Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "dialog chrześcijańsko-muzułmański" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Czy istnieją jakiekolwiek punkty styczne między chrześcijaństwem a islamem?
Are there any points of contact between Christianity and Islam?
Autorzy:
Halczuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1019597.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Christian-Muslim dialogue
Islam
Good News
dialog chrześcijańsko-muzułmański
islam
dobra nowina
Opis:
Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie: Czy istnieją jakiekolwiek punkty styczne między chrześcijaństwem a islamem? Podstawę rozważań stanowią niektóre wypowiedzi Jana Pawła II z 1986 roku oraz islamski dokument: Jednakowe słowo dla nas i dla was z 2007 roku, a także inne dokumenty Kościoła katolickiego czy różne opracowania. Najpierw autor ukazuje to, co czyni chrześcijaństwo i islam podobnymi – wyznawana jedyność Boga oraz wezwanie do wypełniania „przykazań” miłości Boga i miłości bliźniego. Następnie przedstawia to, co jest charakterystyczne dla obu religii, tzn. co je jednocześnie łączy i dzieli – świadomość pełnienia Bożej woli oraz realizowanie konkretnego posłannictwa (misji), a także prezentuje, jak obie religie spoglądają na siebie nawzajem. W konkluzji przywołuje natomiast doświadczenia z dziedziny dialogu chrześcijańsko-żydowskiego, które również były poprzedzone licznymi stereotypami i uprzedzeniami. Istotne jest, aby nieustannie głosić Dobrą Nowinę, a zatem najpierw to, co łączy chrześcijaństwo i islam, a następnie to, co dzieli, by w taki sposób tworzyć atmosferę wzajemnego zrozumienia i pokoju.
The purpose of this article is to answer the question: Are there any points of contact between Christianity and Islam? The basis for these refl ections are some of John Paul II’s 1986 statements and the Islamic document: A Common Word between Us and You from 2007, as well as other documents of the Catholic Church and various studies. First the similarities between Christianity and Islam are shown – the belief in one God and the call to fulfi ll the “commandments”. Secondly, the characteristics of both religions are presented, that is what links and at the same time divides them – awareness of God’s will and fulfi llment of a specifi c mission. These are the given points of contact. Thirdly, the author indicates how both religions view each other. In conclusion, he recalls experiences in the fi eld of Christian-Jewish dialogue, which was also preceded by numerous stereotypes and prejudices. It is important to constantly proclaim the Good News, and therefore fi rst of all what unites Christianity and Islam, and then what separates, in order to create an atmosphere of mutual understanding andpeace.
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2019, 20; 69-84
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co Maryja ma do powiedzenia muzułmanom? – możliwość recepcji maryjnego orędzia
What is Our Ladys Message to Muslims? - the Reception of the Mary’s Address
Autorzy:
Kaczmarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1920232.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
dialog chrześcijańsko-muzułmański
mariologia
Dialogue between the Catholic Church and Islam
Mariology
Opis:
Jak się wydaje dialog przykładu i promowania wspólnych wartości otwiera większe możliwości recepcji maryjnego orędzia, niż debata teologiczna. Doktrynalne ramy są dosyć wąskie i nie znoszą dwuznaczności. Zupełnie inny charakter ma codzienne życie wyznawców innych religii, którzy żyją obok siebie i dają sobie wzajemny przykład. Jak mogliśmy zobaczyć, Kościół nie pomija obu wymiarów dialogu. Przygląda się teologii, określa granice ortodoksji, ale nie bagatelizuje duchowych doświadczeń, które pokazują, że Maryja jest czczona na swój sposób przez wyznawców islamu. Gdybyśmy chcieli podsumować przedstawione powyżej argumenty, można wyliczyć następujące wnioski. Dialog dogmatyczny ogranicza się do chrystologii. Chrześcijanie i muzułmanie w diametralnie różnych sposób rozumieją osobę Jezusa Chrystusa. Odrzucenie przez islam Bóstwa Jezusa zamyka dialog na etapie dogmatycznym. Dlatego należy zaakcentować perspektywę mariologiczną. Maryja w sposób doskonały realizuje cnotę posłuszeństwa, która należy do istotnych cech wiary muzułmańskiej. W ramach „pośrednictwa przykładu” warto eksponować także inne wartości, którą są na tyle uniwersalne, że mogą pociągać do naśladowania Maryi niezależnie od wyznawanej religii. Nie należy pomijać zwłaszcza postulatu o zmaganie w sprawie pokoju na świecie. Warto ciągle badać literaturę muzułmańską i gromadzić wszelkie tradycje związane z Marią w islamie. Pomogłoby to określić zdolność percepcji teologiczno-pobożnościowej muzułmanów. Chodziłoby o budowanie takich modeli teologicznych i duszpasterskich, które brałyby pod uwagę możliwości, ale i ograniczenia mentalności oraz doświadczenia duchowego wyznawców islamu. Kościół w dialogu z islamem powinien jeszcze częściej nawiązywać do Maryi, mówić o Jej życiu duchowym i cnotach. Należy także podejmować próby oczyszczania narracji koranicznej z różnych zafałszowań wobec oryginalnej fabuły przekazanej przez Ewangelie. Oczywiście nie jest to łatwym zadaniem, z uwagi na rewerencję, jaką cieszy się Koran wśród muzułmanów. Warto zachęcać do rozwijania pobożności maryjnej, do wzywania Jej wstawiennictwa i nawiedzania sanktuariów dedykowanych Matce Bożej. Są to ważne zadania, które stoją przed Kościołem, a których podjęcie może, biorąc pod uwagę określone ramy wiary muzułmańskiej, pomóc w jeszcze szerszym dotarciu do umysłów i serc wyznawców islamu maryjnego orędzia. W ten sposób można także poszerzać recepcję tego przesłania.
In this article the author’s intention is to attempt to give the issue of Christian-Muslim dialogue a Mariological perspective. At first it is important to show the presentation of the image of Mary in the description of Muslim theology. This serves to show how Mary is understood, where the similarities are, and where the differences are hidden. The next part of the article is an account of the Church’s dialogue with the Muslim religion. Common relations between these religions have their own history, often very turbulent. However, there are also positive and gestures of kindness. The matter of dialogue gained a special place during the Second Vatican Council during which the Church sought a thread of understanding with representatives of Islam. As we observe, the main emphasis was placed on common elements. However, we cannot fail to point out the significant differences between Christianity and Islam. St. John Paul II and Benedict XVI quickly noticed that theological dialogue presents its challanges since Islam does not accept the divinity of Jesus Christ, recognizing Him only as a prophet. Such a vision is not compatible with the doctrine of the Holy Trinity and reduces the choice of Mary to the status of any ordinary person. That is why these popes proposed investing efforts in a dialogue of life, dialogue at the level of beliefs and common values that are universal enough to be accepted by every man of good will who is open to transcendence. In the last paragraph we noticed that Mariology reveals a certain opportunity for inter-religious dialogue. We can see this clearly in expounding Mary’s obedience. This virtue is one of the foundations of Muslim life that calls for submission to God’s will. Another aspect is the so-called „Example mediation”. Mary practiced universal values that retain their profound meaning for representatives of both religions. And finally the Fatima thread, which seems to be a sign of the times through which God spoke not only to those who venerate His Mother, but also to those who respectfully refer to Fatima, the daughter of Muhammad, whose name Mary took in some indirect way as the same of the place of the Portuguese apparitions in 1917. Hence, an important principle is born for the Church to refer to Mary as often as possible by talking about her virtues and presenting her biblical vision when dialoguing with the Muslim religion, so as to complement the Koranic narrative. Marian piety should be encouraged and her intercession invoked, as is already the case in various shrines in the world. It is worth mentioning the part that Mary enjoys among Muslim. A Mariological rhetoric and reference to a way of living immersed in Marian spirituality could be used more frequently and to greater effect in the dialogue between the Catholic Church and Islam.
Źródło:
Studia Theologica Varsaviensia; 2020, 58, 1; 116-165
0585-5594
Pojawia się w:
Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Islam a chrześcijaństwo w północnym Kamerunie - od konfrontacji do trudnego dialogu
Islam and Christianity in Northern Cameroon - from Confrontation to Difficult Dialogue
Autorzy:
Różański, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037178.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
islam
Kamerun
dialog chrześcijańsko-muzułmański
misje katolickie
Kirdi
Fulbe
Islam
Cameroon
Christian-Muslim dialogue
Catholic missions
Opis:
Najstarsza droga naporu islamu na krańce północne dzisiejszego Kamerunu prowadziła z północny Afryki. Wczesnej islamizacji uległy państwa muzułmańskie, tworzone głównie w okolicach jeziora Czad. Druga droga rozprzestrzeniania się islamu związana była z przenikaniem Fulbe na tereny północnego Kamerunu. W XIX w. Fulbe podbili północny Kamerun, jednak ich władzy umykały liczne enklawy ludów Kirdi. Fulbe uzyskali o wiele większą dominację nad Kirdi w czasach panowania Niemców i Francuzów. Wykorzystali swoją dominującą pozycję polityczną i fakt współpracy z kolonizatorami. Doprowadzili w ten sposób do większej islamizacji tych ziem, ale nie zdobyli większości populacji dla swej religii. W połowie XX w. na terenach Kirdi zaczęły rozwijać prężnie swoją działalność misje katolickie, a także protestanckie. Ich działalność była powstrzymywana przez władców Fulbe. Także po uzyskaniu przez Kamerun niepodległości (do 1982 r.) trwało faworyzowanie Fulbe i islamu w północnym Kamerunie. Ta ostra rywalizacja zaczęła jednak ustępować bardziej pokojowemu współżyciu, a nawet współpracy w wielu dziedzinach życia społecznego. Nastąpił czas trudnego dialogu, który wciąż boryka się z przeszłością, uprzedzeniami i niezrozumieniem wśród wielu przywódców religijnych i politycznych.
The earliest inroads of Islam on the northern edges of today's Cameroon came from northern Africa. They led all the way from Arabian Egypt and Libya still in the times of the Berbers. Early islamification yielded Moslem states, created mainly in the area of Lake Chad. This first onset was connected primarily with acquiring slaves and new subjects. The next inroad of Islamic infiltration came from Fulani infiltration of territory in northern Cameroon, beginning in the 17th and 18th centuries. In the 19th century the Fulani conquered northern Cameroon, although numerous enclaves of the Kirdi peoples evaded their authority. The Fulani achieved much greater mastery over the Kirdi during the time of French and German rule. They took advantage of their dominant political position and of their cooperation with the colonizers. In this way they brought about the greater islamification of these lands, but they did not win the majority of the population to their religion. In the mid-20th century Catholic and also Protestant missionary activity began a robust development in Kirdi territory. Their activity was restrained by the Fulani leaders. Additionally, favoritism of the Fulani and Islam in northern Cameroon continued after Cameroon gained independence in 1982. The intense rivalry began, however, to give place to a more peaceful coexistence, and even cooperation in many areas of social life. The time had arrived for a difficult dialogue, a dialogue which continually struggles with the past, with prejudice, and with a lack of understanding among many religious and political leaders.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 9; 99-109
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jesus im Koran
Jesus in the Qur’an
Jezus w Koranie
Autorzy:
Halczuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038349.pdf
Data publikacji:
2021-12-17
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Jesus in the Qur’an
Christian-Islamic dialogue
Koranic Christology
Jezus w Koranie
dialog chrześcijańsko-muzułmański
koraniczna chrystologia
Opis:
Pytanie o Jezusa było i jest rozważane w kontekście całej historii świata. Było i jest wciąż na nowo stawiane: Czy Jezus jest przewodnikiem ludzkości i tylko człowiekiem? Czy mówi przez niego Bóg Ojciec, dając ostateczne odpowiedzi na nurtujące ludzkość pytania? Czy Jezus jest legendą? W niniejszym artykule została podjęta próba odpowiedzi na pytanie: Jaki obraz Jezusa zawiera Koran, święta księga islamu? Dla wyznawców islamu Koran jest podstawowym źródłem wiedzy o Jezusie. Dlatego warto, aby chrześcijanin poznał „Jezusa Koranu”, który ma wiele wspólnego z „Jezusem Nowego Testamentu”.
The question about Jesus was and is considered in the context of the whole history of the world. It was and is continuously asked: Is Jesus a great religious leader of humanity and only man? Does God the Father speak through Him, to give the final answers to human questions? Is Jesus a Legend? This article tries to answer the following question: What image of Jesus is contained in the Qur’an, the holy book of Islam? For Muslims, the Qur’an is the basic knowledge about Jesus. It is, therefore, important that Christians get to know “Jesus of the Qur’an” / the “Koranic Jesus”, who has a lot in common with “Jesus of the New Testament” / the “New Testament Jesus”.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2021, 40; 99-110
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od teologii lęku i uprzedzenia do teologii odwagi i dialogu. Soborowa deklaracja Nostra aetate o islamie i muzułmanach
From the Theology of Fear and Prejudice to the Theology of Courage and Dialogue. Islam and Muslims in the Declaration Nostra aetate
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480238.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
deklaracja Nostra aetate
dialog chrześcijańsko-muzułmański
fundamentalizm
islam
Jan Paweł II
Jerozolima
Muzułmanie
teologia lęku i uprzedzenia
teologia odwagi i dialogu
Declaration Nostra aetate
Muslim-Christian dialogue
Fundamentalism
Islam
John Paul II
Jerusalem
Muslims
theology of fear and prejudice
theology of courage and dialogue
Opis:
Niniejszy artykuł zwraca uwagę na fenomen dialogu międzyreligijnego, dla którego nie ma alternatywy. Zbiegające się drogi chrześcijan i muzułmanów są wyzwaniem dla inicjowania spotkań motywowanych wiarą w Boga. Na szlakach koegzystencji „dzieci Abrahama” sytuuje się wyraźnie Jerozolima – Miasto Pokoju, wyzwalające ku odpowiedzialności za losy świata. Ważne jest, by odwracać się od złej pamięci, pragnień zemsty za doznane krzywdy i kierować swoją myśl ku prawdzie. Domaga się tego dialog – odpowiedź na wolę Boga wobec ludzkości, w tym chrześcijan i muzułmanów. Wielką przeszkodę w spotkaniu wyznawców tych dwóch religii stanowi fundamentalizm. Konieczna jest jego reinterpretacja (zdemaskowanie). Mimo „czasu apokaliptycznej trwogi”, przypadającej na przełom II i III tysiąclecia, nie można rezygnować z dialogu. Dla katolików zawsze aktualna jest ogłoszona w 1965 roku przez Sobór Watykański II deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate.
The parallel paths of Christians and Muslims call for organising meetings where the participants are driven by their faith in God. There is no alternative to interreligious dialogue. ”Children of Abraham” can discern one clear point on their road to coexistence: Jerusalem, that City of Peace, making man free to take responsibility for the world. It is important to turn away from bad memories, abandon the urge for revenge for the wrong once done and direct one’s thoughts to the truth. It is the dialogue that calls for it – the answer to God’s plan towards humanity, including Christians and Muslims. Fundamentalism is one of the greatest obstacles in their relationships. What is needed is its reinterpretation (tearing off its mask). Despite the ”apocalyptic fears” at the turn of the second and third millennium, one cannot give up the dialogue. ”Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions Nostra aetate”, proclaimed by the Second Vatican Council in 1965, remains relevant to all Catholics.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 10-28
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies