Temat: dialog z kulturą - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Odwołania do utworów Adama Mickiewicza w wypowiedziach Jana Pawła II wygłoszonych w latach 1978-2005. W kręgu zagadnień międzytekstowych
References to Adam Mickiewicz’s works in the pronouncements of John Paul II enunciated in the years 1978-2005. Around intertextuality issues
Autorzy:: Seul, Anastazja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1400620.pdf
Data publikacji:: 2016-12-19
Wydawca:: Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:: Adam Mickiewicz
John Paul II
locus theologicus
dialogue with culture
intertextuality
Jan Paweł II
miejsce teologiczne (locus theologicus)
dialog z kulturą
intertekstualność
Opis:: Autorka rozprawy przedstawia odwołania papieskie do postaci i dzieł romantycznego poety, jakie znajdują się wypowiedziach papieża wygłoszonych w ciągu całego pontyfikatu: 1978-2005. Papież wykorzystuje wszystkie rodzaje literackie, odwołuje się też do wypowiedzi nieliterackich, a najczęściej cytuje epikę: Pana Tadeusza (16 razy), Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego (6 razy), Skład zasad (2 razy), Dziady, cz. III (2 razy), Romantyczność (1 raz), Odę do młodości (1 raz), Rozmowę wieczorną (1 raz), Boże Narodzenie (w: Zdania i uwagi...) (1 raz). Odwołania Karola Wojtyły do utworów Mickiewicza mają charakter cytatów mianowanych i niemianowanych, kryptocytatów. Jan Paweł II niekiedy dokonuje parafrazy słów poety. Nawiązania do życia i twórczości Adama Mickiewicza pełnią funkcję ekspresywnoimpresywną, są sposobem nawiązania dialogu z rodakami, a także sposobem popularyzowania kultury narodowej – także za granicą. Niektóre cytaty pełnią funkcję alegacyjną i substytucyjną. Autorka artykułu uzasadnia w ten sposób, że literatura piękna jest dla papieża – jak dla współczesnych teologów – „miejscem teologicznym” (locus theologicus), więc źródłem, do którego się odwoływał, aby przedstawić prawdy wiary zawarte w Biblii i nauczaniu Kościoła.
The authoress of the study presents Jonh Paul II’s references to characters and output of a romantic poet contained in the pope’s statements spoken during his entire pontificate: 1978-2005. The pope uses all literary genres, alludes also to nonliterary writings but the most frequently cited seems to be epic: Sir Thaddeus [Pan Tadeusz] (16 times), The books of the Polish nation and its pilgrimages [Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego] (6 times), The rules [Skład zasad] (2 times), Forefathers’ Eve [Dziady], part III (2 times), Romanticism [Romantyczność] (once), Ode to youth [Oda do młodości] (once), Evening talk [Rozmowa wieczorna] (once), Christmas [Boże Narodzenie] (in: Sentences and notes [Zdania i uwagi...]) (once). Karol Wojtyła’s allusions to Mickiewicz’s works are appointed or nonappointed quotations, cryptocitations. John Paul II sometimes makes paraphrases of the poet’s words, too. The references to life and output of Adam Mickiewicz have been assigned both expressive and impressive functions, they bring a chance for establishing a dialogue with compatriots and also become a way of the national culture’s popularization – even abroad. Some quotations are allegative or substitutive. The author of the article justifies in this way that for the pope theologians – as for contemporary theologians – is so-called ‘theological place’ (locus theologicus). Therefore, fiction is the source to which he referred in order to present the truths of faith contained in the Bible and the teaching of the Church.
Źródło:: Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2016, 2; 177-208
2450-3584
Pojawia się w:: Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Koncerty w świątyniach - kwestią liturgiczną czy estetyczną?
Concerts in churches – the matter of liturgy or aesthetics?
Autorzy:: Tyrała, Robert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2051387.pdf
Data publikacji:: 2022-06-17
Wydawca:: Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych
Tematy:: Karol Wojtyła – Jan Paweł II
Joseph Ratzinger – Benedykt XVI
kultura
muzyka
dokument Kongregacji Kultu Bożego O koncertach w kościołach
wychowanie
dialog Kościoła z kulturą
Karol Wojtyła – John Paul II
Joseph Ratzinger – Benedict XVI
culture
music
document of Congregation for Divine Worship on Concerts in churches
education
dialogue between Church and culture
Opis:: Na wyjątkowe miejsce muzyki w Kościele wskazał Sobór Watykański II, który stwierdzał, że „muzyka jest integralną częścią uroczystej liturgii (KL112)”To ten właśnie sobór zaznaczył, że należy ze czcią otaczać skarbiec muzyki kościelnej (zob. KL 114). Dzisiaj jest to nadal aktualne, ponieważ muzyka w Kościele jest narzędziem ewangelizacji podczas liturgii, ale także poza nią, muzyka pełni także rolę kerygmatyczną. Papież Jan Paweł II tłumaczył, że „człowiek, który w widzialnym świecie jest jedynym ontycznym podmiotem kultury, jest też jedynym właściwym jej przedmiotem i celem. Kultura jest tym, przez co człowiek jako człowiek staje się bardziej człowiekiem: bardziej jest”. W centrum więc wszelkich działań jest człowiek jako twórca kultury. Skarbiec Kościoła, jakim jest muzyczna spuścizna wieków, powinno się otaczać jeszcze większą troską, aby podczas liturgii, a także poza nią, np. na koncertach muzyki religijnej, można było uczyć się życia kulturą, a co za tym idzie, by przetrwało życie duchowe. To jest właśnie potrzeba budowania na kulturze współczesnego życia każdego człowieka. Z całą pewnością kultura jest człowiekowi potrzebna do codziennego życia, jako że bardziej istniejemy wówczas jako ludzie. W 1987 r. został opublikowany dokument Kongregacji Kultu Bożego O koncertach w kościołach. Wydanie go koniecznym się stało, jak tłumaczyła Kongregacja, ze względu na coraz częstsze wydarzenia kulturalne, które były organizowane w świątyniach. Dzisiaj, po wielu latach od publikacji tego dokumentu, koncerty w kościołach zadomowiły się już na stałe w świątyniach. Ale nadal aktualnymi są pytania o to, czy wszystkie one mogą i powinny odbywać się w kościołach. A nawet trzeba by popatrzeć, jaka jest muzyka przedstawiana na owych występach i ‒ co najważniejsze ‒ czy ona służy zbudowaniu wiernych. Gdy chce się odpowiedzieć na pytanie, czy koncerty to kwestia jedynie estetyki, zostawiając na boku kwestię liturgiczności, czyli także możliwości organizacji koncertu w miejscu świętym, spójrzmy raz jeszcze do nowej Instrukcji Episkopatu Polski z 2017 r. i tam odnajdziemy także jakąś próbę odpowiedzi. „Każde wielkie dzieło sztuki w swojej inspiracji i w swych korzeniach jest religijne. Autentyczna forma sztuki jest swoistą drogą dostępu do głębszej rzeczywistości człowieka i świata. Tym samym stanowi też bardzo trafne wprowadzenie w perspektywę wiary. Zachwyt nad pięknem może prowadzić do doświadczenia religijnego. Kościół musi być ojczyzną piękna”(II IEP, 44b). Koncerty więc mają mieć w sobie piękno, które już zawiera i łączy estetykę z liturgią. Może więc niezbywalnym argumentem za organizacją dobrych koncertów w świątyniach (wymóg estetyki), ale także odpowiadającym wymogom liturgii i godności świątyni, będzie raz jeszcze powrót do teologa dźwięku, papieża Benedykta XVI, i przypomnienie słów, w których zwracał się w 2009 r. do twórców kultury: „(…) jesteście strażnikami piękna, dzięki swemu talentowi możecie przemawiać do ludzkich serc, poruszyć wrażliwość indywidualną i wspólnotową, rozbudzić marzenia i nadzieje, poszerzyć horyzonty poznania i zaangażowania człowieka. (…) Także wy poprzez swą sztukę bądźcie głosicielami i świadkami nadziei dla ludzkości”. Tylko tak możemy ocalić to, co najważniejsze. Nie można zadowalać się kiczem, bo on do niczego nie doprowadzi, a może nawet zbanalizować to, co święte. Trzeba, i to pilnie, wzorem wielkich papieży, na nowo podjąć dialog Kościoła i kultury.
The special role of music in the Church was indicated by Vatican Council II according to which music is an “integral part of the solemn liturgy” (SC 112). The same Council stated the need of cherishing the treasure of sacred music (SC 114). It is still relevant today since the music in the Church is an instrument of evangelization not only during liturgy, but also beyond it, playing the kerygmatic role as well. John Paul II explained that “Man who, in the visible world, is the only ontic subject of culture, is also its only object and its term. Culture is the thing through which man as man, becomes more man, ‘is’ more”. Therefore man, as a creator of culture, is in the very centre of all actions. This treasure of the Church encompassing the music heritage of centuries needs to be specially protected so that during liturgy and outside it, i.e. at concerts of religious music, we could learn how to live with culture and so that our spiritual life would continue. Such is the need which urges to construct the life of modern man based on culture. It cannot be questioned that culture is what man needs in his daily life since thanks to culture we can exist more as human beings. In 1987 the Congregation for Divine Worship published the document on Concerts in Churches. This publication was necessitated by the fact that more and more cultural events began to be organized in churches. Today, after so many years since the document was issued, concerts in churches have become something ordinary. Still, the question remains, can they all and should they be organized in temples? This issue needs a closer look at the kind of music presented at these events and, most importantly, whether it serves the faithful? If we want to find the answer to the question whether church concerts are the matter of sole aesthetics excluding the matter of liturgy, which would entail less restricted organization of concerts in churches, let us analyze the new Instruction of Polish Episcopate Conference of 2017 which attempted to address this problem. “Every work of art is religiously rooted and inspired. An authentic form of art is a peculiar way of reaching deeper reality of man and the world. That being so, it provides a very apt introduction for the perspective of faith. Enchantment with beauty may lead to religious experience. Church must be a homeland of beauty” (No. 44b). For the above reason, concerts should contain beauty which itself embodies and combines aesthetics and liturgy. When seeking some irrefutable arguments for the organization of good concerts in churches (the requirement of aesthetics) as well as such which might meet the requirements of liturgy and solemnity of a temple, we may refer to a great theologian of sound, Benedict XVI and his words addressed in 2009 to people of culture: “You are the custodians of beauty: thanks to your talent, you have the opportunity to speak to the heart of humanity, to touch individual and collective sensibilities, to call forth dreams and hopes, to broaden the horizons of knowledge and of human engagement. (…) Through your art, you yourselves are to be”. Only in this way can we save what is the most important. We cannot content ourselves with a kitsch for it does not lead any higher and even trivializes the sacred. We need to reopen urgently and a dialogue between the Church and culture following our great Popes.
Źródło:: Musica Ecclesiastica; 2022, 17; 21-32
2353-6985
Pojawia się w:: Musica Ecclesiastica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Intymność edukacyjnego spotkania w Teatrze Telewizji
The intimacy of an educational encounter in Television Theatre
Autorzy:: Maliszewska, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/629035.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:: kultura ponowoczesna
Teatr Telewizji
spotkanie edukacyjne
dialog z Innym
postmodern culture
Television Theatre
educational encounter
dialogue with the Other
Opis:: Continuous change is an integral part of the postmodern life and it leaves its traces both in culture and the public communication. It therefore seems crucial to open oneself to a new, more profound way of understanding culture, while also taking into consideration the confrontation which takes place when an individual or a community face all that is unknown, untamed and transgressive. This search for the source of a more profound reflection on the identity of a grown human being in postmodern culture also means openness to andragogic thinking. In this context, it seems important to see Television Theatre as a space for the meaningful voice. Theatre offers the chance to see oneself from a distance, find one’s roots, reveal secret desires or contradictory impulses. The aim of this self-reflection, sparked by a theatre play, is to produce formative anxiousness.
Ponowoczesne życie niesie konieczność funkcjonowania w sytuacji nieustannej zmiany, która pozostawia ślady w przestrzeni kultury, również w sferze społecznego komunikowania. Niezbędne wydaje się zatem wzbudzenie w sobie otwartości na odczytywanie kultury w nowy, głębszy sposób, z uwzględnieniem konfrontacji jednostki i wspólnoty z tym, co jest obce, nieoswojone, transgresyjne. To poszukiwanie źródeł głębszej refleksji na temat tożsamości człowieka dorosłego w ponowoczesnej kulturze oznacza także otwarcie myślenia andragogicznego. Warto w tym kontekście uruchomić edukacyjny wymiar Teatru Telewizji jako miejsca zabierania głosu znaczącego. W teatrze człowiek ma szansę przyjrzeć się sobie z dystansu, by na nowo odnaleźć własne korzenie, ujawnić ukryte pragnienia czy sprzeczne impulsy. Celem generowanej przez spektakl teatralny autorefleksji jest budzenie rozwojowego niepokoju.
Źródło:: Podstawy Edukacji; 2017, 10; 109-118
2081-2264
Pojawia się w:: Podstawy Edukacji
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Niematerialne dziedzictwo kulturowe w świetle ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego
Intangible cultural heritage in the light of protection and promotion of the diversity of cultural expressions
Autorzy:: Ratajski, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/538459.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:: UNESCO
niematerialne dziedzictwo kulturowe
Konwencja w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego z 2003 roku
Konwencja w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego z 2005 roku
Konwencja w sprawie ochrony dziedzictwa kulturalnego i naturalnego z 1972 roku
Program UNESCO Pamięć Świata
społeczność lokalna
tożsamość
dziedzictwo materialne
zrównoważony rozwój
kultura
dialog pokoju
dialog kultur
różnorodność wyrazu kulturowego
lista reprezentatywna niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości
lista światowego dziedzictwa
polityka kulturalna
polityka rozwojowa
kultura narodowa
kultura lokalna
dobra kultury
przemysły kultury
Milenijne Cele Rozwoju ONZ
prawa człowieka
Opis:: The article refers to two UNESCO conventions adopted by Poland in recent years: The Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage of 2003 and the Convention on the Protection and Promotion of the Diversity of Cultural Expressions of 2005. On one hand, comparing the content of these documents allows better understanding of the keynote of the concept of safeguarding intangible national heritage applied by UNESCO, and, on the other hand, this guiding principle shows the long distance covered while shaping the vision of cultural heritage over forty years from the establishment of the Convention on Safeguarding the Cultural and Natural Heritage in 1972. To complete the picture, UNESCO’s “Memory of the World” Programme of 1992, concerning safeguarding the documentary heritage, including the digital heritage, must be mentioned. These documents capture the diverse landscape of human cultural heritage, being complementary to each other. They are permeated by the principles of the protection and promotion of the heritage to varying degrees: equality, diversity, equivalency, share in the sustainable development, importance of an individual creator, and also an important role of the local community in this process. They indicate the evolution of the development conditions based on the cultural awareness, sense of identity, formed in the process of gradual identification of one’s own tangible and intangible heritage. They emphasize the possibility of a significant participation of culture in development. The Preamble to the Convention from 2005 contains provisions which formulate principles in a clear way, and also shed light on understanding other UNESCO conventions and programmes, especially on the particularly important Convention from 2003. The principle of non-evaluation, which applies to making new entries on the Representative List of Intangible Cultural Heritage of Humanity, so difficult to understand in the light of the experience related to the application of the criteria for making new entries on the World Heritage List, in accordance with the Convention on Protection of the Cultural and Natural Heritage from 1972, gains importance in the perspective of “cultural diversity forming a common heritage of humanity” and being “a mainspring for sustainable development for communities, peoples and nations”. The Convention emphasizes the importance of culture for social cohesion; developmental role of exchanges and interactions between cultures based on freedom of thought, expression and information, as well as diversity of media; the importance of linguistic diversity; the importance of vitality of cultures, including for persons who belong to minorities and indigenous people, as “manifested in their freedom to create, disseminate and distribute their traditional, cultural expressions and to have access thereto, so as to benefit them for their own development”. These statements give special meaning to the main thoughts of the Convention of 2003, which indicates the fundamental importance of the local community and individual carriers in ensuring vitality of the intangible heritage as a basic condition for its protection. Hence the differences in determination of goods added to the lists established on the basis of the Convention of 1972 and of 2003. In the first case, the dominating principle is the principle of selection of the most outstanding works in a given field, based on the methodology determined by specialists using the criteria of European historical and aesthetic tradition. In the case of the Convention of 2003, there was a clear evolution towards the recognition of the values of cultural phenomena rooted in the local context, proving, first of all, the diversity and authenticity of these phenomena, with their significance in creating the culture for the local community and as a manifestation of their identity, and, with the use of tools for the protection of these phenomena/ elements, may participate in the dialogue of cultures on the national and global scale. The process of the implementation of the Convention gives a huge chance to prepare a methodology consistent with the assumptions of the Convention of 2003, by means of activities that aim at creating the national register of the intangible heritage, and thus recognize, disseminate and maintain the richness of intangible culture in Poland which, as a result of a well conducted cultural policy consistent with the principles of the Convention of 2005, should be present in the developmental processes of our country in a creative manner.
Źródło:: Ochrona Zabytków; 2014, 1; 5-18
0029-8247
Pojawia się w:: Ochrona Zabytków
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Exchange of gifts Experience of Global Christian Forum
Wymiana darów. Doświadczenie Światowego Forum Chrześcijańskiego
Autorzy:: Perzyński, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/503431.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: contemporary ecumenical movement
Global Christian Forum
spiritual ecumenism
ecumenical exchange of gifts
Paul Couturier
Dombes group
ecumenical dialog
encyclical letter “Ut unum sint”
relational culture
współczesny ruch ekumeniczny
Globalne Forum Chrześcijańskie
duchowy ekumenizm
ekumeniczna wymiana darów
Grupa z Dombes
nawrócenie
dialog ekumeniczny,
encyklika „Ut unum sint”
kultura relacji
Opis:: The article presents spiritual foundation of Global Christian Forum and it consists of the following parts: 1. Introduction; 2. Spiritual impulses; 3. Sharing faith on the way; 4. Discovering the way towards contemporary ecumenism; 3. The end. The author was a participant of Global Christian Forum in the capital of Albania Tirana (2015). Now he is carefully looking at the program of the next world consultation of Christian Forum which is to take place in Bogota (Colombia) in 2018. The subject of this meeting is a biblical thought “Let mutual love remain”. Christian unity which is experienced by participants of Christian Forum touches not just mind and will but also emotions. The desire for ecumenical unity has its affective side. Ecumenism is an act of Christian love for which Christ is praying in the Gospel (J 17:21). Ecumenical work does not consist only of doctrinal and theological discussions about hermeneutic differences among Christians. Ecumenism is also a stirring of heart under the influence of the Holy Spirit. In its deeper sense ecumenism is a spiritual “gift exchange” as it was defined by John Paul II in the encyclical letter “Ut unum sint”, 28.
Artykuł opisuje duchowe podwaliny Globalnego Forum Chrześcijańskiego i składa się z następujących części: 1. Wstęp; 2. Impulsy duchowe; 3. Współdzielenie wiary w drodze; 4. Odkrywanie drogi dla współczesnego ekumenizmu; 5. Zakończenie. Autor był uczestnikiem Konsultacji Globalnego Forum Chrześcijańskiego w stolicy Albanii Tiranie (2015). Obecnie z uwagą spogląda on na program kolejnej światowej konsultacji Forum Chrześcijańskiego jaka jest przygotowywana w Bogocie (Kolumbia) w 2018 roku. Tematem tego zgromadzenia jest biblijna myśl: „Niech trwa wzajemna miłość”. Chrześcijańska jedność jaka jest doświadczana przez uczestników Forum Chrześcijańskiego dotyczy nie tylko sfery rozumowej i wolitywnej ale również emocjonalno-afektywnej. Dążenia do jedności ekumenicznej posiadają również swoją stronę afektywną. Ekumenizm jest aktem miłości chrześcijańskiej o jaką Chrystus modli się w Ewangelii (J 17,21). Praca ekumeniczna polega nie tylko na dyskusjach doktrynalnych i teologicznych o różnicach hermeneutycznych wśród chrześcijan. Ekumenizm jest również poruszeniem serca pod wpływem działania Ducha Świętego. W głębszym rozumieniu ekumenizm jest duchową „wymianą darów” jak to ujął Jan Paweł II w encyklice „Ut unum sint”, 28.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2017, 26, 3; 55-65
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "dialog z kulturą" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język