Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "designation of person" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Stages in Canonical Provision of the Office of Pastor under the Current Polish Synodal Legislation
Autorzy:
Wnuk, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1803115.pdf
Data publikacji:
2019-10-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
designation of person
conferral of title
assumption of office
diocesan bishop
pastor
Opis:
According to Polish synodal legislation, similarly to the Code of Canon Law, the provision of the office of pastor consists of three stages: 1) designation of a person, 2) conferral of the title, and 3) taking possession of the office. In accordance with both universal and particular law, the provision may be free or dependent. The diocesan bishop confers the office freely (cc. 523–525). In the case of a dependent provision, however, another competent ecclesiastical authority nominates a candidate, and the diocesan bishop only confers the title to the office (c. 525; 682, §1). According to legislators of particular law, the conferral of a legal title to an office should take place by a nomination decree. The decree should meet the requirements of a singular administrative act (cc. 48–57). The placement in the possession of a parish by the local ordinary or his delegate and the assumption of the office by a pastor is the final stage of the provision. Under particular law, two aspects of this act are distinguished: the legal aspect (the drawing up and signing of a handover protocol by the pastor and other competent bodies), and the liturgical one (solemn entry of a new pastor into the parish church according to the ritual of a specific particular Church). Legislators of particular law also places the presbyter who has been promoted to the office of pastor under an obligation to make a profession of faith (c. 833, 6°) and take the oath of fidelity, according to the formulas approved by the Holy See.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2019, 28, 1; 119-135
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prowizja kanoniczna na urząd proboszcza
The Canonical Provision of the Office of the Pastor
La provision canonique de l’office du curé
Autorzy:
Wnuk, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1917626.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
swobodne nadanie
powierzenie zależne
wyznaczenie osoby
nadanie tytułu
objęcie urzędu
free conferral
subsidiary provision
designation of the person
conferral
installation
Opis:
The canonical provision of the office of the pastor is a juridical act. There are two forms of it in the Code of Canon Law: autonomous and subsidiary. The second is concerned with clerical institutes of consecrated life and societies of apostolic life (can. 523; 682 § 1). The legislator has set particular requirements for canonical provision. In principle, the diocesan bishop is competent to do it (can. 523; 525). A candidate to the office must be in the communion of the Church (can. 149 § 1), have the sacred order of the presbyterate and must be endowed with the qualities mentioned in can. 521. For validity of the provision it is necessary for the office to be vacant (can. 153). The provision is composed of three acts: the designation of the person, conferral, and installation. The designation of the person is made: free (autonomous provision), or through presentation or election (subsidiary provision). Depending on the kind of provision, conferral can be free or necessary. Real acquisition of pastor’s competency proceeds after installation. The provision of an office which entails the care of souls is not to be deferred without  grave cause (can. 151). Moreover, the provision is to be put in writing for evidence (can. 156).
Prowizja kanoniczna na urząd proboszcza jest aktem prawnym. W KPK/83 zawarto dwie jej formy: niezależną oraz zależną. Ta druga dotyczy przede wszystkim kleryckich instytutów życia konsekrowanego oraz kleryckich stowarzyszeń życia apostolskiego (kan. 523; 682 § 1). Ustawodawca kodeksowy postawił prowizji kanonicznej konkretne wymogi. Kompetentnym podmiotem do jej dokonania z zasady jest biskup diecezjalny (kan. 523; 525). Kandydat na urząd musi trwać we wspólnocie z Kościołem (kan. 149 § 1), posiadać święcenia prezbiteratu oraz inne przymioty, o których w kan. 521. Do ważności prowizji konieczny jest wakans powierzanego urzędu (kan. 153). Prowizja obejmuje trzy akty: wyznaczenie osoby, nadanie tytułu i objęcie urzędu. Wyznaczenie osoby dokonuje się w sposób nieskrępowany (przy prowizji niezależnej) albo poprzez prezentację lub wybór (przy prowizji zależnej). Nadanie tytułu może być swobodne lub konieczne, w zależności od rodzaju prowizji. Rzeczywiste nabycie kompetencji właściwych proboszczowi następuje wraz z objęciem urzędu. Powierzenia urzędu duszpasterskiego nie należy odkładać bez ważnej przyczyny (kan. 151). Ponadto, powierzenie powinno być dokonane na piśmie w celach dowodowych (kan. 156).
Źródło:
Kościół i Prawo; 2016, 5, 1; 95-117
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies