Temat: dziedzictwo materialne - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Społeczno-religijna rola luteranów w dziejach Pabianic i Zgierza oraz relikty ich dziedzictwa materialnego
Socio-religious role of Lutherans in the history of Pabianice and Zgierz, and the relicts of their material heritage
Autorzy:: Kruś, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/650645.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Protestantyzm
mniejszość religijna
dziedzictwo materialne
Protestantism
religious minority
material heritage
Opis:: The purpose of the article is to analyze the socio-religious role of the Lutherans parishes in the history of urban agglomeration in Lodz. To illustrate this activity it's also important to present the relicts of the material heritage of this denomination, which can be observed in the urban space of these cities. Considerations in this article, are related to deliberately selected two cities: Pabianice and Zgierz, where the Lutheran church (in the form of the parish), for many years has shaped the socio-religious face of these urban centers. The considerations contained in this paper were based on the source material contained in the literature, as well as other papers open for general use like parish brochures and online resources.
Głównym celem artykułu jest analiza społeczno-religijnej roli, jaką odegrały parafie ewangelicko-augsburskie w dziejach miast aglomeracji łódzkiej. Dla lepszego zilustrowania wspomnianej aktywności zasadne pozostaje także wskazanie reliktów dziedzictwa materialnego tej denominacji, jakie można zaobserwować w przestrzeni tych miast.W niniejszym artykule rozważania podjęto nad dwoma wybranymi ośrodkami miejskimi: Pabianicami oraz Zgierzem, w których kościół luterański w postaci parafii od wielu lat kształtuje oblicze społeczno-religijne tych ośrodków miejskich. Rozważania zawarte w treści artykułu oparte zostały w pewnej części na materiale źródłowym zawartym w literaturze, jak również innych ogólnodostępnych opracowaniach: broszurach parafialnych czy zasobach internetowych.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica; 2016, 25
1508-1117
2353-4826
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Aktywność społeczna oraz relikty dziedzictwa materialnego ewangelików augsburskich w Pabianicach
Socio-religious activity, relics of the material heritage of protestants in Pabianice
Autorzy:: Klimek, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/18797173.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Protestantism
religious minority
material heritage
protestantyzm
mniejszość religijna
dziedzictwo materialne
Opis:: W artykule, odwołującym się do zagadnień z zakresu geografii politycznej i historycznej, przedstawiono specyfikę aktywności społecznej (w tym oświatowej i kulturalnej) wiernych Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Pabianicach oraz scharakteryzowano należące do niego relikty dziedzictwa materialnego.
The following paper addresses the history of the Protestant minority residing in the city of Pabianice. One of the most significant religious minorities in the region, Protestants settled in Pabianice as early as in 19th century, with the settlement being strongly influenced by the development of the textile industry. From the very beginning, their presence was marked by an active participation in the community life, participation which included both financial support and voluntary work for the common good. The Protestant parish in Pabianice boasts a fine collection of priceless relics, including, to mention but a few, the parish church, cemetery and the Kindlers' burial chapel. Supervised by the regional art conservator, these sights form a major contribution to the city's rich history. The Protestant community itself may be credited with setting up a number of cultural and educational projects, including art exhibitions and concerts. Despite the small size of the congregation, the parish remains active in terms of both religious and social life, providing ample opportunity for social interaction as well as religious instruction for the youngest of its members. The peaceful coexistence of Protestants and Catholics, as well as many other minorities residing in Pabianice, resulted in numerous initiatives which brought benefit to all parties concerned. Some of these, however, ended abruptly during World War II. The postwar era was marked by suspicion and mistrust which chased many of the Protestants away. Out of several thousand believers before World War II, there are now only a few hundred left. Hindered by stereotypes, the cooperation between Protestants and Catholics is often restricted to ecumenical worship. With the Protestant community declining, there needs to be closer cooperation between the parishes and the city council in order to preserve the common heritage.
Źródło:: Studia z Geografii Politycznej i Historycznej; 2012, 1; 193-206
2300-0562
2450-0127
Pojawia się w:: Studia z Geografii Politycznej i Historycznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Pamięć i tożsamość. Zabytki kultury materialnej z Listy światowego dziedzictwa UNESCO w Rumunii (krótka prezentacja tematu)
Autorzy:: Kocój, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/640142.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:: dziedzictwo materialne, UNESCO, Rumunia, cerkwie prawosławne, twierdze dackie, zabytkowe miasta, twierdze obronne, tożsamość, pamięć zbiorowa
Opis:: Memory and Identity. Tangible cultural heritage from the UNESCO World Heritage List in Romania (a short presentation)In recent years the Romanian cultural heritage has been gaining more and more interest from European scholars. It is understandable, since the turn of the 20th and 21th century is regarded as the moment of the explosion of interest in the subject of heritage and collective memory. Romania, which in the time of Communist regime was a “stronghold” on the border of the East and West, can still boast unknown and unresearched monuments, which provide a lot of new information on Byzantine and post-Byzantine culture, as well as on the cultures of ethnic and religious minorities living in this country. This article presents the characteristics of cultural heritage management in Romania, as well as the most important institutions dealing with this. Tangible cultural heritage listed as UNESCO World Heritage Sites are presented, e.g. the painted orthodox churches and monasteries of Bukovina, the wooden churches of Maramure, the Dacian Fortresses of the Orăştie Mountains, and the fortified churches in Transylvania. The discourse around these monuments in the Romanian culture is also briefly commented on. It revolves around the ancient settlement myth referring to the Dacian heritage, the orthodox faith understood as fidelity to original Christianity and, gradually, the multicultural heritage of other ethnicities so strongly inhabiting the Romanian territory. It shows that Romania, just like other European countries, has the need to present its history through tangible heritage and emphasizing the Dacian-Roman and Orthodox identity, as well as the need to create new narrative and new post-communist countenance, with a clearly emphasized aspect of a multicultural country inhabited by various ethnicities and religions.
Źródło:: Zarządzanie w Kulturze; 2014, 15, 3
2084-3976
Pojawia się w:: Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Miejsca pamięci jako przedmiot refleksji teoretyczno-konserwatorskiej
Places of memory as a subject of theoretical reflection in heritage conservation
Autorzy:: Krawczyk, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/113946.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:: miejsca pamięci
zabytek
lieux de memoire
dziedzictwo materialne
dziedzictwo niematerialne
places of memory
monument
unintentional monuments
lieux de mémoire
tangible heritage
intangible heritage
Opis:: Dyskusja dotycząca włączenia idei miejsc pamięci we współczesną teorię konserwatorską, a co za tym idzie także w działania praktyczne oraz tworzenie długoterminowych polityk konserwatorskich, jest istotna dla przyszłości ochrony dziedzictwa.
The discussion on the applicability of the idea of places of memory in the contemporary theory of conservation, and by extension, in practice and in establishing long-term conservation policies, is vital for the future of heritage protection. The aim of this article is to present the evolving understanding of memory by the authors of conservation theories and doctrines. The first part is concerned with the results of linguistic analyses which suggest that thinking in terms of signs and places of memory is deeply linked to the emergence of conservation attitudes in the history of European culture. What follows is an overview of the transformations of the cultural status of monuments from the Enlightenment to the present day, focused on the concept of historical monuments (Voltaire, J. J. Winckelmann), on the problem of the intentionality of monuments and relativisation of the criteria used for their assessment (A. Riegl), as well as on the influence of the idea of lieux de mémoire by P. Nora on the contemporary understanding of heritage and the principles of protecting it.
Źródło:: Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2018, 5; 91-101
2543-6422
Pojawia się w:: Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Rola inicjatyw społecznych w ochronie dziedzictwa kulturowego na przykładzie mozaiki Anny Fiszer na ścianie kina Neptun w Gdańsku
The Role of Social Initiatives in the Protection of Cultural and Intellectual Heritage at the Example of Anna Fiszer’s Mosaic, which Was Placed at the Facade Wall of the Former Neptun Cinema in Gdańsk
Autorzy:: Buczkowski, J.
Krechowicz, D.
Wróblewski, K.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2031666.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: Fiszer Anna
kino Neptun
dziedzictwo materialne i kulturowe
mozaika
inicjatywy społeczne
Neptun Cinema
material and cultural heritage
mosaic
social initiatives
Opis:: Żyjemy w epoce „płynnej nowoczesności”, w której coraz częściej wartość dzieł sztuki i kultury materialnej mierzona jest siłą nowości. „Artyści, których przodkowie utożsamiali wartość dzieła z wiecznością jego trwania, a przeto zabiegali jak mogli o jego niezniszczalność i nieskazitelną doskonałość (…), teraz popisują się instalacjami do rozmontowywania po zamknięciu wystawy, happeningami kończącymi się w chwili, gdy uwaga ich aktorów uleci ku innym sprawom, owijaniem mostów w płachty plastikowe do chwili wznowienia ruchu kołowego” [Bauman 2010, s. 16]. Sztuka, o której wspomina Bauman, jej ulotność, tymczasowość, czasami wręcz powierzchowność, jest odzwierciedleniem współczesności, a pojęcia takie jak, piękno czy wartość dzieła sztuki, nadal są poddawane wiarygodnej i przekonującej próbie czasu. W Polsce po 1989 r., tj. w okresie transformacji ustrojowej, ulegając zachłyśnięciu się nowością, skutecznie wyeliminowano wiele wartościowych obiektów architektury i sztuki, niektóre przez zwykłe zaniedbanie, inne z powodu ich proweniencji. Jest to spowodowane brakiem świadomości co do wartości obiektów kultury materialnej przez co z pejzażu polskich miast zniknęło bezpowrotnie wiele pereł powojennej architektury modernistycznej. „Choroba braku ciągłości tocząca polską politykę (na szczeblu centralnym i samorządowym każda ekipa musi zaczynać wszystko od nowa) znalazła (…) architektoniczny ekwiwalent. To co nowe jest z zasady lepsze od tego, co było, przez sam fakt, że jest nowe. Na żadną głębszą refl eksję nie ma tu miejsca” [Springer 2016]. Razem z budynkami znikają towarzyszące im, często wybitne, dekoracje ścienne, będące świadectwem minionych czasów. „W Polsce epoki komunizmu od końca lat 50. do 80. powstały monumentalne kompozycje ścienne wykonywane w technikach malarstwa, mozaiki i sgraffi ta. Część z nich była propagandą systemu politycznego – zarówno w formie obrazów i haseł propagandowych, jak i quasi-reklam ówczesnych instytucji, państwowych zakładów przemysłowych i marek, których produkty z reguły nie były w kraju dostępne [Gralińska-Taborek, Kazimierska-Jerzyk 2014]. Z dzisiejszego punktu widzenia – odrzucając wszelkie negatywne konteksty – wiele z nich odznaczało się wysokim poziomem artystycznym. Niejednokrotnie zamawiano je u renomowanych artystów. Do dzisiaj przetrwały te, które wykonano w klasycznych, trwałych technikach, (takich jak sgraffi to czy mozaika) i nie padły ofi arą niszczenia „reliktów z minionej epoki”.
The purpose of this article is to demonstrate the role of social activities, which are able to stimulate among the community a sense of responsibility for the material and cultural heritage. It was assumed, that for the local communities the city becomes a kind of the memory space. The phrase, ambience or atmosphere of place, is expressing the mutual connection between inhabitants and their closest environment. That special type of relationship can cause reaction on even slight changes, which are often perceived as possible threat and violation of safety. The starting point for the article was the demolition of the Neptun Cinema building. This action led to the threat of destruction of unique mosaics of Anna Fiszer. The eff ort to save the composition before it’s annihilation has consolidated the various social groups. This situation also realized them the size of negligence in archiving of art in the public space, created in the post-war period and additionally the scale of omission in the area of administrative and legal decisions. In this context one question was posed – what makes that a dynamic developing city forgets to carry out a constructive discussion regarding the protection and presence of art in public space? The article indicates that the social impulse can have a positive effect on endeavor to preserve the most precious objects of art and architecture, and likewise in raising awareness of designers, architects, investors, city authorities and local government as well.
Źródło:: Biuletyn Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN; 2016, 264; 334-346
0079-3493
Pojawia się w:: Biuletyn Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: The Right to the City, the Right to Heritage – Material and Non-Material Traces of Scheibler’s ‘New Weaving Mill’ in Łódź
Prawo do miasta, prawo do dziedzictwa – materialne i niematerialne ślady „Nowej Tkalni” Scheiblera w Łodzi
Autorzy:: Piotrowska, Alicja
Kuźma, Inga B.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/681869.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: miasto
przestrzeń postindustrialna
Łódź
dziedzictwo materialne
dziedzictwo niematerialne
prawo do miasta
city
post-industrial space
material heritage
non-material heritage
right to the city
Opis:: W artykule przybliżamy przypadek przestrzeni postindustrialnej Nowej Tkalni przy ul. Kilińskiego w Łodzi, będącej częścią dawnego imperium Karola Scheiblera, który posłuży nam do zaprezentowania napięć pomiędzy aktorami życia miejskiego i związanego z tym prawa do miasta, w tym także dziedzictwa. Jednocześnie wskażemy na istotności włączania różnorodnych aktorów w proces kształtowania narracji (również tych wpływających na rozszerzanie pola badawczego) o nim. W swoich rozważaniach wykorzystałyśmy przede wszystkim perspektywę spojrzenia na tę przestrzeń jako na przestrzeń codzienności – pracy, która została naznaczona wydarzeniem niecodziennym – wizytą Jana Pawła II w 1987 r. Zastanawiamy się więc nad praktykami i strategiami upamiętniającymi/zapominającymi w kontekście praktyk miejskich związanych z konstruowaniem dziedzictwa oraz prawa do niego.
The paper presents the case of post-industrial space of the New Weaving Mill in Kilińskiego Street in Łódź, which was a part of Karol Scheibler’s empire. We use it to illustrate the tensions between actors of the city life and the related right to the city including the right to heritage. At the same time, we indicate the significance of involving different actors in the process of creating narratives (also those contributing to the extension of the research field) of it. In our discussion, we mostly perceive this space as everyday space – space of work that was marked with an unusual event: the visit of John Paul II in 1987. Thus, we consider the practices and strategies for commemorating/forgetting in the context of urban practices connected with the construction of heritage and the right to it.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2019, 34; 191-204
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Museologist versus community of memory. Attempt at defining terms for the sake of legislative amendments
Muzealnik a wspólnota pamięci. Próba zdefiniowania pojęć na użytek zmian legislacyjnych
Autorzy:: Niezabitowski, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1933196.pdf
Data publikacji:: 2019-09-17
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: museologist
curator
museum staff
functions
positions
collections
tangible and intangible heritage
legislation
muzealnik
kustosz
zespół pracowniczy w muzeum
funkcje
stanowiska
zbiory
dziedzictwo materialne i niematerialne
legislacja
Opis:: The contemporary role of museum reaches far beyond the traditional understanding of the institution’s role to be played in the preservation of tangible culture monuments. It is currently a creative institution on various levels of man’s activity, a centre for continuous learning, community and creative hub of healthy social relations. Museums continue to cover with their interests newer and newer domains of human activity, among which art and history remain essentially important, though not the only ones. Traditional factual competences that we used to find in museums: a historian of art, a historian, an archaeologist, an ethnologist, continue to be needed, however far insufficient. Today museums have a need of staff who represent a wide range of competences, both to work on the ‘collections’, and on the intangible heritage as well as contacts with the public. Today’s museums expect from the staff the competence in so-called 2nd grade history, namely these who do not only identify and document the past, but also explain what and why we remember from the past. Looking from such a perspective at museums, whose activity seems to be described in the Act on Museums of 21 November 1996 (with later amendments), and in the implementation regulations to the Act, the employee relations require a prompt legislative intervention. The distinction of the staff of museums and around them into ‘museologists’ and ‘non-museologists’ is today unquestionably anachronistic and inefficient, impeding the implementation of the tasks facing these institutions. Furthermore, the source of the name ‘museologist’ is sought, and the analysis of the legislative contradiction in this respect is conducted, while new solutions adjusted to the social needs are provided.
Współczesna rola muzeum wykracza daleko poza tradycyjne rozumienie tej instytucji jako miejsca ochrony zabytków kultury materialnej. Jest to obecnie instytucja twórcza na wielu polach aktywności człowieka, ośrodek ustawicznej edukacji, wspólnoto-twórczy inkubator zdrowych relacji społecznych. Muzea obejmują swoimi zainteresowaniami coraz to nowsze obszary działalności człowieka, wśród których sztuka i historia pozostają istotowo ważne, ale nie jedynie. Tradycyjne kompetencje merytoryczne, jakie spotykaliśmy w muzeach: historyk sztuki, historyk, archeolog, etnolog, są obecnie nadal potrzebne, ale wysoce niewystarczające. Muzea potrzebują obecnie pracowników reprezentujących szerokie spectrum kompetencji, zarówno do pracy „na zbiorach”, ale także do działalności związanej z dziedzictwem niematerialnym oraz z kontaktami z publicznością. Muzea oczekują od pracowników wreszcie kompetencji tzw. historii II stopnia, czyli tych, które nie tylko rozpoznają i dokumentują przeszłość, ale także tłumaczą co, jak i dlaczego z przeszłości pamiętamy. Patrząc na muzea z tak zarysowanej perspektywy ich działalności wydaje się, że opisany w Ustawie o muzeach z dnia 21 listopada 1996 r. (z późniejszymi zmianami), oraz w rozporządzeniach wykonawczych do tej ustawy, ustrój stosunków pracowniczych wymaga szybkiej interwencji legislacyjnej. Podział środowiska pracy w muzeach i w ich otoczeniu na „muzealników” i „nie muzealników” jest dzisiaj bezspornie anachroniczny i nieskuteczny, utrudniający realizację zadań, jakie obecnie stoją przed tymi instytucjami. Autor w artykule poszukuje źródeł nazwy „muzealnik”, dokonuje analizy sprzeczności ustawowej w tym względzie i proponuje nowe, dostosowane do społecznych potrzeb rozwiązanie.
Źródło:: Muzealnictwo; 2019, 60; 233-245
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Dziedzictwo bez dziedziców? Religijne i materialne dziedzictwo kulturowe mniejszości pochodzenia wołoskiego w Europie w kontekście projektu interdyscyplinarnych badań (przyczynek do tematu)
Autorzy:: Kocój, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/639950.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:: materialne dziedzictwo kulturowe, dziedzictwo bez dziedzica, Wołosi (Arumuni), cechy charakterystyczne kultury wołoskiej, wielokulturowość, mniejszości etniczne w Europie, społeczności bezpaństwowe, miejsca kultu religijnego Wołochów
Opis:: Heritage without Heirs? Tangible and religious cultural heritage of the Vlach minority in Europe in the context of an interdisciplinary research project (a contribution to the subject) The revival of topics concerning the UNESCO cultural heritage, which emerged at the end of the 20th century, poses many questions with reference to the need, essence, and discourse on the subject as well as areas beyond it. One of these questions seems to concern the cultural heritage of the nationless communities in Europe, which were doomed to assimilation, persecution or even oblivion in the second part of the 20th century. In recent times, the critical research trend on cultural heritage has pointed out that the essence of heritage is a choice which transforms cultural achievements into “our heritage” – the areas of culture that we choose and often protect and pass on to next generations. However, beyond “our protection,” there is a realm of “oblivion” which may include “alien” tangible and intangible objects about which we do not care, which do not matter to us and which we do not want to pass on to our heirs. It is a space of all forms of “our” degradation and marginalization of “alien legacy,” a space where we often let this legacy to become forgotten. It can be stated that the example of Vlachs perfectly illustrates the complex processes related to cultures which were overwhelmingly subjugated by their neighbors and lost the fight. A neighbor, usually representing the culture of the majority, was stronger culturally, economically, politically and often militarily, too. The following article focuses on the phenomena which classical anthropology used to inspect, claiming that its role is to protect what is fading into oblivion. Thus, the analysis of the Vlach culture presented herein refers to a much wider reflection, which is a synergy of ethnography, ethnology and cultural anthropology, and to the critical studies on heritage which are emerging in Poland. This presentation will analyze the principal problems concerning the research on the cultural heritage of displaced communities in Europe from the perspective of the Vlach minority. Based on the field research conducted in several countries of Europe (e.g. Greece, Macedonia, Romania, Ukraine, Slovakia and Poland), I will present the main classification of the Vlach tangible heritage with special attention paid to the most important cultural monuments, including religious building developments (churches, icons, small religious architecture). I will portray difficulties found in protecting this heritage and the role of cultural institutions in its preservation and exposition.
Źródło:: Zarządzanie w Kulturze; 2015, 16, 2
2084-3976
Pojawia się w:: Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Managing the collections of the Medical University of Warsaw versus the experience of the humboldt university and the University of Vienna
Zarządzanie kolekcjami Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego na tle doświadczeń uniwersytetu humboldtów i Uniwersytetu Wiedeńskiego
Autorzy:: Tyszkiewicz, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/432881.pdf
Data publikacji:: 2019-07-24
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Medical History Museum in Warsaw
Humboldt University in Berlin
University of Vienna
Medical University of Warsaw (WUM)
museum collections
coordination
university tangible heritage
Muzeum Historii Medycyny w Warszawie
Uniwersytet Humboldtów w Berlinie
Uniwersytet Wiedeński
Warszawski Uniwersytet Medyczny
kolekcje muzealne
koordynacja
uniwersyteckie dziedzictwo materialne
Opis:: The Medical History Museum founded in 2011 within the structure of the Medical University of Warsaw (WUM), following the solutions introduced at the Humboldt University in Berlin and the University of Vienna, is planning to shortly introduce coordination of protection and display of the historic tangible heritage of the school. In both Berlin and Vienna in the early 21st century the project of university collection inventory was launched. Just over several years it yielded a large-scale digitizing process, foundation of theme websites, publications, and organization of temporary exhibitions promoting the historic university collections. The Association of University Museums established in Poland in 2014 has for several years been drawing inspiration from the German and Austrian models. The WUM Medical History Museum, resorting to the experience of the Berlin and Vienna universities, has applied numerous ideas for the integration of the historic collections, their identification, and recreation. Following the history of medical collections in Warsaw from the 1st half of the 19th century up to contemporary times, the Author analyses the model for this museum strategy, while also presenting examples of dangers resulting from the mismanagement of university historic heritage.
Powołane w 2011 r. w ramach Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (WUM) Muzeum Historii Medycyny – wzorem rozwiązań wprowadzonych na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie i Uniwersytecie Wiedeńskim – planuje wdrożyć w najbliższym czasie koordynację ochrony i ekspozycji historycznego dziedzictwa materialnego uczelni. W stolicach Niemiec i Austrii na początku XXI w. rozpoczęto projekt inwentaryzacji kolekcji uniwersyteckich. W ciągu kilku lat skutkowało to – na wielką skalę – digitalizacją zabytków, uruchomieniem tematycznych stron internetowych, wydawaniem publikacji i organizacją wystaw czasowych promujących historyczne zbiory akademickie. Pewne inspiracje z wzorców niemieckich i austriackich czerpie od kilku lat, powołane w Polsce w 2014 r., Stowarzyszenie Muzeów Uczelnianych. Korzystając z doświadczeń uniwersytetów berlińskiego i wiedeńskiego, wiele pomysłów dotyczących scalania historycznych kolekcji, ich identyfikacji oraz odtwarzania, zamierza też uwzględnić w swojej działalności Muzeum Historii Medycyny WUM. Śledząc historię kolekcji medycznych w Warszawie, od 1. poł. XIX w. po czasy współczesne, autor artykułu zastanawia się, jak powinna taka muzealna strategia wyglądać, a także prezentuje przykładowe zagrożenia związane z niewłaściwym zarządzaniem uczelnianym dziedzictwem historycznym.
Źródło:: Muzealnictwo; 2019, 60; 163-173
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Konserwacja obiektów sztuki sakralnej Kresów Wschodnich Rzeczypospolitej
Conservation of objects of sacred art in the eastern borderlands
Autorzy:: Smaza, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/539302.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:: sztuka sakralna
budowle sakralne
kresy
kresy wschodnie
wschodnia Rzeczypospolita
niewłaściwa adaptacja
dzieje powojenne
profesjonalne prace konserwatorskie
prace restauratorskie
światowej klasy wartości artystyczne
kolegiata żółkiewska
Żółkiew
Dziedzictwo Kulturowe
Ochrona Dziedzictwa Narodowego poza Granicami Kraju
materialne dziedzictwo Kresów
Opis:: The tumultuous history of World War II along with its political outcomes have not only lead to moving borders of the Republic of Poland, but also to losing a considerable part of its territory. The lands which were the source and the breeding ground for multicultural tangible and intangible values remained beyond the eastern border. While direct military activities did not lead to the destruction of many temples, the period of fratricidal combat, particularly in Volhynia, fuelled chiefly with hatred and anger, caused vast destruction. Another period was the rule of the Soviet authorities, whose main goals included fighting religion, as well as its entire tangible heritage. The forms and the intensity of fighting varied: temples were being closed, blown up or transformed into factories, power stations, prisons, bakeries, warehouses (usually for artificial fertilizers, oftentimes stored loose), mills, stables, department stores, gymnasiums, offices, apartments, concert halls, or museums of atheism and religion; this was connected with the removal of crosses, towers and domes. Frequently, reconstructions were so extensive that today it is very difficult to recognise that they were once sacred buildings. The furnishing of temples, which often was at the highest artistic level in the world, suffered the cruellest fate. Usually, it was barbarically removed and burnt. Immense geopolitical changes in East-Central Europe in the early 1990’s brought independence to many countries, which undertook a number of regulations enabling the return of temples to their rightful owners. This process, very vigorous in the first period, has almost ceased in recent years. Restoring fairly original appearance to the recovered temples required a huge sacrifice, and oftentimes heroism. First of all, protective, repair, and construction works had to be conducted, in many instances without adequate knowledge. The restoration of the sacred interior designs of the temples was done on a random basis. While the way of proceeding with the restorations was somewhat justified at the time, the activities in recent years, including among others, the inappropriate reconstruction of furnishing, have resulted in a loss of the last remaining values. They have been replaced with mediocrity and tackiness. Professional restoration works have been carried out only in few cases. The reasons for this are varied, on the one hand, among others, the lack of funds, the lack of adequate identification and the preparation of objects in such a vast territory, and on the other hand, the lack of partners. Presently, works on the appropriate professional level are being conducted almost in every scope and discipline at several dozen temples. They are carried out by highly experienced specialists from Polish schools. The works which have been conducted for the last 22 years in the 17th century collegiate church in Zhovkva, Ukraine, constitute one of such exceptions. They have been carried out by students and graduates of Polish schools: the Academy of Fine Arts in Warsaw and the Academy of Fine Arts in Kraków, as well as the Nicolaus Copernicus University in Toruń at the faculty of conservation and restoration of sculpture and architectural structure, and occasionally conservation and restoration of painting, or historic textiles. The works have been conducted in various forms: as holiday internships (month long) or MA theses (in case of the Academy in Warsaw), and the most difficult conservation issues are solved by international committees of specialists and are rendered by certified conservators and restorers of works of art based on the contract for specific task (it has only been several years that this form has contributed to a significant acceleration of the state of completing the restoration of the temple), and also as a form of volunteer work. This last form of activity (increasingly popular) requires highly qualified specialists who undertake full responsibility for the conducted works. Moreover, specific regulations exist which pertain to carrying out restoration works on historical monuments. The assistance, especially financial, of the Department of National Heritage, existing as a part of the Ministry of Culture and National Heritage, or the Centre of Polish Cultural Heritage Abroad at the Association “Polish Community”, as well as the Senate of the Republic of Poland and various foundations, has decidedly increased the number of works rendered on the highest professional level in the world serving the preservation of heritage of the eastern borderlands. It is, regrettably, still “a drop in the ocean”.
Źródło:: Ochrona Zabytków; 2010, 1-4; 85-94
0029-8247
Pojawia się w:: Ochrona Zabytków
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "dziedzictwo materialne" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język