Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dyrektor muzeum" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    POŻEGNANIE MARIANA SOŁTYSIAKA
    IN MEMORY OF MARIAN SOŁTYSIAK
    Autorzy:
    Leonard, Sobieraj,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432762.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Marian Sołtysiak
    dyrektor muzeum
    Płock
    zbiory secesji
    museum director
    collection of Art Nouveau
    Opis:
    Marian Sołtysiak, PhD, director of the Mazovian Museum in Płock (MMP) from 1961 to 1977, passed away on 20 November 2016. During his office, the museum was transformed into a supraregional institution, extended its collections, expanded its scientific and popularising activity, established contacts with academic and artistic circles, and acquired a new building in the Castle of the Mazovian Dukes. The most significant decision which set the institution’s further course was to start collecting Art Nouveau works, which now form the largest collection of Art Nouveau in Poland and is a showpiece of the museum. They also contributed to the network of museums in the Mazovian region, which led to the development of cultural life in our region. Marian Sołtysiak wrote publications devoted to our museum, one based on his PhD thesis The Mazovian Museum in Płock. Its history and social functions, as well as a memoir The Secesja with petrochemistry in the background. Once he left the MMP, he held important positions in various institutions in Warsaw; for example he was the organiser and first director of the Board of Historical Garden and Palace Conservation of the National Museum, Deputy Director of the Royal Castle in Warsaw, Director of the National Museum, Curator of the Arx Regia Publishing House of the Royal Castle in Warsaw, and Managing Director of the Patrimonum Foreign Enterprise. Sołtysiak was also an academic lecturer at the Pawel Wlodkowic University College in Płock and at the Pultusk Academy of Humanities, and a member of numerous Polish and international associations, museum boards, and scientific societies devoted to culture, protection of monuments and museology. For his indefatigable work for the protection of cultural heritage, he was given the award “For the guardianship of monuments” and the Annual Award from the Minister of Culture and National Heritage.
    20 listopada 2016 r. zmarł dr Marian Sołtysiak, w latach 1961–1977 Dyrektor Muzeum Mazowieckiego w Płocku (MMP). W tym czasie muzeum przekształciło się w placówkę o charakterze ponadregionalnym, powiększyło zbiory, rozwinęło działalność naukową i popularyzatorską, nawiązało szersze kontakty ze środowiskiem akademickim i artystycznym oraz zyskało nową siedzibę w Zamku Książąt Mazowieckich. Najważniejszą decyzją, wyznaczającą dalszy kierunek rozwoju było rozpoczęcie gromadzenia zbiorów sztuki secesyjnej, które stanowią największą kolekcję Art Nouveau w kraju, a zarazem są znakiem rozpoznawczym MMP. Wśród dokonań jest też współtworzenie sieci muzealnej na Mazowszu, co przyczyniło się do rozwoju życia kulturalnego w naszym regionie.Marian Sołtysiak był autorem publikacji poświęconych naszej placówce: powstałej na bazie jego pracy doktorskiej Muzeum Mazowieckie w Płocku. Historia i funkcje społeczne oraz wspomnieniowej książki Secesja z petrochemią w tle. Po odejściu z MMP zajmował ważne stanowiska w wielu instytucjach w Warszawie, był: organizatorem i pierwszym dyrektorem Zarządu Ochrony i Konserwacji Zespołów Pałacowo-Parkowych Muzeum Narodowego, zastępcą dyrektora Zamku Królewskiego, dyrektorem Muzeum Narodowego, kuratorem Ośrodka Wydawniczego Arx Regia Zamku Królewskiego, dyrektorem zarządzającym Przedsiębiorstwa Zagranicznego Partimonium. Dr M. Sołtysiak pełnił ponadto funkcję nauczyciela akademickiego w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku i Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, był członkiem wielu polskich i międzynarodowych stowarzyszeń, rad muzealnych, towarzystw naukowych związanych z kulturą, ochroną zabytków i muzealnictwem. Za niestrudzoną pracę na rzecz ochrony dóbr kultury został wyróżniony odznaką Za Opiekę nad Zabytkami oraz Doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 134-137
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mieczysław Kurzątkowski (1932-2000)
    Autorzy:
    Serafinowicz, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/537322.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    Mieczysław Kurzątkowski
    dyrektor Muzeum Wsi Lubelskiej
    konserwator zabytków Lubelszczyzny
    Polski Słownik Biograficzny Konserwatorów Zabytków
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 2001, 1; 116-118
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Urząd dyrektora muzeum diecezjalnego w aspekcie kanonicznym
    The diocesan museum director’s office in the canonic view
    Autorzy:
    Adamczyk, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1019670.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    dyrektor muzeum diecezjalnego
    muzeum diecezjalne
    diecezja
    biskup
    statut
    formacja
    director of the diocesan museum
    diocesan museum
    diocese, bishop
    statute
    formation
    Opis:
    The following article is devoted to the office of the diocesan museum director in the canonic view. In the first part, the necessity of the diocesan museum director’s job is presented. The second part depicts the qualifications and the formation of the diocesan museum director. The final part is devoted to the duties of the diocesan museum’s leader.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2017, 107; 5-22
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    JERZY JASIUK 1932–2016
    Autorzy:
    Piotr, Mady,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432758.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Jerzy Jasiuk (1932–2016)
    Muzeum Techniki w Warszawie
    Dyrektor Muzeum Techniki
    stowarzyszenia naukowo-techniczne
    Museum of Technology in Warsaw
    Director of Museum of Technology
    scientific and technical associations
    Opis:
    Jerzy Jasiuk graduated from the Warsaw University of Technology. He was professionally connected with the Museum of Technology in Warsaw from 1956. From 1972 to 2013 he held the post of its director. His whole life was devoted to technical museology; he engaged in the popularisation of knowledge and the collective care of relics. He sat on the scientific boards of numerous museums and held social functions in many associations connected with the protection of monuments. He was also an active and valued activist in scientific and technical associations. He was always involved in the difficult dialogue about technical museology. He dreamt about founding a National Museum of Technology in Poland.
    Jerzy Jasiuk, absolwent Politechniki Warszawskiej, od 1956 r. związany zawodowo z warszawskim Muzeum Techniki NOT, w latach 1972–2013 pełnił funkcję dyrektora tego muzeum Całe swoje życie związał z muzealnictwem technicznym równolegle angażując się w popularyzację wiedzy i społeczną opiekę nad zabytkami. Był członkiem rad naukowych wielu muzeów, pełnił funkcje społeczne w wielu stowarzyszeniach związanych z ochroną zabytków, był też aktywnym i cenionym działaczem stowarzyszeń naukowo-technicznych. Zawsze angażował się w trudny dialog dotyczący muzealnictwa technicznego. Marzył o powołaniu w Polsce Narodowego Muzeum Techniki.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 99-101
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    WŁODZIMIERZ PIWKOWSKI (1932–2016)
    Autorzy:
    Anna, Czerwińska-Walczak,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432780.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Włodzimierz Piwkowski (1932–2016)
    kurator
    dyrektor
    Muzeum w Nieborowie i Arkadii
    Muzeum Narodowe w Warszawie
    Łazienki Królewskie
    Radziwiłłowie
    Opis:
    Włodzimierz Piwkowski, a great friend of the Museum in Nieborów and Arkadia and an outstanding historian of art passed away on 18 July 2016. He was connected with the National Museum in Warsaw to which he devoted 40 years of his professional and scientific activity, among others by cooperating on the rebuilding and conservation of its branches: the Royal Łazienki, the Królikarnia and the Museum in Nieborów and Arkadia. As a long-term and meritorious curator and director of the Museum in Nieborów and Arkadia, which he ran in 1970– 1994, he contributed greatly to its flourishing by giving his heart and devoting his most significant publications. His initiatives and activity contributed to the palace and garden complex in Nieborów and Arkadia becoming the institution whose functions and role exceed standards of residential museums’ activity. He was a life supporter of the Museum in Nieborów. Even no longer being formally obliged, he cooperated on numerous projects until their execution: e.g. he was present at the ceremony of unveiling of the reconstructed Sepulchre on the Poplar Island in Arkadia on the occasion of the Museum’s 70th anniversary. His scientific achievements were impressive. It is thanks to them that the residence in Nieborów is currently one of the best preserved and studied ones in Poland. His most important publications include monumental monographs of Nieborów Nieborów. Mazowiecka rezydencja Radziwiłłów (2005) and Arkadia Arkadia Heleny Radziwiłłowej. Studium historyczne (1998). Włodzimierz Piwkowski was a noble, hard-working and commonly admired and respected person. He did not fear novelties or changes. He observed the changing world with trust and confidence. This legendary curator of Nieborów will stay in our hearts forever.
    18 lipca 2016 r. zmarł w Warszawie Włodzimierz Piwkowski, wielki przyjaciel Nieborowa i Arkadii, znakomity historyk sztuki związany z Muzeum Narodowym w Warszawie, któremu poświęcił 40 lat swojej działalności zawodowej i naukowej, współpracując przy odbudowie i konserwacji jego oddziałów: Łazienek Królewskich, Królikarni oraz Nieborowa i Arkadii. Jako wieloletni, zasłużony kurator i dyrektor Muzeum w Nieborowie i Arkadii, kierując nim w latach 1970–1994, przyczynił się do rozkwitu muzeum. Na zawsze oddał mu serce i dedykował najważniejsze publikacje. Jego inicjatywy i aktywność sprawiły, że zespół pałacowo ogrodowy w Nieborowie i Arkadii stał się instytucją, której funkcje i rola wykraczały poza standardy definiujące działalność muzeów rezydencjonalnych. Do końca życia był oddany sprawom Nieborowa. Wielu zapoczątkowanym projektom – nie będąc już nawet zobowiązanym formalnie – towarzyszył do momentu realizacji, czego przykładem jest jego zeszłoroczna obecność przy odsłonięciu, z okazji obchodów 70-lecia muzeum, odbudowanego Grobowca na Wyspie Topolowej w Arkadii. Pozostawił imponujący dorobek naukowy, dzięki któremu Nieborów jest obecnie jedną z najlepiej zachowanych i opracowanych rezydencji w Polsce. Najważniejsze publikacje kuratora Piwkowskiego to monumentalne monografie Nieborowa Nieborów. Mazowiecka rezydencja Radziwiłłów (2005) i Arkadii Arkadia Heleny Radziwiłłowej. Studium historyczne (1998). Włodzimierz Piwkowski był człowiekiem szlachetnym i prawym, niezwykle pracowitym, powszechnie cenionym i szanowanym. Nie bał się nowości i zmian, z ufnością i nadzieją patrzył na zmieniający się świat. Legendarny kurator Nieborowa na zawsze pozostanie w naszych sercach.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2016, 57; 277-279
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    MARIUSZ HERMANSDORFER (1940–2018)
    Autorzy:
    Mirosław, Ratajczak,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433292.pdf
    Data publikacji:
    2018-10-07
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Mariusz Hermansdorfer (1940–2018)
    Muzeum Śląskie we Wrocławiu
    Muzeum Narodowe we Wrocławiu
    miesięcznik „Odra”
    dyrektor
    krytyk sztuki
    kurator wystaw
    sztuka współczesna
    Opis:
    18 sierpnia br. zmarł we Wrocławiu Mariusz Hermansdorfer (1940–2018), dyrektor wrocławskiego Muzeum Narodowego w latach 1983–2013, kustosz działu sztuki współczesnej tegoż muzeum od 1972 r., krytyk, kurator wystaw, jedna z najważniejszych postaci dla polskiej kultury w minionym półwieczu. Urodził się we Lwowie, studiował historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. Będąc jeszcze na studiach rozpoczął pracę w Muzeum Śląskim (od 1970 r. – Narodowym). W 1967 r. przeszedł do organizującego się wówczas Muzeum Sztuki Aktualnej – oddziału Muzeum Miasta Wrocław. Współpracował tam z Jerzym Ludwińskim, także przy pamiętnym Sympozjum Plastycznym Wrocław’70 oraz z prowadzoną przez Ludwińskiego Galerią pod Moną Lisą. W roku 1972 powrócił do Muzeum Narodowego i został kustoszem działu sztuki współczesnej, kierując nim aż do przejścia na emeryturę w 2013 roku. Stworzył tam niemal od podstaw jedną z najwybitniejszych kolekcji polskiej sztuki współczesnej w kraju, dysponującą bogatymi zespołami prac takich artystów, jak m.in. Magdalena Abakanowicz, Tadeusz Brzozowski, Edward Dwurnik, Józef Gielniak, Władysław Hasior, Józef Hałas, Maria Jarema, Jerzy Kalina, Tadeusz Kantor, Jan Lebenstein, Natalia LL, Jerzy Nowosielski, Jerzy Rosołowicz, Jonasz Stern, Jan Tarasin i wielu innych. Silną dominantą tej kolekcji byli twórcy spod znaku metafory i ekspresji. Od połowy lat 70. był kuratorem działów polskich na międzynarodowych pokazach sztuki – w Cagnes-sur-Mer, São Paulo i New Delhi. Organizował wystawy prac z muzealnej kolekcji w Niemczech, Wielkiej Brytanii, w Stanach Zjednoczonych i Holandii. Jako krytyk publikował głównie na łamach miesięcznika „Odra”, był także od 1990 r. członkiem jego Rady Redakcyjnej. Teksty Mariusza Hermansdorfera znajdują się także w katalogach i wydawnictwach naukowych Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2018, 59; 219-222
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z dziejów ochrony dóbr kultury w Szwecji
    FROM THE HISTORY OF PRESERVATION OF CULTURAL MONUMENTS IN SWEDEN
    Autorzy:
    Brzostowski, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/539473.pdf
    Data publikacji:
    1972
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    ochrona zabytków w Szwecji
    Nationalmuseum w Sztokholmie
    Naczelny Zarząd Ochrony Zabytków Narodowych
    Muzeum Starożytności Narodowych
    Dział Zabytków Historycznych
    „Jeneralny Dyrektor Starożytności Narodowych” w Szwecji
    Manifest Królewski z 1666 r.
    Opis:
    In this paper the author presents in chronological order the problem of preservation of cultural monuments in Sweden, which he had studied during his last stay in that country. Included into the adjoining annex is the Manifesto of King Charles issued in Stockholm in 1666, which was the starting point for the legal aspect of preservation of historical relics. Further on the paper submits the detailed organisational scheme of Swedish governmental authorities responsible for preservation of cultural monuments: The High Board for Preservation of National Monuments and The Royal Academy of Literature, History and Antiquity, which are statutorily connected. In its wide meaning preservation of cultural monuments in Sweden is based upon legal acts and developed state machine. The final reorganisation in this field was regulated by the legal act issued in 1942, which automatically repealed a number of old laws; the act aimed at establishing the uniform legal background for preservation of national monuments, meeting the requirements of the present day. The project of a new legal act on the preservation problems has been given a lot of attention in Stockholm recently. And this is going to be linked with the reorganisation of the existing system of management. The Swedes try to create such legal and organisational forms that would not interfere with the demands of future. The number of legal acts presented in this paper, which have been issued for last ages running, speaks well for the Swedish national traditions in care for relics of the past.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1972, 2; 101-107
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Professor Janusz Durko (1915–2017)
    Profesor Janusz Durko (1915–2017)
    Autorzy:
    Sołtan, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433024.pdf
    Data publikacji:
    2018-05-21
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Professor Janusz Durko (1915–2017)
    historian
    museologist
    the Historical Museum of Warsaw
    director
    editor
    author of publications
    profesor Janusz Durko (1915–2017)
    historyk
    muzeolog
    Muzeum Historyczne m.st. Warszawy
    dyrektor
    redaktor
    autor publikacji
    Opis:
    Janusz Durko, Prof. Dr with habilitation, was a historian, an archivist, and a distinguished museologist. Born in Warsaw, he graduated from Warsaw University, history faculty (1938); then spent a whole WWII here. After the liberation from German occupation, he worked in the Capital City Reconstruction Office (Biuro Odbudowy Stolicy), then in the Institute of National Remembrance (Instytut Pamięci Narodowej) founded to conduct research on contemporary history. His doctorate degree he obtained in 1948, habilitation in 1955, professorship in 1964. In 1951, he was appointed to the post of a director of the Main Historical Museum, which two years later was changed into the Historical Museum of Warsaw. The permanent exhibition he opened in 1955 was the first, exhaustive and complete, attempt to give the synthetic presentation of Warsaw past; the museum itself – as an institution of the greatest importance in the field of historical museums in Poland at the time – was inspiring a development of historical exhibitions also in museums of other countries. This helped Janusz Durko to establish his highly regarded professional position: he had been invited to be a member of many committees, councils (including museum ones) and associations, as well as editorial boards of magazines, inter alia, “Museology”. In the years 1951–2003, when Janusz Durko was the head of the Historical Museum of Warsaw, it was one of the main institutions for research on Warsaw history, the venue of numerous conferences, sessions and temporary exhibitions. It was maintaining good relations with many other countries, creating intensely its own collection, and offering an attractive educational programme. The number of its branches was steadily growing. Among Professor’s publications (ca. 140) of various kind there is one of an undoubtedly monumental character: eight volumes of the Bibliografia Warszawy (1958–2006) edited by him, where he registered everything, or nearly everything, that was being published on Warsaw in the years 1795–1970. In recognition of Professor’s achievements he had been awarded a number of times with, inter alia: the Minister of Culture and Arts Award of 1st degree for protection of cultural heritage, the Award of Capital City of Warsaw (twice), title of “Homo Varsoviensis”, the Order of Polonia Restituta First Class – the Grand Cross with Star, the Gold Medal for Merit to Culture “Gloria Artis”. After getting retired in 2003, Professor Durko still maintained close relation with museum by being a member of the Museum Council (2004–2008). In 2015, the institution he had been running for 52 years had an honour of hosting him for the last time during the celebration of his 100th birthday. He died a year after and was buried in the Powązki Military Cemetery.
    Prof. dr hab. Janusz Durko był historykiem, archiwistą, wybitnym muzealnikiem. Urodzony w Warszawie, tu ukończył studia historyczne na UW (1938), przeżył okupację niemiecką i całą wojnę. Po wyzwoleniu pracował początkowo w Biurze Odbudowy Stolicy, potem w Instytucie Pamięci Narodowej prowadzącym badania nad historią najnowszą. Stopień doktora uzyskał w 1948 r., habilitację w 1955 r, a w roku 1964 otrzymał profesurę. W 1951 r. został powołany na stanowisko dyrektora Centralnego Muzeum Historycznego, przekształconego 2 lata później w Muzeum Historyczne m.st. Warszawy. Otwarta przez niego w 1955 r. ekspozycja stała była pierwszą bardzo obszerną i kompletną próbą syntetycznego przedstawienia przeszłości Warszawy – warszawskie muzeum, jako placówka na polu muzealnictwa historycznego w Polsce w tamtych czasach najważniejsza, wywarło wpływ na kształtowanie się wystawiennictwa historycznego także w innych krajach. Przyczyniło się to do umocnienia pozycji zawodowej Janusza Durko – zapraszano go do wielu komitetów, rad (w tym muzealnych) i stowarzyszeń, był też członkiem wielu komitetów redakcyjnych, m.in. „Muzealnictwa”. W latach 1951–2003, gdy prof. J. Durko stał na czele Muzeum Historycznego m.st. Warszawy, było ono jednym z głównych ośrodków badań nad historią Warszawy, miejscem wielu konferencji, sesji i wystaw czasowych, utrzymywało liczne kontakty międzynarodowe, intensywnie budowało zbiory własne, przyciągało również bogatą ofertą edukacyjną. Stale rosła liczba jego oddziałów. W dorobku profesora liczącym ok. 140 różnego rodzaju publikacji, dziełem największym jest bez wątpienia, wydawana pod jego redakcją naukową, ośmiotomowa Bibliografia Warszawy (1958–2006), rejestrująca wszystko lub prawie wszystko co opublikowano na temat miasta w latach 1795–1970. Wyrazem uznania dla dokonań Profesora były liczne przyznane mu odznaczenia, m.in.: nagroda I stopnia Ministra Kultury i Sztuki za ochronę dziedzictwa kulturowego, dwukrotnie nagroda m.st. Warszawy, tytuł Homo Varsoviensis, Krzyż Wielki z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Po przejściu w 2003 r. na emeryturę profesor utrzymywał nadal bliskie kontakty z muzeum, pełniąc funkcję członka jego Rady Muzealnej (2004–2008). Po raz ostatni progi instytucji, której dyrektorem był przez 52 lata, przekroczył w 2015 r., by wziąć udział w uroczystości zorganizowanej dla uczczenia 100. rocznicy jego urodzin. Kilkanaście miesięcy później zmarł i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2018, 59; 63-67
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies