Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "duchowość komunii" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Duchowość eucharystyczna jako duchowość komunii
Eucharistic Spirituality as Spirituality of Communion
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062791.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Eucharystia
duchowość
komunia
solidarność
duchowość liturgiczna
duchowość eucharystyczna
duchowość komunii
Eucharist
spirituality
communion
solidarity
liturgical spirituality
Eucharistic spirituality
spirituality of communion
Opis:
The 50th International Eucharistic Congress in Dublin (10-17 June 2012) referred to the most important dimension and aim of the Eucharist, that is building people’s communion with God via Christ in the Holy Spirit, and with one another in God. As its main goal it chose showing the outline of these issues mainly on the basis of selected documents of the Church from the period of John Paul II’s and Benedict XVI’s pontificates. The Eucharist is the source and school of spirituality of communion in all its dimensions. First Christ by the power of the Holy Spirit makes the Eucharist a place of a personal bond with the mystery of the communion of the Holy Trinity, of deepening the dwelling of the Holy Trinity in each man, and of building communion with one another in God. The Eucharist is a place of communion with others, owing to a profound unity of members of the Mystic Body in communion with Its Head. This building of a bond, started in celebration, should be continued and should consist in the actual service of love, whose aim is unifying people with God and in God (cf. John Paul II Novo Millennio Ineunte, nr 43), making the whole life more Eucharistic, that is being an expression of “spiritual service to God” (logike latreia, Rom 12,1).
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2012, 3; 81-90
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Mimo drzwi zamkniętych” (J 20,26). Refleksja nad duchowością komunii w warunkach izolacji społecznej na przykładzie Ruchu Focolari
"Despite the closed doors" (Jn 20:26): reflection on the spirituality of communion in conditions of social isolation, using the example of the Focolare Movement
Autorzy:
Wasiutyńska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010802.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
pandemic
social isolation
spirituality of communion
Focolare Movement
virtual space
pandemia
izolacja społeczna
duchowość komunii
Ruch Focolari
przestrzeń wirtualna
Opis:
Okres izolacji społecznej z powodu pandemii, ograniczając możliwości spotkań małych i większych wspólnot, odcisnął głębokie znamię na formie przeżywania duchowości komunii, która stanowi jeden z najbardziej charakterystycznych rysów Kościoła posoborowego. Przykładem jest tu Ruch Focolari. Uprzywilejowaną w nim drogą do zjednoczenia z Bogiem jest relacja miłości do bliźniego, w której wypełnia się obietnica Jezusa, że staje On pośród osób gromadzących się w Jego imię (por. Mt 18,20). Chiara Lubich, założycielka Focolari, widziała w nowoczesnych zdobyczach techniki możliwość rozwoju miłości chrześcijańskiej, która ze swej natury jest powszechna i dąży do jedności. Okres pandemii wyznaczył niespodziewany przełom w tym aspekcie, a także szerzej – w pojmowaniu i praktyce komunii eklezjalnej. Zniesienie lub przedłużające się ograniczenie spotkań fizycznych doprowadziły do intensywnego wykorzystania innych środków komunikacji, czyniąc z przestrzeni wirtualnej potencjalne miejsce wspólnotowego doświadczenia duchowego oraz konkretnego działania dla dobra innych. Wyjątkowym w swym przebiegu i owocach wydarzeniem przeprowadzonym w formie zdalnej było Zgromadzenie Generalne Ruchu, które odbywa się zgodnie ze Statutami co sześć lat i stanowi najwyższy organ władzy. Rozeznawanie wspólnotowe typowe dla fokolarinów zakłada, jako owoc miłości wzajemnej, obecność Zmartwychwstałego, który pozwala wybrzmieć z całą mocą głosowi Ducha Świętego. Dostosowanie form duchowości komunii do okoliczności zewnętrznych wskazuje na nieodpartą potrzebę współdzielenia doświadczenia duchowego i, jeśli jest ono autentyczne, prowadzi pomimo trudności do pogłębienia więzi z Bogiem i między osobami.
The period of social isolation due to the pandemic limited the opportunities for meetings between small and large communities and left a deep mark on the form of experiencing the spirituality of communion, which is one of the most characteristic features of the post-Conciliar Church. An example is the Focolare Movement, where the privileged path to union with God is the relationship of love for one’s neighbour, in which Jesus’ promise is fulfilled that he stands among those gathered in his name (cf. Mt 18:20). Chiara Lubich, the founder of the Focolare, saw in modern technological advances the possibility of developing Christian love, which by its nature is universal. The period of the pandemic marked an unexpected breakthrough in this aspect, as well as in the wider understanding and practice of ecclesial communion. The abolition or prolonged limitation of physical meetings has led to the intensive use of other means of communication, making the virtual space a potential place for communal spiritual experience and concrete action for the benefit of others. A remarkable event in its course and fruitfulness, carried out remotely, was the General Assembly of the Movement, which, according to the Statutes, takes place every six years and is the supreme organ of power. The common discernment typical of Focolarini implies, as a fruit of mutual love, the presence of the Risen One, who makes the voice of the Holy Spirit resound with all power. The adaptation of the forms of the spirituality of communion to external circumstances shows an irresistible need to share a spiritual experience and, if it is authentic, leads to a deepening of the relationship with God and between persons, despite the difficulties.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2021, 37; 265-278
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowość osób konsekrowanych w świetle adhortacji Jana Pawła II Vita consecrata
Autorzy:
Gogola, Jerzy Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571427.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Vita consecrata
the consecrated life
the spirituality
the spirituality of communion
the spirituality of consecrated persons
the consecration
communion
the mission
the identity of consecrated persons
życie konsekrowane
duchowość
duchowość komunii
duchowość osób konsekrowanych
konsekracja
komunia
misja
tożsamość osób konsekrowanych
Opis:
The reflection takes into account problems contained in the subject, concentrate on its three fundamental parts of components: the conception of the spirituality of the consecrated life, its identity from which results the whole lifestyle, and called actions, in accordance with rules: agere sequitur esse, and on representative its features reduce. in compliance with the exhortation structure Vita consecrata to three: the consecration, communion and the mission. The spirituality we treat as the sign of the spirit of Christ’s follower, called the special vocation for radical following with Him on the way of the monastic consecration. Therefore this is also the external sign of the spirit, there is essential the identity of the person who should exist in the way “worthy of vocation”, and thereby bear witness the saving presence of God in the today’s world, in the way almost unintentional. There are three characteristic features of spirituality of the consecrated person simultaneously determine her identity: the person devoted of God by the profession of the evangelical counsels; the person of communion with God and brothers, and prophet-witness of great God’s works, which are realized in the weak human. The whole is crowned by the short synthesis which may constitute only some advice on the subject this composed reality, and the invitation to building of this synthesis by individual consecrated persons, and their communities on the existential plane.
Refleksja uwzględnia problematykę zawartą w temacie, skupiając się na jego trzech zasadniczych składowych: koncepcji duchowości życia konsekrowanego, jego tożsamości, z której wynika styl życia i działania powołanych w myśl zasady: „agere sequitur esse”, oraz na jej reprezentacyjnych cechach sprowadzonych za przykładem struktury adhortacji Vita consecrata do trzech: konsekracja, komunia i misja. Duchowość traktujemy jako przejaw ducha ucznia Chrystusa wezwanego szczególnym powołaniem do radykalnego pójścia za Nim drogą zakonnej konsekracji. Ponieważ jest to także zewnętrzny przejaw ducha, istotna jest tożsamość osoby, która powinna egzystować w sposób „godny powołania”, a przez to dawać świadectwo zbawczej obecności Boga w dzisiejszym świecie w sposób niemal bezwiedny. Trzy cechy charakterystyczne duchowości osoby konsekrowanej określają jednocześnie jej tożsamość: osoba oddana przez śluby rad ewangelicznych Bogu; osoba komunii z Bogiem i braćmi oraz prorok-świadek wielkich dzieł Bożych, które realizują się w słabym człowieku. Całość wieńczy krótka synteza, która może stanowić jedynie pewną wskazówkę na temat tej złożonej rzeczywistości i zaproszenie do budowania tej syntezy na płaszczyźnie egzystencjalnej przez poszczególne osoby konsekrowane i ich wspólnoty.
Źródło:
Polonia Sacra; 2014, 18, 3
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia komunii w efektywnej komunikacji medialnej
Theology of communion in effective media communication
Autorzy:
Boguszewski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676854.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
komunikacja
teologia komunii
teologia komunikacji
duchowość
Communication
theology of communion
theology of communication
spirituality
Opis:
Effective communication fits into the social context, which means that there is a relationship between the transfer of various information and the behavior of a given community. Communication is a two-way process, concerning, on the one hand, transferring information, and on the other hand, reading information, which in theological terms can be reduced to the personalistic context (concerning a human person). Man remains in the center of interest in media communication, and contemporary personalism considers communication processes as important for the development of man and his spiritual sphere. In the case of believers, this spirituality is inextricably linked to the theology of communion with God as a set of thoughts regarding the processes taking place when deepening the spiritual sphere. The theology of communion is therefore reduced to the theology of spirituality, and human development in the spiritual sphere largely determines the well-being of each individual.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2023, 23, 2; 25-32
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posługa akolity w ujęciu duchowościowo-liturgicznym
The Acolyte’s Ministry Seen from a Spiritual and Liturgic Perspective
Autorzy:
Olech, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035060.pdf
Data publikacji:
2020-08-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
akolita
duchowość akolity
posługa akolity
kapłaństwo wspólne
kapłaństwo służebne
święcenia niższe
nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej
acolyte
acolyte spirituality
acolyte ministry
common priesthood
ministerial priesthood
minor ordination
extraordinary minister of the Holy Communion
Opis:
Potrydenckie obrzędy święceń akolitatu (święcenia niższe) wskazywały na to, że akolita ma być Bożym światłem dla innych (por. Mt 5,16; Flp 2,15-16). Akolici mają też być synami światłości (por. Ef 5,8; Łk 11,36), przyobleczonymi w zbroję światła (por. Rz 13,12), a będąc gorliwymi we wszelkiej sprawiedliwości, dobroci i prawdzie, mają oświecać siebie, innych i Kościół (por. Ef 5,9). Ponadto, przynosząc do ołtarza wino i wodę, sami mają składać w ofierze życie czyste i dobre uczynki (por. Rz 12,1). Duchowość akolity w ujęciu motu proprio Ministeria quaedam i obrzędów ustanowienia akolitów polega głównie na realizacji kapłaństwa wspólnego, tak przy stole Eucharystii, jak i w życiu. Duchowość akolity można też określić mianem eucharystycznej, która polega na składaniu duchowych ofiar w życiu i we Mszy Świętej oraz łączeniu ich z uobecnioną na sposób sakramentalny jedyną ofiarą Chrystusa w każdej Eucharystii. Duchowość eucharystyczna jest zarazem duchowością komunii, wyrasta bowiem z Boga jako komunii Osób, a od strony człowieka polega na budowaniu osobistych więzi z Osobami Trójcy Świętej. Prowadzi to do solidarności i służby, czyli odkrywania ludzi jako sióstr i braci w jednym Kościele i tworzenia z nimi więzów przyjaźni i współpracy w budowaniu mistycznego Ciała Chrystusowego. Duchowość komunii polega więc na konkretnym zaangażowaniu na rzecz innych ludzi, konkretnej pomocy im oraz konkretnych działaniach mających na celu budowanie wspólnoty między ludźmi, czego źródło i szczyt znajduje się w posłudze akolity siostrom i braciom podczas Eucharystii.
The post-Tridentine rites for the ordination to the acolytate (minor orders) indicated that an acolyte was to be God's light for others (cf. Mt 5:16; Phil 2:15-16). Acolytes are also to be the children of light (cf. Eph 5:8; Lk 11:36), clothed with the armor of light (cf. Rom 13:12), and being zealous in all righteousness, goodness and truth they are to enlighten themselves, others and Church (cf. Eph 5:9). In addition, bringing wine and water to the altar they should sacrifice their own pure life and good works (cf. Rom 12:1). The acolyte’s spirituality according to motu proprio Ministeria quaedam and the rites of institution of acolytes consists mainly in the fulfilling of the common priesthood, both at the Eucharist table and in life. The acolyte's spirituality can also be called eucharistic which consists in making spiritual sacrifices in life and at the Holy Mass and joining them with the only sacrifice of Christ in each Eucharist. The eucharistic spirituality is also a spirituality of communion because it grows out of God as the communion of Persons and consists, on the human side, in building personal relationships with the Persons of the Holy Trinity. This leads to solidarity and service which means discovering people as sisters and brothers in one Church and creating bonds of friendship and cooperation with them in building the mystical Body of Christ. Therefore, the spirituality of communion consists in a real commitment to other people, real help for them and real actions aimed at building community between people, the source and summit of which is in the acolyte's serving brothers and sisters in the Eucharist.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 8; 25-37
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies