Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "diakon" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Posługi świeckich w liturgii eucharystycznej – zarys historyczny
Autorzy:
Litawa, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083196.pdf
Data publikacji:
2022-06-21
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
liturgia eucharystyczna
akolita
subdiakon
diakon
nadzwyczajny szafarz Komunii świętej
Opis:
Niniejszy artykuł stanowi próbę historycznego ujęcia posługi świeckich w liturgii eucharystycznej, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji akolity. Starożytne posługi we wspólnocie liturgicznej i codziennym życiu chrześcijan stały się w późniejszych wiekach stopniami „niższych święceń”, ukierunkowanych na „święcenia wyższe”. Reforma Soboru Watykańskiego II uporządkowała niniejsze stopnie i posługi we wspólnocie Kościoła, podkreślając rolę akolity i nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej. Papież Franciszek w styczniu 2021 roku otworzył nową perspektywę, wprowadzając możliwość posługi akolity przy ołtarzu i we wspólnocie Kościoła dla kobiet.
This article is an attempt to  provide a historical overview of the lay ministry in the Eucharistic liturgy, with particular emphasis on the function of an acolyte. Ancient ministries in the liturgical community and in the daily life of Christians became degrees of „lower ordination” in later centuries, directed at „higher ordination”. The reform of the Second Vatican Council organized these ranks and ministries in the community of the Church, emphasizing the role of the acolyte and extraordinary minister of Holy Communion. Pope Francis in January 2021 opened a new perspective, introducing the possibility of the ministry of an acolyte at the altar and in the community of the Church for women.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2022, 59, 1; 37-59
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowni celibatariusze i duchowni żonaci – dwa konteksty posługiwania w Kościele katolickim
Unmarried Ministers And Married Ministers – Two Contexts of the Ministry in the Catholic Church
Autorzy:
Adamowicz, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806745.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
celibat
prezbiter
diakon
świecenia
celibacy
presbyter
deacon
sacred ordination
Opis:
Artykuł przedstawia aktualny stan prawny dotyczący możliwości udzielania w Kościele katolickim święceń diakonatu i prezbiteratu mężczyznom żonatym i celibatariuszom. W Kościele łacińskim zasadą pozostaje, że święcenia prezbiteratu kandydaci przyjmują w stanie bezżennym, natomiast diakonat jako stopień stały mogą przyjąć także mężczyźni żonaci. Wyjątkiem od wymogu celibatu w przypadku prezbiterów łacińskich jest status byłych żonatych duchownych anglikańskich, którzy po złożeniu katolickiego wyznania wiary przyjmują święcenia prezbiteratu w Kościele katolickim. Natomiast w katolickich Kościołach wschodnich decyzja odnośnie do żonatych kandydatów do święceń, na podstawie przepisów Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich, należy do kompetencji władzy ustawodawczej Kościoła sui iuris lub do Stolicy Apostolskiej, w zależności od stopnia samodzielności Kościoła. W roku 2014 Kongregacja Kościołów Wschodnich opublikowała decyzję papieża Franciszka, na podstawie której dopuszczono możliwość udzielania święceń mężczyznom żonatym oraz pełnienia posługi przez żonatych prezbiterów na terytoriach, które nie są uważne za terytoria „tradycyjnie wschodnie”. Autor dołącza także analizę przepisów partykularnych Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego oraz Konferencji Episkopatu Polski.
The article presents the current legal status concerning the possibility of the presbyteral and diaconal ordination in the Catholic Church of the married and unmarried men. The principle is that in the Latin Church the unmarried candidates receive the presbyteral ordination, but married men can also receive the permanent diaconate. The exception to the rule of celibacy in the case of Latin presbyters is the status of the married former Anglican clergy, who after having made the Catholic profession of faith, receive the presbyteral ordination in the Catholic Church. But in the Eastern Catholic Churches the decision concerning the unmarried candidates to sacred orders, pursuant to the provisions of the Code of Canons of the Eastern Churches, is the competence of the particular law of each Church sui iuris or special norms established by the Apostolic See depending on the degree of autonomy of the Church. In 2014 the Congregation for the Eastern Churches published the decision of Pope Francis, under which the married men can be ordained and the ministry of married priests is possible in territories non considered “Eastern regions”. The author also attaches an analysis of the particular provisions of the Ukrainian Greek Catholic Church and the Polish Bishops’ Conference.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2015, 25, 3; 87-114
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diakon świadkiem urzędowym zawarcia małżeństwa w zwykłych warunkach według prawa obowiązującego od promulgacji Kodeksu z 1983 roku
Deacon as The Official Witness of Marriage under normal conditions according to the law in force since the promulgation of the 1983 Code.
Autorzy:
Jakubiak, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662936.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
diakon
świadek urzędowy
zawarcie małżeństwa
witness of marriage
deacon
Opis:
After the promulgation by the Pope John Paul II of the Code for the Latin Church, deacon received the possibility to assist at the marriage under normal conditions on the basis of a delegation from the local ordinary or a pastor. Deacons should fulfill this function outside the Mass, however not towards marriages of the faithful of the Latin Church with a faithful of the Eastern Church (Catholic and Non-Catholic).Delegating the deacon should be held according to the same principles as delegating the priest. The instructions announced after the 1983 Code, enacted by the Polish Bishop’s Conference and the translations of the ceremonies into Polish do not mention any limits for the deacons to be The Official Witness of Marriage. According to the Polish law, the deacon can assists in the solemnization of the concordats marriage.The aim of this article is to present the evolution of the universal laws and Polish particular laws, regulating the possibility of deacons assisting at marriages unto the promulgation of the Code of the Canon Law by the Pope John Paul II in 1983.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2016, 27, 1; 45-73
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy diakon może w Polsce zgodnie z przepisami Kościoła łacińskiego asystować jako świadek urzędowy przy zawarciu małżeństwa w zwykłych okolicznościach?
Whether the deacon can, according to regulations of the Latin Church, assist as The Official Witness at the solemnization of a marriage in ordinary circumstances?
Autorzy:
Jakubiak, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663243.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
diakon
asysta
zawarcie małżeństwa
diakon jako świadek urzędowy
świadek urzędowy
deacon
solemnization of a marriage
assist
official witness
deacon as official witness
Opis:
According to the belief prevailing in Poland that the deacon cannot assist at the marriage, the author enquires whether the practice of blessing marriages only by the priests is consistent with the law of the Roman Catholic Church. In his discussion, the author goes back to the norms written in the Second Vatican Council constitution Lumen Gentium and the Apostolic Letter of Pope Paul VI Sacrum Diaconatus Ordinem – consisting the basis of legislation regulating the considered matter. Subsequently, applying the general norms of the code of Canon Law about the collisions of law, he is answering a question about the value of the documents released by the Apostolic See and Polish Bishop’s Conference since 1983. In conclusion, the author notes that if, contrary to the cited arguments, someone would still insist that the deacon, beyond the delegation needs a specific consent of the local ordinary, it should be noted that in this case it is a doubt about the lawand such law do not oblige.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2016, 27, 2; 55-77
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkic działalności opiekuńczo-wychowawczej ewangelickiej Misji Wewnętrznej w Gdańsku w I połowie XX w.
A study of the philanthropic educational activity of the evangelical Inner Mission in Danzig in the first half of the twentieth century
Autorzy:
Żukowska, Lucyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/425552.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Parafia Ewangelicko-Augsburska w Gdańsku z siedzibą w Sopocie
Tematy:
Inner Mission
The Diakon’s Maternal House and Hospital
evangelical charity
Opis:
The Inner Mission in the evangelical church was an organized and diverse establishment for the provision of aid, which was dispensed by foundations, institutions, clergymen or lay people to all those who were in need because of life difficulties. Its work encompassed hospitals, shelters for travelers and the homeless, old people’s homes, children’s homes, youth hostels, kindergartens and also social care for prisoners, seamen, immigrants and other needful social groups. Its main motto was taken from evangelical words saying that faith without deeds is dead. It must be emphasised, however, that the central idea of the Mission was to link charity work with the evangelization of its charges. In Danzig, as in Germany, the beginning of the Inner Misssion stemmed from the mid-nineteenth century. It was strictly connected with the activities of the Diakon Sisters (Die Diakonissen), who were engaged in all its works. In Danzig the main foundation led by the sisters was the Diakons’ Maternal House and Hospital (Diakonissen Mutter und Krankenhaus). Here over four hundred sisters were trained for various Mission works and worked at a hospital which served people of all faiths and conditions. As the documents are scanty it is impossible to present a complete picture of all the Mission’s works. That is why this article is no more than a general study of its activities in Danzig. The most important foundations were: the Diakons’ Maternal House and Hospital, the Wiktoria Augusta Foundation and Paulinum, the boys’ refuge.
Źródło:
Gdański Rocznik Ewangelicki; 2013, 7; 140-159
1898-1127
Pojawia się w:
Gdański Rocznik Ewangelicki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opieka duszpasterska w parafii w sensie kan. 517 § 2. Uwagi i refleksje kanoniczne
Pastoral care in the parish in terms of canon 517 § 2: Comments and reflections
Autorzy:
Adamczyk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495164.pdf
Data publikacji:
2014-05-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
parafia
moderator
diakon
laicy
duszpasterstwo
parish
deacon
lay people
pastoral work
Opis:
In this article, the author focuses on the issue of pastoral care in the parish in terms of canon 517 (2) of the Code of Canon Law. The first part of the article presents the history of canon 517 (2). The second part highlights the reasons for entrusting the parish to persons without ordination to the priesthood. The third part is dedicated to the priest-moderator leading the parish under canon 517 (2), while the fourth part discusses collaborators of the priest–moderator within the parish. Entrusting people without ordained priesthood with certain pastoral functions in the parish is always an extraordinary and temporary situation, which should always be accompanied by work promoting priestly vocations.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2014, 35, 2; 31-45
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowny w świetle księgi pokutnej z Paryża
Clergyman in the light of the penitential book of Paris
Autorzy:
Story, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762005.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
księgi pokutne
pokuta
biskup
prezbiter
diakon
penitential books
penance
bishop
priest
deacon
Opis:
Księgi pokutne, które zrodziły się w Irlandii, a w krótkim czasie przyjęły się w całej Europie, wchodzą wraz z sakramentarzami w zbiory tzw. prawa specjalnego i są jednym z pośrednich źródeł poznania prawa kanonicznego, zwłaszcza prawa karnego. Ich podstawowym celem było okazanie pomocy spowiednikom w zakresie ujednolicenia nakładania pokuty, ale także sposobu sprawowania sakramentu pokuty i pojednania.Analizowana księga pokutna z Paryża została opracowana, jak się przyjmuje, około 750 roku, na bazie najstarszego penitencjału pochodzącego z Francji, tj. księgi pokutnej z Burgundii (ok.700–725). Artykuł ukazuje, że spowiednicy mieli w sposób bardzo odpowiedzialny i dokładny rozeznać postępowanie penitenta, którym był biskup, prezbiter lub diakon, aby nie byli oni powodem zgorszenia wśród wiernych, którzy zostali powierzeni ich trosce i opiece. Wśród niewłaściwych postaw duchownych księga pokutna z Paryża mówi zwłaszcza o kwestiach związanych z pozbawieniem życia, brakiem troski o Najświętszy Sakrament, udziałem w polowaniach, nadużywaniem alkoholu, czy też nadużyciach w sferze seksualnej.
Penitential books which were written in Ireland but were shortly adopted by the whole of Europe are, along sacramentaries, a part of special laws and a means of getting to know the canon law, particularly the criminal law. Their aim was to help confessors unify the way in which penance was administered, as well as how the sacrament of penance and reconciliation was celebrated.The penitential book of Paris which is analyzed in this article, is assumed to have been created around 750 AD and was written on the basis of the oldest penitential book from France i.e. the penitential book of Burgundy (circa 700–725 AD).The article shows that confessors were to analyze the behavior of the penitent – in this case a bishop, priest or deacon – very carefully and responsibly, in order to ensure that they were not a reason of scandals among the faithful of whom they were to take care. Among inappropriate behaviors of the clergymen, the penitential book of Paris speaks in particular about matters related to the protection of the human life, the care of the Holy Sacrament, participation in hunting, overconsumption of alcohol or sexual abuse.
Źródło:
Annales Canonici; 2021, 17, 2; 143-158
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wymowa teologiczna obrzędów sakramentu święceń w przepowiadaniu słowa Bożego
Theological Meaning of Ceremonies of the Sacrament of Holy Orders in Preaching the Word of God
Autorzy:
Pintal, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040665.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
biskup
prezbiter
diakon
liturgia
przepowiadanie
homilia
bishop
presbyter
deacon
liturgy
preaching
homily
Opis:
Przepowiadanie słowa Bożego należy do priorytetów posługi kapłańskiej. Szczególną formą głoszenia prawd Bożych jest homilia, integralnie związana ze sprawowaną liturgią. Aby przepowiadanie przynosiło należyte owoce i pożytek dla słuchaczy należy sięgnąć po wszyst-kie możliwe sposoby jego uatrakcyjnienia. Obrzędy związane z sakramentem święceń mogą w zdecydowany sposób przyczynić się do pokrzepiającego spotkania ze słowem, które staje się źródłem odnowy i wzrastania wierze.
Preaching the word of God belongs to priorities of the priestly service. A homily, integrally bound with exercised liturgy, is a special form of delivering God’s truths. So that preaching brings adequate fruits and the benefit for listeners one should use all available ways of enhancing it. The ceremonies connected with the sacrament of Holy Orders can, in the specific way, contribute to the fortifying meeting with the word which is happening with source of restoration and growing for faith.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 12; 137-148
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pozycja prawna diakona permanentnego w świetle Dyrektorium o posłudze i życiu diakonów stałych
The Legal Status of a Permanent Deacon as Specified by The Directory For the Ministry and Life of Permanent Deacons
Autorzy:
Adamczyk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807159.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diakon stały
status prawny
inkardynacja
munus
urząd kościelny
permanent deacon
legal status
incardination
ecclesiastical office
Opis:
The article presents the legal status of a permanent deacon as specified by the Directory for the Ministry and Life of Permanent Deacons. First, we look at the issue of incardination, that is a special appointment of permanent deacons as servants of God within a diocese, personal prelature, or an institute or association of consecrated life that has a capability of incardination. Next, presented are the obligations of the ecclesiastics mentioned above, which follow from their ordination and incardination. Finally, their powers are discussed as they constitute a vital dimension of the legal status of a permanent deacon.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2007, 17, 2; 153-176
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posługiwanie biskupów, prezbiterów i diakonów w pismach Ojców Kościoła do V wieku
The Ministry of the Bishops, Presbyters and Deacons in the Writings of the Church Fathers up to the Fifth Century
Autorzy:
Krakowiak, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613758.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Posługiwanie
biskup
prezbiter
diakon
liturgia
Ojcowie Kościoła
Ministry
Bishop
Presbyter
Deacon
Liturgy
Church Fathers
Opis:
L’autore di quest’articolo richiama la nostra attenzione sulla terminologia che si usava per descrivere il servizio dei superiori istituiti dagli Apostoli nelle prime comunita cristiane: episcopi, presbiteri, diaconi, praepositi. All'inizio non si usavano le parole hiereus e sacerdos. Tale terminologia appare gia in Didache e, poi, negli scritti dei Padri della Chiesa sia nelPOriente che nelPOccidente: da Clemente Romano, Ignazio da Antiochia, Policarpo, Clemente d’Alessandria, Cipriano, Ippolito Romano, Origene, Giovanni Crisostomo, Ambrogio, Agostino. II servizio di „superiori della Chiesa” consisteva nella predicazione del Vangelo, nella celebrazione di liturgie e nella guida di tutta la vita religiosa della comunita e di disciplina secondo le regole della Chiesa. In questo periodo si forma l'ordo clericorum nel quale si entrava tramite l'ordinazione (ordinatio episcopi, presbiteri, diaconi). Con i vescovi che erano al giuda delle Chiese locali, nell'adempimento alla loro missione, collaboravano presbiteri e diaconi, formando il consiglio ecclesiale. I chierici di gradi inferiori (ordines minores) erano al servizio di vescovi e di tutta la comunita dei credenti.
Źródło:
Vox Patrum; 2008, 52, 1; 513-530
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Św. Demetriusz jako pogromca zła w tradycji bizantyńskiej i słowiańskiej (do XV w.)
St Demetrius as a winner of an evil in the Byzantine and Slavic tradition (till the fifteenth century)
Autorzy:
Sprutta, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595346.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
św. Demetriusz
Bizancjum
Bałkany
Ruś
diakon
żołnierz
skorpion
St Demetrius
Byzantium
Balkans
Ruthenia
deacon
soldier
scorpion
Opis:
Evil wins by good, darkness by light and profanum by sacrum in every tradition. The saints, and between them St Demetrius of Thessaloniki too, achieves an analogous victory. St Demetrius was a deacon, but he is most often presented as a soldier for example in art. The legend says that St Demetrius defeated the scorpion (the personification of evil) by the sign of the cross in prison. This saint can also win with the gladiator Lieus, emperor Maximian, tsar Kaloyan or the Turk instead of the scorpion, and he does it on horseback or on foot, with a weapon or by the calcatio gesture. Not only are there historical sources, liturgical texts or belles-lettres presenting St Demetrius, but also art as well as folklore.
W każdej tradycji zło jest zwyciężane przed dobro, ciemność przez światłość, profanum przez sacrum. Analogiczne zwycięstwo odnoszą święci, a wśród nich św. Demetriusz z Tesaloniki. Mimo iż był diakonem, w sztuce najczęściej przedstawiany jest jako żołnierz. Legenda mówi, że w więzieniu pokonał znakiem krzyża skorpiona personifikującego zło. Zamiast skorpiona może także zwyciężać gladiatora Lieusa, cesarza Maksymiana, cara Kałojana lub Turka, a czyni to konno lub pieszo, za pomocą oręża lub poprzez gest calcatio. Nie tylko mówią o św. Demetriuszu źródła historyczne, teksty liturgiczne czy literatura piękna, ale także sztuka i folklor.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2018, 38, 1; 159-177
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część II: Średniowiecze)
Laying on Hands in the Liturgy of Ordination in the First Millennium (Part Two: Middle Ages)
Autorzy:
Bartocha, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035062.pdf
Data publikacji:
2020-08-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nałożenie rąk
święcenia
Duch Święty
biskup
prezbiter
diakon
laying on hands
ordination
Holy Spirit
bishop
presbyter
deacon
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Sięgnięcie do historii liturgii święceń pozwala udzielić odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób doszło w średniowieczu do marginalizacji i przysłonięcia gestu nałożenia rąk nowymi elementami pochodzącymi z różnych liturgii zachodnich, takimi jak namaszczenie, przekazanie szat czy uroczyste wręczenie insygniów. Autor artykułu sięga do źródeł liturgicznych (sakramentarze i Ordines Romani) i w oparciu o nie śledzi zachodzące zmiany w strukturze liturgii święceń. W liturgii rzymskiej aż do X wieku, czyli do przyjęcia przez Rzym powstałego w Moguncji w roku 950 „Pontyfikału rzymsko-germańskiego” gest nałożenia rąk i modlitwa święceń stanowiły swoisty rdzeń całej celebracji święceń. Także analiza Ordines Romani potwierdza praktykę stosowania tego liturgicznego gestu. Jednak już rzadko mówi się tam o nałożeniu rąk w sposób wyraźny. Brak wzmianki na ten temat świadczy o osłabieniu wymowy eklezjologicznej gestu nałożenia rąk.
The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of laying on hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. Referring to the history of the liturgy of ordination allows us to answer the question of how, in the Middle Ages, the gesture of placing hands was marginalized and obscured with new elements coming from different Western liturgies, such as anointing, handing over of robes or the ceremonial handing in of the insignia. The author uses liturgical sources (sacramentaries and Ordines Romani) and on their basis he follows the transformations in the structure of the liturgy of ordination. In the Roman liturgy until the 10th century, i.e. until the acceptance by Rome of the “Roman-Germanic Pontificate,” created in Mainz in 950, the gesture of laying on hands and the prayer of ordination constituted a specific core of the whole celebration of ordination. The analysis of the Ordines Romani also confirms the practice of using this liturgical gesture. However, here it is rarely mentioned explicitly. The absence of reference to this is indicative of the weakening of the ecclesiological meaning of the gesture of laying on of hands.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 8; 5-24
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola stałych lektorów, akolitów i diakonów w służbie wspólnocie Kościoła
The role of permanent lectors, acolytes, and deacons in the service of the Church community
Autorzy:
DYDUCH, JAN
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/660995.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
wspólnota Kościoła
stały lektor
akolita stały
stały diakon
community of the Church
permanent lector
permanent acolyte
permanent deacon
Opis:
The leading idea of the Second Vatican Council was the call for cooperation between the laity and the clergy. The cooperation in question is a reinforcement of the community of the Church, where one can find both: the equality of the members, and diversity of the functions. This cooperation appears, e.g., as a participation of all the Faithfull in in the sacred liturgy of the Church. In the liturgy the permanent lectors, acolytes, and deacons play an important role. The functions were re-instituted according to directions provided by the council and called to the service of the Church.
Wiodącą ideą nauczania Soboru Watykańskiego II jest wezwanie do współpracy wiernych świeckich z duchownymi, bowiem to umacnia wspólnotę Kościoła, w której panuje równość co do godności wszystkich jej członków i różnorodność funkcji. To jawi się również we współuczestnictwie w liturgii Kościoła wszystkich wiernych. Ważną rolę w tym dziele odgrywają stali lektorzy, akolici i diakoni, odrodzeni dzięki wskazaniom soborowym i powołani do służby w Kościele.  
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2016, 59, 1; 3-17
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diakońskie posługiwanie kobiet w świadectwie Nowego Testamentu
A Diaconal Ministry of Women in Light of the New Testament, Patristics and the Churchs Contemporary Teaching
Autorzy:
Nyk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622802.pdf
Data publikacji:
2015-08-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
diakonisa
posługa kobiety w NT
diakon
deaconess
ministry of woman in the New Testament
terminology of deacon
Opis:
Temat diakońskiej posługi kobiety nie został jak do tej pory podjęty w obszarze polskich badan biblijnych. Niniejszy artykuł stara się wypełnić tę lukę poprzez analizę trzech tekstów: Rz 16,1-2; Flp 1,1 oraz 1 Tym 3,11. Świadectwo Rz 16,1-2 dostarcza egzegecie najbogatszego materiału związanego z tematem diakońskiej posługi kobiet we wspólnotach Pawłowych w połowie I w. Odniesienie do diakońskiej posługi pojawiające się w określeniach διάκονοι wskazuje nie tylko na mężczyzn ale także na kobiecą posługę w kościele w Filippi. Diakońska posługa kobiet polegała na prowadzeniu lokalnych kościołów i utrzymywaniu powiązań między nimi.
The theme of the diaconal ministry of women bas not been discussed in any article in the area o f the polish biblical researches, as yet. The present essay tries to fill this gap by analyzing the three texts: Rom 16:1-2; Phil 1:1 and 1 Tim 3:11. The witness of Rom 16:1-2 provides the exegetes with the richest data concerning the theme of the diaconal ministry of women in the Pauline communities about the middle of the 1st century. The reference to the diaconal ministry made with the use of technical expression διάκονοι points not only to male but also to female ministers in the Church of Philippi. The diaconal ministry of women consisted in guiding the local churches and maintaining connections between them.
Źródło:
Verbum Vitae; 2011, 19; 177-204
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część i: Starożytność chrześcijańska)
Imposition of Hands in the Liturgy of Holy Orders in the First Millennium (Part One: Christian Antiquity)
Autorzy:
Bartocha, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035181.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nałożenie rąk
święcenia
Duch Święty
biskup
prezbiter
diakon
imposition (laying on) of hands
ordination
Holy Spirit
bishop
presbyter
deacon
Opis:
Nałożenie rąk należy, obok modlitwy święceń, do istoty obrzędów święceń biskupa, prezbiterów i diakonów. Gest ten występuje w ścisłej korelacji z następującą po nim modlitwą święceń. Modlitwa błogosławieństwa i prośby określa jego znaczenie. Posoborowa reforma liturgiczna obrzędów święceń na nowo wyakcentowała obrzęd nałożenia rąk, przywracając mu w ten sposób pierwotne znaczenie. Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Gest nałożenia rąk ma korzenie biblijne. W Nowym Testamencie nałożenie rąk na kandydata oznaczało przekazanie mu charyzmatu właściwego dla danego urzędu. W schemacie obrzędowym zawartym w Tradycji apostolskiej gestu nałożenia rąk używa się do powierzenia urzędu biskupa, prezbitera i diakona. Odgrywa on centralną rolę w dynamice celebracji święceń.
Imposition of hands belongs to the essence of the ordination rites of bishops, presbyters and deacons, beside the ordination prayer itself. This gesture occurs in close correlation with the ordination prayer which follows it. The prayer of blessing and petition determines its meaning. The post-conciliar liturgical reform of the rites of ordination emphasized the rite of imposition of hands, thus restoring its original meaning. The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of imposition of hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. The gesture of imposition of hands has biblical roots. In the New Testament, placing hands on a candidate meant imparting to him the charism appropriate to the office. In the ritual schema contained in the apostolic Tradition, the gesture of laying on of hands is used to entrust the office of bishop, presbyter and deacon.  It plays a central role in the dynamics of the celebration of Holy Orders.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 5-22
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies