament
zbawienie
dialog ekumeniczny
Światowa Rada Kościołów
Opis:
Der Artikel knüpft an die Aussage des Dokumentes der Kommission für Glauben und Kirchenverfassung Die Kirche: Auf dem Weg zu einer gemeinsa- men Vision über die Kirche als Zeichen und Dienerin des Heilsplans Gottes für die Welt und den Ausdruck „die Kirche als Sakrament“ an. Im Hinblick auf die ökumenisch relevante Formel für das Verständnis der Kirche fragen die Ver- fasser des Dokumentes, ob es legitime Unterschiede in der Beschreibung der Rolle und der Stellung der Kirche im Heilsgeschehen miteinander vereinbar und gegenseitig annehmbar sind? Die Ausführungen dieses Artikels versuchen auf die obenerwähnte Frage Antwort zu finden, indem sie auf die daraus resultieren- de Problematik eingehen. Die letzte Konvergenzerklärung der Kommission für Glauben und Kirchenverfassung, die echte Grundlage in den vorausgegangen ökumenischen Dialogen und darin erzielten Konsensen findet, fasst diese Pro- blematik in drei Punkten zusammen: die Frage der Einzigartigkeit der „Sakra- mentalität“ der Sakramente, die Nichtbestreitung der Schwäche menschlicher Amtsträger sowie das allgemeine Verständnis der Kirche als eines wirksamen Zeichens der Gegenwart Gottes und seines Wirkens. Die drei Problemfelder bil- den die jeweiligen Abschnitte des Artikels, eingeleitet von kurzer Einführung über konfessionelle Bedingungen in der Anwendung der sakramentalen Katego- rien in der Ekklesiologie.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2014, 14; 63-81
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urząd kościelny jako służba Ewangelii. Od reformacyjnego postulatu do ekumenicznego konsensusu
Ordained Ministry as Service to the Gospel. From Reformation Postulate to Ecumenical Consensus
Autorzy:
Porada, Rajmund
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108779.pdf
Data publikacji:
2022-08-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
urząd kościelny
reformacja
sukcesja apostolska
Sobór Watykański II
dialog ekumeniczny
ministry
Reformation
apostolic succession
Second Vatican Council
ecumenical dialogue
Opis:
Relacja urzędu kościelnego i Ewangelii jest kluczowym problemem w relacjach ekumenicznych, zwłaszcza z Kościołami poreformacyjnymi. Reformacyjna krytyka dotyczyła w dużym stopniu nadużyć związanych z redukcjonistycznym sprawowaniem tego urzędu i stawianiem go ponad Ewangelię. Tymczasem właściwym jego zadaniem jest służba świadectwa wobec Bożego słowa. W ekumenicznej dobie również katolicka teologia może przyłączyć się do reformacyjnego postulatu pojmowania urzędu kościelnego w perspektywie służby Słowu. Taki sposób ujęcia wynika z ekumenicznego dialogu nad tą kwestią, zapoczątkowanego po katolickiej stronie przez nauczanie Soboru Watykańskiego II odnośnie do relacji Słowa i urzędu. Kluczowym czynnikiem tego procesu było pogłębione rozumienie sukcesji apostolskiej i dowartościowanie wierności Ewangelii jako istotnego znaku apostolskości Kościoła, zdystansowanie się zaś od rozumienia urzędu w perspektywie władzy. Postępując w chronologicznym porządku w pierwszym etapie została ukazana historyczna ewolucja w rozumieniu urzędu kościelnego w kontekście sukcesji apostolskiej. Następnie wskazano na elementy nauczania Soboru Watykańskiego II i niektórych raportów dialogu katolicko-luterańskiego stanowiących wkład do rozumienia urzędu kościelnego przede wszystkim jako służby świadectwa Słowu.
The relationship of the ordained ministry and the Gospel is a key problem in ecumenical relations, especially with the post-Reformation churches. Reformation criticism was largely concerned with the abuses associated with a reductionist exercise of this ministry and placing it above the Gospel. Meanwhile, its proper task is to serve as a witness to the word of God. In the ecumenical era, also Catholic theology may join the reformation postulate of understanding the ministry as a service to the Word. This approach is the result of the ecumenical dialogue on this issue, initiated on the Catholic side by the teaching of the Second Vatican Council regarding the relationship between the Word and ministry. A key factor in this process was a deeper understanding of apostolic succession and an appreciation of fidelity to the Gospel as an essential sign of the Church's apostolicity, while distancing oneself from an understanding of the ordained ministry as authority. Following a chronological order, the first stage will show the historical evolution in the understanding of the ministry in apostolic succession. Then, elements of the teaching of the Second Vatican Council and some achievements of reports of the Catholic-Lutheran dialogue will be pointed out, which contribute to an understanding of the ordained ministry primarily as a service of witness to the Word.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 7; 107-123
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urzeczywistnianie się Kościoła w dialogu ekumenicznym – perspektywa katolicka
Self-realization of the Church in ecumenical dialogue – Catholic perspective
Autorzy:
Porada, Rajmund
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972802.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
Kościół
eklezjologia
dialog ekumeniczny
Sobór Watykański II
Church
ecclesiology
ecumenical dialogue
Vatican Council II
Opis:
W kontekście rozważań nad Kościołem jako wydarzeniem dialogu artykuł ma na celu ukazanie dialogu ekumenicznego jako istotnego elementu eklezjalnej tożsamości. Wprawdzie sam dialog doktrynalny nie wyczerpuje ekumenicznej działalności Kościoła, jednak jest on istotnym narzędziem w procesie odbudowywania jego widzialnej jedności i wyrazem dialogicznej struktury Kościoła. Dlatego uznano, że w warunkach konfesyjnych podziałów należy mu przypisać w równym stopniu kościelnotwórczą rolę, jak czyni się to w odniesieniu do tradycyjnych form kościelnego dialogu wiary. Dla zrealizowania właściwego celu artykułu najpierw podjęto refleksję nad ogólnymi założeniami pojmowania Kościoła jako rzeczywistości dialogicznej oraz dialogiem jako metodą służącą wypracowywaniu w Kościele konsensusu wiary. Kolejne punkty koncentrują się na ukazaniu znaczenia dialogu ekumenicznego dla urzeczywistniania eklezjalnej tożsamości Kościołów i wspólnot kościelnych oraz warunkach, które po stronie katolickiej pozwoliły usunąć pierwotne przeszkody dla uznania dialogu ekumenicznego jako istotnego wydarzenia eklezjalnego.
In the context of reflections on the Church as a dialogical reality, the article aims to show ecumenical dialogue as an essential element of the ecclesial identity. Although the doctrinal dialogue itself does not exhaust the ecumenical activity of the Church, it is an important instrument in the process of rebuilding its visible unity and expressing the dialogical structure of the Church. Therefore, it was assumed that in the conditions of confessional divisions the ecumenical dialogue should be appreciate in its churchbuilding role as much as it is done in relation to the traditional forms of dialogue of faith. In order to achieve the proper aim of the article, the general assumptions of understanding of the Church as a dialogical reality and dialogue as a method which has been applied in developing of a consensus of faith in the Church were made first. Subsequent points are focused on showing the importance of ecumenical dialogue for the realization of the ecclesial identity of churches and ecclesial communities and the conditions which has enabled the Catholic side to remove the original obstacles to the recognition of ecumenical dialogue as an important ecclesial reality.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2018, 28; 69-82
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 62

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies