Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dzieci z ADHD" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Disagreement between assessment of ASD utilizing the ADOS-2 and DSM-5 – A preliminary study
    Zróżnicowanie diagnozy ASD ze względu na wykorzystanie ADOS-2 i DSM-5 – badania wstępne
    Autorzy:
    Freudenstein, Ornit
    Shimoni, Hagit Nagar
    Gindi, Shahar
    Leitner, Yael
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2051490.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    ASD
    ADHD
    diagnosis
    ADOS-2
    DSM-5
    school-age children
    diagnoza
    dzieci z wieku szkolnym
    Opis:
    This study compares the classification of ASD using ADOS-2 with diagnoses using DSM-5 among children between 8 and 10 years old. Case series data were used on four children who were referred with suspected autism, and as a result a discrepancy was found between the ADOS-2 assessment and the overall diagnosis. Initial findings indicated that age, additional diagnoses, and over-reliance on observa- tion may bias the ADOS-2 classification. In particular, children who were diagnosed with other disorders that share symptoms with ASD exhibit behaviors that may bias the ADOS-2 classification as it relies on observed behavior without considering the underlying cause. This discrepancy points to the importance of utilizing and integrating multiple sources of information in the process of establishing an ASD diagnosis, and suggests a need for specialized clinical training in diagnosing autism and other related co-morbid conditions in children aged 8–10. This preliminary data calls for further research into the area, especially due to the cur- rent over-reliance on the ADOS-2 in clinical practice and research.
    Niniejsze badanie dotyczy zróżnicowania diagnozy ASD ze względu na zastosowane narzędzia diagnostyczne. Dane uzyskane przy pomocy dwu narzędzi diagnostycznych – ADOS-2 i DSM-5 od czworga dzieci z podejrzeniem autyzmu w wieku od 8 do 10 lat zostały porównane pod kątem zgodności uzyskanych przy ich pomocy wyników. W wyniku analizy stwierdzono zróżnicowanie wyników ze względu na zastosowane narzędzia. Wstępne ustalenia wskazywały, że wiek oraz dodatkowo zdiagnozowane zaburzenia współwystępujące i nadmierna koncentracja na obserwacji mogą zniekształcić wyniki ADOS -2. W szczególności u dzieci ze zdiagnozowanymi innymi zaburzeniami objawiającymi się poprzez zachowania podobne do autystycznych, diagnoza uzyskana przy pomocy ADOS-2, może być zniekształcona, gdyż nie uwzględnia podstawowej przyczyny zaburzeń. Rozbieżność ta wskazuje na konieczność wykorzystania i połączenia wielu źródeł informacji w procesie diagnozowania ASD, a także sugeruje potrzebę specjalistycznego szkolenia klinicystów w zakresie diagnostyki autyzmu i innych współistniejących schorzeń u dzieci w wieku 8–10 lat. Te wstępne wyniki są obiecujące, lecz wymagają dalszego empirycznego potwierdzenia, szczególnie ze względu na częste obecnie wykorzystywanie ADOS-2 w praktyce klinicznej i badaniach.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Psychologica; 2020, 13; 17-26
    2084-5596
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Psychologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena odległych efektów prowadzonych działań psychoedukacyjnych w grupie dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    Attention-deficit/hyperactivity disorder in children – the role of psychoeducation in longitudinal study
    Autorzy:
    Kądziela-Olech, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943314.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ADHD/HKD
    adolescents
    attention-deficit/hyperactivity disorder
    children
    parents
    psychoeducation
    adhd/hkd
    dzieci
    młodzież
    psychoedukacja
    rodzice
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    Opis:
    Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a neurobehavioral disorder characterized by excessive restlessness, inattention, distraction and impulsivity. Currently, there are two terms for his disorder: attention-deficit/hyperactivity disorder – ADHD (DSM-IV) and hyperkinetic disorder – HKD (ICD-10). ADHD in childhood can persist into adolescent and adulthood with long-term negative outcomes. The aim of treatment for ADHD is to decreasesymptoms, enhance functionality, and improve well-being for the child and his or her close contacts and to prevent other psychopathology. Psychoeducation is a paradigm, which includes information about the illness and its treatment. Educating parents to apply consistent behaviour modification techniques at home can help improve to children with ADHD. This study was aimed at assessment remote consequences of psychoeducation in ten years observation of children with ADHD. The treatment was conducted during periodical visit (at 4-weeks intervals) with application of psychoeducation for parents and elements of behavioural therapy. The effects of the psychoeducation were evaluated after 12 months and ten years of its duration. The results were statistically analysed. Research finds that psychoeducational interventions are effective in preventing relapse and improving social functioning. The relevance of psychoeducation has long been recognized as an important part of effective treatment for ADHD. The parental psychopathology entail restrictions of effective therapy.
    Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) jest neurobehawioralnym zaburzeniem charakteryzującym się nadmierną aktywnością ruchową, rozpraszalnością, impulsywnością. Obecnie używane są dwa terminy określające powyższy zespół objawów: nadpobudliwość psychoruchowa (nadruchliwość) z deficytem uwagi – ADHD (wg DSM-IV) i zaburzenia hiperkinetyczne – HKD (wg ICD-10). Współczesne badania wskazują, że etiopatogeneza zespołu jest złożona, związana z uwarunkowaniami genetycznymi i wpływami środowiska. Wśród czynników środowiskowych niezwykle istotne jest środowisko rodzinne oraz rodzaj opieki uwarunkowany socjokulturowo. Charakterystyczne objawy pojawiają się we wczesnym dzieciństwie i mogą utrzymywać się do okresu adolescencji i wieku dorosłego, prowadząc do negatywnych następstw. Celem terapii ADHD jest zmniejszenie nasilenia objawów, poprawa funkcjonowania, kontaktu z otoczeniem oraz zapobieganie dalszej psychopatologii. Filozofia psychoedukacji zakłada, że wiedza, rozumienie zachowań oraz odpowiednie strategie postępowania są skuteczne w terapii zaburzeń psychicznych. Edukacja rodziców, modyfikowanie sposobu postępowania w oparciu o stałość i konsekwencję może poprawić funkcjonowanie dzieci z ADHD. Celem prowadzonych badań była ocena odległych efektów prowadzonej psychoedukacji podczas 10-letniej obserwacji dzieci z ADHD. Psychoedukacja z elementami technik behawioralnych była prowadzona podczas okresowych wizyt w odstępach 4-tygodniowych. Efekty postępowania terapeutycznego oceniano po 12 miesiącach jego trwania, a następnie po 10 latach. Wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej. Z badań wynika, że psychoedukacja stanowi istotny element terapii ADHD – może mieć wpływ na zmniejszenie nasilenia zaburzeń oraz poprawę funkcjonowania społecznego. Psychopatologia rodziców istotnie ogranicza efekty terapii.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 149-156
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnoza zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u dzieci w wieku przedszkolnym
    The diagnosis of attention-deficit/hyperactivity disorder in preschool children
    Autorzy:
    Orylska, Anna
    Jagielska, Gabriela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944905.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ADHD
    attention-deficit/hyperactivity disorder
    diagnosis
    neuropsychological profile
    preschool children
    adhd
    diagnostyka
    dzieci w wieku przedszkolnym
    profil neuropsychologiczny
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    Opis:
    The research shows that approximately 4.9% of preschool-aged children meet the criteria for ADHD. However, the diagnosis at this age is quite difficult because ADHD criteria describe symptoms of school-aged children. The diagnosis of ADHD in preschool is rarely investigated or described. However, an early diagnosis of ADHD and therapy can prevent short- and long-term consequences. The diagnostic difficulties at the preschool age are connected with the child’s dynamic development, acquired social, behavioural and cognitive capabilities. ADHD can be diagnosed in preschoolaged children on the basis of the child’s development and family interview, clinical interview including ADHD symptoms described on ICD-10 and DSM-IV-TR. An indispensable diagnostic step in ADHD is the differential diagnosis. The article emphasizes the importance of the tools which should be used during the diagnostic process. The Conners Early Childhood aids in the early identification of behavioural, social, and emotional problems for preschool children aged from 2 to 6. The CEC also assists in measuring whether or not the child is appropriately meeting major developmental milestones (Adaptive Skills, Communication, Motor Skills, Play, and Pre-Academic/Cognitive). The Behaviour Rating Inventory of Executive Function – Preschool (BRIEF-P) is the tool for screening, assessing, and monitoring of a young child’s executive functioning and development (age from 2 to 5). The article tries to explain the difficulty of the diagnostic process in ADHD children at such a young age. Additionally, it presents some tools with which to diagnose and prescribe children at the preschool age.
    Choć rozpowszechnienie ADHD w populacji dzieci w wieku przedszkolnym wynosi około 4,9%, proces diagnostyczny w tym wieku jest trudny, gdyż kryteria diagnostyczne odzwierciedlają raczej obraz kliniczny zaburzenia w wieku szkolnym. Wciąż relatywnie mało prac poświęca się temu tematowi, mimo że wczesne rozpoznanie ADHD i interwencje terapeutyczne mogą zapobiec krótko- i długoterminowym następstwom tego zaburzenia. Trudności diagnostyczne w wieku przedszkolnym są związane z dynamicznym rozwojem dziecka, jego nabywanymi umiejętnościami społecznymi, behawioralnymi oraz poznawczymi. ADHD może być rozpoznane u dzieci w wieku przedszkolnym na podstawie szczegółowego wywiadu rozwojowego, rodzinnego, wywiadu klinicznego w kierunku objawów ADHD oraz wywiadu opartego na kryteriach diagnostycznych wg ICD-10 i DSM-IV-TR, dostosowanego do okresu rozwojowego. Niezbędnym krokiem diagnostycznym ADHD jest przeprowadzenie diagnozy różnicowej. W artykule podkreślono wagę narzędzi uzupełniających, m.in. kwestionariusza Conners Early Chilchood (CEC), przeznaczonego do wczesnej identyfikacji problemów w sferze behawioralnej, społecznej i emocjonalnej u dzieci w wieku od 2 do 6 lat. Miary CEC dotyczą 2 obszarów – zachowania oraz aspektów rozwojowych. Innym narzędziem jest Behavior Rating Inventory of Executive Function – Preschool (BRIEF-P), przeznaczony do oceny funkcji wykonawczych u dzieci w wieku od 2 do 5 lat. Artykuł jest próbą wyjaśnienia trudności napotykanych w diagnozowaniu ADHD u dzieci w wieku przedszkolnym oraz zwraca uwagę na złożoność procesu diagnostycznego z użyciem wybranych kwestionariuszy przeznaczonych do oceny małych dzieci.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 2; 115-119
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The model of combination between medical and educational intervention for children with developmental disorders in Vietnam – Through case studies
    Model łączący interwencje medyczne i edukacyjne w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju w Wietnamie – studia przypadków
    Autorzy:
    Thu, Trang Dinh Nguyen
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/903575.pdf
    Data publikacji:
    2018-11-08
    Wydawca:
    Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
    Tematy:
    dzieci ze specjalnymi potrzebami
    dzieci z opóźnionym rozwojem
    dzieci ze spektrum autyzmu
    dzieci z ADHD
    interwencja edukacyjna
    terapia medyczna
    children with special needs
    children with developmental delay
    children
    with autism spectrum disorder
    educational intervention
    medical therapy
    children with attention deficit hyperactivity disorder (adhd)
    Opis:
    Kształcenie specjalne musi charakteryzować się interdyscyplinarnością, by zapewnić wszechstronną edukację dzieciom ze specjalnymi potrzebami, a zwłaszcza tym z zaburzeniami rozwoju. W przypadku dzieci z zaburzeniami rozwoju, takimi jak spektrum autyzmu, ADHD, trudności w uczeniu się, regularne interwencje edukacyjne są bardzo istotne, gdyż zapewniają im niezbędną wiedzę i umożliwiają ćwiczenie potrzebnych umiejętności, zanim wykorzystają je w procesie integracji społecznej. Artykuł przybliża modele interwencyjne stosowane w placówce edukacyjnej w połączeniu z terapią medyczną, a także omawia efekty takiego połączenia na przykładzie dwóch studiów przypadków dzieci z zaburzeniami rozwoju. Celem artykułu jest przedstawienie konkretnych dowodów oraz wyników studiów przypadków i tym samym przyczynienie się do stworzenia wyraźniejszego obrazu modelu łączącego aspekty zdrowotne i edukacyjne, stosowanego w Wietnamie w działaniach interwencyjnych skierowanych do dzieci ze specjalnymi potrzebami, a zwłaszcza tych z zaburzeniami rozwoju.
    Special education must be interdisciplinary in order to ensure the comprehensive quality of education for children with special needs in general and children with developmental disorders in particular. For children with developmental disorders such as autism spectrum disorder, attention deficit hyperactivity disorder, learning disabilities, etc., regular education interventions are important as they provide children with essential knowledge and help them practice necessary skills before utilizing these skills in their social integration process. This article introduces intervention models used in an educational institution in combination with medical therapy and the effects of this combination in two case studies of children with developmental disorders. Through concrete evidence and results of clear case studies, the article desires to contribute to a clearer illustration of the combined model of health and education used in interventions for children with special needs in general and especially for children with developmental disorders in Vietnam.
    Źródło:
    Szkoła Specjalna; 2018, LXXIX(4); 272-280
    0137-818X
    Pojawia się w:
    Szkoła Specjalna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies