Temat: di diritto - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Adresat reklamy żywności. Wybrane problemy prawne
The addressee of food advertising. Selected legal issues
Destinatario della pubblicità alimentare. Problemi giuridici scelti
Autorzy:: Łata, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1035889.pdf
Data publikacji:: 2020-10-25
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: pubblicità alimentare
consumatore finale
consumatore di alimenti
tutela dei consumatori attraverso l’informazione
diritto alimentare
diritto dei consumatori
diritto dell'UE
food advertising
final consumer
food consumer
consumer protection by information
food law
European Union law
reklama żywności
konsument finalny
konsument żywności
ochrona konsumenta przez informację
prawo żywnościowe
prawo konsumenckie
prawo UE
Opis:: Celem rozważań jest odpowiedź na pytanie, czy w obowiązujących regulacjach prawnych poprawnie zostało zidentyfikowane i uwzględnione zróżnicowanie adresatów reklamy żywności. Autorka stwierdza między innymi, że obowiązujące regulacje prawne nie identyfikują ani nie różnicują w dostateczny sposób adresatów reklamy żywności. Pojęcie konsumenta finalnego z rozporządzenia nr 178/2002 obejmuje swoim zakresem zarówno osoby nabywające żywność, jak i osoby ją konsumujące, co jest istotne w kontekście celów prawa żywnościowego. Ochrona konsumenta przez informację wyklucza jednak z tej grupy podmioty o niewystarczającej świadomości i dojrzałości umysłowej. Wypracowany przez TSUE model przeciętnego konsumenta nie sprzyja również poprawnej identyfikacji adresata reklamy żywności. Należy zatem postulować zróżnicowanie modelu konsumenta żywności poprzez skonstruowanie bardziej elastycznej definicji konsumenta finalnego albo nawet definicji adresata reklamy żywności, która będzie dostosowana do potrzeb rynku.
L’articolo si propone di rispondere alla domanda se le regolazioni giuridiche in vigore, riescano, in modo corretto, a individuare la diversità dei destinatari della pubblicità alimentare e a tenerne conto. Nella parte conclusiva, l'Autrice afferma, tra l'altro, che le regolazioni giuridiche in vigore non individuano né differenziano a sufficienza i destinatari della pubblicità alimentare. Il concetto di “consumatore finale”, come stabilito dal regolamento 178/2002, consente di far rientrare nel suo contenuto sia le persone che acquistano cibo sia quelle che lo consumano (mangiano), il che è fondamentale dal punto di vista degli obiettivi del diritto alimentare. Tuttavia, la tutela dei consumatori attraverso l’informazione esclude dal gruppo le persone che non hanno un livello sufficiente di consapevolezza e di maturità mentale. Nemmeno il modello di consumatore medio sviluppato dalla CGUE favorisce una corretta identificazione del destinatario della pubblicità alimentare. Pertanto, si dovrebbe postulare di “operare une differenziazione per il modello di consumatore alimentare" proponendo una definizione più flessibile di quello finale oppure perfino una definizione del destinatario della pubblicità alimentare che sia adattata alle esigenze del mercato.
The aim of the considerations is to answer the question whether the existing legal regulations correctly identify and take into account the diversity of addressees of food advertising. The authoress concludes, among other things, that the current legal regulations do not identify or sufficiently differentiate the addressees of food advertising. The notion of “final consumer” from Regulation 178/2002 allows to cover both persons buying food and persons consuming food, which is crucial in the context of food law objectives. However, the protection of the consumer by information excludes from this group those who lack a sufficient level of awareness and mental maturity. The model of an average consumer developed by the CJEU also does not support correct identification of the addressee of food advertising. Therefore, it should be postulated to "differentiate the food consumer model" by constructing a more flexible definition of the final consumer or even a definition of the addressee of food advertising.
Źródło:: Przegląd Prawa Rolnego; 2020, 1(26); 91-104
1897-7626
2719-7026
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Rolnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Fundamental Rights—Comparison of the Approaches in the Canon Law and in the Civil Law
Leggi fondamentali: confronto di prospettive del diritto canonico e del diritto civile
Lois fondamentales : les perspectives du droit canonique et celles du droit civil à comparer
Autorzy:: Přibyl, Stanislav
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1035641.pdf
Data publikacji:: 2020-12-18
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Church law
civil law
natural law
human rights
fundamental rights and freedoms
duties and rights of the faithful
constitution
the Code of Canon Law
salvation
law
law making
Christians
Catholic Church
rule of law
diritto ecclesiastico
diritto civile
diritto naturale
diritti umani
diritti e libertà
fondamentali
obblighi e diritti dei fedeli
costituzione
codice di diritto
canonico
salvezza
diritto
processo legislativo
cristiani
chiesa cattolica
stato
di diritto
droit ecclésial
droit civil
droit naturel
droits de l’homme
droits et libertés fondamentaux
obligations et droits des fidèles
code de droit canonique
salut
droit
élaboration des lois
chrétiens
église catholique
état de droit
Opis:: The Code of Canon Law of 1983 came up with a list of obligations and duties of the Catholic faithful. This list is analogical to those of the charters of fundamental rights and freedoms found in the documents of international law and in the constitutions of democratic countries. the inspiration of church law by civilian law was a reality from the very beginnings of the development of Canon Law: first by Roman Law, in the modern world by complex codifications of civil law, and after Vatican II also the idea of universal human rights. The specifics of the Catholic Church in relation to a democratic state is the incorporation of the subject of law into the Church through baptism which brings, above all, duties and obligations. Thus the catalogue which may now be seen in the Code contains first and foremost a list of duties, not rights, which are not stressed in the modern state. In fact, the modern state has very few demands; often just the payment of taxes and compulsory school attendance. The article deals with the individual obligations and rights found in the Code of Canon Law and compares them with their analogies in constitutions. The concept of civil and canonical norms tends to get closer primarily in the case of inspiration by natural law, whereas the obligations of the faithful represent a specifically ecclesiastical goals, for which no analogy in civil law can be found. After all, the supreme law of the Church is the salvation of souls, indeed, the state does not have such a supernatural goal.
Il Codice di Diritto Canonico del 1983 ha introdotto un elenco di doveri e diritti dei fedeli laici. È analogo agli elenchi caratteristici dei diritti e delle libertà fondamentali contenuti nei documenti di diritto internazionale e nelle costituzioni dei paesi democratici. L’ispirazione della Chiesa al diritto civile è stata una realtà sin dall’inizio del diritto canonico: prima attraverso il diritto romano, poi, nel mondo moderno, attraverso complesse codificazioni del diritto civile, e dopo il Concilio Vaticano II, attraverso le idee dei diritti umani universali. Una caratteristica specifica della Chiesa cattolica rispetto a uno Stato democratico è l’incorporazione del soggetto di diritto nella Chiesa attraverso il battesimo, ciò che porta con sé tutti i diritti e gli obblighi. In questo modo, il catalogo dei diritti e degli obblighi, che ora esiste nel codice, include principalmente un elenco di questi ultimi. I diritti sono invece messi in evidenza dallo Stato moderno. In effetti, lo Stato moderno impone pochi obblighi ai suoi cittadini; spesso si tratta solo di pagare le tasse e di obbedire alla costrizione dell’istruzione obbligatoria. Il presente articolo tratta dei singoli obblighi e diritti contenuti nel Codice di Diritto Canonico e li confronta con i corrispondenti obblighi e diritti contenuti nelle costituzioni. Il concetto di norme civili e canoniche è simile, soprattutto se ispirato alla legge naturale. I doveri dei fedeli, invece, rappresentano fini ecclesiastici specifici, e in questo caso è difficile stabilire un’analogia con il diritto civile. Soprattutto, la legge suprema della Chiesa è la salvezza delle anime, e lo Stato non ha un obiettivo così soprannaturale.
Le Code de droit canonique de 1983 a dressé une liste de devoirs et de droits propres aux fidèles laïcs. Elle est analogue aux listes de droits et libertés fondamentaux contenus dans les documents de droit international et dans les constitutions des pays démocratiques. Le fait que l’Église se soit inspirée du droit civil est une réalité qui remonte aux origines du droit canonique : tout d’abord à travers le droit romain, puis, dans le monde moderne, à travers des codifications complexes du droit civil, et après le Concile Vatican II, à travers les idées de droits humains universels. Une caractéristique spécifique de l’Église catholique par rapport à l’État démocratique est l’incorporation du sujet de droit dans l’Église par le baptême, qui entraîne tous un ensemble de droits et obligations. De cette manière, ce catalogue des droits et obligations qui existe désormais dans le code comprend principalement la liste de ces dernières. Ce sont au contraire les droits qui sont mis en évidence par l’État moderne. En fait, l’État moderne impose peu d’obligations à ses citoyens; souvent, il ne s’agit que de payer ses impôts et de suivre l’enseignement obligatoire. L’article traite des obligations et droits individuels contenus dans le Code du droit canon et les compare aux obligations et droits correspondants contenus dans les constitutions. Les concepts de normes civiles et de normes canoniques sont comparables, notamment parce que toutes deux s’inspirent du droit naturel. Les devoirs des fidèles, en revanche, représentent un objectif spécifique de l’Église et, dans ce cas, il est difficile d’établir une analogie avec le droit civil. Par-dessus tout, la loi majeure de l’Église reste le salut des âmes, alors que l’État ne poursuit pas un but surnaturel de ce type.
Źródło:: Philosophy and Canon Law; 2020, 6; 73-95
2450-4955
2451-2141
Pojawia się w:: Philosophy and Canon Law
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Komentarz do art. 18—20 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze
Commentary to Art. 18—20 Geological and Mining Act
Комментарий к статьям 18—20 закона «Геологическое и горное право» от 9 июня 2011 г.
Commentario sul art. 18—20 della legge 9 giugno 2011 sulle attività geologiche ed estrattive
Autorzy:: Lipiński, Aleksander
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/489164.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: the right to use other people’s land necessary for geological operations and mining
activity
expropriation for geological and mining purposes
the right to use mine waters
право использования чужой недвижимости
приобретение недвижимости
использование шахтных вод на горнодобывающем предприятии
il diritto di utilizzare terreni di proprietà di altre persone per lavori geologici
e attività minerarie
espropriazione a causa di lavori geologici e minerari
espropriazione a causa
di lavori geologici e minerari
il diritto di utilizzare acque minerali
wywłaszczenie na cele geologiczne i górnicze
prawo do korzystania z wód kopalnianych
Opis:: Komentowany art. 18 Prawa geologicznego i górniczego określa przesłanki i tryb uzyskiwania przez przedsiębiorcę prawa do korzystania z cudzych nieruchomości niezbędnych do prowadzenia działalności regulowanej omawianą ustawą. Takie prawo ustanawiane jest za wynagrodzeniem, ale nie może obejmować pobierania pożytków nieruchomości. Właściciel nieruchomości może niekiedy żądać, by przedsiębiorca wykupił nieruchomość. Z kolei art. 19 daje przedsiębiorcy, który prowadzi niektóre rodzaje działalności wymagającej koncesji (m.in. w zakresie wydobywania węglowodorów, węgla kamiennego, brunatnego), prawo żądania wykupu niezbędnej do tego nieruchomości. W obu sytuacjach spory podlegają rozstrzygnięciu przez sądy powszechne. Nieco inne rozwiązania w tym zakresie przewidują natomiast przepisy dotyczące wywłaszczania nieruchomości. Z kolei art. 20 przewiduje, że wykorzystywanie wód kopalnianych na potrzeby zakładu górniczego jest wolne od opłat.
The Art. 18 of the Geological and Mining Act which is being commented on determines the premises and the mode of obtaining by the entrepreneur the right to use other people’s land necessary to conduct activities regulated by the Act. Such a right is established in return for remuneration, but it cannot include the rights to gain profits from the property. In some circumstances the landowner may demand from the entrepreneur to buy out the real estate. In turn, Art. 19 grants an entrepreneur who conducts certain types of licensed activities (including mining of hydrocarbons, hard coal, lignite) the right to demand the buyout of the real estate necessary for such a purpose. In both situations, disputes are subject to resolution by common courts. However, some other solutions in this respect are provided for in regulations on expropriation of real estate. Next, pursuant to Art. 20 the use of mine water for the needs of the mining plant is free of charge
Комментируемая статья 18 «Геологического и горного права» описывает условия и механизмы приобретения предпринимателем права на использование чужих объектов недвижимости, необходимых для осуществления деятельности, регулирование которой осуществляется согласно данному закону. Такое право приобретается предпринимателем, однако не распространяется на получение прибыли, которую приносит недвижимость. В ряде ситуаций владелец недвижимости может требовать от предпринимателя выкупить объект недвижимости. Вместе с тем в статье 19 предприниматель, осуществляющий отдельные виды деятельности, для которых нужно получение лицензии (например, добыча углеводородов, каменного и бурого угля), может требовать выкупить необходимые для ведения деятельности объекты недвижимости. Решение споров в обеих описанных ситуациях находится в компетенции судов общей юрисдикции. Несколько иные механизмы регулирования по данному вопросу описаны в законе об отчуждении недвижимого имущества. Наряду с этим статья 20 предусматривает возможность безвозмездного использования шахтных вод на горнодобывающих предприятиях.
L’art. 18 della legge sulle attività geologiche ed estrattive, il quale è stato commentato, determina i requisti e la modalità per acquisire dal imprenditore il diritto per usufruire i beni immobili altrui, i quali sono necessari per svolgere un’attività a norma della legge sopra descritta. Questa legge è stabilita per la retribuzione, ma non puo’ includere la raccolta di benefici degli immobiliari. A volte il propretario degli immobiliari può pretendere che l’imprenditore acquisti il bene immobile. Invece l’art. 19 conferisce all’imprenditore, il quale svolge alcune attività che richiedono una concessione (tra l’altro nell’ambito di estrazione di idrocarburi, carbone bituminoso e lignite), il diritto di richiedere l’acquisto necessario per questo immobile. In entrambi casi le controversie sono soggette a risoluzione dai tribunali con una competenza generale. Altre soluzioni in questo settore sono previste dalle normative riguardanti l’espropriazione di beni immobili. Invece, l’art. 20 prevede che l’uso di acque minerali per le esigenze dell’attività mineraria è gratuito.
Źródło:: Prawne Problemy Górnictwa i Ochrony Środowiska; 2019, 1; 69-84
2451-3431
Pojawia się w:: Prawne Problemy Górnictwa i Ochrony Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: L’individuazione del superiore competente in ordine all’attuazione del can. 698 CIC/83
Identification of the competent superior as an effect of implementation of the can. 698 CIC/83
Autorzy:: Michowicz, Przemysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1372580.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: diritto di difesa
dimissione dall'Istituto
competenza
Superiore religioso
appello
right to defense
dismissal
competence
appeal
call to proper jurisdiction
religious Superior
Opis:: Głównym zamierzeniem niniejszego elaboratu było poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o doktrynalne i praktyczne zastosowanie prawa zakonnika (ius cum supremo Mderatore comunicandi), względem którego właściwy przełożony rozpoczął postępowanie wydające. W celu właściwego określenia prawnego charakteru postępowania, autor odwołał się do narzędzi procesowych jak apelacja czy przejęcie przez władzę wyższą kompetencji instancji niższej (avocare), jak również przywołał normę ogólną wyrażoną przez kan. 139 KPK/1983. Przytoczone rozwiązania, w świetle rozważanej ustawy nie przyniosły jednak wystarczającej i pełnej odpowiedzi na postawiony problem. W zakończeniu autor proponuje, by najwyższy przełożony określił dekretem brak kompetencji przełożonego wyższego in loco, ustanawiając – jeśli to konieczne – inny podmiot do uzupełnienia dochodzenia.
The paper proposes the constructive reflection on the possible procedural configuration inherent in the proceedings of dismissal, in particular consideration of the hypothesis exposed in the can. 698. The Legislator assures to the accused religious the right to communicate and to offer his proper defenses directly to the supreme Moderator of the Institute. The Author tries to indicate the competent religious Authorities in order to receive the legal claim from the religious, accused for having committed crimes or illegal acts specified in the can. 695 and can. 696. Using the legal instruments like appeal and call to the proper jurisdiction – foreseen in the Code of canon law - helped to verify whether and how the exercise of the right to communicate with the supreme Moderator may be equivalent to the mentioned procedural instruments. Unfortunately, the conclusions we reached do not allow assigning any nomen iuris to the hypothesis in which the demand submitted by the accused religious could be accept by the highest Authority of his proper Institute. Eventually, the Author proposed the possible solution of the specified doctrinal problem. It is likely that the supreme Moderator, having determined his exclusive competence in order to lead the entire case and having communicated it to the Superior in loco, could have a burden to supplement the evidences and finalize the cause. It was also considered inopportune or inadvisable to accept the demand forwarded by the religious simultaneously with the notification of the arguments against him. It can’t be excluded another hypothesis according to which the same supreme Moderator will end the dispute using the extra canonical solutions.
Źródło:: Prawo Kanoniczne; 2016, 59, 2; 23-39
2353-8104
Pojawia się w:: Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: L’istituto della vincolatività del precedente tra prevedibilità delle scelte giurisdizionali e libertà di stabilimento
Stare decisis rule between predictability of jurisdictional choices and freedom of establishment
Autorzy:: Caroccia, Rafaele
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2148135.pdf
Data publikacji:: 2018-12
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:: prevedibilità
Stato di diritto
Consiglio di Stato
vincolatività dei precedenti
predictability
rule of law
State Council
binding rulings
Opis:: L’articolo affronta il nuovo ruolo della vincolatività dei precedenti nell’ordinamento italiano con speciale riferimento ai giudizi amministrativi d’appello. Riassume dapprima le disposizioni che hanno modificato l’assetto del sistema giudiziario e l’evoluzione del rapporto tra la legge ed i giudici. Infine, analizza le decisioni riguardanti i costi della sicurezza interna e prova a valutare l’impatto sul mercato degli appalti pubblici della vincolatività dei precedenti (stare decisis).
The article deals with the new binding role of rulings in Italian law system, in particular concerning the administrative appeal trials. It first summarizes the statutes, which have altered the previous conformation of judiciary system, and the evolution of the relationship between law and judges. It then analyzes the rulings concerning security costs and tries to evaluate how the binding ruling (stare decisis) has affected Italian public tender market.
Źródło:: Studia Elbląskie; 2018, 19; 567-584
1507-9058
Pojawia się w:: Studia Elbląskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Metody badania prawa rolnego według koncepcji Profesora Andrzeja Stelmachowskiego
Research methods in the study of agricultural law according to the concept of Professor Andrzej Stelmachowski
Metodi di studio del diritto agrario elaborati dal Professor Andrzej Stelmachowski
Autorzy:: Czechowski, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/923998.pdf
Data publikacji:: 2020-06-29
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: diritto agrario
scienza del diritto agrario
metodi di studio del diritto agrario
professor Andrzej Stelmachowski
agricultural law
science of agricultural law
agricultural law research methods
Professor Andrzej Stelmachowski
prawo rolne
nauka prawa rolnego
metody badania prawa rolnego
profesor Andrzej Stelmachowski
Opis:: Rozważania są poświęcone metodom badań prawnych, które prowadził prof. Andrzej Stelmachowski z zakresu prawa rolnego. Ten wybitny prawnik i współtwórca prawa rolnego jako odrębnej gałęzi systemu prawa posługiwał się metodami, które ukształtowały metodologię badań filozoficznych szkół prawa, czyli pozytywistyczną, przyrodniczą i historyczną. Profesor Stelmachowski, korzystając z metodologii tych szkół, stworzył interesujący zbiór metod studiowania prawa poprzez analizę celu normy prawnej, empiryczne badanie prawa w działaniu oraz historycznoprawną analizę ewolucji instytucji prawnych. Przyjęta przez prof. Stelmachowskiego wielowątkowa metoda badań prawniczych przyczyniała się do stworzenia specyficznej metodologii badań prawa rolnego, stanowiącej część spuścizny doktryny prawa rolnego w Polsce.
The deliberations are devoted to the methods of legal research that Professor Andrzej Stelmachowski conducted in the field of agricultural law. This outstanding civil lawyer and co-creator of agricultural law as a separate branch within the system of law used methods that shaped the philosophical schools of law research methodology, that is, the positivist, natural law and historical law school. Using the methodology of these schools, Professor Stelmachowski created an interesting conglomerate of methods of studying law through the analysis of the purpose of a legal norm, the empirical study of law in action and the historical and legal analysis of the evolution of legal institutions. The multithreaded method of legal research adopted by Professor Stelmachowski created a specific methodology of agricultural law research, which constitutes a significant legacy of the doctrine of agricultural law in Poland.
Le considerazioni svolte si concentrano sui metodi di studio del diritto, che il Professor Andrzej Stelmachowski ha sviluppato nell’ambito del diritto agrario. Questo eccezionale avvocato civilista e co-creatore del diritto agrario come ramo separato all’interno del sistema giuridico si è avvalso dei metodi che hanno influenzato le scuole filosofiche dedite alla metodologia riguardante lo studio in oggetto, vale a dire la scuola positivista, giuridico-naturale e storico-giuridica. Il Professor Stelmachowski, prendendo spunto dalla metodologia menzionata, ha creato un interessante conglomerato di metodi che analizzano il fine dellanorma giuridica, permettono di svolgere un esame empirico del diritto in azione e di effettuare un’analisi storica e giuridica dell’evoluzione degli istituti giuridici. Il metodo ad ampio spettro di studio, adottato dal Professore, ha portato a creare una metodologia specifica per lo studio del diritto agrario. È un importante contributo alla dottrina del diritto in questione in Polonia.
Źródło:: Przegląd Prawa Rolnego; 2019, 2(25); 31-36
1897-7626
2719-7026
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Rolnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Nociones de Derecho Agrario en Costa Rica
Concepts of Agrarian Law in Costa Rica
Fondamenti di diritto agrario in Costa Rica
Autorzy:: Ulate Chacón, Enrique Napoleón
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1035942.pdf
Data publikacji:: 2020-07-07
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: diritto agrario
ordinamento giuridico costaricano
concetto di attività agricola
codice agricolo
agricultural law
Costa Rican legal order
concept of agricultural activity
code of conduct for agriculture
prawo rolne
kostarykański porządek prawny
pojęcie działalności rolniczej
kodeks postępowania rolnego
Opis:: Rozważania te mają na celu wyjaśnienie pochodzenia i rozwoju prawa rolnego na Kostaryce. W związku z tym przeanalizowano rozwój normatywnego systemu rolnego, w tym jego specyficznych norm, które istniały przed konsolidacją konstytucyjnego prawa rolnego. Odniesiono się też do prawa rolnego jako nauki prawnej, zgodnie z nowoczesną doktryną, oraz wpływu, jaki wywarła doktryna włoska na koncepcję działalności rolniczej na Kostaryce. Omówiono również najnowsze zmiany związane z polityką i normami rozwoju terytorialnego obszarów wiejskich, a także nowymi kompetencjami nadanymi przez kodeks postępowania rolnego, które wejdą w życie w lutym 2020 r.
L’articolo si propone, in modo conciso, di presentare l’origine, divenire e sviluppo del diritto agrario nell’ordinamento giuridico costaricano. Il punto di partenza costituisce la discussione intorno all’evoluzione del sistema di diritto in oggetto, incluse le particolarità, fino al momento in cui esso è stato incluso nella Costituzione della Costa Rica. Successivamente, vengono presentate opinioni grazie alle quali il suddetto diritto è stato classificato come una delle discipline della scienza giuridica. In seguito, le considerazioni si spostano sull’importanza che l’impatto della dottrina agraria italiana ha avuto sul concetto di attività agricola del Paese. Per finire, l’autore presenta la moderna evoluzione del diritto agrario costaricano in relazionealle politiche e norme giuridiche relative allo sviluppo territoriale, nonché alle nuove competenze in materia di agricoltura previste dal Codice agricolo, in vigore dal febbraio 2020.
This research aims to explain, in a concise manner, the origin and development of agricultural law in Costa Rica. For this purpose, the evolution of the agrarian normative system is analysed first, including its exceptional and specific norms, that existed before the consolidation of the constitutional agrarian law. It also addresses the notion of agricultural law as a legal science, according to modern doctrine, and the impact that Italian doctrine had on the concept of agricultural activity in Costa Rica. The most recent evolution is explained, related to policies and norms of territorial rural development, as well as the new competences granted by the Agrarian Procedural Code as of its entry into force in February 2020.
Źródło:: Przegląd Prawa Rolnego; 2019, 1(24); 113-134
1897-7626
2719-7026
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Rolnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: O potrzebie opracowania i koncepcji Systemu prawa rolnego
The development and concept of an Agricultural Law System
Della necessità di costruire il Sistema di diritto agrario
Autorzy:: Budzinowski, Roman
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/926062.pdf
Data publikacji:: 2020-12-21
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: diritto agrario
scienza del diritto agrario
sistema di diritto agrario
agricultural law
agricultural law science
agricultural law system
prawo rolne
nauka prawa rolnego
system prawa rolnego
Opis:: Celem rozważań jest wykazanie, że opracowanie Systemu prawa rolnego jest pożądane (potrzebne i użyteczne), a zarazem możliwe, oraz sformułowanie propozycji do dyskusji dotyczących koncepcji tego dzieła. Według autora warto wrócić do idei A. Stelmachowskiego sprzed ponad trzydziestu pięciu lat i przygotować takie opracowanie. Przemawia za tym wiele względów omówionych w artykule, a umożliwiają to zarówno uwarunkowania obiektywne, jak i subiektywne. Realizacja tak poważnego dzieła na pewno nie będzie łatwa, ale agraryści mają duże doświadczenie we wspólnej pracy nad różnymi przedsięwzięciami naukowymi, a także dostęp do opracowań zagranicznych, które mogą być wykorzystane jako wzór. Gdyby takie prace zostałyby teraz podjęte, to na przełomie lat 2022/2023 gotowy materiał zostałby złożony w wydawnictwie.
L’articolo si propone di mettere in evidenza che il compito di costruire il „Sistema di diritto agrario” non solo è auspicabile (necessario e utile), ma anche possibile, nonché di formulare proposte di discussione riguardanti la concezione dell’opera. Nella parte conclusiva, l’autore afferma che è giunto ormai il momento di tornare alle idee di Andrzej Stelmachowski, di oltre trentacinque anni fa, e di intraprendere il lavoro. Molte ragioni, richiamate nell’articolo, si dimostrano a favore, inoltre, viste le condizioni sia oggettive sia soggettive, la sua messa in opera sembra ormai più che fattibile. Indubbiamente non è un compito facile, anche se agevolato dal fatto che gli agraristi possono vantarsi di una notevole esperienza acquisita lavorando insieme in vari progetti di ricerca scientifica, possono inoltre accedere a studi di esperti stranieri, che potrebbero fungere da modello. Se i lavori venissero intrapresi ora, a cavallo del 2022/2023 sarebbe possibile presentare la bozza definitiva presso la casa editrice.
The aim of the considerations is to show that it is not only desirable (as well as necessary and useful) but also possible to develop an Agricultural Law System, and to propose a discussion on its concept. In the conclusions, the author states that it is now the right time to come back to the idea of Andrzej Stelmachowski, dating back more than thirty-five years, and develop an "Agricultural Law System." There are many reasons for doing so, and they are presented to in the article. The development of such a system is feasible taking into account both, the objective and the subjective conditions. There is no doubt that the realisation of such a serious work will not be easy, but agricultural lawyers have a great deal of experience in working together on various scientific projects, and may also benefit from foreign studies and solutions that can be used as a model. If work on the system started now, the finished material could be ready for submission to publishers at the turn of 2022/2023.
Źródło:: Przegląd Prawa Rolnego; 2020, 2(27); 11-24
1897-7626
2719-7026
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Rolnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: O restrukturyzacji zadłużenia podmiotów prowadzących gospodarstwa rolne
Restructuring the debt of farm operators
Autorzy:: Kremer, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040744.pdf
Data publikacji:: 2021-12-30
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: diritto fallimentare
diritto di ristrutturazione
ristrutturazione dei soggetti che gestiscono un’azienda agricola
aiuti pubblici
rilevamento del debito
insolvency law
restructuring law
restructuring of debts of farm operators
public aid
taking over of debts
prawo upadłościowe
prawo restrukturyzacyjne
restrukturyzacja zadłużenia podmiotów prowadzących gospodarstwo rolne
pomoc publiczna
przejęcie długu
Opis:: Ustawa z 9 listopada 2018 r. o restrukturyzacji zadłużenia podmiotów prowadzących gospodarstwa rolne zawiera szczególne rozwiązania umożliwiające częściowe uregulowanie zadłużenia związanego z prowadzeniem działalności rolniczej. W związku z tym podjęto rozważania na temat nowych unormowań w zakresie restrukturyzacji zadłużenia podmiotów prowadzących gospodarstwa rolne i dokonano ich oceny. W konkluzji stwierdzono, że rozwiązania przyjęte w tej ustawie mają charakter szczególny, gdyż adresowane są jedynie do określonego kręgu podmiotów (podmiotów prowadzących gospodarstwo rolne) i nie dotyczą wszystkich długów, tylko długów pieniężnych powstałych w związku z prowadzeniem tego gospodarstwa. Z tego względu wykazują pewne podobieństwo do regulacji prawnych z okresu międzywojennego. Z kolei restrukturyzacja zadłużenia przewidziana w analizowanej ustawie występuje w innych formach niż postępowania restrukturyzacyjne prowadzone przez sąd rejonowy – wydział gospodarczy, określone w ustawie z 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne.
L’8 febbraio 2019 è entrata in vigore la legge del 9 novembre 2018 sulla ristrutturazione del debito nei confronti dei soggetti che conducono un’azienda agricola. L’atto contiene soluzioni specifiche che consentono di poter estinguere parzialmente il debito derivato dall’esercizio dell’attività agricola. Le soluzioni ivi contenute sono state proposte in quanto le passività scadute dei soggetti in questione nei confronti di banche e istituzioni finanziarie erano in aumento, mentre le possibilità di ristrutturare il debito grazie alla legge del 15 maggio 2015 “Prawo restrukturyzacyjne” (Legge sulla ristrutturazione) limitate. Il gruppo di soggetti legittimati ad avvalersi della ristrutturazione del debito, specificato nella legge del 9 novembre 2018, è stato definito per la prima volta in modo molto ampio in quanto comprendeva sia le persone fisiche, le persone giuridiche, sia le unità organizzative prive di personalità giuridica, ma dotate di capacità giuridica. Il gruppo comprendeva anche le piccole, medie e grandi imprese ai sensi dell’allegato I del regolamento (UE) n. 702/2014. La ristrutturazione può coprire i debiti di natura pecuniaria derivanti dall’esercizio dell’attività agricola svolto per almeno 3 anni da un soggetto che conduce un’azienda agricola, con la residenza o la sede nel territorio della Repubblica di Polonia, ed è insolvente o soggetto a rischio di insolvenza. Per contro, la ristrutturazione in oggetto effettuata ai sensi della legge del 9 novembre 2018 può assumere la forma giuridica di un aiuto pubblico che consiste nel concedere contributi al tasso d’interesse sul prestito, il prestito, o la garanzia del mutuo oppure l’istituto civilistico di rilevamento del debito a condizione che la proprietà di beni agricoli venga trasferita a favore del Tesoro di Stato. Pertanto, la ristrutturazione del debito effettuata sulla base della legge del 9 novembre 2018 non equivale a procedura di ristrutturazione condotta da un tribunale distrettuale - tribunale del commercio, come avviene ai sensi della legge del 15 maggio 2015 “Prawo restrukturyzacyjne” (Legge sulla ristrutturazione).
On 8 February 2019, the Act of 9 November 2018 on restructuring debts of entities running agricultural holdings entered into force. This law contains special solutions enabling partial settlement of debts taken up in relation to their agricultural activities. The reason for the introduction of special solutions was the increase in outstanding liabilities of farm operators towards the banks and financial institutions and the limited possibilities of farmers to restructure their debts under the existing provisions of the Act of 15 May 2015 – Restructuring Law. This Act contains, for the first time, a broad definition of the entities entitled to benefit from debt restructuring. That definition includes natural persons, legal persons, and organisational units without legal personality but with legal capacity, as well as small, medium-sized and large enterprises within the meaning of Annex I to the Commission Regulation (EU) No 702/2014. Debts that may be subject to restructuring are debts of monetary nature incurred in connection with an at least 3-year agricultural activity conducted by a farm operator who resides in Poland or whose registered office in the territory of the Republic of Poland, who is insolvent or threatened with insolvency.
Źródło:: Przegląd Prawa Rolnego; 2021, 2(29); 247-264
1897-7626
2719-7026
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Rolnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: O umowach prawnorolnych
Agricultural legal agreements
Dei contratti di diritto agrario
Autorzy:: Prutis, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040740.pdf
Data publikacji:: 2021-12-30
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: diritto privato
diritto pubblico
diritto agrario
contratto di diritto civile
contratto amministrativo
contratto di diritto agrario
private law
public law
agricultural law
civil-law contract
administrative contract
agricultural legal agreement
prawo prywatne
prawo publiczne
prawo rolne
umowa cywilnoprawna
umowa administracyjna
umowa prawnorolna
Opis:: Wyodrębnienie kategorii pojęciowej „umowy prawnorolne” spełnia funkcję porządkującą w ujęciach doktrynalnych dotyczących mechanizmu umowy (konsensu) w naszym systemie prawnym. Terminem „umowy prawnorolne” można określać wszelkie konsensualne czynności prawne, służące realizacji celów polityki rolnej (aspekt funkcjonalny), mające charakter i konstrukcję umów cywilnoprawnych bądź konstrukcję umów administracyjnych, będących obligatoryjną formą działania podmiotu administrującego. Umowa administracyjna, jako prawna forma działania administracji, jest swoistym odpowiednikiem umowy cywilnoprawnej – czynności prawa prywatnego – na gruncie regulacji prawa publicznego. Ten status „odpowiednika” wynika z różnic konstrukcyjnych między obydwiema umowami, toteż wszelkie doktrynalne klasyfikacje umów cywilnoprawnych mogą być przymierzane do umów administracyjnych co najwyżej „odpowiednio”. Prawo rolne jest tą gałęzią prawa, która w swojej funkcji regulacyjnej korzysta zarówno z mechanizmu umów cywilnoprawnych, jak i administracyjnych. Z tego względu zachodzi konieczność zintegrowania badań nad umowami prawnorolnymi, co jednoznacznie przemawia za zachowaniem odrębności prawa rolnego.
Distinguere la categoria concettuale di „umowy prawnorolne” (contratti di diritto agrario) svolge una funzione ordinativa negli approcci dottrinali, i quali riguardano il meccanismo del contratto (accordo), nel nostro ordinamento giuridico. Con il termine „contratti di diritto agrario” propongo di chiamare tutti i negozi giuridici consensuali, i quali sono volti a raggiungere gli obiettivi della politica agricola (aspetto funzionale), e il cui carattere e la cui costruzione sono quelli dei contratti di diritto civile oppure dei contratti amministrativi, i quali, a loro volta, sono una forma obbligatoria di funzionamento dell’ente amministrativo. Un contratto amministrativo, in quanto forma giuridica di attività amministrativa, è un particolare equivalente di un contratto di diritto civile – di un negozio di diritto privato – sullo sfondo delle regolazioni di diritto pubblico. Lo status di "equivalente" è dovuto alle differenze strutturali tra i due contratti, pertanto tutte le eventuali classificazioni dottrinali dei contratti di diritto civile possono essere rapportate a quelli amministrativi, al massimo "rispettivamente". Il diritto agrario è quella branca del diritto che nella sua funzione di regolazione utilizza sia il meccanismo dei contratti di diritto civile sia quello dei contratti amministrativi. Per cui è opportuno svolgere una ricerca integrata sui contratti di diritto agrario, il che va decisamente a favore della necessità di mantenere il suo carattere distinto.
Distinguishing the conceptual category of “agricultural legal agreements” fulfills the ordering function in doctrinal approaches which concern the mechanism of agreement (consensus) in our legal system. I propose to use the term “agricultural legal agreements” to define all consensual legal actions that serve to implement the objectives of agricultural policy (the functional aspect), and have a nature and construction of civil-law contracts or a construction of administrative contracts that are an obligatory form of action for the administering entity. An administrative contract, as a legal form of action of an administrative body, is a specific equivalent of a civil law contract – an action in private law – taken on the grounds of public law regulations. This “counterpart” status results from structural differences between both contracts, therefore all doctrinal classifications of civil law contracts can be applied to administrative contracts, according to their “appropriateness” at best. Agricultural law is that branch of law which in its regulatory function uses both the mechanism of civil law and administrative contracts. Therefore, there is a need for an integrated research on legal contracts in agriculture, which unequivocally speaks for the need for keeping agricultural law separate.
Źródło:: Przegląd Prawa Rolnego; 2021, 2(29); 367-386
1897-7626
2719-7026
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Rolnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Pojęcie nieruchomości rolnej, gospodarstwa rolnego i działalności rolniczej w ustawie o kształtowaniu ustroju rolnego – wybrane kwestie z praktyki notarialnej
Concept of agricultural property, an agricultural holding and agricultural activity in the act on shaping the agricultural system – selected issues from notarial practice
Il concetto di fondo agricolo, azienda agricola e attività agricola nella legge sul regime agricolo: questioni scelte provenienti dalla pratica notarile
Autorzy:: Suchoń, Aneta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/924061.pdf
Data publikacji:: 2020-06-29
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: diritto agrario
fondo agricolo
azienda agricola
attività agricola
compravendita di fondi agricoli
pratica notarile
agricultural law
agricultural property
farm
agricultural activity
trading in agricultural property
notarial practice
prawo rolne
nieruchomość rolna
gospodarstwo rolne
działalność rolnicza
obrót nieruchomościami rolnymi
praktyka notarialna
Opis:: Celem rozważań jest próba rozwiązania problemów interpretacyjnych związanych z pojęciem nieruchomości rolnej, gospodarstwa rolnego, działalności rolniczej w ustawie o kształtowaniu ustroju rolnego (UKUR) przy dokonywaniu czynności notarialnych. Po wejściu w życie UKUR, a szczególnie nowelizacji z 14 kwietnia 2016 r., pojawiły się problemy interpretacyjne związane z pojęciem nieruchomości rolnej, gospodarstwa rolnego oraz działalności rolniczej, ale praktyka i doktryna starały się znaleźć rozwiązanie. Modyfikacje wprowadzone na podstawie nowelizacji UKUR z 26 kwietnia 2019 r. były w pewnym zakresie odpowiedzią na zgłaszane dylematy. Nie ulega wątpliwości, że występujące zróżnicowane wykładnie wspomnianych pojęć nie służyły stabilizacji obrotu nieruchomościami rolnymi. Zmiany należy zatem ocenić pozytywnie. Jednocześnie nadal występują kwestie dyskusyjne. Przykładem jest chociażby wpływ zmiany przeznaczenia nieruchomości rolnych na cele nierolnicze na 5-letni obowiązek prowadzenia gospodarstwa rolnego.
L’articolo si propone di risolvere i problemi di interpretazione relativi al concetto di fondo agricolo, azienda agricola, attività agricola presenti nella legge sul regime agricolo nel contesto della pratica notarile. A seguito della sua entrata in vigore, e in particolare della revisione del 14 aprile 2016, si sono verificati problemi di interpretazione legati ai concetti menzionati, ai quali la pratica e la dottrina hanno cercato di ovviare. Le modifiche introdotte, basate sulla revisione del 26 aprile 2019, hanno dato, almeno in parte, una risposta ai dilemmi segnalati. Non vi è dubbio che le varie interpretazioni in circolazione non erano d’aiuto nelnormalizzare la compravendita in oggetto. Pertanto, le modifiche andrebbero valutate positivamente,anche se le controversie continuano a sorgere. Ne è un esempio l’impatto, esercitato dalla modifica della destinazione d’uso dei fondi agricoli a fini non agricoli, sull’obbligo di svolgere un’attività agricola per la durata di 5 anni.
The aim of the considerations is an attempt to solve problems related to the interpretation of the concepts of agricultural property, an agricultural holding and agricultural activity as defined in the Act on shaping the agricultural system experienced by notaries in their practice. After the entry of the Act into force, and especially after the amendment of 14 April 2016, there emerged interpretation problems related to the concept of agricultural property, an agricultural holding and agricultural activity, but the practice and doctrine strived to find interpretative solutions despite the difficulties. As a result, however, diverse interpretations of the concepts or terms in question did not serve the stability of the trading in agricultural property. The modifications introduced on the basis of the amendment of the Act of 26 April 2019 were to some extent a response to the dilemmas reported, and as such they must be assessed positively. At the same time, certain controversial issues remain, and example of which is the impact of a change from the designation of agricultural property for non-agricultural purposes into a 5-year obligation to operate an agricultural holding.
Źródło:: Przegląd Prawa Rolnego; 2019, 2(25); 91-111
1897-7626
2719-7026
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Rolnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Prawna problematyka sprzedaży, użytkowania wieczystego oraz dzierżawy nieruchomości rolnych z zasobu gminnego
Legal issues of the sale, perpetual usufruct and lease of agricultural real estate belonging to municipal resources
La vendita, l’usufrutto perpetuo e l’affitto dei terreni agricoli facenti parte delle risorse comunali: questioni giuridiche
Autorzy:: Suchoń, Aneta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1490376.pdf
Data publikacji:: 2021-06-23
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: risorse comunali
usufrutto perpetuo dei terreni agricoli convertito nel diritto di proprietà
vendita dei terreni agricoli comunali
affitto dei terreni agricoli
municipal resources
sale of municipal agricultural real estate
transformation of the right of perpetual usufruct of agricultural real estate into ownership
lease of agricultural real estate
zasób gminny
sprzedaż gminnych nieruchomości rolnej
przekształcanie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości rolnych we własność
dzierżawa nieruchomości rolnych
Opis:: Celem rozważań jest rozstrzygnięcie wybranych problemów prawnych związanych ze sprzedażą, użytkowaniem wieczystym i dzierżawą nieruchomości rolnych z zasobu gminnego. Rozważania koncentrują się na przetargach organizowanych przez gminy na sprzedaż oraz dzierżawę nieruchomości rolnych, prawie pierwokupu gminy, przekształcaniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości rolnych we własność, planach zagospodarowania przestrzennego uchwalanych przez gminy. W konkluzji stwierdzono, że ustawa o gospodarce nieruchomościami nie przewiduje odrębnych regulacji uwzględniających specyfikę gruntów rolnych. Jeśli chodzi o wnioski de lege ferenda, nawiązano do rozwiązań zawartych w ustawie o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa w zakresie przetargów organizowanych na sprzedaż gruntów oraz prawa pierwszeństwa nabycia nieruchomości rolnych bez przetargu przez dzierżawców. Podkreślono też, że aspekt rolny powinien być szerzej uwzględniony w procesie uchwalania i zmian planu zagospodarowania przestrzennego.
L’articolo si propone di discutere di alcune questioni giuridiche scelte relative alla vendita, l’usufrutto perpetuo e l’affitto dei terreni agricoli facenti parte delle risorse comunali. Le considerazioni sono incentrate soprattutto sulle seguenti problematiche: le gare d’appalto indette dai comuni, concernenti la vendita e l’affitto dei terreni agricoli, il diritto di prelazione esercitato dal comune, il problema di convertire l’usufrutto in un diritto di proprietà, i piani regolatori approvati dai comuni. Nella parte conclusiva l’Autrice ha affermato, tra l’altro, che la legge sulla gestione immobiliare non prevede una normativa separata che tenga conto della specificità dei terreni agricoli. Se si tratta, invece, delle conclusioni de lege ferenda, ha postulato di riferirsi alle soluzioni contenute nella legge sulla gestione dei terreni agricoli Tesoro di Stato per quanto riguarda sia le gare d’appalto riguardanti la vendita dei fondi sia il diritto di prelazione nell’acquistare i terreni agricoli da parte degli affittuari senza organizzare gare. L’Autrice ha inoltre messo in evidenza che nel processo di approvare e modificare il piano regolatore bisogna tenere maggiormente conto dell’aspetto agrario.
The aim of the study was to solve selected legal issues connected with the sale, perpetual usufruct and lease of agricultural real estate from municipal resources. The considerations involved in the first place tenders organised by municipalities for the sale and lease of agricultural real estate, the municipality's pre-emptive right, the transformation of the right of perpetual usufruct of agricultural real estate into ownership, and spatial development plans adopted by municipalities. The conclusion of the considerations is, inter alia, that the Act on the management of real estate does not provide for separate regulations that would take into account the specificity of agricultural land. As for de lege ferenda conclusions, it is proposed that reference be made to the solutions contained in the Act on the management of agricultural real estate of the State Treasury with regard to tenders organised for the sale of land and the tenants’ pre-emptive right of purchase of agricultural real estate without a tender. Moreover, it is stressed that there should be a wider consideration of the agricultural aspect in the process of adopting and amending spatial development plans.
Źródło:: Przegląd Prawa Rolnego; 2021, 1(28); 107-128
1897-7626
2719-7026
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Rolnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Refleksje nad modelem rozpoznawania przez sądy spraw cywilnych z zakresu prawa rolnego
Some reflections on the model for the recognition by courts of civil law cases in agricultural law
Riflessioni sul modelli di riconoscimento delle cause civili in materia di diritto agrario da parte dei tribunali
Autorzy:: Mucha, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2137429.pdf
Data publikacji:: 2022-06-08
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: cause in materia di diritto agrario
procedimenti giudiziari in matria di diritto agrario
procedimenti separati
specializzazione dei giudici
agricultural law cases
judicial proceedings in agricultural law cases
separate proceedings
specialisation of judges
sprawy z zakresu prawa rolnego
postępowanie sądowe w sprawach z zakresu prawa rolnego
postępowania odrębne
specjalizacja sędziów
Opis:: Celem rozważań – wobec braku w kodeksie postępowania cywilnego zunifikowanej regulacji poświęconej rozpoznawaniu przez sądy spraw z zakresu prawa rolnego – jest ustalenie, czy w świetle obowiązujących przepisów, a także utrwalonych poglądów doktryny istnieją przesłanki do wyodrębnienia procesowego modelu załatwiania tego rodzaju spraw. W artykule przeanalizowano dwie niewykluczające się wzajemnie opcje: dopuszczalność utworzenia postępowania odrębnego w sprawach z zakresu prawa rolnego oraz poddanie ich rozpoznawania sądownictwu wyspecjalizowanemu. W konkluzji rozważań przyjęto, że ze względu na trudność w realizacji kluczowego dla kwalifikacji spraw do postępowań odrębnych kryterium przedmiotowego, odnoszącego się do specyfiki spraw, a nie właściwości podmiotów, pierwszą koncepcję należy odrzucić. Takie rozwiązanie nie ma oparcia także w argumentach historycznych. Bardziej realne wydaje się rozwiązanie oparte na utworzeniu wyspecjalizowanych wydziałów lub składów orzekających w ramach funkcjonującej struktury sądownictwa.
L’articolo si propone – visto che nel codice di procedura civile manca una disciplina unificata dedicata al riconoscimento delle cause in materia di diritto agrario da parte dei tribunali – di stabilire se, alla luce delle disposizioni in vigore e delle consolidate opinioni dottrinali, esistano premesse che permettano di individuare un modello procedurale in grado di far affrontare questo tipo di cause. L’articolo analizza due opzioni non mutuamente esclusive: da una parte l’ammettere di avviare procedimenti separati in materia di diritto agrario, dall’altra il sottoporre il loro riconoscimento a tribunali specializzati. In conclusione, si è ritenuto che, data la difficoltà di attuare un criterio oggettivo, relativo alla specificità delle cause, e non alle proprietà dei soggetti, ma cruciale nel qualificare le cause per i procedimenti separati. il primo concetto vada scartato. Tale soluzione non è neanche supportata da argomentazioni storiche. Più realistica sembra la soluzione che presuppone di creare sezioni o collegi giudicanti specializzati da inserire all’interno di una struttura già funzionante della magistratura.
The aim of the considerations – in the absence in the Code of Civil Procedure of a unified regulation devoted to the recognition by courts of cases in agricultural law – is to determine whether, in the light of the current legislation as well as the established views of the doctrine, there are premises for the separation of the procedural model of handling this type of cases. Two not mutually exclusive options are analysed: the admissibility of instituting separate proceedings in agricultural law cases, and recognition of such cases by specialised jurisdiction. In conclusion it is assumed that due to the difficulty of implementing the essential criterion for the qualification of cases to separate proceedings pertaining to their specificity rather than the proper jurisdictions of the entities involved, the first concept should be rejected. Moreover, this concept cannot be supported by any historical reasons. A more realistic solution seems to be based on the creation of specialised divisions or panels of judges adjudicating within the functioning structure of the judiciary.
Źródło:: Przegląd Prawa Rolnego; 2022, 1(30); 157-186
1897-7626
2719-7026
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Rolnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Swiss Synodality after the Second Vatican Council
La synodalité suisse après le Concile Vatican II
Sinodalità svizzera dopo il Concilio Vaticano II
Autorzy:: Loretan-Saladin, Adrian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1046986.pdf
Data publikacji:: 2020-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: participants of the Synods of the local Churches
local Ecclesiastical Offices of lay ministers and the deacons
democracy
rule of law
western legal tradition
women in the decision-making process
participants aux synodes d’églises locales
bureaux locaux d’église du clergé
séculier et des diacres
démocratie
état de droit
tradition juridique occidentale
femmes
dans le processus de prise de décision
partecipanti ai sinodi della chiesa locale
uffici ecclesiastici locali del
clero secolare e dei diaconi
democrazia
stato di diritto
tradizione giuridica occidentale
donne nel processo decisionale
Opis:: Quod omnes tangit, ab omnibus tractari et approbari debent. (Cardinal Congar) The canonists have been developing the rule of law of Western Europe. After there had been much debate (Acts 15:7), they decided together with the Holy Spirit. The Apostolic Nuncio gave the permission for lay persons (including women) to participate at the Synod. Synod ’72 is a process involving seven synods of local Churches in Switzerland. As an instrument of “processing” Vatican II, Synod ’72 discussed implementation options like Ecclesiastical Offices of the local Church. (LG 33; Paul VI’s Ministeria quaedam; John Paul II’s Christifedles laici; c. 228 CIC 1983). The tradition of shared decision-making of the baptised was been activated.
Le Synode ‘72 est un processus de sept synodes d’Églises locales en Suisse. En tant qu’instrument pour la mise en oeuvre du Concile Vatican II, le Synode 72 a discuté des options du Concile, telles que les offices ecclésiastiques dans l’Église locale (LG 33; Paul VI, Ministeria quaedam ; Jean-Paul II, Christifedles laici ; c.228 CIC 1983). La tradition de codécision des baptisés a été activée. « Quod omnes tangit, ab omnibus tractaristanprobari debet ». Les canonistes ont développé l’état de droit en Europe occidentale. Après de longs débats (Actes 15 : 7), ils ont décidé avec le Saint-Esprit. Le Nonce apostolique a permis aux laïcs (femmes) de participer au Synode.
Il Sinodo’72 è un processo di sette sinodi di Chiese locali in Svizzera. Come strumento per l’attuazione del Concilio Vaticano II, il Sinodo 72 ha discusso opzioni del Concilio, come ad esempio gli uffici ecclesiastici nella Chiesa locale (LG 33; Paolo VI, Ministeria quaedam; Giovanni Paolo II, Christifedles laici; c. 228 CIC 1983). Si attivava la tradizione della codecisione dei battezzati. «Quod omnes tangit, ab omnibus tractaristanprobari debet». I canonici hanno approfondito la questione dello stato di diritto nell’Europa occidentale. Dopo un lungo dibattito (Atti 15: 7), decisero insieme allo Spirito Santo. Il Nunzio Apostolico ha permesso la partecipazione al Sinodo dei laici (donne).
Źródło:: Ecumeny and Law; 2020, 8; 61-72
2353-4877
2391-4327
Pojawia się w:: Ecumeny and Law
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Synodality — Participation — Co-Responsibility. Remarks on the Determinants of the Aggiornamento of the Church Law
Sinodalità – partecipazione – responsabilità condivisa Osservazioni sulle determinanti dell’aggiornamento del diritto ecclesiastico
Autorzy:: Pastwa, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1046926.pdf
Data publikacji:: 2019-12-29
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: ecclesiology
communio principle
synodality
participation
co-responsibility
aggiornamento of Church law
ecclesiologia
principio di communio
sinodalità
partecipazione
responsabilità
condivisa
aggiornamento del diritto ecclesiastico
Opis:: In the communio Ecclesiae reality, of a unitarian, charismatic, and institutiona structure, the crucial concepts of participation and co-responsibility are firmly anchored in the juridical and canonical discourse. This is the way in which the horizon of the subject matter reveals itself, the study of which — from the point of view of the title triad: synodality — participation — co-responsibility — will never lose its relevance. What is, at the same time, important is the idea of “synodality,” which is adequately recognized as the sacra potestas of a sacramental origin (ontological aspect), which gains the dynamism of libertas sacra (existential and dynamic aspect) through the charisms of the Holy Spirit, thus leading to the inseparability of its personal and synodal aspects. Therefore, in the attempt to illuminate the determinant of the aggiornamento of the Church law in this study, it was appropriate, on the one hand, to consistently refer to the essence of the idea of the communio hierarchica, according to which Christ makes selected servants participate in his authority by means of an office, the exercise of which always remains a diaconia in the community of faith. On the other hand, in reference to the contemporary understanding of communio fidelium, the axis of scientific reflection was to be the communion-creative phenomenon of charisms — gifts of the Holy Spirit that awaken in the People of God synodal co-responsibility for the good of the entire Church community. In both cases — without losing sight of the obvious truth that, in the sacramental structure of the Church (communio), both hierarchical and charismatic gifts converge in the service of the bishop, who updates — according to the logic of the Vaticanum II aggiormamento and the ecclesiological principles of the Council: collegiality, the title synodality and subsidiarity — the fullness of Christ’s service: as Prophet, Priest, and King.
Nella realtà della communio Ecclesiae, che si caratterizza per una struttura carismatica e istituzionale unitaria, i concetti di partecipazione e di responsabilità condivisa — essenziali nel discorso giuridico e canonico, sono fortemente ancorati. Si svela così l’orizzonte della questione, il cui studio — nei termini della triade apparsa nel titolo: sinodalità — partecipazione — responsabilità condivisa — non perderà mai la sua rilevanza. È importante sottolineare che l’idea di “sinodalità” — adeguatamente riconosciuta come sacra potestas di origine sacramentale (aspetto ontologico), guadagnando il dinamismo di libertas sacra grazie ai carismi dello Spirito Santo (aspetto esistenziale e dinamico) —conduce all’inseparabilità dei suoi aspetti: personale e sinodale. Pertanto, nel tentativo compiuto in questo studio di illuminare le determinanti dell’ “aggiornamento” del diritto ecclesiastico, è stato opportuno, da un lato, riferirsi sistematicamente all’essenza dell’idea di communio hierarchica, secondo la quale Cristo rende i servi eletti partecipi del suo potere mediante un ufficio il cui adempimento resta sempre una diaconia nella comunità di fede; d’altra parte, in riferimento alla concezione contemporanea di communio fidelium — asse della riflessione scientifica dovrebbe essere il fenomeno dei carismi collegato con la comunione e la creazione — questi doni dello Spirito Santo, suscitando la responsabilità condivisa e sinodale per il bene dell’intera comunità ecclesiale nel popolo sacerdotale. In entrambi i casi — senza perdere di vista l’ovvia verità che nella struttura sacramentale della Chiesa (communio) sia i doni gerarchici che quelli carismatici coincidono nel ministero del vescovo che attua — secondo la logica dell’aggiormamento esposta dal Vaticano II e dei principi ecclesiologici conciliari: la collegialità, la sinodalità e la sussidiarietà — la pienezza del ministero di Cristo: Profeta, Sacerdote e Re.
Źródło:: Ecumeny and Law; 2019, 7; 95-114
2353-4877
2391-4327
Pojawia się w:: Ecumeny and Law
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "di diritto" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język