Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ekoestetyka" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Design for adaptive reuse in environmentally responsible interiors
Koncepcja adaptatywnego ponownego wykorzystania w środowiskowo odpowiedzialnym projektowaniu wnętrz architektonicznych
Autorzy:
Celadyn, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/398171.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
projektowanie zrównoważone
wnętrza architektoniczne
projektowanie środowiskowo odpowiedzialne
adaptatywne wykorzystanie
ekologiczna efektywność
ekoestetyka
sustainable interior design
environmentally responsible interior design
adaptive reuse
ecological effectiveness
eco-design aesthetics
Opis:
The paper analyses the problems of interior designs calling for the need of reference to environmental stewardship, and their broad contribution to the high performance of indoor space, reduction in energy consumption, improvement in indoor environment quality characteristics, as well as effective resources management. These design objectives, as indicated in the article, may be realized through the accomplishment of products reclaim, salvage, direct reuse or adaptive reuse strategy. The fulfillment of this design strategy may involve the examination of possible formal or technical solutions to indoor environment in addition to the investigation into their redefined aesthetical and ethical values. Interior design concepts should confirm their authors’ consideration of the problem of extension of product technical life span, as being one of the essential sustainable design criterion. The product in this context may be understood as the structural or complementing component of indoor environment and the interior space, considered as a spatial entity. This demand may be accomplished through the consequent incorporation of reclaimed building materials, products or their forming parts into the newly conceived space and also the modified and adapted existing spaces. The article investigates the question of possible redistribution and reintroduction of reclaimed or salvaged products and components in interior space. It also deals with the problem of revision of conventional finishing materials concept, being the technique enabling the realization of imperatives of sustainability in design through the reduction of material resources, and the influence of these procedures on redefinition of interior eco-design aesthetics.
Artykuł podejmuje zagadnienienia dotyczące współczesnego projektowania wnętrz architektonicznych, wymagającego podejmowania decyzji projektowych z uwzględnieniem wielowymiarowej kontekstualizacji środowiskowej, wpływającej na optymalizację sprawności przestrzeni wewnętrznej budynku, redukcję poziomu zużycia energii, udoskonalenie parametrów jakościowych środowiska wewnętrznego oraz efektywne zarządzanie surowcami materiałowymi. Wskazane cele projektowe, jak wykazano w artykule, mogą być osiągnięte poprzez realizację strategii odzyskania (reclaim) lub uratowania (salvage) materiału i produktu budowlanego przed destrukcją oraz jego ponownego bezpośredniego (reuse) lub adaptatywnego wykorzystania (adaptive reuse). Realizacja tej strategii może być przeprowadzona w oparciu o sprawdzenie możliwości rozwiązań formalnych i technicznych w kształtowaniu środowiska wewnętrznego wraz z próbą redefinicji ich wartości estetycznych i etycznych. Projekty wnętrz architektonicznych powinny potwierdzać świadomość projektantów znaczenia problemu wydłużania technicznego cyklu życia produktu, będącego zasadniczym kryterium zrównoważonego projektowania architektonicznego. Produkt w tym kontekście jest rozumiany jako strukturalny lub uzupełniający komponent środowiska wewnętrznego oraz jako przestrzenno-funkcjonalna całość. Ten postulat projektowy może być spełniony w wyniku konsekwentnej redystrybucji odzyskanych materiałów i produktów budowlanych w nowych realizacjach oraz obiektach modernizowanych. Artykuł analizuje zagadnienia formalne implementacji pozyskanych potencjalnych odpadów budowlanych w strukturę komponentów przestrzeni wewnętrznej oraz konieczność rewizji konwencjonalnych technik stosowanych w realizacji przegród wewnętrznych oraz ich okładzin wykończeniowych. Wskazuje znaczenie omawianej metody projektowej w realizacji paradygmatu zrównoważenia oraz definiowaniu pojęcia ekoestetyki.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2018, 10, 2; 16-23
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eco-aesthetics and Ecological Aesthetics of Nature
Ekoestetyka i ekologiczna estetyka przyrody
Autorzy:
Tyburski, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/371307.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Komitet Człowiek i Środowisko PAN
Tematy:
nature
beauty
art
eco-aesthetics
ecological aesthetics of nature
przyroda
piękno
sztuka
ekoestetyka
ekologiczna estetyka przyrody
Opis:
Eco-aesthetics and ecological aesthetics of nature are closely related, twin disciplines having a similar, but not identical object of interest. Eco-aesthetics is a discipline which – in our opinion – focuses on the existing world of nature, nature intact by man or modified by him only to a limited extent (wilderness areas, natural ecosystems, nature and landscape parks). Eco-aesthetics would advocate simple acceptance of nature without arranging it, nature protected against anthropogenic impact distorting or modifying its original, existing beauty. And for these reasons eco-aesthetics is part of – or at least is close to – the biocentric vision of the world, in contrast to ecological aesthetics of nature, which fits more into the anthropocentric vision of reality. While eco-aesthetics is interested in nature understood autonomously in its original and existing form, ecological aesthetics of nature focuses more on the environment modified by man.
Ekoestetyka i ekologiczna estetyka przyrody to bliskie, siostrzane dyscypliny o podobnym lecz nie tożsamym przedmiocie zainteresowań. Ekoestetyka to dyscyplina, która – naszym zdaniem – uwagę koncentruje na zastanym świecie natury, nietkniętej przyrodzie, bądź w ograniczonym tylko stopniu zmienionej przez człowieka (obszary dzikie, naturalne ekosystemy, parki przyrodnicze i krajobrazowe). Ekoestetyka opowiadałaby się za prostą akceptacją przyrody, bez jej aranżowania, chronionej przez wpływami antropogennymi, zniekształcającymi czy modyfikującymi pierwotne, zastane piękno. I z tych powodów ekoestetyka wpisuje się, albo przynajmniej bliska jest, biocentrycznej wizji świata, w przeciwieństwie do ekologicznej estetyki przyrody, która wpisuje się bardziej w antropocentryczny obraz rzeczywistości. O ile dla ekoestetyki przedmiotem zainteresowań jest przyroda pojęta autonomicznie w swej pierwotnej i zastanej postaci, to ekologiczna estetyka przyrody, bardziej kieruje uwagę ku przyrodniczemu, przetworzonemu otoczeniu człowieka.
Źródło:
Problemy Ekorozwoju; 2016, 11, 2; 7-12
1895-6912
Pojawia się w:
Problemy Ekorozwoju
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies