- Tytuł:
-
Impact of base type on diclofenac sodium release from semi-solid dosage forms
Wpływ rodzaju podłoża na uwalnianie diklofenaku sodu z półstałych postaci leku - Autorzy:
-
Banyś, Anna
Sarecka-Hujar, Beata
Jankowski, Andrzej
Zalewska, Monika - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1037953.pdf
- Data publikacji:
- 2014
- Wydawca:
- Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
- Tematy:
-
semi-solid dosage forms
diclophenac sodium
release
pharmaceutical availability
diclac lipogel
veral
bases
półstałe postacie leku
diklofenak sodu
uwalnianie
dostępność farmaceutyczna
podłoże - Opis:
-
BACKGROUND Semi-solid preparations for the skin are very popular. Bases affecting the release of active substances are the main component of this group of preparations. Among dermal formulations, a large percentage are those that contain non-steroidal anti-inflammatory drugs, including diclophenac sodium. Unfortunately, the permeation of diclofenac sodium through the skin is negligible, hence, numerous studies are conducted on its pharmaceutical availability. AIM OF THE STUDY The aim of the study was to assess the impact of the base on the release of diclophenac sodium from semi-solid dermal preparations. The following types of bases have been analyzed: gel-type, lipophilic, absorption and emulsion. MATERIAL AND METHODS The study compared two commercial preparations: Veral and Diclac Lipogel, and five formulations prepared with a prescription blender. The pharmaceutical availability of diclophenac sodium was examined using Kerckhoffs and Huizing apparatus. The release of diclophenac sodium was carried out at 37°C and 32°C. The absorbance of the samples was measured spectrophotometrically. RESULTS The ointment formulation based on glycerol possessed optimum pharmaceutical availability, which showed a high percentage of released diclofenac sodium, a high velocity release constant (k) and a low half-time release (t1/2). The least suitable bases for diclophenac sodium were the lipophilic vehicle – Vaseline and the absorption medium – eucerine. The pharmacokinetic parameters obtained from the glycerol ointment proved to be more advantageous than those from the gels based on carbopol. The kinetics of the other drugs turned out to be less fa-vorable than for the commercial gels. Faster and greater release of diclophenac sodium occurred at 37°C. CONCLUSIONS The study showed that the best release of diclofenac sodium was observed in the case of the prescription formulation (glycerol ointment), even compared to the commercially available preparations. The temperature influenced the amount and rate of diclofenac sodium released from the two analyzed gels.
WSTĘP Półstałe preparaty na skórę cieszą się dużym zainteresowaniem. Podstawowym ich komponentem są podłoża mające wpływ na uwalnianie substancji czynnych. Wśród preparatów podawanych na skórę duży procent stanowią te, które zawierają niesteroidowe leki przeciwzapalne, w tym diklofenak sodu. Niestety, przenikanie diklofenaku sodu przez skórę jest niewielkie, stąd prowadzone są liczne badania nad jego dostępnością farmaceutyczną. CEL PRACY Celem pracy była ocena wpływu zastosowanego podłoża na uwalnianie diklofenaku sodu z półstałych preparatów podawanych na skórę. Analizie poddano podłoża typu żelowego, podłoże lipofilowe, absorpcyjne oraz podłoża emulsyjne. MATERIAŁ I METODY W pracy porównywano preparaty gotowe Veral i Diclac Lipogel oraz pięć preparatów wykonanych przy użyciu miksera recepturowego. Dostępność farmaceutyczną diklofenaku sodu zbadano aparatem Kerckhoffsa i Huizinga. Uwalnianie diklofenaku sodu przeprowadzono w temperaturze 37°C oraz 32°C. Absorbancję pobranych próbek mierzono spektrofotometrycznie. WYNIKI Optymalną dostępność farmaceutyczną miał preparat na bazie maści glicerolowej, który wykazywał wysoki procent uwolnionego diklofenaku sodu, wysoką stałą szybkości uwalniania k i niski czas połowicznego uwalniania t1/2. Podłożami najmniej odpowiednimi dla diklofenaku sodu okazały się podłoże lipofilowe – wazelina, oraz absorpcyjne – euceryna. Parametry farmakokinetyczne uzyskane z udziałem maści glicerolowej okazały się korzystniejsze niż parametry uzyskane z gotowych żeli na bazie carbopolu. Kinetyka pozostałych preparatów okazała się mniej korzystna niż gotowych żeli. Większe i szybsze uwalnianie diklofenaku sodu następowało w temperaturze 37°C. WNIOSKI Przeprowadzone badania wykazały, że diklofenak sodu najlepiej uwalniał się z preparatu recepturowego (maść glicerolowa), nawet w porównaniu z komercyjnie dostępnymi preparatami. Podłożami najmniej odpowiednimi okazały się wazelina i euceryna. Temperatura badania wpływała na ilość i szybkość uwolnionego diklofenaku sodu z dwóch badanych żeli. - Źródło:
-
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 1; 1-8
1734-025X - Pojawia się w:
- Annales Academiae Medicae Silesiensis
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł