Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dermatitis" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 66
Tytuł:
Przypadek dermatitis u czlowieka wywolany przez cerkarie ptasich schistosom
Autorzy:
Zbikowska, E
Franckiewicz-Grygon, B.
Wojcik, A.R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/838101.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
dermatitis
cerkarie
czynniki chorobotworcze
choroby pasozytnicze
Schistosoma
choroby czlowieka
schistosomoza ptasia
parazytologia
przywry digenetyczne
Opis:
There are numerous cases of dermatitis described world-wide and resulting from the influence of the furcocercaria of the bird schistosome. The host snail species of the schistosome, producing thousands of furcocercaria are common in our country. But, because of too general symptoms of dermatitis resulting from the influence of the schistosome of the larvae, there are many unrecognisable cases. The reaction described was typical of a twenty-seven-year-old man collecting snails in the Piechota Bay in Gostynin (the Province of Kuyavia and Pomerania). In that reservoir, individuals of Lymnaea stagnalis were found, which were infected with sporocysts and furcocercaria of Trichobilharzia ocellata. In the laboratory conditions, a high expulsion of cercaria was observed, which amounted to over 8000 larvae per snail.
Źródło:
Annals of Parasitology; 2001, 47, 3; 427-431
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przypadek dermatitis u człowieka wywołany przez cerkarie ptasich schistosom
THE CASE OF DERMATITIS IN THE HUMAN AS A RESULT OF THE INFLUENCE OF THE CERCARIA OF THE BIRD SCHISTOSOME
Autorzy:
Żbikowska, E.
Franckiewicz-Grygon, B.
Wójcik, A.R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148001.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
dermatitis
cerkarie
czynniki chorobotworcze
choroby pasozytnicze
Schistosoma
choroby czlowieka
schistosomoza ptasia
parazytologia
przywry digenetyczne
Opis:
There are numerous cases of dermatitis described world-wide and resulting from the influence of the furcocercaria of the bird schistosome. The host snail species of the schistosome, producing thousands of furcocercaria are common in our country. But, because of too general symptoms of dermatitis resulting from the influence of the schistosome of the larvae, there are many unrecognisable cases. The reaction described was typical of a twenty-seven-year-old man collecting snails in the Piechota Bay in Gostynin (the Province of Kuyavia and Pomerania). In that reservoir, individuals of Lymnaea stagnalis were found, which were infected with sporocysts and furcocercaria of Trichobilharzia ocellata. In the laboratory conditions, a high expulsion of cercaria was observed, which amounted to over 8000 larvae per snail.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 2001, 47, 3; 427-431
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O warsztatach poswieconych ptasim schistosomom i dematitis
Autorzy:
Zbikowska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/838147.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
ptaki
dermatitis
choroby pasozytnicze
schistosomoza ptasia
parazytologia
konferencje
Dolni Vestonice konferencja
Źródło:
Annals of Parasitology; 2002, 48, 1; 89-90
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
2-(2-Butoksyetoksy)etanol. Dokumentacja dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
2-(2-Buthoxyethoxy)etanol. Documentation
Autorzy:
Starek, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137987.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
2-(2-butoksyetoksy)etanol
alergiczne kontaktowe zapalenie skóry
działanie hemolityczne
NDS
2-(2-butoxyethoxy)ethanol
allergic contact dermatitis
hemolytic effect
MAC value
Opis:
2-(2-Butoksyetoksy)etanol (BEE) jest cieczą o małej prężności par, rozpuszczalną w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych, stosowaną głównie w roztworach wodnych jako czynnik czyszczący do wywabiania plam oraz składnik farb lateksowych i drukarskich. Narażenie zawodowe na ten związek, wyrażone wielkością jego stężenia w powietrzu, nie przekracza najczęściej 60 mg/m3. Nie ma danych co do toksyczności działania BEE u ludzi w warunkach jednorazowego lub powtarzanego narażenia. Natomiast obserwowano uczulające działanie tego związku na skórę u pojedynczych osób. Wartości medialnych dawek śmiertelnych BEE powodują umieszczenie tego związku poza klasyfikacją substancji wg kryterium ostrej toksyczności. W warunkach narażenia powtarzanego obserwowano słabo zaznaczoną toksyczność układową manifestującą się zaburzeniami czynności nerek i hemolizą wewnątrznaczyniową. Na podstawie wyników wielu testów nie wykazano działania mutagennego i genotoksycznego, a także działania embriotoksycznego, fetotoksycznego czy teratogennego BEE. W dostępnym piśmiennictwie nie ma także danych na temat rakotwórczego działania tego związku. Za podstawę wartości NDS dla BEE przyjęto wyniki badań na szczurach, którym związek ten podawano dożołądkowo przez 90 dni. U zwierząt obserwowano zaburzenia czynności nerek i łagodną hemolizę wewnątrznaczyniową. Przyjmując stężenie 290 mg/kg/dzień za wartość LOAEL i cztery współczynniki niepewności o łącznej wartości 32, obliczono wartość NDS równą 63,4 mg/m3. Zaproponowano dla BEE, zgodnie z projektem dyrektywy UE – przyjęcie wartości NDS wynoszącej 67 mg/m3. Ze względu na słabe działanie drażniące BEE obliczono i zaproponowano wartość NDSCh wynoszącą 100 mg/m3. Nie znaleziono podstaw do zaproponowania wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) 2-(2-butoksyetoksy)etanolu.
2-(2-Butoxyethoxy)ethanol (BEE) is a liquid with low vapor pressure. It is miscible with water and organic solvents. BEE is used as a solvent in paints, dyes, inks, detergents and cleaners and also as an intermediate and as a component of fire extinguisher foam and hydraulic fluids. There are no data available on toxicity of BEE in humans. Acute toxicity of this chemical is low in rats and rabbits. It is not irritating to the skin, but irritates the eye. Undiluted BEE is not sensitizing in guinea pigs, but positive skin reaction to this compound in single humans has been observed. The systemic toxicity of BEE is low. The critical effects are local irritation of the lung, disturbance renal function, and intravascular hemolysis. BEE did not show genotoxicity in many tests and also embryotoxicity, fetotoxicity, and teratogenicity. There are no data available on carcinogenicity. In setting exposure limits, the results of a subchronic intragastric exposure in rats were considered. Based on the LOAEL value (290 mg/kg/day) and the relevant uncertainty factors, a MAC (TWA) value was calculated at 63.4 mg/m3. The MAC (TWA) and MAC (STEL) values of 67 mg/m3 and 100 mg/m3, respectively were suggested. These values are consistent with project of European Commission Directions.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 1 (47); 65-77
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tiuram – pyły
Thiram
Autorzy:
Struciński, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138324.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
tiuram
disulfid tetrametylotiuramu
narażenie zawodowe
alergia skóry
inhibicja dehydrogenazy aldehydowej
najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS)
thiram
tetramethylthiuram disulfide
occupational exposure
allergic contact dermatitis
aldehyde dehydrogenase inhibition
maximum allowable concentration (occupational exposure limit)
Opis:
Tiuram (disulfid tetrametylotiuramu) jest związkiem chemicznym należącym do grupy ditiokarbaminianów występującym w postaci bezbarwnego lub żółtawego proszku. Jest stosowany przede wszystkim w przemyśle chemicznym jako tzw. przyspieszacz wukanizacji przy produkcji gumy oraz w rolnictwie jako składnik preparatów grzybobójczych (fungicydów). Ma on również wiele innych zastosowań, m.in. jako: składnik antyseptycz-nych mydeł i aerozoli, środek przeciwświerzbowy, dodatek do farb i lakierów oraz aktywator w produkcji tworzyw sztucznych czy chemosterylant w opatrunkach i plastikowych urządzeniach medycznych. Z dostępnych danych wynika, że tiuram nie jest produkowany w Polsce, niemniej jednak jest on wykorzystywany w krajowym przemyśle chemicznym (głównie gumowym) oraz jako składnik formułowanych w kraju chemicznych środków ochrony roślin. W dostępnym piśmiennictwie doniesienia na temat toksycznego działania tiuramu u ludzi są bardzo nieliczne, nie ma też danych umożliwiających ustalenie zależności dawka-efekt u osób narażonych zawodowo. Obserwowane skutki narażenia ostrego obejmują: bóle głowy, nudności i wymioty, zaburzenia rytmu serca, podrażnienie górnych dróg oddechowych i oczu, a podczas narażenia przewlekłego dochodzą też objawy neurologiczne. Czę-to w następstwie zatrucia pojawiają się objawy zapalenia skóry, pokrzywka i wypryski skórne. W badaniach dodatkowych stwierdza się uszkodzenie wątroby. Tiuram jako metylowy analog disulfiramu blokuje metabolizm alkoholu etylowego, prowadząc do powstania objawów, tzw. „szoku disulfiramowego”. W ostatnich latach coraz więcej uwagi przywiązuje się do wywoływania przez tiuram alergii skóry oraz oczu na skutek narażenia inhalacyjne-go, a także kontaktu z przedmiotami wykonanymi z tworzyw zawierających tiuram (np. rękawiczki lateksowe). Tiuram jest związkiem wykazującym stosunkowo niewielką toksyczność ostrą, niezależnie od drogi podania. Wartości LD50 przy podaniu per os dla szczurów i myszy sięgają nawet 4000 mg/kg m.c. Koty i owce są znacz-nie bardziej wrażliwe na toksyczne działanie pojedynczych dawek tiuramu niż gryzonie; wartość medialnej dawki śmiertelnej wynosi około 200 mg/kg m.c. W przypadku narażenia dermalnego, wartości LD50 na ogół przekraczają 2000 mg/kg m.c. Ogromna większość dostępnych danych z badań toksyczności przewlekłej tiuramu pochodzi z eksperymentów paszowych. Wśród obserwowanych skutków dominowały objawy neurologiczne, zmniejszenie tempa przyrostu masy ciała, zmiany parametrów hematologicznych, uszkodzenie oraz zmiany morfologiczne nerek, wątroby i innych narządów. Wartości NOAEL wyznaczone w długoterminowych badaniach na różnych gatunkach zwierząt wynoszą 0,4 ÷ 5 mg/kg m.c. W badaniach in vitro tiuram wykazuje umiarkowane działanie mutagenne zarówno bez udziału aktywacji meta-bolicznej, jak i z jej udziałem. Wyniki genotoksyczności w modelach doświadczalnych in vivo przyniosły wyni-ki ujemne. Tiuram w badaniach na zwierzętach nie wykazuje działania rakotwórczego. Zwiększenie się częstości występowania nowotworów jamy nosowej u szczurów stwierdzono jedynie przy łącznym narażeniu na tiuram i azotan (III) sodu, co było związane z powstaniem w organizmie zwierząt rakotwórczej N-nitrozodimetylo-aminy. Tiuram został zaklasyfikowany przez ekspertów IARC do grupy 3. Udowodnione działanie embriotok-syczne i teratogenne ujawniało się po podaniu dużych, toksycznych dla matek dawek. Wykazano też, że tiuram niekorzystnie wpływa na rozrodczość zwierząt doświadczalnych, oddziałując na proces spermatogenezy u sam-ców, a także zaburzając cykl rujowy u samic. Tiuram łatwo wchłania się do organizmu przez układ oddechowy i pokarmowy. Ulega on szybkiemu metaboli-zmowi i jest wydalany głównie z wydychanym powietrzem i z moczem. Wśród jego metabolitów są m.in. disiarczek węgla i kwas dimetylotiokarbaminianowy (lub jego aniony), które są współodpowiedzialne za obserwowa-ne skutki toksycznego działania tiuramu. Mechanizm toksycznego działania tiuramu jest wielokierunkowy. Wynika on m.in. z jego zdolności do chelatowania metali i związanych z tym zdolności do hamowania aktywności enzymów (m.in. β-hydroksylazy dopaminy). Jest on również odpowiedzialny za zaburzanie metabolizmu wę-glowodanów i alkoholi (inhibicja dehydrogenazy aldehydowej) oraz gospodarki wapniowej organizmu. Działa również hepatotoksycznie, niszcząc struktury błon komórkowych hepatocytów oraz wpływa na aktywność różnych form molekularnych cytochromu P-450. Proponowaną wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) tiuramu równą 0,5 mg/m3 wyliczono na podstawie wyników dwóch eksperymentów paszowych przeprowadzonych na psach rasy beagle. Uzyskane w tych doświadczeniach wartości NOAEL uśredniono, a następnie przeliczono na równoważne dla człowieka stężenie tego związku w powietrzu i podzielono przez sumaryczny współczynnik niepewności. Wartość ta jest równa dotychczas obowiązującemu w Polsce normatywowi higienicznemu. Ze względu na brak działania draż-niącego tiuramu, proponowanie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) nie znaj-duje uzasadnienia. Biorąc pod uwagę właściwości tiuramu, proponuje się utrzymanie dotychczasowego oznakowania substancji w wykazie NDS literami: „A“ – substancja o działaniu uczulającym, „Ft” – substancja działająca toksycznie na płód oraz „I“ – substancja o działaniu drażniącym.
Thiram (tetramethylthiuram disulfide) is a dithiocarbamate compound widely used as an agricultural fungicide, accelerator in the rubber industry, seed disinfectant, a lubricating oil additive, animal repellent, and ingredient of medicated soaps and antiseptic sprays. Currently the compound is not manufactured in Poland, but it is used in the chemical industry and in agriculture. Thiram has a low toxicity to humans and laboratory animals – studies have reported oral LD50 for rodents as high as 4000 mg/kg b.w., but for cats and sheep only 200 mg/kg b.w. Dermal LD50 values usually exceed 2000 mg/kg b.w. The following manifestations were reported in humans exposed to thiram: skin irritation with erythema and urticaria, conjunctivitis, mucous membrane irritation, upper respiratory tract irritation, ocular irritation, coughing, headache and fatigue. Chronic exposure to thiram may lead to liver and neurological dysfunction and anaemia. It is worth noting that thiram is a potent inhibitor of aldehyde dehydrogenase and, thus, induces alcohol intolerance like Antabuse (disulfiram). Recently, the debate has intensified because of the growing number of allergic contact dermatitis cases caused by thiram present in products like latex gloves. Most assays have shown that thiram does not elicit genotoxic and carcinogenic action. It has been classified by the International Agency for Research on Cancer (IARC) into group 3. Only high, maternally toxic doses cause embryotoxic and teratogenic activity of thiram. The substance impairs laboratory animals’ fertility by disrupting the hormonal control of ovulation and affecting the spermatogenesis. Thiram is easily absorbed by respiratory and gastrointestinal tracts, distributed in all organs and rapidly eliminated from the body. The recommended maximum exposure limit (MAC) for thiram of 0.5 mg/m3 is based on two NOAEL values (0.4 and 0.04 mg/m3) derived from chronic feeding studies in beagles and relevant uncertainty factors. No STEL and BEI values have been proposed. The substance has “I” (irritant), “A” (sensitizer) and “Ft” (fetotoxic) notations.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 3 (49); 145-180
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Disabling work-related persistent photosensitivity following photoallergic contact dermatitis from chlorpromazine and olaquindox in a pig breeder
Autorzy:
Emmert, B
Schauder, S.
Palm, H.
Hallier, E.
Emmert, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/49330.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
human disease
photocontact allergy
dermatitis
veterinary medicine
olaquindox
pig breeder
chronic actinic dermatitis
agricultural worker
allergy
chlorpromazine
Opis:
The use of veterinary medicines and medicated feed has a potential for the exposure of agricultural workers to pharmaceuticals with phototoxic and photoallergic sideeffects. We present a 67-year-old self-employed farmer and pig breeder with a 22-year history of severe persistent photosensitivity following photoallergic contact dermatitis due to direct occupational dermal and airborne contact to chlorpromazine (sedative) and olaquindox (antibiotic and animal growth promoter, AGP). His fi rst dermatitis symptoms appeared at the age of 45 when the pig breeding was intensifi ed. He showed erythematous, scaly, and pruritic plaques localized symmetrically on the sun-exposed backs of his hands, fi ngers, and forearms, spreading to his face and other sun-exposed body sites. Without protective measures, he injected the animals with chlorpromazine. Besides, for several years he mixed by hand a powder containing olaquindox into the pigs’ dry food. Epicutaneous and photo-patch tests showed positive reactions to promethazine, chlorpromazine, and olaquindox. In spite of the complete avoidance of the identifi ed photoallergens for several years, his life is still extremely disabled due to the persistent photosensitivity. Our case report stresses the observation that olaquindox and chlorpromazine as phototoxic agents and photoallergens are capable of inducing a persistent and severe photosensitivity for many years, even after termination of exposure. Although the use of phenothiazine derivates and APGs for animals has meanwhile been banned in the European Union (EU), AGPs are still widely used in Asia. Physicians, especially occupational physicians, should be still aware of these phototoxic and photoallergic agents to reduce the burden of skin disease at work.
Źródło:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2007, 14, 2
1232-1966
Pojawia się w:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contact allergy to nickel: Patch test score correlates with IL-5, but not with IFN-gamma nickel-specific secretion by peripheral blood lymphocytes
Autorzy:
Czarnobilska, E
Jenner, B.
Kaszuba-Zwoinska, J.
Kapusta, M.
Obtulowicz, K.
Thor, P.
Spiewak, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/49735.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
allergic contact dermatitis
patch test
contact allergy
lymphocyte
interleukin 5
interferon gamma
risk estimation
nickel
peripheral blood
chronic disease
Źródło:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2009, 16, 1; 37-41
1232-1966
Pojawia się w:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena przydatności kryteriów Williamsa w rozpoznawaniu atopowego zapalenia skóry w praktyce lekarza pediatry
Validation of the UK diagnostic criteria for atopic dermatitis in paediatrics
Autorzy:
Samochocki, Zbigniew
Dejewska, Jowita
Rujna, Paweł
Rosińska-Borkowska, Danuta
Zabielski, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031279.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
atopic dermatitis
children
criteria of Williams et al.
diagnosis
itching
atopowe zapalenie skóry
dzieci
kryteria williamsa i wsp.
rozpoznanie
świąd
Opis:
The number of various diagnostic criteria for atopic eczema that have been carried out world-wide shows how many difficulties and doubts this diagnose still causes. In 1994 one of those criteria were presented by the UK working party’s (Williams et al.). The aim of his study was to examine the validity of the UK diagnostic criteria for atopic dermatitis in children and to compare the results with those of Hanifin and Rajka. One hundred and sixty six children from paediatric out-patient clinic (67 boys and 99 girls) aged 4-15 lat (mean age 10.3) were examined. All of them beside the skin changes had pruritus. They underwent thorough clinical examination and were assessed according to Hanifin and Rajka criteria. The results were then subjected to statistical analysis. Atopic eczema was diagnosed in 108 children, remaining 58 infants suffered from scabies, seborrhoic dermatitis, irritant reactions, psoriasis vulgaris, acne vulgaris and urticaria. All of the examined children had a history of dry skin in the last year. History of involvement of typical skin areas, onset under the age of 2, visible eczema of typical localization and a personal history of asthma or hay fever were noted in 96,3% (104/108), 71.3% (77/108), 67.6% (73/108) and 64.3% (70/108) respectively. All of those features were observed more frequently in comparison with the group of non-atopic children and that fact was statistically significant (p<0.001). In 3/108 examined children the results turned false negative and in 2/58 – false positive. The Williams criteria showed sensitivity and specificity of 97.2% and 96.6% respectively. Conclusions: 1. The UK diagnostic criteria for atopic dermatitis are very useful in paediatrician everyday practice, especially in children over 3 years old. 2. Both features general dry skin and history of skin involvement in typical localization are the most useful in diagnosing atopic eczema in children. 3. In complicated and doubtful cases the age limit of the early onset below 2 might be stretched up to 5 which improves overall diagnostic efficiency.
O trudnościach w rozpoznawaniu AZS u dzieci świadczy stosowanie wielu różnych metod diagnostycznych. Jedną z nich są kryteria zaproponowane przez Williamsa i wsp. Celem pracy było określenie przydatności kryteriów Williamsa i wsp. w rozpoznawaniu AZS u dzieci poprzez ocenę porównawczą z kryteriami Hanifina i Rajki. Badaniami objęto 166 pacjentów Poradni Dermatologicznej (67 chłopców i 99 dziewczynek) w wieku od 4 do 15 lat (średnio 10,3 roku), którzy niezależnie od zmian skórnych zgłaszali świąd skóry. Poddano ich badaniu klinicznemu i procedurom zawartym w kryteriach Hanifina i Rajki. Dokonano analizy statystycznej wyników. U 108 dzieci rozpoznano AZS, a u 58 – świerzb, łojotokowe zapalenie skóry, zapalenie skóry z podrażnienia, łuszczycę, trądzik młodzieńczy oraz pokrzywkę. U wszystkich chorych na AZS wykazano suchość skóry. Zajęcie typowych okolic podawane w wywiadzie, początek zmian skórnych <2. roku życia, czynne zmiany w przegubach i osobnicze obciążenie atopią obserwowano odpowiednio u 96,3% (104/108), 71,3% (77/108), 67,6% (73/108) i 64,3% (70/108) pacjentów. Wszystkie te cechy występowały statystycznie istotnie częściej (p<0,001) w porównaniu z grupą dzieci, u których nie rozpoznano wyprysku atopowego. Stosując kryteria Williamsa i wsp., u 3/108 chorych wykazano fałszywie ujemne wyniki, a u 2/58 – fałszywie dodatnie. Czułość i swoistość tej metody badawczej wynosiła odpowiednio 97,2% i 96,6%. Wnioski: 1. Kryteria diagnostyczne Williamsa i wsp. są bardzo pomocne w praktyce lekarza pediatry w rozpoznawaniu AZS u dzieci powyżej 3. roku życia. 2. Suchość skóry i potwierdzenie w wywiadzie obecności zmian wypryskowych o typowej lokalizacji są najbardziej przydatne w rozpoznawaniu AZS u dzieci. 3. W przypadkach wątpliwych rozszerzenie granicy wieku wystąpienia pierwszych zmian skórnych z 2 do 5 lat zwiększa wykrywalność choroby.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 3; 219-225
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The evaluation of canine atopic dermatitis extent and severity index (CADESI) test in dogs with atopic dermatitis (AD) treated with cyclosporine or prednisone
Autorzy:
Taszkun, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32356.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
canine atopic dermatitis extent and severity index test
dog
atopic dermatitis
dermatitis
treatment
prednisone
cyclosporin
animal disease
Opis:
The purpose of this study was to assess the clinical state of dogs with atopic dermatitis (AD) by use of CADESI test in own modification during the first visit in the Dermatology Consult Room as well as during the treatment. The study was performed in two groups (I-E and II-C) of 20 dogs in each group. In dogs which were qualified to the I-E group, as antiallergic, anti-inflammatory and antipruritic treatment, prednisone (oral preparation Encorton – Polfa Pabianice) at dose 0.5 mg/kg b.w./day was administered, while in dogs qualified to the II-C group – cyclosporine (oral preparation Sandimmun Neoral – Novartis Pharma) at a dose of 5 mg/kg b.w./day; the treatment was continued for 6 weeks in both groups. During the study, skin lesions were assessed in 15 specified body areas using 4 parameters and 5-point scale. In group I-E and II-C the amount of received points in CADESI test was decreased by 82.26% and by 83% respectively, after the treatment. Statistical analyses of the results obtained revealed no statistically significant (P=0.05) differences between means of I-E and II-C groups in consecutive examinations, which indicates comparable clinical efficacy of both drugs. Statistically significant differences (P=0.05) of the parameters assessed were found after secondary dermatoses treatment, and after every two weeks of antipruritic and anti-inflammatory treatment.
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2010, 13, 4
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Survey of Work-Related Skin Diseases in Different Occupations in Poland
Autorzy:
Kurpiewska, J.
Liwkowicz, J.
Benczek, K.
Padlewska, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/90443.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
occupational skin diseases
contact dermatitis
prevalence of contact dermatitis
Opis:
Occupational skin disorders, in particular inflammations, dryness and erythema, in 80% of cases affect the skin of hands. The most frequent diagnosis, in over 90% of cases of occupational skin diseases, points to an irritant or allergic contact dermatitis. Our aim was to study the prevalence of self-reported skin symptoms on hands and forearms in different populations. The study was conducted on 581 healthcare workers, 61 hair stylists, 149 beauticians, 90 food services workers, 90 cleaners, 181 metal factory workers and 69 textile workers. Healthcare workers had greatest exposure. Eighty-six percent of dentists, 67% of midwives, 51% of nurses and 41% of physicians reported skin disorders. Problems with latex gloves were declared by 30% of healthcare workers. Thirty-four percent of food services workers, 24% of textile workers, 30% of metal factory workers, 21% of hair stylists and beauticians, and 64% of cleaners reported skin manifestations during the time of employment, which they thought could be work-related.
Źródło:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics; 2011, 17, 2; 207-214
1080-3548
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Atopowe zapalenie skóry – ciężka postać u 7-letniej dziewczynki – opis przypadku
Atopic dermatitis – a report of severe case at 7-year-old girl – case report
Autorzy:
Kalicki, Bolesław
Maślany, Anna
Placzyńska, Małgorzata
Rustecka, Agnieszka
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031003.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
atopic dermatitis
hiper-IgE syndrome
scabies
seborrheic dermatitis
treatment of atopic dermatitis
atopowe zapalenie skóry
zespół hiper-ige
łojotokowe zapalenie skóry
świerzb
leczenie atopowego zapalenia skóry
Opis:
Atopic dermatitis (AD) is a chronic, inflammatory dermatological disease with intermittent course, very dry skin and pruritus. Prevalence rates for atopic dermatitis in children is increasing and range from 1 to about 20%. The previous studies indicates that genetic factors, environmental factors, infectious factors and immunological mechanisms are important in the pathogenesis of atopic dermatitis. Depending of the child’s age we can distinguish three stages of the disease. Typical affected skin areas in infants include the face, chest and extensor surfaces of the extremities whereas in the older children lesions are seen mostly over the flexor surfaces (antecubital and popliteal fossa) around the wrists and ankles. The earliest lesions are in the form of papules with erythema and exudation, but with time it forms crusted plaques and repeated rubbing of the skin makes lichenification. The diagnosis is based on clinical feature. Hanifin and Rajka Diagnostic Criteria listed below are the most commonly used one. These are also the criteria proposed by the American Academy of Dermatology in 2003. The disease is often accompanied by eosinophilia, elevated immunoglobulin E and positive skin prick tests. In the thesis we have presented the most frequent diseases requiring differentiation from AD. Treatment of atopic dermatitis includes systematic skin moisturizing and, in acute phase, the use of anti-inflammatory drugs (glucocorticosteroids and calcineurin inhibitors), antibacterial medications and anti-histaminics. The paper also discusses the severe form of AD proceeding with extreme eosinophilia and hypergammaglobulinaemia E in 7-year-old girl hospitalised in the Department of Paediatrics WIM.
Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłym schorzeniem dermatologicznym o podłożu zapalnym, charakteryzującym się częstymi nawrotami zmian, wybitną suchością skóry oraz towarzyszącym świądem. Zapadalność na AZS w ostatnich latach rośnie, aktualnie dotyka ono 1% do 20% populacji dziecięcej. W patogenezie choroby rolę odrywają czynniki genetyczne, środowiskowe, infekcyjne oraz mechanizmy immunologiczne. W zależności od wieku dziecka wyróżniamy fazę niemowlęcą z typowym zajęciem skóry twarzy, tułowia i wyprostnych części kończyn, fazę dziecięcą z przewagą zmian w zgięciach łokciowych, podkolanowych, wokół nadgarstków i kostek oraz przewlekłą postać typu dorosłego. Początkowo zmiany mają charakter sączących się grudek na podłożu rumieniowym, wraz z długością trwania choroby tworzą się blaszki, a naskórek ulega lichenizacji. Podstawą do rozpoznania AZS jest obraz kliniczny. Najczęściej stosowane są w tym celu kryteria Hanifina i Rajki omówione poniżej, a także kryteria zaproponowane w 2003 roku przez American Academy of Dermatology. Chorobie towarzyszy często eozynofilia, zwiększone stężenie immunoglobulin E oraz dodatnie punktowe testy skórne. W pracy przedstawiono najczęstsze jednostki chorobowe wymagające różnicowania z AZS. Leczenie tego schorzenia obejmuje systematyczne nawilżanie skóry, a w fazie zaostrzenia stosowanie leków przeciwzapalnych – glikokortykosteroidów i inhibitorów kalcyneuryny oraz leków przeciwbakteryjnych i antyhistaminowych. W pracy omówiono również ciężką postać AZS przebiegającą z wybitną eozynofilią i hipergammaglobulinemią E u 7-letniej dziewczynki hospitalizowanej w Klinice Pediatrii WIM.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 4; 394-400
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kosmetyki do pielęgnacji skóry atopowej
Cosmetics for atopic dermatitis
Autorzy:
Śliwa, K.
Sikora, E.
Ogonowski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/172043.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Chemiczne
Tematy:
atopowe zapalenie skóry
kosmetyki
emolienty
atopic dermatitis
cosmetics
emollients
Opis:
Atopic dermatitis (AD) is an inflammatory chronic, skin disorder with the multifactorial etiology. The major symptom of AD is pruritc [1]. The treatment is symptomatic and is being assisted with intensive skincare at the use of cosmetics. In the paper generally used methods of AD therapy and the skin care were discussed. Moreover the essential ingredients of products used to the atopic skin treating were described. Some examples of cosmetic formulations were also presented.
Źródło:
Wiadomości Chemiczne; 2011, 65, 7-8; 651-673
0043-5104
2300-0295
Pojawia się w:
Wiadomości Chemiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pielęgnacja skóry podczas i po zakończeniu radioterapii
Skin care during and after radiotherapy
Autorzy:
Demska, Mirosława
Topczewska-Bruns, Joanna
Maćkowiak-Matejczyk, Beata
Filipowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031066.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
dermocosmetics
post-radiation skin reaction
radiation dermatitis
radiotherapy
skin care
dermokosmetyki
odczyn popromienny
pielęgnacja skóry
popromienne zapalenie skóry
radioterapia
Opis:
Radiotherapy is, besides surgery and chemotherapy, an established modality in the treatment of breast cancer and genital malignancy in the females as well as prostate cancer in the males. Ionizing radiation may cause post-radiation dermatitis of varying severity. This may result in itching, pain, burning, epithelial exfoliation and inflammatory reaction, which may considerably compromise the patients’ quality of life during radiotherapy, sometimes even necessitating interruption of treatment. In view of such a serious side effect of radiotherapy, protection of irradiated skin and treatment of radiation-induced skin lesions are an important task, both for radiotherapists and for their patients. Preventive measures and treatment of radiation-induced skin reaction should begin on the first day of radiotherapy and continue for several (at least three) months after its termination. Non-compliance may result in exacerbation of radiation-induced lesions, longer healing of skin damaged by ionizing radiation and, in extreme cases, may lead to ulcerations, scars and skin necrosis. Effective care of skin areas exposed to radiotherapy includes wearing proper undergarments and dress, appropriate daily hygiene and avoidance of overheating. We recommend the use of proper dermocosmetics, which facilitate skin regeneration and accelerate healing, i.e. exerting a soothing, hydrating, nourishing, protecting and radiation-induced reaction-alleviating effects. This paper reviews current principles of care of irradiated skin – the key factor in prevention and treatment of radiation dermatitis.
Radioterapia obok chirurgii i chemioterapii stanowi uznaną metodę leczenia raka piersi, narządu rodnego kobiet i gruczołu krokowego u mężczyzn. Skutkiem działania promieniowania jonizującego jest popromienne zapalenie skóry o różnym nasileniu. Może powodować świąd, ból, pieczenie, złuszczanie naskórka i zmiany zapalne, co skutkuje pogorszeniem jakości życia w trakcie radioterapii, a w niektórych przypadkach nawet przerwaniem leczenia. Tak istotne konsekwencje radioterapii sprawiają, że ochrona napromieniowanej skóry i leczenie zmian popromiennych są ważnym celem zarówno dla lekarzy radioterapeutów, jak i ich pacjentów. Działania profilaktyczne i leczenie odczynu popromiennego należy rozpocząć od pierwszego dnia radioterapii i kontynuować kilka miesięcy po jej zakończeniu (co najmniej trzy miesiące). Niestosowanie się do zaleceń personelu medycznego może być przyczyną nasilenia zmian popromiennych, przedłużać gojenie skóry uszkodzonej promieniami jonizującymi, a w skrajnych przypadkach doprowadzić do powstania owrzodzeń, blizn, a nawet martwicy skóry. Prawidłowa pielęgnacja miejsc objętych radioterapią obejmuje noszenie właściwej bielizny, ubiorów, prawidłową higienę codzienną oraz unikanie przegrzewania skóry. Aby ułatwić skórze odnowę i przyspieszyć gojenie, należy stosować odpowiednie dermokosmetyki, czyli preparaty kojąco-łagodzące, nawilżające, natłuszczające, ochronne i łagodzące odczyn popromienny. W niniejszej pracy przedstawiono aktualne zasady pielęgnacji skóry napromienianej, zapobiegania popromiennemu zapaleniu skóry i leczenia go.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 272-275
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The results of intradermal skin tests (IDST) in dogs with atopic dermatitis from the Lublin voivodship
Autorzy:
Taszkun, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32510.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
aeroallergen
Lublin voivodship
allergen
atopic dermatitis
dog
intradermal test
skin test
skin disease
animal disease
allergic disease
canine atopic dermatitis
pollen allergen
Opis:
The purpose of this study was to assess the positive immediate reactions received from intradermal skin tests (IDST) which confirmed the presence of IgE-dependent hypersensitivity in dogs with atopic dermatitis, which were patients of the Dermatology Consulting Section at the University of Life Sciences in Lublin between 2007 and 2009. Intradermal skin tests were performed on 142 dogs (72 females and 70 males) from the Lublin voivodeship of different breeds ranging in age from 1 to 6 years (average 2.8 years). The allergen set used in this study was the Artuvetrin Test (ARTU Biologicals Europe B.V, Holland). The owners of 84 dogs observed the presence of skin lesions all year round regardless of season, while 58 dog owners noted them only in spring and summer. Most immediate positive reactions were ascertained from mite allergens (70.61%), fewer from pollen allergens (19.55%), and the fewest from animal (4.15%) and mould allergens (1.66%). Immediate positive reactions for a flea allergen (4.03% of all positive reactions) were also ascertained. In 98.6% of dogs polysensitization was found.
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2011, 14, 1
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The study of canine atopic dermatitis involving the isolation of dogs
Autorzy:
Fujimura, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30142.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
dog
animal disease
atopic dermatitis
dermatitis
isolation
atopic-like dermatitis
Opis:
Twenty-seven pruritic dogs were used in this study. When a hypoallergenic diet was fed to these 27 dogs for six weeks, none of the dogs showed improvement of the pruritus. These dogs had a history and clinical signs of atopic dermatitis (AD) as defined by Prelaud’s diagnostic criteria. Subsequently, the 27 dogs were isolated for observation for two weeks in the hospital. In the isolation room in the veterinary clinic, cages and tableware were all stainless steel, and carpet was not used. A hypoallergenic diet was continuously fed to the 27 dogs for two weeks, during which time they were kept in the isolation room. PVAS (Pruritus Visual Analog Scale) was performed prior to starting the isolation, at the start of the study and 2 weeks after starting the isolation. In 17dogs (63%) the pruritus improved in the isolation room. A statistically significant reduction (p<0.01) of PLS (Pruritus liners score) was recorded 2 weeks after isolation. It was hypothesized that the 17 dogs whose pruritus improved in the isolation room had AD caused by an environmental antigen that was not present in the isolation room. Pruritus of the remaining 10 dogs (37%) did not improve. For 6/10 dogs, the intradermal allergy testing was positive for an environmental antigen. For4/10 dogs, the intradermal allergy testing was negative for all environmental antigens. Dogs for which sensitivity to an environmental antigen was not identified were thought to have atopic-like dermatitis.
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2011, 14, 2
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 66

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies