Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "defendant" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 27
Tytuł:
Zgoda skazanego na orzeczenie kary ograniczenia wolności – fikcja czy prawda?
Consent of a convict to pass on them a custodial sentence – fiction or reality?
Autorzy:
Mucha, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/697530.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
defendant
convict
custodial sentence
consent of the convict
consent of the defendant
hearing the defendant
substitutive custodial sentence
personal background data
rights and obligations of a person on whom a custodial sentence was imposed
serving a custodial sentence
cumulative obligations and deductions in the case of a custodial sentence
Opis:
In the introductory part, the paper refers briefly to the historical interpretation of the provision of article 35 § 3 of the Polish Penal Code on the basis of further amendments to the Polish Penal Code of 1997 as well as contradictory ideas concerning its interpretation. Further on, the issue concerning the interpretation of the legal norm of article 35 of the Polish Penal Code is described on the basis of its current wording, taking into consideration the legal doubts connected with it that may come about when applying this regulation in practice. The paper also attempts to explain the role of the possible consent of a convict to pass on them a custodial sentence from the perspective of not only the court, but also and mainly the defendant themselves as well as their defence counsel. This issue is discussed taking into account the situation both before and after the custodial sentence has been imposed on a given perpetrator.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2016, 14, 1; 77-89
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykonanie zobowiązania sądu na podstawie art. 1391 k.p.c.
Performance of an obligation towards the court pursuant to Article 1391 of the Code of Civil Procedure
Autorzy:
Lipińska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30097935.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
service by a court enforcement officer
service of summons
service in civil proceedings
current place of residence of defendant
place of residence of the defendant that is the same as that given in the summons
doręczenie komornicze
doręczenie pozwu
doręczenia w postępowaniu cywilnym
aktualny adres zamieszkania pozwanego
przebywanie pozwanego pod adresem wskazanym w pozwie
Opis:
Niniejsze opracowanie poświęcono szczegółowym zagadnieniom w przedmiocie przebiegu doręczenia pozwu lub innego pisma procesowego przez komornika na podstawie art. 1391 k.p.c. Omówiono, w jaki sposób powód może wykonać zobowiązanie, jeśli sąd wdroży procedurę określoną w art. 1391 k.p.c. W pierwszej części artykułu omówiono problem przedstawienia przez powoda dowodów przebywania pozwanego pod adresem wskazanym w pozwie. Wskazano, jakimi środkami dowodowymi powód ma możliwość udowodnienia, że pozwany przebywa pod adresem wskazanym w pozwie. Wyjaśniono również, jakie dalsze czynności podejmie sąd, jeśli wyda postanowienie o stwierdzeniu braku podstaw do uznania doręczenia za skuteczne z uwagi na nieudowodnienie przez powoda okoliczności przebywania pozwanego pod adresem wskazanym w pozwie. W dalszej części opracowania wyjaśniono drugie z możliwych zachowań powoda, umożliwiających wykonanie zobowiązania sądu poprzez wskazanie innego adresu przebywania pozwanego. Trzecią część artykułu poświęcono doręczeniu pozwu lub innego pisma procesowego wywołującego potrzebę obrony praw pozwanego za pośrednictwem komornika sądowego. Omówiono, jakie wymagania musi spełniać wniosek złożony do komornika sądowego, by nie został przez niego zwrócony. Na zakończenie wyjaśniono wszystkie możliwe warianty przebiegu czynności doręczenia pozwu za pośrednictwem komornika sądowego i omówiono konsekwencje każdego z wariantów. Wskazano również na możliwość zlecenia komornikowi sądowemu poszukiwania aktualnego adresu zamieszkania pozwanego. Niniejszy artykuł stanowi analizę obowiązujących regulacji prawnych zawartych w ustawie Kodeks postępowania cywilnego, a także dorobku literatury, w szczególności aktualnych opracowań komentarzowych.
This paper focuses on the detailed issues regarding the course of service of summons or other pleadings by a court-enforcement officer pursuant to Article 1391 of the Code of Civil Procedure. It discusses the manner in which the plaintiff may perform their obligation when the procedure specified in Article 1391 of the Code of Civil Procedure has been implemented by the court. The first part of the article focuses on the plaintiff presenting evidence that the place of residence of the defendant is the same as that given in the summons. The author discusses the types of evidence by means of which the plaintiff may prove so. Moreover, the study specifies further measures the court undertakes if it issues a decision on lack of grounds to consider the service effective due to the fact that the plaintiff has failed to prove the circumstances of the defendant’s residing at the address provided in the summons. The further part of the article focuses on another possible solution through which the plaintiff may choose to perform their obligation towards the court, namely providing a different place of residence of the defendant. The third part of the article discusses the question of serving summons or other pleadings as a result of which the defendant’s rights must be defended by a court enforcement officer. It details the requirements that a petition filed with a court enforcement officer must meet to avoid dismissal on formal grounds. In the final part the author discusses all possible courses of service of summons by a court enforcement officer along with their consequences. It is noted that the court enforcement officer may be ordered to find out the current place of residence of the defendant. It would be worth devoting a separate paper to the discussion of the question of the terms and sanctions for failure to meet the obligation stipulated in Article 1391 of the Code of Civil Procedure.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2023, 42; 63-83
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wewnętrzna jawność postępowań rehabilitacyjnych z perspektywy oskarżonego i jego obrońcy
Internal Transparency of Rehabilitation Proceedings from the Perspective of the Defendant and Their Defender
Autorzy:
Sychta, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035788.pdf
Data publikacji:
2021-05-10
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
internal transparency of rehabilitation proceedings
the defendant
the defender
cassation
revision
rule of directness
rules of directness
rule of equality
rule of orality
the right to defense rule of fair trial
Opis:
The article touches upon the issue of internal transparency of rehabilitation proceedings and reinvestigations which take place following the annulment of the final judgment. Depending on the rehabilitation prerequisites, it is possible to obtain an acquittal or a judgment equal to an acquittal in three exceptional and appeal modes, i.e. cassation, revision and annulment with regard to persons who experienced repression on the grounds of their involvement in actions aimed at maintaining the independence of the Republic of Poland. The full inclusion of the defendant and their defender in the court proceedings guarantees that the efforts to expunge the defendant’s criminal record will be carried out in accordance with the rules of directness, contradictoriness, equality, orality, the right to defense and broadly understood rule of conscientiousness. This type of procedure upholds the possibility of voluntary participation of the defendant in proceedings aimed at establishing the probability or certainty of the emergence of grounds for employing exceptional appeal modes, while the restrictions, exclusion or expansion of the involvement of the defendant are regulated according to particular exceptions.
Źródło:
Problemy Prawa Karnego; 2017, 27, 1; 13-86
0208-5577
2353-9712
Pojawia się w:
Problemy Prawa Karnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W sprawie realizacji zasady lojalności procesowej w stosunku do stron procesowych biorących udział w postępowaniu mediacyjnym w sprawach karnych uwagi na tle art. 23a § 1 I § 4 oraz art. 300 § 1- 2 I § 4 K.P.K.
On the Implementation of the Principle of Procedural Loyalty Towards Litigants Participating in Mediation Proceedings in Criminal Cases. Remarks in Accordance with Articles 300 §1 - §2, §4, Articles 23a §1 - § 2 and §4 of the Code of Criminal Procedure
Autorzy:
Sowiński, Piotr Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29551722.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
mediation
criminal trial
victim
suspect
defendant
caution
principle of loyalty
Opis:
W tekście poruszono kwestie dotyczące realizacji obowiązku pouczania stron procesu karnego o przysługujących im uprawnieniach związanych z ich udziałem w mediacji. Wskazano na źródła normatywne tego obowiązku, zakres tego obowiązku oraz organy odpowiedzialne za jego realizację. Podniesiono wątpliwości odnośnie do treści wzoru pouczenia pokrzywdzonego i podejrzanego opracowanego przez Ministra Sprawiedliwości na podstawie artykułu 300 § 4 kodeksu postępowania karnego oraz niedookreśloności treści pouczenia dokonywanego na podstawie artykułu 23a § 1 i § 4 tego kodeksu w zakresie, w jakim dotyczy ono „celów i zasad postępowania mediacyjnego”.  
The text concerns the obligation to instruct the parties to a criminal trial about their rights related to their participation in mediation. This obligation has its statutory source and is incumbent on procedural authorities such as the prosecutor and the court. Statutory provisions indicate not only the addressees of this instruction, but also the material scope of such instruction. The text notes that the ministerial model instructions to the victim and to the suspect were drawn up on the basis of Article 300 § 4 of the Code of Criminal Procedure, exceeding the limits of the statutory delegation. The text points out the imprecise content of the instructions under Article 23a(1) and (4) of the Code. Indeed, this provision refers to "the objectives and principles of mediation proceedings", although none of these elements has been specified in the law.   
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2022, 32, 2; 77-89
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Układ części ogólnej postępowania nieprocesowego
Autorzy:
Grzegorz, Harla, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902940.pdf
Data publikacji:
2018-10-23
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
civil case
court
code of civil procedure
code of non-contentious proceedings
structure of the act
procedural proceedings
non-contentious proceedings
general part of proceedings
detailed part of the proceedings
principle of bilateral (parties
claimant/plaintiffs – defendant)
principle of participation (interested person
applicant ‒ participant)
sprawa cywilna
sąd
Kodeks postępowania cywilnego
Kodeks postępowania niespornego
struktura ustawy
postępowanie procesowe
postępowanie nieprocesowe
część ogólna postępowania
część szczegółowa postępowania
zasada dwustronności (strony
powód – pozwany)
zasada uczestnictwa (zainteresowany
wnioskodawca – uczestnik)
Opis:
The article presents the problems of the arrangement of the part of general non-contentious proceedings (art. 506–525 of the Code of Civil Procedure of 1964 ‒ abbreviation: „c.c.p.”). The scope of this issue includes three issues: the structure (internal division) of this part; the nature of the provisions of this part and their order. Previously, in the Code of Non-Contentious Procedure of 1945, the general part of this procedure had an internal division and contained only general provisions. De lege lata, in the Code of Civil Procedure of 1964, the general part of this procedure has no internal division and also contains provisions that are not general norms. These provisions should be transferred to the part of detailed non-contentious proceedings (art. 526 et seq. of the Code of Civil Procedure).
Źródło:
Studia Iuridica; 2018, 75; 93-114
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Time limits for raising a set-off defence in a civil trial
Autorzy:
Skrodzki, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1369396.pdf
Data publikacji:
2021-06-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
potrącenie
zarzut potrącenia
obrona pozwanego w procesie
deduction
set-off defence
defence of the defendant in the trial
course of action
amendment to the Code of Civil Procedure
Opis:
The article discusses the regulation of the provision of Art. 2031 § 2 of the K.p.c. [CCP], establishing time limits in raising a set-off defence in a civil trial. The analysis focuses in particular on three issues. Understanding (definition) of the set-off defence, which is reflected in the scope of application of time limits resulting from Art. 2031 § 2 of the K.p.c. [CCP]. This provision excludes the possibility of invoking a set-off where it occurred after getting into a dispute as to the merits of the case. In addition, the article points to interpretation problems arising from the connection between the time limit for raising a defence of set-off and the defendant’s due date. The considerations made finally allow for the submission of proposals for the interpretation of Art. 2031 § 2 of the K.p.c. [CCP] and making de lege ferenda postulates.
Artykuł omawia regulację przepisu art. 2031 § 2 K.p.c., ustanawiającą ograniczenia czasowe w podnoszeniu zarzutu potrącenia w procesie cywilnym. Analiza koncentruje się w szczególności wokół trzech kwestii. Rozumienia (definicji) zarzutu potrącenia, co przekłada się na zakres zastosowania ograniczeń czasowych wynikających z art. 2031 § 2 K.p.c. Wyłączenia przez ten przepis możliwości powoływania się na potrącenie w sytuacji, gdy miało ono miejsce po wdaniu się w spór co do istoty sprawy. Ponadto artykuł wskazuje na problemy interpretacyjne wynikające z powiązania terminu na podniesienie zarzutu potrącenia z wymagalnością wierzytelności pozwanego. Przeprowadzone rozważania pozwalają końcowo na przedstawienie propozycji interpretacji art. 2031 § 2 K.p.c. oraz wysunięcie postulatów de lege ferenda.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2020, 4; 81-97
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The involvement of consuls and consular officers in evidence gathering under articles 177 § 1b(2), 586 § 1, and article 177 § 1 in conjunction with articles 582 § 1 and 581 § 1 of the polish Code of Criminal Procedure
Autorzy:
Sowiński, Piotr Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806658.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
consular officers
consular secrecy
consular immunity
declining to give evidence
criminal proceedings
interrogation
witness
defendant
expert witness
Opis:
This article explores the involvement of members from both Polish and foreign consular posts in the process of taking evidence in criminal proceedings. Specifically, it examines the participation of Polish consular officers in the interrogation of witnesses and defendants, as outlined in Article 177 § 1b(2) of the Polish Code of Criminal Procedure. Additionally, the article discusses interrogation of these parties by consuls acting on behalf of Polish courts. Governed by both Polish and international law, this process is situated within the realm of international criminal proceedings and consular law. The article also delves into the right to decline to give evidence, a privilege granted to members of consular posts based on their official functions. In this context, we introduce the concept of ‘consular secrecy’, which can be likened to professional secrecy or secrecy associated with the official roles of certain individuals.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 4 ENG; 40-59
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozprawa zdalna na gruncie art. 374 kodeksu postępowania karnego
Remote trial under the article 374 of the code of criminal procedure
Autorzy:
Grubalska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2055526.pdf
Data publikacji:
2022-02-16
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
zdalna rozprawa
postępowanie karne
zasady procesowe
oskarżony
prokurator
remote trial
criminal procedure
procedural rules
defendant
prosecutor
Opis:
Przeprowadzanie zdalnych rozpraw sądowych podczas pandemii COVID-19 stało się nową rzeczywistością. W postępowaniu karnym, mocą tarczy antykryzysowej 4.0., umożliwiono organizowanie rozpraw za pośrednictwem urządzeń zapewniających komunikację na odległość. Artykuł dotyczy zdalnej rozprawy organizowanej na gruncie zmienionego art. 374 Kodeksu postępowania karnego. W opracowaniu zostały przedstawione nieścisłości pojawiające się na gruncie regulacji, dotyczące przebiegu zdalnej rozprawy, jak również zasady procesu karnego doznające ograniczenia na skutek jej organizacji. Analiza tematu doprowadziła do stwierdzenia, że nowelizacja rozwiązań jawi się jako konieczna.
Conducting remote trials during the COVID-19 pandemic has become a new reality. In Polish criminal proceedings, under the anti-crisis shield 4.0., it was possible to organise trials by using devices that ensure remote communication. The article concerns a remote trial organised on the basis of the amended article 374 of the Code of Criminal Procedure. The study presents inaccuracies appearing on the basis of regulations, concerning the conduct of a remote trial, as well as the principles of a criminal trial that are limited due to its organisation. The analysis of the topic has led to a conclusion that the amendment of solutions appears to be necessary
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 3, XXI; 99-109
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyznanie się oskarżonego do winy w rzymskim procesie karnym
Defendant’s Confession in the Roman Criminal Procedure
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046492.pdf
Data publikacji:
2020-10-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
rzymski proces karny
oskarżony
wyjaśnienia
przyznanie się do winy
tortury
Roman criminal procedure
defendant, testimony
confession
tortures
Opis:
Przyznanie się oskarżonego do winy przez cały okres republiki aż do II wieku n.e. było traktowane jako wystraczająca podstawa do wydania skazującego wyroku w rzymskim procesie karnym. Takie postępowanie było przede wszystkim wynikiem tego, iż czyn sprawcy postrzegano tylko z punktu widzenia jego skutków, a nie motywacji oskarżonego. Dopiero w okresie cesarstwa confessio zostało poddane kontroli początkowo samego cesarza, a następnie jego urzędników. W czasach pryncypatu sędzia, w którego rolę wcielał się cesarski urzędnik, został wyposażony w stosowne narzędzie, które miało umożliwić mu dotarcie do prawdy. Tym ostatnim stały się tormenta. Wydaje się, iż to właśnie pojawienie się tortur wymusiło zwłaszcza na rzymskiej jurysprudencji zainteresowanie, zarówno problematyką zawinienia sprawcy czynu, ale także, psychologiczną oceną wiarygodności jego wyjaśnień. W efekcie, to tormenta doprowadziły do tego, iż przyznanie się do winy przestało być traktowane w rzymskim procesie karnym jako regina probationum.
During the whole period of the Roman Republic until the second century AD, defendant’s confession was regarded as a sufficient basis for conviction in the Roman criminal procedure. This approach resulted mostly from the fact that the perpetrator’s act was viewed only from the perspective of its effects and not the defendant’s motives. Only during the Roman Empire period confessio came under the supervision of first the Caesar himself and then his officials. During the Principate period, a judge, whose role was fulfilled by a Caesar’s official, was granted certain tools which were supposed to help him find out the truth. These tools were tormenta. It seems that the introduction of torture forced especially the Roman jurisprudence to become interested in the problem of the perpetrator’s guilt and also in psychological evaluation of credibility of the culprit’s testimony. Consequently, it was due to tormenta that confession ceased to be regarded as regina probationum in the Roman criminal procedure.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 3; 465-483
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo odmowy złożenia zeznań przez świadka z powołaniem się na art. 182 § 3 Kodeksu postępowania karnego a wykorzystanie tego dowodu w postępowaniach podatkowych
The right to refuse to testify by a witness in accoradance to article 182 § 3 of the Code of Criminal Procedure and the use of this evidence in tax proceedings
Autorzy:
Charkiewicz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762106.pdf
Data publikacji:
2022-09-28
Wydawca:
Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i wspólnicy
Tematy:
odmowa złożenia zeznań
świadek
inna tocząca się sprawa
procedura podatkowa
prawo do obrony
ocena uprawnionej odmowy złożenia zeznań
oskarżony w innym toczącym się postępowaniu
odczytanie protokołu zeznań świadka
organy podatkowe
nadużycie prawa
refusal to testify
witness
other pending case
tax procedure right to defense
assessment of a legitimate refusal to testify
defendant in other pending proceedings
reading the witness’s testimony report
tax authorities
abuse or thretened abuse of law or legal process
Opis:
Opracowanie dotyczy problematyki prawa odmowy złożenia zeznań przez świadka z powołaniem się na art. 182 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego1. Celem artykułu jest przybliżenie instytucji odmowy złożenia zeznań przez świadka w sytuacji, gdy jest on oskarżonym w innym toczącym się postępowaniu, kwestii oceny, czy taka odmowa złożenia zeznań przez świadka jest uprawniona i tego, kto dokonuje powyższej oceny. Autor skupia się również na wpływie aktualnego brzmienia art. 182 § 3 k.p.k. na toczące się postępowanie, na zasadę prawa do obrony oskarżonego oraz porusza kwestię możliwości odczytania protokołu zeznań świadka w toczących się postępowaniach przed sądami i organami podatkowymi.
The study compares to the issue of the right to refuse to testify by a witness in accordance to article 182 § 3 of the Code of Criminal Procedure. The aim of the article is to present the institution of a witness’s refusal to testify in a situation where he is the accused in another pending proceeding, the question of whether such refusal to testify by a witness is entitled and who makes such an assessment. The study also focuses on the impact of the current meaning of article 182 § 3 of the Code of Criminal Procedure on the pending proceedings, on the principle of the defendant’s right to defense, and addresses the issue of the possibility of reading the testimony of a witness in the pending court proceedings.
Źródło:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych; 2022, 9(313); 14-18
1427-2008
2449-7584
Pojawia się w:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo do obrony obwinionego o popełnienie wykroczenia z perspektywy art. 42 ust. 2 Konstytucji RP
The Right to Defence of an Offence Defendant in the Light of Art. 42 sec. 2 of the Polish Constitution
Autorzy:
Sowiński, Piotr K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/6567766.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
obwiniony
prawo do obrony
wykroczenie
zasada procesowa
Konstytucja
prawa procesowe
defendant
right to defence
offence
procedural rule
Constitution
procedural rights
Opis:
W artykule przedstawiono zagadnienia związane z określeniem gospodarstwa rodzinnego jako konstytucyjnej podstawy ustroju rolnego w Polsce. Przedstawiono główne założenia doktrynalne art. 23 Konstytucji, a także odniesiono się do różnych możliwych interpretacji tego przepisu Konstytucji. Dokonano analizy ewolucji definicji gospodarstwa rodzinnego w polskim prawie konstytucyjnym i ustrojowym na tle regulacji europejskich. Przedstawiono znaczenie gospodarstwa rodzinnego we współczesnym obrocie nieruchomościami rolnymi i jego zgodność z Konstytucją. Trzonem rozważań uczyniono ocenę nowej propozycji definicji gospodarstwa rodzinnego w projekcie Kodeksu rolnego w świetle art. 23 Konstytucji oraz jej wpływu na system prawa. Ocena ta jest krytyczna dla analizowanej definicji. W podsumowaniu wskazano wnioski de lege ferenda.
The text presents the problem of autonomy of proceedings in misdemeanour cases, with particular emphasis on the situation of the accused and their right to defence. The author puts forward a thesis concerning the necessity to recognise that the provision of Art. 42 of the Constitution of the Republic of Poland should be applied to the accused, even though this provision refers to guarantees of the right to defence for persons appearing in criminal proceedings, and not literally for persons against whom proceedings in misdemeanour cases are conducted. The extension of constitutional guarantees to defendants is important for the defendants themselves, but also for the coherence of the justice system and court procedures, as only in this way does the constitutional benchmark of a fair trial become feasible.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 3(73); 155-167
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRAWO DO OBRONY JAKO PUBLICZNE PRAWO PODMIOTOWE
The Right of Self-defence as a Public Subjective Right
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096766.pdf
Data publikacji:
2022-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
proces karny; prawo podmiotowe; prawo do obrony; uprawnienie procesowe; strona bierna; oskarżony; prawo represyjne; prawo publiczne.
criminal process; subjective right; right of self-defence; procedural rights; defending party; defendant; repressive law; public law.
Opis:
Artykuł poświęcono możliwości wykorzystania konstrukcji publicznych praw podmiotowych w dogmatyce prawa karnego procesowego, na przykładzie instytucji prawa do obrony. W opracowaniu zdefiniowano pojęcie prawa podmiotowego, jak również przedstawiono podstawowe założenia teoretyczne, prezentowane w prawoznawstwie na gruncie koncepcji praw podmiotowych. Odrębne rozważania poświęcono sposobowi definiowania w piśmiennictwie karnoprocesowym pojęć obrony, prawa do obrony oraz zasady prawa do obrony. W dalszej części publikacji przedstawiono argumenty przemawiające za uznaniem prawa do obrony za publiczne prawo podmiotowe, jak również wykazano teoretycznoprawne oraz praktyczne implikacje, wynikające z zakwalifikowaniaprawa do obrony do kategorii publicznych praw podmiotowych.
This article examines the possibility of applying the construction of public subjective rights in the dogma of procedural criminal law, as exemplified by the institution of the right of self-defence. The article gives a definition of the concept of subjective rights and outlines the basic theoretical principles presented in jurisprudence with regard to subjective rights. It also considers the way the terms defence, right of self-defence and the principle of the right of self defence are defined in publications on procedural criminal law. Te article then goes on to present arguments in favour of the recognition of the right of self-defence as a public subjective right, and shows what the theoretical and practical legal implications would be if the right of self-defence were qualified as a public subjective right.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 1; 195-222
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie szczególne w postepowaniu karnym skarbowym w świetle noweli z dnia 27 września 2013 r.
Autorzy:
Tużnik, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393808.pdf
Data publikacji:
2015-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
pecial proceeding
plea bargain proceeding
proceeding by writ
proceeding
in the of absence the defendant
fine proceeding
postępowania szczególne
postępowanie w przedmiocie udzielenia
zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności
postępowanie nakazowe
postępowanie w stosunku do nieobecnych
postępowanie mandatowe
Opis:
W artykule przedstawiono problematykę postępowań szczególnych w postępowaniu karnym skarbowym, związaną ze zmianami w tym zakresie dokonanymi na mocy ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw. W związku z uchwaleniem tej ustawy znacznemu przemodelowaniu uległo postępowanie karne oraz postępowanie karne skarbowe, co miało wpływ na konstrukcję postępowań szczególnych występujących w procesie karnym skarbowym (art. 117 § 1 i 2 k.k.s.). Zaprezentowano te zmiany, eksponując w szczególności konsekwencje likwidacji postępowania uproszczonego, stanowiącego zasadniczy tryb rozpatrywania spraw zarówno o przestępstwa skarbowe, jak i wykroczenia skarbowe. Rozważania miały na celu przeanalizowanie, czy zgodnie z zamierzeniami projektodawców zachowano właściwą równowagę pomiędzy realizacją takich zasad procesowych, jak zasada kontradyktoryjności, bezpośredniości oraz ekonomiki i szybkości postępowania.
The article presents the issue of special proceedings in the penal-fiscal procedure in connection with the changes in the field resulting from the Act of 27 September 2013 amending the Act – the Code of Criminal Procedure and some other acts. The new Act remodelled criminal and penal-fiscal proceedings and this affected the construction of special proceedings of the penal-fiscal procedure system (Article 117 § 1 and 2 of the Penal-Fiscal Code). The presented changes in particular expose the consequences of the abolishment of a simplified procedure, which used to be the main mode of dealing with both fiscal crimes and offences. The considerations aim to analyse whether the adequate balance between the implementation of such principles as contradictoriness, directness, and economic and fast proceeding has been maintained in compliance with the intentions of the authors of the legislative initiative.
Źródło:
Ius Novum; 2015, 9, 3; 56-69
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polemicznie o obronie obligatoryjnej oskarżonego w polskim procesie karnym
Polemic on the Obligatory Defence of the Defendant in Polish Criminal Proceedings
Autorzy:
Sowiński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29551784.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
criminal trial
obligatory defence
defendant
defence attorney
proces karny
obrona obligatoryjna
oskarżony
obrońca
Opis:
W tekście podjęto próbę przedstawienia niektórych kontrowersji związanych z instytucją obrony obligatoryjnej. Przedstawiono założenia podstawowe, które legły u podstaw tej obrony, źródła obrony obligatoryjnej, a także zwrócono uwagę na brak rozróżnienia pomiędzy obroną fakultatywną a obligatoryjną w niektórych konwencjach międzynarodowych, których stroną jest Polska. W tekście wskazano na pewne braki regulacji dotyczących obrony obligatoryjnej, a także przedstawiono propozycję zmian przepisów. Jest to publikacja o charakterze polemicznym.
The text attempts to present some controversies related to the institution of obligatory defence. The basic assumptions underlying this defence, the sources of obligatory defence are presented, and attention is drawn to the lack of distinction between optional and obligatory defence in some international conventions, to which Poland is a party. The text points out certain deficiencies in the regulation of obligatory defence and proposes amendments to the provisions. It is a polemical publication.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2023, 33, 3; 43-59
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część II)
Defendant – (un)necessary participant to judicial proceedings? Considerations in the context of art. 117 § 3a and art. 378a of the code of criminal procedure (part II)
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2055518.pdf
Data publikacji:
2022-02-16
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
prawo karne procesowe
rozprawa
oskarżony
rzetelny proces karny
Konstytucja RP
normy konwencyjne
postępowanie dowodowe
procedural criminal law
trial
defendant
fair criminal process
Constitution
Convention norms
evidentiary proceedings
Opis:
Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W drugiej części artykułu pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 378a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 378a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji. Dokonano także oceny unormowań z art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk przez pryzmat standardu konstytucyjnego i konwencyjnego, wynikającego w szczególności z art. 42 ust. 2 Konstytucji RP, art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 i 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). In the second part of the article, in-depth considerations were devoted to the provision of Art. 378a of the Code of Criminal Procedure, introduced to the Code by the 2019 amendment. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 378a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision. The study also involves assessment of the provisions of Art. 117 § 3a and Art. 378a of the Code of Criminal Procedure through the prism of the constitutional and conventional standards, especially under Art. 42(2) and Art. 45(1) of the Constitution of the Republic of Poland as well as Art. 6(1) and (3) of the European Convention on Human Rights.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 3, XXI; 111-126
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 27

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies