Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "droga piękna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Muzyka sakralna jako via pulchritudinis wyzwaniem dla kompozytorów
    Autorzy:
    Bramorski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669097.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    via pulchritudinis
    sacred music
    the way of beauty
    new evangelization
    muzyka sakralna
    droga piękna
    nowa ewangelizacja
    Opis:
    If nature and cosmos are the expression of the beauty of the Creator and bring us to the threshold of a contemplative silence, artistic creation possesses its own capacity to evoke the ineffable aspects of the mystery of God. For the believer, beauty transcends the aesthetics and finds its archetype in God. The contemplation of the eternal beauty is the living source from which the Christian composers take inspiration to speak of the mystery of God. Works of sacred music inspired by the Christian faith posses an enormous potential pertinent to contemporary needs that remain unaltered by the times that pass. In an intuitive and tasteful manner, they permit participation in the great experience of faith, the meeting with God in the face of Christ in whom he uncovers the mystery of the love of God and the identity of man. With the language of beauty, Christian musicwork does not only transmit the message of the artist, but also the truth of the mystery of God meditated by a person who reads it to us, not to glorify himself but to glorify the Source. The beauty of the liturgy, an essential moment in the experience of faith and the pathway towards the adult faith, is unable to reduce itself to mere formal beauty. It is, first of all, the deep beauty of the meeting with the mystery of God. Superficiality, banality and negligence have no place in the liturgical music. They definitely do not help the believers progress on his path of faith but, above all, damage those who attend Christian celebrations. Beauty is seen as fundamental to faith and to the perception of truth. Via pulchritudinis as the way of beauty in sacred music is the finest expression of faith, hope and love.
    Jeśli natura i kosmos są odblaskiem piękna Stwórcy i prowadzą nas do kontemplacji Jego wielkości, to również twórczość artystyczna ma możliwość przybliżania nas do tajemnicy Boga. Dla człowieka wierzącego piękno wykracza poza estetykę i odnajduje swój archetyp w Bogu. Kontemplacja odwiecznej piękności jest źródłem, z którego kompozytorzy chrześcijańscy czerpią natchnienie, aby ukazywać w swej twórczości misterium Boga. Inspirowane wiarą chrześcijańską dzieła muzyki sakralnej pozwalają nam w intuicyjny sposób uczestniczyć w doświadczeniu wiary, odkrywając tajemnicę miłości Boga i tożsamości człowieka. Posługując się językiem piękna, dzieła muzyczne są nie tylko nośnikami przesłania artysty, ale także prawdy o Bogu. Kompozytor, ukazując ową prawdę, nie wychwala samego siebie, ale pragnie uwielbiać Źródło Piękna. W liturgii, będącej istotnym momentem w doświadczaniu dojrzałej wiary, piękna nie można zredukować jedynie do formalnego estetyzmu. Jest to przede wszystkim głębokie piękno spotkania z tajemnicą Boga. Dlatego w muzyce liturgicznej nie ma miejsca na powierzchowność, banalność i niedbałość. Muzyka nie pomagałaby wówczas w rozwoju wiary, ale wręcz stawałaby się przeszkodą w godnym uczestniczeniu w chrześcijańskich obrzędach. Piękno stanowi zatem jedną z fundamentalnych kategorii teologicznych, pomagając wzrastać w wierze oraz dążyć do prawdy. Istotną rolę ewangelizacyjną pełni w tym kontekście muzyka sakralna, która jako via pulchritudinis stanowi wspaniały wyraz wiary, nadziei i miłości.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2017, 15
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Droga piękna” (via pulchritudinis) a realizacja misji Kościoła według B. Fortego
    “The Way of Beauty” (via pulchritudinis) and the Realization of the Church’s Mission according to B. Forte
    Autorzy:
    Dąbrowski, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31234145.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    „droga piękna” (via pulchritudinis)
    miłość
    misja Kościoła
    “The Way of Beauty” (via pulchritudinis)
    attitude of love
    mission of the Church
    Opis:
    “The way of beauty” in Bruno Forte’s view appears to be experienced faith or life in the horizon of faith. Beauty, as a category connected with the attitude of love, is a moving, dynamic value. Understood in this way beauty of love till the end can be discovered in the icon of the Beautiful Shepherd – the Crucified Christ. In this personal fragment of history the entirety of the Mystery comes to us – God, who is Love (cf. 1 John 4, 8.16). The love that is cognized is the driving force: love demands a reply of gratefulness. This responsorial character of love that should be characteristic of every Christian, can be first of all seen in Mary – All Beautiful, a transparen Icon of the Mystery. Contemplation of Christ’s face (following Her example of in Her), to which Blessed John Paul II encouraged the faithful (cf. NMI 25), leads to a transformation of the person and the world of persons, as it is entering the way of beauty, whose end is beauty of the person and beauty of the world. For “beauty will save the world” (F. Dostoyevsky).
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2013, 5; 181-190
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Pastoral Reading of the Directory for Catechesis
    Analiza pastoralna Dyrektorium o katechizacji
    Autorzy:
    Sultana, Carl-Mario
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034952.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Dyrektorium o katechizacji
    katecheza kerygmatyczna
    kultura cyfrowa
    katechumenat i mistagogia
    droga piękna
    Directory for Catechesis
    kerygmatic catechesis
    digital culture
    Catechumenate and mystagogy
    the way of beauty
    Opis:
    The recently published Directory for Catechesis by the Pontifical Council for Promoting the New Evangelisation is the handbook for all those who are involved in the catechetical ministry, ranging from Bishops and Bishops’ Conferences to pastors, priests and lay catechists. This article seeks to take a pastoral glance at the Directory which offers a vision for catechesis which is founded on the theology of Evangelii Gaudium, with an openness to a more kerygmatic catechesis. Moreover, the Directory seeks to situate catechesis within the contemporary digital culture, whilst not neglecting traditional stances such as the Catechumenate and mystagogy. The Directory also taps into innovative methodological aids such as the value given to the way of beauty.
    Ostatnio opublikowane przez Papieską Radę ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji Dyrektorium o katechizacji jest podręcznikiem dla wszystkich, którzy są zaangażowani w posługę katechetyczną, począwszy od biskupów i konferencji biskupich, poprzez proboszczów, kapłanów, aż po katechetów świeckich. Niniejszy artykuł jest próbą pastoralnego spojrzenia na Dyrektorium, które proponuje wizję katechezy opartą na teologii Evangelii Gaudium, z otwartością na katechezę bardziej kerygmatyczną. Ponadto Dyrektorium stara się umiejscowić katechezę w obrębie współczesnej kultury cyfrowej, nie zaniedbując przy tym tradycyjnych podstaw, takich jak katechumenat i mistagogia. Dyrektorium sięga także po nowatorskie pomoce metodologiczne, takie jak dowartościowanie drogi piękna.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 11; 43-56
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Benedykt XVI doktorem honoris causa Akademii Muzycznej i Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie
    Autorzy:
    Tyrała, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668835.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Benedict XVI
    sacred music
    honoris causa doctorate
    Cracow
    Caste Gandolfo
    theology of music
    way of noble beauty
    liturgy
    Benedykt XVI
    muzyka kościelna
    doktorat honoris causa
    Kraków
    Castel Gandolfo
    teologia muzyki
    droga szlachetnego piękna
    liturgia
    Opis:
    On the day of 4th July 2015 in Castel Gandolfo, His Holiness Benedict XVI, Pope-Emeritus, received the Degree honoris causa from the Pontifical John Paul II University in Cracow and the Cracow Academy of Music. On 20th April 2015 the Senate of the Pontifical John Paul II University in Cracow, upon hearing the reviews, conferred on Pope-Emeritus Benedict XVI the Degree of Doctor honoris causa. In the justification we can read that the honorary doctorate has been awarded for: proving great respect to the musical tradition of the Church and remarkable sensitivity to the dialogue between music and faith; long-years demonstrating, from all his clerical posts, a special concern for the noble beauty of sacred music and its proper place in the celebration of the sacred liturgical rites of the Church; emphasising in his teaching the meaning of via pulchritudinis – the way of beauty which may become the way to get to know and worship God by the modern man; brave testifying, with his life, service, teaching and scientific work, the Truth which gives strength to the Christian faith in the times of spiritual turmoil caused by liberalism, post-modernism and relativism, as well as tireless endeavor to restore the spiritual dimension in Europe; giving wholehearted support for the actions aiming at transforming the Pontifical John Paul II Academy of Theology in Cracow into the Pontifical John Paul II University. On 22 April 2015 the Senate of the Cracow Academy of Music passed the resolution to have been submitted by the Faculty Council for Artistic Creativity, Interpretation and Music Education, and on hearing the excerpts from the reviews, granted the Pope-Emeritus Benedict XVI the honoris causa degree. The appointed lauadator was Professor Stanisław Krawczyński. In the justification of the Senate resolution it is written that the honorary doctorate has been granted in recognition of the following merits: exhibiting by his example the model of moral and civil demeanour in the deeply religious and humanistic dimension; referring in his teaching to the highest values invariably present in human life and artistic activity; cherishing music and indicating its special role as an integral part of the solemn liturgy of Catholic Church accompanying man in the act of professing faith. The retired Pontiff Benedict XVI thanked once again for the recognition granted by conferring upon him honoris causa doctorate. He said: I am especially happy that this recognition has deepened my relationship with Poland, with Cracow, with the mother country of our great Saint John Paul II without whom I could not imagine my spiritual and theological way. Through his living example he showed to us, as well, how to combine the joy of exquisite sacred music with the duty of common participation in liturgy, how to combine exalted delight with humble simplicity of celebrating faith. Then, when reminding the history of the revival of sacred music he accented his peculiar love for the music of Mozart. My memory still bears this indelible recollection of the first chords of Mozart’s Coronation Mass which sounded as if heaven opened and when one might feel very deeply the presence of the Lord. It seems also worth mentioning how he described certain tension between participatio actuosa and the position of sacred music in the modern liturgy, particularly this solemn accompanied with a choir and orchestra. The Pope’s questions raised in this context were masterly: What is music really? Whence does it come and toward what does it tend? I think there should be posited three ‘loci’ from which music arises. And the questions were followed by a truly prophetic vision of the place of music in today’s liturgy. Thus amongst the specified three “loci” from which music originates, the first is the experience of love, the second is the experience of sadness, death, pain and the abyss of existence, and the third one is the encounter with the divine, which from the beginning is part of what defines man. About the first origin of music the Pope-Emeritus said: When men were seized by love, another dimension of being burst within them, another greatness and another breadth of reality. And it also led them to express themselves in new ways. Poetry, song and music in general were all born from this being affected, from this unfolding of a new dimension of life. When analysing the second origin of music the honoris causa laureate stated that it also opens up, in the opposite way, new dimensions of reality which can no longer find an answer in mere speeches. The most extended interpretation presented by the Pope-Emeritus concerned the third reality in which  the totally-other and totally-great arouses in man new ways of expressing himself. Perhaps we can say that actually in the other two areas – love and death – the mystery of the divine touches us and, in this sense, it is being touched by God which together constitutes the origin of music. It is touching when we discern that, for instance as regards Psalms, people do not confine to mere singing, but refer to all instruments: and the hidden music of creation is aroused with its mysterious language. Along with the Psalter in which we can find the two motifs of love and death, we can reach the very source of the music of the God’s Church. We can say that the quality of music depends on the purity and greatness of one’s encounter with the divine, with their experience of love and of pain. The more pure and true that experience is, the more pure and great will be the music from which it was born and developed. What the Pope-Emeritus said in the ensuing part of his doctorate speech – I am truly convinced – was the manifestation of profound wisdom and experience of sanctity of the Pope who does not only knows what liturgy and music in are but who is also a true apostle in this field. The magnificent and pure Western music has developed as an answer to the encounter with God who embodies Himself in liturgy in the person of Jesus Christ. This music is for me the expression of Christian truth. Wherever such an answer is developed we encounter the truth, with the true Creator of the world. Because of this the great sacred music is a reality of theological rank and of permanent significance for the faith of all Christianity, even if it is not at all necessary that it be done always and everywhere. On the other hand, such music cannot disappear from the liturgy and its presence can be a special way of participation in the sacred celebration, in the mystery of faith. In the final part of his lecture the Pope-Emeritus referred once more to Saint John Paul II, finishing with the rhetorical question: We do not know what will be the future of sacred music, but one thing is clear: wherever the encounter with the Living God, who in Christ comes close to us really occurs, there is born anew and there again grows the answer, the beauty of which arises out of truth itself. Showing again the great respect for both universities he emphasised and indicated their future prospects: The activities of both Universities which confer on me the honoris causa doctorates have greatly contributed to sacred music so that this tremendous gift of the music derived from the Christian tradition would still be living and so that the creative power of faith would not falter in the future. For all this I wish to thank you profusely, not only for the honour which you bestow upon me, but also for the entire work you do in the service of the beauty of faith. For the Intercollegiate Institute of Sacred Music in Cracow, for the faculty members and students of this institute which initiated the entire event and which integrates both universities by running the mutual sacred music studies, these were the encouraging words to make us work even harder so as to serve the beauty of music. The closing sentence expressed by the Pope in Polish was especially touching:  May the Lord bless you all!
    Dnia 4 lipca 2015 roku Jego Świątobliwość Benedykt XVI, emerytowany papież, otrzymał w Castel Gandolfo godność doktora honoris causa dwóch krakowskich uczelni: Akademii Muzycznej w Krakowie i Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. 20 kwietnia 2015 roku Senat Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie po wysłuchaniu recenzji nadał stopień doktora honoris causa papieżowi emerytowi Benedyktowi XVI. W uzasadnieniu zostało zapisane, że doktorat zostaje przyznany za: „wielki szacunek dla tradycji muzycznej Kościoła oraz niezwykłą wrażliwość na dialog muzyki z wiarą; okazywanie, przez wiele lat na wszystkich stanowiskach, jakie piastował, szczególnej troski o szlachetne piękno muzyki kościelnej i jej właściwe miejsce w sprawowaniu świętych obrzędów liturgicznych Kościoła; podkreślenie w swoim nauczania znaczenia via pulchritudinis – drogi piękna, która może stać się drogą poznania i wielbienia Boga dla współczesnego człowieka; odważne dawanie swoim życiem, posługą, nauczaniem i pracą naukową świadectwa Prawdzie, która umacnia wiarę chrześcijańską w czasach duchowego zamętu spowodowanego przez liberalizm, postmodernizm i relatywizm oraz niestrudzone dążenie do przywrócenia Europie jej duchowego wymiaru; za życzliwe wsparcie działań uczelni zmierzających do przekształcenia Papieskiej Akademii Teologicznej w Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie”.22 kwietnia 2015 roku Senat Akademii Muzycznej w Krakowie przyjął uchwałę Rady Wydziału Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej, a po wysłuchaniu wyjątków z recenzji nadał stopień doktora honoris causa papieżowi emerytowi Benedyktowi XVI. Wyznaczył też Senat na laudatora prof. Stanisława Krawczyńskiego. W uzasadnieniu uchwały Senatu Akademii Muzycznej w Krakowie zapisano, że tytuł zostaje nadany za: „wskazanie swoim przykładem wzorców postawy moralnej i obywatelskiej w wymiarze głęboko religijnym i humanistycznym; nauczanie, w którym odnosi się do wartości najwyższych, niezmiennie obecnych w ludzkim życiu i twórczości; umiłowanie muzyki i wskazanie jej szczególnej roli jako integralnej części uroczystej liturgii Kościoła katolickiego towarzyszącej człowiekowi w akcie wyznania wiary”.Papież emeryt Benedykt XVI podziękował raz jeszcze za uznanie, z jakim się spotkał w sprawie nadania mu doktoratów honoris causa. Papież powiedział: „cieszę się przede wszystkim, że w ten sposób jeszcze bardziej pogłębił się mój związek z Polską, z Krakowem, z ojczyzną naszego wielkiego świętego Jana Pawła II. Bez niego bowiem trudno sobie nawet wyobrazić moją drogę duchową i teologiczną. Swoim żywym przykładem ukazał on nam również, jak mogą się ze sobą łączyć radość wielkiej muzyki sakralnej i zadanie wspólnego uczestnictwa w liturgii, podniosła radość i pokorna prostota celebracji wiary”. Następnie, przypominając historię odnowy muzyki kościelnej, zwrócił uwagę na szczególne umiłowanie przez siebie muzyki Mozarta. „Na trwałe, na przykład, wpisało się w moją pamięć, że skoro tylko zabrzmiały pierwsze nuty Mszy koronacyjnej Mozarta, to jakby otwierało się niebo i można było bardzo głęboko odczuć obecność Pana”. Ważne wydaje się stwierdzenie dotyczące pewnego napięcia na linii participatio actuosa i miejsca muzyki kościelnej w dzisiejszej liturgii, zwłaszcza tej uroczystej z chórem i orkiestrą. Genialne wręcz stało się postawione w tym także kontekście pytanie papieża emeryta: „Czym właściwie jest muzyka? Skąd pochodzi i do czego zmierza? Myślę, że można wskazać trzy «miejsca», z których wypływa muzyka”. I tu nastąpiła prawdziwie prorocza wizja dotycząca miejsca muzyki w dzisiejszej liturgii. Wymieniając więc owe trzy „miejsca”, z których wypływa muzyka, papież mówił, że pierwszym jej źródłem jest doświadczenie miłości, drugim źródłem muzyki jest doświadczenie smutku, dotknięcie śmiercią, bólem i otchłaniami istnienia, trzecim miejscem pochodzenia muzyki jest spotkanie z tym, co Boże, od początku w jakiejś mierze definiującym to, co ludzkie. Dla Międzyuczelnianego Instytutu Muzyki Kościelnej w Krakowie, dla pedagogów i studentów jednostki, która inspirowała całe wydarzenie i łączy obie uczelnie wspólnie prowadzonym kierunkiem studiów muzyka kościelna, to słowa mobilizujące do dalszej wytężonej pracy w służbie pięknu wiary. Wzruszające były także słowa wypowiedziane przez papieża w języku polskim: „Niech Pan was błogosławi!”.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2015, 13
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies