Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "defendant" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
Niestawiennictwo strony pozwanej w procesie o stwierdzenie nieważności małżeństwa
La incomparecencia del demandado en el proceso de nulidad matrimonial
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663063.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
niestawiennictwo strony pozwanej
proces o stwierdzenie nieważności małżeństwa
contumacy of a defendant in litigation
nullity of marriage
Opis:
El presente articulo contiene un comentario al can. 1592 del CIC que regula la ausencia del demandado en el proceso. Esta situación puede verse desde dos ángulos: como una crisis procesal y respecto a la valoración de la ausencia del demandado cara a la sentencia definitiva en una causa matrimonial. El autor se detiene en algunos puntos problemáticos que crean ciertas dificultades en la practica forense: el desconocimiento del paradero actual de la parte demandada, la posibilidad de declarar la ausencia de la parte que solamente contesta la demanda por escrito, pero no quiere comparacer personalmente ni declarar. El autor se opone frente a quienes in tentan explicar la incomparacencia dei demandado como una situación favorable a la prueba de algunos capítulos de nulidad matrimonial. La incomparecencia es la renuncia del demandado al ejercicio del derecho de defensa, sin que pueda valorarse esta postura como una ventaja para el actor. La ausencia del demandado no disminuye la obligación del actor de probar la nulidad. No puede fácilmente considerarse un síntoma de la incapacidad psíquica ni tampoco un indicio de la simulación dei matrimonio.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2002, 13, 7; 167-190
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lawyer of defendant and his role in the criminal process from the viewpoint of the European Convention on Human Rights and the Albanian criminal procedural legislation
Autorzy:
Skenderaj, Klodjan
Mëngjesi, Sokol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036329.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Academicus. International Scientific Journal publishing house
Tematy:
code of criminal procedure
the Constitution
the defendant
the defendant's lawyer
the defendant tried in absentia
the European Convention on Human Rights
preliminary investigations
the appeal of the defendant
in the first trial
trial in Appeal Court
trial in Supreme Court
human rights
Opis:
A guarantee for real ensuring of defendant’s rights is the qualified legal assistance by the side of the lawyer, chosen or assigned by the proceeding body. Providing legal protection to defendants was an important achievement in the long and difficult efforts to democratize the criminal proceedings. It was initially achieved in developed countries which promulgated the fundamental rights and freedoms and on this basis the major laws of activity of justice’s bodies were enforced. The role of lawyer in the criminal proceeding gradually increased and became an important factor in the fight against violations of law and injustice. The lawyer became a respected procedural figure, standing in front of prosecution, as the opposing party able to develop a cross-examination and to influence in a fair solution of case. However in practice, it is not rare the violation of rights of defendants by proceeding organs. So, it is right to make this question: What will be done with their rights and how will they be protected? In practice there were different opinions in terms of guaranteeing the rights of these defendants and how far the rights of lawyers of the defendants are extended. This is the reason why this paper will bring in attention the position, procedural guarantees of lawyers, the actions that can take and the exercise of their main rights in defending the interest of defendant, taking into account the main phases of criminal proceedings. Special attention will be devoted to case law of European Court of Human Rights (ECHR) in terms of guaranteeing the rights of defendants, the orientations of the Albanian Constitutional Court and that of Supreme Court. At the end, this paper will reach in some conclusions through which proposals and amendments will be made to the code of criminal procedure, starting from the principle that the rights and procedural guarantees of defendants should be guaranteed at the maximum, because it’s the only way to achieve the highest degree of democratization of the criminal proceedings.
Źródło:
Academicus International Scientific Journal; 2014, 09; 200-212
2079-3715
2309-1088
Pojawia się w:
Academicus International Scientific Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie szczególne w postepowaniu karnym skarbowym w świetle noweli z dnia 27 września 2013 r.
Autorzy:
Tużnik, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393808.pdf
Data publikacji:
2015-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
pecial proceeding
plea bargain proceeding
proceeding by writ
proceeding
in the of absence the defendant
fine proceeding
postępowania szczególne
postępowanie w przedmiocie udzielenia
zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności
postępowanie nakazowe
postępowanie w stosunku do nieobecnych
postępowanie mandatowe
Opis:
W artykule przedstawiono problematykę postępowań szczególnych w postępowaniu karnym skarbowym, związaną ze zmianami w tym zakresie dokonanymi na mocy ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw. W związku z uchwaleniem tej ustawy znacznemu przemodelowaniu uległo postępowanie karne oraz postępowanie karne skarbowe, co miało wpływ na konstrukcję postępowań szczególnych występujących w procesie karnym skarbowym (art. 117 § 1 i 2 k.k.s.). Zaprezentowano te zmiany, eksponując w szczególności konsekwencje likwidacji postępowania uproszczonego, stanowiącego zasadniczy tryb rozpatrywania spraw zarówno o przestępstwa skarbowe, jak i wykroczenia skarbowe. Rozważania miały na celu przeanalizowanie, czy zgodnie z zamierzeniami projektodawców zachowano właściwą równowagę pomiędzy realizacją takich zasad procesowych, jak zasada kontradyktoryjności, bezpośredniości oraz ekonomiki i szybkości postępowania.
The article presents the issue of special proceedings in the penal-fiscal procedure in connection with the changes in the field resulting from the Act of 27 September 2013 amending the Act – the Code of Criminal Procedure and some other acts. The new Act remodelled criminal and penal-fiscal proceedings and this affected the construction of special proceedings of the penal-fiscal procedure system (Article 117 § 1 and 2 of the Penal-Fiscal Code). The presented changes in particular expose the consequences of the abolishment of a simplified procedure, which used to be the main mode of dealing with both fiscal crimes and offences. The considerations aim to analyse whether the adequate balance between the implementation of such principles as contradictoriness, directness, and economic and fast proceeding has been maintained in compliance with the intentions of the authors of the legislative initiative.
Źródło:
Ius Novum; 2015, 9, 3; 56-69
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Conviction without a Trial in the Perspective of Changes Adopted and Planned in the Criminal Procedure
Autorzy:
Gil, Damian Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618683.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
conviction without a trial
consensus decision-making
defendant
aggrieved party
criminal procedure
amendments
skazanie bez rozprawy
konsensualizm
oskarżony
pokrzywdzony
proces karny
nowelizacje
Opis:
The subject of the following study is to show the institution of conviction without a trial in time perspective and the impact of the regulations of other countries on the current nature of this institution. Similarity of conviction without a trial to Italian pattegiamento has been presented. The original regulation of Art. 335 of the Code of the Criminal Procedure differs significantly from the current wording and subject scope of conviction without a trial. In view of the adopted and planned changes, the attention has been paid to the protection of aggrieved party’s rights which should also be respected in modified proceedings. Changes introduced by means of the amendment of September 2013 and February 2015 have been evaluated. Changes which are currently the subject of a legislative process have been positively evaluated.
Przedmiotem artykułu jest ukazanie instytucji skazania bez rozprawy w perspektywie czasowej oraz wpływu regulacji innych państw na obecny charakter tej instytucji. Przedstawiono podobieństwo skazania bez rozprawy do włoskiego pattegiamento. Pierwotna regulacja art. 335 k.p.k. znacząco odbiega od obecnego brzmienia i zakresu przedmiotowego skazania bez rozprawy. W perspektywie zmian uchwalonych i projektowanych zwrócono uwagę na ochronę praw pokrzywdzonego, które powinny być respektowane również w postępowaniach zmodyfikowanych. Oceniono zmiany wprowadzone nowelą z września 2013 r. i lutego 2015 r. Pozytywnie oceniono zmiany projektowane, które obecnie są przedmiotem procesu legislacyjnego.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 2
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doręczenie pozwanemu wyroku zaocznego w sposób określony w art . 139 § 1 k.p.c. a ochrona jego praw. Zagadnienia wybrane
Autorzy:
Świeczkowski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788168.pdf
Data publikacji:
2016-09-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
wyrok zaoczny
doręczenie wyroku
kodeks postępowania cywilnego
postępowanie cywilne
pozwany
judgment by default
to serve the judgment
deliver a judgment
the Code of Civil Procedure
civil law procedure
defendant
Opis:
The article undertakes to analyze the problem of delivery of the judgment by default with particular emphasis on the issue of the subsequent submission of the statement of opposition that judgment. In view of the fact that often plaintiff deliberately indicates an incorrect address of the defendant, which means that he has no knowledge of the judgment by default and his right to a court is then significantly reduced the author proposes to introduce sanctions for the plaintiff acting in this way.
Źródło:
Studia Prawnicze; 2016, 4 (208); 103-116
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:
Studia Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Immediacy principle in the Roman criminal procedure
Zasada bezpośredniości w rzymskim procesie karnym
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2006914.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
Roman criminal procedure
immediacy principle
evidentiary proceedings
witness
defendant
testimony
explanations
interrogation report
rzymski proces karny
zasada bezpośredniości
postępowanie dowodowe
świadek
oskarżony
zeznania
wyjaśnienia
protokół przesłuchania
Opis:
In analysing the historical development of the Roman criminal procedure it should be observed that it followed the immediacy principle from the earliest times until the Justinian period. Adherence to this rule is best confirmed by the manner in which particular evidence was taken in the Roman criminal procedure, as well as by its judicial evaluation. The significance attached by Romans to the principle in question is corroborated primarily by an example of evidence obtained from a witness’s testimony. Already in the Republic period, testimony given personally by a witness before the court was preferred to testimony in the form of a document. Adherence to the immediacy principle in the Roman criminal procedure was manifested by the fact of preparing reports, initially comprising only certain decisions, e.g. judgements, and later all procedural actions. In the Empire period, the Roman criminal procedure was also ominated by the immediacy principle. The fact that the principle was adhered to is explicitly confirmed by the rescripts issued by Emperor Hadrian, expressing the demand that direct evidence be taken before the court, the reform of the irenarchae’s office implemented by Antoninus Pius, as well as a ban on legal assistance in criminal cases, confirmed by Justinian. Certain exceptions to the immediacy principle were allowed, such as submitting at a trial written laudationes prepared out of court and reports on interrogation of witnesses compiled during the proceedings, as well as admissibility of circumstantial evidence.
Analizując historyczny rozwój rzymskiego procesu karnego, należy stwierdzić, iż zasada bezpośredniości towarzyszyła mu niemalże od najdawniejszych czasów, aż do Justyniana. Fakt przestrzegania tej zasady najlepiej potwierdza zarówno sposób przeprowadzania określonych dowodów w rzymskim procesie karnym, jak również ich sądowa ocena. O tym, jak dużą wagę przywiązywali Rzymianie do omawianej zasady, może świadczyć przede wszystkim przykład dowodu z zeznań świadka. Zeznania składane osobiście przez świadka przed sądem były już w czasach republiki przedkładane ponad zeznanie złożone w postaci dokumentu. Wyrazem przestrzegania zasady bezpośredniości w rzymskim procesie karnym był fakt sporządzania protokołów, początkowo jedynie z określonych rozstrzygnięć np. wyroków, a w późniejszym okresie już z wszystkich czynności procesowych. Także w okresie cesarstwa rzymski proces karny był zdominowany przez zasadę bezpośredniości. Fakt przestrzegania tejże zasady w wyraźny sposób potwierdzają zarówno reskrypty wydane przez cesarza Hadriana, wyrażające postulat bezpośredniego przeprowadzania dowodów przed sądem, reforma urzędu irenarchae dokonana przez Antoninusa Piusa, jak również potwierdzony przez Justyniana zakaz pomocy sądowej w sprawach karnych. Dopuszczalne były pewne wyjątki od zasady bezpośredniości, zwłaszcza przedstawianie podczas rozprawy przygotowanych poza procesem pisemnych laudationes oraz sporządzonych w trakcie postępowania protokołów przesłuchań świadków, jak również możliwość wykorzystywania dowodów poszlakowych.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2016, 8, 2; 2-16
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zgoda skazanego na orzeczenie kary ograniczenia wolności – fikcja czy prawda?
Consent of a convict to pass on them a custodial sentence – fiction or reality?
Autorzy:
Mucha, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/697530.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
defendant
convict
custodial sentence
consent of the convict
consent of the defendant
hearing the defendant
substitutive custodial sentence
personal background data
rights and obligations of a person on whom a custodial sentence was imposed
serving a custodial sentence
cumulative obligations and deductions in the case of a custodial sentence
Opis:
In the introductory part, the paper refers briefly to the historical interpretation of the provision of article 35 § 3 of the Polish Penal Code on the basis of further amendments to the Polish Penal Code of 1997 as well as contradictory ideas concerning its interpretation. Further on, the issue concerning the interpretation of the legal norm of article 35 of the Polish Penal Code is described on the basis of its current wording, taking into consideration the legal doubts connected with it that may come about when applying this regulation in practice. The paper also attempts to explain the role of the possible consent of a convict to pass on them a custodial sentence from the perspective of not only the court, but also and mainly the defendant themselves as well as their defence counsel. This issue is discussed taking into account the situation both before and after the custodial sentence has been imposed on a given perpetrator.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2016, 14, 1; 77-89
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Układ części ogólnej postępowania nieprocesowego
Autorzy:
Grzegorz, Harla, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902940.pdf
Data publikacji:
2018-10-23
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
civil case
court
code of civil procedure
code of non-contentious proceedings
structure of the act
procedural proceedings
non-contentious proceedings
general part of proceedings
detailed part of the proceedings
principle of bilateral (parties
claimant/plaintiffs – defendant)
principle of participation (interested person
applicant ‒ participant)
sprawa cywilna
sąd
Kodeks postępowania cywilnego
Kodeks postępowania niespornego
struktura ustawy
postępowanie procesowe
postępowanie nieprocesowe
część ogólna postępowania
część szczegółowa postępowania
zasada dwustronności (strony
powód – pozwany)
zasada uczestnictwa (zainteresowany
wnioskodawca – uczestnik)
Opis:
The article presents the problems of the arrangement of the part of general non-contentious proceedings (art. 506–525 of the Code of Civil Procedure of 1964 ‒ abbreviation: „c.c.p.”). The scope of this issue includes three issues: the structure (internal division) of this part; the nature of the provisions of this part and their order. Previously, in the Code of Non-Contentious Procedure of 1945, the general part of this procedure had an internal division and contained only general provisions. De lege lata, in the Code of Civil Procedure of 1964, the general part of this procedure has no internal division and also contains provisions that are not general norms. These provisions should be transferred to the part of detailed non-contentious proceedings (art. 526 et seq. of the Code of Civil Procedure).
Źródło:
Studia Iuridica; 2018, 75; 93-114
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
GENEZA INSTYTUCJI ŚWIADKA W STAROŻYTNOŚCI
THE GENESIS OF A WITNESS
Autorzy:
Dytkowski, Adam Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/546597.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
witness,
law,
institution,
security,
order,
deposition,
responsibility,
punishment,
crime,
defendant
Opis:
The article concerns the genesis of bearing witness in the oldest court proceedings. It answers the question of who and when could act as a witness according to the Mesopotamian and Roman laws. Moreover, it explains the circumstances in which witnesses were used and by under what rigour, as well as determines their legal position in the analyzed legal systems of antiquity.
Źródło:
Civitas et Lex; 2019, 2(22); 55-65
2392-0300
Pojawia się w:
Civitas et Lex
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interwencja uboczna samoistna po stronie pozwanego a przekształcenie podmiotowe w trybie art. 194 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego
Secondary independent intervention on the part of the defendant and subjective transformation in the mode of art. 194 § 3 of the Code of Civil Procedure
Autorzy:
Woś, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046836.pdf
Data publikacji:
2019-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
interwencja uboczna
dopozwanie
przekształcenia podmiotowe
proces
pozwany
secondary intervention
additional summons
subjective transformation
proceedings
defendant
Opis:
Może się zdarzyć, że po wszczęciu procesu cywilnego okazuje się, że w zainicjowanym postępowaniu nie występują wszystkie podmioty bezpośrednio zainteresowane jego rozstrzygnięciem. Kodeks postępowania przewiduje dwie różne, choć w istocie swojej podobne, instytucje, które pozwalają wejść do toczącego się już postępowania innym podmiotom aniżeli wskazane pierwotnie w powództwie strony postępowania. Zarówno instytucja interwencji ubocznej, jak i przekształcenia podmiotowe, są instytucjami przewidzianymi przez Kodeks postępowania cywilnego wyłącznie dla procesu. W zależności od sposobu zainicjowania wejścia do procesu, osoba do niego wstępująca staje się interwenientem ubocznym albo pozwanym współuczestnikiem postępowania. Niniejsze opracowanie dotyka problematyki interwencji ubocznej samoistnej (kwalifikowanej), występującej po stronie pozwanej oraz jednego z kilku rodzajów przekształceń podmiotowych w procesie – dopozwania w trybie art. 194 § 3 K.p.c. Celem niniejszej pracy jest omówienie i próba konfrontacji obu instytucji w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie o sens zgłoszenia interwencji ubocznej w kontekście możliwości dopozwania osoby trzeciej do procesu.
It may happen that after initiating a civil trial, it turns out that in the initiated proceedings there are not all entities directly interested in its resolution. The Code of Conduct provides for two different, albeit essentially similar, institutions that allow access to proceedings already pending to other entities than originally indicated in the action of a party to the proceedings. Both the institution of the secondary intervention and the subjective transformations are the institutions provided for by the Code of Civil Procedure only for a trial. Depending on the mode of initiating entry into the process, the person joining it becomes a secondary intervenient or a defendant co-participant in the proceedings. This study deals with the issue of independent (qualified) secondary intervention and one of several types of subjective transformations in the proceedings - additional summons in accordance with art. 194 § 3 Kp.c. The aim of this paper is to discuss and attempt to confront both institutions in order to answer the question about the meaning of reporting secondary intervention in the context of the possibility of adding a third party to the proceedings.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 1; 135-156
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ochrona praw oskarżonego w Kościele, w szczególności w kanonicznym procesie karnosądowym
Protection of the Defendant’s Rights in the Church, Especially in a Penal Judicial Trial
Autorzy:
Miziński, Artur Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806964.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
proces karny
ochrona praw
prawo do obrony
oskarżony
defendant
penal trial
protection of rights
right to defence
Opis:
The primary goal of the Church as a community is leading the faithful to the fulfilment of their vocation, Therefore, the salvation of souls appears to be the supreme right of the Church (salus animarum suprema lex). The Church has been aware of this mission since its beginnings. The governing function, apart from the educational and sanctifying functions, plays a significant role through enactment and execution of legal norms. Generally, the judicial power of the Church is of a pastoral character due to its very nature. Settlement of disputes should proceed in the spirit of Christian love. However, because of human nature, some disputes must be taken to court. The judicial (and penal) apparatus of the Church is founded on respect for human dignity and rights, including those of the defendant. The need to give the defendant, who is a side in a trial, all due powers is extremely important. The current code gives priority to the defendant's right to defence, which encompasses all other rights that he or she has at a trial. Appropriate protection of the defendant's rights is necessary due to the severity of the administered or declared penalty. A fair judgment, to which the faithful always have a right, should be passed in accordance with the letter of law, but also with canonical rightness. The norms of the canonical penal judicial trial include detailed regulations that demonstrate the considerable level of protection of the defendant's rights in this type of action. The application of these norms significantly influences the defence itself, which is full and active. In order to provide the defendant with a full protection of his rights, the legislator indicates the special rights of the defendant on trial (obligatory presence of a defence lawyer; the necessity for the defendant to accept the counsel's decision not to appeal; the defendant's right to the last word in a dispute; presumption of innocence; no obligation to confess to crime and swear an oath) and the possibility to use the discretionary powers of the judge, who can mitigate the penalty measured, or even replace it with a penance. The ecclesiastical legislator makes it permissible for the defendant to appeal the sentence which they deem unjust or invalid. All these regulations demonstrate the full range of protection provided to the indicted person who belongs to the ecclesiastical community.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2007, 17, 1; 141-165
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyznanie się oskarżonego do winy w rzymskim procesie karnym
Defendant’s Confession in the Roman Criminal Procedure
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046492.pdf
Data publikacji:
2020-10-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
rzymski proces karny
oskarżony
wyjaśnienia
przyznanie się do winy
tortury
Roman criminal procedure
defendant, testimony
confession
tortures
Opis:
Przyznanie się oskarżonego do winy przez cały okres republiki aż do II wieku n.e. było traktowane jako wystraczająca podstawa do wydania skazującego wyroku w rzymskim procesie karnym. Takie postępowanie było przede wszystkim wynikiem tego, iż czyn sprawcy postrzegano tylko z punktu widzenia jego skutków, a nie motywacji oskarżonego. Dopiero w okresie cesarstwa confessio zostało poddane kontroli początkowo samego cesarza, a następnie jego urzędników. W czasach pryncypatu sędzia, w którego rolę wcielał się cesarski urzędnik, został wyposażony w stosowne narzędzie, które miało umożliwić mu dotarcie do prawdy. Tym ostatnim stały się tormenta. Wydaje się, iż to właśnie pojawienie się tortur wymusiło zwłaszcza na rzymskiej jurysprudencji zainteresowanie, zarówno problematyką zawinienia sprawcy czynu, ale także, psychologiczną oceną wiarygodności jego wyjaśnień. W efekcie, to tormenta doprowadziły do tego, iż przyznanie się do winy przestało być traktowane w rzymskim procesie karnym jako regina probationum.
During the whole period of the Roman Republic until the second century AD, defendant’s confession was regarded as a sufficient basis for conviction in the Roman criminal procedure. This approach resulted mostly from the fact that the perpetrator’s act was viewed only from the perspective of its effects and not the defendant’s motives. Only during the Roman Empire period confessio came under the supervision of first the Caesar himself and then his officials. During the Principate period, a judge, whose role was fulfilled by a Caesar’s official, was granted certain tools which were supposed to help him find out the truth. These tools were tormenta. It seems that the introduction of torture forced especially the Roman jurisprudence to become interested in the problem of the perpetrator’s guilt and also in psychological evaluation of credibility of the culprit’s testimony. Consequently, it was due to tormenta that confession ceased to be regarded as regina probationum in the Roman criminal procedure.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 3; 465-483
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Osoba podejrzana”, „podejrzany” i „oskarżony” w polskim procesie karnym – zakres pojęciowy
“A Person of Interest”, “a Suspect” and “a Defendant” in Polish Criminal Law Proceedings – Conceptual Apparatus
Autorzy:
Kucharczyk, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035794.pdf
Data publikacji:
2021-05-10
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
defendant
suspect
person of interest
Opis:
The subject of this article is nomenclatural interpretation of the notions of “a person of interest”, “a suspect” and “a defendant” in Polish Code of Criminal Procedure – the parties in criminal proceedings who are suspected of committing a crime or who are charged with a crime. The article discusses the legal definitions of the word “suspect” according to Article 71 § 1 of the Code of Criminal Procedure (i.e. a person against whom a statement of objections has been issued and a person who has been charged on the grounds of examination of the person in question as a suspect) as well as the word “defendant” according to Article 71 § 2 and 3 of the Code of Criminal Procedure (sensu stricto and sensu largo). Moreover, the article provides an overview of the available definitions of “a suspect” and “a person of interest” – parties named directly in the Code of Criminal Procedure. In addition to that, the article discusses the notion of “actual suspect” (whose definition and understanding varies in the doctrine), which emerged from the previously effective Code of Criminal Procedure. The article analyses the legal standing of such an “actual suspect” in the context of Article 233 § 1a of the Criminal Code (a regulation which is considered potentially unconstitutional). While discussing the figure of the “suspect”, the author analyzes terms such as “issuing” and “preparation” – in connection with Article 71 § 1 and 313 § 1 of the Criminal Code and the lack of agreement within the discipline regarding the precise time at which the statement of objections has been issued (which is connected with obtaining the position of the passive party to proceedings in criminal procedure).Moreover, the article discusses in some detail the legal standing of a person against which a motion has been presented, according to Article 354 of the Code of Criminal Procedure, regarding the discontinuation of proceedings and issuing preventive measures protecting the person of an insane perpetrator – in the context of nomenclature.
Źródło:
Problemy Prawa Karnego; 2017, 27, 1; 133-171
0208-5577
2353-9712
Pojawia się w:
Problemy Prawa Karnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część I)
Defendant – (un)necessary participant to judicial proceedings? Considerations in the context of art. 117 § 3a and art. 378a of the code of criminal procedure (part I)
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054686.pdf
Data publikacji:
2021-11-26
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
prawo karne procesowe
oskarżony
rzetelny proces karny
gwarancje procesowe
nowelizacja
procedural criminal law
defendant
fair criminal process
procedural guarantees
amendment
Opis:
Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W pierwszej części artykułu przedstawiono ewolucję regulacji poświęconej kwestii obecności oskarżonego na rozprawie na przestrzeni historycznego rozwoju polskiego procesu karnego, jak również omówiono istotę prawa oskarżonego do udziału w rozprawie. Pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 117 § 3a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 117 § 3a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji.
The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). The first part of the article depicts the evolution of the legal regime governing the defendant’s presence at the trial throughout the history of the Polish criminal process, and discusses the essence of the defendant’s right to participate in the trial. An in-depth analysis was devoted to the provision of Art. 117 § of the Code of Criminal Procedure, introduced in the Code by the amendment of 2019. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 117 § 3a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 2, XXI; 167-177
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Time limits for raising a set-off defence in a civil trial
Autorzy:
Skrodzki, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1369396.pdf
Data publikacji:
2021-06-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
potrącenie
zarzut potrącenia
obrona pozwanego w procesie
deduction
set-off defence
defence of the defendant in the trial
course of action
amendment to the Code of Civil Procedure
Opis:
The article discusses the regulation of the provision of Art. 2031 § 2 of the K.p.c. [CCP], establishing time limits in raising a set-off defence in a civil trial. The analysis focuses in particular on three issues. Understanding (definition) of the set-off defence, which is reflected in the scope of application of time limits resulting from Art. 2031 § 2 of the K.p.c. [CCP]. This provision excludes the possibility of invoking a set-off where it occurred after getting into a dispute as to the merits of the case. In addition, the article points to interpretation problems arising from the connection between the time limit for raising a defence of set-off and the defendant’s due date. The considerations made finally allow for the submission of proposals for the interpretation of Art. 2031 § 2 of the K.p.c. [CCP] and making de lege ferenda postulates.
Artykuł omawia regulację przepisu art. 2031 § 2 K.p.c., ustanawiającą ograniczenia czasowe w podnoszeniu zarzutu potrącenia w procesie cywilnym. Analiza koncentruje się w szczególności wokół trzech kwestii. Rozumienia (definicji) zarzutu potrącenia, co przekłada się na zakres zastosowania ograniczeń czasowych wynikających z art. 2031 § 2 K.p.c. Wyłączenia przez ten przepis możliwości powoływania się na potrącenie w sytuacji, gdy miało ono miejsce po wdaniu się w spór co do istoty sprawy. Ponadto artykuł wskazuje na problemy interpretacyjne wynikające z powiązania terminu na podniesienie zarzutu potrącenia z wymagalnością wierzytelności pozwanego. Przeprowadzone rozważania pozwalają końcowo na przedstawienie propozycji interpretacji art. 2031 § 2 K.p.c. oraz wysunięcie postulatów de lege ferenda.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2020, 4; 81-97
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies