- Tytuł:
- Zaburzenia głosu uwarunkowane psychogennie
- Autorzy:
-
Kosztyła-Hojna, Bożena
Moskal, Diana
Łobaczuk-Sitnik, Anna
Kraszewska, Anna
Zdrojkowski, Maciej
Biszewska, Jolanta
Skorupa, Małgorzata - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1398303.pdf
- Data publikacji:
- 2018
- Wydawca:
- Index Copernicus International
- Tematy:
-
dysfonia czynnościowa
dysfonia psychogenna
wizualizacja krtani
badanie akustyczne głosu - Opis:
- Wstęp: Głos wyraża psychikę i osobowość człowieka. Zaburzenia jakości głosu o charakterze psychogennym określa się mianem Phononeurosis (fononeurozy). Częstą przyczyną zaburzeń głosu jest nerwica, depresja lub konflikty rodzinne, zawodowe i społeczne. Najczęstszą postacią kliniczną jest dysfonia czynnościowa o charakterze hiperfunkcjonalnym, rzadziej hipofunkcjonalnym. Cel pracy: Celem pracy jest analiza jakości głosu i mowy oraz diagnostyka postaci klinicznej dysfonii psychogennej. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 50 pacjentów z zaburzeniami głosu i mowy (grupa badana) leczonych w roku 2017 oraz grupę 30 osób z głosem fizjologicznym (grupa kontrolna). W diagnozowanej grupie 60% pacjentów było leczonych z powodu nerwicy, 12% z powodu depresji, pozostali zgłaszali istnienie sytuacji konfliktowych w otoczeniu. W diagnostyce postaci klinicznej dysfonii psychogennej zastosowano percepcyjną skalę oceny jakości głosu – GRBAS, oceniono maksymalny czas fonacji (MPT), tor oddechowy, dokonano wizualizacji krtani techniką HSDI. Przeprowadzono parametryczną ocenę akustyczną głosu. Wyniki: Najczęstszą postacią kliniczną dysfonii psychogennej była dysfonia hiperfunkcjonalna, rzadziej hipofunkcjonalna i głos przedsionkowy rzekomy. Dysfonia występowała najczęściej u kobiet w okresie największej aktywności zawodowej. W diagnostyce postaci klinicznej szczególnie przydatna była technika szybkiego filmu w sekwencji cyfrowej (HSDI) pozwalająca na wizualizację rzeczywistych drgań fałdów głosowych i obiektywne różnicowanie postaci hiperfunkcjonalnej i hipofunkcjonalnej. Analiza akustyczna głosu potwierdziła obiektywnie obecność składowych nieharmonicznych – szumów generowanych w regionie głośni w dysfonii hipofunkcjonalnej. Zaburzenie sposobu i toru oddechowego powodowały nieprawidłowości koordynacji oddechowo-fonacyjno-artykulacyjnej.
- Źródło:
-
Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 4; 26-34
0030-6657
2300-8423 - Pojawia się w:
- Polish Journal of Otolaryngology
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł