Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "détournement" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Sztuka i Polityka w Perspektywie Czarnych Feminizmów Lat Siedemdziesiątych i Osiemdziesiątych Dwudziestego Wieku
Art and Politics Through the Lens of Black Feminisms in the 1970s and 1980s
Art at Politique au Prisme des Féminismes Noirs dans les Années 1970 et 1980
Autorzy:
BLANC, Émilie
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171432.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Christiane Taubira
slavery
postcolonialism
Betye Saar
Michelle Cliff
détournement
recontextualisation
Opis:
In 1982, Michelle Cliff (1946-2016) published "Object into Subject: Some Thoughts on the Work of Black Women Artists" in the fifteenth issue of Heresies: A Feminist Publication on Art and Politics dedicated to racism. Her article examines the construction of racist and sexist imaginations in the United States, as well as writings and artworks by Black women that deconstruct these mythologies through self-definition. In what ways does Cliff's article bring to light the relationship between art and politics from a feminist perspective within the context of its publication? Drawing primarily on Cliff's text, Black feminist thought and activism, research on Black women's history, exhibitions, and analyses of artworks, I explore the links between art, visual and material culture, historiography, and feminisms. My reading of this text leads me to question the relationship between representations and mythologies, as well as the role of fiction in recovering history. Finally, I put into perspective the work of Betye Saar, and particularly the assemblage The Liberation of Aunt Jemima (1972) reproduced in Cliff’s article.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2021, 24; 223-267
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obcy Albert Camus? Przechwycenie jako postkolonialna strategia pisania na przykładzie Sprawy Meursaulta Kamela Daouda
Is Albert Camus a stranger? Détournement as a postcolonial strategy of writing in Kamel Daoud’s The Meursault Investigation
Autorzy:
Bryja, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009131.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
postcolonialism
détournement
Kamel Daoud
canon
Albert Camus
postkolonializm
przechwycenie
kanon
Opis:
W oparciu o literaturę poświęconą kategorii przechwycenia autorka przeprowadza komparatystyczną analizę Sprawy Meursaulta Kamela Daouda oraz dzieł Alberta Camusa (zwłaszcza Obcego i Upadku). Teoria przechwycenia zrekonstruowana na podstawie pism Guy Deborda, Jacquesa Derridy oraz Judith Butler staje się podstawą dla interpretacji literatury postkolonialnej. Celem artykułu jest wskazanie przechwycenia jako jednej z postkolonialnych strategii tworzenia narracji. Według autorki jej istotą jest renegocjacja struktury kanonu i miejsca twórców wyłączonych – ze względu na ekonomiczne, polityczne i kulturowe uwarunkowania – z pełnego udziału w jego współtworzeniu. W pierwszej części artykułu autorka przedstawia podstawowe wyróżniki przechwycenia oraz struktury kanonu literackiego sformułowanej przez Davida Damroscha. Dalej przeanalizowane zostały dwie dialogujące ze sobą narracje literackie. Porównanie usankcjonowanej w kanonie opowieści o morderstwie i procesie Meursaulta Camusa oraz Sprawy Meursaulta Daouda ujawnia ścisłe związki między dwiema powieściami. W opowieści Daouda odwrócona została narracja o wydarzeniach – w książce dominuje perspektywa ofiary, której wyrazicielem jest brat zabitego przez Meursaulta bezimiennego Araba. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że przechwycenie utworu kanonicznego i jego rekontekstualizacja jest bardziej rewolucyjnym gestem pisarzy postkolonialnych, pragnących wynegocjować własne miejsce w obrębie kanonu, niż natywistyczne, utopijne odtwarzanie przedkolonialnej przeszłości. Wybór tej strategii pisania świadczy o autorskiej świadomości dwojakiego rodzaju: każda literatura jest iterowalna, a każda rewolucja jest tylko pozornym zerwaniem.
The author makes a comparative study of The Meursault Investigation by Kamel Daoud and Albert Camus’ works (especially The Stranger and The Fall) based on the literature describing the category of détournement. The theoretical basis of  the notion of détournement is reconstructed from the works of Guy Debord, Jacques Derrida and Judith Butler and it becomes the basic category in the interpretation of postcolonial literature. The main aim of the article is to highlight the importance of this category as one of the strategies of postcolonial writing. The author claims that the purpose of using interception in literature is to renegotiate the structure of the canon and position of writers excluded from its structure because of economic, political and cultural conditions. In the first part of the article, the author points out the essential differentiators of détournement. She introduces the formula of the structure of the literary canon created by David Damrosch. Next she analyses two literary narrations dialoguing with each other. Comparison of the canonical story about Meursault’s murder and trial by Camus and The Meursault Investigation by Daoud reveals a strict relation between these novels. In Daoud’s story, the narration is inverted—the perspective of a victim, which is expressed by the brother of nameless Arab, dominates in the book. The analysis ends with the conclusion that détournement of a canonical work, and its recontextualization, is a more revolutionary gesture, made by postcolonial writers, who want to renegotiate their position in the structure of the canon, compared to nativist, utopian reproduction of the precolonial past. The choice of this particular strategy of writing confirms the truth of two claims of which Daoud is aware (as evidenced in novel): first, that every literary work is iterable and, second, that every revolution is only an apparent renouncement. 
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2019, 34, 4
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le rôle des noms propres dans les détournements : Le cas des bandeaux dans un journal télévisé satiriqu
The Role of Proper Names in Detournements: The Case of Lower-Thirds in a Satirical News Broadcast
Autorzy:
Davis, Laura
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2020908.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Komisja Nauk Filologicznych Polskiej Akademii Nauk, Oddział we Wrocławiu
Tematy:
proper name
detournement
dialogism
satirical news broadcast
Opis:
The figure of detournement can be defined as a dialogic phenomenon resulting from the embedding of two utterances into a single utterance. This study is focused on a specific use of this figure: the case of the lower-third in the satirical news broadcast genre. Using a corpus of 56 occurrences from the French TV show, Les Guignols de l’Info, we investigate the role of proper names in the construction of the implicit dialogic meaning inherent to detournements. Our hypothesis is that the spatially hierarchical structure of the two segments which form the lower-third, i.e. a spatially higher segment containing a proper name and a spatially lower one containing an utterance, corresponds to an enunciative hierarchy, in which the interpretation of the second segment relies on the first. We explore two functions that arise from this distinct structure: the nomination of the habitual user(s) of the proper name(s) and the attribution of direct reported speech to the said individual(s). Our aim is to show how these two functions are the result of a dialogic interaction between multiple discourses, activated by the different elements of which the lower-thirds are composed.
Źródło:
Academic Journal of Modern Philology; 2020, 9; 79-90
2299-7164
2353-3218
Pojawia się w:
Academic Journal of Modern Philology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wydeptywanie geografii działania. O praktykach badawczych Interdyscyplinarnej Placówki Twórczo-Badawczej „Pracownia”
Treading out the geography of action. About the research practices of the Interdisciplinary Creative and Research Institute "Pracownia"
Autorzy:
Dobiasz-Krysiak, Maja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32084165.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
chodzenie
Pracownia
Olsztyn
Warmia
badacz
badanie w działaniu
détournement
badanie przez sztukę
walking
researcher
action research
arts based research
Opis:
W artykule przyglądam się praktykom chodzenia, pracowania i przechwytywania obecnych w działaniach Interdyscyplinarnej Placówki Twórczo-Badawczej „Pracownia”. To grupa twórcza, która funkcjonowała w Olsztynie i na Warmii na przełomie lat 70. i 80. XX w. i była jedną z pionierek animacji kultury w Polsce. Ruchowe praktyki „Pracowni” rozumiem jako metody badania w działaniu, poznawania siebie i świata w momencie kulturowego kryzysu, prowadzące do demokratyzacji życia, pracy i przestrzeni społecznej. To badanie okolicy w celu zakorzenienia się w miejscu, jak i dokonania w niej zmian – rozsadzania dominujących dyskursów o pracy, sztuce, pełnosprawności czy przynależności miejsc i przedmiotów. To też subwersywne działanie poprzez śmiech i détournement: przechwycenia kulturowe mające na celu zmianę społeczną. Praktyki chodzenia to wreszcie wędrówki w głąb siebie, praca rozwojowa, ukazująca nowe aspekty twórczości, jak i rozwijająca samego twórcę.
In the article I look at the practices of walking, working and détournement, present in the activities of the Interdisciplinary Creative  Research Center "Pracownia". This is a creative group that operated in Olsztyn and Warmia at the turn of the 1970s and 1980s and was one of the pioneers of culture animation in Poland. I understand the movement practices of "Pracownia" as methods of research in action, getting to know oneself and the world at a time of cultural crisis, leading to the democratization of life, work and social space. It is a study of the land in order to root in the place and to make changes in it, changing the dominant discourses about work, art, disability or the belonging of places and objects. It is also a subversive action through laughter and détournement aiming at social change. Walking practices are, finally, journeys into oneself, developmental work, showing new aspects of creativity, as well as developing the creator himself.
Źródło:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa; 2023, 342, 3; 300-313
1230-6142
2956-9214
Pojawia się w:
Konteksty. Polska Sztuka Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Językami mówić będę”. Détournement i sequelizacja albo język(i) poetycki(e) Tomasza Bąka
“Speaking in tongues”: Détournement and Sequelization, or Tomasz Bąk’s Poetic Language(s)
Autorzy:
Meller, Oskar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040248.pdf
Data publikacji:
2021-07-26
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
détournement
sequel
echolalia
kolektyw
schizoanaliza
Tomasz Bąk
język poetycki
collective
schizoanalysis
poetic language
Opis:
W krytycznych syntezach dotyczących rodzimej poezji najnowszej Tomasz Bąk jest wymieniany wśród najważniejszych autorów debiutujących w ostatniej dekadzie. Badacze wpisują projekt tego twórcy we wciąż aktualizowaną dyskusję nad formami poetyckiego zaangażowania, natomiast często pomijają aspekt pracy autora Bailoutu w językach, która w jego wierszach organizowana jest na przynajmniej dwóch płaszczyznach. W niniejszym artykule podjęto próbę prześledzenia mechanizmów „mówienia językami” w kolejnych książkach Bąka. Pierwszy poziom pracy poety w językach wynika z zastosowania debordiańskiego détournement, dzięki któremu autor „przechwytuje” obce rejestry, języki mediów, dyskursów społecznych, neoliberalnej ekonomii. Drugi poziom dotyczy sequeliczności, objawiającej się czerpaniem z tradycji, blagowaniem formuł, powtarzaniem fraz innych poetów, a wreszcie własnych idiomów. Ta echolaliczność dykcji łączy się w konstrukcie podmiotu określanego „kolektywem schizofrenicznym”, co stanowi poświadczenie niezwykle konsekwentnej synchroniczności całego projektu Bąka.
In critical overviews of recent Polish poetry, Tomasz Bąk, the author of Bailout, is mentioned among the last decade’s most important debutants. Scholars include Bąk’s project in their ongoing debate over the forms of poetic involvement, but they often ignore an important aspect of his poetry, one that relates to languages. This aspect can be regarded as consisting of at least two levels. Oskar Meller examines the mechanisms of “speaking in tongues” in Bąk’s books of poetry following his debut. The first level of this poet’s work in languages stems from his use of the Debordian détournement, thanks to which the poet “captures” foreign registers, the languages of the media, of social discourses, and of neoliberal economics. The second level concerns sequelization, manifested in a number of ways: the mining of tradition, the spoofing of formulas, repeating other poets’ phrases, and finally inventing his own idioms. This echolalia of diction is present in the construction of the subject called the “schizophrenic collective”, which testifies to the extremely consistent synchronicity of Bąk’s entire project.
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2021, 18, 2; 1-26
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stanisław Barańczak i awangarda
Stanisław Barańczak and the avant-garde
Autorzy:
Świeściak, Alina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391618.pdf
Data publikacji:
2016-12-20
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Stanisław Barańczak
avant-garde
participant art
political character
detournement
sztuka partycypacyjna
polityczność
Opis:
The poetry of Stanisław Barańczak, who himself was against historical avant-garde as a movement that abandoned ethical commitments, has quite a lot in common with avant-garde. Like other New Wave artists, his poetry can be read in the context of the neo-avant-garde and counterculture, e.g. in the context of Guy Debord’s The Society of the Spectacle and Herbert Marcuse’s Onedimensional Man, with the propositions that overlap in many places with those of Baranczak’s “dialectic Romanticism”. When analysing the links of this poetry with the participant art of the 1960s and 1970s, it can be concluded that new-wave commitment has little in common with the typical attempts of the neo-avant-garde at regaining privacy, since the political character of Barańczak’s poetry is based on giving a position of privilege to the martyrdom code of Polish romanticism, which he frames in elitist modernist language.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2016, 26; 65-85
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies