Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "deacon" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 30
Tytuł:
Bizantyjska teoria parafrazy a pierwotna wersja Progymnasmatów Teona
Byzantine Theory of Paraphrase and the Primary Version of Theon’s Progymnasmata
Autorzy:
Modlińska-Piekarz, Angelika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887545.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teoria parafrazy
progymnasmata
Teon
Pseudo-Hermogenes
komentarze bizantyjskie
Georgius Choeroboscus
Jan z Sardes
Jan Doksapatres
Jan Diakon Logotheta
Grzegorz z Koryntu
theory of paraphrase
Theon
Peudo-Hermogenes
Byzantine comentaries
George Choeroboscus
John of Sardis
John Doxopatres
John the Deacon
Gregory of Corinth
Opis:
The theme of this report is limited to the Antiquity and to the Byzantine period. The paper discusses Byzantine treatises and commentaries to the Aphthonios’ (Προγυμνάσματα) and Pseudo-Hermogenes (Περὶ μεϑόδου δεινότητος). About a theory of paraphrase wrote the Byzantine grammarian, Georgius Choeroboscus, three commentators of Aphthonios’ Progymnasmata: John of Sardis, John Doxopatres, the anonymous and two commentators of 24th chapter of treatise Περὶ μεϑόδου δεινότητος, who are John the Deacon and Gregory of Corinth. These texts are known for scholars of Byzantine rhetoric, but here they will be anew interpreted and shown in the context of the ancient tradition with a particular consideration of the theories of Theon in his primary version of Progymnasmata, which consisted of the chapter about the paraphrase. This chapter survived only in the old, Armenian translation and because of it scholars didn’t consider the full Theon’s theory of paraphrase in their works. The present report attempts to respond to the research question, of how Medieval Greek commentators understood, adapted and developed the ancient rhetorical theory of paraphrase.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 3; 51-78
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakter prawny służby duchownego w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Rzeczypospolitej Polskiej
The legal character of the ministry of the clergy in the Evangelical-Augsburg Church in the Republic of Poland
Autorzy:
Filak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043513.pdf
Data publikacji:
2018-12-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
clergyman
deacon
vicar
parish priest
church law
Evangelical-Augsburg Church
churches and other religious organizations
duchowny
diakon
proboszcz
wikariusz
prawo kościelne
kościoły i inne związki wyznaniowe
Kościół Ewangelicko-Augsburski
związek wyznaniowy
Opis:
Przedmiot niniejszego opracowania stanowi przedstawienie charakteru prawnego służby duchownego – diakona, wikariusza i proboszcza – w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w RP. Autorka świadomie rezygnuje z analizy statusu prawnego służby biskupa, jako że biskupi diecezjalni zasadniczo pełnią również funkcję proboszcza, co w istotnym stopniu przesądza o ich sytuacji formalnej. Podstawę analizy sytuacji prawnej służby duchownych stanowią akty prawa kościelnego, w tym przede wszystkim Zasadnicze Prawo Wewnętrzne oraz Pragmatyka Służbowa. Urząd duchownego w Kościele Ewangelicko-Augsburskim pochodzi z ustanowienia Bożego, ale ma również swój wymiar prawny określony w Zasadniczym Prawie Wewnętrznym. Kościół luterański uznaje jeden urząd duchowny, który posiada trzy posługi: biskupa, prezbitera i diakona. Urząd kościelny nie jest hierarchiczny i każda z posług urzędu kościelnego jest sobie równa, chociaż różnią się od siebie zakresem obowiązków. Tym, co zespala posługi urzędu kościelnego, jest wspólne prawo do sprawowania władzy kluczy, a przez to w konsekwencji do odpuszczania i zatrzymywania grzechów, głoszenia Ewangelii i sprawowania sakramentów. Ordynacja nie ma charakteru sakramentalnego. Prawo kościelne określa warunki ordynacji, prawa i obowiązki duchownych, a także zasady powoływania na urząd oraz skreślenia z listy duchownych.
The aim of this article is to present the legal character of the ministry of the clergy – a deacon, a vicar, and a parish priest – in the Evangelical Church of the Augsburg Confession in the Republic of Poland. Since diocesan bishops also typically perform the function of parish priests, which largely determines their formal situation, their legal status is not considered in the present study. The analysis of the legal situation of service of the clergy is based on the acts of ecclesiastical law, including in particular the Fundamental Internal Law and the regulations specifying the rights and obligations of the clergy of the Evangelical-Augsburg Church in Poland (Pragmatyka Służbowa). The office of the clergyman in the Evangelical Church of the Augsburg Confession comes from God. However, it has also its legal dimension, which is defined in the Fundamental Internal Law. The Lutheran Church recognizes one office with the threefold order of ministry: a bishop, a presbyter, and a deacon. The ecclesiastical office is not hierarchical – all of the orders of the ecclesiastical office are equal, although they do differ in terms of duties. What unites them is their shared authority to exercise the Power of the Keys, and thus to forgive or retain sins, proclaim the Gospel, and administer the sacraments. The ordination is not sacramental in its character. The law of the Church specifies the terms and conditions of ordination, the rights and duties of the clergy, as well as the rules of appointing to office and removing clergymen from the list of the clergy.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2018, 21; 141-155
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Choroba celiakii w odniesieniu do sakramentu święceń
Autorzy:
Adamczyk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554703.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
coeliac disease
Holy Communion
sacrament of Holy Orders
ordination
deacon
priest
bishop
gluten
low gluten bread
Opis:
People who suffer from coeliac disease cannot receive Holy Communion under the species of bread.The article starts with explaining the characteristics and phenomenon of coeliac disease. Then it discusses the possibility of receiving Holy Communion by people with the condition. Finally, it raises the question of admitting persons with coeliac disease to the sacrament of Holy Orders.
Źródło:
Annales Canonici; 2013, 9
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy diakon może w Polsce zgodnie z przepisami Kościoła łacińskiego asystować jako świadek urzędowy przy zawarciu małżeństwa w zwykłych okolicznościach?
Whether the deacon can, according to regulations of the Latin Church, assist as The Official Witness at the solemnization of a marriage in ordinary circumstances?
Autorzy:
Jakubiak, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663243.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
diakon
asysta
zawarcie małżeństwa
diakon jako świadek urzędowy
świadek urzędowy
deacon
solemnization of a marriage
assist
official witness
deacon as official witness
Opis:
According to the belief prevailing in Poland that the deacon cannot assist at the marriage, the author enquires whether the practice of blessing marriages only by the priests is consistent with the law of the Roman Catholic Church. In his discussion, the author goes back to the norms written in the Second Vatican Council constitution Lumen Gentium and the Apostolic Letter of Pope Paul VI Sacrum Diaconatus Ordinem – consisting the basis of legislation regulating the considered matter. Subsequently, applying the general norms of the code of Canon Law about the collisions of law, he is answering a question about the value of the documents released by the Apostolic See and Polish Bishop’s Conference since 1983. In conclusion, the author notes that if, contrary to the cited arguments, someone would still insist that the deacon, beyond the delegation needs a specific consent of the local ordinary, it should be noted that in this case it is a doubt about the lawand such law do not oblige.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2016, 27, 2; 55-77
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diakon świadkiem urzędowym zawarcia małżeństwa w zwykłych warunkach według prawa obowiązującego od promulgacji Kodeksu z 1983 roku
Deacon as The Official Witness of Marriage under normal conditions according to the law in force since the promulgation of the 1983 Code.
Autorzy:
Jakubiak, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662936.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
diakon
świadek urzędowy
zawarcie małżeństwa
witness of marriage
deacon
Opis:
After the promulgation by the Pope John Paul II of the Code for the Latin Church, deacon received the possibility to assist at the marriage under normal conditions on the basis of a delegation from the local ordinary or a pastor. Deacons should fulfill this function outside the Mass, however not towards marriages of the faithful of the Latin Church with a faithful of the Eastern Church (Catholic and Non-Catholic).Delegating the deacon should be held according to the same principles as delegating the priest. The instructions announced after the 1983 Code, enacted by the Polish Bishop’s Conference and the translations of the ceremonies into Polish do not mention any limits for the deacons to be The Official Witness of Marriage. According to the Polish law, the deacon can assists in the solemnization of the concordats marriage.The aim of this article is to present the evolution of the universal laws and Polish particular laws, regulating the possibility of deacons assisting at marriages unto the promulgation of the Code of the Canon Law by the Pope John Paul II in 1983.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2016, 27, 1; 45-73
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diakonalny wymiar liturgii, czyli otwartość na problemy świata
Diaconal Dimension of Liturgy, i.e. the Openness to Problems of World
Autorzy:
Nadolski, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062592.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teologia polityczna
ars celebrandi
diakonia
martyria
koinonia
ryt
public theology
deacon
martyr
rite
Opis:
Public theology, which first appeared in the United States of America at the end of the 20th century, presents a certain challenge also for the liturgy. In this article the author addresses the “diaconisation” of the liturgy, pointing to the reasons, which authorize for the use in the liturgy aspects of public theology, which emphasize the characteristic elements of the liturgy, as a rich cultural inspiration for society in an extremely direct perspective for progression, recalling to mind the richness of the Eucharistic mystery by which ars celebrandi and ars praesidendi should increase sensitivity and better motivate the participants in the liturgy to a greater love for the community.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 297-308
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diakonat stały w Polsce – eksperyment czy przywrócenie właściwego i trwałego stopnia hierarchicznego w kościele?
Permanent Deaconate in Poland – an Experiment or the Restoration of the Proper and Permanent Hierarchic Level in the Church?
Autorzy:
Śmigiel, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340340.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diakon
diakonat stały
formacja diakonów
duchowny
hierarchia Kościoła
służba
świadomość eklezjalna
deacon
permanent deacon
formation of deacons
clergyman
Church’s hierarchy
service
ecclesial awareness
Opis:
After the Vatican Council II in the Catholic Church the service of permanent deacons has been restored. In the world there are over 37 thousand of them. In Poland the first deacons were ordained in 2008. The service of permanent deacons is the restoration of the permanent and proper level of holy orders, and in consequence it consolidates and enriches the hierarchical structure. At the same time it is a gift for the whole Church understood as a community of complementary states, offices, services and charismas. In Poland, for various reasons, there is a risk that permanent deaconate will be treated as a pastoral experiment. If this happens so, it would be a damage to the development and the deserved place for the deacons’ service, but also in a way it would be wasting the chance to consolidate the communal character of the Church.
Źródło:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne; 2011, 3; 349-362
2081-1829
Pojawia się w:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diakońskie posługiwanie kobiet w świadectwie Nowego Testamentu
A Diaconal Ministry of Women in Light of the New Testament, Patristics and the Churchs Contemporary Teaching
Autorzy:
Nyk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622802.pdf
Data publikacji:
2015-08-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
diakonisa
posługa kobiety w NT
diakon
deaconess
ministry of woman in the New Testament
terminology of deacon
Opis:
Temat diakońskiej posługi kobiety nie został jak do tej pory podjęty w obszarze polskich badan biblijnych. Niniejszy artykuł stara się wypełnić tę lukę poprzez analizę trzech tekstów: Rz 16,1-2; Flp 1,1 oraz 1 Tym 3,11. Świadectwo Rz 16,1-2 dostarcza egzegecie najbogatszego materiału związanego z tematem diakońskiej posługi kobiet we wspólnotach Pawłowych w połowie I w. Odniesienie do diakońskiej posługi pojawiające się w określeniach διάκονοι wskazuje nie tylko na mężczyzn ale także na kobiecą posługę w kościele w Filippi. Diakońska posługa kobiet polegała na prowadzeniu lokalnych kościołów i utrzymywaniu powiązań między nimi.
The theme of the diaconal ministry of women bas not been discussed in any article in the area o f the polish biblical researches, as yet. The present essay tries to fill this gap by analyzing the three texts: Rom 16:1-2; Phil 1:1 and 1 Tim 3:11. The witness of Rom 16:1-2 provides the exegetes with the richest data concerning the theme of the diaconal ministry of women in the Pauline communities about the middle of the 1st century. The reference to the diaconal ministry made with the use of technical expression διάκονοι points not only to male but also to female ministers in the Church of Philippi. The diaconal ministry of women consisted in guiding the local churches and maintaining connections between them.
Źródło:
Verbum Vitae; 2011, 19; 177-204
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowni celibatariusze i duchowni żonaci – dwa konteksty posługiwania w Kościele katolickim
Unmarried Ministers And Married Ministers – Two Contexts of the Ministry in the Catholic Church
Autorzy:
Adamowicz, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806745.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
celibat
prezbiter
diakon
świecenia
celibacy
presbyter
deacon
sacred ordination
Opis:
Artykuł przedstawia aktualny stan prawny dotyczący możliwości udzielania w Kościele katolickim święceń diakonatu i prezbiteratu mężczyznom żonatym i celibatariuszom. W Kościele łacińskim zasadą pozostaje, że święcenia prezbiteratu kandydaci przyjmują w stanie bezżennym, natomiast diakonat jako stopień stały mogą przyjąć także mężczyźni żonaci. Wyjątkiem od wymogu celibatu w przypadku prezbiterów łacińskich jest status byłych żonatych duchownych anglikańskich, którzy po złożeniu katolickiego wyznania wiary przyjmują święcenia prezbiteratu w Kościele katolickim. Natomiast w katolickich Kościołach wschodnich decyzja odnośnie do żonatych kandydatów do święceń, na podstawie przepisów Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich, należy do kompetencji władzy ustawodawczej Kościoła sui iuris lub do Stolicy Apostolskiej, w zależności od stopnia samodzielności Kościoła. W roku 2014 Kongregacja Kościołów Wschodnich opublikowała decyzję papieża Franciszka, na podstawie której dopuszczono możliwość udzielania święceń mężczyznom żonatym oraz pełnienia posługi przez żonatych prezbiterów na terytoriach, które nie są uważne za terytoria „tradycyjnie wschodnie”. Autor dołącza także analizę przepisów partykularnych Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego oraz Konferencji Episkopatu Polski.
The article presents the current legal status concerning the possibility of the presbyteral and diaconal ordination in the Catholic Church of the married and unmarried men. The principle is that in the Latin Church the unmarried candidates receive the presbyteral ordination, but married men can also receive the permanent diaconate. The exception to the rule of celibacy in the case of Latin presbyters is the status of the married former Anglican clergy, who after having made the Catholic profession of faith, receive the presbyteral ordination in the Catholic Church. But in the Eastern Catholic Churches the decision concerning the unmarried candidates to sacred orders, pursuant to the provisions of the Code of Canons of the Eastern Churches, is the competence of the particular law of each Church sui iuris or special norms established by the Apostolic See depending on the degree of autonomy of the Church. In 2014 the Congregation for the Eastern Churches published the decision of Pope Francis, under which the married men can be ordained and the ministry of married priests is possible in territories non considered “Eastern regions”. The author also attaches an analysis of the particular provisions of the Ukrainian Greek Catholic Church and the Polish Bishops’ Conference.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2015, 25, 3; 87-114
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowny w świetle księgi pokutnej z Paryża
Clergyman in the light of the penitential book of Paris
Autorzy:
Story, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762005.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
księgi pokutne
pokuta
biskup
prezbiter
diakon
penitential books
penance
bishop
priest
deacon
Opis:
Księgi pokutne, które zrodziły się w Irlandii, a w krótkim czasie przyjęły się w całej Europie, wchodzą wraz z sakramentarzami w zbiory tzw. prawa specjalnego i są jednym z pośrednich źródeł poznania prawa kanonicznego, zwłaszcza prawa karnego. Ich podstawowym celem było okazanie pomocy spowiednikom w zakresie ujednolicenia nakładania pokuty, ale także sposobu sprawowania sakramentu pokuty i pojednania.Analizowana księga pokutna z Paryża została opracowana, jak się przyjmuje, około 750 roku, na bazie najstarszego penitencjału pochodzącego z Francji, tj. księgi pokutnej z Burgundii (ok.700–725). Artykuł ukazuje, że spowiednicy mieli w sposób bardzo odpowiedzialny i dokładny rozeznać postępowanie penitenta, którym był biskup, prezbiter lub diakon, aby nie byli oni powodem zgorszenia wśród wiernych, którzy zostali powierzeni ich trosce i opiece. Wśród niewłaściwych postaw duchownych księga pokutna z Paryża mówi zwłaszcza o kwestiach związanych z pozbawieniem życia, brakiem troski o Najświętszy Sakrament, udziałem w polowaniach, nadużywaniem alkoholu, czy też nadużyciach w sferze seksualnej.
Penitential books which were written in Ireland but were shortly adopted by the whole of Europe are, along sacramentaries, a part of special laws and a means of getting to know the canon law, particularly the criminal law. Their aim was to help confessors unify the way in which penance was administered, as well as how the sacrament of penance and reconciliation was celebrated.The penitential book of Paris which is analyzed in this article, is assumed to have been created around 750 AD and was written on the basis of the oldest penitential book from France i.e. the penitential book of Burgundy (circa 700–725 AD).The article shows that confessors were to analyze the behavior of the penitent – in this case a bishop, priest or deacon – very carefully and responsibly, in order to ensure that they were not a reason of scandals among the faithful of whom they were to take care. Among inappropriate behaviors of the clergymen, the penitential book of Paris speaks in particular about matters related to the protection of the human life, the care of the Holy Sacrament, participation in hunting, overconsumption of alcohol or sexual abuse.
Źródło:
Annales Canonici; 2021, 17, 2; 143-158
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Feba z Kenchr – siostra, diakon, patron
Phoebe: sister, deacon, patron
Autorzy:
Gajewski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/425528.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Parafia Ewangelicko-Augsburska w Gdańsku z siedzibą w Sopocie
Tematy:
Church
Corinth
Paul
deacon
patron
woman
Opis:
The article is a historical-theological study of Phoebe as depicted by Paul in Romans 16,1-2. The background is, on the one hand, the ancient cities of Corinth and Cenchrea with their citizens and, on the other, the young local church in Achaia, being the effect of Paul's missionary work around the half of the first century. In order to describe Phoebe the apostle used three nouns: adelphēn, diákonon, prostátis. The article investigates all three terms against their biblical and cultural millieu. Each one of them carries a different meaning and, juxtaposed with the others, gives a picture of a woman involved in service for the community. The highly specific nature of the text in Romans is exemplified by the fact that this is the only usage of the above terms in the New Testament to describe a woman. The term "sister" is used to describe the affinity of faith but can also be understood in the light of a group of people dedicated to the ministry of the gospel. This conclusion, per analogiam, stems from Paul's use of the term "brother" (also in singular) to denote his close co-workers (Timothy, Titus, and Epaphrodite, among others). The second term (deacon, servant) has usually been translated as "deaconess". That translation runs the danger of anachronism and leads to understanding the ministry of Phoebe in the categories and concepts attributed to deacons and deaconesses by later Christianity. In Pauline texts "deacon" and "deaconry" did not necessarily mean a church office associated with a ministry to the needy and the ill or to widows and orphans, but rather denoted people who functioned as official agents and delegates and was a title of honour in the Messianic Community. Paul used the word to describe his own co-workers, delegates of the Church or local communities (e.g. Timothy and Titus). An ex- ample of such usage may be the ministry of Epaphrodite from Philippi. Based on this, it is concluded that the ministry of Phoebe as a servant cannot be reduced to the role of a deacon or deaconess from a later period (I/II century) but needs to be understood along the lines of Paul's interpretation. The meaning of the third term (patron, protector) in Phoebe's case has often been narrowed down to the role of supporting, helping, and - in general - being helpful. However, the verb proīstēmi and its derivatives in proto- nad deutero-Pauline texts refers to leaders, heads of communities. The analysis of literary texts and inscriptions from that period also indicates that the noun (both in masculine and in feminine forms) was used for people holding honorary positions in their country, city or council. It also concerned women in the diaspora and especially wealthy women in the eastern cities of the Roman Empire. They were often involved in economic and social activities but did not retreat from the world of politics (Plancia Magna, Claudia Metrodora, Junia Theodora). The present study leads to the conclusion that reducing the role of Phoebe to that of supporting and helping does not fully depict her function in the Church during the time of Paul. Taking into account the fact that Christianity of that period was to a large degree a social movement sponsored by wealthy and influential patrons, the status of a patron being an official delegate of the local community in Corinth and Cenchrea to Rome (or Ephesus) and belonging to the broad missionary team of the Apostle best describes the position of Phoebe in the Church.
Źródło:
Gdański Rocznik Ewangelicki; 2011, 5; 251-300
1898-1127
Pojawia się w:
Gdański Rocznik Ewangelicki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humanistic aspects of Carolingian Court Poetry: Poetical Technique and Use of Sources in Paul the Deacons Carmen X
Autorzy:
Conti, Marco
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449859.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Paul the Deacon
Carolingian poetry
sources of Medieval Poetry Carolingian Court
Ovid's Exile Elegies
Opis:
The object of this article is the analysis of a typical specimen of Carolingian court poetry, namely Paul the Deacon's Carmen X, which was written at the very beginning of the so-called Carolingian Renaissance in 781. In my opinion, Paul's poem demonstrates once more how, on the one hand, the poetical technique and use of classical sources and, on the other hand, the crucial influence of the environment of Charlemagne's court that both makes Carolingian poetry an extremely innovative literary form, and strongly connects it with the later phenomenon of Humanism.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2017, 24; 47-53
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kapłan sługa Eucharystii a jego niedyspozyjność duchowa
The Priest as Servant of the Eucharist, and His Spiritual Indispositon
Autorzy:
Drews, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558928.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
apostoł
biskup
diakon
eucharystia
grzech
Jezus
Chrystus
kapłaństwo
Kościół
prezbiter
sakrament
apostle
Bishop
Church
deacon
Eucharist
Jesus Christ
ministry
presbyter
sacrament
sin
Opis:
Tematem artykułu jest kapłaństwo Nowego Przymierza, wywodzące się od Jezusa Chrystusa, który w swoich Boskich planach pragnął, aby misja przekazana apostołom trwała aż do końca świata. Kapłan został tutaj ukazany jako sługa Eucharystii, która domaga się od niego odpowiedzi godnej daru i ofiary. Jest nią pełny i wielkoduszny dar z siebie, który znajduje swój wyraz w wiernym dążeniu do doskonałej miłości Boga i bliźniego. Zostało postawione także pytanie odnośnie kapłana, który ma sprawować Mszę św., a jest w stanie grzechu ciężkiego. Ukazano, że współistnieją dwa warunki, które będą wskazywać, że w danym momencie nie obowiązuje spowiedź tego kapłana, który ma na sumieniu grzech ciężki, a mianowicie: brak spowiednika i jednocześnie konieczność sprawowania Mszy św.
Reflecting the above subject it is necessery to begin with the definition of priesthood. Therefore, starting with priesthood in pagan religions, and above all priesthood of the Old Covenant the New Covenant priesthood was shown. It shows, therefore, priesthood that comes from Jesus Christ, who called the Apostles to preach the Gospel, and become priests of those who believe in Him. Jesus Christ in his divine plan wanted the mission of the Apostles to be passed and lastuntil the end of the world, which is why the apostles, and then the bishops, and priests in the Church have a specific task. In the name of Jesus Christ they are to preach His Gospel, the Eucharist is to repeat what Jesus did at the Last Supper, to forgivesins, and to watch over the flock entrusted in their care, the deacons are to do some of these functions and to assist them. According to tradition it is the priest who can preside over the Eucharist and so sacramental validity is significant. Christ established the Sacrament of Eucharist on the eve of His Passion and commanded the Apostles, to pass it from generation to generation: „Do this in memory of me”. The teaching of the Second Vatican Council was also pointed out in the above article. The vocation to sanctify others, is very closely related to the personal holiness of every priest, to which each of them has the duty to strive for. The priest has very specific reasons to acquire excellence, because he was consecrated in a new way to God through the sacrament of priesthood. He becomes a living instruments of Christ – Priest and acts in the name and person of Christ (in persona Christi). The priest should remember that the faithful have a specific right for the priest to find in him the man of God who knows God, and therefore must learn to grow in the spiritual life based on friendship with Jesus Christ. Unfortunately, in practice, the priests as men are subject to the temptation. Therefore, the question was raised about the priest who was supposed to say the Holy Mass, but is in mortal sin, what should he do? It shows also that there are two co‑existing conditions indicating at the given moment that the confession does not apply to the priest with the mortal sin on his conscience, namely: lack of a confessor and at the same time the necessity to celebrate the Mass.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2010, 26; 97-108
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag o dwóch opowieściach o zwycięstwie Longobardów nad Herulami (Paweł Diakon, Historia Langobardorum, I, 20 i Prokopiusz z Cezarei, De Bellis, VI, 14)
Autorzy:
Kasperski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/603595.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Herulowie
Longobardowie
Paweł Diakon
Prokopiusz z Cezarei
narracja
tchórzostwo
buta
pokora
Heruli
Longobards
Paul the Deacon
Procopius of Caesarea
narrative
cowardice
arrogance
humility
Opis:
A few remarks on two stories about the Lombards victory over Heruls (Paul the Deacon, Historia Langobardorum, 1:20, and Procopius of Caesarea, De Bellis, 6:14)The article presents an analysis of two narratives of the war between the Heruls and the Lombards fought in 508. Leaving aside any attempts to see “how it really was” with the course of the conflict, the author focuses on a narrative side of the story written by Procopius of Caesarea and Paul the Deacon. The accounts of both authors are subjected to one main idea: that the victory depended neither on the size and strength of the army, nor the courage of the troops, but was the result of God’s decision to support one of the sides. In the version presented by Procopius, God in the form of a black cloud took side with the Lombards, who with a sense of profound humility wanted to avoid military conflict to the end, and were forced to go to war. The defeat of the Heruls was their punishment for initiating the war without any just reason. In the version presented by Paul the Deacon the defeat of the Heruls was the punishment for the arrogance of their king and the contempt this soldiers felt for the Lombardian troops.
Źródło:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes; 2017, 55
0081-7147
Pojawia się w:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce żony w powołaniu i posłudze diakona stałego w świetle „Wytycznych dotyczących formacji, życia i posługi diakonów stałych w Polsce”
Role of a wife in vocation and ministry of permanent deacon according to „Directory for the Formation, Life and Ministry of Permanent Deacons in Poland”
Autorzy:
Rozynkowski, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148021.pdf
Data publikacji:
2019-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
: diakonat stały
żona diakona
Kościół w Polsce
permanent diaconate
deacon’s wife
Church in Poland
Opis:
Tematem niezwykle istotnym w refleksji nad powołaniem diakona stałego w Kościele w Polsce jest obecność jego żony. Diakonat stały, choć możliwy do przeżywania także w stanie bezżennym, dotyczy przede wszystkim mężczyzn żyjących w małżeństwie. Obecnie w Polsce na 31 diakonów stałych, którzy posługują w 8 diecezjach, tylko jeden przeżywa swoje powołanie jako celibatariusz. W Kościele w naszym kraju zaczynamy zbierać pierwsze doświadczenia roli i miejsca żony w powołaniu męża i ojca, a jednocześnie duchownego, który pełni posługę diakona stałego. Nie mam wątpliwości, że na samym początku potrzebna nam jest przede wszystkim pewna wrażliwość i otwartość, aby te doświadczenia w ogóle zauważyć. Poza tym potrzebujemy nie tylko świadectw samych diakonów o ich małżonkach, ale przede wszystkim świadectw i refleksji żon diakonów stałych. W niniejszym artykule odwołano się do tekstów odnoszących się do żony diakona, czasami szerzej, do jego rodziny, które znajdują się w Wytycznych dotyczących formacji, życia i posługi diakonów stałych w Polsce z 2015 roku. Chodzi o dokument przyjęty przez Konferencję Episkopatu Polski, który wyznacza ramy obecności diakona stałego w Kościele w Polsce. Wytyczne zwracają przede wszystkim uwagę na kilka istotnych zagadnień dotyczących roli i miejsca żony w procesie formacji do święceń diakona stałego. Zdecydowanie mniej jest w nich wątków małżeńskich odnoszących się do posługi oraz życia diakonów stałych. Taka dysproporcja jest jednak zrozumiała. Wydaje się, że wynika ona przede wszystkim z faktu odkrywania powołania diakona stałego w Kościele w Polsce.
The very important issue in considering the vocation of a permanent deacon in the Church in Poland is a presence of his wife. The permanent diaconate, although accessible for the single, is mostly taken on by married men. From all 31 permanent deacons who serve in Poland in 8 dioceses, only one remains in celibacy. Within the Church in Poland we have just began to acquire first experiences of a role of a wife in vocation of a husband and father who is committed to serve as a permanent deacon. I have no doubts that what we need most in the beginning is a kind of sensitivity and openness to notice that experience. We also should pay attention not only to deacons’ opinions, but even more to statements and reflections of their wives. The article analyzes statements that refer to deacon’s wife or his family published in "Directory for the Formation, Life and Ministry of Permanent Deacons in Poland" from 2015.It is a document of the Polish Bishops’ Conference setting frames for the presence of permanent deacons in the Church in Poland.The Directory focusses on several important issues referring to a role and place of a wife in formation to ordination of a permanent deacon. It gives less attention to those aspects of marriage which refer to ministry and life of deacons. This disproportion is understood, however, and seems to be a result of discovering the vocation of permanent deacon in the Church in Poland.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2019, 20; 257-267
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 30

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies