Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "dar z siebie." wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Kapłaństwo jako dar z siebie w życiu i myśli Jana Pawła II
Priesthood as the gift of selfgiving in the life and thought of John Paul II
Autorzy:
Bramorski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558973.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
kapłaństwo
dar z siebie
caritas pastoralis
priesthood
gift of selfgiving
Opis:
Za pewnego rodzaju „klucz interpretacyjny” teologii kapłaństwa w ujęciu Jana Pawła II można uznać teologiczną i antropologiczną kategorię „daru z siebie”, poprzez który człowiek najpełniej może zrealizować swoje życiowe powołanie. „Dar z siebie” staje się podstawowym warunkiem uczestnictwa i budowania wspólnoty osób (communio personarum). W takiej perspektywie powołanie kapłańskie, jako spotkanie osób dokonujące się w dialogu pomiędzy Bogiem a człowiekiem, prowadzi do odkrycia dynamizmu „daru z siebie”. Według Jana Pawła II powołanie kapłańskie jest darem i tajemnicą. Otrzymany i przyjęty dar powołania wzywa bowiem do odpowiedzi nań poprzez wolny i bezinteresowny dar z samego siebie dla Boga i dla ludzi. Ta wzajemność w postawie daru odkrywa głębię tajemnicy miłości, która jako caritas pastoralis stanowi zasadę jednoczącą życie i posługę prezbitera. Kapłańska postawa Jana Pawła II jest najlepszym potwierdzeniem jego nauczania na temat kapłaństwa jako „daru z siebie”, a jednocześnie to nauczanie jest odzwierciedleniem jego osobistej świętości kapłańskiej.
The theological and anthropological category of “the gift of selfgiving”, through which a man can fully realize his life vocation, can be accepted as a certain kind of “interpretative key” of priesthood theology seen by John Paul II”. The gift of selfgiving” becomes the vital condition of participating and building community of people (communio personarum). In such a perspective, priestly vocation, as the meeting of persons done in the dialogue between God and a human being, leads to discovering dynamism of the “gift of selfgiving”. According to John Paul II, priestly vocation is a gift and a mystery. For received and accepted gift of vocation calls for accepting it by free and unbiased gift of selfgiving for God, and for people. This mutuality in the attitude of the gift, discovers the depth of the mystery of love, which as caritas pastoralis constitutes the rule, uniting the life and ministry of the presbyter. Priestly attitude of John Paul II is the best confirmation of his teaching about priesthood as “the gift of selfgiving” and at the same time this teaching is the reflection of his personal priestly holiness.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2010, 26; 43-66
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idea rodzicielstwa duchowego w życiu i twórczości Karola Wojtyły
The Concept of Spiritual Parenting in the Life and Work of Karol Wojtyła
Autorzy:
Roubo, Franciszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047472.pdf
Data publikacji:
2017-12-17
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
spiritual parenting
gift of self
moral challenge
help in dialogue with the world
rodzicielstwo duchowe
idea rodzicielstwa duchowego
bezinteresowny dar z siebie
moralne wyzwanie
pomoc w dialogu ze światem
Opis:
Na główne przesłanie idei rodzicielstwa duchowego autorstwa Karola Wojtyły ogromny wpływ miały doświadczenia jego życia, twórczość poetycka i intelektualna. Początki idei rodzicielstwa duchowego są dostrzegalne w jego poezji i dramatach. Jednakże to w pracy intelektualnej idea rodzicielstwa duchowego została w pełni rozwinięta. Największe znaczenie miały dzieła: Miłość i odpowiedzialność i Osoba i czyn. W książce Miłość i odpowiedzialność Karol Wojtyła łączy ideę rodzicielstwa duchowego z „bezinteresownym darem z siebie”, który jest esencją owej idei. W książce Osoba i czyn K. Wojtyła przedstawia ową ideę w integracji osoby, poprzez doświadczenie rodzicielstwa duchowego przejawiającego się w solidarności z grupami i wspólnotami. W narracji K. Wojtyły rodzicielstwo duchowe jest postrzegane jako moralne wyzwanie. Idea rodzicielstwa duchowego przedstawiona w życiu i twórczości K. Wojtyły jest pomocą w dialogu ze światem. Może być praktycznym i realnym otwarciem drzwi Chrystusowi, wyzwoleniem dla najbiedniejszych i duchowo pogubionych braci i sióstr.
Karol Wojtyla’s main message of spiritual parenting was influenced by the great experiences of his life, his poetic and intellectual work. The origins of the idea of spiritual parenting are evident in his poetry and drama. However, it is in his intellectual work that the idea of spiritual parenting has been fully developed. The most important works were: Love and Responsibility and Person and Deed. Karol Wojtyla’s book Love and Responsibility combines the idea of spiritual parenting with the “selfless gift of self,” which is the essence of this idea. In the book Person and Deed, Wojtyla presents this idea in the integration of a person, through the experience of spiritual parenting manifested in solidarity with groups and communities. In Wojtyla’s narrative, spiritual parenting is seen as a moral challenge. The idea of spiritual parenting depicted in the life and work of K. Wojtyla is a help in dialogue with the world. It can be a practical and real opening of the door to Christ, the liberation of the poorest and most spiritually lost brothers and sisters.
Źródło:
Teologia i moralność; 2017, 12, 1(21); 167-183
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Famiglia e Nuova Evangelizzazione
The family and new evangelization
Rodzina i nowa ewangelizacja
Autorzy:
Melina, Livio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047637.pdf
Data publikacji:
2015-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
„The Gospel of the family”
person
new evangelization
family’s identity
communion of persons (communio personarum)
traditional family
theology of the body
gift of self.
„Ewangelia rodziny”
osoba
nowa ewangelizacja
tożsamość rodziny
wspólnota osób (communio personarum)
rodzina tradycyjna
teologia ciała
dar z siebie.
Opis:
Pojęcie „Ewangelia rodziny”, zainspirowany nauczaniem Jana Pawła II zawiera w sobie dwa wymiary: pierwszy pokazuje co Pismo Święte mówi na temat małżeństwa i rodziny; drugi ukierunkowuje na fakt, że rodzina chrześcijańska sama w sobie, w swoim bycie jest nosicielką Dobrej Nowiny o ile jest świadkiem miłości, i to bycie wyprzedza jakiekolwiek znaki lub działania apostolskie. W ten sposób rodzina, jako miejsce wychowania osoby ludzkiej do miłości oraz do życia we wspólnocie osób, jest w stanie dać odpowiedź na wyzwania rzucone jej przez postmodernizm: indywidualizm, prywatyzację miłości, oderwanie płciowości od prokreacji, analfabetyzm uczuciowy. Nowa ewangelizacja, skierowana do rodziny i która by przechodziła przez rodzinę, ma za zadanie dać odpowiedź epoce postmodernistycznej poprzez dwie propozycje: dać świadectwo, że wydarzenie, spotkanie oraz wspólnota z żywym Bogiem oraz człowiekiem góruje nad jakąkolwek argumentacją intelektualną lub tradycją oraz zaproponować „regułę” życia rodzinnego, która suponuje dwa inne przekonania, że nie istnieje reguła bez duchowości i że nie ma adekwatnej duchowości bez relacji we wspólnocie osób.
The term „The Gospel of the family” inspired by the teaching of John Paul II includes two dimensions: the first one shows what the Scripture says about marriage and family; the second one focuses on a fact that the Christian family itself is a bearer of the Good News, provided that it is a witness to love and it goes ahead of any other signs or apostolic actions. In this way family, as a place of teaching the human person to love and to live in a communion of persons, is able to take up challenges brought by postmodernism: individualism, privatization of love, disconnect between sexuality and procreation, emotional illiteracy. New evangelization directed towards family and penetrating the family, has to give the response to a postmodern age, offering two ways: to give a testimony that the phenomenon, meeting and the communion with the living God and human dominates any sort of intellectual arguments or tradition as well as to propose a “principle” of  family life which assumes two other beliefs: that there is no principle without spirituality and that there is no adequate spirituality without relations in the communion of persons.
Źródło:
Teologia i moralność; 2015, 10, 1(17); 169-180
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies