Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "czystość materiałów" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
An arc melting system with a non-contact ignition
Zestaw do topienia w łuku elektrycznym z bezkontaktowym zapłonem
Autorzy:
Onak, M.
Pszczoła, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/129545.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
arc
melting system
non-contact ignition
furnace design
synthesis procedure
suction attachment
materials purity
łuk elektryczny
zestaw do topienia
bezkontaktowy zapłon
projekt pieca
proces syntezy
przystawka ssąca
czystość materiałów
Opis:
Arc melting is a widely used method in materials physics, in general in materials science, as well as in metallurgy, to synthesize new materials starting from high purity constituents. As the high temperature of the technological process is easily attainable, typically arc melting is used to synthesize new materials from metals, and even oxides, with high melting points. In the melting methods usually used the arc is ignited by briefly touching the electrode to the crucible and quickly withdrawing it to a short distance. The contact ignition, however, can contaminate the tip of the tungsten electrode and consequently can reduce the purity of the obtained ingot as compared to the initial components. In order to avoid the contact procedure and thus the purity reduction, an arc non-contact ignition system for melting is proposed in this paper. The arc melting system, the furnace design, the ready for use arc furnace, and the melting procedure, are presented and discussed. Additionally, an arc furnace with a suction attachment to prepare ingots as rods is presented. The clean crystal structures, known from literature, were determined for a number of the compounds synthesized by the non-contact arc method. This quality of crystal structures results mainly from the maintained materials purity during synthesis.
Topienie w łuku elektrycznym jest metodą szeroko używaną w fizyce materiałów, w ogólności w nauce o materiałach, jak również w metalurgii do syntezy nowych materiałów ze składników o wysokiej czystości. Z reguły łuk elektryczny jest używany do syntezy nowych materiałów z wysokotopliwych metali a nawet tlenków, gdyż łatwo jest uzyskiwana wysoka temperatura w tym procesie. W typowych metodach topienia łuk elektryczny jest zapalany przez krótki kontakt a następnie oddalenie elektrody od tygla na niewielką odległość. Taki kontaktowy zapłon może jednakże zanieczyścić końcówkę elektrody wolframowej i w następstwie obniżyć czystość otrzymanego wytopu w porównaniu ze składnikami wyjściowymi. W celu uniknięcia procedury kontaktowej i tym samym redukcji czystości w pracy jest zaproponowany zestaw do topienia z bezkontaktowym zapłonem łuku elektrycznego. Zestaw do topienia w łuku elektrycznym, projekt pieca, gotowy do użycia piec, proces topienia są przedstawione i dyskutowane. Dodatkowo jest przedstawiony piec łukowy z przystawką ssącą do otrzymywania wytopów w kształcie prętów.
Źródło:
Physics for Economy; 2018, 2, No.1; 27-41
2544-7742
2544-7750
Pojawia się w:
Physics for Economy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Długi cień Karty Florenckiej – ewolucja standardów konserwacji zabytków w Niemczech
Der lange Schatten der Charta von Florenz – Denkmalstandards in Deutschland im Wandel
Autorzy:
Troll, Hartmut
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539415.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
Karta Florencka 1981
konserwacja zabytkowych ogrodów
zabytki
znaczenie jako dzieło sztuki
rekonstrukcja
restauracja
wartość historyczna
wartość zabytkowa
czystość stylowa
kreatywna konserwacja zabytków
Europejski Rok Ochrony Zabytków 1975
pojęcie autentyczności
plan zarządzania obiektem
prace konserwatorskie
nowe projekty
substancja oryginalna
badania ewolucji ogrodu
wiarygodność materiałów źródłowych
zachowanie układu i substancji
system wartościowania
Charta von Florenz 1981
Gartendenkmalpflege
Monumente
Bedeutung als Kunstwerk
Rekonstruktion
Restaurierung
Alterswert
Denkmalwert
Stilreinheit
Schöpferische Denkmalpflege
Europäisches Denkmaljahr 1975
Begriff der Authentizität
Parkpflegewerk
Konservierung
Neuentwurf
Originalsubstanz
Anlagenforschung
Quellenproblematik
Bild- und Substanzschutz
Relevanzsystem
Opis:
Artykuł prezentuje proces kształtowania się opieki nad zabytkami sztuki ogrodowej w Niemczech, ilustrując przykładami zmiany wyznaczające jego poszczególne etapy. Autor wskazuje na powiązania z zaleceniami Karty Florenckiej – międzynarodowego dokumentu, na mocy którego w 1981 roku historyczne ogrody zostały uznane za zabytki – o widocznym do dziś oddziaływaniu. Wyraźne ukierunkowanie Karty Florenckiej na działanie i jej otwarcie wobec idei częściowego odtwarzania obiektów doprowadziło w Niemczech do realizacji wielu kontrowersyjnych projektów restauracji i rekonstrukcji. Z czasem coraz większą uwagę zaczęto zwracać na zachowywanie oryginalnej substancji i kwestię autentyczności roślinności, stanowiącej nie tylko materiał, ale posiadającej wartość dokumentu. W sytuacjach, gdy źródła nie dają jednoznacznych odpowiedzi, a substancja zabytkowa jest zachowana w niewielkim stopniu, następuje coraz większe przyzwolenie na realizację nowych współczesnych projektów, pomimo iż wciąż wzbudzają one kontrowersje.
Der Artikel beschreibt die Entwicklung der Gartendenkmalpflege in Deutschland und die Stationen ihres Wandels anhand von Beispielen. Dabei werden immer wieder Bezüge zur Charta von Florenz hergestellt, die 1981 der Denkmalgattung Garten international Anerkennung verschaffte und deren Regelwerk bis heute nachwirkt. Die deutliche Handlungsorientierung der Charta von Florenz und ihre Öffnung zu Teilwiederherstellungen führte in Deutschland zu einer Vielzahl auch zunehmend umstrittener Restaurierungs- und Rekonstruktionsprojekte. Inzwischen gilt dem Erhalt der Originalsubstanz und der Frage des authentischen Pflanzenmaterials wieder größere Aufmerksamkeit, auch im Hinblick auf deren Wert als Dokument. Zeitgenössische Neuplanungen als probates Mittel bei unsicherer Quellenlage und kaum erhaltener Substanz werden zunehmend akzeptiert, gleichwohl weiter auch kontrovers diskutiert.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2016, 1; 73-92
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies