Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "eksplikacja semantyczna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Cechy składniowe i semantyczne jednostek swego rodzaju i pewnego rodzaju
Autorzy:
Żochowska, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2049938.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
eksplikacja semantyczna
jednostka leksykalna
przymiotnik
wyrażenie metapredykatywne
Opis:
The analysis undertaken in the article has shown that the sequences of words swego rodzaju and pewnego rodzaju ‘kind of’ (not attested in most Polish dictionaries) consist of components which belong to the closed substitution class, it is therefore fully justified to classify them as lexical units. The analysis of the sentential positions of the phrases swego rodzaju and pewnego rodzaju suggests that they are adjectives, and the analysis of their semantic features has shown that their meaning is related to that of the particles prawie ‘almost’ and w zasadzie ‘in principle’. Furthermore, semantic explication has demonstrated that the analyzed lexical are not synonymous.
Źródło:
Linguistica Copernicana; 2011, 5, 1; 141-152
2080-1068
2391-7768
Pojawia się w:
Linguistica Copernicana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kłopoty z semantyczną eksplikacją „ja”, czyli o tym, jak semantyka staje się metafizyką
Autorzy:
Drzazgowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2104664.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ja
ktoś
„ktoś coś powiedział”
eksplikacja semantyczna
fenomenologia
lingwistyczna
milczenie
pokaz
samoorzekalność
Opis:
Przyjęte przez grupę polskich semantyków ramy badawcze pozwalają na pokazanie kłopotów ze słowem „ja”, mających doniosłe znaczenie filozoficzne. Chociaż dla każdego użytkownika języka polskiego zdania zawierające „ja” implikują zawsze „ktoś coś powiedział”, zbudowanie eksplikacji semantycznej w oparciu o tę formułę okazuje się niemożliwe. Trudność tkwi w oddaniu w niej odniesienia mówiącego do aktualnie realizowanego przezeń aktu mowy. Próby uchwycenia tego odniesienia dawały w wyniku regres nieskończony albo formułę samoorzekalną. W 2012 r. Andrzej Bogusławski zaproponował następujący wniosek: całą treścią semantyczną „ja”, którą można oddać bez elementarnych kłopotów, jest treść „ktoś”; chociaż jest jasne, że szczególna treść „ja” jest bogatsza, „trzeba o niej milczeć”; treść ta każdorazowo „się pokazuje”, „ujawnia” (w sensie Traktatu L. Wittgensteina). Kłopoty i ostateczna konkluzja Bogusławskiego stawiają w interesującym świetle, z jednej strony, karierę, jaką zrobiło metaforyczne użycie „ja” w filozofii europejskiej od Kartezjusza, przez Kanta, po Fichtego, z drugiej, „krytyczne” podejście do treści tradycyjnie z nim wiązanych w filozofii indyjskiej i u Wittgensteina.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2016, 3; 245-258
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies