Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "dominikanki" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Opiekuńczo-wychowawczy wymiar posługi Zgromadzenia Sióstr Dominikanek w Stanach Zjednoczonych na podstawie sprawozdania powizytacyjnego s. Rozariany Mikiewicz
Caring and Educational Dimension of the Ministry of the Congregation of the Dominican Sisters in the United States on the Basis of the Post-Visit Report by Sr. Rozariana Mikiewicz
Autorzy:
Jaworski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1956316.pdf
Data publikacji:
2021-11-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zgromadzenie Sióstr św. Dominika
siostry dominikanki
Stany Zjednoczone
matka generalna
wizytacja
sprawozdanie powizytacyjne
Congregation of the Sisters of St. Dominic
dominican sisters
United States
mother general
visitation
visit report
Opis:
Życie emigranta nie należało do łatwych i przyjemnych. Potwierdza to sytuacja wielu Polaków udających się na emigrację do Stanów Zjednoczonych. Zmiany miejsca zamieszkania na bardziej odległe, bariery językowe i kulturowe oraz konieczność odnalezienia się w obcym, nieznanym kraju są trudnymi wyzwaniami. Wkraczająca daleko poza ściśle duszpasterskie aspekty działalność polskiego duchowieństwa stanowi dowód tego, jak ważna jest pomoc na obcej ziemi wyrażana w różnych formach. Losy polskich emigrantów bardzo często toczyły się wokół Kościoła katolickiego, który integrował wokół siebie środowiska polonijne. Przedstawiona w sprawozdaniu powizytacyjnym sporządzonym przez matkę generalną s. Rozarianę Mikiewicz sytuacja sióstr należących do amerykańskiej prowincji sióstr dominikanek pokazuje nie tylko szerokie spectrum ich posługi, ale także problemy i trudności zgromadzenia. Zawarte w dokumencie wątki opiekuńcze i wychowawcze odsłaniają przed nami wielopłaszczyznową posługę wpisującą się nie tylko w realizację zakonnego charyzmatu, ale także w historię działalności opiekuńczo-wychowawczej wśród Polaków znajdujących się na obczyźnie, jak również wśród miejscowej ludności.
The life of an emigrant was not easy and pleasant. This is confirmed by the situation of many Poles who emigrate to the United States of America. Changing the place of residence to more distant, linguistic and cultural barriers and the need to find oneself in a foreign, unfamiliar country are difficult challenges. The activity of the Polish clergy, going far beyond the strictly pastoral aspects, proves the importance of helping in a foreign land, expressed in various forms. The fate of Polish emigrants very often revolved around the Catholic Church, which integrated the Polish community around itself. The situation of the sisters belonging to the American province of Dominican Sisters presented in the post-visit report prepared by Mother General, Sr. Rozariana Mikiewicz, shows not only the wide spectrum of their ministry, but also the problems and difficulties of the Congregation. The care and educational themes contained in the document reveal to us a multidimensional service that fits not only in the implementation of the religious charism, but also in the history of care and educational activities among Poles living abroad, as well as among the local population.
Źródło:
Studia Polonijne; 2021, 42; 357-384
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwa niedrukowane dokumenty dotyczące raciborskiej dominikanki Agnieszki
Two unprinted documents concerning Agnes, a Dominican nun from Racibórz
Autorzy:
Kublin, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545108.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Agnieszka z Nysy
biskup Przecław
dominikanki
raciborskie dominikanki,
Racibórz
Streczka
Agnes from Nysa
bishop Przecław
Dominican nuns
Dominican nuns from Racibórz
Opis:
W Archiwum Państwowym w Opolu, w zespole Akta miasta Brzegu, przechowywane są dwa dokumenty dotyczące raciborskiej dominikanki Agnieszki, profeski, córki rzemieślnika Konrada Sleussera z Nysy. Są one znane jedynie z regestów. Pierwszy z nich (sygn. 8309) został wystawiony 29 sierpnia 1365 r. i zachował się w oryginale. Drugi dokument (sygn. 14) pochodzi z 13 stycznia 1366 r. i funkcjonuje jedynie jako papierowa kopia, sporządzona zapewne w XIX w. Oba nie zostały dotąd wydane drukiem.
In the State Archives of Opole, in the Files of the City of Brzeg, there are two documents regarding Agnes, a Dominican professed nun, daughter of crafts-man Konrad Sleusser from Nysa. The documents are only known from regesta. The first one (RF 8309) was issued on August 29, 1365 and has been preserved in the original. The second one (RF 14) dates from January 13, 1366 and functions only as a paper copy, probably made in the 19th century. Both have not yet been printed.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2019, 132; 67-77
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lista raciborskich przeorysz zakonu dominkanek
Liste der Priorinen im Ratiborer Dominikanerinnenorden
List of Racibórz Prioresses of the Dominican Order
Autorzy:
Kublin, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595724.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Dominikannerinen Kloster in Ratibor
Dominikannerinen in Ratibor
Priorinnen aus Ratibor
klasztor dominikanek w Raciborzu
raciborskie dominikanki
raciborskie przeorysze
Dominican monastery in Racibórz
Dominican Sisters in Racibórz
prioresses of Racibórz
Opis:
The history of the Dominican monastery in Racibórz covers the years 1299-1810. It belonged to the Polish province of the Order of Preachers, from 1706 to the Czech province, and from 1754 to 1810 to the Congregation of blessed Czesław. At the head of this monastery were a prioresses. Until 1630, they were elected and approved by provincial superiors for an indefinite period. From 1631, their term of office lasted three years, unless one of the superiors had died before. The author presents a list of 62 Racibórz prioresses and years of their rule and shows the sources of his findings.
Dzieje klasztoru dominikanek w Raciborzu obejmują lata 1299-1810. Przynależał on do prowincji polskiej Zakonu Kaznodziejskiego, od 1706 r. do prowincji czeskiej, a od 1754 do 1810 r. do Kongregacji bł. Czesława. Na czele tego klasztoru stały przeorysze. Do 1630 r. były one wybierane i zatwierdzane przez prowincjałów bezterminowo. Od 1631 r. zauważa się ich kadencję trwającą 3 lata, chyba że któraś z przełożonych wcześniej zmarła. Autor przedstawia listę 62 raciborskich przeorysz i lata ich rządów, wskazując źródła swoich ustaleń.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 2; 119-164
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miedzioryt nagrobka Eufemii Raciborskiej. Przyczynek do badań nad jej ikonografią
A Copperplate Tombstone of Euphemia Raciborska. A Contribution to the Study of Her Iconography
Autorzy:
Kublin, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408350.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Eufemia raciborska
dominikanki
Racibórz
Georg Lichtensteger
Johann Adam Schöpf
Euphemia of Raciborz
Dominican Sisters
Opis:
Niedawno w Archiwum Polskiej Prowincji oo. Dominikanów w Krakowie odnaleziono fotografię miedziorytu przedstawiającego nagrobek księżniczki Eufemii (Ofki), przeoryszy klasztoru Dominikanek w Raciborzu, zmarłej w opinii świętości 17 stycznia 1359 r. Tenże nagrobek znajdował się w kaplicy św. Dominika w kościele raciborskich zakonnic przynajmniej od XVII w. Został on odrestaurowany w stylu barokowym w 1738 r. w związku z rozwijającym się kultem Ofki i podjęciem starań o jego zatwierdzenie oraz prowadzonymi pracami zmierzającymi do poszerzenia tejże kaplicy i nowej aranżacji jej wnętrza. Miedzioryt w latach 1738–1741 wykonał Georg Lichtensteger na podstawie rysunku Johanna Adama Schöpfa. Grobowiec Eufemii jest pełen symboli, które odwołują się do jej cnotliwego życia i mają uzasadnienie w jej życiorysie, który w 1606 r. napisał dominikanin Abraham Bzowski, a później kopiowało i modyfikowało wielu innych autorów.
Recently, in the Archives of the Polish Province of the Dominican Friars in Krakow, a photograph was found of a copperplate engraving of the tombstone of Princess Eufemia (Ofka), prioress of the Dominican Sisters’ convent in Racibórz, who died and who held a reputation for holiness on 17 January 1359. This tombstone has been in the chapel of St. Dominic in the Sisters’ church in Racibórz since at least the 17th century. It was restored in the Baroque style in 1738 in connection with the growing cultof Ofka and the efforts to get it recognised, as well as the works carried out to extend the chapel and redesign its interiors. The copper engraving was made between 1738–1741 by Georg Lichtensteger based on a drawing by Johann Adam Schöpf. Eufemia’s tomb is full of symbols that refer to her virtuous life and are grounded in her biography, which was written down in 1606 by Dominican Abraham Bzowski and later copied and modified by many other authors.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2023, 43, 2; 179-189
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nagrobek księżniczki raciborskiej Eufemii
Grabmal der Prinzessin Euphemia aus Ratibor
Tombstone of Princess Euphemia of Racibórz
Autorzy:
Kublin, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595332.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Euphemie aus Ratibor
Dominikannerinen
Helene Otieslav
Ratibor
Eufemia raciborska
dominikanki
Helena Otieslav
Racibórz
Euphemia of Raciborz
Dominicans
Opis:
The subject of the article is the tombstone of Princess Euphemia, the prioress of the Dominicans in Racibórz, who died on January 17, 1359. The author analyses the source, on the basis of which he comes to the conclusion that the grave of Ofka was in the middle of the crypt under the chapel of St. Dominic, adjoining from the north to the church of the Dominicans in Racibórz. The grave was covered with a stone slab with an engraved image of Euphemia. In 1623, a portrait of Ofka was painted on the basis of this image and was placed in the chapel of St. Dominic. In this chapel in the 17th century (rather after 1637 or after 1658 and before 1672/1674), a wooden vault in the form of a tomb was made for Euphemia, covered with a coffin, in which there was a figure presenting Ofka. It was renovated in 1738, and in 1821 moved to the church of the Assumption of the Virgin Mary in Racibórz, where it was located until 1930.
Przedmiotem artykułu jest nagrobek księżniczki Eufemii, przeoryszy dominikanek w Raciborzu, zmarłej 17 stycznia 1359 r. Autor analizuje przekazy źródłowe, na podstawie których dochodzi do wniosku, że grób Ofki znajdował się na środku krypty pod kaplicą św. Dominika, przylegającą od północnej strony do kościoła dominikanek w Raciborzu. Grób był nakryty kamienną płytą z wyrytym wizerunkiem Eufemii. W 1623 r. nawzór tego przedstawienia został namalowany portret Ofki, który umieszczono w kaplicy św. Dominika. W tej kaplicy w XVII w. (raczej po 1637 lub po 1658 r., a przed 1672/1674 r.) wystawiono Eufemii drewniany grobowiec w formie tumby, nakrytej trumną, w której znajdowała się figura przedstawiająca Ofkę. Został on odnowiony w 1738 r., a w 1821 r. przeniesiony do kościoła pw. Wniebowzięcia NMP w Raciborzu, gdzie znajdował się aż do 1930 r.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 151-188
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niedrukowany dokument biskupa wrocławskiego Przecława z 9 lutego 1370 r. dotyczący klasztoru Dominikanek w Racibor
A Non-printed Document of the Bishop of Wrocław Przecław from February 9, 1370 Concerning the Dominican Monastery in Racibórz
Autorzy:
Kublin, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595416.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
dominikanki
dominikanie
Racibórz
Eufemia raciborska
Dominican sisters
Domincans
Eufemia of Racibórz
Opis:
The paper presents a document of the bishop of Wrocław, Przecław of Pogarell, which was issued on 9 February 1370 in Otmuchów, in which the said bishop confirms the diploma of Opawa-Racibórz Prince John I of 12 November 1368. The prince’s document concerns the sale of the annual rent (11 pounds “grzywna”) in Nowe Zagrody (which is a part of Racibórz today) by the city council of Racibórz to the monastery of the Dominican Sister’s convent in the same town. Both diplomas constitute a valuable source for research in the history of the monastery of the Dominican Sister’s convent in Racibórz, and of the town itself. The particular value is that of the references to persons mentioned in both documents, among others, a mayor, and members of the city council, lay judges and guild masters.
W artykule przedstawiono dokument biskupa wrocławskiego Przecława z Pogorzeli, wystawiony 9 lutego 1370 r. w Otmuchowie, w którym potwierdza on dyplom księcia opawsko-raciborskiego Jana I z 12 listopada 1368 r. Książęcy dokument dotyczy sprzedaży rocznego czynszu 11 grzywien w Nowych Zagrodach (dziś część Raciborza) przez radę miasta Raciborza klasztorowi Dominikanek w Raciborzu. Oba dyplomy stanowią cenne źródło do dziejów klasztoru raciborskich zakonnic św. Dominika i miasta Raciborza. Szczególną wartość stanowią osoby wskazane w dokumentach, m.in. burmistrz, rajcy, ławnicy, cechmistrzowie.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 1; 155-177
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niedrukowany dokument z 1 maja 1331 roku dotyczący klasztoru dominikanek w Raciborzu
No printed document from the May 1th 1331 concerning the Dominican Sisters in Racibórz
Autorzy:
Kublin, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595553.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Racibórz; Eufemia (Ofka); siostry dominikanki z Raciborza; de Linavia; Bieszków;
Euphemia of Racibórz; Euphemia (Ofka); Dominican Sisters in Racibórz; de Linavia; Bieszków;
Opis:
In the State Archives in Opole there is stored the original document by brothers Otto and Frederick de Linavia from May 1st 1331. Previously, he was in possession of the Upper Lusatian Scientific Society (Oberlausitzische Gesellschaft der Wissenschaften) in Görlitz. Probably after World War II this was in Warsaw, and from there went to Opole. He is known only from regests and has never been completely released in print. It concerns the sale of Bieszków village near Nowa Cerekwia, which is 8.5 cornfields of all the revenue, to the nun Euphemia of Racibórz and Dominican Sisters in Racibórz.
W Archiwum Państwowym w Opolu przechowywany jest oryginał dokumentu braci Ottona i Fryderyka de Linavia z 1 maja 1331 r. Wcześniej był on w posiadaniu Górnołużyckiego Towarzystwa Naukowego w Zgorzelcu. Zapewne po II wojnie światowej znalazł się w Warszawie, a stąd trafił do Opola. Jest znany tylko z regestów i w całości nigdy nie był wydany drukiem. Dotyczy sprzedaży wsi Bieszków w pobliżu Nowej Cerekwi, mianowicie 8,5 łanów z wszystkimi dochodami, mniszce Eufemii (Ofce) raciborskiej i dominikankom w Raciborzu.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 335-343
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Raciborskie dominikanki w nekrologach klasztorów czeskich i morawskich
Dominican Sisters of Racibórz in Czech and Moravian monasteries obituaries
Autorzy:
Kublin, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595466.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Dominican sisters
obituary
Racibórz
dominikanki
nekrolog
Opis:
Analizie poddano 7 dominikańskich nekrologów klasztorów czeskich i morawskich, przechowywanych w archiwum praskim i brneńskim. Pozwoliła ona na przedstawienie 76 raciborskich dominikanek zmarłych w latach 1710–1817. Porównując osiągnięte wyniki z innymi źródłami (Liber albus, Acta Capituli Provincialis Fratrum Praedicatorum Provinciae Bohemiae, spisy wskazane przez Augustina Weltzla i Kazimierza Dolę), zauważa się jeszcze 24 zakonnice, które zmarły po wejściu klasztorów śląskich do prowincji czeskiej. W sumie powstał wykaz 100 sióstr zakonnych, który znacznie poszerza dotychczasową wiedzę na temat składu osobowego klasztoru dominikanek w Raciborzu. Stanowi on punkt wyjścia do dalszych badań prozopograficznych nad tym konwentem.
7 Dominican obituaries of the Czech and Moravian monasteries, kept in the Prague and Brno archives, were analyzed. This research allowed for the presentation of 76 Racibórz Dominicans who died in the years 1710–1817. Comparing the results achieved with other sources (Liber albus, Acta Capituli Provincialis Fratrum Praedicatorum Provinciae Bohemiae, lists indicated by Augustin Weltzel and Kazimierz Dola), there are also 24 nuns, who died after the entrance of the Silesian monasteries to the Czech province. In total, a list of 100 nuns has been established, which greatly expands the existing knowledge of the composition of the Dominican monastery in Racibórz. It is the starting point for further prozopographical research on this convent.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 2; 173-189
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykaz dominikanów i dominikanek śląskiej kongregacji bł. Czesława z 1774 roku
List of Dominican brothers and sisters of the Silesian Congregation of Bl. Ceslaus from 1774
Autorzy:
Kublin, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595494.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
dominikanie
dominikanki
kongregacja bł. Czesława
Śląsk
Zakon Kaznodziejski
zakon dominikański
Dominicans
Dominican sisters
Congregation of blessed Ceslaus
Silesia
Order of Preachers
Dominican Order
Opis:
The article presents a list of members of the brothers and sisters of the Dominican Order from 1774, when they were forming the Silesian Congregation of bl. Ceslaus (1754–1810). This list, in addition to their names and surnames, includes also information about the offices and functions of the brothers and sisters. This text is a contribution to the comprehensive description of personal depots of individual Dominican monasteries throughout the centuries of their functioning in Silesia.
Artykuł przedstawia wykaz dominikanów i dominikanek z 1774 r., tworzących śląską kongregację bł. Czesława (1754–1810). Tenże wykaz oprócz ich imion i nazwisk zawiera m.in. informacje o pełnionych przez braci i siostry urzędach i funkcjach. Niniejszy tekst jest przyczynkiem do kompleksowego opracowania składów osobowych poszczególnych klasztorów dominikańskich w ciągu wieków ich funkcjonowania na Śląsku.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2018, 38, 1; 225-241
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tryumf Taidy ogłoszony. O diariuszu obłóczyn u dominikanek lwowskich księżnej Teofili Wiśniowieckiej w 1753 roku
Autorzy:
Kuran, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030430.pdf
Data publikacji:
2021-06-06
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
occasional literature
diary of investiture
investiture
Teofila Wiśniowiecka
the Dominicans in Lvov
preaching
literatura okolicznościowa
diariusz obłóczyn
obłóczyny
lwowskie dominikanki
kaznodziejstwo
Opis:
  The article presents the structure and main themes of the diary of the solemn investiture ceremony of Teofila Wiśniowiecka entitled "Tryumf troistej Łaski Boskiej" [“The Triumph of the Threefold Divine Grace”] from 1753. This literary work is presented against the background of monastic customs which accompany the investiture. Introduction of many persons served to commemorate their role in the ceremony and to praise the families they represented. The article describes the activities presented in the diary to announce the celebrations. The course of the events is pointed out considering the role of decorations which were especially stressed in the diary. The interior decorated with not only expensive materials and costly votive offerings but also flowers, which were appropriately lit, was accompanied by Baroque splendor with processional marches, the firing of cannons and the music performed by the duke’s band. Theatralization of the event is emphasized. The article considers the rhetorical structure of the speeches included in the diary (dispositio) and the main themes from the sphere of inventio. It also shows which elements of the event were not included in the diary. They were omitted because they did not comply with the rules of the ceremony (i.e. lack of secular speeches during the act of investiture). The investiture was shown as a special case of a rite of passage because it was a doyenne of the family who was joining the Order, not a young maiden. The act was important because while she was still alive she left inheritance to her descendants who felt obliged to pay tribute to her. The Order also accepted her with due respect as their protector and founder. Publication of the diary was intended to consolidate for posterity the information about the lavish celebration and spread knowledge of its course of events among magnates and gentry.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2014, 9, 4; 268-290
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z badań nad historią muzyki w klasztorze sióstr dominikanek na Gródku w Krakowie
From the research on the history of music in the Dominican Convent at Gródek, Cracow
Autorzy:
Matoga, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1218410.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
muzyka
organy
pozytwy
fisharmonia
kościół
Dominikanki na Gródku
Kraków
music
organ
positive
fis-accordion
church
Dominicans in Gródek
Cracow
Opis:
Artykuł jest pierwszym opracowaniem dotyczącym muzyki w klasztorze dominikanek Na Gródku w Krakowie. Autor koncentruje się na historii organów w kościele klasztornym. W 1820 r. w świątyni notowano dwa pozytywy (małe organy): większy pod chórem zakonnym i mniejszy na chórze. W 1838 r. instrument z chóru zakonnego został sprzedany, natomiast w latach 1838-1839 powstały w kościele nowe organy, umieszczone zapewne pod chórem. Po 1864 r. ich stan ulegał pogorszeniu, w związku z czym podjęto decyzję o zakupie nowych organów. W 1870 r. klasztor otrzymał na ten cel pieniądze od cesarza Ferdynanda, jednak przedsięwzięcie nie doczekało się realizacji. Ostatecznie rolę instrumentu akompaniującego podczas liturgii przejęła fisharmonia, a zdezelowane organy zostały usunięte. W drugiej połowie XIX w. zainstalowano organy elektroniczne. Od 2010 r. dominikanki zbierały pieniądze na zakup organów piszczałkowych. Ostatecznie zakupiony został używany instrument firmy Walcker z 1970 r., sprowadzony z Niemiec, a następnie zamontowany w kościele w 2011 r. Na przestrzeni kilku stuleci w kościele grali organiści. Były nimi zarówno osoby świeckie, jak i siostry zakonne
The present article is the first one concerning music in the Dominican Convent at Gródek in Cracow. The author concentrates on the history of organs in the convent church. In 1820 the church had two positives (small organs): a larger one under the convent choir and a smaller one on the choir. In 1838 the instrument from the choir was sold, while in the years 1838-1839 new organ was installed in the church, supposedly under the choir. After 1864 the organ’s condition worsened gradually, that is why a decision was made to buy a new one. In 1870 the Convent received money from Emperor Ferdinand for this purpose, however the plan was not realised. Eventually the role of an accompanying instrument during the service was taken over by the harmonium and the dilapidated organ was removed. In the second half of the 19th century electronic organ was installed. Since 2010 the Dominican Sisters had collected money to buy a pipe organ. Finally a second-hand Walker organ was bought, brought from Germany and installed in 2011. In the course of several ages both lay persons and Dominican Sisters performed as church organists.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 126; 251-264
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Klauzura mniszek po konstytucji apostolskiej Vultum Dei quaerere
Cloister of Nuns after the Apostolic Constitution Vultum Dei quaerere
Autorzy:
Menke, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2028999.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
klauzura
papieska klauzura
mendykanci
kontemplacja
mniszki
Dominikanki
Vultum Dei quaerere
papież Franciszek
cloister
papal cloister
mendicants
contemplation
nuns
Dominicans
Pope Francis
Opis:
Celem artykułu jest zdefiniowanie klauzury w klasztorach mniszek całkowicie oddanych kontemplacji (zastosowaną na konkretnym przykładzie mniszek dominikanek) oraz przedstawienie zmiany jej rozumienia po ostatnim dokumencie papieskim z 2016 r. Dotychczas była to klauzura papieska, rozumiana jako przywilej i specyficzna forma oderwania się od świata. Papież Franciszek w konstytucji apostolskiej Vultum Dei quaerere określa formy klauzury, które mają być wzbogaceniem, a nie przeszkodą w życiu religijnym konkretnej wspólnoty i które są oparte o realne warunki klasztoru. Dlatego wzywa do rewizji sposobu patrzenia na realizację konkretnej formy klauzury mniszek w poszczególnych klasztorach w odniesieniu do ich własnej tradycji. Oferuje on teraz mniszkom możliwość zdecydowania się co do formy klauzury (niekoniecznie już papieskiej), zdefiniowania jej w ius proprium danego instytutu i zachowywanie tej formy po zatwierdzeniu przez Kongregację Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.
The article aims with the definition of cloister nuns in monasteries focused solely on the contemplation (applied to a specific example of Dominican nuns) and changes in perception over the last papal document from the year 2016. It has always been papal cloister so far, conceived as a privilege and a specific way into seclusion from the world. Pope Francis in the Apostolic Constitution Vultum Dei quaerere provides some types of the cloisters, to be enriching and not an obstacle to the religious life of a specific community and are based on real conditions of the monastery. Therefore Pope Francis calls for a review of the looking at the implementation of specific forms of seclusion nuns in various convents in the context of their own tradition. He offers the Nuns the possibility to opt for some form of cloister (no longer necessarily the only papal cloister), modified it in the Ius proprium in the institute, and after confirmation of this form of the Congregation for Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life, thus maintaining it.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2017, 6, 1; 91-114
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblioteka Katedralna w Gnieźnie: (cd.)
Autorzy:
Rył, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044799.pdf
Data publikacji:
1976
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Gniezno
biblioteka katedralna
zbiory
dominikanki
XVII wiek
cathedral library
repertory
Dominican nuns
17th century
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1976, 33; 237-297
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błogosławione dominikanki: Ofka Piastówna (1299–1359) i Elżbieta Węgierska (1292–1336) – środkowoeuropejskie wzorce świętości z XIV wieku
The blessed Dominican Nuns: Euphemia of the Piast (1299–1359) and Elisabeth of Hungary (1292–1336) – middle European models of sanctity from XIV century
Autorzy:
Stefaniak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595601.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Ofka Piastówna, Elżbieta Arpadówna, Racibórz, Töβ, dominikanki
Euphemia of the Piast, Elisabeth of Hungary, Racibórz, Töβ, dominican nuns
Opis:
Wiek XIV nie miał tak licznych, jak poprzednie stulecie, wyniesionych na ołtarze przedstawicielek, które reprezentowały kręgi dworów Europy Środkowej. Kanonizacji doczekała się jedynie królowa Jadwiga Andegaweńska, osoba świecka. Ponadto wielowiekowym kultem jako błogosławione otaczane są dwie córki władców: Ofka (1299–1359) – pochodząca ze śląskiej, raciborskiej linii Piastów, i Elżbieta (1292–1336) – ostatnia węgierska Arpadówna, córka króla Andrzeja III. Obie były przedstawicielkami jednego pokolenia, miały wspólnego przodka, obie należały do zakonu dominikańskiego. Choć się nie znały, a być może nawet o sobie wzajemnie nawet nie słyszały, to równolegle realizowalny ten sam, dominikański ideał zakonny i obie w dostępny sobie sposób przyjęły łaskę mistycznego życia i obie doczekały się wielowiekowej pamięci swoich świętych czynów. Artykuł jest porównaniem dwóch czternastowiecznych środkowoeuropejskich dominikanek, których świętość fascynowała i ubogacała Kościół po obu stronach Karpat: w Polsce (na Śląsku) i na Węgrzech, a następnie w Szwajcarii. Autor omawia podstawy badawcze obu postaci oraz ukazuje ich wspólne korzenie, podobne losy powołania zakonnego, życie klasztorne oraz opinię świętości, w jakiej obie zakończyły życie. Istnieje wiele różnic między tymi postaciami, a jednocześnie wiele podobieństw, które stały się podstawą ich porównania.
The XIV century did not have so many saint representatives of the middle European court circle like the preceding century. In this time Queen Hedwig of Anjou was the only canonized and one lay person. In addition there is the cult of two blessed daughters of monarchs: Euphemia of the Piast from Racibórz in Silesia (1299–1359) and the daughter of King Andrew III, Elisabeth of Hungary (1292–1336). Both had been representatives of the same generation, had the same forefather, and belonged to the same Dominican order. Even though they had not known each other and had not heard about each other, both had realized the same Dominican order’s idea, became part of the same mystical way of life, and obtained the remembrance of their holy deeds throughout out the ages. The present article is a comparison between the two middle European Dominican blessed women, their holiness fascinated and enriched the Church on both sides of the Carpathian mountains: in Poland (in Silesia), and in Hungary and then in Switzerland. The author discusses the research foundations of both persons and shows their mutual roots, their similar history of monastic vocation, their monastic life and their opinions of holiness, in which they had ended their life. There are a lot of differences between those two blessed women, and also a lot of similarities, which are the main reasons for their comparison.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 293-333
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dzieje mniszek zakonu kaznodziejskiego na Węgrzech w XX wieku
From the history of Dominican nuns in Hungary in the 20th century
A magyarországi Prédikátor Rend apácák xx. századi történetéből
Autorzy:
Stefaniak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943804.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
dominikanki, fundacja, klasztor w Luksemburgu Limpertsbergu, przeorysza, Szeged, ścisła klauzura, Węgry
cloistered convent, Dominican nuns, foundation, Hungary, Monastery of Luxemburg‑Limpertsberg, papal closure, Prioress, Szeged
Opis:
W XX w. podjęto na Węgrzech dwie nieudane próby wznowienia działalności klasztoru mniszek Zakonu Kaznodziejskiego (dominikańskiego). Ostatni średniowieczny konwent istniejący na Wyspie Małgorzaty pod Budą upadł w wyniku tureckiej inwazji na kraj i śmierci w 1637 r. Barbáli Verebély, ostatniej dominikanki klauzurowej w klasztorze klarysek w Pożoniu (Pozsony, Pressburg, Bratislava). W 1948 r. prowincja dominikanów na Węgrzech podjęła dzieło powołania dominikańskiego klasztoru klauzurowego. Przebywały tam wówczas trzy węgierskiej narodowości mniszki z rozproszonego przez hitlerowców klasztoru w Luksemburgu. Zakonnice owe zamieszkały w tymczasowym klasztorze w Szegedzie i podjęły starania, aby zaprowadzić regularne życie kontemplacyjne. Przeoryszą została jedyna siostra chórowa, Ilona Szegedy (1914–2011). Do mniszek niebawem dołączyły dwie dominikanki czynne oraz wstąpiła świecka kandydatka, która jednak nie wytrwała w klasztorze. W 1950 r. konwent składał się z pięciu mniszek i jednej kandydatki. W wyniku zaostrzającego się konfliktu na linii Kościół – komunistyczne władze Ludowej Republiki Węgier doszło na terenie kraju do likwidacji klasztorów. Dominikanki, posłuszne woli biskupa Szegedu i Csanád, Endrego Hamvasa, 9 czerwca 1950 r. opuściły potajemnie klasztor i każda udała się w tylko sobie wiadomym kierunku. Odtąd aż do 1989 r. zakonnice żyły w konspiracji. Ten okres prześladowania Kościoła na Węgrzech przeżyła jedna mniszka, przeorysza Ilona Szegedy. Ponadto s. Margit Molnár została tajnie przyjęta do zakonu i złożyła śluby zakonne 12 października 1972 r. Po upadku komunizmu na Węgrzech pod kierownictwem mianowanej przeoryszą Margit Molnár zaczęła się w 1989 r. organizować wspólnota mniszek w zachodniowęgierskim Nagylózs. W 1990 r. został otwarty nowicjat, do którego zgłosiło się kilka kandydatek. Jednak jesienią 1994 r. siostry przeprowadziły się do Tápiószentmárton w komitacie Pest, gdzie miały budować dla siebie klasztor. Jednak z powodu różnych trudności nowicjuszki w 1996 r. przebywały najpierw w polskim klasztorze w Świętej Annie, a następnie wyjechały do klasztoru w Klausen w Niemczech, gdzie miały odbyć formację zakonną, a tamtejsza wspólnota zobowiązała się wziąć odpowiedzialność za późniejsze przeszczepienie zakonu
In the 20th century there were two attempts to resume the monastery of nuns of the Order of Preachers in Hungary. In 1948 three nuns settled in a monastery in Szeged. In 1950 there were five nuns and one candidate. The elimination of the monastic life was a consequence of intensifying conflict between the Church and the communist government in Hungary. Dominican sisters obeyed the bishop of Szeged and Csanád Endre Hamvas. On June 9, 1950 they secretly left the monastery and lived in the conspiracy until 1989. Two nuns survived the period of persecution of the Church. 1989 Margit Molnár was appointed a prioress and she started to organize a new community of Dominican nuns in Nagylózs. In 1990 a novitiate was opened and some of candidates came forward. In autumn 1994 the sisters moved to Tápiószentmárton. 1996 the novices housed in the Polish monastery of Święta Anna and then in Klausen in Germany. The Dominican community in Klausen undertook the task of revival of the monastic life in Hungary. But it did not take place. In 1997 the last two Dominican nuns bought a house in Göd. The last nun has been living there since December 7, 2011.
Magyarországon a XX. sz. folyamán kéz ízben próbálkoztak – sikertelenül – a Prédikátor (domonkos) rend apácazárdájának újjáélesztésére későközépkor utolsó, a budai Margitszegeten működő rendházának a török invázió, ill. a pozsonyi (Pressburg, Bratislava) kolostor utolsó klauzúrás domonkos nővére, Verebély Borbála 1637‑es halála miatt bekövetkezett megszűnte után. 1948‑ban a hitleri érában Luxemburgban feloszlatott kolostor három magyar nemzetiségű apácája, akik ekkor hazatértek Magyarországra – támogatásával felvállalták egy klauzúrás rendház létrehozását. Szegeden laktak, átmeneti kolostorban, s rendszeres szemlélődő életmódot igyekeztek folytatni. Az egyetlen korális nővér, Szegedy Ilona (1914–2011) lett a főnöknő. Az apácákhoz hamarosan csatlakozott két aktív domonkos nővér és egy világi jelölt is, aki azonban nem maradt meg a kolostorban. 1950 ben a konvent öt apácából és egy jelöltből állt. r. Az egyházzal való erősödő konfliktus eredményeképpen a Magyar Népköztársaság kommunista hatalma megszüntette a kolostorokat. A domonkos nővérek, engedelmeskedve Hamvas Endre Szeged‑Csanádi püspöknek, 1950. június 9‑én titokban elhagyták a kolostort, s mindegyek a saját, csak önmaga által ismert útra lépett. Az apácák egészen 1989‑ig illegalitásban éltek. A magyarországi üldözés ez időszakát egy nővér élte túl, Szegedy Ilona priorissza. Ezen felül Molnár Margit nővért titokban felvették a rendbe, aki 1972. október 12‑én tette le örökfogadalmát. A kommunizmus magyarországi bukása után a fent nevezett Molnár Margit nővér támogatásával 1989‑ben megkezdték egy apácaközösség szervezését a nyugat‑magyarországi Nagylózson. 1990‑ben megnyílt a novíciátus, és néhány jelölt jelentkezett. 1994 őszén azonban a nővérek a Pest megyei Tápiószentmártonba költöztek, hogy kolostort építsenek maguknak. Azonban a különböző ehézségek miatt a novíciák előbb a lengyelországi Szent Anna, majd a németországi Klausen kolostorába mentek, ahol szerzetesi életet élhettek, s ahol az ottani közösség felelősséget vállalt a rend csírájának későbbi magyarországi elületéséért. Ez azonban nem vezetett eredményre. Magyarországon két apáca maradt. Ebben az időben jóvátételként visszakapták a szegedi kolostort, és 1997‑ben egy tágas kertes házat vásároltak a Budapesttől északra fekvő Gödön. Itt halt meg Margit nővér 1998. január 16‑án. Egy apáca maradt, Nagybélteki Mária Dominica, akihez hamarosan csatlakozott Szegedy Ilona nővér. A kis létyzám (kettő) miatt a rend generális vezetése elutasította a kolostor jogi elismerését. 2011. december 7‑én elhunyt Szegedy Ilona nővér, tehát Magyarországon már csak egy apáca él, Nagybélteki Mária Dominica (Marianna), a többi magyar nemzetiségű klauzúrás domonkos nővér külföldi kolostorokban él, legtöbben a német Rieste‑Lageban.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2013, 33; 73-110
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies