Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "duchowość miłosierdzia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Divine Mercy as a Sign of Gods Almightiness
Miłosierdzie Boże przejawem Wszechmocy Boga
Autorzy:
Sawa, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038238.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
miłosierdzie
wszechmoc Boga
odpusty
duchowość miłosierdzia
mercy
God's almightiness
indulgences
spirituality of mercy
Opis:
W doktrynie chrześcijańskiej szczególne miejsce i znaczenie ma miłosierdzie. Jest ono powiązane z wszechmocą Boga. Wobec tego miłosierdzie to nie wyraz słabości czy bezradności, ale przejaw czynnej, twórczej, aktywnej miłości Bożej. Bóg jest wszechmogący, czyni to, co zechce, zgodnie z prawdą i sprawiedliwością, wszystkim rządzi według swojej woli i nic nie jest niemożliwe dla Niego. Największym jednak przejawem tej wszechmocy jest przebaczenie, które dotyka głębi serca grzesznika. Dlatego wszechmoc Boga nie ogranicza więc w żaden sposób godności człowieka i jego wolności, ale zabezpiecza ona jego życie, stanowi podstawę dla powstania człowieka z grzechu poprzez dar łaski. Wyznacza to właściwie ustawioną duchowość chrześcijańską: osobiste doświadczenie miłosierdzia, przebaczenie grzechów i przebaczanie ludziom, przyjmowanie daru odpustów oraz lat jubileuszowych. Wielkie znaczenie ma też czynienie miłosierdzia na wzór Boga.
Mercy has a special place and meaning in the Christian doctrine. It is connected with God's almightiness. In view of that mercy is not a display of weakness or powerlessness, but a demonstration of God's active and creative love. God is almighty, he does as He pleases, according to the truth and justice, rules over everything according to His own will and nothing is to difficult for Him. However, the biggest display of this almightiness is forgiveness which touches the depths of sinner's heart. That is why God's almightiness does not limit human dignity nor freedom in any way, but protects human life and constitutes a foundation for man's rise from sin through gift of grace. It defines proper Christian spirituality: personal experience of mercy, forgiveness of sins and forgiveness towards men, acceptance of the gift of indulgences and jubilee years. Performing works of mercy in imitation of God is as well of big importance.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 5; 5-29
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowość miłosierdzia w świetle encykliki Jana Pawła II Dives in misericordia
The Spirituality of Mercy in the View of John Paul II’s Encyclical Dives in Misericirdia
Autorzy:
Brzozowska, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558670.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
miłosierdzie
duchowość miłosierdzia
Jan Paweł II
Dives in misericordia
Mercy
spirituality of Mercy
John Paul II
Dives in Misericordia
Opis:
Święty Jan Paweł II w encyklice pt. Dives in misericordia przedstawia „duchowość miłosierdzia”, choć sam nie używa takiego określenia. Opisuje jednak tę rzeczywistość, wskazując na jej podstawy oraz przejawy. Duchowość ta streszcza się w dwóch wymiarach: poznawczym i praktycznym. Pierwszy z nich polega na poznawaniu miłosierdzia Pana za pomocą Jego objawienia zawartego w Starym i Nowym Testamencie, a w sposób szczególny – w Chrystusie i Jego misterium paschalnym. Drugi natomiast przekłada się na trzy postawy: wyznawanie, czynienie oraz wypraszanie miłosierdzia. Wszystkie one zakładają również postawę wewnętrzną w postaci wiary, ufności, nadziei i miłości względem Boga i ludzi. Ostatecznie zależą one od ich źródła, którym jest On sam. Duchowość miłosierdzia opiera się więc na przyjęciu miłości miłosiernej Ojca, objawionej i udzielonej przez Syna w Duchu, oraz życiu nią. To zaś wymaga życia w Duchu Świętym, który tę duchowość wzbudza i kształtuje.
Saint John Paul II in his encyclical Dives in Misericordia presents “the spirituality of Mercy”, although he himself does not use this term. However, he describes this reality, indicating its fundamentals and expressions. This spirituality comes down to two aspects: cognitive and practical. The first one depends on becoming aware of the Mercy of the Lord by means of His Revelation contained in the Old and New Testament, and especially – in Christ and His Paschal Mystery. The second one translates into three attitudes: professing, practising and pleading the Mercy. All of them assume also an inner attitude of faith, trust, hope and love in regard to God and people. Finally the attitudes depend on their Source, which is He Himself. The spirituality of Mercy relies therefore upon accepting the merciful Love of God the Father, manifested and given by the Son in the Spirit, and on living It. And this requires living in the Holy Spirit, who initiates and forms the spirituality.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2015, 36; 69-81
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La figura e la missione del diacono permanente secondo ‘Direttorio per il ministero e la vita dei diaconi permanenti
The Figure and Mission of the Permanent Diaconate according to the ‘Directory for the Ministry and Life of Permanent Deacons
Autorzy:
Selejdak, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035597.pdf
Data publikacji:
2020-12-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
diakonat
diakoni stali
inkardynacja
obowiązki i prawa diakonów
diakonia Słowa
liturgii i miłosierdzia
misja kanoniczna
duchowość diakońska
formacja stała diakonów
Diaconate
Permanent Diaconate
Incardination
Obligations and Rights of Deacons
Service of the Word
the Liturgy and of Charity
Canonical Mission
Diaconal Spirituality
Ongoing Formation of Permanent Deacons
Opis:
On 22 February 1998, the Congregation for the Clergy published the Directory for the Ministry and Life of Permanent Deacons. The document, which is divided into four parts, presents the juridical status of the Deacon, together with his ministry, spirituality and ongoing formation. According to the Directory, the diaconate has its source in the consecration and mission of Christ, wherein the Deacon is called to participate. Through the imposition of hands and the prayer of consecration, he is constituted a sacred minister and a member of the hierarchy. This condition determines his theological and juridical status in the Church. At the moment of Admission to Candidacy, all prospective Deacons are obliged to clearly express, in writing, their intention to serve the Church for the rest of their lives in a given territorial or personal circumscription, or in an Institute of Consecrated Life, or a Society of Apostolic Life, who have the faculty to incardinate. Acceptance of this written request is reserved for the competent Ordinary of the candidate. Incardination is a juridical bond that has ecclesiological and spiritual value in that it expresses the ministerial commitment of the Deacon to the Church. By virtue of the Order received, Deacons are united together in sacramental fraternity. The status of Deacons also comprises specific obligations and rights, envisioned in cann. 273- 283 of the Code of Canon Law, where it speaks about the obligations and rights of clerics. The Directory recalls the tri-partite description of diaconal ministry given at the Second Vatican Council: service of the Liturgy, the Word and of Charity. Deacons can preside at the Liturgy of the Word, administer Baptisms, conserve and distribute the Eucharist, assist at and bless marriages in the name of the Church, bring Viaticum to the dying, read the Scared Scriptures to the faithful, instruct and exhort the People of God, preside at worship and prayer services, administer sacramentals, preside over funeral and burial rites, together with performing works of charity and support. The document by the Congregation for the Clergy underlines that diaconal spirituality has its foundation in the sacramental grace that is engraved in the Deacon’s soul, calling him to a complete gift of his person in the service of God in the Church. This spirituality is eminently Christological as it is intimately characterised by a spirit of service. With the diaconate, one seeks to imitate Christ who came to serve and not to be served. The Directory for the Ministry and Life of Permanent Deacons highlights the importance of ongoing formation for Deacons. Commitment is required here in continuity with the supernatural calling to a ministry of service in the Church, which together with initial formation, form part of a singular and organic Christian and diaconal journey. The document delineates four stages of formation: human, spiritual, intellectual and pastoral. The ecclesiastical norms recall that ongoing formation has the following characteristics: obligatory, universal, interdisciplinary, profound, scientific and propaedeutic of apostolic life. Deacons themselves are the primary agents of their ongoing formation, along their perennial journey of conversion. By their side stand the bishop and his Presbyterate, who have the task of helping them overcome any dualism or rupture between their secular lives and their diaconal spirituality, whilst also aiding them to respond generously to the demands and the responsibilities that the Lord has entrusted to them through the Sacrament of Holy Orders.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 2; 46-69
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies