Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "divine sonship" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
“Figli della promessa” in Veronense e Gelasianum Vetus
„Synowie obietnicy” w Veronense i Gelasianum Vetus
Autorzy:
Ostrowski, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062666.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sacramentarium Veronense
Sacramentarium Gelasianum Vetus
euchologia
dzieci obietnicy
dziecięctwo Boże
obietnica
zbawienie
euchology
filii promissionis
children of the promise
divine sonship
promise
salvation
Opis:
Starożytna euchologia Kościoła rzymskiego często jest nazywana źródłem dla lex credendi. Na tym metodologicznym fundamencie, u którego początku leży słynne powiedzenie Prospera z Akwitanii legem credendi lex statuat supplicandi, możemy nie tylko oprzeć nasze badania nad zawartością semantyczną i liturgiczną modlitw Kościoła, ale także wyprowadzać z nich przesłania o charakterze uniwersalnym. Autor przedstawia analizę liturgiczno-teologiczną wyrażenia filii promissionis, które znajduje w dwóch starożytnych sakramentarzach: Veronense i Gelasianum Vetus. Wyrażenie filii promissionis ukazuje w badanym repertorium euchologicznym fakt przyjęcia (a nawet przejęcia) przez chrześcijan, lud Nowego Przymierza, tytułu typowo starotestamentalnego, należącego dotąd do Izraela. Dokonuje się to na podstawie nie decyzji nowego Ludu Wybranego, ale na podstawie działania Boga, który realizuje nowe Przymierze w Chrystusie. Studium niniejsze jest opracowaniem i nową redakcją niektórych fragmentów dysertacji doktorskiej autora, w której temat Bożej obietnicy był częścią szerszej problematyki, dotyczącej adoptio divina.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2011, 2; 87-99
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Silence and the Audibility of the Word: Contemplative Listening as a Fundamental Act of the New Evangelization. Part 2: Jesus Christ, the Eternal Listener
Autorzy:
Siegmund, J. Marianne
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507622.pdf
Data publikacji:
2018-03-30
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
Jesus Christ
listening
revelation
sonship
Trinity
God
metaphysics
Hans Urs von Balthasar
Thomas Aquinas
divine person
subsistent relation
human person
substance
obedience
the Word
Opis:
In the second part of her arguing for contemplative listening as a fundamental act of the new evangelization, the author turns to the theological perspective of Jesus Christ as the eternal Listener and, thus, focuses upon his act of listening, which is the unique personal form of his eternal divinity. The author addresses the following issues. Granted that listening has to do with obedient readiness, how can one say it is in the eternalSon, who, being God, would seem to be naturally exempt from obedience? In order to answer this question, the author looks at the Balthasarian “enfleshment” of Thomas’ notion of the divine persons as subsistent relations. In brief, to say that the Son is the subsistent relation of sonship means that the Son receives himself from the Father. But this self-reception implies, the author argues, an obedient readiness. And, since the Son is Word, this obedient readiness translates into a “listening.” The Son is not only the eternal Word. He is also the eternal listener of the Word he is. Within the Godhead, each person is his relation (of “opposition”) to the others and there is no difference between the person and his action. For example, the Son is his relation of sonship to the Father. But, one might ask, how could one speak of the Son’s obedience? How does one avoid subordinationism? The key is to see how the Son’s possession of divinity is compatible with a reception of it. If the Father is the “source and origin of all divinity,” the Son does, in fact, receive his divinity from the Father while, at the same time, he is co-equal and co-eternal with the Father. That the Father generates the Son does not mean, as Arius asserted, that there was a time when the Son was not. Rather, the Son always possesses his divine sonship as being given fromthe Father, while the Father possesses divinity as being given away. Divinity is compatible with relationality in the mode of reception. In the Godhead, reception is perfection. There are a number of texts from Thomas that the author presents in favor of this argument. Having established that reception is perfection in the Godhead, the author develops how this receptivity encompasses obedience and listening. For, in his receiving, the Son performs an act that, by an intrinsic analogy, one may describe as the taking of the gift of the Father into himself. In this sense, the Son is obedient to the “sense” of the Father’s self-gift. But, in the case of the Son, he isthe gift. Not only that, he isthe gift as Word. This suggests, as the author argues, that the obedience that characterizes him as a divine person is something intrinsically analogous to listening. Here, then, we find the ultimate theological reason that we are listeners: we are listeners because we are created on the model of Christ, the eternal Listener.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2018, 7, 1; 119-137
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies