Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "depolimeryzacja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Wpływ ogrzewania mikrofalowego na właściwości reologiczne roztworów hydrolizatów skrobi o różnym stopniu depolimeryzacji
Effect of microwave irradiation on rheological properties of starch hydrolysate solutions showing different degree of depolymerization
Autorzy:
Przetaczek, I.
Fortuna, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/826291.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
mikrofale
ogrzewanie
hydrolizaty skrobiowe
wlasciwosci reologiczne
depolimeryzacja
maltodekstryny
modyfikacja fizyczna
Opis:
Celem niniejszej pracy była ocena wpływu ogrzewania mikrofalowego na właściwości reologiczne roztworów maltodekstryn ziemniaczanych, różniących się stopniem scukrzenia. Materiał badawczy stanowiły handlowe hydrolizaty skrobi o trzech stopniach depolimeryzacji oraz maltodekstryna laboratoryjna o średnim stopniu scukrzenia. Z badanych maltodekstryn sporządzono roztwory, które analizowano przy użyciu reometru rotacyjnego. Wykreślono krzywe płynięcia w temp. 50 °C oraz krzywe określające zależność lepkości od temperatury w zakresie od 20 do 60 °C. Do opisu krzywych płynięcia zastosowano model Herschela-Bulkley'a, Newtona, a model Arrheniusa wykorzystano do wyznaczenia parametrów krzywych zależności lepkości od temperatury. Przeprowadzone analizy dowiodły, że modyfikacja fizyczna maltodekstryn przyczyniła się do zmiany wielkości parametrów reologicznych sporządzonych z nich roztworów. Oddziaływanie polem mikrofalowym o mocy 440 W na hydrolizaty skrobiowe o średnim i wysokim stopniu depolimeryzacji spowodowało obniżenie wartości liczbowych współczynnika lepkości dynamicznej. Natomiast podwyższenie mocy mikrofalowania do 800 W przyczyniło się do wzrostu wielkości tego parametru, za wyjątkiem handlowej maltodekstryny średnio scukrzonej. Z kolei charakterystyka temperaturowa lepkości preparatów sporządzonych ze średnio i wysoko scukrzonych hydrolizatów skrobiowych nie uległa zmianie po ich ogrzewaniu mikrofalowym.
The objective of this study was to assess the impact of microwave irradiation on rheological properties of potato maltodextrin solutions showing different saccharification degree. The investigation material constituted commercial potato hydrolysates with three degrees of depolymerization and a laboratory maltodextrin of a middle degree of saccharification. The maltodextrins studied were used to make solutions, which were analyzed using a rotational rheometer. Flow curves at 50 ºC were plotted as were curves determining the relation between viscosity and temperature in the range from 20 to 60 ºC. In order to describe flow curves, Herschel-Bulkley and Newton models were applied, and Arrhenius model was used to determine the parameters of viscosity-temperature curves. The analyses accomplished proved that the physical modification of maltodextrins contributed to a change in the values of rheological parameters of solutions made thereof. The impact of a 440 W microwave irradiation on the potato hydrolysates with a medium and high degree of depolimerization caused the decrease in numerical values of dynamic viscosity coefficient. The increased microwave irradiation power to 800 W caused this parameter to increase, too, except for a commercial, medium saccharified maltodextrin. On the other hand, the temperature characteristic of viscosity of preparations made of medium and highly saccharified starch hydrolisates did not change after their microwave irradiation.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2009, 16, 5
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recykling chemiczny tworzyw sztucznych
Chemical recycling of plastics
Autorzy:
Trzebiatowska, Patrycja Jutrzenka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2086738.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Chemiczne
Tematy:
recykling chemiczny
depolimeryzacja
odpady z tworzyw sztucznych
zagospodarowanie odpadów
chemical recycling
depolymerization
plastic waste
waste management
Opis:
Plastics are currently used in almost every branch of industry. Their popularity is due to excellent mechanical properties, durability combined with low weight. Global production of plastics in 2020 reached 387 million tons and a great amount of waste from plastics is generated as they are usually non-biodegradable and often are used only once before disposal. Since the 1970s, the problem of plastics pollution started to be noticed, and then the first regulations on their production, limiting and management options were introduced. There are several methods preventing the plastics waste going to landfill. Among the plastics management methods are mechanical recycling, solvent based purification, chemical recycling, energy recovery and biodegradation (Figure 1). Mechanical recycling is the reprocessing of the plastic waste to its original form (polymer) using simple physical operations like grinding, separating, extruding. This option is the most popular for thermoplastics as they are easily reprocessed and the cost operations are low. During solvent based purification the plastics products are purified from different additional compounds like colorants, antioxidants, fillers to obtain original polymer. Biodegradation is available only for some polymers. Energy recovery process releases the energy contained within plastics through combustion and is suitable only for materials which are difficult to recycle. Nowadays chemical recycling of plastic waste is the most noteworthy polymers recovery technique as it is complementary to mechanical recycling. Chemical recycling can be divided into two main processes: chemical and thermal depolymerization (Figure 2). Thermal depolymerization processes are conducted using heat and in the absence of oxygen, or with limited access to oxygen or other compounds (H2, CO2). It converts plastics into monomers or basic chemical (hydrocarbons, oil, H 2) and is typically used for polyolefins, PMMA, PS. During chemical depolymerization plastics are broken down into oligomers or monomers as a result of a chemical reaction with a low molecular weight agent (H 2 O, alcohols, amines, glycols, acids) and usually refers to condensation and addition polymers (PET, PC, PA, PU). Chemical recycling enables for multiple recycling of plastics to its monomers, which can be polymerized to produce the original polymer. The manuscript presents a literature review on chemical recycling of commonly used plastics such as vinyl polymers, polycondensation polymers, thermosets and polymer blends.
Źródło:
Wiadomości Chemiczne; 2022, 76, 3-4; 157--181
0043-5104
2300-0295
Pojawia się w:
Wiadomości Chemiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tworzywa polimerowe w zrównoważonym rozwoju – od potrzeby użycia do potrzeby zużycia. Cz. II. Powrót do monomerów
Polymeric materials in sustainable development – from the need to use to the need for wear Part II. Return to monomers
Autorzy:
Kijeński, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947061.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
Tematy:
Gospodarka o Obiegu Zamkniętym
ochrona środowiska
recykling
zgazowanie
depolimeryzacja
Circular Economy
environmental protection
recycling
gasification
depolymerization
Opis:
Dokonano krytycznej analizy strategii zapobiegania powstawaniu odpadów tworzyw polimerowych i ich zagospodarowania zgodnie z Pakietem Gospodarki o Obiegu Zamkniętym (GOZ). Wskazano na słabe punkty tej strategii, wynikające ze sprzeczności założeń z kryteriami ekonomicznymi, termodynamiką, rzeczywistymi celami ochrony środowiska i oczekiwaniami społecznymi, a także z niezależności struktury dominujących na rynku europejskim artykułów codziennego użytku oraz o zastosowaniach przemysłowych. Przeprowadzono ocenę rzeczywistych możliwości realizacji recyklingu odpadów tworzyw polimerowych, zgodnie z nadrzędnym celem GOZ, jakim jest powrót do strumieni surowcowych, pozwalający na ograniczenie zużycia surowców mineralnych. Wykazano, że najbardziej realistycznym rozwiązaniem jest powrót do monomerów na drodze zgazowania (ko-zgazowania) odpadów „plastików” (poliolefiny) i przerobu metanolu zsyntetyzowanego z jego produktów lub na drodze depolimeryzacji chemicznej i termicznej (w wypadku polimerów podatnych na te procesy, np. PET, PUR).
The critical analysis of the strategies of the prevention of the rise and accumulation of polymeric wastes was performed and the proposals for their processing according to the Packet for the Circular Economy have been presented. The weak points of these strategies resulting from contradictions with economic criteria, thermodynamics rules, real aims of the environment protection and the community expectations, finally also from the knitted influence of the EU administration onto structure of household and industrial articles dominating on the European market were demonstrated. The estimation of the real chances of the polymeric wastes recycling according to the principal goal of the CE, which is the come-back to the row material streams allowing the reduction of the crude oil and other mineral sources consumption have been also carried out. It was shown that the most realistic resolutions of the problem are: the return to the monomers on the way of gasification (or co-gasification) of plastic wastes (polyolefins) and processing of methanol synthesized from syngas by MTO or MTP methods and by the thermal or chemical depolymerization carried out in the case of susceptible to these processes (e.g. PET or PUR).
Źródło:
Polimery; 2019, 64, 11-12; 740-750
0032-2725
Pojawia się w:
Polimery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Europejskie trendy w recyklingu odpadów z tworzyw sztucznych
European trends in the recycling of plastic waste
Autorzy:
Poznańska, Gabriela
Jabłońska, Beata
Piekutin, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/27316938.pdf
Data publikacji:
2023-07-19
Wydawca:
Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:
odpady z tworzyw sztucznych
recykling materiałowy
recykling chemiczny
kraking termiczny
depolimeryzacja
plastic waste
plastic recycling
chemical recycling
thermal cracking
depolymerization
Opis:
Produkcja i konsumpcja tworzyw sztucznych w ciągu ostatnich dekad znacznie wzrosły, co spowodowało powstanie ogromnego strumienia odpadów polimerowych. Odpady te zanieczyszczają środowisko naturalne i stanowią zagrożenie dla życia zwierząt i ludzi. Odpadowe tworzywa sztuczne mogą być wykorzystane jako zasoby dla nowych wyrobów, zamykając obieg gospodarki tymi odpadami. Całkowite zapotrzebowanie na tworzywa sztuczne tylko w samej Europie wynosi około 40 mln Mg rocznie. W 2020 roku w Europie powstało 29,5 mln Mg odpadów z tworzyw sztucznych, przy czym około 35% poddano recyklingowi, ponad 40% przekazano do procesów odzysku energii, a około 23% trafiło na składowiska. Według Europejskiej strategii na rzecz tworzyw sztucznych w gospodarce o obiegu zamkniętym, do 2025 roku kraje europejskie powinny odzyskiwać 50% tworzyw sztucznych zawartych w odpadach opakowaniowych. Stosuje się obecnie dwie metody recyklingu: mechaniczny oraz chemiczny. Recykling mechaniczny nadaje się do odpadów jednorodnych z małą liczbą zanieczyszczeń. Odmianą i uzupełnieniem recyklingu mechanicznego jest recykling rozpuszczalnikowy. Obiecującą technologią, która odpowiada na potrzebę pozyskiwania nowych surowców do produkcji polimerów oraz zintensyfikowania recyklingu tworzyw sztucznych, jest recykling chemiczny. W odróżnieniu od recyklingu mechanicznego recykling chemiczny wprowadza zmiany w strukturze chemicznej polimeru za pomocą depolimeryzacji chemicznej, zgazowania, krakingu termicznego czy konwersji katalitycznej. Innowacje w zakresie recyklingu chemicznego pozwalają na poprawę jakości tworzyw sztucznych. Zwiększy to zakres zastosowania recyklatów i ilość tworzyw w obiegu zamkniętym.
The production and consumption of plastics has increased significantly over the past decades, resulting in a huge stream of polymer waste. These wastes pollute the environment and pose a threat to animals and humans. Waste plastics can be used as resources for new products, closing the cycle of waste management. The total demand for plastics in Europe alone is around 40 million Mg per year. In 2020, 29.5 million Mg of plastic waste was generated in Europe, of which around 35% was recycled, over 40% was sent to energy recovery processes, and about 23% was landfilled. According to the European Strategy for Plastics in a Circular Economy, by 2025 European countries should recover 50% of the plastics contained in packaging waste. Two methods of recycling are currently used: mechanical and chemical. Mechanical recycling is suitable for homogeneous waste with a small amount of impurities. Solvent recycling is a variation and supplement to mechanical recycling. Chemical recycling is a promising technology that responds to the need to obtain new raw materials for the production of polymers and to intensify the recycling of plastics. Unlike mechanical recycling, chemical recycling introduces changes to the chemical structure of the polymer by means of chemical depolymerization, gasification, thermal cracking or catalytic conversion. Innovations in the field of chemical recycling will improve the quality of plastics. This will increase the scope of use of recyclates, and increase the amount of plastics in a closed circuit.
Źródło:
Inżynieria środowiska i biotechnologia. Wyzwania i nowe technologie; 229-243
9788371939013
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Three-phases bubble column to polyethylene terephthalate depolymerization for cement mortar composites improvement
Autorzy:
Hameed, A. M.
Alzuhairi, M.
Ibrahim, S. I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2172162.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Stowarzyszenie Komputerowej Nauki o Materiałach i Inżynierii Powierzchni w Gliwicach
Tematy:
depolymerization
DPET
plastic waste
bubble column
mortar
water absorption
flexural strength
depolimeryzacja
odpady z tworzyw sztucznych
kolumna barbotażowa
zaprawa
absorpcja wody
wytrzymałość na zginanie
Opis:
Purpose This paper aims to prepare depolymerized polyethylene terephthalate (DPET) powder from recycled plastic water bottles. Adding this DPET powder to the cement mortar was also studied. Design/methodology/approach The adopted PET depolymerization process includes the usage of both ethylene glycol (EG) as solvent and nano-MgO as a catalyst. A bubble column reactor was designed for this process. Five different mortar groups were made; each has different DPET content of 0%, 1%, 3%, 6% and 9% as a sand replacement. The flexural strength test and the water absorption measurement are done after two curing periods: 7 and 28 days. Findings The research finding demonstrated that the flexural strength of mortar was reduced by increasing the DPET powder percentage and the maximum dropping was 15% when 9% of DPET was added. The ability of the mortar to absorb the water was reduced by 14.5% when DPET powder was 9%. The mortar microstructure is featured with fewer cavities and porosity. Research limitations/implications This work’s employed bubble column technique is limited only to the laboratory environment and needs to be scaled up within industrial mass production. For future research, it is suggested to decrease depolymerization time by using smaller pieces of plastic water bottle waste and trying other types of nanocatalyst. Practical implications The modified mortar can be utilized in areas where moisture, rainfalls, and sanitation systems exist. Originality/value The article claims that depolymerized waste PET improves chemical process efficiency by lowering reaction time and improving mass and heat transfer rates. Besides, this approach saves money. It is found out that the depolymerized plastic waste is much more functional due to its high cohesion capability than being used as small PET pieces.
Źródło:
Journal of Achievements in Materials and Manufacturing Engineering; 2022, 112, 1; 5--12
1734-8412
Pojawia się w:
Journal of Achievements in Materials and Manufacturing Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odkwaszanie papierów zabytkowych
The Deacidification of Old Paper
Autorzy:
Sobucki, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539121.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
odkwaszanie papierów zabytkowych
konserwacja papieru zabytkowego
degradacja papieru
budowa cząsteczki celulozy
depolimeryzacja celulozy
źródła zakwaszenia papieru
pomiar pH w papierze
płukanie papieru w wodzie
koncepcja rezerwy zasadowej
rezerwa zasadowa
węglany ziem alkalicznych
wodorotlenek wapnia
wodorotlenek baru
wodorowęglan magnezu
odkwaszanie w obiegu zamkniętym
kanadyjska metoda odkwaszania
Opis:
The exceptional harmfulness of acid substances is the reason why deacidification should be perceived as the most important operation performed in the course of the conservation of historical objects with a paper base. The presented article is a review of the current state of knowledge on the subject.Theauthor discussesthe reasons for the deacidification of library and archival material and the assessment of the degree of their acidity by pH measurements using harmless methods.The reader is offered a presentation of the concept of the alkali reserve and its significance for the improvement of the durability of paper. A pH oscillating from 8 to 8,5, obtained in the course of the deacidification of old papers, is regarded as a minimum level to be sought during this operation.Empha sis is placed on the significance of rinsing in water and the importance of the carbonates of alkaline earths obtained in the paper as a result o deacidification.The author considers the most essential deacidification substances: calcium hydroxide, magnesium bicarbonate and barium hydroxide.A ttention is drawn to problems accompanying the treatment of manuscripts, water colours and pastels.Arti cle was written upon the basis of lectures and courses conducted by the author for students specialising in the conservation and restoration of old prints and graphic works in the Department of the Restoration and Conservation of Works of Art at the Academy of Fine Arts in Warsaw.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2001, 1; 63-73
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies