Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "dynasties" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Element władzy centralnej w strukturze społeczności muzułmańskiej
The Element of Central Authority in the Muslim Society Structure
Autorzy:
Markowski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480670.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Władza
historia
Mahomet
kalifowie
dynastie
Authority
history
Muhammad
caliphs
dynasties
Opis:
Artykuł wprowadza czytelnika w tematykę władzy centralnej w społeczności muzułmańskiej przez pryzmat nauczania Koranu, ale przede wszystkim w ujęciu historycznym – jest poniekąd historią działalności Mahometa i jego następców w telegraficznym skrócie, od pierwszych objawień w roku 610 do początków XX wieku. Władzę, jako istotny element struktury każdej społeczności ludzkiej, w tym także religijnej, sprawują jej członkowie; koordynując prawa poszczególnych osób, władza umożliwia realizację wspólnego dobra, jednoczącego wszystkich we wspólnym celu. Koran zawiera nie tylko prawdy metafizyczne i religijne, lecz również zasady odnoszące się do organizacji politycznej i społecznej wspólnoty muzułmańskiej (ummy), które sprowadzają się do nakazu, aby wierni byli posłuszni Bogu i jego posłańcowi oraz tym wszystkim, którzy posiadają moc rozkazywania. Na czele wspólnoty wierzących stoi Allah, źródło i dawca wszelkiego prawa i wszelkiej władzy. Jednak Bóg w trosce o wspólnotę wyznaczył proroka Mahometa na ziemskiego głosiciela, stróża i wykonawcę prawa bożego. Okres życia i działalności Mahometa oraz kalifów – kontynuatorów jego dzieła stworzył pewne reguły władzy właściwej dla społeczności muzułmańskiej, wzór dla późniejszych generacji, aczkolwiek rywalizacja kalifów na przestrzeni dziejów islamu była bardzo intensywna, a rozgrywki personalne i polityczne doprowadziły w końcu do powstania dwóch głównych nurtów w islamie: sunnizmu i szyizmu.
The present article acquaints the readers with the topic of central authority in a Muslim society in terms of Qur’an teachings, but most of all in terms of historical events – it is actually a history of Muhammad’s teachings and his successors in a nutshell, from his first revelations in 610 till the beginnings of 20th century. The authority, as a significant element of each social structure, including the religious one, is wielded by this society’s members; while co-ordinating the rights of individual people the authority enables the realisation of a common good that unifies everyone in a common aim. Qur’an contains not only metaphysical and religious truths – it also comprises principles on political and social organisation of Muslim society (umma), which may all be expressed in one order that the confessors should obey God and his heralds as well all those who are empowered with ordering. Allah, the origin and the donor of all laws and power, is the leader of the confessors’ community. However, God, careful about his community assigned Muhammad with the position of an earthly preacher, guardian and executor of God’s law. The life and teachings of Muhammad and the caliphs – his successors created certain rules of the actual authority for the Muslim society, a pattern for subsequent generations, although the caliphs competed with one another very intensely and their personal and political rivalry led towards the division into Islam’s main two trends: the Sunnism and Shi’ism.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, Wydanie specjalne 2013; 13-36
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dotawo’s later dynasties: a speculative history
Autorzy:
Ruffini, Giovanni R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/1052782.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
medieval Nubia
Dotawo
Nubian kings
Nubian dynasties
Makouria
Alwa
Opis:
This article proposes speculative reconstructions of the genealogies of the royal families of the medieval Nubian kingdom of Dotawo. It synthesizes the literary, documentary and epigraphic evidence for Nubian kings and their families in the 1100s–1300s. The result is a series of family trees intended to produce a testable model. That model proposes that despite the apparent conflict between various contenders for the throne dynastic succession was the standard operating principle in Dotawo throughout the late medieval period; that peaceful stability was normative; and that a single family dynasty may have ruled Dotawo through the entire span of these several centuries.
Źródło:
Aegyptus et Nubia Christiana. The Włodzimierz Godlewski jubilee volume on the occasion of his 70th birthday; 539-552
9788323547266
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Role of Biography in Maria Bogucka’s Academic Oeuvre
Autorzy:
Kościelak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28703310.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
gender studies
culture and economy of the 16th century
dynasties
urban elites
Opis:
Biography was a prominent component of Maria Bogucka’s research output, encompassing reviews, encyclopaedic entries and extended articles. She would also publish four biographical monographs. Bogucka was very eager to include in her biographies, especially those relating to women rulers, colourful accounts, expressive assessments and controversial opinions. Her biographical writing was ‘journalistic’ in essence, and looked to make emotive links with the heroes and heroines of her studies. Sensitive to economic issues and changes which had taken place in the mentality of societies, Bogucka was also interested in writing biographical accounts of representatives of the bourgeois elites. Biography in Bogucka’s oeuvre allowed her to analyse historical figures’ lives insightfully, thus exploring outstanding individuals’ personal fates.
Źródło:
Acta Poloniae Historica; 2023, 127; 97-115
0001-6829
Pojawia się w:
Acta Poloniae Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosunki Piastów z Rurykowiczami w kompilacji historiograficznej. Współczesna „kolekcja historyczna”
Autorzy:
Jusupović, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2050968.pdf
Data publikacji:
2022-01-14
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Ruś
Piastowie
Rurykowicze
relacje międzydynastyczne
metodologia
Rus’
Piasts
Rurikovichs
relations between dynasties
methodology
Opis:
Niniejszy tekst jest rozważaniem nad sytuacją polskiej humanistyki oraz nad współczesnym warsztatem historyka w zakresie cyrylicznego źródłoznawstwa na przykładzie pracy Krzysztofa Benyskiewicza. Koncentruje się na coraz częstszym problemie funkcjonowania w środowisku naukowym warsztatu opartego na zestawianiu (kompilowaniu) i omawianiu tez różnych autorów z pominięciem solidnej pracy źródłoznawczej.
This text reflects the situation of the Polish humanities and the methodology of a contemporary historian in the field of Cyrillic source science on the example of Krzysztof Benyskiewicz’s book. It focuses on the increasingly frequent problem occurring in the circles of researchers who base their work mainly on juxtaposing (compiling) and analysing of theses of various authors, with the omission of solid source study.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2022, 128, 1; 991-1010
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wuj Wojtek u kuzyna Bolka? Wokół prozopografii Sławnikowiców, Piastów i Przemyślidów w X wieku (ofiarowane Profesorowi Józefowi Doboszowi z okazji 60. urodzin)
Autorzy:
Vaníček, Vratislav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1890991.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
święty Wojciech
Sławnikowice
dynastie X w.
legendy
Brunon z Kwerfurtu
: Saint Adalbert / Vojtěch
Slavník dynasty
10th century dynasties
legends
Bruno of Querfurt
Opis:
Vojtěch/Adalbertus, Bishop of Prague (between 983 and 23 April 997) came from the Slavník family and belonged to a ”network” of people related to the Saxon dynasty. He was also connected with the Přemyslids and through them, to the Piast dynasty. Consequently, he enjoyed enormous prestige when promoting ideals of the time (criticism of serfdom and clerical marriage).
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2019, 3 (22); 11-43
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Numismatic Evidence for the Dynastic Policy of Roman Emperors, 235–284
Numizmatyczne świadectwa polityki dynastycznej cesarzy rzymskich, 235–284
Autorzy:
Kluczek, Agata A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16040214.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
Tematy:
Roman numismatics
3rd-century crisis
3rd-century dynasties
dynastic ideology
policy of succession
numizmaty rzymskie
kryzys III w.
trzeciowieczne dynastie
ideologia dynastyczna
polityka sukcesyjna
Opis:
The paper examines how Roman emperors used coins and medallions during the 3rd-century crisis to promote the dynastic ideologies and succession policies of the ruling house. Roman numismatics expands our knowledge of the nuances of dynastic politics. The keystone was the emperor; it also concerned the figures of empresses, heirs and ancestors. The analysis of numismatic evidence shows the mechanisms of constructing an image of dynastic unity, harmony in the imperial family, and succession stability in the Roman Empire.
W artykule przeanalizowano w jaki sposób podczas kryzysu III w. cesarze rzymscy wykorzystywali monety i medaliony do promowania ideologii dynastycznej i sukcesji rodu rządzącego. Numizmatyka rzymska rozszerza naszą wiedzę o niuansach polityki dynastycznej. Jej zwornikiem był cesarz; a dotyczyło to również postaci cesarzowej, dziedziców i przodków. Analiza świadectw numizmatycznych ukazuje mechanizmy konstruowania wizerunku jedności dynastycznej, harmonii w rodzinie cesarskiej oraz stabilności sukcesji w imperium rzymskim.
Źródło:
Wiadomości Numizmatyczne; 2022, 66; 21-50
0043-5155
Pojawia się w:
Wiadomości Numizmatyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Політичні династії Лівану: «тонке налаштування»
The Lebanese Political Dynasties: “the fine-tuning”
Autorzy:
Зелінський, А.Л.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676743.pdf
Data publikacji:
2022-01-27
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
Ліванська республіка
кланова структура
політичні династії
заїми (зуама)
нова еліта
«мафіозна демократія»
Lebanese Republic
a clan structure
the political dynasties
zaims (zuama)
a new elite
“a mafia democracy”
Opis:
Невелика за розміром Ліванська республіка вирізняється конфесійною сегментованістю, клановою орієнтованістю й переважною спадковістю місцевої політичної еліти. Олігархічний характер політичного режиму країни кедрів обумовлено традиційною клановою структурою ліванського суспільства. Протягом століть провідну роль у Лівані відігравали територіально-конфесійні клани на чолі з шейхами–заїмами (зуама). Ця система перекочувала у сучасний ліванський політикум. До того ж, вона знаходить підтримку як серед старої, так і серед нової еліти. Тому, чітке уявлення про причетність керівників владних структур Ліванської республіки до тієї чи іншої політичної династії є необхідним для розуміння сучасного стану речей у країні, а також для прогнозування характеру її подальшого політичного розвитку. Найважливішим критерієм послідовності висвітлення діяльності політичних династій країни кедрів виступає ступінь впливу того чи іншого з нинішніх «Заїмів» на нинішні ліванські реалії. З огляду на це, мова піде про родинно-клановий контекст перших трьох осіб держави: Прем’єр-міністра, президента (спікера) національної асамблеї і президента Ліванської республіки, а також про низку неохоплених вище лідерів впливових чи бодай знакових політичних сил, представлених у парламенті, обраному у 2018 році (за винятком Х. Насралли і С. Джааджі). Зокрема, стаття містить аналіз можливостей створення політичних династій діючим прем’єр-міністром Н. Мікаті та спікером парламенту Н. Беррі, перспектив для подальшого існування нещодавно заснованих політичних династій Аунів і аль-Харірі, а також причин політичного виживання родин спадкових ліванських заїмів Джумблатів і Франж’є. Головний висновок публікації полягає у констатації перспективи тотального збереження принципу сімейності у ліванській політиці бодай на найближчі десятиліття.
A small in size, Lebanese Republic is known for it’s a confessional segmentation, a clan orientation and a predominant heredity of the local political elite. A oligarchic nature of a political regime of the country of cedars is due to a traditional clan structure of a lebanese society. For centuries, a leading role in Lebanon was played by the territorial-confessional clans, that wereheaded by the sheikhs–zaims (zuama). This system has migrated to a modern lebanese politics. At the same time, it has the support among both a old one and a new one elite. Therefore, a clear understanding of the involvement of the leaders of the power structures of the Lebanese Republic in a certain political dynasty is necessary for understanding a current state of affairs in the country, as well as to predict the nature of its further political development. So, the primary criterion, which was determines the sequence of the coverage of the activity of the political dynasties of the country of cedars is the degree of the influence on a today’s Lebanese realities of one or another of the current “zaims”. Based on this principle, we will talk about a a family-clan context of the first three persons of the state: the Prime Minister, the President (Speaker) of the National Assembly and the President of Lebanese Republic, as well as a few of the other leaders of the influential or at least the appreciable political forces, that are represented in parliament, which was elected in 2018 (except of H. Nasrallah and S. Geagea). In particular, the article contains an analysis of the possibilities of the creating the political dynasties by the current Prime Minister N. Mikati and Speaker of Parliament N. Berri, the prospects for a further existence of the newly founded political dynasties of the families of Aoun and al-Hariri, as well as the reasons for a political survival of the hereditary Lebanese zaim families Jumblatt and Frangieh. The main conclusion of this publication is the statement about a prospect of a total preservation of the principle of the nepotism in a lebanese politics for at least the coming decades.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2022, 17; 122-157
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The first fall of the Pharaonic state
Autorzy:
Myśliwiec, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/703634.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Pharaonic state
disintegration of the Egyptian state
Old Kingdom
pyramid
mastaba
dynasties of noblemen
Polish atcheologists in Saqqara
tombs of Merefnebef and Nyankh-Nefertem
Meresis-sons of Ny-ankh-Nefertem, graphic jokes of Egyptian sculptors
h
Opis:
Pharaonic Egypt blossomed during three periods called Old-, Middle- and New Kingdom. The first of these (ca. 2650-2150 B.C.) was the time when the greatest pyramids, tombs of subsequent pharaohs, were built. This was possible thanks to a perfect organization of the country’s hierarchic administration. With time, systematically growing dynasties of noblemen became so powerful that they could compete with subsequent Kings. This led to political and social conflicts that became particularly dramatic in the times of Old Kingdom’s last (5th and 6th) dynasties. Many symptoms of progressing disintegration of the Egyptian state have been recorded in the tombs of 6th Dynasty noblemen discovered recently by Polish archaeologists in Saqqara, west of the pyramid of Djoser. The article summarizes these discoveries with respect to the country’s political, social and moral decline, which finished with the first collapse of cental power.
Źródło:
Nauka; 2009, 4
1231-8515
Pojawia się w:
Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pommern und Pommerellen in der Zeit Swantopolks Von Danzig (bis 1266)
Western Pomerania in relation to Eastern Pomerania in the time of Świętopełk Gdańsk (up till 1266)
Autorzy:
Smoliński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591286.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Pommern
Pommerellen
pommersche Dynastien
Swantopolk
Barnim I
wartislaw III.
Mestwin II.
Bischöfe von Cammin
west Pomerania
Eastern Pomerania
Pomeranian dynasties
Świętopełk
warcisław III
Mestwin II
Bishops of kamień
Pomorze Zachodnie
Pomorze wschodnie
dynastie pomorskie
Mściwoj II
biskupstwo kamieńskie
biskupi kamieńscy
Opis:
W XIII w. obszar Pomorza był podzielony pomiędzy dwie dynastie książęce. Zachodnią częścią regionu władali książęta z dynastii określanej jako gryficka. W najnowszej litera- turze przedmiotu istnieje przekonanie, że członkowie tej dynastii rządzili także od drugiej połowy lat trzydziestych XIII w. albo do początku lat czterdziestych tegoż wieku w ziemi sławieńskiej. Trudno przy tym wykazać, że ich władza sięgała też ziemi słupskiej. Ziemi sła- wieńskiej sięgała też kościelna, a potem również feudalna obediencja biskupów kamieńskich. We wschodniej części Pomorza rządy sprawowali dynaści nazywani w literaturze przedmiotu Sobiesławicami. Przez długi czas sprawowali oni urzędy namiestników pomorskich z ramienia piastowskiego. Sytuację tę zmienił Świętopełk gdański, zdobywając w 1227 r. niezależność od Polski. Księcia gdańskiego z władcami Pomorza Zachodniego początkowo łączyły dobre relacje. Ich gwarantem było małżeństwo siostry Świętopełka Mirosławy z księ- ciem zachodniopomorskim Bogusławem II. Owocem tego związku był książę Barnim I, który w interesującym nas okresie, wraz ze swoim kuzynem Warcisławem III, kształtowali politykę księstw zachodniopomorskich. Obaj Gryfici musieli odpowiedzieć na zaborczość w polityce zachodniej Świętopełka i ustosunkować się najpierw do zajęcia przez niego ziemi słupskiej (na Duńczykach między 1225 a 1227 r.), a potem do opanowania ziemi sławieńskiej (przed 1240 r.). Na tym tle cyklicznie od 1253 r. dochodziło do walk pomiędzy władcami obu części Pomorza. Gryfici w swych dążeniach byli wspierani przez biskupów kamień- skich, zwłaszcza Hermana von Gleichena. Jednak niepowodzenia w walkach ze Świętopeł- kiem skłoniły już w latach sześćdziesiątych XIII w. biskupa kamieńskiego do porozumienia z władcą gdańskim. Nie wiadomo przy tym, czy do końca życia Świętopełka gdańskiego zawarł on pokój z Barnimem I (rządzącym całym Pomorzem Zachodnim po śmierci War- cisława III). Znamiennym w tym względzie zdaje się być fakt rozmów prowadzonych przez Barnima I z synem Świętopełka Mściwojem II w 1264 r., w dobie buntu najstarszego z synów władcy gdańskiego.
In the 13th century, Pomerania was divided between two princely houses. The western part of the region was ruled by princes from the Griffin dynasty. In the most recent source litera- ture, a claim has been made that members of this house also ruled the Land of Sławno from the second half of the thirties or until the early forties of the thirteenth century. It is therefore difficult to prove that their power also stretched as far as the Land of Słupsk. The Land of Sławno was also under ecclesial, and later feudal jurisdiction of the bishops of Kamień. In Eastern Pomerania, the Samborides (Polish: Sobiesławice), as they are called in source lit- erature, were the ruling house. For a long time they held the office of Pomeranian governors on behalf of the Piast dynasty. This situation was changed by Swietopelk II – the Duke of Gdansk, who in 1227 secured the region’s independence from Poland. Initially, the duke and the rulers of West Pomerania had good relations. Mutual good will was guaranteed by the marriage of Swietopelk’s sister Miroslawa and Prince Bogislaw II of West Pomerania. Out of this matrimony, Barnim I was born, who in the described period, together with his cousin Wartislaw III, shaped the policy of the West Pomeranian principalities. Both Griffins had to hold ground against Swietopelk’s aggressive eastbound expansion and respond to his occupation of the Land of Słupsk (taken from the Danes between 1225 and 1227), and then to the occupation of the Land of Sławno (before 1240). The House of Griffin was supported by the bishops of Kamień, of whom Herman von Gleichen was the most prominent. Howev- er, after many lost battles against Swietopelk, in the sixties of the 13th century, the Bishop of Kamień had to reach an agreement with the Gdańsk ruler. Little is known whether he made peace with Barnim I (ruling all Western Pomerania after the death of Wartislaw III) while Swietopelk was still alive. It is significant in this regard that Barnim I held talks with Swietopelk’s son Mestwin II in 1264, during the rebellion of the eldest sons of the Gdańsk ruler.
Im 13. Jahrhundert teilten sich zwei Herzogsgeschlechter die Herrschaft über die pommer- schen Gebiete. Im Westen (Pommern) herrschten die sogenannten Greifenherzöge. Die neu- este Forschungsliteratur ist davon überzeugt, dass Vertreter dieses Geschlechts ab Mitte der 1230er Jahre oder bis zum Beginn der 1240er Jahre auch im Schlawer Land herrschten. Es ist dabei schwer nachzuweisen, ob sich ihr Herrschaftsgebiet bis ins Stolper Land erstreckte. Das Schlawer Land unterstand zudem der kirchenrechtlichen und später landesherrlichen Hoheit der Bischöfe von Cammin. Im Osten (Pommerellen) herrschte das Geschlecht der Samboriden, lange Zeit als Statthalter der Piastenherrscher. Swantopolk von Danzig änderte dies, indem er 1227 die Unabhängig- keit von Polen erlangte. Swantopolk pflegte anfangs gute Beziehungen zu den Greifenherr- schern, die durch die Ehe zwischen seiner Schwester Miroslawa und dem Pommernherzog Bogislaw II. gefestigt wurden. Aus dieser Verbindung ging Herzog Barnim I. hervor, der in dem hier behandelten Zeitabschnitt gemeinsam mit seinem Cousin Wartislaw III. die Politik in Pommern gestaltete. Beide Greifenherrscher mussten auf die nach Westen gerich- tete Expansionspolitik Swantopolks reagieren und sich zu seiner Landnahme zunächst im Stolper Land (von den Dänen zwischen 1225 und 1227) sowie später im Schlawer Land (vor 1240) positionieren. Vor diesem Hintergrund kam es ab 1253 regelmäßig zu Kämpfen zwi- schen den Herrschern in Pommern und Pommerellen. Die Camminer Bischöfe, insbeson- dere Hermann von Gleichen, unterstützten die Greifenherzöge. Die Niederlagen im Kampf gegen Swantopolk von Danzig veranlassten den Camminer Bischof jedoch bereits in den 1260er Jahren dazu, mit diesem ein Abkommen zu schließen. Wir wissen allerdings nicht, ob Swantopolk von Danzig noch zu Lebzeiten Frieden schloss mit Barnim I., der nach dem Tod Wartislaws III. über ganz Pommern herrschte. In diesem Zusammenhang scheint es von Bedeutung, dass 1264, als Swantopolks ältester Sohn Mestwin II. sich gegen seinen Vater erhoben hatte, Gespräche zwischen Mestwin II. und Barnim I. stattfanden.
Źródło:
Studia Maritima; 2019, 32; 89-125
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bona Sforza – między Polską, Neapolem a Bari. W grze wielkich potęg europejskich XVI wieku
Bona Sforza – between Poland, Naples, and Bari. The Rivalry of the Great European Powers in the 16th Century
Bona Sforza, tra Polonia, Napoli e Bari. Nel gioco delle grandi potenze europee del Cinquecento
Autorzy:
Spagnoletti, Angelantonio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/938924.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Bona Sforza
wars of Italy
Charles V
Philip II
Polska
Kingdom of Naples
principality of Bari
european dynasties
guerre d’Italia
Carlo V
Filippo II
Polonia
Regno di Napoli
ducato di Bari
dinastie europee
wojny włoskie
Polska
Królestwo Neapolu
księstwo Bari
dynastie europejskie
Karol V
Filip II
Opis:
The story of Bona Sforza is examined, in this essay, in the context of the relations between the European states of the first half of the ‘500, in particular the Empire and the Catholic Monarchy of Charles V and of Philip II. The Queen of Poland and Duchess of Bari attempted to carve out a leading role in the international relations of the time, but had to succumb to the wishes of the two Habsburgs, interested in regaining control of the Duchy of Bari and intertwining anti-Turkish alliances with Sigismondo II of Poland, the son of Bona.
Epoka Bony Sforzy została poddana oglądowi w kontekście stosunków między państwami europejskimi w I połowie XVI wieku. Dotyczy to zwłaszcza dwóch monarchii: Karola V oraz Filipa II. Królowa Polski i księżna Bari próbowała odgrywać wiodącą rolę w ówczesnych stosunkach międzynarodowych, ale musiała ulec woli dwóch Habsburgów, zainteresowanych odzyskaniem kontroli nad księstwem Bari i zawarciem antytureckich sojuszy z Zygmuntem II, synem Bony.
Źródło:
Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2020, 2; 21-32
2658-185X
Pojawia się w:
Fabrica Litterarum Polono-Italica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biskup krakowski Jan Radlica i jego bracia. Uzupełnienia genealogiczne
Bischof von Krakau Jan Radlica und seine Brüder. Genealogische Ergänzungen
Bishop of Kraków Jan Radlica and His Brothers. Genealogical Supplements
Autorzy:
Szybkowski, Sobiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955629.pdf
Data publikacji:
2021-12-03
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Polen unter Anjous und Jagiellonen
Bischof von Krakau Jan Radlica
Adel
Magnaten
Genealogie
Prosopographie
Polska Andegawenów i Jagiellonów
biskup krakowski Jan Radlica
szlachta
możnowładztwo
genealogia
prozopografia
Poland under the rule of the Anjou and the Jagiellonian dynasties
Bishop of Kraków Jan Radlica
nobility
genealogy
prosopography
Opis:
W niniejszym artykule dokonano uzupełnień dotyczących najbliższego kręgu rodzinnego wybitnej postaci polskiej sceny politycznej lat panowania Ludwika Andegaweńskiego oraz początkowego okresu rządów Władysława Jagiełły – kanclerza Królestwa Polskiego, członka kolegium namiestników Królestwa Polskiego, wreszcie biskupa krakowskiego Jana Radlicy. Wskazano, że obok kasztelana lądzkiego Wojciecha z Krowicy i Łasku (przodka Łaskich herbu Korab) bratem biskupa był na pewno kasztelan biechowski Mojek-Mojżesz (1381–1390). Krąg bezpośrednich potomków Mojka-Mojżesza został także zrekonstruowany. Braćmi biskupa mogli być też Bogusław z Rajska (1386) i Tomek z Rajska (1400). Uzupełnienia dotyczące genealogii tego kręgu rodzinnego pozwoliły na lepszą rekonstrukcję jego bazy majątkowej, składającej się na początku XV wieku z 20 posiadłości. Znaczna część spośród nich musiała być zakupiona przez Jana Radlicę lub za jego pieniądze, co potwierdza opinie średniowiecznych biografistów o biskupie jako fundatorze dóbr dla swoich ubogich krewnych. Biskup krakowski zadbał jednak nie tylko o pomnożenie dóbr swojej rodziny, ale również o kariery urzędnicze swoich braci. To niewątpliwie jemu i jego zabiegom urzędy kasztelańskie zawdzięczali zarówno kasztelan biechowski Mojek-Mojżesz, jak i kasztelan lądzki Wojciech z Krowicy i Łasku.
This article makes supplement regarding the closest family circle of Jan Radlica, an outstanding figure of the Polish political scene during the reign of Louis I of Hungary and the initial period in the reign of Władysław Jagiełło. Radlica was chancellor of the Kingdom of Poland, a member of the college of governors of the Kingdom of Poland, and the bishop of Kraków. Sobiesław Szybkowski points out that, besides Wojciech of Krowica and Łask (the ancestor of the Łaski family of the Korab coat of arms), the castellan of Ląd, Mojek-Mojżesz (1381—1390), the castellan of Biechów, was most certainly also Radlica’s brother. Szybkowski also reconstructs the circle of Mojka-Moses’s direct descendants. Bogusław of Rajsko (1386) and Tomek of Rajsko (1400) could also have been Radlica’s brothers. These additions to the genealogy of this family circle make possible a better reconstruction of the bishop’s property base, which at the beginning of the fifteenth century, consisted of 20 estates. A significant part of these estates must have been purchased by Jan Radlica personally or with his money, which confirms the opinions of medieval biographers about the bishop as the founder of estates forhis poor relatives. However, Radlica made sure not only that the welfare of his family would increase, but also that his brothers would pursue careers in the administration. There is no doubt that both the castellan of Biechów Mojek-Mojżesz and the castellan of Ląd Wojciech from Krowica and Łask owed their positions as castellans to him.
Der Artikel enthält Ergänzungen in Bezug auf den engsten Familienkreis von Jan Radlica — einer prominenten Persönlichkeit der polnischen Politik zur Herrschaftszeit von Ludwig dem Großen und zur frühen Regierungszeit von Władysław Jagiełło, Kanzler des Königreichs Polen, Mitglied des Kollegiums der Statthalter vom Königreich Polen und schließlich Bischof von Krakau. Es wurde darauf hingewiesen, dass der Bruder des Bischofs außer dem Kastellan von Lond (Ląd), Wojciech von Krowica und Łask (Vorfahr von Łaskis mit dem Wappen von Korab), sicherlich auch der Kastellan von Bechau (Biechów), Mojek-Mojżesz (1381—1390) war. Es wurde ebenfalls der Kreis der direkten Nachkommen von Mojek-Mojżesz rekonstruiert. Die Brüder des Bischofs könnten auch Bogusław von Rajsko (1386) und Tomek von Rajsko (1400) gewesen sein. Die Ergänzungen betreffend die Genealogie dieses Familienkreises ermöglichten eine genauere Rekonstruktion seines Vermögens, das zu Beginn des 15. Jahrhunderts aus 20 Gütern bestand. Ein beträchtlicher Teil davon muss von Jan Radlica bzw. mit seinem Geld erworben worden sein, was die Theorien der mittelalterlichen Biographen über den Bischof als Stifter von Ländereien für seine armen Verwandten bestätigt. Der Krakauer Bischof kümmerte sich jedoch nicht nur um die Vermehrung seiner Familiengüter, sondern auch um die Beamtenlaufbahnen seiner Brüder. Es besteht kein Zweifel, dass ihm und seinen Bemühungen sowohl der Kastellan von Bechau, Mojek-Mojżesz, als auch der Kastellan von Lond, Wojciech von Krowica und Łask, ihre Kastellanämter zu verdanken haben.
Źródło:
Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2021, 13; 46-67
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:
Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies