Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ecclesial synodality" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
La Santissima Trinità come fonte e modello di sinodalità della Chiesa secondo Dumitru Stăniloae
The Most Holy Trinity as the source and model of synodality of the Church according to Dumitru Stăniloae
Autorzy:
Bara, Zoltán József
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148269.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Orthodox ecclesiology
organic unity of the mystical body of Christ
ecclesial synodality
synodal Catholicity
Most Holy Trinity
ecclesiologia ortodossa
unità organica del corpo mistico di Cristo
sinodalità ecclesiale
cattolicità sinodale
Santissima Trinità
eklezjologia prawosławna
organiczna jedność mistycznego ciała Chrystusa
synodalność kościelna
katolicyzm synodalny
Trójca Przenajświętsza
Opis:
Attraverso la sua opera che manifesta una teologia confessionale, centrata sul mistero di Cristo, Dio-Uomo, in cui afferma un cristianesimo cosmico e in cui è molto presente l’attuale Esicasta, Stăniloae è rappresentativo della tradizione teologica romena. Ha sviluppato un’importante teologia dell’amore che trova le sue radici profonde nel mistero trinitario, struttura dell’amore supremo. In questa prospettiva, il mondo è visto come un dono di Dio alla Chiesa come comunione d’amore immersa nelle relazioni e nell’infinito amore trinitario. La Regola conciliare non è considerata come una possibile forma di governo della Chiesa, ma come un principio fondamentale che si rifà alla tradizione apostolica e si radica in ciò che la teologia può insegnare profondamente sulla natura della Chiesa: la sua vita nella immagine della stessa vita trinitaria, la comunione dei santi in Cristo per opera dello Spirito Santo. Nel suo pensiero, fondamento, forza e modello della sinodalità ecclesiale è la Santissima Trinità.
Stăniloae reprezentuje rumuńską tradycję teologiczną poprzez swoją pracę, w której mani¬festuje teologię wyznaniową, skupioną na tajemnicy Chrystusa, Boga–Człowieka, w której afirmuje kosmiczne chrześcijaństwo i w której obecny jest hesychast. Wypracował ważną teologię miłości, która ma swoje głębokie korzenie w tajemnicy trynitarnej, strukturze naj¬wyższej miłości. Z tej perspektywy świat jest postrzegany jako dar Boga dla Kościoła, jako komunia miłości zanurzona w relacjach i nieskończonej miłości trynitarnej. Reguła soborowa nie jest uważana za możliwą formę rządzenia Kościołem, ale za podstawową zasadę, która wywodzi się z tradycji apostolskiej i jest zakorzeniona w tym, co teologia naucza o naturze Kościoła: jego życiu w obrazie samego życia trynitarnego, obcowania świętych w Chrystusie za sprawą Ducha Świętego. W jego myśleniu fundamentem, siłą i wzorem synodalności kościelnej jest Trójca Przenajświętsza.
Through his work which manifests a confessional theology, centred on the mystery of Christ, God-Man, in which he affirms a cosmic Christianity and in which the current Hesychast is much present, Stăniloae is a representative of the Romanian theological tradition. He developed an important theology of love which finds its deep roots in the Trinitarian mystery, the structure of supreme love. From this perspective the world is seen as a gift of God to the Church as a communion of love immersed in relationships and in the infinite Trinitarian love. The conciliar rule is not considered as a possible form of government for the Church, but as a basic principle which traces itself back to the apostolic tradition and is rooted in what the theology can teach deeply on the nature of the Church: its life in the image of the Trinitarian life itself, the communion of saints in Christ through the work of the Holy Spirit. In his thought, the foundation, the strength and the model of the ecclesial synodality is the Most Holy Trinity.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2022, 29; 41-70
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samorządność i samorząd w praktykach społeczno-politycznych i eklezjalnych
Self-governance and self-government in the practices of socio-political and ecclesial
Autorzy:
Ciesielski, Remigiusz T.
Dutkiewicz, Gracjana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32304183.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Fundacja PSC
Tematy:
self-government
self-governance
local government
socio-political practices
ecclesial practices
collegiality
synodality
Catholicism
Opis:
The subject of this article is self-government and self-governance in socio-political and ecclesial practices. In addition, it covers the content behind these concepts, the interrelationships that occur between them, as well as the factors that influence their formation and realization. The authors in the first part point out selected contexts of self-governance and local government in contemporary socio-political practices, while in the second part, they point out selected contexts of ecclesial collegiality and synodality in contemporary Catholicism. Within the framework of the article, self-governance and the forms of self-government presented are recognized as a value in themselves and a significant element through which there is an independent and therefore real influence on the representation of their interests and the resolution of issues by those concerned themselves. In addition, they serve to build a sense of socio-political and religious cohesion and integration. Therefore, both issues are socially, politically and religiously important, which in a way is due to the concern for their need, implementation and proper development. Hence, in the modern world, both in socio-political and ecclesiastical practices, self-government and self-governance play man important role because they mean independence and freedom of action from interference from other authority, especially state authority, and freedom of decision-making in various aspects. 
Źródło:
Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne; 2023, 3(15); 71-87
2719-9851
Pojawia się w:
Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sobre el discernimiento eclesial
On Ecclesial Discernment
O rozeznawaniu kościelnym
Autorzy:
Iglesias, Ramiro Pellitero
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034955.pdf
Data publikacji:
2021-12-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rozeznawanie kościelne
synodalność
teologia praktyczna
teologia pastoralna
rozeznanie i ewangelizacja
ecclesial discernment
synodality
Practical theology
Pastoral theology
discernment and evangelisation
Opis:
La cuestión del discernimiento, de antigua raíz tanto clásica como cristiana, es de particular actualidad por varias razones, sobre todo en su vertiente eclesial: entre ellas, el camino de la sinodalidad, la renovación de la teología práctica (teología moral, espiritual y pastoral), continuas referencias de los textos magisteriales e impulso que se desea dar a la participación de todos los fieles en la misión de la Iglesia. Por ello se ve conveniente, en primer lugar, explicar las características del discernimiento en la perspectiva cristiana y teológica. En segundo lugar conviene explorar las características específicas del discernimiento eclesial y detenerse particularmente en ciertos detalles o aspectos de su dinamismo, para distinguirlo de otros procesos similares o que pretenden, con algunos defectos, llevarlo adelante al servicio de la evangelización. Asimismo, conviene subrayar las actitudes fundamentales esperables por parte de las personas que lo ejercen. Finalmente, el texto hace una llamada de atención a la necesidad de la interdisciplinariedad, es decir, la necesidad de contar con las ciencias, especialmente las ciencias humanas, en el discernimiento eclesial.
Kwestia rozeznania, wywodzącego się z okresu starożytności, zarówno epoki klasycznej, jak i chrześcijańskiej, jest dziś szczególnie aktualna z wielu powodów, zwłaszcza w aspekcie eklezjalnym: wśród nich należy wymienić drogę synodalności, odnowę teologii praktycznej (teologii moralnej, duchowej i pastoralnej), ciągłe odniesienia do dokumentów Magisterium Kościoła oraz nacisk na uczestnictwo wszystkich wiernych w misji Kościoła. Z tego powodu wydaje się zasadnym, aby, po pierwsze, omówić cechy rozeznawania w perspektywie chrześcijańskiej i teologicznej. Po drugie, konieczne jest zbadanie specyficznych cech rozeznania kościelnego, a zwłaszcza zwrócenie uwagi na pewne szczegóły lub aspekty jego dynamiki, aby odróżnić je od innych podobnych procesów lub tych, które, choć obarczone pewnymi wadami, wykorzystują je na potrzeby ewangelizacji. Należy również uwypuklić zasadnicze postawy osób, które ją sprawują. Wreszcie, autor zwraca uwagę na potrzebę interdyscyplinarności, tzn. potrzebę włączenia nauki (zwłaszcza nauk o człowieku) w rozeznawanie eklezjalne.
The question of discernment, which has ancient roots both classical and Christian, is today particularly relevant for several reasons, especially in its ecclesial aspect: among them, the path of synodality, the renewal of Practical theology (Moral, Spiritual and Pastoral theology), the continuous references of the magisterial texts and the impetus to be given to the participation of all the faithful in the mission of the Church. For this reason, it seems appropriate, first of all, to explain the characteristics of discernment in a Christian and theological perspective. Secondly, it is necessary to explore the specific characteristics of ecclesial discernment and to dwell in particular on certain details or aspects of its dynamism, in order to distinguish it from other similar processes or those which claim, although with certian defects, to carry it forward in the service of evangelisation. It is also important to underline fundamental attitudes on the part of the people who exercise it. Finally, the text calls attention to the need for interdisciplinarity, i.e. the need to include the sciences, especially the human sciences, in ecclesial discernment.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 11; 87-104
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowni i świeccy w budowaniu Communio Ecclesiae
Clergy and Lay People in Building the Communio Ecclesiae
Autorzy:
Mastej, Jacenty
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20434359.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Communio Ecclesiae
clergy
laity
Armenian Church
synodality
ecclesial community
building a Church
duchowni
świeccy
Kościół
synodalność
wspólnota kościelna
budowanie Kościoła
Opis:
Artykuł dotyczy problematyki budowania Communio Ecclesiae przez duchownych i świeckich. Podjęte zagadnienie wpisuje się w aktualną tematykę synodalności. Publikacja przedstawia zarówno teologiczne podstawy budowania wspólnoty kościelnej, jak również praktyczne wskazania – zasady. Najpierw wyjaśniono rozumienie Communio Ecclesiae. Następnie zajęto się kwestią „budowania”, zwracając uwagę na jej korelację z ideą Kościoła, który jest Bożą budowlą. W kroku trzecim wyróżniono i omówiono cztery obszary współpracy: liturgiczno-sakramentalny, administracyjno-gospodarczy, charytatywny i formacyjny. Na koniec wskazano zasady budowania Communio Ecclesiae. Uwzględniają one uwarunkowania Kościoła w Polsce i mają zasadniczo praktyczny charakter. Budowaniu wspólnoty eklezjalnej winna towarzyszyć świadomość współudziału w zbawczej misji Chrystusa oraz przeświadczenie o wielości i różnorodności posług i zadań w Kościele. Tym samym budowanie Communio Ecclesiae nie jest celem samym w sobie, ale drogą prowadzącą do celu, jakim jest osiągnięcie przez wiernych zbawienia i wypełnienie się Kościoła w królestwie Bożym w czasach eschatologicznych.
The article explores ways in which clergy and laity build the Communio Ecclesiae, which is in line with the current theme of synodality. The publication presents both the theological foundations of building an ecclesial community and practical guidelines or building princiles. First comes the explanation of the understanding of Communio Ecclesiae. Next, the issue of “building” is dealt with, with attention being paid to its correlation with the idea of the Church, which is God’s building. The third point distinguishes and discusses four areas of cooperation: liturgical and sacramental, administrative and economic, along with charitable and formative. Finally, the principles of building Communio Ecclesiae are indicated and these focus on the conditions of the Church in Poland, which are essentially of a practical nature. Building an ecclesial community should be accompanied by an awareness of participation in the saving mission of Christ and a conviction of the multiplicity and diversity of services and tasks in the Church. Building up of the Communio Ecclesiae is not an end in itself; rather, it is a path leading to the salvation of the faithful and the fulfilment of the Church in the kingdom of God in eschatological times.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 2; 47-62
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies