Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "czynności dochodzeniowo–śledcze" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Zadania Policji w wykrywaniu przestępstwa stypizowanego w art. 299 ustawy z 6 czerwca 1997 r. — Kodeks karny w świetle ustawy z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu
Autorzy:
Jasiński, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45242464.pdf
Data publikacji:
2022-04-28
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
pranie pieniędzy
Generalny Inspektor Informacji Finansowej
czynności operacyjno-rozpoznawcze
czynności dochodzeniowo-śledcze
krajowa ocena ryzyka
Opis:
Pranie pieniędzy stanowi proceder istotny dla sprawców indywidualnych i zorganizowanych grup przestępczych, ponieważ pozwala im funkcjonować w oparciu o zyski z przestępstw w długiej perspektywie czasowej, ale jednocześnie z tego powodu stanowi duże zagrożenie dla legalnego obrotu gospodarczego. Z tych względów od ponad trzech dekad tworzone są na świecie systemy przeciwdziałania z centralnym miejscem dla organów państwowych (AML). W Polsce od 20 lat system taki oparty jest o Generalnego Inspektora Informacji Finansowej. Z jego działań korzysta m.in. prokuratura i Policja. Związane jest to przede wszystkim z potrzebą wykorzystywania informacji do skomplikowanych postępowań przygotowawczych, ale także do czynności operacyjno-rozpoznawczych Policji. Nowa ustawa z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu precyzuje warunki współpracy wielu podmiotów, w tym GIIF, prokuratury i Policji, i uszczegółowia zasady transferu informacji między nimi, wytycza zakresy kompetencyjne i określa sposób wykorzystywania sektora prywatnego do celów zwalczania procederu. W niniejszym opracowaniu prezentuje się trzy kategorie zadań spełnianych przez Policję w wykrywaniu przestępstwa prania pieniędzy, które umiejscawia się w systemie AML. Po pierwsze, są to czynności operacyjno-rozpoznawcze, których nie definiuje bezpośrednio ustawa z 1 marca 2018 r., ale ich wyniki kierowane są także do GIIF i mogą mieć duże znaczenie dla systemu AML. Po drugie, są to zadania wynikające z komunikacji bezpośredniej Policji z GIIF oraz czynności dochodzeniowo-śledcze prowadzone po zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa prania pieniędzy. Wreszcie po trzecie, są to zadania związane z tworzeniem i wykorzystywaniem (także w procesie wykrywania przestępstwa) krajowej oceny ryzyka prania pieniędzy oraz wynikające ze strategii przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2022, 145(1); 44-61
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrana problematyka wywiadów i rozmów operacyjnych
Autorzy:
KUDŁA, JACEK
KOSMATY, PIOTR
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804766.pdf
Data publikacji:
2019-12-26
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
wywiad
wywiad kognitywny
wywiad w czynnościach operacyjno–rozpoznawczych
taktyka techniki prowadzenia rozmów
komunikacja społeczna
czynności operacyjno–rozpoznawcze
czynności dochodzeniowo–śledcze
policja
prokuratura
Opis:
W artykule, na podstawie analizy przypadku z praktyki, przedstawiono najważniejsze aspekty prowadzenia rozmów podczas czynności operacyjno-rozpoznawczych. Wywiad operacyjny został przeprowadzony ze sprawcą zabójstwa 18-letniej licealistki podczas wykonywanych czynności służbowych. Autorzy wskazali na najważniejsze elementy rozmowy niezbędne do rzetelnego jej przeprowadzenia w praktyce, z uwzględnieniem barier i przeszkód, które w rzeczywistości mogą się pojawić. Zaletą tej rzadko spotykanej publikacji jest to, że wykorzystano autentyczny przebieg rozmowy operacyjnej w celu podzielenia się doświadczeniem autorów zarówno z młodymi, jak i doświadczonymi funkcjonariuszami oraz prokuratorami. Podczas rozmowy wykorzystano najnowsze osiągnięcia praktyczne oraz naukowe w tej dziedzinie, włącznie z przystosowaniem taktyki i technik przesłuchań metodą FBI do warunków i mentalności przede wszystkim polskich sprawców najgroźniejszych no i najtrudniejszych do wykrycia przestępstw. Na temat prowadzenia rozmów napisano już bardzo wiele opracowań naukowych (w tym praktycznych), jednak w dalszym ciągu ta problematyka wymaga ciągłego uzupełniania o nowe doświadczenia i przykłady wynikające z tysięcy nowych przeprowadzonych rozmów. Autorzy nie chcąc powtarzać treści, które zostały dotychczas przedstawione m.in. w monografii J. Kudła, P. Kosmaty („Ryzyko w czynnościach operacyjno–rozpoznawczych Policji — Aspekty kryminalistyczne i prawnodowodowe”), postanowili odnieść się konstruktywnie do wybranych zagadnień prowadzenia przesłuchań, przygotowanych przez funkcjonariuszy służb amerykańskich. Pomysł ten polega na odniesieniu się do tej części taktyki i technik, które w szczególności należy wykorzystać podczas prowadzenia rozmów w trakcie wykonywania czynności operacyjno–rozpoznawczych. Będą one bowiem służyły wyjaśnieniu określonych okoliczności zdarzenia, uzyskaniu informacji, a także przeprowadzeniu rozmów werbunkowych. Czynnikiem decydującym o zajęciu przez autorów określonych stanowisk, które podczas prowadzonych rozmów zawsze można i należy modernizować, jest ich doświadczenie wynikające z wielu rozmów, wywiadów operacyjnych przeprowadzonych z różnymi kategoriami sprawców przestępstw oraz osobami udzielającymi Policji pomocy (w tym rozmów werbunkowych). Zatem artykuł ten ma charakter praktyczny, pozwalający jeszcze lepiej przygotować się i przeprowadzić wywiad operacyjny podczas czynności operacyjno–rozpoznawczych. Autorzy podkreślają, że żadna z tez przedstawionych przez naukowców i funkcjonariuszy amerykańskich służb we wspomnianych materiałach, nie została w niniejszym artykule podważona. Problematykę odpowiednio dostosowano do przykładów z praktyki zawodowej autorów, a w wielu przypadkach do warunków, mentalności i rzeczywistości w RP. Wskazano też na inne wybrane rozwiązania prowadzenia rozmów, stosowane w FBI, które czytelnik powinien dostosować do własnych potrzeb, w zakresie wykonywanych w służbie wywiadów operacyjnych. Używane w treści zamiennie pojęcia — wywiad operacyjny, rozmowa operacyjna, rozmowa werbunkowa — pozwalają na stosowanie ww. rozwiązań we wszystkich rodzajach prowadzonych rozmów. Zatem nie powtarzano standardowych zasad i reguł z zakresu komunikacji społecznej, która funkcjonariuszom wszystkich służb jest, co do zasady, znana.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2019, 133(1); 195-220
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies