Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "datacja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Problem datacji map Polski Gerarda de Jode z drugiej połowy XVI wieku
Remarks on map dating - maps of Poland by Gerard de Jode from the second half of the 16th century
Autorzy:
Łuczyński, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/204228.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geograficzne
Tematy:
Gerard de Jode
mapa
Polska
datacja mapy
filiacja map
De Jode Jode
map
Polska
distortion grid
synoptic chart
hydrographic network
map dating
map filiation
Opis:
Artykuł dotyczy analizy treści map Polski Gerarda de Jode ukazujących się w jego atlasach i samoistnych z drugiej połowy XVI wieku. Badania przeprowadzono stosując trzy metody analityczne: graficzną-analizę siatki zniekształceń; porównawczą analizę treści hydrograficznej oraz lingwistyczną - stosując tablice synoptyczne. Uzyskane wyniki pozwoliły na uściślenie datacji poszczególnych map oraz ustalenie zależności filiacyjnych.
The article analyzes the contents of maps of Poland published by Gerard de Jode, one of the three famous atlas publishers of the 16th century. Three methods of contents analysis were applied: graphic - distortion grid, comparative - hydrographic contents were analyzed and linguistic - filiation relations of particular maps were established with the use of synoptic charts. Until now the map dated 1576, with a visage of king Stefan Batory was considered to be the first map of Poland published by Gerard de Jode. The second was presumably published in Gerard de Jode's first atlas Speculum Orbis Terrarum of 1578. The third was to be the map with a visage of king Sigismund III Vasa in his third atlas, published posthumously in 1593. The conducted research, based mainly on the analysis of water network - rivers, lakes and the Baltic coastline, established, that the first map was actually published in the atlas of 1578 (the area of Prussia was drawn basing on the map of Prussia by Heinrich Zell, edited by Abraham Ortelius, 1570). The map published second was dated 1576, which marks the beginning of the reign of king Stefan Batory (whose visage was placed on the map). This is evident in the contents of the map in the area of Prussia, which is characteristic for the map of Prussia by Kasper Henneberger of 1576. It can be assumed that it was published between 1578 and 1586 (death of king Stefan Batory). The third of Gerard de Jode's maps is the map of Poland published in the atlas of 1593, with the same contents, but with a visage of a new king, Sigismund III Vasa. Unlike his competitor, publisher Abraham Ortelius, Gerard de Jode introduced numerous updates to his maps using the most recent sources available at the time. Abraham Ortelius added new maps to his atlases, but did not update the already existing ones.
Źródło:
Polski Przegląd Kartograficzny; 2006, T. 38, nr 2, 2; 133-144
0324-8321
Pojawia się w:
Polski Przegląd Kartograficzny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nazwy własne osobowe w kontekście dokumentów średniowiecznej kancelarii kościelnej
Personal Names in the Context of the Documents of the Medieval Church Office
Autorzy:
Kutyła-Joć, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944749.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
antroponimia
dokument średniowieczny
dyplomatyka
formularz dokumentu
intytulacja
inskrypcja
narracja
datacja
testacja
poświadczenie notarialne
anthroponymy
medieval document
diplomacy
form document
intitulation
inscription
narration
dating
testing
notary certification
Opis:
This paper analyses sixteenth-century Polish anthroponymia as preserved in the documents of Jarosław Bogoria Skotnicki, the archbishop of Gniezno. The onomastic material has been depicted in the context of the structure (form) of diplomas. They show Polish anthroponymy against the backdrop of medieval events they describe, a fact that constitutes the onomastic interpretation of official texts under study. The sources used here have shown the spontaneous changes in the manner of naming people, starting from one-word nomination, inherited from the pre-Slavonic epoch, through a more extensive system of identification by means of non-nominal onomastic elements derived from appelate, anthroponymic, and toponymic forms that are not surnames. The question of the way to identify person in the Middle Ages and its reflection in office documents may determine the direction for further studies on Polish anthroponymy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 6; 55-103
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modlitwa „Sub Tuum praesidium”: czas powstania, miejsce w liturgii oraz recepcja w kulturze muzycznej. Zarys problematyki
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158054.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Sub Tuum praesidium
datacja
liturgia
wielkie formy muzyczne
dating
liturgy
great musical forms
Opis:
Sub Tuum praesidium uważane jest za najstarszą modlitwę prośby skierowanej do Najświętszej Maryi Panny. Jej grecki tekst znajduje się odnalezionym w Egipcie na początku XX w. papirusie, który został zakupiony w 1917 r. przez John Rylands Library w Manchester i wydany w 1938 przez Colina Hendersona Robertsa. Dotychczas uważano, że jest to najstarsza zachowana wersja tej modlitwy. W dyskusji nad kwestią jej datacji wielu badaczy wskazywało np. na III wiek (Giamberardini, Starowieyski). Okazuje się jednak, że w świetle najnowszych badań paleograficznych, należy przesunąć ten czas na VI/VII, a nawet VIII/IX wiek (Hans Förster, Theodore de Bruyns, Arne Effenberger). Według Förstera to wiedeński zapis antyfony, pochodzący z VI/VII w. powinien być dziś uważany za najstarszy (ed. Treu i Diethart, 1993). Sub Tuum praesidium włączono w wiekach średnich w ramy oficjum brewiarzowego, co potwierdzają księgi liturgiczne: Antyfonarz z Compiègne (IX w.), Lekcjonarz z Cluny (XI w.), Antyfonarz z Saint-Maur-des-Fossés, Antyfonarz ambrozjański (XII w.). Modlitwa ta znalazła także miejsce w obrzędzie błogosławieństwa obrazu Najświętszej Dziewicy (Pontyfikał Duranda) oraz w liturgii mszalnej w rycie ambrozjańskim (Missale Ambrosianum). Po Soborze Watykańskim II włączono ją w zakończenie komplety (Liturgia Godzin) oraz do Graduale romanum. Antyfona Sub Tuum praesidum miała także wpływ na ukształtowanie się wielkich form muzycznych inspirowanych jej tekstem i gregoriańską melodyką. Do grupy tej należą m.in. dwa cykle mszalne (Obrecht, La Rue), motety (Palestrina, Mielczewski, Pękiel, Charpentier, Zelenka, Mozart, Gounod, Saint-Saëns, Moniuszko) oraz kompozycje współczesne, które powstały w XX w. (Perosi, van Looy, Sawa, Bartolucci) oraz XXI wieku (Villard, Molinari, Ward, Pandolfo, Militello, Majka, Czerniewicz, Łukaszewski, Kramarz).
Sub Tuum praesidium is considered to be the oldest prayer of petition addressed to the Blessed Virgin Mary. Its Greek text is found in a papyrus found in Egypt in the early 20th century, which was purchased in 1917 by the John Rylands Library in Manchester and published in 1938 by Colin Henderson Roberts. Until now it was believed to be the oldest surviving version of this prayer. In the discussion on the question of its dating, many researchers pointed, for example, to the 3rd century (Giamberardini, Starowieyski). It turns out, however, that in the light of the latest palaeographic research, this time should be moved to the 6th/7th or even 8th/9th century (Hans Förster, Theodore de Bruyns, Arne Effenberger). According to Förster, it is the Viennese transcription of the antiphon, dating from the 6th/7th century, that should be considered the oldest today (ed. Treu and Diethart, 1993). In the Middle Ages the Sub Tuum praesidium was incorporated into the framework of the Office of the Breviary, as attested by the following liturgical books: the Compiègne Antiphonary (9th century), the Lectionary of Cluny (11th century), the Saint-Maur-des-Fossés Antiphonary, the Ambrosian Antiphonary (12th century). The prayer also found a place in the rite of blessing the image of the Blessed Virgin (Durand Pontifical) and in the Mass liturgy in the Ambrosian rite (Missale Ambrosianum). After the Second Vatican Council, it was included at the end of the Complite (Liturgy of the Hours) and in the Graduale romanum. The antiphon Sub Tuum praesidum also influenced the formation of great musical forms inspired by its text and gregorian melodies. This group includes, among others, two Mass cycles (Obrecht, La Rue), motets (Palestrina, Mielczewski, Pękiel, Charpentier, Zelenka, Mozart, Gounod, Saint-Saëns, Moniuszko) and contemporary compositions written in the 20th century (Perosi, van Looy, Sawa, Bartolucci) and the 21st century (Villard, Molinari, Ward, Pandolfo, Militello, Majka, Czerniewicz, Łukaszewski, Kramarz).
Źródło:
Vox Patrum; 2021, 80; 239-268
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kalendarz świąt i cyzjojan w datowaniu we wczesnonowożytnej dokumentacji wojskowo-skarbowej (na przykładzie rejestrów pocztów nadwornych z lat 1518-1525)
Autorzy:
Januszek-Sieradzka, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1832292.pdf
Data publikacji:
2021-10-07
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
dokumentacja wojskowo-skarbowa
kalendarz świąt (calendarium festorum)
kalendarz sylabiczny (cyzjojan)
techniki datacyjne, datacja bezpośrednia i pośrednia
military and fiscal documentation
holiday calendar (calendarium festorum)
syllabic calendar (Cisiojanus)
dating techniques
direct and indirect dating
Opis:
W artykule poddano analizie dwa rejestry popisowe pocztów dworzan konnych, zawierające ok. 1750 w większości łacińskojęzycznych zapisów datacyjnych z lat 1518-1525, dotyczących łącznie 237 z 365 dni w roku. Zastosowanie w datowaniu znalazło 127 świąt stałych i kilkanaście ruchomych. Stosowanie do oznaczania czasu dobrze ugruntowanych w praktyce komputystycznej świąt stałych, nieliczne przypadki sięgania po święta ruchome i brak stosowania bardziej skomplikowanej w odczycie datacji pośredniej dobrze korespondują z wprowadzeniem do codziennej praktyki kalendarza sylabicznego (cyzjojana), także pozwalającego na datowanie bezpośrednie.
The paper analyses two muster books of horse courtier detachments containing around 1750 dating records – mostly in Latin – of 1518-1525, concerning a total of 237 out of 365 days annually. One hundred and twenty-seven fixed and movable holidays were used in dating. The use of fixed holidays, well established in the computational practice, a few movable holidays and the lacking use of indirect dating, more complicated to read, accords well with the introduction of a syllabic calendar (Cisiojanus) to the daily practice, which also allows direct dating.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2021, 28, 1; 38-49
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies