Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "delict" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-21 z 21
    Tytuł:
    Some remarks on private delict theft in Roman law
    Autorzy:
    Vrana, Vladimir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2141421.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
    Tematy:
    private delict
    Roman low
    Opis:
    The Roman jurists avoided generalizations and abstract definitions. The law of delict originated in private vengeance. A delict was a private wrong and yet the actio poenalis served to penalize the wrongdoer. Theft is recognized as a criminal offence all over the world, but its scope differs considerably from that of its Roman ancestor. Very little of the Roman law relating to furtum has made its way into our modern legal systems. Mere furtum usus constituted theft also furtum possessionis and theft comprised what we have just referred to as embezzlement. Yet, certain instances of fraud were also taken to constitute theft. It was a physical contact between thief and the stolen property that could be described as contrectatio and the thief acted with the intention of making an unlawful gain.
    Źródło:
    Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne; 2011, 1(6); 433-443
    1898-8431
    Pojawia się w:
    Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Administrative-Delict Law Reform in Ukraine: Main Issues and Directions
    Autorzy:
    Taras, Gurzhii
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/680938.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    public administration, offence, delict, responsibility, jurisdiction
    Opis:
    The article revolves around the topical issues of Administrative-delict law reform in Ukraine. It outlines wide range of theoretical and practical problems of legislative regulation in the field of administrative responsibility. It also gives the author’s view at the structure and content of the draft of the Administrative-Delict Code of Ukraine.
    Źródło:
    Rocznik Administracji Publicznej; 2016, 2
    2449-7800
    Pojawia się w:
    Rocznik Administracji Publicznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A new concept of criminology for the labour market
    Autorzy:
    Lasocik, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1788269.pdf
    Data publikacji:
    2019-04-07
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    criminology
    labour market
    delict
    negative behaviour
    forced labour
    Opis:
    There are numerous pathologies in the labour market. However, until now, no effort has been made to approach this subject from the perspective of criminology. In this study, I use the conceptual apparatus of criminology to create a model describing negative phenomena on the labour market. The key element of this model is referred to as a labour market delict (violation), a term which denotes any behaviour by a participant in this market which may lead to infringement of the rights of or damages to the possessions of another market participant, or which may create a threat to the common good, such as social order or justice, or which puts into question the economic and social meaning of work. Delicts of the labour market can be recognized in several areas, such as those involving wages, partner obligations, safety, or duties towards the workplace. The article also contains a theoretical model of labour market delicts and an analysis of preliminary empirical survey of this issue.
    Źródło:
    Studia Prawnicze; 2018, 3 (215); 61-88
    0039-3312
    2719-4302
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Decision-Making Process in Administrative Cases
    Autorzy:
    Gurzhii, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/680980.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    administrative law, public administration, delict, offense, proceeding, decision-making process
    Opis:
    The article investigates the procedural aspect of the administrative proceedings. It showcases current problems as regards the structuring of the administrative-delict process and offers a comparison of some main scientific approaches to the structure of the administrative process. On the basis of analysis of modern administrative doctrine, the new concept is proposed for the administrative proceeding structure.
    Źródło:
    Rocznik Administracji Publicznej; 2017, 3
    2449-7800
    Pojawia się w:
    Rocznik Administracji Publicznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Scope of application of the generał rule in the Rome II Regulation
    Autorzy:
    Wasylkowska-Michór, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1595869.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    tort/delict
    Rome II Regulation
    general rule
    traffic accident
    escape clause
    Opis:
    The purpose of the paper is to determine the scope of application of Article 4(1), which con- stitutes the general rule of the Rome II Regulation concerning the law applicable to non- contractual obligations. Article 4(1) says that: unless otherwise provided for in this Regula¬tion, the law applicable to a non-contractual obligation arising out of a tort/delict shall be the law of the country in which the damage occurs. However, this rule is subject to numerous exceptions, which the author divided into three groups: 1) exceptions resulting from the structure of Article 4 (Article 4(2) - common habitual residence in the same country, and Article 4(3) - escape clause), 2) exceptions resulting from the whole Regulation (Articles 5 to 9 - separate regulations for different types of tort, Articles 10 to 12 - separate regulations for non-contractual obligations, Article 14 - freedom of choice, Article 16 - overriding man- datory provisions, Article 17 - rules of safety and conduct), 3) restrictions resulting from other acts of EU and international law (the Hague Convention of 4 May 1971 on the Law Applicable to Traffic Accidents). The analysis resulted is the thesis that Article 4(1) of the Regulation applies to a few types of cases (mainly traffic accidents), which, however, happen quite frequently. The author of the paper refers to the provisions of law (analysis of existing legal regulations), as well as to literature based on these provisions, and therefore uses the dogmatic and legal methods of scientific research.
    Źródło:
    Acta Iuris Stetinensis; 2020, 30, 2; 89-106
    2083-4373
    2545-3181
    Pojawia się w:
    Acta Iuris Stetinensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sposoby przeciwdziałania powstaniu zgorszenia w świetle Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
    Ways of Preventing Depravity in the Light of the Code of Canon Law 1983
    Autorzy:
    Saj, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1371656.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-07
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    zgorszenie
    przestępstwo
    prawo karne
    sankcje karne
    depravity
    delict
    criminal law
    penal sanctions
    Opis:
    Przeanalizowane normy kodeksowe pozwalają wysnuć jeden wniosek: prawodawca kościelny troszczy się o to, by nie dopuścić do wstąpienia zgorszenia wiernych. Zakres podjętych w tym opracowaniu badań dotyczył właśnie sytuacji, w których może do tego dojść. By temu zapobiec, ustawodawca polecił konkretne działania, zawarte w ośmiu kanonach normujących różne sytuacje. I tak, duchowni winni wystrzegać się kontaktów z osobami, których postępowanie mogłoby narazić ich na problemy z zachowaniem celibatu. Przy sprawowaniu Eucharystii w świątyni niekatolickiej należy ściśle przestrzegać wydanych w tej materii norm kościelnych. W przypadku spowiedzi przy pomocy tłumacza należy zadbać, by nie ucierpiało na tym dobre imię penitenta. Obowiązek zachowania tajemnicy o tajnym zawarciu małżeństwa zostaje uchylony, gdy tego wymaga dobro sprawy. Spełnienie prawem wymaganych warunków pozwala udzielić pogrzebu jawnym grzesznikom. W pewnych sytuacjach w procesie karnym i spornym można zobowiązać do zachowania tajemnicy. Ordynariusz jest uprawniony, by nałożyć na oskarżonego konkretne ograniczenia w życiu i posłudze.   W tych właśnie sytuacjach należy nie dopuścić do zgorszenia. Przeprowadzona analiza pozwoliła ukazać sens istnienia tych prawnych procedur, mających na uwadze przede wszystkim dobro wiernych, a konkretnie ustrzeżenie ich przed zgorszeniem, które mogłoby mieć miejsce, gdyby nie wcześniejsza ingerencja kościelnego przełożonego.
    The topic of depravity is present not only in moral theology, but it remains the subject of interest of the canon law. This phrase is present in numerous canons of the Code of Canon Law 1983 in the context of different legal situations. In this paper we turn attention to these situations which might result in depravity. Yet, depravity has not taken place, however the situation borders on it. Hence there are following situations analysed: these relations of clergy which may cause depravity, preventing depravity when Eucharist is celebrated in a non-Catholic temple; preventing depravity in case of confession with assistance of a translator, depravity vs. keeping secret of in case of marriage celebrated in secret, a danger of depravity in case of funeral of public sinners; keeping secret in the court trials, both criminal and contentious ones; prevention of depravity in hearing witnesses; preventive ordinations of the ordinary. In these situations the law maker advises to undertake proper actions to prevent depravity.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 3; 25-53
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kary zastrzeżone Stolicy Apostolskiej
    Autorzy:
    Iwańczak, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554738.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    delict
    penalty
    excommunication
    delicta graviora
    criminal law
    przestępstwo
    kara
    ekskomunika
    prawo karne
    Opis:
    The object of this paper are penalties, which are reserved to the Apostolic See. As well the actual Code of Canon Law as the documents of the Congregation for the Doctrine of the Faith present six delicts, for which one is a latae sententiae excommunication, and this penalty can remit only the Apostolic See. To the category of the delicts delicta graviora, which at the same time are delicta reservata, in other words, delicts reserved to the Apostolic See, belong: the profanation of the consecrated species (can. 1367), the physical force against the Roman Pontiff (can. 1370 § 1), the absolution of an accomplice in a sin against the sixth commandment of the Decalogue (cann. 1378 § 1, 977), the consecration of someone a bishop without of a pontifical mandate (can. 1382), direct betrayal of the sacramental seal (can. 1388 § 1), the attempt of conferring of the holy orders on a woman. The petitions of remission of penalties for the above-mentioned delicts one should always apply to the Apostolic See according to the presented indications.
    Celem niniejszego opracowania są kary, które są zarezerwowane Stolicy Apostolskiej. Zarówno aktualny Kodeks prawa kanonicznego, jak i dokumenty Kongregacji Nauki Wiary wymieniają sześć przestępstw, za które przewidziana jest kara ekskomuniki latae sententiae (wiążącej mocą samego prawa), z której może zwolnić jedynie Stolica Apostolska. Do kategorii przestępstw delicta graviora, które są równocześnie delicta reservata, czyli przestępstwami zarezerwowanymi dla Stolicy Apostolskiej, należą: profanacja postaci konsekrowanych (kan. 1367), czynna zniewaga papieża (kan. 1370 § 1), rozgrzeszenie wspólnika w grzechu przeciwko VI przykazaniu Dekalogu (kan. 1378 § 1, 977), udzielenie sakry biskupiej bez upoważnienia papieskiego (kan. 1382), bezpośrednia zdrada tajemnicy spowiedzi (kan. 1388 § 1), usiłowanie udzielenia święceń kapłańskich kobiecie. Prośby o zwolnienie z kar za wyżej wymienione przestępstwa należy zawsze kierować do Stolicy Apostolskiej zgodnie z podanymi wskazaniami.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2018, 14, 2
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The President as the Subject of Constitutional Responsibility in the Albanian Regulations
    Prezydent jako podmiot odpowiedzialności konstytucyjnej w albańskich regulacjach prawnych
    Autorzy:
    Grabowska, Sabina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/940705.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Constitution
    responsibility of the president constitutional delict
    konstytucja
    odpowiedzialność prezydenta
    delikt konstytucyjny
    Opis:
    The article is an analysis of Albanian legal regulations concerning the constitutional responsibility of the president. President for committing a constitutional delict is responsible before the Constitutional Court. The proposal in this regard may submit a group of parliamentarians while parliament may put an indictment. If the Constitutional Court recognizes the merits of allegations made in the indictment, the president is deposited with the office.
    Tekst jest analizą albańskich regulacji prawnych dotyczących odpowiedzialności konstytucyjnej prezydenta. Prezydent za popełnienie deliktu konstytucyjnego odpowiada przed Trybunałem Konstytucyjnym. Wniosek w tej sprawie może złożyć grupa parlamentarzystów, a w stan oskarżenia stawia parlament. Jeśli Trybunał Konstytucyjny uzna zasadność zarzutów przedstawionych w akcie oskarżenia, to prezydent zostaje złożony z urzędu.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2019, 5 (51); 381-390
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza austriackich regulacji prawnych dotyczących odpowiedzialności konstytucyjnej prezydenta
    Analysis of the Austrian regulations on constitutional responsibility of the president
    Autorzy:
    Grabowska, Sabina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942408.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    konstytucja
    odpowiedzialność prezydenta
    delikt konstytucyjny
    Constitution
    the responsibility of the president constitutional delict
    Opis:
    Tekst jest analizą austriackich regulacji prawnych dotyczących odpowiedzialności konstytucyjnej prezydenta. Prezydent Federalny za popełnienie deliktu konstytucyjnego odpowiada przed Trybunałem Konstytucyjnym. Wniosek w tej sprawie może złożyć grupa parlamentarzystów, a w stan oskarżenia stawia parlament. Jeśli Trybunał Konstytucyjny uzna zasadność zarzutów przedstawionych w akcie oskarżenia, to prezydent zostaje złożony z urzędu.
    The text is an analysis of the Austrian legal regulations concerning the constitution-al responsibility of the President. Federal President for committing a constitutional delict is responsible before the Constitutional Court. The proposal in this regard may sub-mit a group of parliamentarians and parliament puts indictment. If the Constitutional Court decides the merits of allegations made in the indictment, the president shall be deposited with the office.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2017, 3 (37); 141-151
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wina w prawie karnym i prawie deliktów – przyczynek do dyskusji na temat tożsamości pojęcia winy w prawie polskim
    Fault (culpa) in criminal and tort law – a contribution to the discussion on the identity of fault in Polish law
    Autorzy:
    Zelek, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1595942.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    fault
    culpa
    criminal law
    delict
    tort
    intent
    negligence
    wina
    prawo karne
    delikt
    czyn niedozwolony
    umyślność
    nieumyślność
    Opis:
    Wina jest kategorią interdyscyplinarną, występującą m.in. w prawie karnym oraz cywilnym, zarówno materialnym, jak i procesowym. Pomimo niekwestionowanej obecności tego pojęcia w nauce prawa karnego i cywilnego oraz nierzadkim korzystaniem z niego przez ustawodawcę, termin ten nie został zdefiniowany w żadnych przepisach, w doktrynie ujmowany jest natomiast niejednolicie. Choć to samo pojęcie wykorzystywane jest na płaszczyźnie różnych dyscyplin naukowych, nie jest jasne, czy należy je rozumieć tożsamo w każdej z nich. Niniejszy artykuł stanowi próbę przyczynkarskiej analizy zagadnienia tożsamości winy w prawie polskim i koncentruje się na omówieniu podobieństw oraz różnic w podejściu do definiowania tego pojęcia w prawie karnym oraz w ramach przepisów o odpowiedzialności z tytułu czynu niedozwolonego.
    Fault (culpa) seems to be an interdisciplinary category, occurring among others in criminal and civil law, both material and procedural. Despite the undisputed presence of this concept in the science of criminal and civil law and the frequent use of it by the legislator, this term has not been defined in any law. The meaning of fault is not described in a uniform manner by the legal doctrine. Although the same concept is used in different scientific disciplines, it is not clear whether fault should be understood identically in each of them. This article is an attempt at fragmentary analysis of the issue of identity of the term “fault” in Polish law and focuses on discussing the similarities and differences in the approach to defining this concept in criminal law and on the basis of provisions on liability for tort.
    Źródło:
    Acta Iuris Stetinensis; 2019, 26, 2; 109-126
    2083-4373
    2545-3181
    Pojawia się w:
    Acta Iuris Stetinensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tzw. usiłowanie kwalifikowane – próba nowego spojrzenia
    The Qualified Attempt – A New Perspective
    Autorzy:
    Zielezny, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035804.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-10
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    qualified attempt
    attempt
    stages of delict
    concurrence of provisions
    actual concurrence of provisions
    rules of exclusion of multiple evaluation
    Opis:
    In the doctrine of criminal law, the term “qualified attempt” denotes two cases. Firstly, the term “qualified attempt” describes a situation in which, when the perpetrator, in their intent to commit a criminal act, directly aims to commit it but does not succeed (attempt), while fulfilling all premises of another criminal act (commission). In the second case, the term “qualified attempt” describes a situation in which the attempt at the commission of a criminal act is covered by the impunity clause on the basis of active grief, while the act of the perpetrator needs to be classified as a commission of a different criminal act. The article, following a general overview of the literature on the subject, presents the author’s own understanding of the term “qualified attempt”, which consists in the differentiation among attempt, cumulatively qualified attempt with commission, and non-punishable attempt subsumed as a punishable commission.
    Źródło:
    Problemy Prawa Karnego; 2017, 27, 1; 237-249
    0208-5577
    2353-9712
    Pojawia się w:
    Problemy Prawa Karnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Is iniuria autem occidere intellegitur, cuius dolo aut culpa id acciderit. Some Remarks on Gaius Teaching Tort Law
    Is Iniuria autem occidere intellegitur, cuius dolo aut culpa id acciderit. Kilka uwag o Gaiusie uczącym prawa deliktowego
    Autorzy:
    Klausberger, Philipp
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2120447.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    rzymskie prawo deliktowe
    bezprawność
    wina
    niedbalstwo
    rzymskie quasi-delikty
    law of torts (Roman)
    illegality
    fault
    negligence
    quasi-delict (Roman law)
    Opis:
    When it comes to teaching law in the ancient world, the name Gaius spontaneously comes to mind. Gaius was a classical jurist who probably lived in a province in the east of the Roman Empire. Since he had no ius respondendi and thus was not entitled to deliver juristic opinions under the authority of the emperor, he devoted himself primarily to teaching law. His textbook of Institutes, which Barthold Niebuhr discovered in a library in Verona in 1816, gives us a good insight into the didactic skills of Gaius. Moreover, they allow us to see how legal teaching must have proceeded in the second century AD. This article deals with the presentation of tort law in the Institutes and puts the Institutes in the context of other writings by Gaius.
    Gdy mówi się o nauczaniu prawa w świecie starożytnym, od razu przychodzi do głowy imię Gaiusa. Był on jurystą epoki klasycznej, który żył prawdopodobnie w prowincji, na wschodzie Cesarstwa. Ponieważ nie posiadał ius respondendi, a zatem nie był uprawniony do wydawania opinii prawnych w imieniu cesarza, poświęcił się przede wszystkim nauczaniu prawa. Jego podręcznik instytucji, który odkrył Barthold Niebhur w bibliotece weroneńskiej w 1816 roku, daje dobrą możliwość przyjrzenia się pedagogicznym umiejętnościom Gaiusa. Co więcej, pozwala nam przyjrzeć się, jak wyglądało nauczanie prawa w II wieku n.e. W artykule omówiono sposób przedstawienia prawa deliktowego w Instytucjach, a także omówiono je w perspektywie innych pism Gaiusa.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2022, 99; 113-122
    0208-6069
    2450-2782
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obowiązek powiadomienia o przestępstwie w prawie i praktyce Kościoła
    The obligation of making a delict denunciation in the law and practice of the Church
    Autorzy:
    Borek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28762009.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    prawo karne
    przestępstwo
    doniesienie o przestępstwie
    przeszkody do święceń
    przeszkody małżeńskie
    przestępstwo solicytacji
    Ofiara eucharystyczna
    delicta graviora
    obowiązek denuncjacji
    tajemnica papieska
    tajemnica urzędowa
    delict
    penal canon law
    penal canon process
    penal responsibility
    denunciation of the delict
    obligation to denounce
    canon obligation
    liturgical and moral abuse
    impediments to marriage
    impediments to sacred orders
    denunciation in the civil law
    Opis:
    Artykuł koncentruje się na obowiązku powiadomienia o przestępstwie w prawie i praktyce Kościoła. W sposób szczególny chodzi o udzielenie odpowiedzi na pytanie dotyczące tego, czy w aktualnym prawie Kościoła nadal istnieje obowiązek powiadamiania o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, o nadużyciach dyscyplinarnych, liturgicznych oraz moralnych (nie tylko w zakresie przestępstwa pedofilii). W tym celu poruszane są następujące zagadnienia: doniesienie według kodeksu z 1983 roku; doniesienie według najnowszych przepisów kanonicznych; państwowy obowiązek denuncjacji. Z przeprowadzonej analizy wynika, że Kościół także dzisiaj stara się dostosować swoje przepisy do wyzwań, przed jakimi stawia go współczesny człowiek i świat. W sposób szczególny jest to widoczne w materii przestępstw popełnianych przeciwko osobom małoletnim i tym, które są z nimi zrównane. W tym kontekście należy bardzo pozytywnie ocenić wprowadzenie państwowego i kanonicznego obowiązku denuncjacji. Trzeba jednak zauważyć, że pewnym mankamentem kanonicznego obowiązku denuncjacji jest brak jakiejkolwiek (określonej lub nieokreślonej) sankcji (karnej i/lub administracyjnej) na wypadek ewentualnego niewywiązania się z takiego obowiązku. Nie oznacza to, że Kościół nie posiada narzędzi prawnych pozwalających na pociągnięcie do odpowiedzialności za niewywiązanie się z kanonicznego obowiązku denucjacji, zwłaszcza wtedy, gdy jest to związane z powstaniem jakiejś szkody. Wystarczy w tym miejscu przywołać treść kan. 128, 1389 czy listu apostolskiego papieża Franciszka Come una madre amorelove z 2016 roku. Należy stwierdzić, że sama denuncjacja, a szczególnie jej obowiązek, powinna być spostrzegana jako przejaw świadomej współodpowiedzialności za dobro wspólne i cel ostateczny, jakim jest salus animarum każdego człowieka, nie wyłączając sprawcy naruszeń. Wprowadzenie kanonicznego obowiązku denucjacji jest jedynie wypełnieniem i doprecyzowaniem owego modus procedendi, jaki został podany przez Pana Jezusa (Mt 18, 15–17).
    The present article focuses on the obligation of making a delict denunciation in the law and practice of the Church. The particular attention is paid to finding an answer to the question whether the current Church law still encompasses the obligation to denounce any suspicion of committing a delict and of any disciplinary, liturgical and moral abuse (not only paedophilia). Thus the following issues are mentioned: a denunciation according to the Canon Law Code of 1983, a denunciation according to the latest canon regulations, and a state obligation of denunciation. The analysis suggests that the Church is trying to adapt its regulations to the challenges of the modern world. It is particularly seen in the field of delicts against minors and their equals. The introduction of both state and Church obligation of making a denunciation should be highly evaluated here. However, it must be noticed that there are some shortcomings of the canon obligation as it does not determine any sanctions (criminal or/and administrative) in case of default on the denunciation obligation. It should be clearly stated that denunciation itself should be considered as a sign of conscious co-responsibility for the common good and the ultimate goal, which is salus animarum of each man, the perpetrator included. The introduction of a canon obligation to make a denunciation is only a fulfilment and clarification of the modus procedendi established by Jesus Christ (Mathew 18:15–17). Keywords: delict, penal canon law, penal canon process, penal responsibility, denunciation of the delict, obligation to denounce, canon obligation, liturgical and moral abuse, impediments to marriage, impediments to sacred orders, denunciation in the civil law
    Źródło:
    Annales Canonici; 2022, 18, 1; 5-48
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odpowiedzialność prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w świetle Konstytucji z 1997 roku
    The responsibilities of the President of the Republic of Poland according to The Polish Constitution of 1997
    Autorzy:
    Bednarz, Diana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850811.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    the sovereignty and security of the state
    the Polish Constitution
    legal and constitutional responsibility
    delict
    suwerenność i bezpieczeństwo państwa
    Konstytucja RP
    odpowiedzialność prawno-konstytucyjna
    delikt konstytucyjny
    Opis:
    Analizując zagadnienie odpowiedzialności Prezydenta RP, odwołano się do art. 126 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 r. Normy w nim zawarte określają prezydenta jako najwyższego przedstawiciela polskich władz, gwaranta ciągłości władzy państwowej oraz najwyższy organ państwa w zakresie władzy wykonawczej. Z uwagi na fakt, iż głowa państwa nie ponosi odpowiedzialności politycznej, prezydent nie jest poddawany pod ocenę parlamentu i innych organów państwowych. Szczególną uwagę zwrócono na odpowiedzialność konstytucyjną i karną. W tekście przedstawiono procedurę usunięcia z urzędu, co nie jest równoznaczne z automatycznym odsunięciem od sprawowania władzy ani odebraniem immunitetu. Zaprezentowano proces postawienia prezydenta przed Trybunałem Stanu. W ramach artykułu omówiono kwestie związane z naruszeniem i przekroczeniem – przez prezydenta – konstytucji i ustaw, w sposób widoczny dla społeczeństwa.
    The scrutiny of the functions and responsibilities of the President of the Republic of Poland was based primarily on the article 126 of the Polish Constitution of 1997. The regulations define the President as the supreme representative of the Polish authorities, the guarantor of the continuity of the Government and the supreme authority in respect of the executive. Due to the fact that the head of state has no political responsibility before the Parliament or other authorities, the constitutional responsibility and criminal liability were highlighted. This text shows the impeachment procedure as well as presents the process of bringing the President before the State Tribunal. The article also discusses issues related to the violation and breaching of both the Constitution and the law apparent to the public.
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2016, 9, 1; 29-42
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwo oraz wykroczenie skarbowe firmanctwa (art. 55 k.k.s.) w kontekście znamion ustawowych
    Fiscal crime and fiscal offense of the companying disguising (art. 55 Fiscal Criminal Code) – in the context of statutory features
    Autorzy:
    Wróbel, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24987656.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    firmanctwo
    delikt firmanctwa
    polskie prawo karne skarbowe
    wykroczenie skarbowe
    przestępstwo skarbowe
    company’s disguise
    delict of the companying disguising
    polish criminal fiscal law
    fiscal offense
    fiscal crime
    Opis:
    Czyn zabroniony firmanctwa ujęty w przepisach kodeksu karnego skarbowego przyjmuje dwie postaci czynu zabronionego: przestępstwa skarbowego (art. 55 §§ 1 i 2 k.k.s.) oraz wykroczenia skarbowego (art. 55 § 3 k.k.s.). Istotą firmanctwa, jak wskazuje się w doktrynie, „jest prowadzenie działalności gospodarczej w sposób zakamuflowany lub też ukrywanie rzeczywistych jej rozmiarów z wykorzystaniem do tego podstawionego podmiotu, co naraża podatek na uszczuplenie” (F. Prusak); sprawca, realizując określony w art. 55 k.k.s. delikt, posługuje się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą innego podmiotu i naraża podatek na uszczuplenie. Przedmiotem omawianego czynu zabronionego jest interes finansowy Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego – interes fiskalny państwa – oraz Unii Europejskiej (indywidualny przedmiot ochrony), a także wtórnie, jako uboczny przedmiot ochrony, legalny porządek rejestrowy przedsiębiorców, co wywieść można także z kontekstu poglądów wyrażanych w literaturze przedmiotu. Firmantem, tzn. sprawcą ujętym w definicji art. 55 § 1 k.k.s., może być jedynie podatnik prowadzący działalność gospodarczą określoną w art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, na co również zwraca się uwagę w doktrynie oraz judykaturze. Omawiane skarbowe przestępstwo lub wykroczenie ma charakter indywidualny, może zostać popełnione wyłącznie umyślnie, w formie działania (po stronie firmanta), w zamiarze bezpośrednim. Pod rozwagę zostaje poddany postulat, aby w wypadku mniejszej wagi, jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, czyn z art. 55 § 1 k.k.s. był klasyfikowany jako wykroczenie skarbowe.
    The prohibited act of the companying disguising included in the provisions of the Fiscal Criminal Code takes two forms: a fiscal crime (art. 55 § 1 and 2 of the Fiscal Criminal Code) and a fiscal offense (art. 55 § 3 of the Fiscal Criminal Code). In the doctrine exist a view, that the essence of the companying disguising is to conduct business in a camouflaged manner or to hide its actual size with the use of a substituted entity, which exposes the tax to depletion (F. Prusak); the perpetrator realizing the delict defined in art. 55 of the Fiscal Criminal Code, uses the name or surname, name or company name of another entity, exposing the tax to depletion. The subject in the discussed prohibited act in question is the financial interest of the State Treasury, local government units – fiscal interest of the state – and European Union (individual subject of protection), and secondarily as a secondary subject of protection, registration order of entrepreneurs; what can also be derived from the context of views expressed in the literature of the subject. The „main” perpetrator („firmant”), i.e. the perpetrator defined in art. 55 § 1 of the Fiscal Criminal Code, could be only a taxpayer running a business, specified in art. 3 point 9 of the tax ordinance, which is also accentuated in the doctrine and judicature. The fiscal crime or offense in question is individual in nature, it may be committed only intentionally, in the form of an action (on the side of the „firmant”), with a direct intention. On the consideration is given the postulate, that in the case of a lesser importance if the amount of tax exposed to depletion is small value, the art. 55 § 1 of the Fiscal Criminal Code was classified as a fiscal offence.
    Źródło:
    Kwartalnik Prawa Podatkowego; 2023, 3; 99-119
    1509-877X
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Prawa Podatkowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Procesy o magię i czary w Pradze w XVI i pierwszej połowie XVII stulecia
    Autorzy:
    Kreuz, Petr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1912432.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    procesy o czarnoksięstwo i czary
    Praga
    delikt magii
    czarnoksięstwo
    czarodziejstwo (czarna magia)
    wojna trzydziestoletnia
    sądownictwo
    XVI–XVII wiek
    sorcery and witch trials
    Prague
    delict of magic
    sorcery
    witchcraft
    Thirty Years’ War
    judiciary
    XVI–XVII century
    Opis:
    Początki procesów o magię i procesów o czary w Pradze należy datować na koniec XV w. W okresie od objęcia tronu czeskiego przez Habsburgów (1526) do bitwy na Białej Górze (1620) można udokumentować jedynie pojedyncze przypadki procesów o praktyki magiczne w Pradze. Jest to o tyle symptomatyczne, że w ostatniej tercji XVI w. wyraźnie zauważalny jest wzrost liczby procesów o magię na ziemiach czeskich, a odnotowano też wówczas pierwsze, odosobnione jeszcze przypadki czarostwa. Jeden z procesów odbył się przed sądem Małej Strany (Mniejszego miasta praskiego) w 1553 r., a powodem w nim był królewski rusznikarz i ludwisarz Tomáš Jaroš. Poważniejsze sprawy dotyczące oskarżeń o magię i czary miały miejsce w Pradze dopiero w czasie wojny trzydziestoletniej. W 1624 r. cztery kobiety z Pragi-Hradczan zostały oskarżone o stręczycielstwo i uprawianie praktyk magicznych. Jedna z nich została skazana na wypędzenie z Pragi. W 1630 r. na Starym Mieście przeprowadzono dochodzenie przeciwko Marianie Příhodovej, żonie murarza, która została oskarżona o uprawianie magii i zabobonnych praktyk. Została jednak uniewinniona przez Sąd Apelacyjny. W 1631 r. Ludmiła Husáková została aresztowana na Nowym Mieście w Pradze pod zarzutem uprawiania magii, znachorstwa i wróżbiarstwa. Była ona więziona i przesłuchiwana przez prawie pół roku. Z więzienia została zwolniona dopiero po zdecydowanej interwencji jej pani, hrabiny Anny Benigny von Fürstenberg. Największa praska sprawa o czary w czasie wojny trzydziestoletniej odbyła się w 1644 r. Wówczas to specjalna komisja przeprowadziła dochodzenie w sprawie 19 chłopców z Pragi w wieku od 8 do 17 lat za rzekome wywoływanie diabła w szkole jezuickiej na Małej Stranie.
    The beginnings of sorcery trials in Prague date back to the end of the 15th c. In the period before the Battle of White Mountain (1526–1620) only isolated cases of a magic offense (in the form of sorcery) can be documented in Prague. This is despite the fact that since the last third of the 16th c. there has been a noticeable increase in the number of sorcery trials in the Bohemian lands, and the first, isolated cases of witchcraft can also be recorded. One of these cases of sorcery took place in 1553 at the court of the Lesser Town of Prague. The plaintiff in this trial was the royal gunsmith and bell caster Tomáš Jaroš. Relatively more serious cases of witchcraft and sorcery took place in Prague only during the Thirty Years’ War. In 1624 four women from Prague-Hradčany were accused of pimping and practicing magic. One of them was sentenced to be expelled from Prague. In 1630, Mariana Příhodová, the wife of a bricklayer, was investigated in the Old Town of Prague on suspicion of magic and superstitious practices. She was acquitted by the Court of Appeal. In 1631, Lidmila Husáková was arrested in Prague’s New Town on charges of practicing magic, healing practices and divination. She was imprisoned and investigated for almost half a year. She was released from prison after a sharp intervention by her authority, countess Anna Benigna of Fürstenberg. The largest Prague witchcraft case during the Thirty Years’ War took place in 1644. This year, a special commission investigated 19 boys from Prague between the ages of eight and seventeen for the alleged invocation of the Devil at the Jesuit School in the Lesser Town of Prague.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2020, 107; 97-116
    0208-6050
    2450-6990
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odpowiedzialność obiektywna kontra odpowiedzialność absolutna na gruncie kar administracyjnych (art. 189d pkt 4 k.p.a.)
    Autorzy:
    Witkowski, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1966003.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
    Tematy:
    odpowiedzialność absolutna
    odpowiedzialność obiektywna
    administracyjna kara pieniężna
    przyczynienie się do deliktu
    subiektywizacja odpowiedzialności administracyjnej
    reforma k.p.a
    absolute liability
    objective liability
    administrative penalty
    contribution to administrative delict
    subjectification of administrative liability
    reform of the administrative law
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie nowej regulacji zawartej w art. 189d pkt 4 k.p.a. tj. wpływu na karę administracyjną okoliczności przyczynienia się sprawcy do zaistnienia deliktu administracyjnego. W pierwszej kolejności po przeprowadzeniu analizy dochodzę do wniosku, że przyczynienie się nie wpływa na sam fakt poniesienia odpowiedzialności, a jedynie brane jest pod uwagę na etapie ustalania wysokości kary. Świadczy to o ograniczonym jego zastosowaniu. Następnie dokonuję krytycznej analizy występującego ograniczenia, odwołując się do podstawowych zasad, które powinny być brane pod uwagę w procesie wykonywania prawa, czyli również podczas nakładania sankcji oraz funkcji jakie pełni administracyjna kara pieniężna.
    The purpose of the article is to discuss the new regulation provided in Art. 189d item 4 of the Code of Administrative Procedure, i.e. the impact of the circumstances of the offender’s contribution to the occurrence of administrative tort on the administrative penalty. First, after conducting an analysis, I come into a conclusion that the said contribution does not affect the very fact of being held liable, but is taken consideration only at the stage of determining the amount of penalty. This proves that its application is limited. Then, I proceed with a critical analysis of the existing limitation, referring to the fundamental principles that should be taken into account in the process of law enforcement, which involves also imposing sanctions and determining the role of administrative financial penalties.
    Źródło:
    Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2019, 11, 3; 257-277
    2080-1084
    2450-7938
    Pojawia się w:
    Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lex Aquilia źródłem współczesnej odpowiedzialności za czyny niedozwolone
    Autorzy:
    Poliszak, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2197925.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    prawo rzymskie
    lex Aquilia
    należyta staranność
    teoria winy
    związek przyczynowy
    niedbalstwo
    odpowiedzialność cywilna
    prawo prywatne
    prawo rzymskie prywatne
    prawo cywilne
    szkoda
    delikt
    Roman Law
    due Diligence
    the concept of fault
    causation
    negligence
    civil liability
    private Law
    private Roman law
    civil law
    detriment
    delict
    Opis:
    The purpose of this article is to indicate that all the fundamental private law institutions regarding liability for delicts, negligence, detriments etc. have its roots in Roman law. Lex Aquilia and its creative interpretation made by classical Roman lawyers can be one of the most valuable examples of this historical process. The following essay emphasizes that the classical Roman jurists have developed such an important legal instruments as: the concept of fault, negligence, due diligence, causation etc. Moreover the article contains source texts with case studies and its explanations based on classical interpretation made by Roman lawyers. In addition, the last part of the lecture indicates the main similarities and differences between ancient and modern private law instruments. The article may be useful for law students and legal practitioners to understand the origin and main idea of modern legal principals and therefore improve their skills.
    Źródło:
    Themis Polska Nova; 2018, 1(13); 197-228
    2084-4522
    Pojawia się w:
    Themis Polska Nova
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwo cięższe przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu z małoletnim – uwagi de lege lata i de lege ferenda
    The more grave delict against the Sixth Commandment of the Decalogue with a minor: some observations de lege lata and de lege ferenda
    Autorzy:
    SKONIECZNY, PIOTR
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/661361.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    pedofilia
    przestępstwo przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu
    delicta graviora
    Sacramentorum sanctitatis tutela z 2010 r.
    art. 6 § 1 n. 1 oraz § 2 SST/2010
    paedophilia
    delict against the Sixth Commandment of the Decalogue
    2010 Sacramentorum sanctitatis tutela
    art. 6 § 1 n. 1 and § 2 SST/2010
    Opis:
    The Author comments on the constituent elements (objective, subjective and legal) of the offence specified in Art. 6 § 1 n. 1 SST/2010. He indicates the change in the aim of penal protection: from the celibate’s duty in can. 1395 § 2 CIC to mores in Art. 6 SST/2010. Following the canonical tradition, he calls for the extension to the lay Christian faithful of the element concerning the agent. He approves of the extended and theological meaning of the offence (‘the commission of the delict against the Sixth Commandment of the Decalogue’). The ecclesiastical legislator, however, has needlessly specified that a minor is someone below the age of eighteen years. In fact, this definition accords with the legal definition of a minor specified in can. 97 § 1 CIC. On the other hand, it would be a good idea to distinguish a paedophile sensu stricto from an ephebophile, and to determine the punishment accordingly. Moreover, according to the Author the habitu element is not justified in the case of the delict’s other kind of victim (‘habitually lacks the use of reason’). With reference to the subjective element, the Author notes the difference between the Latin code (the delict is only cum dolo) and the Eastern one (the delict can also be cum culpa), and the secular criminal codes with their so-called ‘eventual intention’ (dolus eventualis, e.g. the Polish criminal code). With regard to penal sanctions, the Author calls for a penalty latae sententiae, an impediment to ordination in the case of the paedophile sensu stricto, and the adaptation of can. 695 CIC to Art. 6 SST/2010. Finally, he suggests the abandonment of derogation from prescription, and the application of imprescriptibility to delicta graviora.
    Autor komentuje poszczególne znamiona – przedmiotowe, podmiotowe i legalne – przestępstwa z art. 6 § 1 n. 1 SST/2010. Wskazuje na zmianę przedmiotu ochrony: od obowiązku celibatu w kan. 1395 § 2 CIC do mores w art. 6 SST/2010. Postuluje, zgodnie zresztą z tradycją kanoniczną, rozszerzenie znamiona sprawcy na na świeckich. Pochwala szerokie i teologiczne rozumienie znamienia czasownikowego („popełnienie przestępstwa przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu”). Ustawodawca kościelny jednak niepotrzebnie precyzował, że chodzi o małoletniego do 18. roku życia, gdyż jest to zgodne z definicją legalną małoletniego w kan. 97 § 1 CIC. Z drugiej strony należy rozważyć rozróżnienie pedofilii w sensie ścisłym od efebofilii i od tego uzależnić karę. Ponadto zdaniem Autora nie ma uzasadnienia znamię trwałości co do innej ofiary przestępstwa, tj. osoby trwale ograniczonej w używaniu rozumu. Co do znamienia podmiotowego Autor zauważa różnicę między kodeksem łacińskim (przestępstwo tylko cum dolo) a wschodnim (także cum culpa) i kodeksami karnymi świeckimi, znającymi zamiar ewentualny (dolus eventualis, jak np. kodeks polski). Odnośnie do sankcji karnych Autor postuluje karę latae sententiae i przeszkodę do święceń za pedofilię sensu stricto oraz dostosowanie kan. 695 CIC do regulacji art. 6 SST/2010. W końcu proponuje rezygnację z instytucji derogacji terminów przedawnienia na rzecz instytycji nieprzedawnialności delicta graviora.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 1; 135-175
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwo kanoniczne naruszenia przepisów Kościoła w Polsce o ochronie danych osobowych. Komentarz do art. 42 ust. 2–4 dekretu KEP z 13 marca 2018 roku
    The canonical delict of violating the regulations of the Church in Poland on the protection of personal data. Commentary on Article 42 section 2–4 of the General decree of the Polish Bishops’ Conference of 13 March 2018
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11332194.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Article 42 section 2–4 of the General decree of the Polish Bishops Conference
    canonical delict
    personal data
    can. 1389 §§ 1–2 1983 Code
    can. 1464 §§ 1–2 Oriental Code
    art. 42 ust. 2–4 dekretu ogólnego KEP z 13.03.2018
    przestępstwo kanoniczne
    dane osobowe
    kan. 1389 § 1–2 CIC/83
    kan. 1464 § 1–2 CCEO
    Opis:
    Artykuł przedstawia zagadnienie nowego przestępstwa kanonicznego z art. 42 ust. 2–4 dekretu ogólnego KEP z 13 marca 2018 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim. Autor analizuje problem na tle kan. 1389 § 1–2 CIC/83 oraz kan. 1464 § 1–2 CCEO, a także analogicznego dekretu włoskiego z 2018 roku. Wskazuje na wiele błędów komentowanej regulacji. De lege ferenda postuluje zmianę komentowanych przepisów, proponując zwłaszcza podkreślenie odpowiedzialności dyscyplinarnej, a dopiero potem karnej.
    The article presents the issue of a new canonical delict under Article 42 section 2–4 of the General decree by the Polish Bishops’ Conference of 13 March 2018 on the protection of individuals with regard to the processing of personal data in the Catholic Church. The author analyzes the problem against the background of can. 1389 §§ 1–2 of the 1983 Code and can. 1464 §§ 1–2 of the Oriental Code, as well as the corresponding Italian decree of 2018. He indicates many errors in the commented regulation. De lege ferenda, he postulates a change in the provisions discussed, proposing in particular to emphasize disciplinary and then criminal liability.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2020, 16, 1; 59-106
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przedawnienie skarg i działań z tytułu naruszeń będących przestępstwami kanonicznymi
    The prescription of penal actions and operations resulting from canon delicts violations
    Autorzy:
    Borek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1371677.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-07
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    przestępstwo
    kanoniczne prawo karne
    kanoniczny proces karny
    skarga karna
    skarga o naprawienie szkód
    przedawnienie
    przestępstwa za-rezerwowane Kongregacji Nauki Wiary
    cywilna odpowiedzialność
    dyscyplinarna odpowiedzialność
    wydalenie z instytutu
    Delict
    penal canon law
    penal canon process
    criminal action
    action to execute a penalty
    prescription
    delicts reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith
    civil responsibility
    disciplinary responsibility
    dismissal from the institute
    Opis:
    Violations constituting canon delicts incur certain legal effects, both penal and non penal. Among strictly penal effects one can find a possibility to call a perpetrator to account. In order to do this The Canon Law Code of 1983 classifies two types of actions connected with the committed delict: a criminal action (actio criminalis) and an action to execute a penalty (actionad poenam exsequendam), or a penal action. A violation which is a crime may result in other, non penal effects such as an action to repair the damage caused by the crime (actio ad damna reparanda), a declaration of an obstacle to ordination, or a dismissal from a religious institute. The prescription, which is the subject of this article, is thus connected with different possible effects incurred by a violation constituting a canon delict.Keeping all those possible consequences of violations constituting canon delicts, it seems legitimate to establish the matter of the prescription. Trying to find the answers to these questions, the author tries to focus on the following issues: 1. Prescription. 1.1. Introductory issues. 1.2. Principal terms and elements. 2. Prescription within penal responsibility 2.1. Imposing and executing a penalty. 2.2. Declaring a penalty. 2.3. Delicts reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith. 3. Prescription within civil and disciplinary responsibility 3.1. Action to repair damage. 3.2. Dismissal from a religious institute.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 3; 55-88
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-21 z 21

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies