- Tytuł:
-
Chrześcijańska dekonstrukcja ponowoczesności? Albo: jak każdy znak może zostać odwrócony.
A Christian deconstruction of the postmodernity: can any sign be reversed - Autorzy:
- Lipowicz, Markus
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/441256.pdf
- Data publikacji:
- 2009
- Wydawca:
- Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
- Tematy:
-
Centrum struktury
dekonstrukcja
doświadczenie auto-trascendencji myślenie postmetafizyczne ponowoczesność
postświecka kondycja społeczna
Centre of structure
deconstruction
experience of self-transcendence post-metaphysical thinking postmodernity
the postsecular condition of society - Opis:
-
W niniejszym artykule autor w sposób innowacyjny próbuje zająć się kwestią ponowoczesnej dekonstrukcji znaczeń i sensu religii, a w szczególności chrześcijaństwa. W czasie, gdy niemal na porządku dziennym podkreśla się „groźne” skutki, jakie niesie ze sobą ponowoczesność dla chrześcijaństwa, mało kto chce zauważyć drugą stronę medalu. Autor pragnie rozważyć możliwości dekonstruktywistycznego ujęcia wpływu chrześcijaństwa na ponowoczesność. Punktem wyjścia w owej analizie będzie próba rekonstrukcji samego pojęcia dekonstrukcji w odniesieniu do ważnego dla analizy socjologicznej pojęcia „porządku społecznego”. Autor będzie usiłował wskazać, że już same teoretyczne propozycje „kultury bez centrum” i „zdekonstruowanego chrześcijaństwa” ignorują komunikatywną strukturę społeczeństwa. Ponowoczesność to nie tylko kolejny etap procesu „destrukcji metafizyki” doprowadzającego do relatywizacji wszystkich obowiązujących znaczeń i sensów we współczesnym społeczeństwie. Nietzscheański i Heideggerowski dyskurs ponowoczesny zapomina o ważnych dla życia społecznego fenomenach, jak doświadczenie „auto-transcendencji” oraz istotnego dla współczesnej filozofii nurtu „przetłumaczenia“ treści metafizycznych i sakralnych na język świecki. Oba te zjawiska jednak świadczą o tym, że cywilizacja zachodnia pozostaje w sposób kognitywny związana z chrześcijaństwem. Typowe ponowoczesne doświadczenie kontyngencji zostaje w ten sposób zredukowane poprzez ponowne odkrycie treści chrześcijańskich i postmetafizycznych, co z kolei doprowadza do paradoksalnej dekonstrukcji samego procesu dekonstrukcji – czyli, samej ponowoczesności. Ową odwróconą dekonstrukcję potwierdzają badania empiryczne z zakresu socjologii i psychologii społecznej przeprowadzone między innymi w Niemczech i Austrii. Pozostaje, według autora, faktem społecznym, że ludzie w swoim życiu nie przestają szukać „głębszych” prawd, których zdekonstruowana rzeczywistość ponowoczesna nie może im zaoferować. Tutaj właśnie – w zdekonstruowanej rzeczywistości społecznej – otwierają się dla chrześcijaństwa i jego emfatycznie rozumianej prawdy nowe możliwości aktywności społecznej.
In this article the author is trying to bring up in an innovative way the question of the postmodern deconstruction of the meanings and sense of religion, and above all Christianity. Nowadays, as the stressing of the “dangerous” effects of postmodernity on Christianity seems to be an everyday occurrence, hardly anyone is willing to notice the other side of the issue. The author discusses the possibility of a deconstructive influence of Christianity upon postmodernity itself. The starting point of this analysis will be an attempt to analyze the term deconstruction itself, referring it to the important sociological term of “social order”. The author will try to point out that the mere theoretical proposition of a “culture without centre” or the idea of a “deconstructed Christianity” in fact ignores the communicative structure of society. Postmodernity is not only the next stage of the “destruction of metaphysics”, which leads to the relativism of all valid concepts that have meaning and sense in contemporary society. The Nietzschean and Heideggerian discourse of postmodernity forgets about such important phenomena of social life as the experience of “self-transcendence” and the importance in contemporary philosophy of “translating” metaphysical and sacral ideas into a secular language. Both phenomena prove though, that Western Civilization is cognitively bound to Christianity. The typical postmodern experience of contingency is reduced by the rediscovery of Christian and post-metaphysical contents, which ironically leads to a deconstruction of deconstruction itself – hence, postmodernity itself. This reversed deconstruction is confirmed by empirical research conducted in, among other countries, Germany and Austria. According to the author, it remains a social fact that people do not stop seeking deeper “truths”, which the deconstructed postmodern reality is not capable of offering. Right here – in the reality of a deconstructed society – new perspectives of social activity are opened for Christianity and its emphatical understanding of “truth”. - Źródło:
-
Kultura i Polityka; 2009, 6; 105-117
1899-4466 - Pojawia się w:
- Kultura i Polityka
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł