Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "dialog życia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Dialog życia z wyznawcami islamu. Świadectwo katolickiej misjonarki
Dialogue of life with the followers of Islam Testimony of a Catholic missionary
Autorzy:
Siudak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480702.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
dialog życia
islam
relacje z wyznawcami islamu
współpraca
tolerancja
dialogue of life
Islam
relations with followers of Islam
cooperation
tolerance
Opis:
Dialog życia jest podstawową formą dialogu, który Kościół katolicki prowadzi z innymi religiami. Taką formę ewangelizacji prowadziłam jako Franciszkanka Misjonarka Maryi (FMM) w Afryce Północnej. Dialog życia z wyznawcami islamu polegał na życzliwym obcowaniu z nimi w dzielnicy, w której mieszkałam i pracowałam. Opierał się przede wszystkim na naturalnej ludzkiej solidarności i codziennych kontaktach w duchu tolerancji oraz wysiłku zrozumienia naszych odrębności. Pracowałam w Centrum dla Sparaliżowanych Dzieci w Trypolisie i byłam tam jedyną Europejką i chrześcijanką. Zarabiałam tyle, co inni Libijczycy. Mieszkałam w jednej z ich dzielnic, w domu połączonym trzema ścianami i tarasem z innymi domami. Pracując z wyznawcami islamu miałam wolne od pracy piątki i wszystkie muzułmańskie święta. Reprezentowałam religijną i narodową mniejszość, a moja rola sprowadzała się do służby. Zawód pielęgniarki bardzo mi ją ułatwiał. W pracy czułam się jak w wielkiej, solidarnej rodzinie. Nie czułam się tam ani wyobcowana, ani zagrożona, wręcz przeciwnie - odnalazłam grono oddanych przyjaciół.
Dialogue of life is a basic form of dialogue that the Catholic Church conducts with other religions. This form of evangelization I practised as a Franciscan Missionary of Mary (FMM) in North Africa. Dialogue of life with Muslims was based on the benevolent dealing with them in a neighbourhood in which I lived and worked. It was based primarily on the natural human solidarity and daily contacts in a spirit of tolerance and effort to understand our differences. I worked at the Centre for Paralyzed Children in Tripoli, and have been the only European and Christian. I earned as much as other Libyans. I lived in one of their neighbourhoods, in a house joined with other ones by three walls and a terrace. Working with the followers of Islam I had Fridays and all Muslim holidays free. I represented the religious and national minority, and my role was confined to the service. Occupation of a nurse really facilitated it. At work, I felt a great family solidarity. I did not feel there neither alienated nor threatened, on the contrary - I found the circle of devoted friends.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 1; 188-203
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog i jego konteksty społeczno-edukacyjne
The Dialogue and its Social and Educational Context
Autorzy:
Winiarski, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/567485.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Olsztyńska Szkoła Wyższa
Tematy:
dialog
dialog edukacyjny
współpraca
poczucie bezpieczeństwa
spotkanie
środowisko życia
układ synergetyczny
dialogue
educational dialogue
cooperation
sense of security
encounter
settings of life
self-organizing system
Opis:
Dialog, będąc postacią relacji międzyludzkich, zajmuje szczególne miejsce w życiu ludzkim, społecznym, funkcjonowaniu człowieka, różnych zbiorowości ludzkich, wspólnot, instytucji. Strukturę dialogu konstytuują takie komponenty, jak: rozmowa, komunikacja międzyludzka; wzajemne otwarcie się podmiotów; rozumienie, zrozumienie rozmówcy; zbliżenie społeczno-emocjonalne; wzajemne wspomaganie się podmiotów. W tekście wyeksponowano znaczenie dialogu w procesie współpracy rodziców i nauczycieli oraz budowania poczucia bez- pieczeństwa w środowisku życia. Relacjom tych zmiennych (dialog – współpraca, dialog – poczucie bezpieczeństwa) nadaje się tutaj charakter układu synergetycznego.
The dialogue as the basic form of interpersonal relations is of fundamental significance in the life of the individual and the complexity of society, is an indispensable necessity for the proper functioning of the single human being, formal and informal groups, societies and institutions. The components constituting the structure of a dialogue can be classified as follows: a)conversation, inter-personal communication; b) the mutual opening-up of the dialogue-partners; c) mutual understanding of the interlocutors; d) social and emotional rapprochement; e) mutual assistance of the conversation-partners. This paper discusses the role of the dialogue in the cooperation process parents-teachers and its importance in the development of the sense of security within the settings of life. It is assumed that the relations between these variables (dialogue- cooperation; dialogue- sense of security) underlie the same rules as components of a self-organizing (synergetic) system.
Źródło:
Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne; 2015, 2; 29-45
2084-1140
Pojawia się w:
Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Ethics of Albert Schweitzer as an Inspiration for Global Ethics
Etyka Alberta Schweitzera jako inspiracja dla etyki globalnej
Autorzy:
Globokar, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595414.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
szacunek wobec życia
mistycyzm etyczny
odpowiedzialność
dialog międzykulturowy
etyka uniwersalna
Reverence for life
ethical mysticism
responsibility
intercultural dialogue
universal ethics
Opis:
Albert Schweitzer (1875–1965) był fascynującą osobowością, wielowartościową ikoną, najczęściej znaną jako doktor w dziewiczym buszu w Afryce. Tam opracował etykę nieograniczonej odpowiedzialności wobec wszystkich istot żywych jako projekt mający na celu odnowę dekadenckiej cywilizacji. Schweitzer aż do śmierci walczył na rzecz wypracowania światopoglądu szacunku dla życia, który dotyczy wszystkich religii i kultur. Jego etyka powinna być uniwersalną prawdą dla wszystkich ludzi, bez względu na czas, miejsce, albo tło kulturowe. Niniejszy artykuł w sposób krytyczny przedstawia światopogląd szacunku do życia Alberta Schweitzera. Autor podkreśla, że Schweitzer nie był wystarczająco świadomy, iż jego filozofia była uwarunkowana kulturowo, religijnie, historycznie, a także personalnie (biograficznie), gdyż nie jest możliwe, aby wyjść poza swój kontekst historyczny i kulturowy. Schweitzer ograniczył swoją refleksję etyczną do sfery indywidualnej i nie dopuszczał żadnego rankingu wśród istot żywych na płaszczyźnie teoretycznej. Pomimo uwag krytycznych refleksja o bezpośrednim doświadczeniu kondycji ludzkiej może być dobrym punktem wyjścia dla zrozumienia podzielanej przez wszystkich ludzi wspólnej moralności. Autor artykułu jest przekonany, że myśl etyczna Schweitzera i postrzeganie jej jako wzór może współcześnie inspirować badania na temat etyki globalnej.
Albert Schweitzer (1875–1965) was a fascinating person, a multivalent icon, mostly known as a doctor in the primeval forest of Africa. There he elaborated the ethics of boundless responsibility towards all living beings as a treatment for the restoration of a decadent civilization. Until his death, Schweitzer was struggling to elaborate a worldview of reverence for life that would be embraced by all religions and cultures. His ethics should be universally true for all people, regardless of time, place, or cultural background. In this article we present his worldview of reverence of life in a critical way. It will be emphasized that Schweitzer was not aware enough that his philosophy was culturally, religiously, historically, and also personally (biographically) conditioned, since it is impossible for anybody to step out of his or her historical and cultural backgrounds. He limited his ethical reflection to the individual sphere and did not allow for any ranking among living beings on a theoretical level. Despite these critical observations, reflection of the immediate experience of the human condition could be in our opinion a good starting point to understand the shared common morality of all humans. We are convinced that his ethical thoughts and seeing him as a role model can stimulate the search for global ethics today.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 1; 55-71
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kształtowanie postawy otwartej na życie w okresie narzeczeństwa
Shoping the Attitude Open to Life During Courtship
Autorzy:
Babul, Bożena
Miernik, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811382.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
narzeczeństwo
postawa otwarta na życie
prokreacja
małżeństwo
rodzicielstwo
dialog
duszpasterstwo rodzin
rodzina
afirmacja życia ludzkiego
engagement
attitude open to life
procreation
marriage
parenthood, dialog
pastoral care of families
family
affirmation of human life
Opis:
Artykuł jest próbą ukazania roli narzeczeństwa jako szczególnego czasu kształtowania się postawy otwartości na życie. Współcześnie obserwuje się tendencje przeciwne takiej postawie. Odkładanie decyzji o poczęciu dziecka, ograniczanie liczby dzieci w rodzinie czy coraz bardziej powszechne stosowanie antykoncepcji, to podstawowe przejawy zmian na polu życia rodzinnego. Artykuł podejmuje polemikę z takim stanem rzeczy. Okres narzeczeństwa jest wnim ukazany jako jeden z etapów życia rodzinnego, który jest szczególnym czasem przygotowania do pełnienia roli męża i żony oraz ojca i matki. Jest to etap, na którym powinno odbywać się kształtowanie postawy otwartości na życie, a przez to przygotowanie do przyszłej prokreacji. Główny akcent tego przygotowania położony jest na dialogu narzeczonych, którzy otwarcie omawiają takie kwestie, jak: liczba dzieci, postawa wobec antykoncepcji czy zapłodnienia in vitro, a także sprawy trudne, czyli na przykład sytuację potencjalnej niepłodności. W toku formowania postawy otwartej na życie duże znaczenie ma rodzina pochodzenia i wyniesione z niej wzorce, które podlegają weryfikacji w okresie narzeczeństwa. Swoją rolę odgrywa tu także duszpasterstwo rodzin, które organizuje bezpośrednie przygotowanie do małżeństwa. Artykuł może stać się przyczynkiem do zweryfikowania przez narzeczonych własnej postawy otwartości na życie, ale jednocześnie stanowi wstęp do szerszego namysłu naukowego nad znaczeniem okresu narzeczeństwa w przygotowaniu do małżeńskiej prokreacji.
This paper is an attempt to present the role of engagement as a period when an open attitude towards life is shaped. Nowadays, the tendencies which dominate are quite the opposite. Postponing the decision of conception, reducing the number of children in family or using contraception, which is more and more common these days, are the primary symptoms of changes occurring in family life. This article argues with such state of affairs. It presents the engagement as one of the stages of family life when people can prepare to accept the role of husband or wife, father or mother. It is a period, when the open attitude towards life should be shaped, leading to future procreation. The main point lies in the dialogue between the engaged, who should discuss issues like: the number of children, the attitude towards contraception or in vitro fertilization, as well as difficult situations, such as potential infertility. In the process of shaping this open attitude towards life, two more aspects play vital role – the background and certain models of family life learnt in our families, which are verified in the engagement. Also, pastoral care of families performs a significant role by running courses related to direct preparation to marriage. This paper can be a starting point for the engaged to verify their attitudes towards life, but it is also an introduction to a wider scientific discussion related to the role of engagement in preparation to procreation in marriage.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2014, 6(42), 3; 53-67
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nigdy nie jest się za starym na bycie szczęśliwym. Czego życie nauczyło osoby starsze?
You are never too old to be happy. What has life taught the elderly?
Autorzy:
Sygulska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1776539.pdf
Data publikacji:
2021-08-09
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
intergenerational dialogue
learning by living
life experiences
elderly
wisdom of life
dialog międzypokoleniowy
doświadczenia życiowe
mądrość
osoby starsze
uczenie się z życia
Opis:
Elder people have knowledge and experience – they can share them with other people. Seniors can teach young people different things. Their stories can indicate what is important in life and what should be avoided. The article presents the results of qualitative research (interview) on the lessons learned from the life experiences of the older people. The analysis of own research is preceded by the theoretical introduction about wisdom of life. Respondents highlighted mostly the importance of family, health, self-care and relationships with other people (friendship, honesty and respect towards others). Life showed them how important are: faith in God, enjoying every moment, patience in pursuing a goal, independently deciding about own life, realising your dreams, and work. Life experiences showed them how to deal with problems and that a person learns all life. They learned rules such as: money does not bring happiness, you cannot trust everyone, live the present and the good comes back. The elderly said that a person should make efforts to be happy.
Osoby starsze posiadają dużą wiedzę i doświadczenie – mogą się nimi dzielić z innymi. Można stwierdzić, że życie nauczyło ich różnych rzeczy, które mogą przekazywać młodszym. Ich opowieści wskazują, co w życiu jest ważne i czego należy unikać. W artykule ukazano wyniki jakościowych badań (uzyskanych za pomocą wywiadu) na temat nauk płynących z doświadczeń życiowych osób starszych. Analizę badań własnych poprzedza teoretyczne wprowadzenie, odnoszące się do mądrości życiowej. Badani szczególnie wskazywali na wartość rodziny, zdrowia, a także dbałości o siebie samego oraz relacji z innymi ludźmi (przyjaźni, uczciwości i szacunku wobec innych). Życie nauczyło ich, jak ważne są wiara w Boga, docenianie każdej chwili, cierpliwość w dążeniu do celu, samodzielne decydowanie o własnym losie, spełnianie marzeń i praca. Doświadczenia życiowe pokazały im, jak radzić sobie z problemami oraz że człowiek uczy się przez całe życie. Nauczyli się takich zasad, jak: pieniądze szczęścia nie dają, nie można wszystkim ufać, należy żyć teraźniejszością i dobro powraca. Osoby starsze mówiły, że trzeba starać się być szczęśliwym.
Źródło:
Praca Socjalna; 2021, 36(3); 177-198
0860-3480
Pojawia się w:
Praca Socjalna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa ewangelizacja w Ecclesia in Europa Jana Pawła II
The New Evangelization in Ecclesia in Europa of John Paul II
Autorzy:
Ptak, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553690.pdf
Data publikacji:
2018-05-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Kościół w Europie
nowa ewangelizacja
dialog
miłosierdzie
ubodzy
rodzina
małżeństwo
cywilizacja życia
Church in Europe
new evangelization
mercy
the poor
family
marriage
civilization of life
Opis:
Misja Kościoła w dzisiejszej Europie, podobnie jak w każdym czasie i we wszystkich miejscach, to głoszenie Ewangelii nadziei, która została mu przekazana przez Jezusa Chrystusa. Ten obowiązek określa jednocześnie tożsamość Kościoła i jego powołanie, by nauczał wszystkie narody, włączał ludzi w Mistyczne Ciało Chrystusa poprzez chrzest i uobecniał nieustannie Ofiarę, która jest pamiątką Jego śmierci i zmartwychwstania. Europa potrzebuje nowej ewangelizacji w związku z ogromnymi zmianami polityczno-społecznymi w ostatnich dekadach. Nowa ewangelizacja zakłada przepowiadania tajemnicy Chrystusa na podstawie świadectwa jedności Kościoła oraz szeroko pojęty dialog (ekumeniczny, międzyreligijny, kulturowy, społeczny). Służba Ewangelii nadziei powinna przejawiać się w posłudze miłosierdzia wobec najbardziej potrzebujących pod względem materialnym i duchowym. Kościół w Europie, służąc społeczeństwu, musi wiernie głosić prawdę o małżeństwie i rodzinie, broniąc cywilizacji życia i wskazując na najgłębsze wartości wypływające z Dekalogu.
The Mission of the Church in Europe today, as in all times and in all places, is the proclamation of the Gospel of hope, which has been given by Jesus Christ. This part specifies the identity of the Church and its vocation to teach all Nations, involve people in the Mystical Body of Christ trough baptism and make constantly present Eucharistic Sacrifice, which is a reminder of His Death and Resurrection. Europe needs a new evangelization in connection with huge political and social changes in recent decades. The new evangelization presupposes the preaching of the mystery of Christ based on the testimony of the unity of the Church and widely understood dialog (ecumenical, inter-religious, cultural, social). Serving the Gospel of hope should be manifested in the ministry of mercy to the most needy in terms of material and spiritual. The Church in Europe, serving the public, must faithfully proclaim the truth about marriage and the family, defending the civilization of life and pointing to the deepest values of the Decalogue.
Źródło:
Sympozjum; 2018, 1(34); 147-160
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zrzeszenia rodzin katolickich w Polsce
Associations of Catholic Families in Poland
Autorzy:
Śmigiel, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340367.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rodzina
formacja rodziny
zrzeszenia rodzin
wspólnoty rodzin
grupy odnowy życia rodzinnego
Kościół domowy
dialog małżeński
family
family formation
family associations
communities of families
family life renewal groups
home Church
marital dialogue
Opis:
The very family is a home church, but it should belong to a larger group in case it needs multi-dimensional aid. The present article presents the founding ideas, unique character and the current condition of family associations in Poland. Such groups are initiated by the families themselves or members of the hierarchy. Yet, they are always a gift of the Holy Spirit, who thus grants them support and the charisma of renewal. Family experts stress that under the influence of family associations positive changes on many planes are taking place, both in the family and in its relationship with the world. It is hard to estimate the number of family associations in Poland as some of them are of informal character, while others are not focused on the family but they have many family elements in their formation programme. Roughly speaking, there are about 130 associations of families or pro-family groups in Poland. The establishment and care of family associations is a significant task of family pastoral care in Poland.
Źródło:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne; 2010, 2; 65-75
2081-1829
Pojawia się w:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog konstruowania życia / Life Design. Nowa forma wspierających interwencji poradniczych
Life Design Dialogue – A New Form of Career and Life Design Interventions
Autorzy:
Guichard, Jean
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686559.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
tożsamościowe ramy poznawcze
samokonstrukcja
dialog doradczy
subiektywna forma tożsamości
konstruowanie życia
refleksyjność dualna (dwustronna)
refleksyjność trójstronna (triadyczna)
cognitive identity frame
construction of the self
counselling dialogue
subjective identity form
life design
dual reflexivity
trine reflexivity
Opis:
This paper describes theoretical foundations and methodology of life design dialogues. They are meant to help people conceive of, construct and direct their active lives. Contrary to employability guidance interventions, these dialogues do not operate on the assumption that people always respond to the active life issue by making their life meaningful through fitting in present work organizations and exchange (without excluding such an answer). These dialogues were elaborated by a synthesis of knowledge in humanities and social sciences relating to the process and factors involved in the construction of self. This synthesis describes subjective identity as a dynamic system of subjective identity forms. It also assumes that a person plays a role in this system’s dynamics through two forms of reflexivity: dual and trine. It is mainly the latter that is mobilized during the life design dialogue, which consists in face-to‑-face meeting including four moments: (1) constructing a working alliance, (2) making an inventory of activities, experiences, roles etc., that the individual considers to be playing an important role in their life, (3) personal narratives relating to „her/himself during all of her/his different major experiences” that allow them to sketch visions of the future that make their existence meaningful and (4) defining further actions, kinds of behaviour to develop and conclusion of the dialogue.
W artykule opisano podstawy teoretyczne i metodykę prowadzenia dialogów w Poradnictwie konstruowania życia / Life Design. Zostały one opracowane, aby pomóc ludziom w projektowaniu, budowaniu i kierowaniu swoim aktywnym życiem. W odróżnieniu od koncepcji doradztwa w zakresie zatrudnienia, w założeniach poradnictwa opartego na dialogu odchodzi się od poglądu, że podejmując kwestię aktywnego życia, każdy nadaje sens swemu istnieniu jedynie ze względu na powiązania z istniejącymi organizacjami pracy i wymiany (bez możliwości wykluczenia takiej odpowiedzi). Dialogi zostały skonstruowane poprzez syntezę wiedzy z zakresu nauk humanistycznych i społecznych związanych z procesami i czynnikami sprzyjającymi samokonstrukcji. Zgodnie z tą wiedzą subiektywna tożsamość rozumiana jest jako dynamiczny system subiektywnych form tożsamości. Ponadto zakłada się, że w rozwoju dynamiki tego systemu każdej osoby ważną rolę odgrywają dwie formy refleksywności: dualna (dwustronna) i trójstronna (triadyczna). Ta ostatnia jest uruchamiana w sposób szczególny podczas doradczego dialogu konstruowania życia. Wyróżnić w nim można cztery etapy spotkania „twarzą w twarz”: (1) budowanie relacji/zawieranie przymierza pracy, (2) ogarnięcie i podsumowanie przez radzącego się tych pól aktywności, doświadczeń, ról itp., które uważa, za odgrywające ważną rolę w jego życiu, (3) narracje radzącego się odnoszące się do „siebie w każdym z jego różnych głównych doświadczeń”, nadających sens jego istnieniu i pozwalające mu na szkicowanie perspektyw na przyszłość oraz (4) określenie działań, które należy podjąć, wskazanie kierunków rozwoju i zakończenie dialogu.
Źródło:
Studia Poradoznawcze; 2018, 7
2450-3444
Pojawia się w:
Studia Poradoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies